นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 204

ตอนที่ 204 ความล้มเหลว

ในช่วงดึก

ในทางเดินอันเงียบสงบ เสียงฝีเท้าแผ่วเบามาจากระยะไกล

ที่มุมหนึ่งของทางเดินอันมืดมิด จู่ๆ แสงสีซีดก็สว่างขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครอยู่หลังลูกบอลแสงเหมือนผีที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่า

ชั่วครู่หนึ่ง ลูกบอลแห่งแสงหยุดลงตรงหน้าภาพเหมือนของสุภาพสตรีอ้วน ผู้หญิงที่เพิ่งจะพักผ่อนรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะมีคนมารบกวน เธอลืมตาขึ้นก่อนที่จะมีเวลาถามรหัสผ่าน เธอตกใจเมื่อพบประตูข้างหลังเปิดจากด้านใน

 ตรงเวลาพอดี  เสียงของลีจอร์แดนมาจากทางเดินที่มืดมิด

ลูกบอลแสงลอยเข้าไปในทางเดิน และรูปของสภาพสตรีอ้วนก็ปิดลงอีกครั้ง ปิดทางเข้าห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์

สุภาพสตรีอ้วนผู้เฝ้าประตูยังคงดูเหมือนจุนงงในขณะนี้

อันที่จริง ผู้คนในทางเดินตอนนี้คือเฟร็ดและจอร์จ พวกเขายังล่องหนด้วยคาถา เมื่อใช้คาถาเรืองแสง พวกเขาให้ความรู้สึกเหมือนผีที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่า

และประตูบ้านกริฟฟินดอร์ก็เปิดออกในทันใด อันที่จริงเพราะฝาแฝดได้นัดเวลากับลี จอร์แดน และเมื่อพวกเขากลับมาทันเวลา ลีจอร์แดนก็เปิดประตูห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์จากด้านในเพื่อให้พวกเขาเข้ามาได้

 ได้อะไรมา  ลี จอร์แดนถามพลางถมือ

 บัตเตอร์บิสกิต  เฟร็ดหยิบถุงกระดาษออกมาและมองไปยังลี จอร์แดนที่เอื้อมมือมาคว้ามันด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม  กลับห้องค่อยกินสิ 

 เหอะ นายคงแอบกินในครัวไปแล้ว  ลี จอร์แดนพูดด้วยริมฝีปากของเขา

นี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ชั่วครู่ ห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง และฝีเท้าของคนสามคนก็ค่อยๆ จางหายไป

ประตหอพักบางแห่งถูกผลักเปิดโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

เงาดําเดินเข้ามาใกล้ร่างด้านหลังที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมอย่างเงียบ ๆ

 มื้อเย็นคืออะไร?  คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็พูดขึ้นทันที

 บัตเตอร์บิสกิต  คนหนึ่งพูด

 เอาไหม?  อีกคนถามขณะทานอาหาร

 เขาใกล้จะเสร็จแล้ว  คนที่สามกล่าว

 ปล่อยฉันพักบ้างสิ  อัลเบิร์ตสุดหายใจเข้าลึกๆ และหลังจากยกเลิกคาถาสําหรับทั้งสองคนแล้ว เขาก็จิบชานมเย็นๆ แล้วตรวจดูกระดาษแปลงร่างที่เขาเพิ่งเขียนไปก่อนหน้านี้

 นายดูเหนื่อย?  เฟร็ดที่ยื่นชาให้อัลเบิร์ต เหลือบมองกระดาษที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วพูดว่า  นายทําอะไรเยอะแยะ นี่ไม่ใช่สร้างปัญหาให้ตัวเองหรอ 

 ขอบคุณ  อัลเบิร์ตหยิบถ้วยน้ําชาแต่ไม่ดื่มชานมในนั้น หันศีรษะและจ้องไปที่เฟร็ดแล้วพูดว่า  แต่ถ้านาย ไม่เอาถ้วยชากัดจมูกใส่ชานมให้ฉันแล้วเอาถ้วยชาปกติมา ฉันจะขอบคุณนายมากกว่า 

เฟร็ดตกตะลึง

จอร์จหัวเราะเบาๆ เพราะเขามอบถ้วยน้ําชาให้เฟร็ด

อัลเบิร์ตชําเลืองมองที่จอร์จ แล้วจ้องมองไปที่ลี จอร์แดน ซึ่งกําลังหมกตัวอยู่ในอาหารมื้อเย็น และพูดว่า  เหลือบิสกิตไว้ให้ฉันหน่อย ฉันหิวนิดหน่อย อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่านายต้องการจะกิน ชิ้นสุดท้ายเหลือไว้ด้วย นะ 

ลี จอร์แดนอ้าปาก โดยที่อัลเบิร์ตมองเห็นโดยไม่คาดคิด

ไม่นานมานี้ อัลเบิร์ตได้ยกระดับการพินิจใจและสกัดใจขึ้นเป็นระดับ 2 และระดับ 3 ตามลำดับ แม้ว่าค่าประสบการณ์ที่ใช้นี้จะค่อนข้างเจ็บปวดสําหรับเขา แต่อัลเบิร์ตรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่จําเป็น

สกัดใจเป็นเหมือนเกราะป้องกันความคิด ด้วยทักษะนี้ เขาไม่จําเป็นต้องกังวลว่าความคิดของเขาจะถูกอ่านได้ง่าย

ถ้าไม่ใช่เขาใช้คะแนนทักษะจนหมด อัลเบิร์ตต้องการอัปเกรด การสกัดใจเป็นระดับ 4

การป้องกันแบบนี้สําคัญเกินไปสําหรับอัลเบิร์ต ในฐานะนักเดินทางข้ามโลก เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ความลับของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาต้องการบอกดัมเบิลดอร์เกี่ยวกับมงกุฎของเรเวนคลอ เขาต้องลงทุนค่าประสบการณ์ และคะแนนทักษะในด้านนี้ให้มากขึ้น

แน่นอนว่ามันคุ้มค่า ภารกิจฮอร์ครักซ์สามารถมอบค่าประสบการณ์มากมายให้เขาในภายหลัง!

 แล้วการ์ดพ่อมดของบ้านอื่นล่ะ  อัลเบิร์ตเอื้อมมือออกไปหยิบถุงกระดาษที่ลี จอร์แดนส่งมาหยิบบิสกิต ออกมา ยัดเข้าไปในปากของเขาแล้วถามขณะเดียว

 เรเวนคลอยืนยันการ์ดมากกว่า 20 ใบ ฮัฟเฟิลพัฟมีการ์ดน้อยกว่า มีเพียง 18 ใบเท่านั้น  ลี จอร์แดนคิดอยู่ ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า  ใช่ วันนี้มีแผนเพิ่มอีกสองแผน ในการเข้าร่วมสโมสรของเราพวกเขาหวังว่าจะมีการ์ดเป็น ของตัวเอง 

 โอเค  อัลเบิร์ตตอบแบบไม่ผูกมัด

 พวกเราสามคนได้เริ่มฝึกคาถาคัดลอกแล้ว ซึ่งน่าจะช่วยลดความเหนื่อยของนายได้ 

อันที่จริงแล้ว การคัดลอกการ์ดพ่อมดนั้นไม่มีประโยชน์เลย คาถาคัดลอกของอัลเบิร์ตได้เพิ่มขึ้นเป็นระดับที่สองแล้ว

 อ๋อ ฉันสงสัยมาตลอด อะไรอยู่ในกล่องนั่น  เฟร็ดถามพลางชี้นิ้วไปที่กล่องบนตู้ข้างเตียงของอัลเบิร์ต

 ถ้าอยากรู้ก็เอามา  อัลเบิร์ตไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนมันจากพวกเขา

หลังจากได้รับอนุญาต จอร์จก็รีบนํากล่องมา เขาอยากรู้ด้วยว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นอัลเบิร์ตใส่สร้อยข้อมือป้องกันไว้ข้างใน

หลังจากเปิดกล่องแล้ว จะมีวัตถุโลหะยาวนิ้วกลางสามชิ้นอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ลักษณะเป็นสีเงินสวยงาม ซึ่งดูเหมือนไฟแช็กทรงกระบอกเล็กน้อย

 สินค้าที่ล้มเหลวทําขึ้นเมื่อสักครู่นี้  อัลเบิร์ตอธิบายให้ทั้งสามฟังอย่างช่วยไม่ได้

 นี่อะไร?  จอร์จหยิบสิ่งของขึ้นมาอย่างสับสน มองดูลวดลายคล้ายดวงอาทิตย์บนพื้นผิวแล้วหันศีรษะถาม

 เปิดดูสิ แล้วคุณล่ะ  อัลเบิร์ตพูดอย่างเฉยเมย

ทั้งสามมองหน้ากัน และในที่สุดจอร์จก็กดเข้าไป จากนั้น พวกเขาเห็นส่วนบนของวัตถุเปิดออก และมีลูกบ อลแสงพุ่งออกมาจากวัตถุ หลังจากที่ลูกบอลลอยขึ้นไปในอากาศทันใดนั้นก็ปล่อยแสงสีขาวพราวพรายออกมา

 บ้าเอ๊ย นี่มันอะไรกันเนี่ย  ทั้งสามคนตกใจกับแสงจ้า และจอร์จถึงกับสะบัดของที่อยู่ในมือออก

 ฉันจะเรียกมันว่าแฟลชบอมบ์ชั่วคราว  อัลเบิร์ตใส่บิสกิตเข้าปาก ก้มไปหยิบของที่ตกลงมาบนพื้นแล้วพูดต่อ  เอาละ หนึ่งในไอเทมที่ล้มเหลวแต่เดิมตั้งใจให้เป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ที่สามารถเก็บแหล่งกําเนิดแสงได้ ผลที่ได้คือ สําเร็จและล้มเหลว มันกลายเป็นวัสดุสิ้นเปลืองแบบใช้แล้วทิ้ง แม้ว่านายจะเก็บแหล่งแสงด้วยตัวเอง แต่จริงๆ แล้วมันเป็นได้แค่แหล่งแสงปลอมๆ 

อัลเบิร์ตคิดว่าจะใช้เพื่อทําแฟลชบอมบ์ราคาถูกหรือไม่

 ไอ้บ้า ตาฉันมองไม่เห็น

 ไม่เป็นไร อีกสักพักคงจะดีขึ้น  อัลเบิร์ตปลอบโยนอย่างสบายๆ

 ร้ายกาจ แต่ฉันชอบ นายจะเอาสิ่งนี้ไปทําอะไร ลี จอร์แดนอดไม่ได้ที่จะถาม ดวงตาของเขายังคงน้ำตาไหล

 ฉันว่ามันเป็นความล้มเหลว 

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อัลเบิร์ตรู้สึกหดหูมาก อันที่จริงสิ่งนี้คือความล้มเหลวของตะเกียงไฟ

ไม่นานมานี้ อัลเบิร์ตได้รับความช่วยเหลือจากพ่อมดคนอื่นๆ เพียงเพื่อสร้างความล้มเหลวดังกล่าว

 พวกนายจะเปิดร้านขายของตลกไม่ใช่เหรอ? นายสามารถใช้เทคโนโลยีนี้เพื่อวิจัยและพัฒนาระเบิดแฟลช ได้ในอนาคตอัลเบิร์ตตั้งใจจะนําขยะกลับมาใช้ใหม่ซึ่งถือได้ว่าเป็นผล

 ฉันไม่คิดว่ามันน่าสนใจเลย  จอร์จพูดอย่างเฉยเมย

 ไม่ ไม่ มันอาจทําให้ตาบอดไปชั่วคราวได้ เฟร็ดยิ้ม.  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่มืด มันได้ผลมาก 

 สิ่งนี้สามารถใช้เป็นอาวุธป้องกันได้…อืม ลืมมันไปเถอะ อัลเบิร์ตพึมพําพลางแตะคาง

พ่อมดส่วนใหญ่จะสนใจแต่ไม้กายสิทธิ์ของคู่ต่อสู้เท่านั้น หากคุณโยนมันเป็นระเบิดแฟลชระหว่างการต่อสู้ มันจะสนุกมาก ท้ายที่สุด พ่อมดมักจะไม่สนใจสิ่งเหล่านี้

อัลเบิร์ตยังคงกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งของที่เขาสร้างขึ้น และหากวันหนึ่งเขาบังเอิญสร้างของที่ทําร้ายตัว เองขึ้นมา มันจะเป็นโศกนาฏกรรม

 แล้วนี่ล่ะ? ลี จอร์แดนถามพร้อมชี้ไปที่ของชิ้นที่สอง

 เดี๋ยวเปิดก็รู้เอง  อัลเบิร์ตยังคงดื่มชานมและกินบิสกิตต่อไป เตรียมกวาดบิสกิตเนยที่เหลืออยู่ในถุงกระดาษ

 ตานาย!  จอร์แดนยื่นของให้เฟร็ด ซึ่งเหลือบมองอัลเบิร์ตและเปิดสวิตช์

 ไปอีซะ กินอี กินอทั้งหมด  สักครู่ก็มีเสียงที่คุ้นเคยมาจากข้างใน

เสียงมันดังมาก และมันก็ยังตะโกนอยู่ ทําให้เฟร็ดตกตะลึงโดยตรง

 เสียงจะคงอยู่นานกว่าสามสิบวินาที  อัลเบิร์ตกล่าวว่า

 ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรมาก นอกจากจะทําให้คนอื่นตกใจ! จอร์จพึมพํา

 มันเก็บเสียงได้  อัลเบิร์ตอธิบายว่าเดิมที่เขาวางแผนจะใช้เขาเพื่อเก็บเสียงร้องของแมนเดรก แต่เนื่องจากเขายังไม่ได้ทดลองจึงยังไม่รู้ว่าจะสําเร็จหรือไม่

ท้ายที่สุด แม้แต่อัลเบิร์ตก็ไม่รู้ว่าเสียงร้องของแมนเดรกฆ่าผู้คนได้อย่างไร มันเป็นการฆ่าด้วยเสียงหรือคําสาปของเวทย์มนตร์หรือไม่?

ความเป็นไปได้ของอย่างหลังอาจจะมากกว่า เพราะมันดูสมกับโลกพ่อมดมากกว่า

 สุดท้ายนี้คืออะไร 

 อย่าเปิด มันมีกลิ่น  อัลเบิร์ตเตือน

 นายยุ่งกับเรื่องพวกนี้มากแค่ไหนเนี่ย จอร์จรู้สึกว่าอัลเบิร์ตค่อนข้างน่าเบื่อ เดิมที่เขาคิดว่าอัลเบิร์ตจะสร้างรายการเวทมนตร์ที่น่าสนใจกว่านี้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นอะไรประมาณนี้

 รู้มั้ยว่าสามอย่างนี้รวมกันจะเป็นไง?  อัลเบิร์ตถามด้วยท่าทางแปลกๆ

 มันคืออะไร?  ทั้งสามถามด้วยความสงสัย

 กระสุนตกใจ!  อัลเบิร์ตกล่าวว่า

 นั่นคืออะไร? 

ของเล่นแร่แปรธาตุที่สามารถโยนออกไปให้คนเป็นลมได้

อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตรู้สึกว่าสิ่งนี้ยังดูจืดชืดอยู่บ้าง และการจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวก็อาจได้ผล

แต่ถ้าคาถาโคม่าสามารถทําให้เป็นละอองและเก็บไว้ได้ ก็ควรจะสามารถบรรลุผลเช่นเดียวกัน

ทั้งสามมองหน้ากัน แสดงออกว่าพวกเขาไม่เข้าใจเลย

 แล้วชั้นสองล่ะ?  ลี จอร์แดน ถามต่อ

อัลเบิร์ตนําของกลับคืนมาและเปิดชั้นที่สองของกล่องซึ่งมีกําไลและเครื่องรางป้องกันหลายรุ่น

 นี่เป็นเวอร์ชั่นล่าสุดหรือเปล่า  เฟร็ดถามพลางชี้ไปที่สร้อยข้อมือไม้ที่ประดิษฐ์อย่างประณีตที่สุด

 ไม่หรอก เวอร์ชั่นล่าสุดอยู่ในมือฉันแล้ว  อัลเบิร์ตเขย่าข้อมือแล้วพูดว่า  เวอร์ชั่น 3.0 เอฟเฟกต์ของมันเป็นแบบนี้ 

อัลเบิร์ตยกมือขึ้นและผลักเบา ๆ ไปทางจอร์จ ก่อนที่แขนของเขาจะสัมผัสจอร์จ พลังที่มองไม่เห็นก็ผลักจอร์จออกไป

 ฉันรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่าง  จอร์จบ่น

 มันคงเป็นคาถาเกราะป้องกัน  ดวงตาของเฟร็ดเป็นประกาย  มันดูเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ดี 

 แนวคิดดั้งเดิมคือไม้กายสิทธิ์ธรรมดา  อัลเบิร์ตอธิบาย ทําให้เขาสามารถใช้คาถาเกราะป้องกันได้โดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์หรือเสียง

 นายทําสําเร็จ?  เฟร็ดตื่นเต้นมาก แน่นอนว่าเขารู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร

 อืม มันเป็นเรื่องจริง อย่างไรก็ตาม มันสามารถถือเป็นผลิตภัณฑ์กึ่งสําเร็จรูปเท่านั้น  อัลเบิร์ตส่ายหัว สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือทักษะใหม่นี้ยังไม่ปรากฏบนแผงทักษะของเขา