จอมนักรบท้าโลก – บทที่ 541 เจ้าพ่อสละบัลลังก์

บทที่ 541 เจ้าพ่อสละบัลลังก์

พวกที่ยังไม่กระโจนเข้าไปล้วนหยุดนิ่ง แต่ละคนหันหน้ามองออกไปนอกร้านเหล้า

สุ่ยชิงเหยาก็หันหน้ามองออกไปเช่นกัน

ฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ท้องฟ้าแจ่มใสในเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆก้อนใหญ่

“อากาศเปลี่ยนแล้วเหรอ?”

ขณะที่สุ่ยชิงเหยากำลังสับสน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าพื้นดินเกิดสั่นสะเทือนขึ้นมา

แผ่นดินไหว?

ไม่เหมือนเลย

ทุกคนพากันมองไปทางด้านข้างโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่นานความจริงก็บอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ไม่นานหลังจากนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ได้มาถึงด้านนอกประตู พวกเขาแต่ละคนได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี สายตาเผยความอาฆาตแค้น

มากมายและเนืองแน่นจนมองไม่เห็นท้ายแถว

พวกเขาคือกองเทพพิชิตฟ้าที่เจียงชื่อภาคภูมิใจมาก!

ผู้ใต้บังคับบัญชากลุ่มนี้ตามเขาไปสู้รบในฐานที่มั่นของศัตรูที่เวสเตอร์แลนด์อย่างแข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้

แม้แต่เหล่าศัตรูที่น่ากลัวที่สุดในเวสเตอร์แลนด์ก็สามารถกำจัดให้สูญสิ้นได้ นับประสาอะไรกับตัวเล็กตัวน้อยที่ไม่มีค่าพอจะกล่าวถึงที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้?

ในที่สุด สีหน้าของสุ่ยชิงเหยาก็เปลี่ยนไป

ในที่สุดจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ก็มีช่วงเวลาที่หวาดกลัวเช่นกัน เขาเป็นเจ้าพ่อแห่งองค์กรฟ้าน้ำมาหลายปี คิดว่าตนเองเก่งกาจที่สุดในโลกใบนี้ จะรู้ได้อย่างไรว่าเหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า

สุ่ยชิงเหยาย่อมมองเห็นว่าคนกลุ่มนี้เก่งกาจเพียงใด

ไม่เพียงแต่เก่งกาจ แต่ยังมีจำนวนมากอีกด้วย!

หมาป่าเอาชนะสิงโตไม่ได้ นับประสาอะไรกับกลุ่มสิงโต!

หมาป่าหนึ่งตัวต่อสู้กับสิงโตร้อยตัว ยังต้องคิดถึงผลลัพธ์อีกหรือ?

สุ่ยชิงเหยาในเวลานี้ มักจะเผชิญหน้าอยู่กับสถานการณ์เช่นนี้เป็นนิจ กองทัพที่ไม่เป็นโล้เป็นพายของเขา ข่มเหงรังแกได้แต่ประชาชนคนดี แต่จะให้จัดการกับกลุ่มทหารที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีมากมายขนาดนี้ มันเป็นเรื่องเพ้อฝันอย่างสิ้นเชิง!

สุ่ยชิงเหยาหันหน้ามองไปทางเจียงชื่อ

“คุณเป็นใครกันแน่?”

เจียงชื่อยกชามเหล้าขึ้นมาจิบ “คนตาย ไม่จำเป็นต้องรู้มาก”

คนตาย เป็นคำนิยามที่เจียงชื่อมอบให้กับสุ่ยชิงเหยา

ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับสุ่ยชิงเหยาแบบนี้ แกนนำของหนานเฉิง เจ้านายแห่งองค์กรฟ้าน้ำ เป็นคนที่เศรษฐีทุกคนที่มาที่นี่ล้วนต้องคำนับฝากตัวด้วยความน่ายำเกรงต่อ

แค่สองคำจากปากของเจียงชื่อ คนตาย

ใครๆ ก็นึกภาพออกว่าความแตกต่างนั้นมากมายขนาดไหน

สุ่ยชิงเหยากัดฟันพูด “เจียงชื่อ คุณคิดว่าคุณจะชนะแน่หรือ? คนของผมจะพ่ายแพ้ให้กับคุณแน่หรือ?”

เจียงชื่อยิ้มเยาะ

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงกลุ่มคนที่อยู่ข้างนอกตะโกนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

“เทพแห่งสงครามชูร่า กองเทพพิชิตฟ้า!”

“เทพแห่งสงครามชูร่า กองเทพพิชิตฟ้า!!”

“เทพแห่งสงครามชูร่า กองเทพพิชิตฟ้า!!!”

พลังอันแข็งแกร่งทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของสุ่ยชิงเหยาตกใจจนไม่กล้าเคลื่อนไหว คนขี้ขลาดบางคนถึงกับฉี่ราด ยังไม่ทันได้ต่อสู้ก็ขี้ขลาด แล้วจะเอาอะไรไปสู้?

จนกระทั่งตอนนี้ สุ่ยชิงเหยาจึงตระหนักอย่างถ่องแท้ว่าช่องว่างระหว่างสองฝ่ายนั้นใหญ่แค่ไหน

ระหว่างเขากับเจียงชื่อ ต่างกันราวฟ้ากับเหว!

“เจียงชื่อ คุณอย่าจองหองนัก!”

“วันนี้ต่อให้ต้องตาย ผมก็จะลากคุณมาเป็นแพะรับบาป!”

“ฆ่ามัน!”

หลังจากออกคำสั่ง คนกลุ่มใหญ่ก็ตรงเข้าไปหาเจียงชื่อ ความคิดของพวกเขามีเพียง ฆ่าเจียงชื่อให้ตาย

ตาย ก็ต้องมีแพะรับบาปแทน

แน่นอน หลายคนมีความคิดว่า ‘จับโจรให้จับหัวหน้าก่อน’ ขอเพียงจับเจียงชื่อได้ ก็จะสามารถบังคับคนที่อยู่ข้างนอกให้ล่าถอยได้จริงไหม?

จินตนาการนั้นสมบูรณ์ แต่ความเป็นจริงมีแต่หนังหุ้มกระดูก

ความแข็งแกร่งของเจียงชื่ออยู่ไกลเกินจินตนาการของพวกเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีดั่งพายุโหมกระหน่ำ เจียงชื่อสามารถทลายลงได้อย่างง่ายดาย และเจียงชื่อจะไม่ยอมปล่อยคนที่กล้าโจมตีเขาไปแน่นอน

ทั้งตายและบาดเจ็บเกลื่อนพื้น

คนของกองเทพพิชิตฟ้าย่อมไม่ยืนดูการแสดงเฉยๆ แน่ พวกเขารีบกรูกันเข้ามา ภายในร้านเหล้าเล็กๆ แออัดไปด้วยคนทั้งสองกลุ่ม

สุดท้าย ร้านเหล้าก็พังทลายลง

จอมนักรบท้าโลก

จอมนักรบท้าโลก

Status: Ongoing

คุณพ่อหายตัวไป น้องชายฆ่าตัวตาย เทพแห่งสงครามกลับมาและสาบานว่าจะต้องเลือดล้างด้วยเลือด…..

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท