หึ ๆ ~~
ติงเมิ่งเหยนถึงกับหัวเราะออกมา และความอึดอัดในใจก็ถูกปล่อยปล่อยไปทันที
เธอไม่เคยรู้เลยจริงๆ เจียงชื่อที่ซื่อใสคนนี้กลับด่าคนได้เจ็บแสบขนาดนี้
แต่ที่เขาพูดก็จริงเหมือนกัน หยางกวางตามจีบติงเมิ่งเหยน แต่ถูกเธอปฏิเสธและยังถูกรังเกียจอีกด้วย ถ้าไม่ใช่สินค้าราคาต่ำแล้วจะใช่อะไรอีก?
ส่วนเซี่ยจื้อเหม่ยที่ไม่สามารถเทียบกับได้ติงเมิ่งเหยนก็เหมือนกัน เธอเป็นทางเลือกถัดไปนอกจากติงเมิ่งเหยน แล้วถ้าไม่เปรียบด้วยผลิตภัณฑ์ต่ำแล้วจะเปรียบด้วยอะไรอีก?
แต่คำพูดของเจียงชื่อทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บใจอย่างที่สุด
เซี่ยจื้อเหม่ยโกรธจนกระทืบเท้า “ที่รัก คุณได้ยินไหมว่ามันพูดอะไร? ฉันไม่สนแล้ว คุณต้องช่วยฉันสั่งสอนมันด้วยนะ!”
หยางกวางเองก็หัวร้อนจนควันออกหู เขาค่อยๆ ปล่อยมือของเซี่ยจื้อเหม่ยแล้วเดินเข้าไปหาเจียงชื่อ
เนื่องจากเขามีพรสวรรค์ทางด้านกีฬา แถมยังฝึกซ้อมอย่างเป็นประจำอีกด้วย สมรรถภาพทางกายของเขาจึงเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป และยังสูงกว่าเจียงชื่อเกินครึ่งหัวอีกด้วย
ดังนั้นเขาไม่ได้รู้สึกกลัวเจียงชื่อเลยแม้แต่นิด
เขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเจียงชื่อและประโยคแรกคือ “แกปล่อยมือจากเมิ่งเหยนซะ คนน่าขยะแขยงอย่างแกไม่เหมาะที่จะยืนอยู่ใกล้เมิ่งเหยนหรอก!”
เหอะ ๆ
สามีภรรยาเขาจะคู่ควรหรือไม่ จำเป็นต้องให้คนแปลกหน้าคนหนึ่งมาวิจารณ์หรือ?
เจียงชื่อยังไม่ได้ตอบกลับ แต่มือของเขาที่กุมมือติงเมิ่งเหยนอยู่ก็กระชับแน่นขึ้น และยังขยับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น
ซึ่งการเคลื่อนไหวนี้ก็ยิ่งทำให้หยางกวางหัวร้อน
เขาชี้หน้าเจียงชื่อแล้วพูดต่อ “ข้าไม่ได้เป็นคนชอบลงไม้ลงมือกับใครหรอกนะ แต่ถ้าแกบังคับให้ข้าต้องทำ แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน ไอ้หนู ข้าจะเตือนแกเป็นครั้งสุดท้าย รีบไสหัวไปให้พ้นจากเมิ่งเหยนซะ แล้วไปคุกเข่าขอโทษเมียข้าที่พูดจาไม่ดี แล้วข้าจะให้อภัยแก”
เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่มีทีท่าว่าจะทำตาม แต่ยังใช้มือปัดจมูกแล้วหันไปพูดกับติงเมิ่งเหยน “เกิดอะไรขึ้นกันนะ ทำไมจู่ ๆ แถวนี้มีกลิ่นเหม็นขึ้น เหมือนใครตดก็ไม่รู้ ใครนะใคร ช่างไร้มารยาทเลยจริงๆ”
หยางกวางบีบกำปั้นไว้แน่น ๆ
จากนั้นเสียงข้อต่อกรอกแกร่กดังขึ้น
“โอเค ดีมาก แกทำให้ข้าโกรธอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว”
“ใครก็ตามที่มากวนใจข้า ไม่มีใครจบสวย! อ้า~~โอ๊ย~~”
ก่อนที่หยางกวางจะพูดจบ มือของเจียงชื่อก็จับกำปั้นของหยางกวางด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าและบีบมันไว้แน่นๆ
ในขณะนี้ กำปั้นของหยางกวางเหมือนถูกบีบด้วยเครื่องบดก้อนหินและส่งเสียงกรอกแกรกดังขึ้นราวกับกระดูกแตกหักไปหมด
เจียงชื่อพูดอย่างเย็นชาว่า “คนที่กวนใจคุณจะมีจุดจบยังไงนะ?”
หยางกวางจะตอบคำถามได้อย่างไร?
ตอนนี้เขาเจ็บปวดจนเหงื่อแตกไปทั่วหน้าผาก ใบหน้าทั้งใบก็แดงระเรื่อ เขาถูกเจียงชื่อบีบจนคุกเข่าลงกับพื้นและตะโกนอย่างไม่หยุด
เซี่ยจื้อเหม่ยรู้สึกตกใจมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นสามีของเธอถูกคนอื่นทรมานแบบนี้
เธอไม่รู้เลยว่าเจียงชื่อที่มีหน้าตางี่เง่าคนหนึ่งแต่กลับมีพละกำลังที่มากขนาดนี้
“ปล่อยสามีฉันนะ!”
เซี่ยจื้อเหม่ยรีบเข้าไปเพื่อจะกัดเจียงชื่อ แต่เจียงชื่อผลักหยางกวางไปหาเธอ ทำให้ทั้งสองชนกันและทั้งสองก็ล้มลงกับพื้น
เป็นฉากที่เสียหน้ามาก
เมื่อผู้จัดการสาขาของร้านเฟอร์รารีได้ข่าวนี้ก็ตื่นตกใจและรีบออกมาดูสถานการณ์ทันที
หลังจากที่เห็นหยางกวางกับภรรยาของเขาทั้งสองเป็นคนล้มอยู่กับพื้น ผู้จัดการก็รีบเข้ามาพยุงทั้งสองและรีบไถ่ถามอย่างเป็นห่วง
เพราะหยางกวางเป็นลูกค้าวีไอพีของพวกเขา พวกเขาจะทำให้หยางกวางรู้สึกไม่ประทับใจไม่ได้
จากนั้นหยางกวางชี้ไปที่เจียงชื่อแล้วพูดว่า “ไอ้หมอนี่มันทำร้ายผม ผู้จัดการ จับพวกมันโยนออกไปจากร้ายซะ! ให้ไวเลย!”
ผู้จัดการร้านพยักหน้าแล้วโบกมือส่งสัญญาณให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อเชิญเจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนออกจากร้านทันที
