บทที่ 187: สาวนักวาดดาว…
ทันใดนั้น จู มิงหลาง นึกถึงรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ
เมื่อเรียกชื่อนางไม่นานมานี้ นางดูอารมณ์เสียมาก
แม้ว่าปกตินางจะเรียกว่า “สาวหลิงซา” แต่คราวนี้เรียก “น่านหลิงซา” โดยตรง แต่เห็นได้ชัดว่านางไม่พอใจอย่างเปิดเผย
“น่านหลิงซา นั่นไม่ใช่ชื่อของนางเหรอ?” จู มิงหลาง คิดเกี่ยวกับมัน
แล้วนางชื่ออะไร?
ศิลปินคือ น่านหลิงซา
คนเลี้ยงมังกร คือ??
“จิตรกร พวกเราควรรีบไป เมื่อมังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ไล่ตามมา พวกเราอาจประสบปัญหา” จู มิงหลาง เดินไปและมองดูภาพวาดของ น่านหลิงชา บน อากาศ แล้วแสร้งทำเป็นว่าสงบ
น่านหลิงชา หันกลับมา คลื่นในดวงตาที่สวยงามของนาง จ้องไปที่ จู มิงหลาง อารมณ์ของนางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
ไม่เงียบและเรียบง่ายเหมือนเมื่อก่อน ราวกับว่านางระมัดระวังตัวมากขึ้นเล็กน้อย
จู มิงหลาง ยิ้มอย่างสงบบนใบหน้าของเขาราวกับว่ากำลังพูดเรื่องธรรมดามาก
แต่หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น
เขารู้สึกว่าคนตรงหน้าเขาไม่เหมือนคนก่อนหน้านี้
พี่สะใภ้จิตรกรและพี่สะใภ้ ปรมาจารย์มังกร เป็นคนสองคน
พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างกัน
เขาไม่สามารถมีทั้งศิลปะของพระเจ้าและศิลปะการเลี้ยงมังกร
นางเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุด
ดังนั้นคำอธิบายเดียวสำหรับ น่านหลิงชา มีวิญญาณเดียว!
บุคลิกที่แตกต่างกัน
ความจำก็ต่างกัน
ความสามารถที่แตกต่างกัน
จิตรกรเป็นคน
ผู้เลี้ยงมังกร เป็นอีกบุคคลหนึ่ง
นี่คือเหตุผลที่นางให้ความรู้สึกเหมือนฝนตกในเดือนมิถุนายน
จู มิงหลาง เคยคาดเดาในเรื่องนี้มาก่อน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยเห็น น่านหลิงชา เรียกมังกร ท้ายที่สุด มีเทพเจ้าและ
มนุษย์บางคนติดตามมังกรมนุษย์
แต่คราวนี้ น่านหลิงชา เรียกมังกรสองตัว
และนำพวกเขาทั้งหมดเข้าสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
นางเป็นผู้เลี้ยงมังกรออร์โธดอกซ์ ไม่ใช่สัตว์มังกรที่เต็มใจจะติดตามนาง
เหล่าทวยเทพและคนธรรมดา ฐานการบ่มเพาะมาจากการบ่มเพาะวิญญาณ
คนเลี้ยงมังกร วิญญาณและมังกรอยู่ในการมีส่วนร่วม
นี่คือเหตุผลที่ทั้งสองไม่สามารถเป็นทั้งสองได้ จู มิงหลาง มีประสบการณ์เป็นการส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าเมื่อเขาเปิดใจให้มังกร เขาเท่ากับตัดการฝึกฝนจิตวิญญาณของ เฉินฟาน
ดังนั้น เว้นแต่จะมีวิญญาณสองดวงอาศัยอยู่ในร่างกายของบุคคล
เป็นไปได้สำหรับนางที่จะมีทั้งศิลปะการเลี้ยงสัตว์และพลังแห่งเทพเจ้า!
ถ้าศิลปินคือ น่านหลิงซา
จากนั้น มังกรมู่ ก็คือภาพวาดของ หลี่เซียง!
น้องสาวที่ได้รับการช่วยเหลือจาก หลี่หยุนซี แล้วซ่อนตัว
น่านหลิงชา ยังโกหกว่า หลี่เซียงหัว เป็นผู้เผยพระวจนะ
อันที่จริงนางอยู่เคียงข้างกันเสมอ
“มีอะไรผิดปกติ?” จู มิงหลาง สังเกตุเห็นดวงตาของ น่านหลิงชา ด้วยการทรมานและตั้งคำถาม
เขาเข้าใจถูกไหม!
มิฉะนั้น น่านหลิงชา จิตรกรผู้ไร้ความคิด จะมีท่าทีเช่นนี้ได้อย่างไร
เขาจงใจเรียกชื่อผิดเพราะเขาทำให้ศิลปิน น่านหลิงซา เข้าใจผิดคิดว่าเขารู้ความลับของวิญญาณทั้งสองแล้ว
อย่างไรก็ตาม จิตรกร น่านหลิงชา ไม่รู้ว่านางพูดอะไรกับพี่สะใภ้ของผู้เสนอญัตติมังกร
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกัน แต่ความทรงจำ จิตสำนึก และความสามารถของพวกเขาจะไม่ถูกแบ่งปัน!
ดังนั้นเมื่อจิตรกรปรากฏตัว มังกรอสูรและชิกิก็บังคับให้พวกเขากลับไปยังอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
“เจ้ากำลังทดสอบอะไร” น่านหลิงซา ถาม
“ทดสอบอะไร เจ้าบอกข้าด้วยตัวเจ้าเอง ให้ข้าเรียกเจ้าว่าสาวนักวาดดาว” จู มิงหลาง แสร้งทำเป็นไม่รู้
จู มิงหลาง จะยอมรับได้อย่างไรว่าเขากำลังตรวจสอบ
“ฉลาด.” น่านหลิงซา พูดอย่างเย็นชา
“โอ้ ท่านหญิงหลิงชา ข้าคิดว่า” จู หมิงหลางแสร้งทำเป็นไม่รู้ และยังคงแสดงวิธีอื่นที่ นางได้เปิดเผยความลับระหว่างพวกเขาแล้ว
“อยากรู้ก็บอกมาสิ” น่านหลิงซา วางแปรงลง
“ข้าไม่มีความประสงค์ร้าย” จู มิงหลาง กล่าว
“ครั้งแรกที่พวกเราพบกันที่สะพาน เจ้าเข้าใจผิดว่าข้าเป็น หลี่หยุนซี แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะข้ากำลังเขียนถึงรูปลักษณ์ของเจ้า และตั้งใจจะปล่อยให้เจ้าตายในความฝันของการวาดภาพ” น่านหลิงซา กล่าว
จู มิงหลาง เปิดปากกว้าง
ผู้หญิงเลวอะไรอย่างนี้!
“เจอกันครั้งที่สองในป่าไผ่” น่านหลิงซา กล่าวต่อ
“อยู่ในห้องสมุด เจ้าบอกว่าต้องการฆ่าข้า” จู มิงหลาง แก้ไขแล้ว
“เจ้าคิดอย่างไร?” น่านหลิงชา ถามเชิงโวหาร
ใบหน้าของ จู มิงหลาง ค่อยๆ เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ห้องสมุด เป็นอีกคน!
ทันใดนั้น จู มิงหลาง จำคำที่ หลี่หยุนซี พูดกับตัวเองเมื่อเขาอยู่ในเมืองหลงกู่
ระวังคนที่เจ้าพบที่สะพาน
เป็นจิตรกร น่านหลิงชา ที่ทำให้ตัวเองระมัดระวัง
เพราะนางจะฆ่าตัวตายจริงๆ!
น้องสาวของพวกเขาแอบปกป้องกันและกัน ในสายตาของ น่านหลิงชา ในเวลานั้นเป็นการดูถูก หลี่หยุนซี!
มิงหลาง รู้สึกถึงความกลัว
“แล้วมีคนอื่นในร่างกายของเจ้า?” จู มิงหลาง ถาม
“เจ้าคิดว่าเป็น หลี่หยุนซี ที่อยู่ในคุกใต้ดินกับเจ้าจริง ๆ เหรอ?” น่านหลิง ถามขึ้นทันที
ประโยคนี้เหมือนกับสายฟ้าฟาดเข้าใส่จิตใจของ จู มิงหลาง ทำให้ความคิดทั้งหมดในหัวของเขาระเบิดขึ้นในขณะนี้!
จู มิงหลาง ก้าวถอยหลังและมองไปที่ น่านหลิงชา
“นั่นใคร?” จู มิงหลาง รู้สึกเหงื่อเย็นไหลออกมาจากด้านหลังคอของเขา
ไม่ใช่ หลี่หยุนซี่? ?
“คือคนที่เจ้าเพิ่งเรียกหา” น่านหลิงซา กล่าว
ภาพวาดหลี่ซิง? ?
มันเป็นไปได้ยังไงกัน!
ตัวเขาและหลี่หยุนซี
วัลคิรี ที่อยู่ในคุกใต้ดินไม่มีพลังที่จะมัดไก่
หนึ่งวิญญาณแฝด หนึ่งวิญญาณแฝด!
ถ้า น่านหลิงซา เป็นร่างเดียวที่มีสองวิญญาณ หลี่หยุนซี จะเป็นพี่สาวของ หลี่ซิงหัว
“ หลี่หยุนซี ,หลี่ซิงหัว , น่านหลิงชา, น่านหยูซัว พี่สาวสี่คนเป็นพี่สาวสี่คนเหรอ?” จู มิงหลาง นึกถึงการไว้ทุกข์ของ หลี่ยิง
ที่วัดป่าในคืนนั้น
เขาบอกว่าเขามีลูกสาวคนเล็กสองคนที่เสียชีวิต
เขาคิดในใจว่า หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา แก่กว่าพวกเขาสองสามปี แต่ถึงกระนั้นทั้งสี่ก็ยังถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มและพี่น้อง!
หลี่หยิงกำลังไว้ทุกข์ภรรยาของเขา แต่ไม่ได้ไว้ทุกข์ลูกสาวสองคนที่เสียชีวิต นี่หมายความว่าสองคนนี้ยังมีชีวิตอยู่จริงหรือ?
พวกเขาอาศัยอยู่ในร่างของพี่สาวสองคนในอีกทางหนึ่ง!
“นี่คือสิ่งที่เจ้าอยากรู้ ดีกว่าที่จะสับสนต่อไป” น่านหลิงซา กล่าว พูดจบนางก็เดินต่อไป
“หลิงชา” จู มิงหลาง คว้าข้อมือของนาง
น่านหลิงชา มีความละอายในสายตาของนาง
จู มิงหลาง ปล่อยมือและพูดว่า: “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าใครอยู่ในคุกใต้ดิน? เห็นได้ชัดว่าเจ้าจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกันและกัน”
“ภาพวาดดาวเป็นผู้เผยพระวจนะ นางไม่ใช้ความสามารถอื่นๆ ในการป้องกันตนเอง เจ้าคิดว่า หลี่หยุนซี อาจถูกขังอยู่หรือไม่? น่านหลิงชา กล่าว
“เจ้าหมายความว่า หลี่ยิง ใช้สิ่งนี้เพื่อดัก หลี่หยุนซี เข้าไปในคุกใต้ดินหรือไม่” จู มิงหลาง กล่าว
คนที่อยู่ในคุกใต้ดินไม่ใช่ หลี่หยุนซี
พวกเขาเป็นสองวิญญาณ
คนเดียวที่มีความสัมพันธ์กับเขาเป็นคนอื่น
แต่ใครจะตื่นทีหลัง หลี่หยุนซี หรือ หลี่เซียงหัว?
พอคบกันแล้วเป็นใคร?
มันผิด.
จู มิงหลาง ยังคงรู้สึกผิด
หลี่หยุนซี ที่เข้ากับตัวเองได้มักจะเป็นคนเดียวกันตั้งแต่ต้นจนจบ
“ข้าคิดว่านางคือหยุนซี ข้าเชื่อในการตัดสินใจของตัวเอง” ในที่สุด จู มิงหลาง ส่ายหัวและปฏิเสธสิ่งที่ น่านหลิงชา กล่าว
“นางจะอยู่ในเมืองหลวงในไม่ช้า ถามด้วยตัวเอง” น่านหลิงซา กล่าว
“ดังนั้นพวกเจ้าคือพี่น้องสี่คน หลี่หยุนซ, หลี่ซิงหัว ,น่านหลิงชา, น่านหยูซัว? เจ้าคือ น่านหลิงชา และ น่านหยูซัว เป็นวิญญาณแฝด” จู มิงหลาง กล่าว
น่านหลิงซา ไม่ตอบ
เป็นค่าเริ่มต้น
จู มิงหลาง มองไปรอบ ๆ มีเมฆและหมอก
เมื่อพวกเราเข้ากันได้ครั้งแรก จู มิงหลาง คิดว่า หลี่หยุนซี เป็นวิญญาณแฝดที่มีบุคลิกที่แตกต่างกันสองแบบ
แต่หลังจากที่เห็นพี่สาวทั้งสองปรากฏตัวพร้อมกัน จู มิงหลาง ก็ปฏิเสธความคิดนี้
แต่เมื่อเขาเพิ่งชินกับความจริงที่ว่าพี่สาวสองคนเป็นฝาแฝด มันกลับกลายเป็นวิญญาณแฝด!
นักเล่าเรื่องไม่กล้าทำเรื่องโง่เขลา!
ความจริงอยู่ต่อหน้าต่อตาเขา
จู มิงหลาง จะไม่หวั่นไหวในใจได้อย่างไร!
พี่สะใภ้ของจิตรกรและพี่สะใภ้ของ ปรมาจารย์มังกร ไม่เป็นไร ยังไงก็ตาม พวกเขาไร้เดียงสากับตัวเองและไม่มีปัญหาที่ลึกซึ้งกว่านั้น
แต่แล้ว หลี่หยุนซี ล่ะ?
หากเป็นอย่างที่ น่านหลิงซา พูดจริง ๆ คนในคุกใต้ดินก็เป็นอีกคนหนึ่ง
ความสัมพันธ์ที่เขาสร้างไว้กับ หลี่หยุนซี ควรดำเนินต่อไปอย่างไร?
สี่หัวข้อใหญ่!
จู มิงหลาง เป็นคนมีหลักการ
แม้ว่า น่านหลิงชา จะมีลักษณะเหมือนกับ หลี่หยุนซี แต่นางก็ไม่มีพฤติกรรมข้ามพรมแดนแม้แต่น้อย นางปฏิบัติต่อกันอย่างสุภาพและรักษามิตรภาพระหว่างสุภาพสตรี
แต่ตอนนี้ มีสองวิญญาณในร่างกายของ หลี่หยุนซี
ตามคำกล่าวของ น่านหลิงซา
คนที่อยู่กับเขาในคุกใต้ดินกำลังวาดภาพโดย หลี่ซิง น้องสาวของนาง
จากนั้นเป็นน้องสาวของนาง หลี่หยุนซี ที่เข้ากับตัวเองได้
มันยุ่งเกินไป
จู มิงหลาง ส่ายหัวและโยนความคิดที่ยุ่งเหยิงออกจากใจของเขา
เขาจะทำยังไง
ทำไมต้องชี้แจงปัญหาบุคลิกภาพคู่ของ น่านหลิงชา
ตราบใดที่นางเป็นคน อารมณ์ของนางจะเปลี่ยนไปอย่างลึกลับ และความจำเสื่อมหมายถึงความจำเสื่อม นายก้อยไม่รู้สึกผิดกับความทรงจำเจ็ดขั้นตอนของเขา
ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว มันทำให้เกิดคำถามของผู้หญิงของเขาเอง ระดับนั้นลึกกว่า เรื่องนี้ซับซ้อนกว่า และศีลธรรมก็ละเอียดขึ้น
อันที่จริงมันจะดีกว่าที่จะสับสน
ความจำเสื่อม
อยากความจำเสื่อมเหมือนกัน
ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำเหล่านั้นในตอนนี้
หลี่หยุนซี จะมาถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิในไม่ช้านี้ เขาจะเผชิญหน้ากับนางได้อย่างไร!
เขาไม่สามารถถามนางทันทีที่พบหน้ากัน เจ้าจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นในคุกใต้ดิน?
เส้นด้าย น่านหลิงชา…พันกันยุ่งเหยิง
เจ้าคือปีศาจ!
เขาไม่สามารถพูดถึงปัญหาได้ ทำไมเขาถึงเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้น!
อาณาจักรมังกรแห่งเมฆานั้นคู่ควรกับการเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่ง
หลังจากอยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ สัตว์เลี้ยงมังกรของเขาก็อยากจะได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยเสน่ห์ของสถานที่แห่งนี้
โดยเฉพาะ เสี่ยวไป๋ฉี
หลังจากรับผลศักดิ์สิทธิ์ของต้นแม่หยุนไถ จู มิงหลาง ยังคิดว่ามันจะก้าวหน้าในไม่ช้า!
นี่เร็วกว่าที่คาดไว้มาก
“ มิงหลาง นั่นคือหยุนไห่ ที่สามารถทำให้อาณาจักรจิตวิญญาณของเจ้าเติบโตอย่างรวดเร็ว สามวันเท่ากับหลายปี ด้วยดวงตาแห่งจิตวิญญาณนี้ ก่อนออกจากอาณาจักรมังกรเมฆ ไป๋ฉี จะถึงเวลาที่ต้องทำให้สำเร็จ!” นายก้อย อุทานออกมาอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย
จู มิงหลาง เงยหน้าขึ้นและพบทะเลเมฆอยู่ข้างหน้าเขา
ทะเลเมฆผันผวนและมีตาเมฆอยู่ไกลๆ และมองเห็นรุ้งกินน้ำนับไม่ถ้วนในบริเวณใกล้เคียง เช่น น้ำที่ค่อยๆ ถูกดูดเข้าไปในวังวน ฉีดเข้าไปในดวงตาของวิญญาณทะเลเมฆ
สามารถมองเห็นมังกรและอสูรกลุ่มใหญ่ วนเวียนอยู่รอบๆ ดวงตาวิญญาณหยุนไห่ ราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดต้องการแย่งชิงสิทธิที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น และหลายตัวถึงขั้นเป็นราชาแล้ว!
“มีดินแดนมากมายที่มังกรต้องการต่อสู้เพื่อมัน ไม่ง่ายเลยที่พวกเราจะอยู่ที่นั่น” จู มิงหลาง กล่าว
อันที่จริงการฝึกฝนนั้นยอดเยี่ยมมาก
รวมทั้งเทพเจ้าและคนธรรมดา หากพวกเขาสามารถอยู่ที่นั่นได้สองสามวัน ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็สามารถก้าวกระโดดในเชิงคุณภาพได้
“เจ้าเก็บหนึ่งวัน ข้าเก็บหนึ่งวัน” เห็นได้ชัดว่า น่านหลิงซา สนใจดวงตาจิตวิญญาณหยุนไห่ เป็นอย่างมาก
“ใช่ มิฉะนั้น มันจะยากที่จะมีสมาธิในการฝึกฝน” จู มิงหลาง พยักหน้า
ดวงตาวิญญาณแห่งเมฆานี้ยังเป็นปรากฏการณ์เฉพาะของอาณาจักรมังกรแห่งเมฆา เช่นเดียวกับรุ้งหลังฝน มันจะก่อตัวขึ้นภายใต้สถานการณ์บางอย่างเท่านั้น
โอกาสนี้เรียกได้ว่าหายากมาก การเข้าสู่อาณาจักรมังกรแห่งเมฆาคือการค้นหาดวงตาแห่งสวรรค์และโลกแบบนี้เพื่อให้พลังสามารถกระโดดได้อีกครั้ง
ข้อเสนอของ น่านหลิงชา นั้นดีมาก
พวกเขาทั้งหมดต้องการการฝึกฝนดวงตาทางจิตวิญญาณของพลังงานทางวิญญาณชนิดนี้
แต่ยังมีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมากมายในอาณาจักรมังกรแห่งเมฆา และพวกมันก็กระตือรือร้นที่จะบินเข้าไปข้างในและดูดซับสมบัติที่ธรรมชาติมอบให้
หากสิ่งมีชีวิตกลุ่มใหญ่เข้าตาหยุนไห่หลิง ด้วยกัน ออร่าจะกระจายไปยังสิ่งมีชีวิตแต่ละตัว และผลกระทบจะลดลงอย่างมาก
เนื่องจากเป็นการอยู่ร่วมกัน จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่คนๆ หนึ่งจะได้รับประโยชน์สูงสุด แต่กระบวนการดูดซับนั้นต้องการความเอาใจใส่อย่างเต็มที่และเป็นการยากที่จะจดจ่อกับการต่อสู้
จู มิงหลาง และ น่านหลิงชา สามารถผลัดกันปกป้องธรรมะของกันและกัน ซึ่งหมายความว่าทั้งสองคนได้ดูดซับออร่าทั้งหมด!
“ข้าจะระวังก่อน เจ้าไม่สบายใจ แค่ปรับและปรับในสายตาของหยุนไห่หลิง” น่านหลิงซา กล่าว
ไม่สบายใจ?
เขาอารมณ์เสียที่ไหน
เพียงเพราะคำพูดของ น่านหลิงชา เกี่ยวกับ หลี่หยุนซี ที่นางสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง!
น่านหลิงชา ประเมินตัวเองต่ำเกินไป
ไม่ใช่ร่างสองสี่วิญญาณหรอกหรือ?
ชั่วขณะหนึ่ง จู มิงหลาง คิดเสมอว่า น่านหลิงชา ถูกผีเข้าสิง และวิญญาณของน้องสาวที่เสียชีวิตของนางถูกโอบรอบตัว
นาง ในเมื่อพวกนางทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่ อะไรที่ทำให้พวกนางไม่สบายใจ?
แม้แต่ฟาง เนี่ยเหนียน ก็ยังเดาได้ว่า หลิงซา มีพี่สาวสองคน
เขาจะไม่มีการเตรียมจิตใจสำหรับสิ่งนี้ได้อย่างไร!
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเหตุผลที่จะเถียงกันเพื่อลำดับความสำคัญ ดังนั้นให้ น่านหลิงชา ปกป้องระวังภัยสำหรับตัวเองก่อน
“น่านหลิงชา เจ้าต้องทำงาน” จู มิงหลาง กล่าวอย่างสุภาพ
“ใครบอกเจ้าว่าข้าคือ น่านหลิงซา” นางหัวเราะ มีเสน่ห์เล็กน้อยและหยอกล้อในรอยยิ้มของนาง
จู มิงหลาง นั่งลงแล้วตั้งใจที่จะซึมซับเสน่ห์ที่หายากของโลก แต่ถูกเสียงหัวเราะของ น่านหลิงชา ขีดข่วนและเขาก็ตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง
น่านหลิงชา กางฝ่ามือออกและเปิดอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
ชิหลง ที่บินออกไป ร่างกายทั้งหมดนั้นเรียบเนียนราวกับหยก สง่างามและสวยงาม ท่ามกลางมังกรที่รวมตัวกันใกล้กับดวงตาวิญญาณหยุนไห่ ราวกับจักรพรรดินีผู้สูงศักดิ์
รัศมีของมันแผ่ซ่าน สายเลือดมังกรบรรพบุรุษ สำหรับมังกรสีน้ำเงิน มังกรโบราณ และมังกรยักษ์ที่ผสมกับสายเลือดแปลกๆ เหล่านี้ เป็นการปราบปรามที่เหนือกว่า
เส้นด้ายของ น่านหลิงชา ตั้งอยู่บน ชีหลง แขนเสื้อของนางโบยบิน และสายรุ้งส่องบนร่างที่นุ่มนวลและสง่างามของนาง งดงามราวกับนางฟ้าในภาพ ขี่มังกรและตกลงสู่โลกมนุษย์
จู มิงหลาง ปิดตาของเขา
บางครั้ง รอยยิ้มอันชาญฉลาดที่เพิ่งปรากฏขึ้นในใจของนาง
ในการคุยกันครั้งนี้ เขาไม่สบายใจเลยสักนิด
นั่นไม่ใช่ น่านหลิงซา
คือ น่านเหยา
และน่านเหยา ซึ่งเดิมมีนิสัยแปลกและเปลี่ยนแปลงได้ ดูเหมือนจะไม่จำเป็นต้องปิดบังในที่สุด
รอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้นมีความหมายมาก
