นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 101

ตอนที่101 ช่างซุบซิบ

ความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ของทีมสลิธีรินและได้กลายเป็นหัวข้อสนทนาระหว่างนักเรียนฮอกวอตส์หลังอาหารเย็น วิคกี้ เอเวอรี่ คีปเปอร์ตัวสำรองผู้เคราะห์ร้ายกลายเป็นบุคคลสำคัญที่หลายคนพูดถึงและหัวเราะ แม้ว่าคุณพอมฟรีย์จะอุดฟันที่หลุดไปแล้ว แต่เมื่อนักเรียนคนอื่นๆ เห็นเขา ก็จะนึกถึงคำพูดที่ออกมาจากกริฟฟินดอร์: “เขาพุ่งเข้ามาชนศอกฉันและฟันหลุดเอง”

ไม่มีใครสนใจจริง ๆ ว่าคำพูดของอัลเบิร์ตเป็นความจริงเพียงใด พวกเขาแค่หัวเราะเยาะเอเวอรี่ตัวน้อยที่ฟันหลุด

แค่หัวเราะเพราะไม่ชอบสลิธีริน

อย่างน้อย อัลเบิร์ตก็คิดเช่นนั้น ไม่เช่นนั้น ประโยคนั้นมันก็แค่เรื่องน่าหัวเราะเล็กๆน้อยๆ

คลื่นนี้ทำให้ค่าความเกลียดชังของเขาดีขึ้นจริงๆ จนแม้แต่ภารกิจก็โผล่ออกมา

อัลเบิร์ตไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะหลังจากเกมระหว่างกริฟฟินดอร์และสลิธีริน กลิ่นดินปืนระหว่างทั้งสองฝ่ายก็รุนแรงขึ้น

บรรยากาศระหว่างสองบ้านตึงเครียดมาก กระทั่งถึงจุดผันผวน

ในทางเดินมักมีเรื่องตลกเล็ก ๆ น้อย ๆ และมุมปากของฟิลช์บิดเบี้ยวเมื่อเร็ว ๆ นี้จำนวนการละเมิดกฏเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและกระดาษม้วนเล็ก ๆ ของเขาถูกใช้หมดแล้ว

สุดท้ายกลายเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้าย

นักเรียนสลิธีรินหลายคนขวางทางมาร์ค และเมื่อพวกเขากำลังจะทำอย่างนั้น นักเรียนกริฟฟินดอร์สองสามคน “บังเอิญ” เดินผ่านมาและสร้างความโกลาหลวุ่นวายขึ้น

ในท้ายที่สุด เกล็ดแปลก ๆ ก็งอกขึ้นบนใบหน้าของนักเรียนกริฟฟินดอร์ และจมูกของสลิธีรินก็มีกระเทียมหอมโผล่ออกมา

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลโกรธมากเมื่อรู้ว่ากริฟฟินดอร์และสลิธีรินทะเลาะกัน และพวกเขาถูกหักคะแนนทั้งคู่

ตอนนี้ บ้านหนึ่งอยู่ด้านล่างอีกครั้ง และอีกบ้านลดลงมา1อันดับจากเดิม

แน่นอนว่ามีนักเรียนสลิธีรินจำนวนไม่น้อยที่มีปัญหากับอัลเบิร์ต ท้ายที่สุดแล้ว การพ่ายแพ้โดยน้องใหม่มักเกิ้ลเป็นความอัปยศสำหรับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม มีโอกาสไม่มากสำหรับนักเรียนสลิธีริน มีคนพยายามแกล้งอัลเบิร์ตด้วยการเหยียดขาของเขาที่โถงทางเดิน อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนหนึ่งที่ทำเช่นนี้ถูกเหยียบและตรงไปที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน อีกคนหนึ่งถูกเตะเข้าที่น่องและน้ำตาก็ไหลออกมาทันที

สิ่งที่ทำให้พวกเขารำคาญมากที่สุดคือไอ้หนุ่มนั่นมักจะมองพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยน้ำเสียงที่ใสซื่อว่า: คุณโอเคไหม? ทำไมคุณถึงยื่นขาออกมาล่ะ?

ซึ่งมันหมายความว่าฉันไร้เดียงสาและไม่เป็นอันตรายและทุกอย่างเป็นความผิดของพวกนายเองทั้งนั้น

สิ่งนี้ก็เถียงไม่ได้เช่นกัน เพราะพวกเขาเหยียดขาออกมาเองเพื่อเตรียมพร้อมที่จะแกล้งใครบางคนสะดุดล้ม แต่พวกเขาดันได้รับบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ

สำหรับการดักทำร้าย?

อัลเบิร์ตจะมีเพื่อนสามคนอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เมื่อมีเวลาไปไหน และส่วนใหญ่เขาจะอยู่ในห้องสมุดหากอยู่คนเดียว

ผู้ชายคนนึงมีความอดทนมาก เขาแอบรออยู่นอกห้องสมุดเป็นเวลานาน แต่ไม่มีใครออกมาจากห้องสมุด

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด

ไม่นานมานี้ นักเรียนสลิธีรินชั้นปีที่ 3 คิดว่าเขาฉวยโอกาสตามอัลเบิร์ตเข้าไปในห้องน้ำชาย แต่กลับพบว่าเขาลื่นลงบนพื้นและล้มลงหมดสติไป

แน่นอนว่ายังมีผู้ชายมากกว่าหนึ่งคนที่โดน

จอร์จเดินเพียงลำพังในทางเดินชั้นสองที่ว่างเปล่า และมีห้องน้ำหญิงร้างอยู่ไม่ไกลจากที่นี่

เขาฮัมเพลงเบา ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นใครก็ตามที่อยู่ข้างหลังเขา นักเรียนรุ่นพี่สลิธีรินในชั้นปีที่ 5 กำลังลอบเอาไม้กายสิทธิ์ออกจากเสื้อคลุม เตรียมที่จะใช้คำสาปเพื่อสอนบทเรียนที่รุนแรงแก่จอร์จ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขายกไม้กายสิทธิ์ขึ้น เขาพบว่านักเรียนใหม่ที่เดินอยู่ข้างหน้าหันศีรษะและยิ้มให้เขาจริงๆ

เมื่อชายผู้เคราะห์ร้ายยังไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ก็มีเสียงเล็กน้อยดังมาจากด้านหลัง

จงสลบ!

นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนจะสลบไป

หลังจากโดนคำสาปอันน่าทึ่ง เขาก็ล้มลงกับพื้นและหมดสติไป

“ผู้ชายคนนี้กำลังมองหาเรื่องตายจริงๆ!” จอร์จก้าวไปข้างหน้า เตะร่างของคู่ต่อสู้ด้วยนิ้วเท้าของเขา ยิ้มแล้วพูดว่า: “เอ่อ ฉันไม่ได้คาดหวังไว้ ฉันมีผู้ช่วยอยู่ที่นี่”

“หยุดพูดไร้สาระ พาไปที่ห้องน้ำหญิง แล้วเตรียมเซอร์ไพรส์เขากับทุกคน”

ไม่กี่นาทีต่อมา เด็กหญิงฮัฟเฟิลพัฟชั้นปีแรกๆสองสามคนเดินผ่านประตูห้องน้ำของผู้หญิง และเห็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งศีรษะถูกห่อด้วยเสื้อคลุมจากระยะไกล

อีกฝ่ายหนึ่งกำลังนอนอยู่ที่ประตูห้องน้ำผู้หญิง ครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาอยู่ข้างใน และมือของเขากำลังปีนขึ้นไป ราวกับว่าเขาต้องการจะปีนออกจากห้องน้ำผู้หญิง

เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว ฟิลช์ก็รีบวิ่งไปดูแอ่งน้ำขนาดใหญ่ในโถงทางเดิน กล้ามเนื้อใบหน้าของเขาอดไม่ได้ที่จะกระตุก

นี่คือ… เป็นลม?

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เด็กชายทำอย่างไร เมื่อเขาบุกเข้าไปในห้องน้ำหญิง? เขาเห็นอะไร ทำไมเขาคลานออกมา?

ผู้หญิงหลายคนมีความสามารถในมโนที่แข็งแกร่งมาก เมื่อฟิลช์พบนักเรียนสองคนที่ผ่านไปมา หยิบชายผู้เคราะห์ร้ายที่เปียกโชกขึ้นมาจากพื้นแล้วส่งไปที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน เมื่อไม่มีคนอธิบาย มันก็ทำให้เกิดการคาดเดามากมาย

“เรียบร้อย…” เมื่ออัลเบิร์ตเดินผ่านมาใกล้ๆ และหลังจากได้เห็นฉากนี้ด้วยตาของเขาเอง เขาก็ยิ้มและขำจนปวดท้อง

ทำไมนักเรียนสลิธีรินจึงหนีห้องน้ำหญิงด้วยความอับอาย?

เด็กผู้หญิงที่เป็นคนแรกที่รู้เรื่องนี้ทำได้ดีในเรื่องความสามารถในการมโนเรื่องราว โดยเดาว่าทำไมเด็กชายถึงบุกเข้าไปในห้องน้ำของผู้หญิงที่ถูกทิ้งร้าง และทำไมเขาถึงหนีออกจากห้องน้ำหญิงด้วยความอับอาย

“คราวหน้า ถ้าใครกล้าสร้างปัญหาให้เราอีก แค่…” เฟร็ดทำเสียงแหลม “เอาหัวเขาจุมซักโครกดีไหม”

“เรื่องตลกบางเรื่องทำมากเกินไปไม่ได้” อัลเบิร์ตพยายามไม่ให้ตัวเองหัวเราะเกินจริง แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะเตือนเขาว่า “แต่คราวหน้าที่ฉันเจอ ฉันจะเป็นลมและยัดพวกมันเข้าไปในห้องน้ำของผู้หญิง ในห้องเล็ก ๆ ของเขา ฉันเชื่อว่าสาวๆ จะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ”

“นั่นเป็นความคิดที่ดี!” จอร์จกะพริบตา “จู่ๆ ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอให้มีคนมา”

“พวกเขาต้องเตรียมพร้อมมากกว่าเดิมแน่”

“แน่นอน อย่างไรก็ตาม ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเดาได้เลย จริงๆ แล้วนายรู้วิธีใช้คาถาล่องหน” ลีจอร์แดน ชี้ให้เห็นข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา นักเรียนสลิธีรินประเมิน อัลเบิร์ตต่ำไปอย่างสิ้นเชิง

เพราะเวทมนตร์คาถา พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครซ่อนอยู่ข้างหลังพวกเขาและรอที่จะจัดการพวกเขา และอัลเบิร์ตก็ใช้คาถาสลบซึ่งสามารถจัดการคนได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าบางคนจะสงสัยว่าอัลเบิร์ตกำลังล่องหนอยู่ แต่พวกเขาก็กำจัดความคิดนี้ไปอย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุด พ่อมดมักเกิ้ล ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจขนาดไหนก็ตาม เป็นไปไม่ได้ที่จะเชี่ยวชาญเวทย์มนตร์มากเกินไปในเวลาอันสั้น

สำหรับคนไม่กี่คนที่อยู่รอบ ๆ อัลเบิร์ต เห็นได้ชัดว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่นักเรียนใหม่ที่สามารถใช้คาถาสลบได้ แม้แต่ในสลิธีรินก็ไม่มี

ดังนั้น หม้อใบนี้(ความผิด)จึงถูกทิ้งให้นักเรียนรุ่นพี่ของกริฟฟินดอร์ในที่สุด

ท้ายที่สุดมาร์คก็คือคนรับเคราะห์ไป!