ตอนที่297 เกิดความสงสัย
“คุณปวดตรงไหนคะ ฉันรีบส่งคุณโรงพยาบาลตอนนี้”
การผิดปกติของวิสาข์ทำให้ปาลีตกใจมาก พูดจบเธอก็ พยุงวิสาข์อยากจะออกไป
“ไม่..ฉันไม่ไปโรงพยาบาล…ฉัน…ฉันไปไม่ได้….
วิสาข์ผลักปาลีออกไป ประคองที่ผนังแล้วหายใจหอบๆ ต่อมาเธอก็ใช้มือที่สั่นๆไปคุ้นในกระเป๋าตนเอง แต่เธอเอา กระเป๋า ออกมาแล้วก็ยังหาไม่เจอสิ่งที่เธอต้องการ
“คุณอาอะไร คุฯบอกฉัน ฉันช่วยคุณหา”
มองดูสภาพของวิสาข์ ปาลีไม่รู้ว่าตนเองเสียใจหรือเป็น ยังไง แต่ยังไงเธอก็ไม่สบายใจอยู่
“ในประเป๋าไม่มี…….กินเสร็จแล้ว…กลับบ้าน..ส่งฉันกลับ บ้าน.…..
ใบหน้าของวิสาข์ด฿เจ็บปวดมาก เธอจับเสื้อคอของปาลี แล้วข้อร้องเธอ
“ได้ๆ ฉันจะส่งคุณกลับบ้าน”
ปาลีไม่ได้คิดก็ตอบตกลงไป แล้วก็พยุงวิสาข์ออกจากร้าน อาหารซูซิ เรียกรถตรงไปบ้านตระกูลกาฬดิษย์
สีหน้าของวิสาข์ซีดขาวมาก แถมร่างของเธอยังชักอยู่ เรื่อย สําคอเธอก็ตะโกนด้วยเสียงต่ำๆออกมา ถ้าไม่ใช่ว่า ปาลีกอดเธออยู่ บางทีเธอเอจบ้าคลั่งขึ้นมาก็ได้
เห็นคนขับรถเหลือบมองมาบ่อยๆ ปาลีก็เร่งขึ้น คณะ คุณมองอะไร โรงของเพื่อนกำเริบ และเธอลืมเอายามา รบกวนคุณตั้งใจขับรถและเร็วๆหน่อย
คนขับรถนั้นลังเลอยู่นานถึงจะเอ่ยปากพูดขึ้น“คุณผู้หญิง ครับ ผมดูอาการของเพื่อนคุณเหมือนไม่ใช่โรคกําเริบแต่ เหมือนเป็นชักยาเสพติด ผมมีน้องคนนี้ก็ติดยาเสพติด ตอน เขาชักก็เหมือนแบบนี้….
ปาลีตกใจ คำพูดข้องหลังของคนขับรถนั้นปาลีไม่ได้ยิน อีก
ก็อย่างที่เขาพูด อาการของวิสาข่จะเป็นโรคกำเริบสัก ที่ไหน เธอเป็นชักยาเสพติดชัดๆ
ทันใดนั้นหัวใจของปาลีเหมือนจมอยู่ในทะเล ไม่สามารถ พูดอะไรออกมาได้อีก
เมื่อรถจอกที่บ้านตระกูลกาฬดิษย์ คนขับรถเก็บเงินแล้ว ก็รีบหนีไป เหมือนกลัวไปยุ่งกับคนที่ติดยาเสพติด เดิมที สาข์ทั้งดูก็อ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงแล้วแต่พอได้กลับไปห้อง ของตนเอง ดวงตาเธอก็เปร่งประกายออกมา ไม่สนที่ปาลี ยังอยู่ เธอก็วิ่งไปข้างหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหมุนพืชไม้ กระถางสีเขียวนั้น หมุนไปข้างหน้า5รอบ ข้างหลังสามรอบแค่ได้ยินเสียง แคร๊ก โต๊ะเครื่องแป้งก็ย้ายไปด้านซ้ายออโต้ แล้วปรากฏช่องลับออกมา
ช่องลับนั้นไม่ใหญ่ สูง1เมตร ยาว1เมตร แต่ของในนั้น กลับทําให้ปาลีตกใจ ——มอระกู่ บุหรี่หลายชนิด ผงสีขาว ยังมีขวดเล็กๆต่างๆนาๆ ในนั้นใส่ของเหลวลับที่มีหลายสี เหมือนเป็นของบางอย่างที่ทำเอง
เห็นถึงเพียงนี้ ปาลีไม่ยอมรับก็ไม่ได้ว่าที่คนขับรถพูดนั้น ไม่ผิด
พอมองเห็นของในช่องลับวิสาข์ก็มีเรี่ยวแรงขึ้นมา เธอเอา บุหรี่สไตล์สวยงามออกมา จุดแล้วสูบ แล้วคายควันออกมา
ปาลีนิ่งอยู่กับที่ มองดูวิสาข์ที่ใบหน้าหลงไหล ขาของเธอ เหมือนกลายเป็นเหล็ก ทั้งๆที่เธออยากเข้าไปห้ามวิสาข์แต่ กลับขยับขาไม่ได้
ตอนนี้ รูปภาพที่สวยงามของวิสาข์ที่ในใจของเธอพัก สลายไปแล้ว
เวลานี้ ปาลีรู้สึกว่าเทียบกับจาริณี วิสาข์ยิ่งทำให้คนรู้สึก เสียใจอีก
ในเวลาเดีญวกัน ณ ร้านอาหารซูซิ ธนัทที่รอวิสาข์นานๆ กลับไม่เห็นเธอกลับมา ก็เตรียมจะจากไป ทันใดนั้นเขาก็ เกิดอาการเห็นวิสาข์ขึ้นมา ด้วยสาญชาตญาณ ธนัทรีบหยิบ บุหรี่ที่วิสาข์ทำให้เขาออกมา หลบเข้าในห้องน้ำไปสูบ สูบติดต่อไป7-8 ถึงจะสงบสติลงมาได้ มือที่สั่นเทาก็ค่อยไป เปลี่ยนเป็นปกติ
มองดูกันบุหรี่ที่เต็มไปถั่วพื้นที่ ธนัทรู้สึกงุนงงมาก ตั้งแต่ เมื่อไหร่เขาต้องสูบบุหรี่เยอะขนาดนี้ไปในทีเดียว แถมเขา ยังไม่สามารถควบคุมตนเองได้
ในชีวิตของธนัท เขาไม่ชอบการพนัน ไม่ชอบแดกเหล้า แค่ชอบสูบบุหรี่เท่านั้น
เพราะชอบการสูบบุหรี่ เขาถึงรู้สึกว่าตอนที่สอบบุหรี่เป็น ตอนที่ผู้ชายคนหนึ่งมีแสน่ห์มากที่สุด
