การต่อสู้ครั้งสุดท้าย 3 ราวกับอมตะ
โดย
หุ่นไล่กา
ด้านนอก
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! ตูม!
เสียงการต่อสู้ดังสนั่นเลือนลั่น แผ่นดินสั่นสะเทือนราวกับวันสิ้นโลก ก้อนเมฆสีเทาดำบนท้องฟ้าแลบไปด้วยสายฟ้าสีม่วง มันถูกแหวกเป็นรูกว้างเห็นดวงดาว และดวงจันทร์บนท้องฟ้าสีดำ คลื่นพลังสีม่วง ทองและส้มสาดกระจายออกเป็นวงกว้าง ทำให้พื้นดินแตกแยกเป็นรอยร้าวอันน่ากลัว
ปัง! โครม! ซากอาคารที่เดิมเป็นปราสาทสีดำถูกกระแทกอย่างแรงถล่มไปข้างหน้า เปิดทางออกเป็นร่องแยก นาคามูระ อิโทซะประคองร่างที่บาดเจ็บปีนขึ้นมา ด้านหลังของเขาผู้ที่ถูกลักพาตัวหลายร้อยคนช่วยกันพยุงตัวกันขึ้นมาจากร่องแยก
นาคามูระ อิโทซะมองไปข้างหน้าด้วยท่าทางงุนงงอยู่กับที่ หมู่บ้านวัฒนธรรมในตอนนี้กลายเป็นพื้นราบ คลื่นพลังจากการต่อสู้ที่อยู่ไกลออกไปหลายกิโลเมตรมาถึงที่นี่
เขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ เพราะร่างกายของเขาในตอนนี้อ่อนแอจนเกินไป ถ้าเข้าเดินไปและถูกคลื่นพลังโจมตี เขาจะต้องถูกคลื่นพลังกระแทกจนตายแน่
นาคามูระ อิโทซะมองไปที่คลื่นพลังสายฟ้าสีม่วงที่อยู่ไกลออกไป เขามั่นใจว่ามันเป็นคลื่นพลังของพ่อของเขาอย่างแน่นอน เขากัดฟันแน่นเหลือบมองข้อมือที่ว่างเปล่า กำไลข้อมือของเขาและผู้ที่ถูกลักพาตัวทุกคนถูกยึดไป เขาไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาพาผู้ที่ถูกลักพาตัวไปด้านหลัง
เขาเข้าใจการทำงานของเจ้าหน้าที่เป็นอย่างดี พวกเขาจะต้องตั้งวงล้อมรอบหมู่บ้านวัฒนธรรมอย่างแน่นอน ถ้าเขาไปด้านหลังจะต้องพบเจ้าหน้าที่เฝ้าระวังอยู่ เขาสามารถแจ้งข้อความช่วยเหลือได้
พากลุ่มผู้ที่ถูกลักพาตัวเดินออกห่างจากระยะคลื่นพลังจนแน่ใจแล้ว เขาก็หันไปบอกคนที่อยู่ใกล้ที่สุด
“พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะไปขอความช่วยเหลือ”
ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ นาคามูระ อิโทซะก็ใช้ท่าร่างพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ทะเลสาบเลือด
ร่างของจิวโมไป๋พุ่งทะยานกลางอากาศราวสายลม รัศมีกระบี่ฟาดฟันกลีบดอกไม้สีดำแตกกระจายเป็นละอองสีดำ เขาพุ่งทะลวงผ่านเข้าไป เกิดทางแยกเป็นทางยาว อึดใจเดียวเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเด็กสาวสีแดง
คมกระบี่ส่องสว่างด้วยกฎแห่งธาตุลมเกิดคลื่นกระบี่ยาว 5 เมตร แทงออกไป สายลมกรรโชกออกจากคลื่นกระบี่อย่างบ้าคลั่ง
เด็กสาวสีแดงยืนนิ่งเป็นท่อนไม้ เมื่อคลื่นกระบี่แทงเข้ามาเกือบถึงร่าง เธอก็เคลื่อนไหว หมอกสีเทาม้วนตัวที่หมัด ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงหมัดชกปะทะเข้ากับคลื่นกระบี่
เปรี้ยง! คลื่นพลังระเบิดออกอย่างรุนแรง
ร่างของจิวโมไป๋ลอยอยู่กลางอากาศ คมกระบี่เลือนเร้นพลันปลดปล่อยพลังกดดันอันแหลมคมแทงต่อไป มันทะลวงผ่านหมอกสีเทาแทงไปที่หมัดของเด็กสาวสีแดง
ฉีก! คมกระบี่แทงลึกผ่านผิวหมัดเข้าไปชนกับกระดูก เสียงแตกร้าวบาดหูดังขึ้นติดๆ ในชั่วขณะนั้นเอง เด็กสาวสีแดงก็เคลื่อนไหวครั้งที่สอง แตกต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง เท้าของก็ยกขึ้นและแตะออกไปที่เอวของจิวโมไป๋ในพริบตา!
การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันไร้ที่มาของเด็กสาวสีแดง ทำให้จิวโมไป๋ชะงักไปวูบหนึ่ง แต่ก่อนที่เท้าของเธอจะสัมผัสร่างของเขา จิวโมไป๋ก็ยกมือซ้ายขึ้นกฎแห่งธาตุลมปรากฏขึ้นในพริบตา ก่อนที่เขาจะฟาดฝ่ามือปะทะเข้ากับเท้าพอดี
เปรี้ยง! ร่างของจิวโมไป๋กระเด็นขึ้นไปกลางอากาศ กระบี่ถูกรั้งกลับ
ร่างเด็กสาวสีแดงหมุนเป็นวงกลมบนโคมไฟ ก่อนที่เธอจะชกหมัดออก คลื่นพลังหมัดอันทรงพลังพุ่งเข้าใส่ร่างของจิวโมไป๋กลางอากาศ
จิวโมไป๋หมุนร่างราวกับลูกข้างกลางอากาศหลบหมัดไปได้อย่างง่ายได้ ก่อนจะทิ้งตัวลง กระบี่ก็กวัดแกว่งออกไปสร้างตาข่ายคมกระบี่นับไม่ถ้วนฟาดฟันไปที่ร่างของเด็กสาวสีแดงเป็นจุดเดียว
เด็กสาวสีแดงมองด้วยดวงตาสีดำไร้ความรู้สึก เธอยกสองมือขึ้นก่อนที่จะชกออกไปพร้อมกัน
กระบวนท่าเรียบง่ายจนเหมือนการชกมั่วๆ แต่มันได้ผลเกินคาด คลื่นหมัดระเบิดออกทำลายตาข่ายกระบี่อย่างง่ายดาย
ร่างของจิวโมไป๋ลงมายืนบนผิวทะเลสาบเลือดที่ปั่นป่วน ใบหน้าของเขาแดงก่ำอย่างผิดปกติ
ในทะเลปราณเสียงมังกรคำรามลั่น ก่อนที่ขอบเขตขั้นพลังจะทะลวงผ่านอีกครั้ง
ขั้นที่ 6 โลหิตกลาง!
พลังมหาศาลพลันพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย รัศมีกระบี่ของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอย่างเห็นได้ชัด ว่าเขาแทบจะควบคุมวิชากระบี่ไม่ได้อีกต่อไป
จิวโมไป๋หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะแทงกระบี่ออกไป คลื่นพลังกระบี่สายลม 10 เมตรส่งเสียงกรีดร้องดังกระหึม ทะลวงผ่านอากาศพริบตาก็แทงไปที่ร่างของเด็กสาวสีแดง
เด็กสาวสีแดงดูเหมือนจะสัมผัสถึงอันตรายของมันได้ หมอกสีเทาปกคลุมร่างของเธอเปลี่ยนเป็นเกาะสีเทา พร้อมกับที่เธอเหวี่ยงหมัดปะทะคลื่นกระบี่ตรงๆ
เปรี้ยง! คลื่นพลังระเบิดออกอย่างรุนแรง ก่อนที่สายลมจะม้วนอย่างรุนแรงกลายเป็นพายุขนาดเล็กม้วนทะเลสาบเลือด ลอยขึ้นไปบนอากาศและแตกออกเป็นห่าฝนสีแดงเลือดตกลงมา
ร่างของเด็กสาวสีแดงปรากฏขึ้นบนโคมไฟ ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วน แต่ไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว
เด็กสาวสีแดงมองจิวโมไป๋ด้วยอย่างไร้ความรู้สึกเช่นเดิม หมอกสีเทาปกคลุมร่างของเธอก่อนที่บาดแผลจะค่อยๆสมานตัวอย่างรวดเร็ว
จิวโมไป๋เห็นดังนั้นก็สายหัวอย่างเหนื่อยใจ
การฟื้นฟูที่น่าทึ่งราวกับเป็นอมตะ
เหมือนเขากำลังต่อสู้กับโปรแกรมจำลองการต่อสู้ ในโลกเสมือนไม่มีผิด
—
การต่อสู้จะเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆครับ^^
