สนทนาพูดคุยมาตลอดทาง ทุกคนได้มาถึงห้องผู้ป่วยของหยางเซี่ยวหู่ ไม่นาน คุณท่านหยางเซี่ยวหู่ก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด
หลี่ฝางและคนอื่นๆ รออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด รอการผ่าตัดเสร็จสิ้น
หลี่ฝางนั่งลงที่เก้าอี้ ขมวดคิ้วแน่น ด้วยความกังวล
“หลี่ฝาง ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฝีมือของผู้อำนวยการล้ำเลิศมาก การผ่าตัดในครั้งนี้ต้องสำเร็จแน่” เจียงถิงกล่าวปลอบใจหลี่ฝางเสียงแผ่ว
หลี่ฝางหยักหน้า ไม่พูดอะไร
อันที่จริงแล้ว เขาก็เคยได้พบกับนายท่านครั้งหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้าหากนายท่านจากไป หยางฉงต้องเสียใจมากแน่ หลี่ฝางไม่อยากเห็นหยางฉงต้องเสียใจ
ในตอนนี้เอง หลี่ฝางเกิดรู้สึกได้อะไรบางอย่าง แหงนหน้าขึ้นมอง ก็ได้พบกับหยางฉงที่มุ่งเข้ามาทางนี้
เจียงถิงที่อยู่อีกด้าน เมื่อได้เห็นหยางฉง ก็หันสายตาไปทางหลี่ฝางโดยอัตโนมัติ
หลังจากนั้น เธอก็ได้เห็นสายตาที่อ่อนโยนและรักใคร่ของหลี่ฝาง
ทันใดนั้น เจียงถิงเข้าใจทันที ถึงความสัมพันธ์ของหลี่ฝาง และหญิงสาวที่งดงามโดดเด่นคนนี้
“ใช่ คงมีเพียงแค่ผู้หญิงที่งดงามแบบนี้ถึงจะคู่ควรกับผู้ชายหลี่ฝางละมั้ง” เจียงถิงลอบคิดในใจ แต่กลับไม่รู้เพราะเหตุใด มีความรู้สึกอิจฉา และความรู้สึกเสียใจอันเลือนราง
หลี่ฝางในตอนนี้ได้ลุกขึ้นเพื่อต้อนรับเธอ
“การผ่าตัดเพิ่งเริ่มเหรอ?” หยางฉงจับมือของหลี่ฝาง กล่าวถามอย่างร้อนใจ
“อืม เพิ่งเริ่ม ไม่เป็นไร เธอไม่ต้องกังวล ผู้อำนวยการหลิวฝีมือดีมาก เขาเป็นคนผ่าตัดต้องไม่มีปัญหาแน่” หลี่ฝางกล่าวปลอบ ด้วยประโยคของเจียงถิงเมื่อสักครู่
ปฏิกิริยาของหยางฉงเหมือนกับหลี่ฝางเมื่อสักครู่นี้ สีหน้าเคร่งเครียดอยู่อย่างนั้น
สถานการณ์ของหยางเซี่ยวหู่ในตอนนี้ เธอรู้ดี อายุขัยของท่านอยู่ได้อีกไม่นาน จะอยู่ต่อไปได้หรือไม่คงต้องอยู่ที่ชะตาฟ้าลิขิต
ส่วนเธอทำได้เพียงอวยพรให้กับหยางเซี่ยวหู่ อวยพรให้การผ่าตัดในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี อวยพรปู่ของตนให้มีสุขภาพที่แข็งแรง
ต่อให้เธอรู้ว่าความหวังของเธอริบหรี่ก็ตาม
ไม่นาน คนของตระกูลหยางมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รุ่นที่สองรุ่นที่สามมากันหลายสิบคน
ในเวลานี้เอง ไม่มีใครที่กล้าไม่ปรากฏตัว
ยิ่งไปกว่านั้น นายท่านหยางเป็นเสาหลักของทุกคน ต่อให้ตอนนี้มีหลี่ฝางอยู่ด้วย แต่อย่างไรซะเขาก็ไม่ใช่คนของตระกูลหยาง ก็ไม่เหมือนกับนายท่านหยาง ที่ทำเพื่อตระกูลหยางทุกอย่าง
ผ่านไปสักพัก หยางเทียนลี่เดินขึ้นหน้ากล่าวกับหลี่ฝาง “คุณหลี่ เราจะคอยเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ ไม่ต้องยืนอยู่ตรงนี้ตลอดหรอก”
แม้คนอื่นในตระกูล รวมไปถึงคนชั้นสูงส่วนใหญ่ที่เมืองจินซานรู้เพียงว่าตระกูลหยางมีปรมาจารย์กำลังภายในอยู่ แต่กลับไม่รู้ประวัติที่แน่ชัดของปรมาจารย์ท่านนี้
เพราะในปกติแล้วพวกเขาก็ไม่สามารถได้พบกับปรมาจารย์กำลังภายในได้ จึงไม่รู้อะไรมากนัก
แต่หยางเทียนลี่รู้ดี ว่าตำแหน่งสถานะของปรมาจารย์กำลังภายในคนนี้เป็นอย่างไร
เขาเคยได้พบเห็นความเกรงขามของปรมาจารย์ไท่ซางมาก่อน เคยเห็นความโหดเหี้ยมของปรมาจารย์ไท่ซางดับชีพปรมาจารย์ยอดฝีมือรุ่นหลังด้วยหมัดเดียวมาก่อน
แต่ปรมาจารย์ไท่ซางและหลี่ฝางมีความสัมพันธ์แบบไหน? เขาเป็นลูกน้องของหลี่ฝาง!
ปรมาจารย์กำลังภายในที่รับปรมาจารย์กำลังภายในเป็นลูกน้อง จะเป็นปรมาจารย์กำลังภายในธรรมดาได้งั้นเหรอ?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลังจากนั้นหยางเทียนลี่ใช้ความสามารถรวบรวมประวัติของหลี่ฝาง ยิ่งทำให้หยางเทียนลี่ทั้งตื่นตระหนกและดีใจเข้าไปใหญ่ แทบจะเก็บความยินดีที่ตกลงมาจากฟ้าเอาไว้ไม่อยู่
เรื่องของตระกูลชิว ตระกูลหวาง ที่ญี่ปุ่น เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกปิด คนที่อยากรู้สามารถสืบค้นได้แน่นอน
เพราะงั้นหยางเทียนลี่ถึงได้เข้าใจ ตระกูลหยางได้มีความสัมพันธ์กับระดับปรมาจารย์กำลังภายในของปรมาจารย์กำลังภายใน เป็นบุญที่สั่งสมมาแปดชั่วโคตร
เหล่านี้เพราะหยางเทียนลี่ใม่ใช่นักยุทธของโลกจอมยุทธ ไม่รู้ว่าแดนเต๋าคืออะไร ไม่เช่นนั้น เขาคงจะเป็นลมจริงๆ
แถมตระกูลหยาง เพราะการมีอยู่ของหลี่ฝาง ถึงได้มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่
ปฏิกิริยาของภานนอกที่มีต่อตระกูลหยาง นอบน้อมยิ่งกว่าคราวที่นายท่านอยู่เสียอีก อำนาจแห่งตระกูลของอีกฝ่ายเหนือชั้นกว่าตระกูลหยางแน่
หยางเทียนเฉิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล ที่เห็นหลี่ฝางและหยางฉงถูกรายล้อมเป็นศูนย์กลางอยู่ตรงกลาง พลันหัวเราะอย่างได้ใจ
แต่ก่อนสถานะในตระกูลอดีตของเขาไม่สูงมากนัก ไม่เช่นนั้นคงไม่บีบบังคับให้ลูกสาวต้องแต่งงานเพราะวิกฤติของตระกูลหยาง
แต่ตอนนี้ สถานะของเขาถูกยกระดับขึ้นสูงอย่างมาก เพราะหยางฉงเป็นลูกสาวของเขา
นึกย้อนกลับไปตอนที่หยางฉงเพิ่งได้รู้จักหลี่ฝาง เขาได้ขัดขวางทั้งคู่ในงานเลี้ยงในครั้งนั้น เขาก็นึกหวั่นเกรงในเสียใจทีหลัง
แต่หลี่ฝางในตอนนี้กลับรู้สึกเบื่อหน่าย เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกรายล้อม แต่ไม่สามารถไล่ออกไปได้ ได้แต่ส่งยิ้มอย่างไร้หนทางให้กับหยางฉง
เวลาผ่านไป ท้องฟ้าในยามค่ำคืนกำลังจะมาเยือน
คนของตระกูลหยางยังคงยืนรออยู่ที่โถงทางเดินอย่างเก่า
การผ่าตัดที่ยาวนาน เกินความคาดหมายของพวกเขา
ทุกคนในตระกูลหยาง บางคนเหนื่อยจนต้องนั่งพักบ้างนอนพักบ้าง บางคนเดินไปเดินมา ด้วยความกังวลอย่างมาก
ตอนนี้หยางฉงเองเริ่มอ่อนล้าจากการรอที่ยาวนาน จึงหนุนพักผ่อนกับตักของหลี่ฝาง
หลี่ฝางไม่ง่วงเลยแม้แต่น้อย ยังคงนั่งรอการผ่าตัดเสร็จสิ้นอยู่เงียบๆ
