พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 547 การแข่งขันวิ่งมาราธอน

บทที่ 547 การแข่งขันวิ่งมาราธอน

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเราสองคนก็แข่งกันหน่อยไหมล่ะ ว่าใครจะวิ่งไปถึงข้างหน้าก่อนกัน”

สายตาของลิซ่าเผยให้เห็นความเจ้าเล่ห์ อลิสเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน เห็นเพียงอลิสพยักหน้า

“ก็เอาสิ ใครกลัวกัน?”

พานฉางอันที่อยู่ข้างๆที่ได้ยินได้แต่กุมขมับอย่างตึงเครียด หรืออลิสจะไม่รู้ว่านี่คือการแข่งขันวิ่งมาราธอนแบบทีม?

พวกเธอสองคนถึงใครจะวิ่งไปถึงข้างหน้าก่อนกันก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาสองคนต้องเข้าไปถึงเส้นชัยพร้อมกันถึงจะถือว่าชนะ ลำพังแค่ใครคนใดคนหนึ่งวิ่งไปถึงข้างหน้าก็ไม่ถือว่าได้ที่หนึ่ง

แต่ครั้งนี้ในที่สุดก็หาคนได้ครบเสียที เพียงแต่พานฉางอันคิดไม่ถึงว่าจะมีคนของสมาพันธ์นักศึกษาเข้าร่วมด้วย งั้นพวกเขาอาจจะมีโอกาสได้ที่หนึ่งก็เป็นได้ เพราะทีมอื่นๆเพื่อที่จะได้ ประจบประแจงสมาพันธ์นักศึกษา อาจจะยอมอ่อนข้อให้

พอพานฉางอันนึกถึงการแข่งขันครั้งนี้อาจจะไม่ได้ดีเหมือนที่จินตนาการไว้ ก็รู้สึกสนใจมากขึ้นเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นพานฉางอันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ พวกเขาจะได้รับเงินก้อนใหญ่ เขาจึงมีความสนใจขึ้นมาในทันที

การแข่งขันครั้งนี้จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ค่อนข้างเร็ว วันนี้จึงมีเวลาให้พวกเขาเตรียมตัวกับวอร์มร่างกายเท่านั้น มีบางคนยังไม่ทันได้ซื้ออุปกรณ์ด้วยซ้ำ สำหรับเนี่ยเฟิงแล้วระยะทางการวิ่งไม่ได้ไกลมากนัก อีกทั้งเขายังสามารถไปถึงเส้นชัยได้ในระยะเวลาอันสั้น ไม่มีใครหน้าไหนที่จะสามารถชนะเขาได้

เพียงแต่เนื่องจากเป็นการแข่งขันแบบทีม แน่นอนว่าเนี่ยเฟิงไม่อาจที่จะวิ่งไปถึงเส้นชัยคนเดียวได้ ดังนั้นการแข่งขันวิ่งมาราธอนครั้งนี้จำเป็นต้องร่วมแรงร่วมใจกันทั้งทีม

อลิสจุดประกายจิตวิญญาณการต่อสู้ อลิสกำหมัดแน่น แล้วถลึงตาใส่ลิซ่า หลังจากนั้นก็มองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างได้ใจ

“เนี่ยเฟิงนายคอยดูนะ ฉันจะเป็นคนแรกที่เข้าเส้นชัยให้ได้!”

เดิมทีอลิสยังอยากอยู่ต่อ แต่เนื่องจากที่นี่ถือหอพักชาย อลิสกับลิซ่าจึงต้องเดินจากไปตามๆกัน

“พี่เฟิงผมอิจฉาพี่จริงๆ พี่ดูสิไม่ว่าพี่จะไปไหนก็มีผู้หญิงสองคนแย่งกันหึงพี่ คนหนึ่งเป็นประธานสมาคมของสมาพันธ์นักศึกษา อีกคนก็เป็นเจ้าเมืองน้อยแห่งเมืองจันทร์ ผู้หญิงทั้งสองคนนี้ ไม่ว่าจะแต่งงานกับใครก็จะได้เลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว!”

พานฉางอันใช้สายตาชื่นชมอิจฉาจนยากที่บรรยาย สายตาทั้งคู่ของเขาเป็นประกาย มองดูแผ่นหลังของผู้หญิงสองคนเดินจากไป

จนกระทั่งแผ่นหลังของอลิสกับลิซ่าจากหายไป เขาถึงได้เก็บสายตาเสียดายกลับไป

“ถ้านายชอบ นายก็ไปตามจีบสิ”

เนี่ยเฟิงไม่ได้ขัดขวางพานฉางอัน พานฉางอันจึงรีบลุกขึ้นแล้วหัวเราะอย่างเขินๆ

“ไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ได้มีเสน่ห์เหมือนพี่เฟิง และไม่ได้เก่งเหมือนพี่เฟิง คนที่อยู่ที่นี่มองการณ์ไกลมากเลยนะ พวกเขาสนใจแค่คนที่เป็นผู้แข็งแกร่ง เหมือนกับผมที่พวกเขาไม่แม้แต่จะมองแม้แต่หางตา!”

พานฉางอันยังคงรู้ตัวเองดี เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นใคร

“จริงด้วยพี่เฟิง ผมเกือบลืมเลย ตราบใดที่เป็นคนแข็งแกร่งเราก็สามารถแต่งงานกับภรรยาหลายคนได้ ถ้าหากเป็นผู้หญิงแข็งแกร่ง อาจจะมีสามีหลายคน!พี่เก่งกาจขนาดนี้ ถึงเวลาจะแต่งงานกับภรรยาเป็นสิบคนก็ไม่มีปัญหา!”

กฎหมายของที่นี่เป็นอย่างนี้

เช่นเดียวกับคนระดับสูงเหล่านั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีคนจำนวนมากที่มีภรรยาสามสี่คน เพราะสำหรับพวกเขาแล้วการสืบทอดยีนอันทรงพลังของพวกเขาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

“ถ้าอย่างงั้นก็สามารถพูดได้เลยน่ะสิว่าที่นี่คือสวรรค์ของผู้แข็งแกร่ง?”

เนี่ยเฟิงเคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาก่อน

“แน่นอนสิ ที่นี่เป็นโลกของผู้แข็งแกร่ง มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะสามารถได้ทรัพยากรที่มากกว่า พวกเขาล้วนแต่สรรเสริญผู้แข็งแกร่ง ผมก็เหมือนกัน ผมเลื่อมใสพี่เฟิงมาก เพราะในสายตาของผมพี่เฟิงเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในสายตาของผม!พี่เฟิงสมควรที่จะได้รับสิ่งเหล่านี้!”

เนี่ยเฟิงชินกับมันไปแล้ว พานฉางอันอวยเวอร์จนเกินไปเป็นบางครั้ง เนี่ยเฟิงเองก็ไม่ได้สนใจ เนื่องจากไม่สามารถนำคำชมพวกนี้มาคิดเป็นเรื่องจริงเรื่องจังได้

พวกเขาพักผ่อนมาหนึ่งคืน เช้าวันที่สองพวกเขาทั้งหมดก็มารวมตัวกันที่หน้าประตูของสมาพันธ์นักศึกษา มาวันนี้คนในโรงเรียนได้เริ่มถูหมัดถูมือไปมา เพื่อที่จะชนะการแข่งขันครั้งนี้ แต่ก็มีคนจำนวนมากอยากรวบรวมกำลังใจของทีม

ความจริงแล้วการแข่งขันวิ่งมาราธอนเป็นโอกาสอันดีที่จะรวบรวมพรรคพวก โรงเรียนของพวกเขาไม่เหมือนกับโรงเรียนอื่น ที่นี่อนุญาตในสิ่งที่โรงเรียนอื่นไม่อนุญาตให้ทำ โดยเฉพาะการรวบรวมพรรคพวก

พานฉางอันได้เปลี่ยนชุดกีฬาเรียบร้อยแล้ว เห็นเพียงแค่เขายืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางสดชื่นกระปรี้กระเปร่า

แต่บนตัวของเนี่ยเฟิงยังคงเป็นชุดเครื่องแบบธรรมดา

“พี่เฟิงวันนี้คึกคักมาก ที่นี่คนเยอะจังเลยครบ!”

ก่อนหน้านี้พานฉางอันอยากจะเข้าร่วมการแข่งขันวิ่งมาราธอนมาโดยตลอด แต่เนื่องจากสภาพไม่เอื้ออำนวย ดังนั้นเขาจึงไม่แม้แต่ไปดู เพราะกลัวว่าตัวเองไปดูแล้วจะเศร้าใจ

ครั้งนี้เขาได้เป็นหนึ่งในคนที่ได้ร่วมแข่งขันวิ่งมาราธอน พานฉางอันรู้สึกว่าการแข่งขันวิ่งมาราธอนเป็นเรื่องที่ง่ายมากเรื่องหนึ่ง แต่เนี่ยเฟิงในฐานะเป็นคนที่เคยผ่านมาแล้วอยากบอกกับพานฉางอันว่า อย่าคิดว่าทุกเรื่องมันง่ายไปหมด

มีการประชุมระดมพลก่อนเริ่มการแข่งขัน และการประชุมระดมพลจัดขึ้นโดยผู้อำนวยการ แต่ผู้อำนวยการคนนี้ความจริงแล้วเป็นเพียงแค่หุ่นเชิด อำนาจของเขาไม่ได้สูงไปกว่าประธานสมาคมของสมาพันธ์นักศึกษาเลย แต่สิ่งที่ควรทำก็ยังต้องทำอยู่ดี

หลังจากที่ประชุมระดมพลเสร็จ ทุกคนมาถึงจุดเริ่มต้นภายใต้คำสั่งของผู้อำนวยการ ทุกคนวิ่งออกไปเหมือนม้าที่หลุดพ้นจากบังเหียน แต่การวิ่งมาราธอนเน้นความอดทนและพละกำลัง แต่ไม่ใช่ความเร็ว

“กฎของการวิ่งมาราธอนในครั้งนี้ค่อนข้างซับซ้อน ฉันดูมาแล้ว ก่อนหน้านี้ยังคิดที่จะหารือกับประธานสมาคมสมาพันธ์นักศึกษาคนอื่นๆ แต่พวกเขาคิดว่าแบบนี้มันน่าสนใจ อีกทั้งยังมีเส้นทางย่อยเพิ่มขึ้นมา นอกจากนี้ยังสามารถผ่านเส้นทางพวกนี้ได้”

หลังจากที่พวกเขาเดินมาได้ครู่หนึ่ง คนค่อยๆน้อยลงเรื่อยๆ ตอนนี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องไปเร็วขนาดนั้น เพราะยังต้องประหยัดพละกำลังไว้ ดังนั้นพวกเขาจึงเปลี่ยนจากวิ่งเหยาะๆมาเป็นการเดินเร็ว

“แล้วมีทางลัดไหนที่สามารถไปถึงเส้นชัยได้เลยไหม?”

เมื่อครู่ยังพูดคำสาบานอยู่เลย ตอนนี้พานฉางอันเหนื่อยจนไม่ไหวอยู่แล้ว เขาหายใจหอบเต็มไปด้วยเหงื่อ

และเนี่ยเฟิงไม่มีผลต่อเนี่ยเฟิงที่อยู่ข้างๆของเขาแม้แต่น้อย เขาไม่มีแม้เหงื่อ

“ถึงแม้จะมีการวางเส้นทางเพิ่มขึ้น แต่เส้นทางพวกนี้มีระยะทางที่เท่ากัน เป็นเพียงแค่การกระจายคนออกไปเท่านั้น เพราะนักเรียนในโรงเรียนของเราเยอะมากเกินไป ถ้านักเรียนทุกคนต่างใช้ถนนเส้นเดียวกัน จะทำให้เกิดจราจรติดขัด”

“ไม่งั้นเราแอบขับรถกันไหมครับ?”

เวลานี้เองพานฉางอันเดินแทบไม่ไหวแล้ว เขารู้สึกแขนขาอ่อนแรง นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นผลจากการขาดการออกกำลังกาย

“ไม่ได้หรอก บนหัวของเรามีกล้องวงจรปิดนะ ถ้ามีคนอยากโกง คณะกรรมการผู้ตัดสินจะตัดสิทธิ์ทีมของพวกเขาทั้งทีม อยากจะคว้าที่หนึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้นหรอกนะ”

พานฉางอันจึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ เนี่ยเฟิงเห็นท่าทีของพานฉางอันแบบนั้น เขาจึงหัวเราะแล้วล้วงบาร์ให้พลังงานที่ทำขึ้นมาเองออกจากกระเป๋า

“กินซะ เพิ่มพลังงานหน่อย ไม่อย่างนั้นจะคว้าที่หนึ่งได้ยังไง?”

พานฉางอันมองไปที่แท่งพลังงานแท่งนั้น เขาพยักหน้าอย่างน่าสงสาร ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าการวิ่งมาราธอนจะต้องเหนื่อยขนาดนี้ เขาไม่ควรสนับสนุนให้เนี่ยเฟิงมาเข้าร่วมการแข่งขัน

พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม

พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม

ผมมีพี่สาวเจ็ดคน ทุกคนสวยเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์พี่ใหญ่ชิวมู่เฉิงเป็นประธานหญิงของโรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนลพี่สองหยูจิงหงเป็นเทพเจ้าหญิงแห่งสงครามพี่สามหลินซูอินเป็นอาจารย์ของโรงเรียนมัธยมที่สวยที่สุดพี่สี่หมิงอี๋หานเป็นหมอที่สวยที่สุดพี่ห้าโจวลี่ซือเป็นแอร์โฮสเตสที่สวยที่สุดพี่หกเย่หรูเสว่เป็นตำรวจสาวที่สวยที่สุดพี่เจ็ดคังเมิ่งเป็นดาวโรงเรียน ยังเป็นเน็ตไอดอลชื่อดังด้วยผมชื่อเนี่ยเฟิง ตอนนี้เป็นหัวหน้าของสำนักมังกร มีฉายาว่าเทพราชามังกร!

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท