TTW:บทที่ 214 ไม่มีเวลา
หลังจากผ่านไปหลายนาทีดวงไฟสีดำออกจากร่างกายของซอมบี้กลายพันธุ์และเข้าสู่ร่างกายของซูเหจียน เขารู้สึกอุณหภูมิที่ร้อนขึ้น กว่าที่เคยเป็นนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เจอกับประสบการณ์นี้ ในเวลาเดียวกันนาฬิกาข้อมือของเขาก็ชี้ให้เห็นถึงระดับที่เปลี่ยนจาก 4 เป็นระดับ 5 นอกจากนี้ยังมีทักษะที่ถูกปลุกขึ้นมามันถูกเรียกว่า [Trueshot Aura]
นักเล่นมืออาชีพอย่างเขาเข้าใจความสามารถของทักษะตามชื่อทันที มันเป็นนิยาม ในการเพิ่มความแข็งแกร่ง ความคล่องตัวและความสามารถในการใช้พลังงาน หลังจากปล่อยทักษะนี้ออกมาผู้ที่อยู่ใกล้เคียง ซูเหจียน จะรู้สึกถึงการเพิ่มขึ้นของพลัง และ ซูเหจียน ก็เหมือนเสาสัญญาณเคลื่อนที่ที่พลังงานออกมาจากร่างกายของเขาตลอดช่วงการใช้ทักษะ
ซูเหจียนพยายามกำหนดเป้าหมายเพื่อปลดปล่อยพลังของเขา แต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อเขาพยายามปลดปล่อยพลังออกมาผู้เล่นที่อยู่รอบข้างเขาภายในระยะหลายเมตรรู้สึกถึงพลัง และ มันสามารถคงอยู่ได้ 15 นาที
ความสามารถ [Trueshot Aura] มีประโยชน์อย่างมากในการต่อสู้ของทีม ความสามารถของ ซูเหจียน มีศักยภาพแท้จริงเมื่อการต่อสู้เป็นทีม ไม่ว่าการต่อสู้กับกลุ่มอื่นหรือการต่อสู้กับเหล่าซอมบี้มันมีประโยชน์อย่างแน่นอน
“ขอแสดงความยินดีที่เข้าสู่ขอบเขตผู้เล่นที่แข็งแกร่ง” จางเฉียงหลี่, วังเฉิง และผู้นำทีมคนอื่นๆเดินเข้ามาทักทายซูเหจียน
“โอ้ ขอบคุณมาก ผมพึ่งพาการดูแลของพี่ใหญ่หลิว และขอบคุณทุกๆคนตั้งแต่นี้ไปผมจะปฏิบัติตามคำสั่งของพี่ใหญ่หลิว ความปรารถนาของเขาคือความปรารถนาของผม!ผมและทีมของผมจะทำงานอย่างหนักเพื่อพี่ใหญ่หลิว!”ซูเหจียนกล่าวอย่างรวดเร็ว
หลิวกำ จำเป็นต้องมีกลุ่มคนที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีกับเขา การเป็นลูกน้องที่ภักดีกับ หลิวกำ จะสามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาจะมีชีวิตรอด กฎของโลกใบนี้และโลกแห่งความเป็นจริงหรือเก็บอื่นๆมีความแตกต่างกันบ้าง ความเย่อหยิ่ง อาจเป็นการรอคอยความตาย ซูเหจียนไม่ใช่คนแบบนั้น
เชาเหมิง,เทพยุทธสายฟ้า,ฮูจุนและโจวจิงจิง ได้เห็นผู้เล่นระดับ 5 คนอื่นๆได้รับการดูแลอย่างดีจากพี่ใหญ่หลิว พวกเขารู้สึกผิดหวังในตัวเอง พวกเขาติดตาม หลิวกำ มานานกว่าซูเหจียน แต่กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะมีโอกาสเพิ่มขึ้น ดูเหมือนว่าขณะที่มีผู้เล่นใหม่ๆเข้าร่วมกับพวกเขา แรงผลักดันในหัวใจของ หลิวกำ จะมาจากผู้เล่นที่มีศักยภาพจึงจะสามารถเพิ่มลำดับได้
บัดซบ! พวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงคิวของพวกเขา แม้ว่าผู้เล่นจะสามารถดูแลตัวเองได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์ด้วยตัวเอง
ดังนั้นตัวเลือกที่ดีที่สุดคือการรอคอย ตราบใดที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ในกลุ่มพวกเขาเชื่อว่า พวกเขาจะสามารถไต่ระดับขึ้นได้ ชางฮัวเป็นตัวยืนยันข้อพิสูจน์นั้นเขาได้รับโอกาสในการยกระดับขึ้นหลังจากเขาได้ช่วยสู้กับซอมบี้กลายพันธุ์ที่เป็นกระดองและพ่นสารพิษได้ ตราบใดที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่พวกเขาก็ยังคงมีความหวัง
หลิวกำ ใช้เวลาตรวจสอบความสามารถของซูเหจียนในระยะเวลาหนึ่ง ซูเหจียนเคยเป็นผู้นำกลุ่มในเกมก่อนหน้านี้ ผู้เล่นหลายคนยังคงรวมตัวเคียงข้างเขา ดังนั้นเขาจึงมีความสามารถในการเป็นผู้นำ และทักษะที่ถูกปลุกขึ้นมาก็มีความเกี่ยวโยงระหว่างบุคลิกของเขา
ผู้เล่นเมื่อมาถึงระดับ 5 จะสามารถฝึกทักษะขึ้นมาได้ แม้แต่ชาวเมืองก็จะได้รับการปรับปรุงทักษะจากการขึ้นระดับด้วยเช่นกัน ปัจจัยที่ต้องคำนึงถึงคือความเชี่ยวชาญเฉพาะบุคคลและประสบการณ์ในการใช้ชีวิต มันเพียงพอที่จะสามารถคาดเดาทักษะที่จะตื่นขึ้นมา
เมื่อพิจารณาข้อเท็จจริงนี้ หลิวกำคิดถึงทักษะแรกของเขา [เกราะหมอก] บางทีมันอาจเป็นลักษณะนิสัยของเขาที่เป็นคนเก็บตัวส่งผลให้เขาปิดกั้นความรู้สึกของคนอื่นๆ ๆบางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขาปลุกความสามารถนี้ขึ้นมา
ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อยากคิดมากกับเรื่องในอดีต ในความเป็นจริง หลิวกำ พอใจกับ[เกราะหมอก] อย่างน้อยที่สุดมันก็สามารถป้องกันตัวเขา ทำให้มีโอกาสรอดมากขึ้น สำหรับด้านที่ได้เปรียบของเขา เนื่องจากเขามีแขนขาโลหะเทียม ทำให้ตอนนี้แขนขาของเขามีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้เล่นทั้งหมดที่เขาเคยเจอมา นั่นเกินพอสำหรับเขาแล้ว
“ลีเหมา มาฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์ตัวลูก” หลิวกำ สั่ง อย่างรวดเร็ว
“ฉันงั้นหรอ? ทำไม?” ดวงตาของลีเหมาเบิกกว้าง ขณะที่เธอมองอย่างประมาทไปที่ หลิวกำ สลับกับ จางเฉี่ยงหลี่
“ ทำตามที่พี่ใหญ่หลิวบอกคุณ” จางเฉียงหลี่ เดินผ่านและกระซิบที่หูของลีเหมา
“ทำไมเราต้องฆ่าเด็กคนนี้?” ลีเหมาทำด้วยความรู้สึกซับซ้อน ในฐานะหมอเธอได้เห็นฉากเปื้อนเลือดมากมายมาก่อนที่จะเข้าสู่ยุคภัยพิบัตินี้ ดังนั้นเธอจึงเข้าใจว่าเด็กซอมบี้คนนี้ไม่ใช่สายพันธุ์ของมนุษย์อีกต่อไป แต่เธอก็ยังไม่สามารถตัดสินใจได้เมื่อใดก็ตามที่เธอมองเข้าไปในดวงตาของเด็กน้อย
“ที่ใหญ่หลิว เด็กคนนี้เกิดมาจากซอมบี้ ผมขอแนะนำคุณได้ไหมว่า ถ้าเราสามารถเลี้ยงมันได้ เราอาจฝึกให้มันเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงที่ช่วยเราในการต่อสู้” จางเฉียงหลี่ กระซิบกับ หลิวกำ จางเฉียงหลี่ รู้สึกลำบากใจเกี่ยวกับสถานการณ์เช่นนี้
“เลี้ยงดูมันงั้นหรอ?ต้องใช้เลือดมนุษย์หรืออาจจะเป็นนมที่ผลิตโดยแม่ของมัน เราได้ฆ่าแม่ของมันไปแล้วดังนั้นจึงไม่สามารถหาเลือดมนุษย์ได้ นอกจากนี้ช่วงเวลาที่เรานำผ้าออกจากปากของมัน มันยังคงกรีดร้องและสามารถล่อให้ซอมบี้ที่ใกล้เคียงทั้งหมดมาที่นี่ เราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ อีกอย่างหนึ่งผมไม่คิดว่าการให้อาหารกับเด็กคนนี้จะหมายความว่ามันจะปฏิบัติตามคำสั่งของเรา”
“ ตอนนี้ลักษณะทางกายภาพของ ลีเหมา นั้นจะตรงกับผู้เล่นระดับ 4 ที่ผมต้องการให้เธอฆ่ามันเพื่อต้องการรู้ว่าเด็กตัวเล็กๆนี้ ถูกพิจารณาเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ตามกฎของ The Trembling World หรือไม่ ถ้าเธอสามารถปลุกทักษะในการฆ่าเด็กคนนี้ได้อย่างง่ายดาย มันจะเป็นโอกาสดีสำหรับเธอ เพราะมันอาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายแบบนี้ในครั้งต่อไป” หลิวกำ อธิบายรายละเอียดให้กับ จางเฉียงหลี่
“ ขอบคุณที่อธิบาย พี่ใหญ่หลิว!”
จางเฉียงหลี่ ตะหนักได้ทันทีเมื่อได้ยินคำอธิบายของ หลิวกำ โดยปกติแล้ว หลิวกำ จะไม่ได้อธิบายให้กับทุกคนฟังเรื่องที่เขาต้องการจะทำอะไร ตอนนี้มันเป็นเพียงแค่สมมติฐานของ หลิวกำ ว่าเด็กคนนี้จะเป็นซอมบี้กลายพันธุ์หรือไม่และ ลีเหมา จะสามารถฝึกทักษะขึ้นมาได้การฆ่าเด็กคนนี้หรือเปล่า เนื่องจากในการต่อสู้เธอแทบไม่ได้รับผิดชอบเรื่องอะไร นี่จึงเป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ซึ่งมันอาจจะไม่มีอีก!”
จางเฉียงหลี่ เดินกลับมาที่ ลีเหมา และกระซิบข้างหูเธอ ตามเหตุผลและทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังทำให้ ลีเหมานั้นมีความสุข เมื่อลีเหมา กำลังรวบรวมความกล้าหาญในการทำภารกิจของเธอ เธอมองไปที่เด็กซอมบี้ และรู้สึกลังเล
จางเฉียงหลี่ กังวลว่าการที่ ลีเหมา ลังเลจะทำให้ หลิวกำ ไม่พอใจและส่งต่อโอกาสนี้ให้กับคนอื่น จางเฉียงหลี่ รีบเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วเพื่อกระซิบคำเพิ่มเติมให้กำลังใจแก่ลีเหมา และดึงเธอเข้าไปใกล้เด็กคนนั้น ในที่สุดลีเหมาก็สามารถสับขวานที่หัวของเด็กอยู่หลายครั้ง จนหัวของเด็กซอมบี้นั้นกระเด็นหลุดออกไป..
