NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 467

ตอนที่ 467

บทที่ 467 นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา

หลี่ฝางได้ยินข่าวนี้ ก็รู้สึกสะท้าน

“เป็นไปได้ไง”

“ลูกตาของถังจิ้นถูกควักออกไป นายแน่ใจเหรอ”หลี่ฝางไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อกี้ยังดีดีอยู่เลย ตอนนี้ถังจิ้นกลับถูกควักลูกตา

หลี่ฝางขมวดคิ้วทันที มองหวางเสี่ยวโก๋แล้วถามขึ้น “รู้ไหมว่าใครทำ”

หวางเสี่ยวโก๋นิ่งไม่หลายวิก่อนจะพูดว่า “น่าจะเป็นฝีมือตู้เฟย”

“ตู้เฟย”

หลี่ฝางขมวดคิ้วแน่น นึกขึ้นได้ทันที

ตอนเช้า ที่ตู้เฟยตั้งตัวเป็นศัตรูกับตน ถังจิ้นเหมือนจะเข้าข้างตน สั่งสอนตู้เฟยไปหนหนึ่ง

ระหว่างนั้น ถังจิ้นยังขู่ตู้เฟย บอกว่าถ้าขืนยังจ้องหน้าอีกจะควักลูกตาเขาออกมา

หวนนึกขึ้นมา หลี่ฝางรู้สึกว่า ตู้เฟยมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นผู้ต้องสงสัย

“ทำไมนายถึงสงสัยตู้เฟย มีหลักฐานหรือเปล่า ”หลี่ฝางยังคงถามหวางเสี่ยวโก๋

หวางเสี่ยวโก๋พยักหน้า พูดว่า “มีสิ เมื่อกี้ตอนเลิกเรียน มีคนมาเรียกถังจิ้นไปที่ระเบียง ไม่นาน ถังจิ้นก็เริ่มร้องตะโกน จนกระทั่งพวกเราไปถึง ถังจิ้นก็ไม่มีลูกตาแล้ว บนพื้นมีแต่เลือดเต็มไปหมด เป็นตาทั้งคู่ของถังจิ้น ”

“ส่วนคนที่เรียกถังจิ้นไป เห็นได้ชัดว่าต้องเป็นคนร้าย มีคนเห็นว่ามันไปคุยกับตู้เฟย”

“แต่ทุกคนก็ไม่มีหลักฐาน ก็เลยไม่กล้าพูด ”

หวางเสี่ยวโก๋เพิ่งพูดจบ ตู้เฟยก็เดินเข้ามาจากนอกห้อง

ตอนนี้สีหน้าของตู้เฟย เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

นี่ทำให้หลี่ฝางรู้สึกว่า คนที่ทำเรื่องนี้ ต้องเป็นตู้เฟยแน่

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าตู้เฟยจะกลายเป็นคนโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้

เมื่อก่อนตู้เฟยเลว แต่ก็ค่อนข้างจะเด็กๆ ก็เพื่อจะเอาหน้าทั้งนั้น ทำไป ก็เพื่อระบายความคับแค้นใจ

แต่ตอนนี้ ถังจิ้นก็แค่เตะเขาล้ม ตู้เฟยก็ควักลูกตาของถังจิ้น นี่มันก็โหดเกินไป

ทันใดนั้น หลี่ฝางรู้สึกว่า ตู้เฟยในตอนนี้ ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว

น่ากลัวกว่าเมื่อก่อนมาก

“โธ่ น่าสงสารจริงๆ นายว่าถังจิ้นอายุแค่นี้ แต่ไม่มีตาแล้ว ชีวิตที่เหลือของเขา ก็ไร้ความหมายที่จะมีชีวิตอยู่”หวางเสี่ยวโก๋ถอนหายใจ

หลี่ฝางไม่สบอารมณ์อยู่ในใจ

ยังไงหยี่ฝางก็ยังรู้สึกว่า ตนเป็นคนทำร้ายถังจิ้น

“หลี่ฝาง นายเองก็ระวังตัวไว้หน่อย ทำไมไม่รู้ตั้งแต่หยูเถิงตายไป เจ้าตู้เฟยก็กลายเป็นบ้า”หวางเสี่ยวโก๋เอ่ยขึ้นสีหน้ามีแววหวาดกลัวอยู่บ้าง

ในใจลึกๆของหวางเสี่ยวโก๋ ก็เริ่มรู้สึกมีความหวาดกลัวตู้เฟยเกิดขึ้นแล้ว

หลี่ฝางส่ายหัว “ความบ้าของตู้เฟย ไม่ใช่เพราะหยูเถิง”

“แล้วเพราะอะไร”หวางเสี่ยวโก๋ถาม

“ถ้าฉันบอกนายว่า ตู้เฟยฆ่าแม้กระทั่งพ่อตัวเอง นายจะเชื่อไหม”หลี่ฝางถามหวางเสี่ยวโก๋

หวางเสี่ยวโก๋ส่ายหัว “ไม่เชื่อ ตู้เฟยจะเลวแค่ไหน ก็คงไม่ลงมือฆ่าพ่อแท้ๆของตัวเองหรอกมั้ง”

หลี่ฝางยิ้ม ไม่พูดอะไร

ตอนเข้าเรียน หลี่ฝางมองตู้เฟยแวบหนึ่ง และตู้เฟยเอง ก็กำลังมองหลี่ฝาง

แววตาของเขา น่ากลัวมาก

มุมปากของตู้เฟย เหมือนกับคนร้ายในหนังไม่มีผิด

ตอนเลิกเรียน หลี่ฝางไปหาส้าวส้วย พูดกับส้าวส้วยว่า “ตาของถังจิ้นถูกควักออกไป ฉันสงสัยว่าจะเป็นฝีมือตู้เฟย”

“แม่งเอ๊ย เจ้าตู้เฟยยิ่งอยู่ก็ยิ่งบ้าคลั่งเข้าไปทุกที”

ส้าวส้วยพยักหน้า พูดว่า “เรื่องนี้เป็นที่พูดถึงไปทั่ว ผมเองก็รู้แล้ว”

“ตำรวจเองก็เข้ามาคลี่คลาย เรื่องนี้มีผลกระทบต่อสุ่ยมู่เป็นอย่างมาก ”

“คนร้ายก็ถูกจับแล้วด้วย ”

ส้าวส้วยพูด “แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ตำรวจยังไม่ทันได้สอบสวน มันก็กินยาฆ่าตัวตายก่อน ”

“ผมให้คนไปหาข่าว คนคนนี้เป็นคนทั่วไป ก่อนหน้านี้บ้านเขาถูกบังคับให้รื้อถอน และคนที่ทำการรื้อถอน ก็คือคนของห้าวหนาน ระหว่างรื้อถอน คนบ้านนี้ถูกพวกห้าวหนานลงมือทำร้าย คนแก่ในบ้าน หลังจากเรื่องนั้นผ่านไป ก็ตรอมใจตาย”

“เขาแค้นห้าวหนานมาตลอด นี่เป็นการแก้แค้น ”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว “แล้วสรุปตู้เฟยเป็นคนทำหรือเปล่า ”

“ตู้เฟยไม่มีความสามารถขนาดนั้น ผมได้ยินว่าเมื่อเช้าตู้เฟยกับถังจิ้นทะเลาะกัน นี่แค่ช่วงก่อนกลางวัน ตู้เฟยจะไปหาศัตรูถังจิ้นได้ยังไง เรื่องนี้ ต้องเป็นฝีมือสี่ตระกูลใหญ่ถึงจะทำได้”

“อีกอย่างสี่ตระกูลใหญ่ชอบยืมมือคนอื่นฆ่าคน”

ส้าวส้วยขมวดคิ้ว มองหลี่ฝาง “เจ้านาย เอางี้ผมจะผมหาโอกาสกำจัดตู้เฟย”

“รู้หรือเปล่าว่าตู้เฟยถูกหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ตระกูลไหนพาไป”หลี่ฝางเงยหน้าถาม

“ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แต่ว่าน่าจะเป็นตระกูลซือถู ช่วงนี้ตระกูลซือถูมีเรื่องนิดหน่อย”ส้าวส้วยพูด “ส่วนตระกูลมู่หรง พวกเขาก็มีความเป็นไปได้”

“แต่ว่า เรื่องของตระกูลทั้งสี่พวกเขาไม่ให้หลุดรอดออกมาเลย ลุงเฉียนเองก็กำลังตรวจสอบอยู่ ”

หลี่ฝางพยักหน้า “งั้นก็เก็บตู้เฟยไว้ก่อน ให้เขาเป็นเหยื่อล่อ ดูสิว่ามันกำลังขายชีวิตให้ใคร”

“ไอ้นี่มันบ้าไปแล้ว ก่อนหน้านี้ลุงเฉียนบอกว่า ตู้เฟยฆ่าตู้ต้าไห่ ผมยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แต่ตอนนี้ เห็นทีว่าจะจริง”

“ตู้เฟยในตอนนี้ ทำได้ทุกเรื่องจริงๆ”หลี่ฝางเอ่ยอย่างแน่ใจ

ส้าวส้วยหัวเราะหึหึ “ตู้เฟยสูญเสียความเป็นคนไปแล้ว ไม่ช้า จะกลายเป็นคนบ้า”

“ตอนนี้ก็เป็นคนบ้าไปแล้ว”หลี่ฝางพูด

“ใช่ บ้าไปแล้ว ”

“อีกอย่าง เรื่องโกรธแค้นระหว่างเขากับเจ้านาย ที่จริงก็ไม่ควรจะบาดหมางกันถึงขั้นนี้ แม้ว่าเขาจะตกอับ แต่ว่าฟ้าหลังฝน ในมือของแม่ตู้เฟย ยังมีเงินก้อนหนึ่ง เงินก้อนนี้สามารถส่งเสียเขาเรียนได้ ซื้อบ้านหาเมีย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมตู้เฟยต้องเดินมาถึงจุดนี้ ”ส้าวส้วยไม่ค่อยเข้าใจ

“อาจเป็นเพราะเขาเกลียดฉันมาก ฉันเข้าใจ ก่อนหน้านี้ ตู้เฟยเคยเป็นหนุ่มฮอตที่สุดในมหาลัย ไม่เคยถูกเหยียดหยามมาก่อน และก็ไม่เคยถูกต้อนให้จนมุม แต่ตอนนี้ เขาถูกกระทำครั้งแล้วครั้งเล่า”

“เฮ้อ ที่จริงฉันก็ไม่ควรไปแกล้งเขา หรือบางทีควรเปิดเผยตัวตนตั้งแต่แรก สั่งสอนเขาสักตั้ง”หลี่ฝางถอนหายใจ พูดขึ้น

“คนบ้าคนนี้ วันหน้าคงต้องทำเรื่องที่บ้าคลั่งมากกว่านี้แน่ ”หลี่ฝางพูด

ส้าวส้วยพยักหน้า “รอให้ลุงเฉียนตรวจสอบแล้วว่าใครอยู่เบื้องหลังตู้เฟย ผมจะกำจัดเขาเอง”

“ไอ้นี่ เก็บไว้ไม่ได้”ส้าวส้วยพูด

“กำจัดเถอะ”

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า “ฉันไม่เคยคิดว่าจะฆ่าใคร แต่ตู้เฟย นับว่าเป็นหนึ่งคนแล้ว”

หลังเลิกเรียน ส้าวส้วยขับรถ พาหลี่ฝางไปโรงพยาบาล

เดิมที่หลี่ฝางอยากไปเยี่ยมถังจิ้น แต่หมอกลับบอกกับหลี่ฝางว่า ตอนนี้อารมณ์ของถังจิ้นไม่คงที่ หมอก็จนใจ ได้แต่ฉีดยาให้เขาสงบลง ให้เขาหลับไปชั่วคราว

ที่หน้าประตูห้องคนไข้ของถังจิ้น หลี่ฝางเห็นซินปา

ซินปาทักทายหลี่ฝาง “คุณชายหลี่ ขอบคุณที่คุณให้โอกาสผม ให้ผมให้รับใช้คุณ”

“หวางเห้าเองก็ต้องการคนอยู่พอดี”

หลี่ฝางพยักหน้า “ฉันช่วยนาย ก็เท่ากับฉันช่วยตัวเองด้วย”

“ใช่แล้ว ถ้าถังจิ้นตื่นมา ให้คนมาดูแลเขาเยอะหน่อย ถ้าหากเขามีโอกาสจะกลับมามองเห็นได้ ฉันจะช่วยเต็มที่ ”หลี่ฝางพูด

ซินปาพยักหน้า มองหลี่ฝางอย่างสงสัย ในใจเหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง

“ที่จริงคืนนี้มีงานเลี้ยง ผมคิดว่าจะเชิญคุณไปร่วมงานด้วย”

หลี่ฝางส่ายหน้า “ไว้วันหลังเถอะ ไม่กี่วันฉันจะแนะนำคนให้นายรู้จัก”

“ได้”ซินปาตอบรับ จากนั้นก็ถาม “คุณชายหลี่ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”

“ถามสิ”

“วันนี้คนร้ายที่ทำร้ายถังจิ้น เหมือนจะรู้ฐานะที่แท้จริงของถังจิ้น ก็คือเรื่องที่เขาเป็นลูกชายของพี่ห้าวหนาน เรื่องนี้ นอกจากพี่ห้าวหนานกับผม ก็มีแต่พ่อแม่ที่เลี้ยงถังจิ้นเท่านั้นที่รู้”

“ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันได้ยินถังจิ้นบอกว่า คุณเองก็รู้ความลับนี้ ……”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ตัดบทคำพูดของซินปา “นายสงสัยฉัน”

“ไม่กล้า เพียงแต่อยากถามคุณชายหลี่ว่า คุณเคยพูดความลับนี้กับใครหรือเปล่า”ซินปาถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า เอ่ยอย่างโมโหอยู่บ้าง “ไม่เคย”

“เข้าใจแล้ว ผมรู้ว่าคุณชายหลี่ไม่จำเป็นต้องหลอกผม เบื้องหลังคนร้ายคนนั้นมีคนบงการ หวังว่าคุณชายหลี่จะช่วย ช่วยตรวจสอบให้ที พี่ห้าวหนานมีบุญคุณต่อผม หลังจากเขาเกิดเรื่อง ก็ฝากฝังถังจิ้นให้ผม ให้ผมช่วยดูแลอย่างดี ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น ผมต้องแก้แค้นให้เขาให้ได้”ซินปาสีหน้าแน่วแน่

ขณะที่หลี่ฝางเหมือนจะพูดอะไร ส้าวส้วยก็เดินเข้ามา มองซินปาและพูดว่า “ช่างเถอะ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา”

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท