“ในประเทศญี่ปุ่นของเรา ผู้ที่แข็งแกร่งแบบนี้อยากได้เท่าไหร่ก็มีเท่านั้น คุณแน่ใจหรือที่ไม่คิดจะร่วมมือกับเรา?”
ประโยคของทาเคชิตะ มัตสึซากะไม่เพียงแต่ทำให้คุณท่านโกขมวดคิ้วอย่างสงสัย แม้แต่ท่านจวนที่รู้จักเขามานานในดวงตาก็แฝงไปด้วยความไม่เข้าใจ
หลี่ต๋าคางและหลี่ฝางเป็นการมีอยู่ที่เข้าใกล้เทพ ทาเคชิตะ มัตสึซากะคงไม่ได้เป็นไข้จนสติไม่ดีหรอกนะ นักรบที่แข็งแกร่งปานนี้หาได้ไหนก็ได้งั้นเหรอ?
คุณท่านโกรู้สึกไม่เป็นมิตรกับทาเคชิตะ มัตสึซากะอยู่แล้ว ความหยิ่งยโสอวดดีของเขาทำให้คุณท่านโกอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“แกคิดว่าครึ่งเทพเป็นผักกาดขาวหรือไง ที่หาที่ไหนก็เจอใช่ไหม? ทาเคชิตะ มัตสึซากะ อวดดีก็ต้องมีระดับบ้าง ฉันมีชีวิตอยู่ตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนที่ตัวเองถูกตลอดเวลาแบบนี้”
“ฮ่าๆ” หัวเราะดังลั่น ทาเคชิตะ มัตสึซากะที่ถูกคุณท่านโกเหยียดหยามกลับไม่มีความโกรธแม้สักนิด เขารู้อยู่แล้วว่าคุณท่านโกจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ จึงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“ชื่อของอาซาโทสทุกคนคงเคยได้ยิน ท่านจวน พวกท่านไม่ต้องเกรงใจฉันนักหรอก หากไม่ใช่เพราะยินยินอยู่ในเงื้อมมือของพวกท่าน ต่อให้ตายฉันก็ไม่มีทางอยู่ข้างพวกแก”
ทาเคชิตะ มัตสึซากะที่แสร้งเป็นมิตร คุณท่านโกกล่าวอย่างไร้เยื่อใย
“ไม่ว่าเรื่องอะไรก็อย่ามั่นใจเกินไปนัก คุณท่านโก” เพียงแค่หัวเราะเล็กน้อย ทาเคชิตะ มัตสึซากะยืดกายขึ้น พลันหดแขนที่ยื่นออกไป
“ฉันยอมรับว่าตระกูลหลี่มีความสามารถที่แข็งแกร่งในประเทศจีน บอกได้ว่าตระกูลนักรบในประเทศจีนตอนนี้ไม่มีตระกูลไหนเลยที่จะเอาชนะตระกูลหลี่ได้ ได้ยินว่า ความสามารถของเขาพวกท่านเห็นกับตา แต่คนแบบอาซาโทสในประเทศญี่ปุ่นไม่เพียงแค่คนเดียว”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น คุณท่านโกและคนอื่นๆ ต่างนิ่งอึ้ง ไม่ทันได้ไหวตัวทันในคำพูดของทาเคชิตะ มัตสึซากะหมายความว่ายังไงกันแน่
อะไรกันที่ว่าคนอย่างอาซาโทสไม่เพียงแค่คนเดียว? หรือเขาทำร่างโคลนนิ่งด้วยหรือยังไง?
“ผมพูดแค่นี้แหละ ขืนพูดอะไรไปมากกว่านี้ความลับจะถูกเปิดเผยได้ ผมยังมีธุระที่ต้องทำ คุณท่านโกเชิญตามสบาย” เรื่องบางเรื่องยังเปิดเผยตอนนี้ไม่ได้ ทาเคชิตะ มัตสึซากะใช้วิธีนี้เพื่อข่มความโอหังของคุณท่านจวนและคุณท่านโก เมื่อได้เวลาแล้ว เขาจึงพาคนของตนออกไปทันที
“ท่านจวน นายทาเคชิตะ มัตสึซากะคนนี้เขาหมายความว่ายังไง? อาซาโทสตายที่ซากปรักหักพังแล้วไม่ใช่เหรอไง?” ทีท่าน่าสงสารของทาเคชิตะ มัตสึซากะ คุณท่านโกรู้สึกว่าโกรธสะสมมานาน คำรามถามท่านจวนด้วยความโกรธ
เรื่องนี้ท่านจวนเองก็ไม่รู้เรื่อง แม้ว่าเรื่องที่ซากปรักหักพังเขาจะไม่ได้เข้าร่วมด้วย แต่เพราะจับตามองความเคลื่อนไหวของตระกูลหลี่มาตลอด จึงรู้มาบ้างเล็กน้อย
ทีแรกคิดว่าทาเคชิตะ มัตสึซากะจะได้รับความเสียหายหนักเพราะความตายของอาซาโทส แต่สิ่งที่ทำให้ท่านจวนตกใจคืออาการของทาเคชิตะ มัตสึซากะราวกับคนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อรู้ข่าวการตายของอาซาโทสก็เพียงแค่ตอบรับอย่างราบเรียบ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
ทีแรกท่านจวนคิดว่าทาเคชิตะ มัตสึซากะเพียงแค่แสร้งเพื่อหลอกล่อตนเท่านั้น เพื่อไม่ให้ตนดูถูกนักรบของประเทศญี่ปุ่น แต่คำพูดของทาเคชิตะ มัตสึซากะในวันนี้ ทำให้ท่านจวนต้องไตร่ตรองใหม่อีกครั้ง
หรือว่า ‘อาซาโทส’ เป็นเพียงแค่รหัสเท่านั้น ไม่ได้มีเพียงแค่คนเดียว?
หากเป็นอย่างงั้นจริงๆ ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ความคิดนี้ทำให้ท่านจวนขนลุกซู่อย่างหักห้ามไม่ได้ พลันส่ายหน้าอย่างแรง รีบปฏิเสธความคิดของตนเอง
“ฉันไม่เคยไปที่ซากปรักหักพังลึกลับสักหน่อย ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่ามันเรื่องอะไร แล้วอีกอย่าง แกคิดว่าทาเคชิตะ มัตสึซากะโง่เหรอไง? ที่จะบอกฉันทุกเรื่อง?”
ท่านจวนไม่ได้รักประเทศชาติเหมือนกับหลี่ต๋าคาง ในใจของเขาเต็มไปด้วยผลประโยชน์ของตนเอง เขาไม่สนใจเรื่องของอาซาโทสแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการกำจัดหลอซ่าไปให้สิ้นซาก
“แก!” คุณท่านโกโกรธจนจุกอยู่ในอก ดวงตากลมโตด้วยความโมโห อยากจะก่นด่าแต่ก็รู้สึกเสียภาพลักษณ์ นิ้วชี้ไปที่ท่านจวนแกอยู่ครึ่งค่อนวัน ท้ายที่สุดก็เก็บความโกรธและวางมือลง
คนที่สามารถคิดได้ว่าต้องใช้ยินยินในการข่มขู่ตน จะหวังให้เขานึกถึงส่วนรวมได้อย่างไร
“ท่านจวน ฉันสามารถช่วยคุณจัดการกับหลี่ต๋าคาง แต่ก็แค่เรื่องนี้เท่านั้น เรื่องชั่วร้ายอย่างอื่นแกอย่าคิดว่าฉันจะช่วยแก!” แม้ว่าจะไม่พอใจที่จะเป็นพันธมิตรกับท่านจวน แต่เมื่อนึกถึงหลานสาวที่ไม่ได้พบว่าหลายสิบปี คุณท่านโกจึงเก็บกั้นอารมณ์ กล่าวถามด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
“แสร้งทำเป็นสูงส่ง” หลังจากที่ท่านจวนได้ยินคำของคุณท่านโก กล่าวอย่างเหยียดหยาม “แกคิดว่าแกมีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับฉันเหรอไง? หลานสาวสุดที่รักของแกยังอยู่กับฉัน หากแกไม่ทำตามที่ฉันสั่ง ก็รอเก็บศพของเธอได้เลย”
“ต่ำช้า!”
คุณท่านโกโกรธจนเนื้อตัวสั่นเทา หมัดทั้งสองข้างกำแน่น หากไม่ใช่เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของยินยิน หมัดนี้เหวี่ยงไปที่หน้าของท่านจวนตั้งนานแล้ว
หลังจากที่ถูกก่นด่า ท่านจวนไม่โกรธแต่อย่างใด เพื่อจัดการกับหลี่ต๋าคางเขาถึงกับร่วมมือกับทาเคชิตะ มัตสึซากะแล้ว ถูกคนอื่นด่าแล้วยังไง?
ขอเพียงแค่ให้หลี่ต๋าคางตาย ต่อให้ต่ำช้ากว่านี้เขาก็ยอม
“หลี่ต๋าคางจับตัวตงฟางเย่นไป เรื่องแรกที่ฉันจะให้แกทำคือช่วยเธอออกมาซะ แล้วก็ฆ่าเมี๋ยวชุ่ยกับผู้หญิงสองคนนั้นของหลี่ฝางซะ!”
ทีแรกคิดว่าระเบิดที่โรงพยาบาลจะสามารถจัดการเมี๋ยวชุ่ย ฉินวี่เฟย และหยางฉงได้ ไม่คิดเลยว่าดวงของพวกเธอจะแข็งขนาดนี้ ระเบิดที่รุนแรงขนาดนั้นยังไม่ตาย
เมื่อท่านจวนนึกถึงอย่างงั้นสีหน้าของเขาก็ดำทะมึนขึ้นมา ไม่ว่าใครในตระกูลหลี่เขาก็ไม่มีทางปล่อยไปแน่
เมื่อได้ยินคำของท่านจวน คุณท่านโกสูดหายใจเข้า เขานึกไม่ถึงเลยว่าท่านจวนจะเลวทรามได้ขนาดนี้ แม้แต่แฟนที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดายังไม่ยอมปล่อยไป
การกระทำที่โหดร้ายเช่นนี้ทำให้เขารับไม่ได้ คิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม “จะให้ช่วยไม่มีปัญหา แต่จะให้ฉันฆ่าผู้หญิงพวกนั้น ฉันทำไม่ได้”
เมื่อได้ยินคำตอบของคุณท่านโก ท่านจวนเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ถ้างั้นแกต้องคิดให้ดีนะ พวกเธอไม่ตาย งั้นคนที่จะต้องตายก็คือโกยิน”
ประโยคของท่านจวนตัดหนทางของคุณท่านโกอย่างสิ้นเชิง หลังจากที่ขัดขืนอยู่นาน ในที่สุดเขาก็หลับตาลงอย่างไร้หนทาง “ได้ ฉันจะทำ แต่จะช่วยแกแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น”
ในใจของคุณท่านโกขัดขืนอย่างที่สุด ระหว่างสายเลือดกับความถูกต้อง เขาจำเป็นที่จะต้องเลือกสายเลือด
