ตอนนี้ เนี่ยเฟิงได้รับการซักไซ้แล้ว
แน่นอนว่าไอลีนจะโยนความผิดให้กับเนี่ยเฟิง เพราะจากที่ไอลีนทำการสืบมาแล้วพบว่าเนี่ยเฟิงไม่ใช่คนที่มีอิทธิพลอะไร
เนี่ยเฟิงจึงต้องตกเป็นแพะรับบาป
เนี่ยเฟิงเคยเห็นการซักไซ้แบบนี้ เขาไม่ใส่อะไร เห็นเพียงแค่เขานั่งบนเก้าอี้ในห้องสืบสวน มองดูเครื่องจับเท็จที่อยู่บนโต๊ะ พวกเขาผ่านการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ ถึงจะพูดโกหกก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่หัวใจจะเต้นเร็ว ดังนั้นเครื่องจับเท็จจึงไม่สามารถตรวจสอบอะไรออกมาได้ ว่าเขากำลังพูดโกหก
คนพวกนั้นซักไซ้เขาไปหนึ่งรอบ ถามว่าเมื่อวานเนี่ยเฟิงไปไหน เคยเห็นหลุยส์และคนอื่นไหม จัดการกับความแค้นระหว่างหลี่สิ้น เรื่องที่ชนะหวางต้าฉิวเรื่องเป็นมาอย่างไร
“ผมก็ไม่รู้ว่าหวางต้าฉิวอยู่ที่นี่สำหรับพวกคุณแล้วเขาเก่งขนาดไหน สรุปหลังจากที่ปะทะกับผมแล้ว ผมพบว่าหวางต้าฉิวไม่ได้เก่งกาจเหมือนที่เล่าขานกันมาเลย สำหรับหลี่สิ้น แน่นอนว่าผมเคยเห็นเขา หลี่สิ้นเป็นคนพาหวางต้าฉิวมาหาผมเอง”
ในตอนที่เนี่ยเฟิงพูดเรื่องพวกนี้ เครื่องจับเท็จที่อยู่บนโต๊ะไม่มีเสียงดังขึ้นแม้แต่น้อย
“ฉันสืบมาแล้ว ฉันรู้ด้วยว่านายได้รับหนังสือสงครามจากสมาคมเทพมรณะ？หลังจากนั้นนายก็เดินจากไปด้วยความโกรธ เดินจากออกมาไม่ถึงสิบนาที！”
ไอลีนตบโต๊ะอย่างเกรี้ยวกราด แล้วมองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยความโกรธ
“แล้วยังไงล่ะ ใครก็ตามที่ถูกทำให้ห้องเละเทะแบบนั้น จะอารมณ์ดีได้ยังไง ผมไม่มีสิทธิ์โกรธอย่างนั้นหรอ？อีกอย่างนะ ผมเดินออกไปแค่สิบนาทีจะทำอะไรได้？”
“สำหรับคนที่มีความเร็วมากพอ เวลาสิบนาทีก็เพียงพอที่จะฆ่าคนคนหนึ่งแล้วล่ะ”
ตอนนี้ ภายในห้องสืบสวนมีเสียงดังลอดออกมา บุคคลรูปร่างใหญ่โตผลักประตูเข้ามา
คนผู้นั้นมองดูแข็งแรงมาก คิ้วและตาของเขาค่อนข้างเหมือนหลุยส์เลยทีเดียว ดูท่านี่จะเป็นพ่อของหลุยส์
“ผู้บังคับบัญชา！”
นายทหารที่กำลังนั่งสอบสวนเนี่ยเฟิงอยู่รีบลุกขึ้นยืนทันที แล้วทำความเคารพแจ็กสัน
เนี่ยเฟิงที่ดูออกว่าแจ็กสันไม่ใช่คนธรรมดา ทั้งตัวของเขามีรังสีแห่งความกดดันอย่างหนึ่งแผ่ซ่านออกมา
แจ็กสันพึ่งประสบความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชาย เขาไม่มีอารมณ์มานั่งใจเย็น แต่แจ็กสันรู้ว่าคนที่ฆ่าลูกชายของตนเองจะต้องอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ เขาโกรธสมาพันธ์นักศึกษารวมถึงครูและผู้อำนวยการโรงเรียนในวิทยาเขตBมาก
ตอนนี้พวกเขาตัวสั่นงันงก ไม่กล้าเข้าใกล้แจ็กสัน เพราะพวกเขาพึ่งตกใจกลัวจากแจ็กสัน
แจ็กสันมองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยความเย็นชา“แกใช่ไหม ที่เป็นคนฆ่าลูกชายฉัน！”
เนี่ยเฟิงยักไหล่“คุณครับ คุณต้องใส่ใจกับหลักฐานและเรื่องทุกอย่างนะครับ ไม่มีหลักฐานจะมาพูดปรักปรำคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
แจ็กสันเดินมาที่โต๊ะสอบสวน ทหารสองนายที่อยู่ตรงหน้ารีบถอยให้เขาในทันที ตอนนี้แจ็กสันใช้ดวงตาอันโหดร้ายจ้องมองไปที่เนี่ยเฟิง“ฉันสืบมาแล้ว แกมาจากประเทศจีน ที่นั่นมีความเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ หรือแกอาจจะใช้วิธีสกปรกอะไรก็เป็นได้！”
“ผมว่าคุณน่าจะดูหนังมากไปหน่อยมั้งหรืออ่านนิยายมากไปหน่อย อะไรคือเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ คุณเห็นคนจีนที่ไหนเป็นศิลปะการต่อสู้จริงๆล่ะ？”
“เหอะๆ นี่ไม่แน่หรอกนะ ฉันเคยดูมาแล้ว คลิปที่แกต่อสู้กับหวางต้าฉิว ฉันให้ผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์มาทั้งคืน แกอย่าแก้ตัวไปหน่อยเลย！”
แจ็กสันคิดว่าเนี่ยเฟิงเป็นฆาตกร“ฉันรู้ว่าแกฉลาดแกมโกงมาก เพราะสถานที่ที่แกไปไม่มีกล้องวงจรปิดแม้แต่ตัวเดียว！อีกทั้งแกยังเช็ดรอยนิ้วมือที่กระบอกปืนทิ้งอีกด้วย？”
เนี่ยเฟิงยักไหล่“ผมยังคงพูดคำเดิม ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องให้ความสำคัญกับหลักฐาน ถ้าหากคุณมีหลักฐานพิสูจน์ว่าผมเป็นฆาตกร งั้นผมก็จะไปกับคุณอย่างว่าง่าย แต่ถ้าไม่มีหลักฐาน งั้นผมคงจะทำตามไม่ได้หรอกนะครับ”
แจ็กสันกำหมัดแน่น เห็นเพียงแค่เขากวักมือเรียกนายทหารสองคนที่อยู่ข้างๆ“ในเมื่อแกไม่ยอมรับว่าแกเป็นศิลปะการต่อสู้ งั้นฉันก็จะให้นายทหารสองคนที่เป็นลูกน้องฉันลองดู！”
นายทหารสองคนเดินมาทางเนี่ยเฟิง พวกเขาถูหมัดถูมือไปมา เหมือนจะอยากทำร้ายเนี่ยเฟิงจริงๆ
“ทำไม？ตอนนี้คุณจะใช้วิธีทำร้ายคนอื่นจนทนทุกข์ทรมานไม่ไหวงั้นหรอ？”ข้อมือของเนี่ยเฟิงยังคงมีกุญแจมือ
แต่กุญแจมือสำหรับเนี่ยเฟิงแล้วไม่คณามือเขาเลย
“หึ！คนธรรมดาอย่างแกน่ะ ในเมืองจันทร์ทองคำไม่รู้ว่าวันหนึ่งตายไปตั้งกี่คน！ผู้บังคับบัญชาครับ ผมว่าเขานั่นแหละเป็นคนทำ！หวางต้าฉิวเป็นคนที่สามารถเข้าทหารพันธมิตรได้เชียวนะครับ พลังกำลังของเขาเยอะมาก แม้แต่หมียังสามารถทำให้ตายได้เลย เนี่ยเฟิงสามารถทำให้หวางต้าฉิวแพ้ได้นั่นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าความสามารถของเขามีมากล้น！”
ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาแพะมารับบาปได้ แน่นอนว่าไอลีนก็หวังว่าไอ้แพะรับบาปตัวนี้จะรับความโกรธของแจ็กสันแทนพวกเขา
ตอนนี้อารมณ์ของแจ็กสันได้มาถึงสุดขีดแล้ว เดิมทีเขาเป็นคนที่อารมณ์ดุร้าย พอหลังจากที่เขารู้ว่าลูกชายของตนเองตาย เขาก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว เขาจะปล่อยฆาตกรลอยนวลไปได้อย่างไร？
นายทหารสองรายนั้นค่อยๆเดินก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว เนี่ยเฟิงคิดได้แล้วว่าจะต่อกรอย่างไร ถึงยังไงฆ่าหนึ่งคนก็คือฆ่า ฆ่าหนึ่งกลุ่มก็เป็นการฆ่า สำหรับเขาแล้วชีวิตของคนพวกนี้ไม่มีค่าอะไรเลย
เพียงตาหลังจากที่ฆ่าพวกเขาแล้ว ตนเองจะไม่สามารถสืบหาเบาะแสในเมืองจันทร์มองคำได้อีกต่อไป เขาจะต้องเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามเพื่อสืบเบาะแสของหลันเฟิงหลิงคนพวกนั้น
ก่อนอื่นเขาไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มคนพวกของหลันเฟิงหลิงเลย คาดว่าคนพวกนั้นคงคิดอยากจะรอพายุผ่านไปก่อนแล้วค่อยเก็บเงินต่อเพื่อทำการทดลองต่อไป
สรุปแล้วขอเพียงแค่พวกเขายังอยู่ในเมืองจันทร์มองคำ ถ้าอย่างนั้นเนี่ยเฟิงตามหาพวกเขาเจออยู่แล้ว ต้องให้พวกเขารับโทษในสิ่งที่พวกเขาทำกับตนเองไว้
เนี่ยเฟิงจะต้องตามหาชิปทั้งหมดให้เจอ แบบนี้ถึงจะสามารถช่วยพี่สาวทั้งเจ็ดคนได้
ในตอนที่นายทหารสองรายเตรียมจะลงมือนั้น ด้านนอกประตูก็มีเสียงดังลอดเข้ามา
“ผู้บังคับบัญชาคะทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยคะ”
หัวใจของไอลีนสั่นสะท้าน เธอกำหมัดแน่น สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา นังแพศยาคนนี้ทำไมถึงมาในเวลาแบบนี้ได้？！
คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น เธอคือลิซ่า
ลิซ่าสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีดำซึ่งดูบริสุทธิ์เป็นพิเศษ แต่ก็มีเสน่ห์ที่ขัดแย้งบางอย่าง เห็นเพียงเธอบิดเอวแล้วเดินเข้ามา
“ลิซ่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอนะ ทางที่ดีเธอออกไปซะดีกว่า ไม่เห็นรึไงว่าผู้บังคับบัญชาอารมณ์ไม่ดีน่ะ！”
ไอลีนจะให้ลิซ่าทำให้แผนการของเธอพังได้อย่างไร？
ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาคนซวยได้ ไม่ว่ายังไง ไอลีนก็ต้องใช้วิธีทำร้ายคนอื่นจนทนทุกข์ทรมานไม่ไหว！
ไม่อย่างนั้น แจ็กสันก็ต้องโกรธขึ้นมาจริงๆ สิ่งนั้นสำหรับพวกเขาแล้วมันคือหายนะ！
“จะไม่เกี่ยวกับฉันได้ยังไง？เรื่องนี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับฉันมากเลยล่ะ”
ลิซ่าพูดไปด้วยเดินเข้ามาหาเนี่ยเฟิงด้วย เห็นเพียงแค่เธอใช้มือกอดแขนของเนี่ยเฟิงไว้“ผู้บังคับบัญชาคะ คนผู้นี้คือว่าที่สามีของฉันค่ะ”
แจ็กสันหรี่ตาลง เขารู้ฐานะของลิซ่าดี และรู้ว่าพ่อของลิซ่าคือใคร ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาเหมือนกับเขา
ถึงทั้งสองคนจะไม่เคยต่อกรกันมาก่อน แต่แจ็กสันก็เข้าใจดี ว่าพ่อของลิซ่าไม่มีทางให้ลิซ่าแต่งงานกับคนที่ไร้ซึ่งอำนาจใดๆทั้งสิ้นอย่างแน่นอน
“ลิซ่า ฉันไม่รู้ว่าเธออยากจะทำอะไร แต่ถ้าเธออยากปกป้องฆาตกรที่ทำร้ายลูกชายของฉันล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
