นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 72

ตอนที่72 ความเป็นมาของควิดดิช

“ถ้าอย่างนั้น… ใช้เวลาของนายที่นี่ เราจะไปบินสักพัก” เฟร็ดเหลือบมองไม้กวาดบินที่อัลเบิร์ตวางไว้ข้างๆ เขา จากนั้นหันหลังออกจากห้องล็อกเกอร์กับคนอื่นๆ

อัลเบิร์ตหยิบหนังสือและไม้กวาดบินไปที่ลานเพื่อหาที่นั่งและเปิด “ควิดดิช” เพื่ออ่านอย่างละเอียด:

ชื่อของควิดดิชมาจากชื่อบ้านเกิดของผู้สร้าง

ความเข้าใจของอัลเบิร์ตเกี่ยวกับควิดดิชอยู่ในสามัญสำนึกที่ง่ายที่สุดเท่านั้น ที่มาของชื่อดูเหมือนคาดไม่ถึง แต่สมเหตุสมผล

ในศตวรรษที่ 11 ไดอารี่ของเก็ตตี้ คิดด์แม่มดที่อาศัยอยู่ใกล้บึงควิดดิช มีคำอธิบายที่เกี่ยวข้องไว้ว่า

อยู่มาวันหนึ่ง กลุ่มคนกำลังขี่ไม้กวาดบินไปเล่นบอลเหนือบึงควิดดิช ลูกบอลตกลงไปในแปลงผักของเก็ตตี้ คิดด์และถูกเธอยึดไป

วันรุ่งขึ้นผู้เล่นไม่ยอมแพ้ พวกเขาสร้างลูกบอลใหม่และเริ่มขว้างลูกบอลเข้าไปในป่าเมื่อตกลงในบึงเพื่อทำคะแนน

ในวันที่สาม ผู้เล่นนำหินสองก้อนแล้วบินขึ้นไปบนท้องฟ้า พยายามจะตีไม้กวาดให้แตก

นี่คือควัฟเฟิลลูกแรก วงกลมให้คะแนน และบลัดเจอร์

อัลเบิร์ตเอื้อมมือออกไปแล้วพลิกหน้าอื่นเบา ๆ :

ในการแข่งขันควิดดิชในปี 1269 บาเบรียส ประธานสภาพ่อมดแม่มดมาชม เขาบอกผู้เล่นในสนามว่าใครก็ตามที่สามารถจับสนิดเจ็ตได้ในเกมจะได้รับ 150 เกลเลียน

**สนิดเจ็ต นกตัวเล็กที่ว่องไวและเป็นสัตว์ใกล้ส่วนพันธุ์ เป็นที่มาของลูกโกลเด้นสนิช

ในเวลานั้นการล่า สนิดเจ็ตเป็นที่นิยมและพ่อมดที่จับสนิดเจ็ตได้ก็จะมีชื่อเสียง

ตั้งแต่นั้นมา สนิดเจ็ต และ ควิดดิชก็ได้รวมกัน

ต่อมาควิดดิชมีนักล่าคนหนึ่งซึ่งมีหน้าที่จับสนิดเจ็ตโดยเฉพาะ

หากนักล่าสามารถจับและฆ่า สนิดเจ็ตได้ ทีมของเขาจะได้รับ 150 คะแนนเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของ 150 แกลลอนที่บาเบรียสได้สัญญาไว้

“มันคือ 150 เกลเลียนในปี 1269 งั้นเหรอ? พ่อมดคนนี้รวยมากจริงๆ” อัลเบิร์ตพึมพำเบาๆ “ไม่แปลกใจเลย หลังจากจับลูกโกลเด้นสนิชจะได้ 150 คะแนน”

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับอัลเบิร์ตที่จะคาดเดาชะตากรรมของสนิดเจ็ต

ในช่วงกลางของศตวรรษที่ 14 จำนวนสนิดเจ็ตลดลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแข่งขันควิดดิช และถูกมองว่าเป็นสัตว์คุ้มครองโดยสภาพ่อมดซึ่งนำโดยแอลฟริดา แคลกซึ่งเป็นประธานตอนนั้น

ต่อมาช่างโลหะ โบว์แมน ไรต์ ได้คิดค้นโกลเด้นสนิชในที่สุด โกลเด้นสนิชก็เข้ามาแทนที่สนิดเจ็ต และการเคลื่อนไหวของควิดดิชก็ดำเนินต่อไป

อัลเบิร์ตเคยเห็นโกลเด้นสนิช เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าพ่อมดในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 สามารถสร้างลูกสนิชที่วิจิตรงดงามได้

แน่นอน เนื่องจากคาถาดูดซับแรงกระแทกไม่ได้ถูกประดิษฐ์ขึ้นจนกระทั่งศตวรรษที่ 19 อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะคาดเดาอย่างมีนัยว่าผู้เล่นควิดดิชก่อนหน้านี้เอาชนะความความเจ็บที่ก้นตอนขี่ไม้กวาดบินในเกมได้อย่างไร .

ในช่วงครึ่งหลังของ “ควิดดิช” ยังมีการแนะนำกฎกติกาของเกมควิดดิชอีกด้วย สิ่งที่น่าสนใจที่สุดสำหรับอัลเบิร์ตคือกฎของลูกสนิชทองคำ

ยกเว้นซีกเกอร์ นักกีฬาที่สัมผัสหรือจับลูกสนิชถือเป็นฟาล์ว กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่มีผู้เล่นคว้าลูกสนิชแล้วส่งมอบให้กับซีกเกอร์ของพวกเขาเองได้

เกมจะจบลงก็ต่อเมื่อคุณจับลูกสนิชได้

แน่นอนว่ายังมีอีกสถานการณ์หนึ่ง นั่นคือ ด้วยความยินยอมของกัปตันทั้งสองทีม เกมก็สามารถจบลงได้เช่นกัน

สามารถเข้าใจได้ง่ายเมื่อฝ่ายหนึ่งยอมรับความพ่ายแพ้

เกมประเภทใดก็ตาม ก็ยอมให้ยอมแพ้ได้เสมอ

อัลเบิร์ตเลื่อนลงต่อไปและพบกฎเกณฑ์ที่น่าสนใจหลายข้อ

ในเกมควิดดิช หากทีมบาดเจ็บ นักกีฬาคนอื่นไม่สามารถทดแทนได้ แต่นักกีฬาที่บาดเจ็บจะได้รับอนุญาตให้รักษาได้ หากนักกีฬาออกจากสนาม ทีมจะเล่นต่อหลังจากที่นักกีฬาที่บาดเจ็บออกจากสนาม

นั่นคือไม่มีตัวสำรอง?

อัลเบิร์ตเจอปัญหาอีกอย่างคือ เมื่อเขาไม่สามารถแทนที่ผู้เล่นได้ ชาร์ลีขอให้พวกเขาเปลี่ยนตัวได้หรอ?

“นั่นสินะ จะได้เปลี่ยนตัวจริงเหรอ” อัลเบิร์ตอดยิ้มไม่ได้

ปีหน้าน่าจะมีหลายคนในทีมที่จะจบการศึกษา ชาร์ลีจึงกำลังยุ่งอยู่กับการหาผู้เล่นที่จะมาแทนที่พวกเขาได้!

ท้ายที่สุดเราจะทำการเลือกในปีหน้า เราจะเริ่มฝึกผู้เล่นดีๆ ในปีนี้ได้อย่างไร? เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น เราจะไม่กังวลว่าคนอื่นนินทาหรอ

ในช่วงหลังของ “ควิดดิช” อัลเบิร์ตค้นพบจริงๆ ว่าเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนผู้เล่นในระหว่างการแข่งขันควิดดิช นั่นคือ เมื่อแข่งไปสองสามวันในเกม ทีมจะได้รับอนุญาตให้ส่งผู้เล่นสำรองลงสนามและนำผู้เล่นเข้านอน

นี่เป็นสถานการณ์เดียวที่อนุญาตให้เปลี่ยนผู้เล่นสำรองได้

ยังไงก็ตาม คนดูไม่ได้บ้า จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะดูเกมเป็นเวลาหลายวันโดยไม่ได้นอน?

อันที่จริง อัลเบิร์ตรู้สึกว่าเมื่อการแข่งขันควิดดิชกินเวลามากกว่าหนึ่งวัน มันสูญเสียความหมายของการแข่งขันต่อไป

เขายังคงพลิกหน้าต่อมาในกฎมีวิธีการผิด ๆ บางอย่าง:

ตัวอย่างเช่น การสะบัดหางไม้กวาดของฝ่ายตรงข้าม

ใช้ไม้ตีไม้กวาดของฝ่ายตรงข้าม (อัลเบิร์ตมั่นใจว่าทั้งไอรีนและมาร์คทำอย่างนั้น)

นอกจากนี้ยังมีการจงใจตีคู่ต่อสู้ในระหว่างการบินหรือใช้ศอกเพื่อตีคู่ต่อสู้ (โดยพื้นฐานแล้วผู้เล่นควิดดิชทุกคน ยกเว้นผู้รักษาประตูเคยทำสิ่งนี้)

คว้าไม้กวาดของฝ่ายตรงข้ามเพื่อชะลอหรือขัดขวางการเคลื่อนที่ของฝ่ายตรงข้าม (มัลฟอยใช้เคล็ดลับนี้กับพอตเตอร์)

……

แน่นอน เมื่อละเมิดกฎข้างต้น และในกรณีส่วนใหญ่จะเป็นการลงโทษเท่านั้น และจะถูกระงับอย่างร้ายแรง

อันที่จริง มาร์คเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เขาไม่พลาดในเรื่องนี้เขาจะตีคู่ต่อสู้ของเขาแน่ๆ

หากคุณใช้ศอกตีซีกเกอร์ของคู่ต่อสู้ออกจากสนาม อัลเบิร์ตคิดว่าเขาจะทำเช่นเดียวกัน เขาจะได้รับประโยชน์มหาศาลในระดับหนึ่ง

อัลเบิร์ตคิดอย่างโหดร้าย: การแข่งขันที่กินเวลาสามเดือน มันจะเป็นไปได้เหรอ?

ทั้งสองฝ่ายล้มตัวซีกเกอร์ของคู่ต่อสู้ ไม่มีใครจับลูกสนิชได้ และทั้งสองฝ่ายต่างก็มีเจตนาที่จะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ เกมต้องดำเนินต่อไปโดยธรรมชาติ

เมื่อรู้ว่ามีคนนั่งลงข้างเขา อัลเบิร์ตก็หันศีรษะและเห็นว่าชาร์ลีและพรรคพวกของเขาฝึกเสร็จแล้ว

ชาร์ลีถามว่า “ทำไมนายไม่ฝึกบินล่ะ”

“ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับไม้กวาด มันสั่นมาก”

“มันอาจจะเก่าเกินไป ไม้กวาดของโรงเรียนถูกใช้มาเป็นเวลานานแล้ว และพวกมันมีข้อบกพร่องไม่มากก็น้อย” ชาร์ลีถอนหายใจเบา ๆ และทักทายหลายคนที่ยังบินอยู่บนท้องฟ้า “จอร์จ เฟร็ด และพวกนาย ลงมาและมาฟังการวิเคราะห์ยุทธวิธี”

“ซ้อมเสร็จแล้วเหรอ?” เฟร็ดและคนอื่นๆ ลงจอดทีละคน โดยเข้ามาที่ฝั่งของชาร์ลีและถาม

“ยังเลย ฉันจะบอกพวกนายเกี่ยวกับกลยุทธ์ควิดดิชในภายหลัง แล้วพวกนายจะต้องเข้ามาฟังด้วยกัน”

“แต่เรารู้อยู่แล้ว”

“ฉันฟังนายตลอดช่วงพักร้อนแล้วนะชาร์ลี”

แฝดมองหน้ากันแล้วพูดกัน

“หุบปากเลย”

แองเจลิน่ามีความสุขมาก ชาร์ลีสามารถอธิบายกลยุทธ์ให้กับคนสองสามคนได้ แต่เขาไม่ได้ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นคนนอก

หลังจากวางลูกบลัดเจอร์ และลูกควัฟเฟิลลงในกล่องแล้ว ชาร์ลีก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องล็อกเกอร์ เขายืนอยู่หน้ากระดานดำและเริ่มอธิบายกลยุทธ์ควิดดิชที่เขานึกถึงในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน