นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 211

ตอนที่ 211 น้ำยานําโชค

งานเลี้ยงฮัลโลวีนนั้นยอดเยี่ยมเสมอ ทุกคนชอบเทศกาลนี้ ไม่เพียงแต่จะมีวันหยุดครึ่งวันเท่านั้น แต่ฮอกวอตส์จะเตรียมความบันเทิงทุกปี และจะมีงานเลี้ยงมากมายในตอนเย็น แค่นึกถึงอาหารอันโอชะที่กลุ่มเอลฟ์ประจําบ้านที่เตรียมมาอย่างดี ก็ทําให้คนน้ําลายสอแล้ว

อย่างน้อย ก่อนที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ ผู้กอบกู้จะเสด็จมาที่ฮอกวอตส์

เนื่องจากฝนตกตลอดเวลา อัลเบิร์ตและคนสองสามคนจึงนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นและเล่นการ์ดพ่อมดในตอนบ่าย ตอนนี้หลายคนในโรงเรียนรู้จักเกมนี้แล้ว และมีคนดูพวกเขาเล่นเป็นจํานวนมาก และบรรยากาศก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันใด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการเพิ่มประสิทธิภาพทีละน้อยของอัลเบิร์ต การ์ดที่ใช้จะไม่หยาบเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ปัจจุบันนี้จํานวนการ์ดได้กลายเป็นสาเหตุหลักที่จํากัดการโปรโมตการ์ดพ่อมด นักเรียนบางคนที่สนใจในการ์ดพ่อมดไม่สามารถรับเด็คได้เลย นี่เป็นคําถามใหญ่ที่เกิดขึ้นในครั้งล่าสุดที่จัดชุมนุมการ์ดพ่อมด มีสมาชิกมากกว่า 20 คนแล้ว รวมถึงนักเรียนจากเรเวนคลอและฮัฟเฟิลพัฟ

สําหรับสลิธีริน ยังไม่มีนักเรียนเข้าร่วมเลย และพวกเขาไม่ได้รับการต้อนรับมากนัก และคนอื่นๆก็เต็มใจที่จะเล่นกับพวกเขาน้อยลงด้วย

ในตอนกลางคืน อัลเบิร์ตและเฟรดลงไปที่ห้องอาหารเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงฮัลโลวีน

กระบวนการอาหารค่ําฮัลโลวีนก็เหมือนเดิม ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์จะยืนขึ้นและพูดคําสั้นๆ สองสามคําก่อน เขายิ้มและพูดกับเพื่อนร่วมชั้นทุกคนว่า  สุขสันต์วันฮาโลวีน แล้วก็…กิน! 

เช่นเคย คําพูดที่เรียบง่ายทําให้ทุกคนส่งเสียงปรบมือ

 ใช่! 

อัลเบิร์ตปรบมือให้กับคนอื่นๆ เขาคิดว่าดัมเบิลดอร์น่ารักและเข้าใจนักเรยนดีมาก จานเปล่าเหล่านั้นเต็มไปด้วยอาหารอย่างรวดเร็วโดยพวกเอลฟ์ประจําบ้าน

อัลเบิร์ต เฟร็ด จอร์จ และลี จอร์แดนใส่อาหารที่พวกเขาโปรดปรานลงในจาน

 ฉันชอบสเด็กชิ้นนี้  ปากของลีจอร์แดนเต็มไปด้วยเนื้อชิ้นใหญ่ และคําพูดของเขาก็คลุมเครือ

 ค้างคาว…อยู่บนหัว  จู่ๆ เฟร็ดก็พูดขึ้นขณะกําลังกินขาไก่งวงอยู่

ลจอร์แดน เงยหน้าขึ้นเกือบจะสะท้อน แต่ไม่มีอะไรอยู่บนหัวของเขา จากนั้นเขาก็รู้ว่าเขาถูกหลอกโดยผู้ชายคนนี้ เขาหันหัวด้วยความโกรธและจ้องไปที่เฟร็ดซึ่งแกล้งทําเป็นจมอยู่ในการกิน คนหลังแสร้งทําเป็นไม่มีอะไร

อัลเบิร์ตกําลังกินหมูทอดซึ่งรสชาติดี

 ดูนั่นสิ… จอร์จกระแทกข้อศอกที่แขนของอัลเบิร์ต เงยศีรษะขึ้นและพยักหน้าไปที่จานที่มีแพนเค้กมันฝรั่งที่คุ้นเคยของอัลเบิร์ต

 อันนี้ก็อร่อยดีนะ  แชนน่ากําลังกินแพนเค้กมันฝรั่ง หลังจากมองดูทั้งสองคนแล้ว เธอถามด้วยความสงสัย  มีปัญหาอะไรไหม? 

 นั่นเป็นของที่อัลเบิร์ตสอนเอลฟ์ประจําบ้านให้ทําอาหารรอบล่าสุด  จอร์จอธิบายพร้อมกับขยิบตาให้แชนน่า

 นายยังมีความรู้เกี่ยวกับอาหารอยู่อย่างไม่คาดคิด  ก่อนที่แชนน่าจะพูดจบ เธอได้ยินเสียงร้อมตกลงมาบนจาน หลายคนมองข้ามไปและเห็นลจอร์แดนยกนิ้วของเขาไปทางเวที คณะนักร้องประสานเสียงฮอกวอตส์ออกมา แต่งชุดดูมีความสุขมาก

ไม่มีทาง นักเรียนในแต่ละบ้านจะสวมเสื้อผ้าที่เป็นสัญลักษณ์ของบ้านของตนเอง และอัลเบิร์ตอยากจะหัวเราะเมื่อเห็นเสื้อคลุมสีเขียวและหมวกแก๊ปสีเขียวของสลิธีริน

อันที่จริง เสื้อคลุมพ่อมดธรรมดาก็ไม่เลว แน่นอน ผลกระทบต่อนักเรียนจะไม่มากขนาดนั้น

คณะนักร้องประสานเสียงฮอกวอตส์ยังคงดีมาก อย่างน้อยก็สําหรับวันฮาโลวีนเมื่อไม่มีกิจกรรม เมื่อได้ยินเสียงร้องอันดังของพวกเขา โดยมีคางคกอยู่ในมือ ทําให้อัลเบิร์ตรู้สึกว่าคอรัสนั้นไม่คาดคิดนี้ไม่เลว.

งานเลี้ยงดําเนินไปเป็นเวลานาน จนกระทั่งอาหารที่เหลืออยู่บนจานหายไป และแผ่นทองคําก็กลับคืนสู่สภาพเดิมที่ไร้ที่ติ และงานเลี้ยงอาหารค่ําฮัลโลวีนจบลงด้วยการประกาศของดัมเบิลดอร์

 ฉันอยากนอนเมื่อฉันอิ่ม! อัลเบิร์ตอ้าปากหาว เขาอิ่มเกินไป และของหวานมื้อสุดท้ายกินเค้กช็อกโกแลตชิ้นใหญ่

 ฉันจะไปเที่ยวกลางคืนและไปเยี่ยมชมโกดังเก็บวัสดุส่วนตัวของสเนป  จู่ๆ อัลเบิร์ตก็ประกาศเรื่องนี้กับรูมเมทของเขา สายฟ้าแลบออกมานอกหน้าต่าง และเสียงฟ้าร้องกระทบหน้าต่างกระจก สั่น

 จะรีบไปหน่อยมั้ย  เฟร็ดขมวดคิ้วเล็กน้อย พวกเขายังไม่พร้อม และมันก็ไม่เหมือนกับนิสัยของอัลเบิร์ต

 ไม่ต้องกังวล ฉันวางแผนที่จะดื่มสิ่งนี้เพื่อให้แน่ใจว่าแผนจะไม่ผิดพลาด  อัลเบิร์ตยิ้มและหยิบน้ํายานําโชคที่เขาได้รับครั้งล่าสุดออกมา เขย่าต่อหน้าทั้งสามคน แล้วพูดอย่างสบายใจว่า  ฉันแน่ใจว่ามีน้ํายานําโชคทุกอย่างจะสําเร็จได้ 

 ว้าว นายเต็มใจที่จะน้ํายานําโชคจริงๆ 

ทั้งสามคนประหลาดใจมาก การได้รู้ว่าน้ํายานําโชคเป็นสิ่งที่ดีที่เงินไม่สามารถซื้อได้ การมีน้ํายานําโชคเป็นหลักประกัน และความกังวลภายในของพวกเขาก็คลายลงทันที

 จะเปลื้องไปหน่อยมั้ย?  จอร์แดนพึมพํา

 ไม่ต้องมาก แค่จิบเล็ก โชคสักสามหรือสี่ชั่วโมงก็พอ!  อัลเบิร์ตกล่าวว่า  ตอนนี้พักผ่อนและรอเที่ยงคืนค่อยเริ่มแผน 

ในท้ายที่สุด อัลเบิร์ตก็ตื่นขึ้นอย่างคลุมเครือ เขาเหลือบมองนาฬิกาพก เป็นเวลาตีหนึ่ง

อัลเบิร์ตล้างหน้าและทําให้ตัวเองตื่นเต็มที่ ยกขวดน้ํายานําโชคขึ้นและจิบ

 นายรู้สึกอย่างไร?  จอร์จถามเสียงต่ํา

อัลเบิร์ตไม่ตอบ หลับตาลงและรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากน้ํายานําโชค

อัลเบิร์ตรู้สึกตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ราวกับว่ามีความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจํากัด อัลเบิร์ตรู้สึกว่าเขาสามารถทําได้ทุกอย่าง ทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย

 วิเศษมาก อัศจรรย์จริงๆ  อัลเบิร์ตพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ  คืนนี้ฉันจะไปคนเดียว 

 อะไร?  เฟร็ด จอร์จ และลี จอร์แดนตกตะลึงและไม่สามารถช่วยบ่นว่า  นายจะไม่พาเราไป ยังแอบไปเล่นด้วยกันอย่างมีความสุขหรอ 

 ไม่ ฉันจะทําเอง  อัลเบิร์ตพูดอย่างมั่นใจ  ฉันรู้สึกว่าฉันควรทําสิ่งต่าง ๆ ตามสัญชาตญาณของฉันดีกว่า ทุกอย่างจะราบรื่น 

 แน่ใจนะว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเรา?  เฟร็ดถามด้วยความประหลาดใจ

 ใช่ เชื่อฉันเถอะ ฉันรู้ว่าฉันกําลังทําอะไรอยู่  อัลเบิร์ตยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นและใช้เวทมนตร์คาถากับตัวเอง การใช้คาถานี้นั้นสมบูรณ์แบบมากจนแม้แต่ศาสตราจารย์ที่ฮอกวอตส์ก็ไม่สามารถหาร่องรอยได้

 มันสมบูรณ์แบบ  อัลเบิร์ตพึมพํา เสริมความสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมให้กับตัวเอง ความรู้สึกนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ

 นี่เป็นน้ํายานําโชคจริงๆเหรอ?  จอร์จยกขวดขึ้นตรงหน้าเขาและพูดกับเพื่อนของเขา สถานะของอัลเบิร์ต ทําให้พวกเขากังวลจริงๆ พวกเขาไม่เคยเห็นอัลเบิร์ตเป็นคนหยิ่งเหมือนตอนนี้

โดยเฉพาะเสียงหัวเราะของอัลเบิร์ตทําให้ทั้งสามคนเป็นกังวล

 ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันรู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่  อัลเบิร์ตเดินไปที่ประตูอย่างมั่นใจและพูดก่อนจะจากไป  อีกหนึ่งชั่วโมงลงมาเปิดประตูให้ฉัน 

อัลเบิร์ตซึ่งล่องหนได้เดินลงบันไดและเล็ดลอดออกมาจากทางเข้าห้องนั่งเล่นภายใต้สายตาของเฟร็ดและทั้งสาม