เจียงชื่อมองเขา “คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างมาล้อเล่นกับคุณงั้นเหรอ?”
“ก็ได้ งั้นผมตอบตกลงเงื่อนไขของคุณ หนึ่งร้อยล้านซื้อหินหนึ่งร้อยก้อน คุณเลือกได้ตามใจชอบ!”
“ขอบคุณมาก”
หลินซิงหยู่ที่อยู่ข้างๆ ร้อนใจแทบแย่ ส่งสายตาให้เจียงชื่อไม่หยุด แต่เจียงชื่อทำเหมือนไม่เห็น ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
ซื้อขายแบบนี้ไม่ได้นะ
หลินซิงหยู่ร้อนใจจนอยากจะร้องไห้ หนึ่งร้อยล้านเชียวนะ สามารถซื้อหินที่เพิ่งขุดกองเท่าภูเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งเลยนะ!
ปรากฏว่าตอนนี้เจียงชื่อต้องการหินแค่หนึ่งร้อยก้อน
ล้อเล่นบ้าอะไรเนี่ย?
ถ้าไม่ขาดทุนก็แปลกแล้ว!
หลินซิงหยู่กำลังคิดว่า อีกเดี๋ยวจะกลับไปบอกฉีเจิ้นกับหยวนหยาเหว่ยยังไงดี ทำผิดพลาดใหญ่โตขนาดนี้ กลัวว่าจะต้องถูกไล่ออกในทันที
ไล่ออกยังถือว่าเบาไป กลัวว่าจะต้องรับผิดชอบค่าเสียหายให้บริษัทด้วยนี่สิ
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว ยิ่งกลัวตัวก็ยิ่งสั่น
และตอนนี้เอง เจียงชื่อได้ยื่นมือไปตบไหล่เธอ แล้วยิ้มพลางพูดว่า “ไม่ต้องกลัวไปหรอก เชื่อสายตาของฉันเถอะ ต่อให้ต้องขาดทุนจริงๆ ฉันก็จะรับผิดชอบทั้งหมด ไม่เดือดร้อนเธอหรอก”
“ผู้จัดการเจียง……”
เจียงชื่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปยังหินกองใหญ่เท่าภูเขา
ภายในโกดังมีทั้งหมดสิบกอง เขาเดินไปสัมผัสทีละกองทีละกอง แล้วเริ่มรื้อค้นหินจากในกองนั่น มาสัมผัสทีละก้อนทีละก้อน
“ก้อนนี้ไม่เลว”
“เอ๊ะ ก้อนนี้ก็ใช้ได้ ซ่อนอยู่ซะลึกเชียว”
“ไม่เลว ก่อนนี้คุณภาพเยี่ยม”
“ว้าว ก้อนนี้เป็นหยกสีเขียวจักรพรรดิ์ใช่ไหม?”
เจียงชื่อรื้อค้นไปพลางพูดพึมพำคนเดียวไปพลาง รู้สึกเหมือนทุกก้อนล้วนเป็นหยกสีเขียวจักรพรรดิ์คุณภาพเยี่ยมทั้งนั้น
เถ้าแก่เถียนที่อยู่ข้างๆ ได้แต่แสยะยิ้มในใจ เสแสร้งไปเถอะแก ถึงเวลาฉันจะดูสิว่าแกจะกลับไปอธิบายคนอื่นยังไง!
ใช้เวลาค่อนข้างนาน ใช้เวลาไปทั้งหมดสามชั่วโมงเต็มๆ ถึงได้เลือกหินทั้งสิบกองจนเสร็จ สุดท้ายเลือกหินออกมาได้สองร้อยกว่าก้อน
จากนั้นเจียงชื่อได้เลือกหินออกมา 100 ก้อนจากสองร้อยกว่าก้อนนั้นแล้วนำออกไปใส่ในกล่อง
เขาปัดฝุ่นที่มือไปมา
“ในที่สุดก็เลือกเสร็จสักที หิน 100 ก้อนนี้เป็นของที่ฉันต้องการ”
“จำนวนไม่มาก ฉันเอากลับไปเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้เถ้าแก่เถียนเอาไปส่งหรอก”
เถ้าแก่เถียนมองกล่องนั่น ด้านในมีแต่หินขยะไร้คุณภาพ ส่วนมากเป็นก้อนดินเหนียวด้วยซ้ำ แค่มองก็รู้ว่าเป็นหินไร้คุณภาพ
เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังออกมา “ผู้จัดการเจียง คุณนี่น่าสนใจจริงๆ ดูท่าทางตำแหน่งนี้ของคุณคงจะนั่งได้อีกไม่กี่วันแล้วล่ะ ผมบอกคุณได้เลยว่า หนึ่งร้อยล้านของคุณครั้งนี้ต้องขาดทุนทั้งหมดแน่นอน”
“อ้อ? ทำไมคุณถึงรู้ล่ะว่าผมจะทำได้ไม่นาน?”
“ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง? หนึ่งร้อยล้านซื้อหิน 100 ก้อน เรื่องนี้ใครแม่งเขาทำกัน? และหินที่คุณเลือกก็เห็นหินขยะไร้คุณภาพ ทำให้บริษัทขาดทุนหนึ่งร้อยล้าน คุณคิดว่าจะสามารถทำงานต่อไปได้อีกเหรอ?”
เจียงชื่อหัวเราะออกมา “พูดอย่างนี้ แสดงว่าเถ้าแก่เถียนไม่เชื่อในสายตาของผมสินะ?”
“เปล่า ผมไม่ได้ไม่เชื่อ แต่ผมดูถูกคุณ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
เจียงชื่อไม่ได้โกรธ ยื่นมือไปยกตะกร้าสานขึ้นมา แล้วเดินไปพลางพูดไปพลางว่า “ตอนนี้ผมต้องกลับไปผ่าหินที่บริษัท จริงสิ ผมจะทำการไลฟ์สดด้วยนะ เชิญเถ้าแก่เถียนรับชมให้ตรงเวลาได้เลยนะครับ”
“ฮ่าฮ่า คุณยังไม่กลัวอายคนอีกเหรอ? ยังจะไลฟ์สดผ่าหินด้วย? ได้ ในเมื่อคุณพร้อมจะตาย ผมก็พร้อมที่ฝังคุณ ต้องรับชมอย่างตรงเวลาแน่นอน!”
“ตกลง คำไหนคำนั้น”
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินออกไปจากโกดัง ออกไปจากโรงงานหิน
ระหว่างทาง หลินซิงหยู่พูดด้วยความโมโหว่า “ท่าทีไอ้เถ้าแก่เถียนนั่นมันอะไร? น่าโมโหชะมัดเลย ผู้จัดการเจียง ทำไมคุณถึงไม่โกรธล่ะคะ?”
เจียงชื่อยักไหล่ “ผมก็อยากโกรธหรอกนะ แต่ความเป็นจริงก็โกรธไม่ลง”
“ทำไมล่ะคะ?”
“เพราะหินคุณภาพเยี่ยมที่ผมได้จากเขา 100 ก้อนนั้น เป็นของล้ำค่าหนึ่งตะกร้า คุณคิดว่าผมจะโกรธได้ยังไงล่ะ?”
หลินซิงหยู่เบะปาก “ของล้ำค่าอะไรกัน? นี่มันหินไร้ค่าหนึ่งตะกร้าต่างหาก”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เจียงชื่อหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เมื่อมาถึงรถ ก็เอาของวางไว้หลังรถ จากนั้นก็ขับรถพาหลินซิงหยู่กลับไป
ทางนี้เมื่อเจียงชื่อกลับไปแล้ว เถ้าแก่เถียนก็โทรศัพท์ไปหาเหวยซือ
“เถ้าแก่เถียน จัดการเป็นยังไงบ้าง?”
“จัดการเรียบร้อยแล้ว ไอ้หน้าโง่เจียงชื่อนั่น มันจ่ายเงินหนึ่งร้อยล้านซื้อหินหนึ่งร้อยก้อน เลือกทีละก้อนทีละก้อน มันคิดว่ามันเป็นใคร? คิดว่าสามารถเลือกหินคุณภาพเยี่ยมได้งั้นเหรอ?”
เหวยซือเป็นกังวลนิดหน่อย “เจียงชื่อมันเป็นคนเจ้าเล่ห์ ต้องระวังให้ดี”
เถ้าแก่เถียนตบหน้าอกแล้วเอ่ยพูด “คุณวางใจเถอะ หินที่นี่เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์เป็นหินไร้คุณภาพ ต่อให้มีหินคุณภาพเยี่ยม ก็มีโอกาสเป็นไปได้ยากมาก เขาสามารถเจอสักก้อนก็ถือว่าไม่เลวแล้วล่ะ ยังคิดว่าจะเลือกได้แม่นยำทั้งหนึ่งร้อยก้อน? นั่นก็เหมือนกับถูกลอตเตอรี่หลักล้านทุกใบเลยน่ะสิ? คุณคิดว่าเรื่องนี้มันจะเป็นไปได้เหรอ?”
เป็นไปไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ
เหวยซือพูดอย่างพึงพอใจ “งั้นคราวนี้เจียงซือต้องตายแน่นอน เหอะ ฉันจะคอยดูสิว่ามันกลับไปแล้วจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง? !”
“อ้อ จริงสิ เจียงชื่อยังบอกว่าหลังจากกลับไปจะไลฟ์สดผ่าหินด้วย ถึงตอนนั้นพวกเราค่อยดูมันปล่อยไก่ด้วยกัน”
“ฮ่าฮ่า มีเรื่องแบบนี้ด้วย? งั้นผมต้องคอยดูแล้วล่ะ”
