ตอนที่13 คุณฝันกลางวันไปเถอะ
“ยศพล นายคงรู้ดีที่สุดว่าฉันทำไมถึงไม่เอาเสื้อพวกนั้น ไม่จำเป็น ต้องเปลี่ยนหรอก เพราะของที่ยศพลเคยแตะต้อง ทุกสิ่งทุกอย่าง ฉัน ล้วนไม่เอา….”
เขากลั่นแกล้งจับคางของเธอขึ้นมา”ร่างของเธอ ฉันก็เคยแตะ ต้องมาแล้ว เธอยังเอาหรือไม่เอา”
“นาย..”จารวีเขม็งเขาทันที
ในร้านเสื้อผ้า จารวีไม่มีอารมณ์สักนิดที่อยากจะไปลองใส่เสื้อ เสื้อแบรนด์แพงๆ พนักงานที่เร่าร้อน กลับเจอกับผู้หญิงที่ไม่มีความ อยากซื้อของสักนิด
ยศพลมองต่อไปไม่ได้อีก ยื่นมือไปซชี้”ตัวนี้ ตัวนี้ แถมนี้ แถวนั้น ห่อให้ฉันหมดเลย…”
บัตรเครดิตโดนโยงลงบนที่จ่ายเงินอย่างแรงๆ ดวงตามืดดำของ เขากลับมีประกายเย็นชาออกมา จ่ายเงินเสร็จ ยศพลก็เอาเสื้อผ้าเหล่า นั้นทิ้งเข้าในรถ แล้วลากแขนของจารวี ยัดเธอเข้าข้างหน้านั่งลงที่นั่ง ข้างๆคนขับ
หลังรถวิ่งฉิวผ่านอย่างรวดเร็วไปพักหนึ่ง ก็จอดอยู่หน้าประตู ร้านกาแฟเปิดโล่งที่อยู่ชายหาดทะเล ที่นี่เป็นสถานที่ที่คู่รักมาเดทกัน ทิวทัศตอนคืนสวยเหมือนน้ำ นั่งอยู่ที่นี่ สามารถมองเห็นดวงจันทร์ที่ สว่างสดใสแขวนอยู่ฟ้า บนน้ำทะเลมีแสงสีเงินกะพริบระยิบระยับอยู่
ยศพลลากจารวีออกมา กดเธอให้ติดอยู่บนผนังร้านกาแฟ นั้น”จารวี เธออยากหาความตายใช่ไหม”
“เอามือที่สกปรกของนายออกไป อย่าให้ฉันเกลียดนายมากกว่า นี้….”ยศพลเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง เขาก้มหัวจูบลงไป ปิดปากที่พูดไม่ หยุดไว้ ทะเลาะกับผู้หญิงเป็นเรื่องโง่ที่สุดจริงๆ จูบไปตรงๆทำให้ตัด ความยุ่งยากออกไปเยอะเลย
” ปล่อย..”จารวีดิ้นรน แต่กลับทำให้ยศพลจูบยิ่งรุนแรงกว่า
พักใหญ่ ยศพลถึงจะปล่อยเธอ ทั้งสองหายใจหอบๆ จารวียังคง เขมึงเขาอยู่ เธอพูดด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ”ตกลงนายอยากจะทำอะไร”
“ฉันอยากจะทำอะไร เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอ จากนี้ไป เธอเป็นผู้ หญิงของฉัน ทีหลังถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ห้ามย้ายไปอยู่สถานที่นอก บ้านพูลสวัสดิ์ อีกทั้งห้ามหลบหนีฉันด้วย..”
“ยศพล นายบ้าหรือเปล่า นายอย่าคิดว่านายเอาครั้งแรกฉันไป จะ ได้เป็นคนสำคัญของฉัน นายอะไรก็ไม่ใช่ ขอรู้เอาไว้ วันหนึ่งฉันจะ ฉีกหน้ากากของนายออกมาต่อหน้าพี่สาวฉัน “จารวีหน้าซีดเผือดและ ถอยหลังกี่ก้าว มองระแวดระวังไปยังเขา
ยศพลปล่อยมือ และยิ้มอย่างเสนียด”ได้ ตามใจเธอ สักวัน เธอ ต้องมาคุกเข่าและขอร้องฉัน….”
จารวียิ้มเป็นช้า”นายฝันไปเถอะ”เธอขึ้นรถและเอาเสื้อเหล่านั้น เอามาทิ้งลงบนพื้น แถมเหยียบไปหลายที่อย่างรุนแรง แล้วจากไปอย่าง เด็ดเดี่ยว
จารวี เธอยังอวดดีได้ไม่กี่วันและ ยศพลยิ้มเย็นยะเยือก หลัง จากนั้นแล้ว ยศพลไม่ได้ปรากฏตัวในสายตาของจารวีเป็นสามวัน เธอ รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมาก
ตอนเย็น จารวีเพิ่งก้าวเข้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ แหลมคมของคุณน้า”ไอ้เลว ไอ้คนจี่เง่า นายเอายาหวนไปขายให้ดอก เบี้ยขูดเลือดได้ยังไง ไอ้แก่ยังไม่ตาย วันๆรู้แต่เล่นพนัน ดีล่ะ ตอนนี้ทั้ง บ้านพังไปหมดล่ะ…. จารวีมองดูคุณลุงที่ท้อถอยอย่างสะเทือนขวัญ คุณน้าร้องไห้นั่ง อยู่บนพื้นเหมือนหญิงปากร้าย”คุณน้า เกิดอะไรขึ้นคะ….”
คุณน้าเช็ดน้ำตาและเขม็งไปยังจารวี”เธอกลับมาพอดีล่ะ คุณ ลงเธอเล่นพนันแพ้จนเสียบริษัทยาหวนไป พี่สาวเธอก็ไม่กล้าไปขอ บ้านโพธิสูง เอาล่ะ ตอนนี้ทั้งบ้านไม่มีของกินกันเลย รอหิวตาทั้ง ครอบครัวละกัน เธอก็อย่าไปเรียนต่อล่ะ พรุ่งนี้ไปทำงานเถอะ”
