วันถัดไป.
วิทยาลัยลอรัน
ในวันที่สองของการเรียน เชนไตหยินมาโรงเรียนตรงเวลา
เธอสามารถเลี่ยงปัญหาบนท้องถนนได้ด้วยการมาถึงทางเข้าโรงเรียนด้วยรถม้าแต่หลังจากเข้าโรงเรียนมีนักเรียนหลายคนชี้ไปที่เธอขณะคุยกัน
เธอยิ้มอย่างแผ่วเบาราวกับว่าเธอไม่ได้ยินอะไรเลย
ไม่ว่าการนินทาจะไปไหนมาไหนในฝูงชน มากเสียจนไม่มีใครกล้าพอที่จะเริ่มพูดคุยกับเธอ ถ้าคุณอยากรู้ว่าทำไมอาจเป็นเพราะมีดสองอันที่ห้อยอยู่ที่เอวของเธอ
เชนไตหยินเข้าร่วมแผนกเวทอย่างแน่นอนแต่เธอมักจะถือดาบยาวหนึ่งเล่มและดาบสั้นหนึ่งเล่มเสมอ ไม่ใช่ว่าเธอเป็นนักเรียนจากแผนกนักรบที่ต้องอาศัยการต่อสู้แบบตัวต่อตัวทำไมเธอถึงต้องใช้ดาบ?
นอกจากนี้ยังเห็นได้ชัดว่า เชนไตหยินเป็นเจ้าหญิงของต่างประเทศและเธอยังคงดำรงตำแหน่งสำคัญแต่เธอมักจะเดินทางคนเดียวและเธอไม่เคยนำผู้คุ้มกันมาด้วย เธอไม่กลัวที่จะพบฆาตกรหรือเปล่า
หรือเธอคนเดียวก็เพียงพอ?
แตะแตะแตะ … เชนไตหยินเดินเข้าไปในห้องเรียนแผนกเวทมนตร์เพียงอย่างเดียวพร้อมกับรองเท้าส้นสูงสีแดงของเธอ เธอนั่งลงที่จุดของเธอและรอชั้นเรียนเริ่ม
เธอหันศีรษะไปทางซ้ายโดยไม่รู้ตัวเพราะเธอต้องการทักทายเด็กผู้ชายผมสีดำแต่เธอก็ตกตะลึงเมื่อพบว่าที่นั่งด้านซ้ายว่างเปล่า
“ หลินเสี่ยวเขาไม่มาเหรอ”
ราวกับว่าตอบคำถามของเชนไตหยิน วูก็เดินเข้ามาในห้องเรียนอย่างช้า ๆ และประกาศว่าหลินเสี่ยวลาป่วยจากนั้นเขาก็เริ่มสอนบทเรียนอย่างจริงจัง
ป่วย? เมื่อวานนี้เขามีชีวิตชีวามากเขาป่วยได้อย่างไร
“ เห้ออออออ… .. ” เชนไตหยินถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ
เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเด็กผู้ชายผมสีดำ
เกลียด? ไม่อย่างแน่นอน. ชอบ? ยังไม่น่า ท้ายที่สุดมันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน ถ้าเธอต้องอธิบายมันคงเป็นความอยากรู้อยากเห็นอย่างแท้จริง
เธอยังไม่ลืมรูปลักษณ์ที่กล้าหาญของเด็กชายผมสีดำเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาในสนามฝึก เมื่อวานนี้คำสารภาพที่น่าประหลาดใจของเด็กชายคนนั้นก็ทำให้เธอประทับใจอย่างลึกล้ำ
「เจ้าหญิงข้าชอบท่าน」มันเป็นคำพูดที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา ตั้งแต่นั้นมาจิตใจของเชนไตหยินก็เต็มไปด้วยหลินเสี่ยว เธอก็ยังฝันถึงเขาเมื่อคืนนี้一一
ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กมันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่เด็กสารภาพกับเธอ เมื่อตอนเป็นเด็กเธอเริ่มคุ้นเคยกับการปฏิเสธความรักของผู้ชายคนหนึ่งแล้ว มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอไปแล้วและมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่คราวนี้เธอยังรู้สึกกังวลราวกับว่าเธอทำผิดพลาด
ทำไม? มันเป็นการปฏิเสธที่เหมือนกันแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกสำนึกผิดเมื่อมันเป็นหลินเสี่ยว?
เป็นไปได้ไหมว่าหลินเสี่ยวต่างจากคนอื่นในใจเธอ?
เธอไม่เข้าใจ
แต่เธอจะทำอะไรต่อไป เธอเป็นคู่หมั้นของซีซาร์และเธอไม่สามารถตอบสนองต่อความรู้สึกของหลินเสี่ยวได้ การแต่งงานในกระดาษนี้เป็นกำแพงที่เธอไม่สามารถผ่านได้อย่างแน่นอน
เมื่อมาถึงจุดนี้เชนไตหยินส่ายหัวอย่างไม่มีประโยชน์
ทำทีละขั้นตอน หลินเสี่ยวเป็นองค์ประกอบที่คาดไม่ถึงสำหรับแผนของเธอเธอเพียงแต่ทำตามแผนดั้งเดิมและดูแลเจ้าชายซีซ่าร์
ทำภารกิจให้เสร็จอย่าทำให้เกิดปัญหา อารมณ์ส่วนตัวเป็นเพียงอุปสรรคนั่นคือวิธีที่เธอเตือนตัวเอง
บทเรียนของวันสิ้นสุดลงในขณะที่เธอเข้าไปพัวพันกับความคิดของเธอ
อาจารย์วูได้ประกาศก่อนที่เขาจะจากไป
การแข่งขันการคัดเลือกภายในจะจัดขึ้นในอนาคตอันใกล้ นักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนถูกเลือกด้วยการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งและพวกเขาจะเป็นตัวแทนของวิทยาลัยลอรันในการแข่งขันวิทยาลัยไอลีนที่ 18
เมื่อเทียบกับ ‘การแข่งขันการคัดเลือกภายใน’ เชนไตหยินมีความกังวลเกี่ยวกับหลินเสี่ยวมากขึ้น หลังเลิกเรียนเธอวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปที่บ้านของหลินเสี่ยวเพื่อดูแต่เธอถูกบล็อกโดยใครบางคน
“เจ้าหญิง.”
“? เจ้าชายซีซ่าร์นี้เอง”
หลังจากได้เห็นเด็กชายผมบลอนด์ที่หล่อเหลา เชนไตหยินก็เอาสีหน้าบูดบึ้งของเธอออกทันทีและแทนที่ด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์⸺ถูกต้องซีซาร์ควรจะเป็นคนที่อยู่ในใจไม่ใช่หลินเสี่ยว ท้ายที่สุดซีซาร์เป็นคู่หมั้นของเธอ
อย่างไรก็ตามตอนนี้ เชนไตหยินมีร่องรอยของการดูถูกเหยียดหยามต่อซีซาร์อย่างแน่นอน เจ้าชายที่ภาคภูมิใจไม่สามารถสงบสติอารมณ์และมาหาเธอก่อนที่เธอจะไปหาเขา ดูเหมือนว่าเจ้าชายซีซ่าร์เป็นเพียงคนเจ้าเล่ห์ที่หล่อเหลา
แม้ว่านั่นคือสิ่งที่เธอคิดการแสดงออกบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหลงใหล
“ เจ้าชายซีซาร์แม้ว่าเราเพิ่งจะพบกันแต่ท่านเป็นคู่หมั้นของข้า จำเป็นต้องเป็นทางการด้วย?” เธอพูดพร้อมกับยิ้ม
“ …. ท่านหมายถึงอะไร” ซีซาร์ขมวดคิ้วของเขาและถามอย่างใจร้อน
“ สิ่งที่ข้าหมายถึงคือ…เจ้าชายหรือเจ้าหญิงหรืออะไรก็ตามมันฟังดูอึดอัดใจ เราเปลี่ยนวิธีที่เราพูดถึงกันได้ไหม”
“ นั่นจำเป็น?”
“แน่นอน! เพราะ…”
เชนไตหยินอดทนอธิบายความสำคัญของวิธีที่เรียกผู้อื่นกับซีซาร์ แม้ว่าซีซาร์ดูเหมือนจะฟังอย่างเชื่อฟังแต่เขาก็รู้สึกหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญมาก!
ในเวลาเดียวกันก็มีสายตาจ้องมาจากด้านหลังซีซาร์ มันจ้องที่เชนไตหยินทุกการกระทำ
แน่นอนว่าบุคคลนั้นคือโรซี่
เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าซีวาร์ใช้ความคิดริเริ่มเพื่อเข้าหา เชนไตหยินคงหนีไม่พ้นที่เธอจะเต็มไปด้วยความอิจฉา ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะแอบฟังหากมีสิ่งผิดปกติกับการสนทนาของพวกเขาเธอจะหยุดพวกเขาทันที!
“ ดี ท่านสามารถเรียกข้าว่าซีซาร์” หลังจากการประกาศของเธอในที่สุดซีซาร์ก็ยอมรับคำแนะนำของเชนไตหยิน“ แต่ข้าควรจะเรียกท่านว่าอะไร”
“ ท่านสามารถเรียกข้า…เสี่ยวหยิน” เชนไตหยินพูดด้วยรอยยิ้ม
“ หือ…เสี่ยวหยิน?” ซีซาร์ย่นคิ้วของเขามากขึ้น
ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญจริงๆทำไมเธอถึงแสดงความรักยิ่งกว่าโรซี่อีก? โดยเปรียบเทียบแล้ว โรซี่น่ารักเลย
“ เจ้าหญิงถ้าความจำของข้าถูกต้องตอนนี้ท่านอายุ 17 ปีแล้ว นั่นหมายความว่าท่านแก่กว่าข้าสองปี” ซีซาร์พูดด้วยสีหน้ามืดมน
“ โอ้…มันไม่สุภาพที่จะพูดถึงอายุกับผู้หญิงนะ มันเป็นสิ่งที่สุภาพบุรุษควรจะทำ!”
“ …. งั้นข้าจะเรียกท่านด้วยชื่อของท่าน” ซีซาร์ไม่รู้สึกอยากคุยกับพี่สาวคนนี้ดังนั้นเขาจึงพูดตรงประเด็น“ เชนไตหยิน เมื่อวานนี้ท่านพูดอะไรกับหลินเสี่ยว?”
“ฮะ? ทำไมท่านถึงถามอย่างนั้น?” เชนไตหยินรู้สึกงุนงง
ในตอนแรกเธอคิดว่าซีซาร์มาหาเธอเนื่องจากเสน่ห์ของเธอแต่เขาแค่มองหาข่าวเกี่ยวกับหลินเสี่ยวเท่านั้น
ซีซ่าร์สนใจผู้ชายคนนั้นมากกว่าเธอ?
“ อ้างอิงจากโรซี่หลังจากที่หลินเสี่ยวคุยกับท่านมันเหมือนกับว่าเขาเสียชีวิต ตอนนี้เขาไม่สบายวันนี้…ท่านได้ทำอะไรหรือเปล่า?” ซีซาร์ถาม
“ …อืม” เชนไตหยินหยุดชั่วคราว
โรซี่ช่างพูด …
เธอควรตอบอย่างไร เธอควรจะบอกคู่หมั้นของเธอว่าหลินเสี่ยวสารภาพกับเธอแล้วหลังจากถูกปฏิเสธเขาก็ป่วยเพราะเขาอกหัก
“ ข้าข้ าก็ไม่รู้เหมือนกัน” เชนไตหยินตอบโต้หลังจากหยุดไปเล็กน้อยแล้วเธอก็ตอบคำถามของเธออย่างรวดเร็ว“ ทำไมท่านถึงเป็นกังวลกับหลินเสี่ยวด้วย”
“กังวล? ไม่” ซีซาร์ส่ายหัว“ เขาอาจมีปัญหา”
“ มีปัญหาเหรอ?” เชนไตหยินกะพริบตาเธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
มันเป็นเรื่องยาวเราต้องเริ่มต้นด้วยความเกลียดชังของฝ่ายนักรบสำหรับหลินเสี่ยว
หลังจากการฝึกฝนการต่อสู้จริงหลินเสี่ยวได้รับตำแหน่งผู้มึนเมาระดับS」ในเวลาเดียวกันเขายังได้รับของขวัญจากอาจารย์ใหญ่
แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะไม่ได้แพร่กระจายออกไปจากแผนกเวทมนตร์นักเรียนหลายคนในแผนกนักรบหน้าเขียวด้วยความอิจฉา⸺พวกเขาทำงานด้วยตนเองจนเกือบตายทุกวันเต็มใจเสี่ยงชีวิตโดยไม่กลับมา แต่หลินเสี่ยวล่ะ เขาได้รับของขวัญจากอาจารย์ใหญ่โดยยึดติดกับซีซาร์มันไม่ยุติธรรม!
ซีซาร์เป็นนักดาบเวทที่มีความสามารถทั้งด้านเวทมนตร์และดาบ เขาเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้วเขายังเป็นสมาชิกของราชวงศ์ มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาที่จะได้อันดับ S แต่หลินเสี่ยวคืออะไร สิ่งที่ทำให้แย่ลงคือเขามีสาวหน้าอกใหญ่ชื่อเอเลน่า!
ตั้งแต่วันแรกของการเรียนหลินเสี่ยวและเอเลน่าแสดงความรักต่อหน้านักเรียนฝ่ายนักรบอย่างเปิดเผย ช่างน่าเกลียดชัง! ในเวลานั้นดินปืนเต็มบนอากาศแล้ว
“ มีคนอยู่สองสามคนจากแผนกนักรบที่ไม่สามารถมองหลินเสี่ยวได้และต้องการสอนบทเรียนให้เขา เพียงแต่พวกเขาไม่เคยมีโอกาสแต่ตอนนี้ … ”
ซีซาร์ถอนหายใจ
“เดี๋ยว…ข้าไม่เข้าใจ สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับข้าได้อย่างไร” เชนไตหยินไม่เข้าใจว่าทำไมซีซาร์ต้องการที่จะตำหนิเธอ
“ ท่านยังไม่เข้าใจใช่ไหม”
ในเวลานี้การแอบฟังโรซี่มีเวลาที่จะเปล่งประกาย เธอเยาะเย้ยริมฝีปากและพูดด้วยเสียงตักเตือน
“ เจ้าหญิง ท่านเป็นเทพธิดาในสายตาของนักเรียน ท่านสวยและใจดีมีหลายคนที่ติดตามท่านจากแผนกนักรบแต่ท่านกลับเชิญหลินเสี่ยวในวันแรก ท่านได้พบกับเขาที่มหาวิทยาลัยในขณะที่พูดอย่างร่าเริงราวกับว่าท่านกลัวคนจะไม่ตระหนักถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนระหว่างท่านสองคน หากนั่นไม่เป็นอันตรายต่อเขาข้าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร”
“… ..เอ๋?”
“ท่านรู้รึเปล่า? ฝ่ายนักรบไม่ได้เข้าเรียนในวันนี้พวกเขาจะต้องเบื่อ หลินเสี่ยวป่วยในวันนี้พวกเขาอาจไปหาเขาเพื่อหาปัญหา!”
น้ำเสียงของโรซี่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย เธอหัวเราะเยาะเชนไตหยินหรือว่าเธอกำลังชื่นชมยินดีหายนะที่กำลังจะมาถึงหลินเสี่ยว?
“ โอ้…นั่นเป็นความผิดของข้าเหรอ” มันเป็นความจริงที่เชนไตหยินไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาและเธอก็ไม่พูดอะไรเลย
เห็นการตอบสนองนี้โรซี่ไม่รู้สึกอยากอธิบายอีกต่อไป เธอจงใจยั่วยุดึงแขนของซีซาร์และบังคับเขาออกไป
“ นี้ นี้ ซีซาร์เราไปหาอะไรกินกันดีไหม? มากินข้าวที่บ้านข้าไหม? ชายชราเหม็นของข้าส่งพ่อครัวใหม่ให้ข้า ทักษะของเขาช่างน่าทึ่งเขา…”
ก่อนที่พวกเขาจะจากไปโรซี่หันกลับมาอย่างลับๆและเผชิญหน้ากับเชนไตหยิน
“จิ้งจอก! ถุย ถุย ถุย!”
เชนไตหยินรู้สึกไม่ดีหลังจากได้เห็นใบหน้าที่สนุกสนานของโรซี่ราวกับว่าเธอชนะการต่อสู้
เธอเปลี่ยนเป็นจิ้งจอกเมื่อไหร่?
ดูเหมือนว่ามันอาจเป็นเรื่องยากที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีกับซีซาร์ในเวลานี้ ด้วยการที่โรซี่อยู่ที่นี่ซีซาร์จะไม่คุยกับเธอแน่นอน
“ ฮ่าฮ่าข้าไม่แน่ใจว่าหลินเสี่ยวมีปัญหาหรือไม่… แต่เขาควรจะไม่เป็นไรด้วยพลังของเขาใช่มั้ย” อารมณ์ของเชนไตหยินซับซ้อนขึ้นหลังจากที่คิดถึงเด็กผู้ชายผมสีดำคนนั้น
เธอเป็นคู่หมั้นของซีซาร์ ภารกิจของเธอคือทำข้อตกลงที่ดีกับซีซาร์ ⸺นอกเหนือจากซีซาร์ เธอไม่ควรสนใจผู้ชายคนอื่น
แต่…
“ บางทีข้าควรลองไปดู?”
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ไประยะหนึ่งแล้ว เชนไตหยินตัดสินใจไปเยี่ยมบ้านของหลินเสี่ยว
