ตอนที่ 115 ผู้บัญชาการหายไป?

ในขณะที่เขากําลังจะออกไปกลางเกาะเขาก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลังมันมาจาก ลาทีออสและลาทีอาส ทั้งสองตัวเข้ามาหาจูเลียน เขาลูบหัวของพวกมันและพวกมันก็ยอมเพื่อแสดงความขอบคุณต่อความช่วยเหลือของเขา

จูเลียนยิ้มและหันหลังจะจากไป แต่เขารู้สึกว่ามีคนจับแขนเสื้อของเขา เขาหันกลับไปเห็นลาทีออส งับแขนเสื้อด้วยปากของมัน

จูเลี่ยน [มีอะไร?]

จูเลียนใช้โทรจิตและพยายามคุยกับลาทีออส

ลาทีออสมองไปที่ลาทีอาส และพูดบางอย่างกับเธอในไม่ช้า ลาทีอาส ก็บินไปทางทิศตะวันตกด้วยความ เร็วสูง

จูเลียนรู้สึกสับสนเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไม่นาน ลาทีอาสก็กลับมาพร้อมกับบางสิ่งในปากของเธอ มันดูเหมือนไม้ตรีศูลเล็ก ๆ แต่ใบมีดกลับด้านลาทีอาสเข้ามาใกล้มากขึ้นและจูเลียนก็เห็นว่ามันคืออะไร นั่นคือขลุ่ยนั้นเอง

ลาทีออสหยิบขลุ่ยจากลาทีอาส และมอบให้จูเลียน

ลาทีออส [นี่คือ มิเห็นโนะฟุเอะ (ขลุ่ยอินฟินิตี้) เมื่อใดก็ตามที่คุณเป๋ามัน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนฉันจะไปช่วยคุณ]

จูเลียนประหลาดใจกับของขวัญชิ้นนี้ แต่เขาก็ยอมรับอย่างมีความสุข

จูเลียน [ขอบคุณ]

จูเลียนกล่าวขอบคุณและหันหลังเพื่อจะออกไป แต่แขนเสื้อของเขาถูกจับอีกครั้ง เขาหันกลับไปอีกครั้งก็เห็นลาทีออสงับแขนเสื้อของเขาด้วยปากของมัน

ลาทีออส ส่งสัญญาณให้จูเลียนนั่งบนตัวมัน จูเลียนมองไปที่ ลาทีออส จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของมัน ลาทีออส ลอยขึ้นและพุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วสูง จูเลียนคลุมตัวเองด้วย Omniforce เนื่องจากเขาไม่ เคยมีประสบการณ์ในการเดินทางด้วยความเร็วสูงนี้ จูเลี่ยนตกใจมากกับความเร็วที่ลาทีออสสามารถบินไปถึงเกาะกลางได้ เกาะนี้มีขนาดใหญ่มากแต่ลาทีออสยังคงไปถึงได้ภายในหนึ่งนาทีและมันก็ยังไม่ได้บินด้วยความเร็วเต็มที่

ลาทีออสพุ่งดิ่งลงไปและจูเลียนก็กระโดดลงจากลาทีออส และเฝ้าดูมันหายไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

จูเลียนมองไปที่ขลุ่ยในมือของเขาและรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่เปล่งออกมาจากมัน พลังดังกล่าวเชื่อมกับลาทีออสและลาทีอาส ขลุ่ยนี้ดูเหมือนว่ามันถูกสร้างขึ้นจากไม้ แต่จูเลียนก็ประหลาดใจที่พบว่ามันหนักแค่ไหนมันถึงกับหนักกว่าทั้งสเตน

จูเลียนเก็บขลุ่ยไว้ในกระเป๋ามิติของเขาและค่อย ๆ เดินไปที่ค่ายหลัก เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นคนจํานว นมากกําลังถือพลั่วในมือ นอกจากนี้ยังมีผู้บัญชาการสองคนคุยกันอย่างเงียบ ๆ

จูเลียนแอบเข้าไปในเต็นท์หลักของแคมป์อย่างเงียบ ๆ โดยมีสมาชิกองค์กรให้สลบและเมื่อเขาเข้าไปข้างในก็พบเอกสารบางอย่างกับคอมพิวเตอร์ที่ล็อกรหัสอยู่ จูเลียนไม่มีเวลาแฮ็คคอมพิวเตอร์ดังนั้นเขาจึงรีบไปดูเอกสารเพื่อทําความเข้าใจคร่าว ๆ เกี่ยวกับวิธีการทํางานขององค์กรเงา

อีกสิ่งหนึ่งที่จูเลียนสังเกตเห็นก็คือแม้แต่สมาชิกองค์กรก็มีการจัดอันดับระหว่างพวกเขาเอง ระดับต่ําสุดมีสายรัดแขนเส้นเดียว พวกเขานับเป็นมือใหม่อย่างสมบูรณ์ จากนั้นก็พวกมีสายรัดแขนสองเส้นที่มีประสบการณ์มากกว่าเล็กน้อยและได้ทําภารกิจหลายอย่างที่นําไปสู่การเลื่อนขั้นของพวกเขา จากนั้นสายรัดแขนสามเส้นก็หมายถึงสมาชิกที่มีประสบการณ์ขององค์กรเงา พวกเขาเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติภารกิจสําคัญภายใต้การเฝ้ามองของผู้บัญชาการ

(โคลอี้ก็เป็นสายรัดแขนสามเส้น ถ้าเธอทําภารกิจอีกไม่กี่ภารกิจสําเร็จเธอก็จะได้เป็นผู้บัญชาการ)

กลุ่มสายรัดแขนหนึ่งเส้นสิบคนอยู่ภายใต้บัญชาสายรัดแขนสองเส้น และสายรัดแขนสองเส้น 10 คน อยู่ภายใต้สายรัดแขนสามเส้นหนึ่งคน และสายรัดแขนสามเส้นเหล่านี้ก็อยู่ภายใต้ผู้บัญชาการ

จูเลียนอ่านเอกสารก็พบว่าพวกองค์กรเงากําลังวางแผนที่จะครอบครองโลกและพวกเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะช่วยให้พวกเขาบรรลุผลสําเร็จ แต่ก็ไม่ได้ระบุไว้ว่ามันคืออะไร แต่มันเกี่ยวข้องกับจุดประสงค์ในการรวบรวม Mega Stone จํานวนมาก

จูเลียน สิ่งที่พวกนี้เก็บไว้คืออะไรกัน ถึงสามารถช่วยให้พวกนี้ครอบครองโลกได้?

จูเลียนคิดเรื่องนี้แล้วจู่ ๆ เขาก็เริ่มขมวดคิ้ว

จูเลียน ถ้าพวกนั้นพยายามที่จะครอบครองโลกจริง ๆ ก็คงจะมีสงคราม

จูเลียนคิดถึงตัวตนเก่าของเขาและสงครามส่งผลกระทบต่อเขาอย่างไร แม้ว่าเขาจะแตกต่างอย่างสิ้นเชิง จากตัวตนเก่าของเขา แต่เขาก็ยังไม่ต้องการที่จะพบกับสงครามอีก

จูเลียน ดูเหมือนว่าความฝันของฉันที่จะได้เดินทางรอบโลกอย่างสงบสุขคงเป็นเพียงความฝัน

จูเลียนเก็บเอกสารคืนและตอนนี้ก็พยายามหาวิธีกําจัดสมาชิกของ Shadow Legion ก่อนออกจากเกาะนี้ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้พวกนี้เก็บ Mega Stone ไปได้มากกว่านี้ไม่เช่นนั้นชะตากรรมของโลกนี้อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

เขาเดินออกจากเต็นท์อย่างเงียบ ๆ และมองไปที่ผู้บังคับบัญชาที่คุยกัน

เทจิโอะ  เฮ้ โคซาบุโร่เจ้าแบรดอยู่ไหนเรอะ 

โคซาบุโร่  ไม่รู้สิ เขาควรจะอัปเดตสถานการณ์ให้เราได้แล้วนะในตอนนี้ 

เทจิโอะ  มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขารึเปล่า? 

โคซาบุโร่  ใครจะสนล่ะ เขาเพิ่งได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้บัญชาการฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องเสียเปล่านะที่มอบ Mega Stone ให้เขา หากเขาตายก็ไม่มีใครสนใจหรอก แต่ผู้ดูแลคงโกรธอย่างแน่นอนหากพวกนั้นไม่สามารถหา Mega Stone บนภูเขาได้ 

เทจิโอะ  ฮ่าฮ่าฮ่า นายพูดถูกเขาไม่มีประโยชน์ แต่ฉันคิดว่าเราควรตรวจสอบเขานะ ไม่งั้นผู้ดูแลเอเลนอร์จะไม่พอใจเรา 

โคซาบุโร่  นายพูดถูกลองติดต่อผู้สื่อสารทางเขาสิ 

เทจิโอะ  โอเค…แบรดนายอยู่ที่นั่นไหม แบรด…นายได้ยินฉันไหม? มีอะไรจะรายงานไหม? 

โคซาบุโร่และเทจิโอะขมวดคิ้วเพราะพวกเขาไม่ได้รับคําตอบใดๆ

โคซาบุโร่  ทําไมเขาไม่ตอบกลับล่ะ 

เทจิโอะ  พิกัดที่เขาอยู่คือที่ไหน 

โคซาบุโร่  ฉันคิดว่าน่าจะตะวันออกเฉียงใต้

เทจิโอะ  ทางตะวันออกเฉียงใต้สินะ ให้ฉันติดต่อเซลีดู เธออยู่ใกล้เขาที่สุด 

เทจิโอะ  เซลีเธอเห็นแบรดไหม….เซลี? เซลี? เฮ้ เซลี เธออยู่ไหมเนี่ย 

ตอนนี้ทั้งคู่กังวลมากเซลีก็ไม่ตอบกลับเช่นกัน เซลีเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการชั้นนําขององค์กรเงาและหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอนั่นจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ต่อองค์กรของพวกเขา

โคซาบุโร่  ลองติดต่อซาบัคดูเขาอาจจะรู้บางอย่าง 

พวกเขาพยายามติดต่อซาบัคแต่ก็ไม่ได้รับคําตอบใด ๆ เช่นกัน ซาบัคเป็นผู้บัญชาการชั้นยอดขององค์กรเงาและเขาก็มีอํานาจมากกว่าผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ในองค์กร

ตอนนี้พวกเขากังวลอย่างสิ้นเชิงผู้บัญชาการจากเจ็ดคนขากสิบห้าคนได้รับมอบหมายให้มาที่เกาะนี้และตอนนี้สามคนไม่มีการตอบกลับเลย ทั้งเทจิโอะและโคซาบุโร่ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลค่ายหลักและผู้บัญชาการอีกสองคนอยู่ด้วยกัน ส่วนผู้ดูแลเอเลนอร์ดูแลอยู่ภายในศาลเจ้า

โคซาบุโร่  ติดต่อผู้ดูแล แจ้งเรื่องนี้ให้เธอทราบ 

เทจิโอะ  เดี๋ยวฉันจะติดต่อทันทีเลย 

ขณะที่เทจิโอะพยายามติดต่อผู้ดูแล โคซาบุโร่ก็รู้สึกกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

โคซาบุโร่  เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาทั้งสามกัน เอาจริงดิมีมดมาบุกรุกเหรอ? 

เทจิโอะ  ฉันติดต่อเธอไม่ได้ เธอคงจะเลยช่วงสื่อสารไปแล้ว 

โคซาบุโร่  ชิ จากสิ่งที่ฉันรู้ผู้ดูแลได้สั่งให้คนไล่ล่า ลาทีอาส และ ลาทีออส มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน 

เทจิโอะ  เราจะทําอย่างไรดี เราไม่สามารถละทิ้งที่นี่ได้ เราคนหนึ่งต้องอยู่ที่นี่ในขณะที่อีกคนต้องไปตรวจสอบที่นั่น 

โคซาบุโร่นิ่งเงียบเขารู้ว่านี่เป็นทางออกเดียว แต่เขาไม่ต้องการไปตรวจสอบที่นั่น เทจิโอะก็ไม่ต้องการไปเช่นกัน

โคซาบุโร่  โอเค นายควรไปตรวจสอบนะ 

เทจิโอะ  ทําไมฉันต้องไปฟะ!? นายควรจะสิ ใช่ไหมล่ะ ก็นายชอบอวดว่านายกับโปเกมอนของนายแข็งแกร่งไม่ใช่เหรอ? 

โคซาบุโร่และเทริโอะกําลังทะเลาะกัน ในตอนนี้จูเลียนกําลังนั่งอยู่บนต้นไม้เพื่อเฝ้าดูคนโง่สองคนขณะที่กินช็อคโกแลตไปด้วย

จูเลียน โอ้ มีผู้บัญชาการอีกสองคนกับผู้ดูแลระบบหนึ่งคนสินะ

จูเลียนมองตรงไปและเห็นหอคอยที่แกะสลักด้วยงานเขียนโบราณที่อยู่ห่างออกไป 200 เมตรจากจุดของเขา

จูเลียน พวกนั้นบอกว่าเสียการติดต่อไป นั่นต้องหมายความว่าศาลเจ้าคงสร้างอยู่ใต้ดินและอยู่ลึกมาก

จูเลียนนําเครื่องสื่อสารที่เขาหยิบมาจากสมาชิกองค์กรก็พบว่าพวกมันทั้งหมดเป็นของระดับไฮเอนด์

จูเลียน  แม้แต่เครื่องสื่อสารระดับไฮเอนด์นี้ก็ไม่สามารถส่งสัญญาณไปถึงอีกฝั่งได้ เจ้าอุกกาบาตหรือเกาะนี้มันใหญ่แค่ไหนกันนะ

จูเลียน ดูเหมือนเคยมีผู้คนจากสมัยโบราณที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้พวกเขาได้หายไปและเกาะนี้ก็สูญหายไปจากยุคปัจจุบัน สิ่งป้องกันที่ปกคลุมเกาะนั้นมันแปลกมากราวกับที่มาจากป่าที่ไม่รู้จักนั่น

จูเลียนนั่งอยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้และมองไปที่เทจิโอะกับโคซาบุโร่ที่กําลังเถียงกันสักพักและในที่สุดก็ได้ข้อสรุป

ทั้งคู่ตัดสินใจที่จะไปเพราะไม่สามารถไปคนเดียวได้และให้สมาชิกระดับสายรัดแขนสามเส้นคอยดูแลคนอื่น

เมื่อเห็นพวกเขาออกไป จูเลียนจึงตัดสินใจดําเนินแผนการ

จูเลียน ตอนนี้พวกนั้นจากไปแล้ว ฉันก็ควรจะเริ่มได้ซะที

ตอนที่ 114 การทําลายล้างอย่างสมบูรณ์

พีจ๊อต มองลงไปที่โปเกมอนที่พัฒนาแล้วทั้งสามตัว โบมันด้า พูเตร่า และ บอสโกโดระ มันพร้อมสําหรับการต่อสู้แล้ว

mega stone ที่จะงอยปากของมันสะท้อนแสงอาทิตย์ออกมา จูเลียนหยิบ key stone ของเขาออกมาและใช้ทันที ทันใดนั้นแสงก็เริ่มเปล่งออกมาและไหลไปยัง mega stone ในจงอยปากของพีจ๊อต ก็เริ่มเรืองแสง และแสงก็เริ่มไหลออกมาเชื่อมต่อกับแสงที่ออกมาจาก key stone ของ Julian ในไม่ช้า พี่จ๊อต ก็เริ่มเรืองแสง และปีกของมันก็เริ่มใหญ่ขึ้น ขนที่อยู่ด้านบนของหัวก็หนาขึ้นและเริ่มเปลี่ยนสี

พีจ๊อต กลายร่างเป็น เมก้า พีจ๊อต ขนของมันกลายเป็นสีส้มสดใสปลายปีกเป็นสีขาวและสีน้ําเงิน มีขนยาวคล้ายขนนกสีแดงบนศีรษะ

ซาบัค เซลี และ แบรด ต่างกังวลเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถรับมือโปเกมอนสองตัวนี้ได้หรือไม่ และยังมีลาทีออส และ ลาทีอาส ที่อยู่ข้างหลังจูเลียนด้วย

ซาบัค  ตอนนี้เราถอยไม่ได้แล้ว เราต้องสู้สั่งให้พวกสมาชิกทั่วไปสู้กับ เกียราดอส แล้วเราจะสู้กับพี่จ๊อต 

แบรด  สมาชิกทั้งหมดโจมตีไปที่ เกียราดอส! 

แบรดตะโกนใส่พวกสมาชิกองค์กร เหล่าสมาชิกต่างกลัวเมื่อมองไปที่ เกียราดอส แต่เมื่อเห็นจํานวนของพวกเขาเอง พวกเขาก็สร้างความกล้าหาญขึ้นและส่งโปเกมอนจํานวนมากออกมา จูเลียนขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนี้ ที่เขานําเกียราดอส ออกมาก็เพื่อที่พวกนั้นจะได้กลัว แต่เขาประเมินพวกนั้นต่ําเกินไปเขาลืมไปว่าถ้ามนุษย์โดนต้อนจนมุมมากขึ้นก็จะยิ่งกลัวมากขึ้นจากนั้นความกลัวก็จะเป็นทั้งจุดอ่อนและความแข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์

จูเลียน ฉันน่าจะเดาสิ่งนี้ได้ ตอนนี้มีโปเกมอนหลายร้อยตัวกําลังพยายามเล่นงาน เกียราดอสกับฉัน อืม ดูเหมือนว่าฉันจะต้องกําจัดพวกมันทุกตัว

ในขณะที่จูเลียนหันเหความสนใจจากสายตาของโปเกมอนหลายร้อยตัวที่อยู่รอบตัวเขา ซาบัคก็ลงมือ

ซาบัค  โบมันด้า ใช้ Hyper Beam 

ซาบัค ประเมินจูเลียนต่ําเกินไป แม้ว่าจูเลียนจะจดจ่ออยู่กับโปเกมอนที่อยู่ด้านล่าง แต่ พี่จอต ก็ยังคงจับตาดูพวกเขาอยู่ จูเลียนเชื่อมต่อกับ พีจ๊อต ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

จูเลียน  หลบแล้วใช้ Air Slash 

พีจ๊อต ขยับหลบ Hyper Beam แต่ โบมันด้า ยังคงยิง Hyper Beam ต่อไปดังนั้น พีจ๊อต จึงบินเป็นวงกลมเพื่อหลบหนี

เซลี  พูเตร่า ใช้ Rock Slide

ทันใดนั้น พูเตร่า ก็สร้างก้อนหินจํานวนมากขึ้นและยิงออกไปใส่ พีจ๊อต แต่ พีจ๊อต ก็เคลื่อนตัวผ่านกลุ่มหินที่ยิงมาอย่างรวดเร็วขณะที่หลบหนี Hyper Beam

แบรด  บอสโกโดระ Flash Canon 

บอสโกโดระที่อยู่บนพื้นเริ่มสร้าง Flash Canon ที่ทรงพลังขึ้นมา แม้จะคิดว่าความเร็วของพีจ๊อต เพิ่มขึ้น จาก Mega Evolution แต่มันก็ยังไม่สามารถหลบการโจมตีทั้งสามได้ ก่อนที่บอสโกโดระ จะยิง Flash Canon ทันใดนั้นมันก็รู้สึกเจ็บที่ท้องเมื่อมันมองลงไปก็เห็นโกกะซารุจ้องมองมาที่มันด้วยดวงตาสีแดงและไฟบนหัว ของมันก็ลุกไหม้เป็นสีน้ําเงินสดใส

เท้าของบอสโกโดระ ถูกยกขึ้นจากพื้นและถูกส่งลอยไปข้างหลังด้วยความเร็วที่ทําลายกําแพงเสียงจากหมัดไฟอันทรงพลังที่กําลังลุกไหม้เป็นสีน้ําเงิน

บอสโกโดระ ถูกฝังบนเนินเขาเล็ก ๆ และมันก็สลบไปและสูญเสียร่างเมก้า

จูเลียน  ฮีทราน จบมันเลย 

จากนั้นจูเลียนก็ส่งฮีทรานออกมา เมื่อฮีทรานร่อนลงบนพื้นก็ทําให้โปเกมอนหลายร้อยตัวที่อยู่รอบเกียราดอสรู้สึกกดดันมากขึ้น

ทันใดนั้น ฮีทรานก็เริ่มลุกเป็นไฟเมื่อพลังงานสีส้มเริ่มปกคลุมร่างกายของมันรอบ ๆ ก็ร้อนขึ้นและลาวาก็เริ่มปรากฏขึ้นรอบ ๆ ฮีทราน ในไม่ช้ลาวาก็กลายเป็นพายุทอร์นาโดที่กําลังหมุนอย่างบ้าคลั่งที่เริ่มดูดหินก้อนเล็ก ๆ จากนั้นก็เริ่มฉีกพื้น โปเกมอนน้ําหนักเบาขนาดเล็กไม่สามารถยึดจับพื้นได้และถูกดูดเข้าพายุทอร์นาโดที่เริ่มหมุนเร็วขึ้นและเร็วขึ้นเมื่อโปเกมอนเริ่มถูกดูด ในไม่ช้พื้นที่ทั้งหมดก็ว่างเปล่าโปเกมอนและสมาชิกองค์กรทั้งหมดก็หายไปจากพื้นที่ทั้งหมด Magma Storm ก็หยุดลงและไม่กี่วินาทีต่อมาก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทันใดนั้น เสียงเหล่าสมาชิกองค์กรก็ตกลงมาพร้อมกับร่างกายของพวกเขาที่กลายเป็นสีดํา ในไม่ช้าเหล่าสมาชิกและโปเกมอนจํานวนมากก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า

พล็อต หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดายเมื่อ บอสโกโดระถูกจัดการโดยโกกะซารุ และโปเกมอนตัวอื่น ๆ ก็ถูกควบคุมโดย ฮีทราน พิจ็อต เห็นว่าโบมันด้าเหนื่อยก็พบโอกาสของมันและใช้ Twister ที่ทรงพลังไปที่ โบมันด้าที่อ่อนล้า โบมันด้าถูกขังอยู่ใน Twister ที่ทรงพลังที่สร้างความเสียหายได้อย่างต่อเนื่องจนไม่สามารถทนได้นานไปกว่านี้

เซลี  พูเตร่า รีบใช้ Areal Ace เร็ว! 

Areal Ace เป็นทักษะที่ไม่สามารถหลบได้และพีจ๊อต ก็กําลังยุ่งอยู่ในการกําจัด โบมันด้า ขณะที่ท่าของ พูเตร่า กําลังจะปะทะกับ พีจ๊อต ทันใดนั้นเองมันก็ถูก Hyper Beam ก็ส่ง พูเตร่า ลอยกระแทกไปลงบนเนินเขาเล็ก ๆ ในบริเวณใกล้เคียงจน พูเตร่า แพ้และร่างเมก้าของมันก็หายไป เซลีตกใจมากและมองไปยังทิศทางที่การโจมตีส่งออกมา เธอเห็นควันออกมาจากปากของเกียราดอส เธอจึงรู้ว่าเกียราดอสเพิ่งโจมตี พูเตร่า

ในไม่ช้า โบมันด้า ก็ยอมแพ้เมื่อมันสูญเสียร่างเมก้าและสลบไป ผู้บัญชาการทั้งสามคนคุกเข่าลงเพราะพวก เขาแพ้ในเวลาไม่กี่นาที

ซาบัค นี่มันไม่ยุติธรรมเลย เขาใช้โปเกมอนแค่นี้ชนะพวกเราสามคนได้ยังไง

เซลี  นี่มันโกงชัด ๆ พวกนี้ไม่ใช่โปเกมอนแล้วเป็นสัตว์ประหลาดชัด ๆ

แบรด ฉันอยากกลับบ้าน! แม่จําแม่อยู่ไหน!!

จูเลียนคงรู้สึกโง่ถ้าเขาได้ยินคําในใจของพวกเขา เขาไม่เข้าใจความรู้สึกของการได้รับความพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงจากใครบางคน เพราะเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน

จูเลียนเรียกโปเกมอนของเขากลับมาจากนั้นก็มัดผู้บัญชาการทั้งสามคนและเริ่มสอบปากคําพวกนั้น

จูเลียน  บอกฉันมาทําไมถึงมาที่เกาะนี้ 

จูเลียนรู้แล้วว่าพวกนี้กําลังสะสม Mega Stones แต่ทําไมพวกนั้นถึงต้องการพวกมันมากขนาดนี้ล่ะ

แบรด  เราไม่รู้ เราแค่ทําตามคําสั่งเท่านั้นคุณควรไปถามผู้ดูแล เราไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลที่ต้องได้รับอนุญาตระดับสูงได้ 

ซาบัคและเซลีพยักหน้าเพื่อยืนยันเรื่องนี้

จูเลียน  แล้วเจ้าผู้ดูแลของพวกนายคนนี้อยู่ที่ไหน 

เซลี  เธออยู่กลางเกาะที่มีศาลเจ้า เธอดูแลอยู่ที่นั่น 

หลังจากได้ข้อมูลทั้งหมดแล้ว จูเลียนก็เดินจากไปและทิ้งพวกนั้นไว้ข้างหลังโดยที่เขาไม่สนใจว่าพวกนั้นจะทําอะไร

จูเลียน ดูเหมือนว่าฉันต้องไปคุยกับผู้ดูแลคนนี้เสียหน่อย

จูเลียนเดินต่อไปยังที่กลางเกาะ

ตอนที่ 113 ผู้บัญชาการแห่งเงา

จูเลียนเดินไปยังค่ายที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ เขาอย่างช้า ๆ เขากระโดดจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่งอย่างระมัดระวัง สอดแนมดูสมาชิกของ Shadow Legion ที่กําลังเคลื่อนที่จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง พวกนั้นกําลังค้นหาบางสิ่ง

เมื่อเขาไปถึงค่ายเขาก็เห็นชายร่างท้วมสวมเครื่องแบบสีดําน้ําตาลที่มีคําว่า ‘SL’ นั่งอยู่บนเก้าอี้และมองไปที่ Mega Stone ในมือของเขา

ชายอ้วน  ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดผู้ดูแลก็มอบ Mega Stone ให้ฉัน ด้วยสิ่งนี้ฉันก็เป็นระดับผู้บัญชาการแล้ว 

ทันใดนั้นเสียงของสมาชิกคนหนึ่งก็เดินมาหาเขาอย่างเร่งรีบ

สมาชิก  ผู้บัญชาการแบรด เราตอนเธอเข้ามุมแล้วผู้ดูแลบอกว่าผู้บัญชาการคนหนึ่งจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ 

แบรด  ฮ่าฮ่าฮ่า เรามาที่นี่ก็เพื่อหา Mega Stone ตอนนี้พวกเราก็กําลังจะได้จับเจ้าตัวในตํานานกันแล้ว 

แบรดรีบไปทางด้านตะวันออกของเกาะพร้อมลูกน้องที่ตามหลัง

จูเลียนที่ได้ยินทุกอย่างก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่ขอความช่วยเหลือคือตํานานที่พวกนั้นพูดถึงหรือเปล่า

จูเลียนเดินตามพวกนั้นไปอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขาติดตามพวกนั้นเขาก็เห็นอีกกลุ่มมาร่วมกลุ่มด้วย กลุ่มนั้นนําโดยผู้หญิงผมสีม่วงสั้น

แบรด  เซลี เธอวางแผนที่จะแทรกแซงงานของฉันเหรอ 

แบรดถามเธอในขณะที่เขารู้สึกรําคาญมากที่เห็นเซลี

เซลี  อย่าคิดมากไป นายเพิ่งได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้บัญชาการเมื่อไม่กี่วันก่อนนายคงไม่มีสมองหรือ กําลังพอที่จะสู้กับตํานานได้หรอก 

แบรด  นี่เธอ…. 

แบรดโกรธมากแม้ว่ายศของเขาจะเท่ากันกับเซลี แต่เธอมีประสบการณ์มากกว่าเขาและยังเป็นผู้บัญชาการมานานกว่าหนึ่งปี

เซลี  นายรู้อะไรไหม นายควรติดตามฉันนะฉันจะแสดงให้นายเห็นเองว่าผู้บัญชาการของ Shadow Legion ควรเป็นอย่างไร 

แบรดไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ต้องการถูกลดตําแหน่งแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นผู้บัญชาการ แต่เซลีก็ยังคงมีอํานาจมากกว่าในองค์กรนี้

จูเลียน ‘โฮ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้ากันได้ไม่ดีนะ’

ในไม่ช้พวกเขาก็มาถึงทางด้านตะวันออกของเกาะและมีเนินเขาลูกใหญ่ที่สูง 50 เมตรและมีสมาชิกองค์กรอยู่รอบ ๆ เนินเขา บนยอดเขามีชายคนหนึ่งที่มีผมสีดําและมีแผลเป็นบนใบหน้าพร้อมกับมี โบมันด้า อยู่ข้าง ๆ เขาและฝั่งตรงข้ามคือโปเกมอนที่มีรูปร่างเหมือนเจ็ทที่มีสีแดงและขาวทั่วทั้งตัว

จูเลียน  ลาทีอาส? 

จูเลียนประหลาดใจที่เห็น ลาทีอาส ที่นี่

จูเลียน ‘นั่นเธอเป็นคนที่ขอความช่วยเหลือหรือเปล่า?’

จูเลียนมองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่ามีสมาชิกองค์กรมากมายอยู่ที่นี่และทุกคนก็เรียกโปเกมอนออกมา เซลีเดินไปหาชายที่ยืนอยู่บนยอดเขา

เซลี  ซาบัค ดูเหมือนว่านายจะมีความมั่นใจในเรื่องนี้นะ 

ซาบัค  ฉันไม่สามารถทนมันได้นานกว่านี้แล้ว แม้ว่าเธอจะอ่อนแอกว่าทั้งสองแต่เธอก็ยังมีพลังอยู่ดี มาช่วยฉันได้แล้ว 

เซลี  โอเคผ่อนคลาย ๆ เธอจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น 

ลาทีอาส บินขึ้นไปบนอากาศแต่ โบมันด้า ตามมาจากด้านหลังและกันเธอไม่ให้หนี้ แม้ว่ามันจะบาดเจ็บแต่ก็ยังสามารถต่อสู้จนถึงที่สุดได้เนื่องจากนิสัยก้าวร้าวของพวกมัน

จูเลียน ‘ลาทีอาส นั่นกําลังมีปัญหาใหญ่’

จูเลียนกําลังสังเกตสถานการณ์อย่างเงียบ ๆ เนื่องจากความผิดพลาดเล็กน้อยก็อาจทําให้เกิดความปั่นป่วนอย่างมาก ในขณะที่เขากําลังคิดแผนการเขาก็ได้ยินเสียงโซนิคบูมดังขึ้นและทันใดนั้น โบมันด้า ของซาบัคก็กระแทกลงกับพื้น จูเลียนก็เห็นสิ่งที่ทําให้เกิดเสียงดังนั่นคือโปเกมอนที่เหมือนเครื่องบินเจ็ทที่มีสีน้ําเงินและสีขาวอยู่

จูเลียน ‘ลาทีอาส นั่นต้องเป็นคนที่ฉันรู้สึกได้ในตอนนั้นแน่’

ลาทีอาส มองไปที่ทิศทางที่จูเลียนซ่อนตัวก็ร้องไห้ จูเลียนเข้าใจว่าเธอกําลังขอความช่วยเหลือ จูเลียนเริ่มคิดถึงแผนและแผนเดียวที่เขาคิดได้ตอนนี้คือทําลายอีกฝ่ายให้หมด แต่เขาทําการลอบโจมตีไม่ได้เนื่องจากสถานที่แห่งนี้เป็นทุ่งโล่งและมีโปเกมอนจํานวนมากอยู่ที่นี่

โบมันด้า ที่ถูกกระแทกลงกับพื้นลุกขึ้นยืนและโจมตีด้วย Dragon Pulse ที่ ลาทีอาส จน ลาทีอาส ที่ไม่สั่ง เกตเห็นการโจมตีก็ถูกโจมตีลอยไปข้างหลัง เมื่อเห็น ลาทีอาส โดนโจมตี ลาทีอาส ก็โจมตี โบมันด้า ด้วย Dragon Pulse ของเธอเอง

ซาบัค  เธอกําลังทําอะไรอยู่ ส่งโปเกมอนของเธอออกไปป้องกัน โบมันด้า ด้วย Dragon Pulse ของเธอสิ 

เซลี  พูเตร่า ออกมา 

แบรด  บอสโกโดระ นายก็ออกมาด้วย 

ลาทีอาส ลุกขึ้นจากพื้นและทะยานขึ้นฟ้าอีกครั้ง มันกลับมาเพื่อปกป้อง ลาทีอาส ในไม่ช้า โบมันด้า และ พูเตร่า ก็ล็อก ลาทีอาส และ ลาที่อาส ไว้ ส่วน บอสโกโดระ ก็อยู่ด้านล่างพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

เมื่อเห็นพวกนั้นโดนโจมตี จูเลียนก็เปิดกระเป๋ามิติของเขาและหยิบหน้ากากกับเสื้อคลุมสีดําที่มีแถบสีแดง และสีขาวติดอยู่ออกมาแล้วสวมมันอย่างรวดเร็ว

จูเลียน ‘ที่นี่ไม่มีอะไรเลย’

เขาโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศและกระโดดขึ้น เกียราดอส ก็ออกมาจากลูกบอล มันยึดตัวสูง 14 เมตร จูเลียนยืนขึ้นบนหัวของ เกียราดอส และมองไปที่คู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้ามัน

เกียราดอส คํารามเสียงดังจนทําให้พื้นสั่นสะเทือน ผู้บังคับบัญชาทั้งสามต่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงคําราม และหันไปเห็น เกียราดอส สีแดงยักษ์ใหญ่จ้องมองพวกเขา ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

ซาบัคเห็นจูเลียนอยืนยู่บน เกียราดอส และขมวดคิ้ว

ซาบัค  นั่นใคร? 

เซลีและแบรดก็สังเกตเห็นจูเลียนก่อนขมวดคิ้วเช่นกัน

ซาบัค  ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใครหรือมีจุดประสงค์อะไรในการมาที่นี่แต่อย่ามายุ่งไม่งั้นนายจะต้องเสียใจ 

เมื่อได้ยินคําขู่จูเลียนก็ระเบิดเสียงหัวเราะ เมื่อเห็นจูเลี่ยนระเบิดเสียงหัวเราะใบหน้าของผู้บัญชาการทั้งสามก็กลายเป็นสีแดง พวกเขากลัวเมื่อเห็น เกียราดอส แต่พวกเขายังคงมีความหยิ่งทะนงอยู่ด้วยและพวกเขายังสามารถ Mega Evolve โปเกมอนของพวกเขาได้ ซึ่งนั่นก็เป็นการเพิ่มพลังให้กับทีมของพวกเขา แต่พวกเขาก็ ยงไม่ต้องการต่อสู้กับจูเลียนเนื่องจากพวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับชายสวมหน้ากากลึกลับที่ยืนอยู่บน เกียราดอส สีแดงขนาดยักษ์

ลาทีอาส และ ลาทีออส หลบหนีอย่างรวดเร็วและไปอยู่หลังจูเลี่ยนทันที ลาทีออส จําจูเลียนได้มันจึงพา ลาทีอาส ไปด้วย

ซาบัครู้สึกโกรธที่เห็นเหยื่อของพวกเขาหลบหนีและซ่อนตัวอยู่หลังชายสวมหน้ากาก

ซาบัค  ฉันจะพูดอีกครั้ง 

จูเลียน  หุบปากและทําในสิ่งที่นายต้องการเสียเถอะ ไม่มีใครหยุดนายหรอก 

ซาบัคโกรธมาก เขามองไปที่เซลจากนั้นมองไปที่แบรดและส่งสัญญาณให้พวกนั้นทราบ

ซาบัค  ตามที่แกต้องการ เซลี แบรด แสดงให้มันเห็นว่าการต่อสู้กับ Shadow Legion นั้นหมายความว่าอย่างไร 

พวกเขาทั้งหมดหยิบคีย์สโตนของพวกเขาออกมาและในไม่ช้ Mega Stones บนโปเกมอนของพวกเขาก็ เริ่มเปล่งประกายเช่นกัน จากนั้นพวกมันทั้งหมดก็เริ่ม Mega Evolutions

เสียงของสมาชิกที่เฝ้าดูฉากนี้ก็สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น เมื่อเห็นโปเกมอน Mega Evolving ของเหล่าผู้บัญชาการ

แบรด  ฮ่า ๆ พูดไม่ออกเลยสินะ แกไม่มีทางชนะเราได้หรอก! 

จูเลียนมองไปที่พวกเขาและเริ่มปรบมือ

จูเลียน  นายคิดว่าแค่ Mega Evolving โปเกมอนของนายแล้วจะทําให้นายได้เปรียบเหรอ 

ผู้บัญชาการทั้งสามไม่คิดว่าจะได้ยินคํานี้จากจูเลียน พวกเขาคิดว่าอย่างน้อยพวกเขาก็จะข่มขู่จูเลียนได้ แต่จูเลียนกลับไม่แม้แต่กระพริบตา

จูเลียน  ช่างน่าผิดหวังจริง ๆ พวกนายเป็นผู้บัญชาการดังนั้นฉันก็เลยคาดหวังว่าพวกนายจะดีกว่าเทรนเนอร์ระดับสูงบ้าง 

คําพูดของจูเลียนทําให้พวกเขาแข็งที่อ เทรนเนอร์ระดับสูงเป็นรองเพียงแค่สี่หัวกะทิและแม้แต่สี่หัวกะทิก็ไม่อาจดูถูกพวกเขาได้ พวกเขาไม่คิดว่าจะโดนจูเลียนดูถูก

แบรดเกิดอารมณ์โกรธชั่ววูบเขาจึงลงมือทันที

แบรด  คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! บอสโกโดระ Flash Cannon 

บอสโกโดระ ใช้การโจมตีที่ทรงพลังพุ่งเข้าใส่ เกียราดอส การโจมตีนั้นฉีกอากาศออกมาจนเห็นด้วยตาเป

จูเลียน  เกียราดอส Hyper Beam 

เกี่ยราดอส ใช้ Hyper Beam ของมันปะทะกับ Flash Cannon และทําลาย Flash Cannon อย่างสมบูรณ์ และยังคงพุ่งใส่ บอสโกโดระ เมื่อเห็น Hyper Beam พุ่งเข้าหา บอสโกโดระ มันก็รีบหลบหนีจนการโจมตีห่าง ไปเพียงหนึ่งนิ้ว Hyper Beam ก็พุ่งทะลุพื้นไปทันทีจนเกิดหลุม

แบรด ซาบัค และ เซลี รู้สึกสั่นสะท้านไล่ตามไปถึงกระดูกสันหลัง พวกเขาไม่คิดว่าคู่ต่อสู้จะทรงพลังขนาดนี้

จูเลียนมองไปที่พวกนั้นและรอการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป ผู้บัญชาการทั้งสามสบตากันและตัดสินใจเรียกหาผู้ดูแลที่อยู่บนเกาะอย่างรวดเร็ว ซาบัคยื่นมือไปหาเครื่องสื่อสารและกําลังจะโทรออก แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมกระโชกแรงและในช่วงเวลาถัดมาเครื่องสื่อสารก็หายไป เขามองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็มองไปที่ท้องฟ้า แล้วเห็น พล็อต พร้อมกับเครื่องสื่อสารที่ถูกขยี้ด้วยกรงเล็บของมัน

พีจ็อต บินลงไปหาจูเลียนและยื่นลูกแก้วสีส้มแวววาวที่อยู่ในปากของมันให้เขา

จูเลียนหยิบลูกแก้วและเห็นว่ามันเป็น Mega Stone ตามที่เขาคิดไว้ พี่จ๊อต พบ Mega Stone ของมันที่เป็นหินอ่อนสีส้มที่มีชั้นสีแดงและสีเหลืองอยู่ข้างใน

จูเลียน  ดูสิฉันเองก็เจอ Mega Stone เสียด้วย 

จูเลียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ผู้บัญชาการทั้งสามพูดไม่ออก พวกเขาต้องทํางานหนักเพื่อให้ได้ Mega Stone มาแล้วการได้เห็นใครบางคนที่ได้รับมันมาจากโปเกมอนของตัวเองนั่นทําให้พวกเขารู้สึกหงุดหงิด

จูเลียน  โอเค เอาล่ะฉันจะจบแค่นี้ล่ะนะ 

เขามอบ Mega Stone ให้ พีจ๊อต

จูเลียน  มาลอง Mega Evolution ของนายกันเถอะ 

พีจ็อต มีความสุขเสียดฟ้าและมองลงไปที่โปเกมอน Mega Evolved ทั้งสามตัว มันพร้อมสําหรับการต่อสู้แล้ว

ตอนที่ 112 ชิ้นส่วนอุกกาบาต

ระหว่างทางกลับไปที่เมืองไคน่าจูเลียนรู้สึกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงดวงตาคู่หนึ่ง เขาคิดว่ามิวกลับมาแล้วแต่การจ้องมองนี้แตกต่างกันมากเขารู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังที่มาจากมันราวกับว่ามันกําลังขอความช่วยเหลือ

เขามองไปรอบ ๆ ขณะขับรถนานามิก็สังเกตเห็นท่าทีของจูเลียนที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

นานามิ  มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า 

จูเลียนสงบลงและมองไปที่ถนน

จูเลียน  ไม่มีอะไรเป็นแค่จินตนาการของฉัน 

นานามิ  ห๊ะ 

จูเลียนยังคงรู้สึกได้ถึงการจ้องมองทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นและความรู้สึกก็หายไป เขามองไปที่นานามิและสังเกตว่าเธอไม่ได้ยินเสียง

จูเลียน เดซิเบลมันสูงเกินไปสําหรับเธอที่จะได้ยินเหรอ?

จูเลียนพูดถูกจริง ๆ เสียงที่เขาได้ยินนั้นสูงเกินความสามารถของมนุษย์ทั่วไปเขามองไปรอบ ๆ และเห็นนกเพนกวินสองสามตัวบินไปในทิศทางที่ต่างกันด้วยความเร่งรีบ ดูเหมือนว่าพวกมันจะตกใจเช่นกัน

มันยังไม่จบลงทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนในอากาศรู้สึกเหมือนมีอะไรใหญ่โตเคลื่อนไหวอยู่ในอากาศ แต่เขามองไม่เห็น

จูเลียน ระบบสแกนโดยรอบ

ระบบเริ่มกระบวนการสแกนและไม่นานก็ได้ผลลัพธ์ออกมา

ระบบ  เรือโฮเวอร์ลําใหญ่กําลังเคลื่อนไปทางใต้สู่เมืองไคน่า 

เมื่อได้รับคําตอบ เขาก็ใส่ Omniforce เข้าไปในดวงตาของเขาและพยายามมองไปรอบ ๆ ในตอนแรกเขามองไม่เห็น แต่ยิ่งเขาเติมพลังความชัดเจนในการมองเห็นของเขาก็มากขึ้น เขาเห็นเรือขนาดมหึมาลอยอยู่ในอากาศกําลังแล่นไปยังเมืองไคน่า เรือลํานี้มีสีดําสลับดําและน้ําตาลและมีตัวอักษรสีดํา ‘S และสีขาว L

จูเลียน ‘SL นั่นคืออะไร?

จูเลียนสงสัยว่ามันหมายถึงอะไรจากนั้นเขาก็จํา Shadow Legion ได้

จเลียน อาจเป็น Shadow Legion รึเปล่า? พวกเขาวางแผนจะทําอะไร?

เขาคิดว่าเสียงโซนิคบูมนั้นถูกสร้างขึ้นโดยเรือลํานี้ แต่ในไม่ช้าเขาก็ลบความคิดออกไปเนื่องจากเรือลํานี้เคลื่อนที่ช้าและไม่เร็วพอที่จะสร้างโซนิคบูมได้

จูเลียน สิ่งที่สร้างเสียงโซนิคบูมคือสิ่งมีชีวิตและมันก็เป็นสิ่งที่จ้องมองมาที่ฉันด้วย 

จูเลียนได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็วนั่นคือ Shadow Legion กําลังทําอะไรบางอย่างดังนั้นเขาจึงเหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็ว

ตอนแรกนานามิตกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะการถึงเมืองเร็วก็เป็นเรื่องดี จูเลียนสังเกตว่าความเร็วของเรือเพิ่มขึ้นเช่นกันและแล่นผ่านเขาไป เขาเพียงแค่รักษาจังหวะและขับรถต่อไป

หลังจากขับมาเร็วกว่าสองชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองไคน่า เขาขับรถเข้าไปในเมืองและหยุดใกล้ปอคมาร์ท

จูเลียน  ฉันนึกอะไรบางอย่างได้ เธอไปพบเพื่อนของเธอเถอะแล้วค่อยโทรหาฉันหลังจากทํางานเสร็จแล้ว 

นานามิ  โอเค แล้วเจอกันนะ 

เธอจูบที่แก้มของเขาแล้วออกจากรถไป จูเลียนหายใจเข้าลึก ๆ และทําให้ความคิดของเขาสงบลง แต่เขาก็ไม่ได้พักเลยเขารู้สึกได้ว่ามีสายตาจ้องมองมาที่เขาอีกครั้งเขาผสม Omniforce เข้าในดวงตา เขามองไปรอบ ๆ แต่ก่อนที่เขาจะพบอะไรเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้งแล้วการจ้องมองเขาก็หายไป

จูเลียน เสียงร้องนั่นต้องการความช่วยเหลือ

จูเลียนเหยียบคันเร่งและขับไปยังทิศทางที่ได้ยินเสียง เนื่องจากนี่เป็นในเมืองเขาจึงต้องขับช้า ๆ เขาไม่สามารถขับรถโดยประมาทบนท้องถนนได้

ในที่สุดเขาก็มาถึงจุดสิ้นสุดของเมืองที่ชายหาด เขาจอดรถไว้ด้านข้างและมองไปรอบ ๆ ชายหาด เขาไม่พบอะไรแปลก ๆ เลยเขาเห็นแค่นักท่องเที่ยวทั่วไปกําลังพักผ่อนและเด็ก ๆ ที่เล่นกันบนชายหาด

เขารู้สึกผิดหวังที่ไม่พบอะไร ในขณะที่เขากําลังจะกลับไปเขาก็ได้ยินเสียงโซนิคบูมอีกครั้งและคราวนี้มันมาจากทางใต้จากทะเล

จูเลียน ทําไมมันถึงเรียกฉันไปที่ทะเล

จูเลียนมองไปรอบ ๆ และเห็นผู้คนทุกหนทุกแห่ง เขาไม่สามารถพา เกี่ยราดอส ออกมาในที่ที่มีคนพลุกพล่านได้ เขาจึงเรียก พีจ็อต ออกมา

จูเลียน  พีจ็อต ออกมา 

พีจ็อต ออกมาและร่อนลงใกล้กับจูเลียน เด็ก ๆ บางคนที่เล่นอยู่ที่ชายหาดเห็น พีจ็อต ก็ตื่นเต้น

เด็ก  ดูสิ พีจ็อต นั่นตัวใหญ่จัง 

เด็ก 2  ใช่ มันใหญ่มากเลยฉันสงสัยจังว่ามันกินอะไรเป็นอาหาร 

จูเลียนกระโดดขึ้นไปบน พีจ็อต อย่างรวดเร็ว

จูเลียน  พีจ็อต บินไปทางนั้น 

พีจ็อต พยักหน้าแล้วกระพือปีกทะยานขึ้นฟ้าด้วยความเร็วเต็มที่ พีจ็อต เร็วแต่ไม่เร็วไปกว่าสิ่งที่สร้างโซนิคบูม แต่ พีจ็อต ก็สามารถสร้างโซนิคบูมมันได้เช่นกัน แต่มันดังมากจนมนุษย์ก็ไม่ได้ยิน

พีจ็อต บินได้สองสามนาทีแต่ไม่พบอะไรเลย แต่จูเลียนไม่ยอมแพ้เขาเดินทางต่อไปและในที่สุดเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่อากาศรอบ ๆ รอบข้างเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน พลังงานที่มีอยู่ที่นี่หนาขึ้นกว่าเดิมทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนผ่านทะลุกําแพงกั้นและสิ่งที่เขาเห็นต่อไปคือเกาะที่อยู่ตรงกลางทะเล

มันเป็นเกาะใหญ่ที่เมืองใหญ่สามารถสร้างขึ้นได้

จูเลียนมองไปที่เกาะและรู้สึกว่ามันไม่ได้มาจากโลกนี้ แต่มันยังคงให้พลังงานที่คุ้นเคย

ทันใดนั้น พีจ็อต ก็เริ่มทําตัวแปลก ๆ มันตื่นเต้นและเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน จูเลียนทําให้มันสงบลงอย่างรวดเร็วและสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างขณะที่เขาอยู่ใกล้เกาะมากขึ้นเขาก็เห็นคนสวมเครื่องแบบสีน้ําตาลที่มีตัวอักษร L เขียนอยู่และยังเห็นชายคนหนึ่งสวมเครื่องแบบสีดําและน้ําตาลพร้อมตัวอักษร ‘SL บนเครื่องแบบของเขา

จูเลียน ‘Shadow Legion?

จูเลียนลูบหัวของ พีจ็อต และบอกให้มันไปร่อนลงที่ไหนสักแห่งที่ไม่มีใครอยู่ในไม่ช้า พี่จ๊อต ก็พบสถานที่ใกล้ต้นไม้และปล่อยจูเลียนลง

จูเลียนสังเกตว่า พีจ็อต ดูใจร้อนมาก เขารู้สึกว่า พีจ็อต พบบางสิ่งที่ดึงดูดมัน

จูเลียน  ไปตรวจดูว่ามันคืออะไรแล้วกลับมาหาฉัน 

เมื่อได้รับไฟเขียวจากจูเลียน พีจ็อต ก็บินหายไปในทันที

จูเลียนกลับไปสู่ความคิดของตัวเองและเริ่มมองไปรอบ ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นชายคนหนึ่งสวมเครื่องแบบสีน้ําตาลเดินมาทางเขา จูเลียนซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้เขาเห็นชายคนนี้มีลูกบอลสองสามลูกบนเข็มขัดและปืนหน้าตาประหลาด

จูเลียนแอบอยู่ข้างหลังเขาและใช้สันมือสับที่หลังคอทําให้เขาหมดสติ จูเลียนจับเขาแล้วมัดไว้บนต้นไม้โดยปิดปากเอาไว้ด้วย

จูเลียนเปิดเครื่องสื่อสารและเปลี่ยนช่องสัญญาณเป็นของทุกคนและไม่นานเขาก็เริ่มได้ยินเสียง

เสียง  บอสเราพบเธอแล้ว แต่เธอหนีไปดูเหมือนว่าเธอกําลังแบกอะไรบางอย่างอยู่ 

เสียง  บอสเราเจอเขาเหมือนกัน แต่เขาแข็งแกร่งเกินไปเราต้องการกําลังเสริม 

จูเลียนตั้งใจฟังว่าเสียงเหล่านี้พูดถึงอะไร

จูเลียน พวกเขาพยายามจับคนเหรอ 

จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากเครื่องสื่อสาร

เสียงผู้หญิง  ไล่ไปเรื่อย ๆ เกาะนี้อาจจะใหญ่ แต่จํานวนของเราเพียงพอแล้วฉันยังอยู่ที่เหมืองดังนั้นอย่ามารบกวนฉัน ขอให้ผู้บัญชาการคนใดคนหนึ่งมาสั่งการพวกนายซะ 

จูเลียน  เกิดอะไรขึ้นที่นี่? 

จูเลียนนึกถึงบทสนทนาที่เขาเพิ่งได้ยิน เขายังสงสัยเกี่ยวกับพลังงานที่ออกมาจากพื้นดินที่เขายืนอยู่

จูเลียน ลองดูสิ่งนี้ก่อน

จูเลียนเริ่มควบคุม Omniforce จํานวนมากและค่อย ๆ ฉีดลงดิน หลังจากนั้นไม่นานทั้งเกาะก็ถูกปกคลุมไปด้วย Omniforce ของเขาและสิ่งที่เขาค้นพบทําให้เขาตกใจ

จูเลียน เกาะทั้งเกาะนี้เป็นชิ้นส่วนของอุกกาบาตและเต็มไปด้วย Mega stone และ Keystones ที่แตกต่างกัน

จูเลียนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านกับสิ่งที่เขาเห็น เขารู้แล้วว่าทําไม พล็อต ถึงตื่นเต้นมากเพราะมันพบ Mega stone นี้เอง

จูเลียน งั้น Shadow Legion ก็อยู่เบื้องหลัง Mega Stones แต่ทําไมพวกเขาถึงต้องการมากขนาดนี้เนื่องจากว่า Mega stone หมายถึงโปเกมอนที่ทรงพลังยิ่งขึ้นพวกเขายังสามารถให้ Mega stone แก่คนงานของพวกเขาแถมพวกเขายังมี Keystones มากมายด้วย 

จูเลียน งั้นก่อนอื่น

จูเลียนเรียก โกกะซารุ ออกมา เมื่อมันออกมาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานที่หนาแน่นอยู่ใต้ดิน

จูเลียน  นายรู้สึกว่ามีอะไรดึงดูดนายไหม? 

โกกะซารุ จดจ่อและพยายามหาแต่ไม่พบสิ่งใดดึงดูดมัน มันสัมผัสได้ถึงพลังงานบริสุทธิ์ที่หนาแน่น แต่มันรู้สึกว่าไม่มีอะไรพิเศษ มันรู้สึกว่าพลังงานรอบตัวจูเลียนเหนือกว่าสิ่งนี้มาก

ใช่ โกกะซารุ สามารถรู้สึกได้และบางครั้งก็เห็นพลังงานที่ออกมารอบตัวจูเลียน ซึ่งนั่นแตกต่างจากโปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขา แม้แต่จูเลียนก็ไม่รู้เกี่ยวกับความสามารถของ โกกะซารุ ในการมองเห็น Omniforce เนื่องจาก โกกะซารุ ไม่ได้บอกเขา

ทําไม โกกะซารุ ถึงไม่บอก ก็เพราะมันคิดว่าทุกคนคงเห็นพลังงานนี้ดังนั้นมันจึงไม่ถามเพื่อนพี่น้องหรือจูเลียน

จูเลียนรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก โกกะซารุ ไม่จําเป็นต้องมี Mega stone มันเริ่มจากของมันและเติบโตอย่างรวดเร็วจนตอนนี้มันมีพลังพอ ๆ กับ คาบิกอน ในด้านพลังการโจมตี แต่การป้องกันของมันยังขาด อยู่แต่กตามหลังพี่น้องของมันเพียงไม่กี่คน แต่ความเร็วของมันยังคงทําให้มันเป็นผู้นํา

จูเลียน  โอเค ตอนนี้คอยระวังตัวอยู่เสมอล่ะ 

ต่อมาจูเลียนเรียกโปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขาออกมาและพวกมันบางตัวก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ดึงดูดพวกมัน ฟุชิกิบานะ เก้งก้า และ คาบุทอปส์ พบว่ามีบางอย่างที่ดึงดูดพวกมัน

ทันใดนั้นจูเลียนก็มีความสุข เขารู้ว่ามีความเป็นไปได้ 90% ที่จะพบ Mega stone สําหรับพวกมัน

โกกะซารุ ฮีทราน เอเลคเบิล และ คาบิกอน ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แต่พวกมันก็ไม่สนใจ

จุปไทล์ โยกิราสรารูโทส และ มิโลคารอส ก็ไม่พบสิ่งใดที่ดึงดูดพวกมัน จูเลียนคิดว่าพวกมันยังไปไม่ถึงร่างสุดท้ายดังนั้นพวกมันจึงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ แต่เขาไม่รู้เกี่ยวกับ มิโลคารอส

จูเลียนเรียกพวกเขากลับไปที่โปเกบอลและตัดสินใจหา Mega stone ของพวกมันหลังจากแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้

ตอนที่ 111 กลับไปที่เมืองไคน่า?

หลังจากเอาชนะเท็ซเซ็นแล้วจูเลียนก็กําลังกลับไปยังห้องพักของโรงแรมที่เขาพักอยู่ ระหว่างทางเขาเห็นโชว์รูมรถยนต์ เขาเห็นรถยนต์และจักรยานเรียงรายอยู่หลังหน้าต่างกระจกใส ทันใดนั้นเขาก็จําได้ว่านานามนั่งจักรยานลําบากแค่ไหน เนื่องจากมันไม่ใช่จักรยานที่สร้างขึ้นเพื่อการขับขี่ที่สะดวกสบายแต่เป็นจักรยานออฟโรด

เมื่อเห็นรถภายในโชว์รูมเขาก็ตัดสินใจมองไปที่รถสองสามคัน เมื่อเขาเข้าไปเขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมเครื่องแบบสีน้ําเงินที่มีโลโก้ของโชว์รูมอยู่เดินมาหาเขาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

พนักงานสาว หล่อมาก!!

พนักงานขายประหลาดใจมากที่ได้เห็นจูเลียน เธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาขนาดนี้มาก่อนในชีวิตของเธอ

พนักงานสาว  ท่านคะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ? 

จูเลียน  ฉันจะดูรอบ ๆ ก่อน ถ้าฉันต้องการอะไรฉันจะเรียกเธอเอง 

พนักงานสาวพยักหน้าและเดินออกไปเพื่อให้เวลาจูเลียนดูรอบ ๆ โชว์รูม หลังจากมองไปรอบ ๆ จูเลียนก็สนใจรถสามคัน คันหนึ่งเป็นรถสปอร์ตสีม่วงที่ดูเหมือนรุ่น Koenigsegg แต่มันไม่สามารถออกนอกถนนได้ อีกคันเป็น SUV ที่เหมาะสําหรับออฟโรดและบนท้องถนน แต่เขาคิดว่ามันใหญ่เกินไปคันสุดท้ายคือรถที่ดูเหมือน Dodge Challenger สี่ประตูประตูหลังเปิดเหมือนปีก ตัวถังสีดําด้านมีแถบสีส้มสองเส้นตรงกลางหลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็ตัดสินใจขึ้นรถที่ดูเหมือน Dodge Challenger คันนั้น

จูเลียน  เฮ้ ขอโทษนะ? 

เมื่อได้ยินจูเลียนเรียกพนักงานขายก็เดินมาหาเขาอีกครั้งและมองไปที่เขา

พนักงานสาว  ให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ? 

จูเลียน  ฉันต้องการซื้อรถคันนั้น 

จูเลียนชี้ไปที่รถสีดําแถบส้ม พนักงานสาวมองไปที่รถและมีความสุข แต่เธอไม่ได้แสดงอาการให้เห็นเธอเก็บทั้งหมดไว้ในใจ นี่เป็นรถราคาแพงคันหนึ่งในโชว์รูมของพวกเขาหากเธอสามารถขายได้แน่นอนเธอจะได้รับคอมมิชชั่น

พนักงานสาวไม่เสียเวลาและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับรถเพราะนี่เป็นวิธีที่จะโน้มน้าวให้ลูกค้าซื้อ

พนักงานสาว  เลือกได้ดีเลยค่ะ ฉันขอพูดเรื่องสเปคข้างในรถก่อนนะคะ 

แน่นอนว่าจูเลียนรู้ว่าเธอกําลังทําอะไร แต่เขาไม่สนใจเขาแค่อยากซื้อมัน

หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการจูเลียนก็จ่ายเงินและรับกุญแจรถ เนื่องจากที่นี่เป็นโชว์รูมขนาดใหญ่และมีสาขามากมายทั่วโฮเอน พวกเขาจะจดทะเบียนรถให้กับลูกค้าที่จ่ายแพงโดยที่จูเลียนไม่ต้องไปลงทะเบียนรถใหม่ของเขาที่สถานีตํารวจ

หลังจากทําเอกสารทางกฎหมายเสร็จแล้วจูเลียนก็ใส่จักรยานของเขาไว้ในกระเป๋ามิติแล้วนั่งในรถคันใหม่ และขับออกไปที่ห้องพักของโรงแรม

เขาจอดรถไว้ที่ลานจอดรถและตรงไปที่ห้องของเขา ทันทีที่เปิดประตูเขาก็เห็นนานามิกําลังแต่งตัวและคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่

นานามิ  แน่ใจเหรอว่ามาเมืองคินเซซี่ไม่ได้น่ะ 

นานามิ  โอเค ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปที่นั่นให้เร็วที่สุดสินะ 

นานามิ  บาย 

นานามิหันกลับมาก็เห็นจูเลียน

จูเลียน  เธอกําลังคุยกับใครเหรอ 

นานามิ  เพื่อนของฉันจากมหาวิทยาลัย Breeder น่ะ 

จูเลียน  โอ้ มีเรื่องอะไรเหรอ? 

นานามิ  จูเลียน ฉันต้องกลับไปที่เมืองไคน่าเพื่อรับโครงการที่เรากําลังทําอยู่จู่ ๆ เพื่อนของฉันก็ออกจากโฮเอนและไม่สามารถมาที่นี่เพื่อมอบให้ฉันได้น่ะ 

จูเลียน  โอ้ งั้นกลับไปที่เมืองไคน่ากันเลยเถอะ 

นานามิ  แน่ใจนะ จะไม่เสียเวลาเหรอ 

จูเลียน  โอ้ ไม่ต้องกังวลฉันชนะยิมแล้ว 

จูเลียนหยิบตราออกมาและแสดงให้เธอเห็น

นานามิ  เมื่อไหร่เนี่ย 

จูเลียน  เช้าวันนี้แหล่ะ 

นานามิ  งั้นไปกันเถอะ 

นานามิมีความสุขและจูบจูเลียนก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อแต่งหน้า หลังจากที่เธอเตรียมตัวเสร็จแล้วพวกเขาก็ไปที่ลานจอดรถ

นานามิมองไปรอบ ๆ แต่ไม่พบจักรยานของจูเลียน

นานามิ  จูเลียนจักรยานของนายอยู่ที่ไหน อย่าบอกนะว่าถูกขโมยน่ะ 

จูเลียนหยิบกุญแจออกมาแล้วกดปุ่มให้รถคันใหม่ของเขาปลดล็อกประตู เมื่อเห็นการกระทําของจูเลียนและรถที่อยู่ใกล้เขาที่เพิ่งปลดล็อกเธอก็รู้สึกประหลาดใจ

จูเลียนเปิดประตูและบอกให้เธอนั่ง หลังจากที่เธอนั่งเขาก็เข้าไปที่เบาะคนขับและสตาร์ทรถ

นานามิ  นี่ได้รถเมื่อไหร่น่ะ 

จูเลียน  เช้าวันนี้น่ะ 

นานามิ  ทําไมถึงซื้อล่ะ 

จูเลียน  เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องปวดขาอีกไง 

นานามิรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง แต่เธอก็รู้สึกมีความสุขดังนั้นเธอจึงจูบเขาที่แก้ม

จูเลียน  ฉันคิดว่าจะได้มากกว่านั้นนะ 

นานามิ  ฮิฮิ งั้นก็ต้องรอก่อนนะ 

จูเลียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และขับรถออกไป พวกเขาออกจากเมืองคินเซซึเพื่อไปที่เมืองไคน่าอีกครั้ง

ตอนที่ 110 เป็นการเคลื่อนไหวที่น่ารําคาญจริงๆ

เท็ซเซ็น  บิริริดามะ มาดูกันว่าคู่ต่อสู้ของเราจะเก่งแค่ไหน 

จูเลียนมองไปที่โปเกมอนที่อยู่ตรงหน้าเขาเนื่องจากรูปร่างของมัน มันจึงเคลื่อนที่ไปมาอย่างลําบาก แต่จูเลียนไม่ต้องการประเมินศัตรูต่ําเกินไปเขารู้ว่าทุกอย่างมีจุดอ่อนแต่ก็มีความแข็งแกร่งในตัวเช่นกัน

จูเลียน  คิโมริ ไปกันเถอะ 

คิโมริ ออกมาและมองไปที่คู่ต่อสู้ของมัน เมื่อเห็นว่ามันเป็น บิริริดามะ มันก็มั่นใจมากขึ้น จูเลียนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของ คิโมริ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาต้องการให้ คิโมริ สัมผัสกับบางสิ่งด้วยตัวมันเอง

เท็ซเซ็น  บิริริดามะ ใช้ Thundershock 

ทันใดนั้นร่างกายของ บริริดามะ ก็ปกคลุมไปด้วยกระแสไฟฟ้าและโจมตีด้วยสายฟ้าอย่างรวดเร็วไปยัง คิโมริ

จเลียน  คิโมริ กระโดด 

คิโมริ ใช้หางของมันกระโดดหนีจาก Thundershock

จูเลียน  คิโมริ รักษาระยะห่างเอาไว้ 

คิโมริ คิดจะโจมตีแต่เมื่อได้ยินจูเลียนสั่งให้รักษาระยะห่างที่มันไม่รู้ว่ามีไว้เพื่ออะไร แต่มันก็เชื่อใจจูเลียน

จูเลียน  Bullet Seed 

คิโมริ ขึ้นไปในอากาศและยิง Bullet Seeds จํานวนมากไปยังบิริริดามะ

เท็ซเซ็นเห็นแบบนี้แล้วก็ยิ้มกว้าง

เท็ซ์เซ็น  บิริริดามะ ตอนนี้ล่ะ Teleport เลย 

ทันใดนั้น บิริริดามะ ก็หายไปจากจุดนั้นแล้วปรากฏตัวอยู่ด้านหลัง คิโมริ จูเลียนรู้สึกประหลาดใจกับฉากนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมตื่นตระหนก

จูเลียน  คิโมริ หันกลับไปแล้วใช้ Pound 

คิโมริ หมุนตัวอย่างรวดเร็วแล้วแกว่งหางด้วยพลังเต็มที่ไปที่ บริริดามะ

เท็ซ์เซ็น  Volt Switch 

ทันใดนั้น ปิริริดามะ ก็เรืองแสงและส่งดิสก์สายไฟออกมาซึ่งโดน คิโมริ แล้ว บิริริดามะ ก็กลับไปที่โปเกบอล และ แรคอยล์ ก็ออกมาแทน

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นการพัฒนาใหม่นี้ เขาไม่เคยคิดว่าโปเกมอนของ เท็ซเซ็น จะสามารถใช้ Volt Switch ได้ เนื่องจากโปเกมอนที่กลับไปที่โปเกบอลแล้วส่งพันธมิตรออกมาแทนในการต่อสู้หลังจากใช้ Volt Switch นั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกฏหัวหน้ายิม ดังนั้นเท็ซเซ็นจึงไม่ได้ละเมิดกฎ

จูเลียนขมวดคิ้วเมื่อเห็น คิโมริ ล้มลงบนพื้นและเป็นอัมพาต ใช่ตอนนี้ คิโมริ เป็นอัมพาต

เท็ซเซ็น  แรคอยล์ ใช้ Magnet Bomb 

แรคอยล์ ส่งลูกบอลพลังงานสีฟ้าไปยัง คิโมริ มันเริ่มดึงดูดไปทาง คิโมริ และพุ่งเข้าใส่มันโดยตรงทําให้ คิโมริ ถูกส่งกลิ้งไปบนพื้น

จูเลียนไม่ได้คาดหวังว่าโปเกมอนของเท็ซเซ็นจะแข็งแกร่งขนาดนี้และด้วยทักษะที่พวกมันมีก็ทําให้ คิโมริ อยู่ในปัญหาใหญ่จริง ๆ

คิโมริ เจ็บแต่มันก็ดิ้นเล็กน้อยและลุกขึ้นยืน

จูเลียน  นี่คือเหตุผลที่นายไม่ควรประมาทคู่ต่อสู้ เข้าใจไหม? 

คิโมริ ได้ยินจูเลียนก็มองไปที่เขา คิโมริ เข้าใจแล้วว่ามันประเมินคู่ต่อสู้ต่ําเกินไปทําให้มันพลาดท่า

คิโมริ พยักหน้าเมื่อเห็นแบบนั้นจูเลียนก็ยิ้ม

จูเลียน  เยี่ยมมาก มาจริงจังกันเถอะ 

คิโมริ พยักหน้าและทันใดนั้นมันก็เริ่มเรืองแสง ความสูงของมันเพิ่มขึ้นมีเขางอกมีใบไม้คล้ายใบมีดบนมือ และมีใบยาวบนหัวหางของมันก็เปลี่ยนเป็นทรงใบดาบยาวสองใบ ตอนนี้มันสูงถึง 1.2 เมตร

จูเลียน ในที่สุดก็พัฒนา

คิโมริ พัฒนาเป็น จุปไทล์ มันมีโทนสีฟ้าและสีแดงบนร่างกายและใบไม้ก็เป็นสีแดงทั้งหมด

เม็ซ์เซ็น  โฮ่โฮโฮ คิโมริ ของเธอพัฒนาเป็น จุปไทล์ ที่ดีนี่นา 

จูเลียน ระบบแสดงสถานะของ จุปไทล์

ระบบ ยืนยัน

——————————–

จ6ปไทล์

ประเภท – หญ้า

ระดับ – 16

อายุ – 9 เดือน

สายใย – 78%

HP – 65

โจมตี – 90

ป้องกัน – 70

Sp. Atk – 110

Sp. Def – 80

ความเร็ว – 108

ทักษะ – Leer, Pound, Mega Drain, Bullet Seed, Quick Attack, Agility, Leaf Blade, Protect

ความสามารถ – Overgrow (Unlocked), Unburdened (Unlocked)

——————————–

จูเลียน เขาเรียนรู้ Agility, Leaf Blade และ Protect แล้ว ไม่ใช่เรื่องแย่เลย สถานะของเขาดีจริง ๆ

จูเลียน  จุปไทล์ แสดงให้พวกเขาเห็นว่านายทําอะไรได้บ้าง 

จุปไทล์  Vyyylleeeeeee 

จุปไทล์ พยักหน้าและพร้อมที่จะแสดงพลังใหม่ของมัน

จูเลียน  Agility 

ร่างของ จุปไทล์ เปล่งประกายและความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

เท็ซ์เซ็น  น่าสนุกขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว แรคอยล์ ใช้ Magnet Bomb 

จูเลียน  Agility อีกครั้งแล้วไล่ล่า แรคอยล์ 

จุปไทล์ พุ่งไปด้วยความเร็วเต็มที่และเปิดใช้งาน Agility ซึ่งเพิ่มความเร็วของมันมากขึ้นในทันที จุปไทล์ เข้ามาประชิดกับแรคอยล์ และจับตัวมันไว้ได้ Magnet Bomb ที่ส่งมาจาก แรคอยล์ อีกฝ่ายก็พยายามดึง จุปไทล์ เข้าหาทิศทางของระเบิดแต่ในช่วงเวลาสุดท้าย จุปไทล์ ก็ผลัก แรคอยล์ ไปเข้าระเบิดในขณะที่หลบหนี ในช่วงเวลาสั้น ๆ แรคอยล์ ก็ถูกส่งลอยกลับไปยังเทซเซ็น

เท็ซเซ็น  โห่ ฉันไม่คิดว่าจะออกมาเป็นแบบนี้ 

จูเลียน  Agility แล้วใช้ Leaf Blade 

จุปไทล์ ใช้ Agility อีกครั้งและพุ่งไปข้างหน้า ใบไม้สีแดงบนมือของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและทันใดนั้น มันก็เปลี่ยนเป็นใบมีดยาวสีแดง จุปไทล์ นั้นรวดเร็วและกําลังจะปะทะกับ แรคอยล์

เท็ซ์เซ็น  Volt Switch 

จุปไทล์ ไม่สามารถหลบหนีได้ทันและดิสก์ไฟฟ้าก็ปะทะตัวมันจนส่งมันถอยหลังไป มันเจ็บแต่คราวนี้เป็นอัมพาต

จูเลียน ช่างเป็นทักษะที่น่ารําคาญ

แรคอยล์ กลับไปที่โปเกบอลและคราวนี้ ไลโวลต์ ออกมา จุปไทล์ ก็ยืนตัวตรงและมองไปที่คู่ต่อสู้คนใหม่ของมัน

จูเลียน  Agility 

ร่างของ จุปไทล์ เปล่งประกายอีกครั้งและความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

จูเลียน  Leaf Blade 

ความเร็วของ จุปไทล์ ในครั้งนี้ไชาร์จไปข้างหน้าพุ่งเข้าหา ไลโวลต์ ด้วยใบมีดจันทร์เสี้ยวสีแดงเรืองแสงในมือ

เท็ซเซ็น  Volt Switch 

ไลโวลต์ ส่งดิสก์ไฟฟ้าของตัวเองออกมา แต่คราวนี้จูเลียนไม่ยอม

จูเลียน  หลบแล้วใช้ Agility 

เนื่องจากความเร็วที่รุนแรงของ จุปไทล์ และปฏิกิริยาที่รวดเร็วมันจึงหลบดิสก์ไฟฟ้าและใช้ Agility อีกครั้ง และความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ทันทีที่ ไลโวลต์ กลับไปแล้ว บิริริดามะ ออกมาแทนจูเลียนก็ลงมือทันที

จูเลียน  Leaf Blade

เท็ซเซ็น  Vol- 

ก่อนที่เขาจะสามารถส่งคําสั่งออกไป เขาก็เห็น จุปไทล์ พุ่งผ่าน บิริริดามะ พร้อมกับดาบจันทร์เสี้ยวสีแดงของมัน จากนั้น บิริริดามะ ก็ระเบิดทันทีและเมื่อควันจางลงเขาก็เห็น บิริริดามะ ของเขาสลบไป

ผู้ตัดสิน  บิริริดามะ ไม่สามารถสู้ต่อได้ จุปไทล์ ชนะ 

เท็ซเซ็นรู้สึกประหลาดใจกับพลังของ Leaf Blade แม้ว่า Leaf Blade จะเป็นท่าที่ทรงพลังมาก แต่โปเกมอนที่เพิ่งเรียนรู้มันก็ไม่น่าจะสามารถใช้มันได้เต็มที่ เมื่อเห็น จุปไทล์ ทําอย่างนั้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจจริง ๆ

แม้ว่าเขาจะพูดถูก จุปไทล์ นั้นไม่ได้เชียวชาญทักษะอย่างสมบูรณ์แต่ทั้งหมดนี้เกิดจากการฝึกฝนที่ทําเพื่อให้สามารถควบคุมธาตุของมันได้

เท็ซเซ็น  แรคอยล์ ออกมา 

แรคอยล์ ออกมาจากโปเกบอลอีกครั้งและมอง จุปไทล์

เท็ฑ์เซ็น  Thundershock 

แรคอยล์ ส่ง Thundershock ไปทาง จุปไทล์ แต่มันก็หลบได้อย่างง่ายดายด้วยความเร็วปัจจุบันของมัน

จูเลียน  Leaf Blade 

จุปไทล์ พุ่งเข้าหา แรคอยล์ อีกครั้งด้วยความเร็วเต็มที่

เท็ซ์เซ็น  Magnet Bomb 

แรคอยล์ ส่ง Magnet Bomb อันทรงพลังไปยัง จุปไทล์ อย่างเต็มกําลัง

จูเลียน  ป้องกัน 

ในขณะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มที่ จุปไทล์ ก็เปิดใช้งาน Protect เป็นโล่พลังงานที่ก่อตัวขึ้นต่อหน้ามัน ในขณะที่มันพุ่งไปด้านหน้าและกระแทกเข้ากับ Magnet Bomb โดยใช้ Protect ทักษะทั้งสองระเบิดออกจากการปะทะกันและมีควันปกคลุมทุกการมองเห็นของทุกคน แต่ก็ยังไม่จบ จุปไทล์ พุ่งออกมาจากควันและวิ่งผ่าน แรคอยล์ ด้วย Leaf Blade ของเขา

แรคอยล์ ล้มลงบนพื้นและหมดสติลง

ผู้ตัดสิน  แรคอยล์ ไม่สามารถสู้ต่อได้ จุปไทล์ ชนะ 

เท็ซเซ็น  โฮโฮโฮ้ ฉันไม่เคยสนุกกับการต่อสู้มาก่อนเลยตั้งแต่ยังเด็ก ๆ 

เท็ซเซ็นเรียก แรคอยล์ กลับมาและส่งโปเกมอนตัวสุดท้ายของเขาออกไป

เท็ซเซ็น  ไปเลย ไลโวลต์ 

ไลโวลต์ ออกมาและมันก็ยังไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ ดังนั้นมันจึงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบในทางกลับกัน จุปไทล์ เริ่มเหนื่อยแล้ว

จูเลียน  จุปไทล์ กลับมา นายทําได้ดีมากไปพักผ่อนเถอะ 

จูเลียนเรียก จุปไทล์ กลับมาและหยิบลูกบอลออกมาอีกลูก

จูเลียน  โยกิราส ตานาย 

โยกราส ออกมาและมองไปที่คู่ต่อสู้ของมันซึ่งแตกต่างจาก คิโมริ โยกราส นั้นสงบนิ่งเนื่องจากมันเติบโตขึ้นมากในช่วงเดือนที่ผ่านมาและธรรมชาติของมันก็ช่วยมันได้มากทีเดียว

เท็ซเซ็น  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ดูโปเกมอนตัวนั้นดูทนทานต่อการโจมตีด้วยไฟฟ้าอย่างสมบูรณ์เลยนะ ดูเหมือนว่านายจะมีตัวสํารองตั้งแต่เริ่มแล้ว 

เท็ซเซ็น  ไลโวลต์ ใช้ Tackle

ไลโวลต์ พุ่งหา โยกราส ด้วยความเร็วเต็มที่เนื่องจากทักษะแบบไฟฟ้านั้นไม่มีประโยชน์กับ โยกิราส เท็ซเซ็นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการใช้ท่าไม้ตายประเภทอื่น

จูเลียน  ร่างปลอม 

ทันใดนั้น โยกิราส ก็สร้างร่างจําลองของตัวเองขึ้นมาและเคลื่อนตัวกลับไปมาแล้วกระแทก ไลโวลต์ เข้าไปจนส่งมันบินลอยไปข้างหลัง

เท็ซเซ็น  Quick Attack 

จูเลียน  Sand Storm 

ในขณะที่ ไลโวลต์ กําลังพุ่งเข้าหา โยกิราส ทันใดนั้นก็เห็นเศษฝุ่นที่สะสมอยู่ทุกที่ได้ปิดกั้นการมองเห็นอย่างสมบูรณ์ ไลโวลต์ ก็หยุดลง เนื่องจากมองไม่เห็นคู่ต่อสู้

จูเลียน  Bulldoze 

ไลโวลต์ ไม่เห็นอะไรเลย แต่ทันใดนั้นมันก็ถูก โยกราส โจมตีจากด้านข้างจนร่างกายของมันปกคลุมไปด้วย พลังธาตุดิน ไลโวลต์ ที่ถูกส่งกลิ้งไปบนพื้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เท็ซเซ็นรู้สึกกังวลที่เขามองไม่เห็น ไลโวลต์ เลยเพราะฝุ่นนั้นปกคลุมไปทั่วสนามทั้งหมด

จูเลียน  โยกิราส จบเรื่องนี้ด้วย Earth Power 

โยกิราส คํารามดวงตาของมันเปล่งประกายสีเหลือง ทันใดนั้นพื้นดินใต้เท้า ไลโวลต์ ก็เริ่มแยกออกและทันใดนั้นก็มีการระเบิดพลังงานออกมาโจมตี ไลโวลต์ และส่งมันลอยขึ้นไปในอากาศแล้วก็ตกลงมา

เมื่อพายุทรายหายไปผลการแข่งขันก็ออกมา ไลโวลต์ ถูกทําให้สลบอย่างสมบูรณ์

เท็ซเซ็นมองไปที่ผลลัพธ์และถอนหายใจ เขาไม่สามารถทําอะไรได้เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในพายุทรายนั้น

ผู้ตัดสิน  ไลโวลต์ ไม่สามารถสู้ต่อได้ โยกิราส ชนะ 

เท็ฑ์เซ็น  ดูเหมือนว่าฉันจะแพ้แล้ว 

เท็ซเซ็นมาหาจูเลียนและมอบ Dynamo Badge ให้เขา

เท็ซเซ็น  ตรานี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเธอชนะ รับไปสิฉันขอให้เธอโชคดีในอนาคตนะ ฮ่า ๆ ๆ 

เขาหัวเราะและเดินจากไป จูเลียนมองเขาแล้วยิ้ม

จูเลียน  เขาเป็นคนประหลาดจริง ๆ 

จูเลียนเดินออกไปและมองกลับไปที่ยิม

จูเลียน  เท็ซเซ็นแข็งแกร่งกว่าที่โชว์ในอนิเมะ พิคาชู ของซาโตชิชนะได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้มันต่าง ออกไปฉันอยากรู้ว่าเขาจะชนะเทซเซ็นได้อย่างไร

จูเลียนสงสัยและมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องพักในโรงแรมของเขา

จูเลียน  ฉันเดาว่านานามิน่าจะตื่นแล้ว 

ตอนที่ 109 หัวหน้ายิมเท็ซ์เซ็น

ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าจูเลียนก็เห็นนานามินอนหลับอยู่ข้าง ๆ เขาลุกขึ้นจากเตียงและเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอกก่อนหน้านั้นเขาต้องการที่จะหาข้อมูล ดังนั้นเขาจึงเปิดพีซีในห้องและค้นหาข้อมูลเท็ซเซ็นผู้นําของยิมคินเซซ์ สิ่งที่เขาเห็นต่อไปก็ทําให้เขาตกใจ เท็ซเซ็นเป็นผู้ก่อตั้งเมืองคินเซซ์ เขาต้องการเปลี่ยนเมืองคินเซซี เป็นโครงการขยายตัวแต่ก็ล้มเลิกแผน เขาจึงสร้างยิมในเมืองและติดตั้งสวิตช์ควบคุมไดนาโมสร้างประตูที่ทําจากไฟฟ้า

เขายังเป็นหัวหน้าโครงการของโครงการซีคินเซชี้ภายใต้ ไดโฮลดิ้งคินเซซี

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าหัวหน้ายิมจะร่ํารวยจริง ๆ ไหนลองดูโปเกมอนของเขา’

เขาค้นหาอยู่พักหนึ่งและได้รับข้อมูลสําคัญทั้งหมดเกี่ยวกับเท็ซ์เซ็น

จูเลียน  เทรนเนอร์ประเภทไฟฟ้าเขามี แรคอยล์ บิริริดามะ เมรีป และ ไลโวลต์ นอกจากนี้ยังมีบอกด้วยว่าอัตราการชนะของเขาคือ 20:80 เทรนเนอร์ส่วนใหญ่จะแพ้เขา ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าตัวหลักของเขาคือตัวไหน 

เขาปิดคอมพิวเตอร์และออกไปอย่างเงียบ ๆ เพราะไม่อยากปลุกนานามิ

เขากําลังเดินทางไปที่ยิมคันเซซี โปเกมอนของเขาพร้อมที่จะต่อสู้แล้วดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสียเวลาและ เขาก็ต้องการใช้เวลาทั้งวันกับนานามิ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะทําเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนที่เขาจะไปยุ่งกับเรื่องอื่น

เมื่อเขาไปถึงยิมเขาก็เห็นอาคารสีทองขนาดใหญ่ที่มีวงกลมกลมใหญ่อยู่ตรงกลางล้อมรอบด้วยสายฟ้าขนาดใหญ่และทั้งหมดนี้เป็นสีทอง

จูเลียน  นี่คือยิมขนาดใหญ่จริง ๆ คนรวยสามารถทําได้ทุกอย่างที่ต้องการ 

จูเลียนรู้สึกประทับใจกับโครงสร้างในยิม เขาไม่เคยเห็นยิมขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อน เขาเดินเข้าไปและเห็นชายชราสวมชุดพ่อบ้านกําลังทําความสะอาดรูปปั้นของ ธันเดอร์

เขามองไปที่รูปปั้นของ ธันเดอร์ แล้วประหลาดใจจริง ๆ เพราะมันทําจากทองคําบริสุทธิ์ที่แตกต่างจากด้านนอกของยิม

พ่อบ้านมองไปที่จูเลียนและต้อนรับเขา

พ่อบ้าน  คุณชายคุณต้องเป็นผู้ท้าชิงใช่ไหมครับ 

จูเลียนพยักหน้าเมื่อเห็นชายชรากําลังเดินมาหาเขา

พ่อบ้านมองไปที่รูปปั้น ธันเดอร์ และยิ้ม

พ่อบ้าน  นี้เป็นผลงานที่น่าประทับใจไม่น้อย นายท่านได้จ้างช่างทําอัญมณีและประติมากรรมที่ดีที่สุดในโฮเอนเพื่อสร้างรูปปั้นนี้ นายท่านหลงรัก ธันเดอร์ ที่เขาเคยเห็นครั้งหนึ่งในวัยเด็กและจากวันนั้นเขาก็ต้องการเป็นเทรนเนอร์ประเภทไฟฟ้าที่ดีที่สุดในโลก 

จูเลียนพยักหน้าและชื่นชมเท็ซเซ็นที่ยึดมั่นในความมุ่งมั่นของเขาเพราะคนส่วนใหญ่จะละทิ้งมันเมื่อเผชิญกับความพ่ายแพ้

พ่อบ้าน  ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ชอบพูด ก็ดีครับเมื่อคุณเดินผ่านประตูนั้นคุณจะต้องไขปริศนาเพื่อปลดล็อกประตูไฟฟ้าที่ขวางทางไปสู่สนาม 

จูเลียนประหลาดใจกับสิ่งนี้เขาไม่รู้ว่าสิ่งนี้มีอยู่ด้วย

เมื่อเห็นจูเลียนประหลาดใจพ่อบ้านก็อธิบาย

พ่อบ้าน  ถึงแม้นายท่านจะเป็นคนประหลาด แต่เขาก็ชอบที่จะอวด Dynamos ที่ควบคุมด้วยสวิตช์ของเขาที่ดีที่สุดในเรื่องความปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงชอบที่จะแสดงให้ทุกคนที่เดินเข้าไปในยิมของเขา 

จูเลียนพยักหน้าและเดินผ่านประตู

จูเลียน ฉันจําอะไรแบบนี้ในอนิเมะไม่ได้เลย โลกได้เปลี่ยนไปแล้วผ่านการดํารงอยู่ของฉัน ดังนั้นฉันก็ไม่แปลกใจเลย

เขาเดินเข้าไปและเห็นกระแสไฟฟ้าสีแดงและน้ําเงินไหลอยู่ตรงหน้า เขามองไปที่ด้านข้างก็พบแผงบนผนัง เขาเดินไปข้างหน้าและทันใดนั้นกล้องก็ออกมาจากผนังและคลิกที่รูปภาพจากนั้นแผงอินเทอร์เฟซก็เปิดโชว์เหมือนเกม

จูเลียน มันเป็นเกมจริง ๆ

มันเป็นเหมือนปริศนาที่เขาต้องต่อเส้นเพื่อให้จุด A และจุด B สามารถไหลเวียนได้โดยไม่มีข้อจํากัด

ในไม่ช้าเขาก็ไขปริศนาได้ในไม่กี่วินาที

จูเลียน นี่เป็นเรื่องง่ายมาก

ทันทีที่เขาไขปริศนาได้ไฟฟ้าที่ปิดกั้นเส้นทางของเขาก็หายไป และเผยทางเดินที่ลึกลงไปจูเลียนยังคงเดินต่อไปและหลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็พบว่าตัวเองอยู่หน้าประตูไฟฟ้าอีกครั้งมันมีแผงเกมปริศนาเดียวกัน แต่คราวนี้มันซับซ้อนมากขึ้น

คราวนี้จูเลียนใช้เวลาทํามันให้เสร็จภายในหนึ่งนาทีครึ่งหลังจากไขเสร็จ ประตูไฟฟ้าหายไปอีกครั้งเขาก็เดินต่อไปและพบว่าตัวเองอยู่หน้าประตูไฟฟ้าและเกมปริศนาอีกครั้งแต่ซับซ้อนกว่านั้น

จูเลียนใช้เวลาของเขาอีกครั้งและคราวนี้เขาใช้เวลาสามนาทีประตูนั้นก็หายไปแล้วเขาก็เดินต่อไป เขาหวังว่าเขาจะไม่ต้องไขปริศนาอีกโชคดีที่ความปรารถนาของเขาเป็นจริง เขาเห็นสนามตรงหน้าแล้วก็โล่งใจที่ไม่เห็นประตูไฟฟ้าตรงหน้าเขาอีก

เขารู้สึกประทับใจกับเทคโนโลยีนี้มากจริง ๆ กระแสไฟฟ้านี้สูงมากหากใครพยายามฝ่าไปพวกเขาก็จะได้รับการโจมตีอย่างหนัก แต่ก็ยังไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตเนื่องจากกระแสไฟฟ้าจะออกจากร่างกายและกลับมาอีกครั้ง แต่ก็สามารถทําให้หมดสติได้

เขาเดินเข้าไปก็พบแท่นขนาดใหญ่ตรงหน้าเขาและบนนั้นคือชายชราร่างอ้วนสวมชุดจั๊มสูทสีเหลืองกับเสื้อเชิ้ตสีน้ําตาลทับด้านบน เขามีผมสีขาวและเครากับรอยยิ้มกว้างติดอยู่บนใบหน้าของเขา

เขาคือเท็ซเซ็นหัวหน้ายิมของยิมคันเซซี

เท็ซเซ็น  พ่อหนุ่มเธอฉลาดมากที่ไขปริศนาได้เร็วขนาดนี้ เธอทําลายสถิติก่อนหน้านี้ไปเยอะเลย แต่นั่นไม่สําคัญบอกฉันมาสิว่าเธอชอบสิ่งประดิษฐ์ที่ยอดเยี่ยมของฉันไหม 

จูเลียน  มันเป็นระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีจริง ๆ และจะไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ กับผู้โชคร้ายที่จะได้สัมผัสกับมันเช่นกัน 

เท็ซเซ็น  ฮ่าฮ่าฮ่า แน่นอนมันเป็นการปฏิวัติสิ่งประดิษฐ์เลยล่ะ 

เท็ซเซ็น  เอาล่ะ ตอนนี้เธอได้ทําตามเส้นทางเรียบร้อยแล้ว เธอควรพร้อมสําหรับการต่อสู้แล้ว ทําให้เต็มที่ล่ะ 

เท็ซเซ็นเดินไปที่สนามและเข้าประจําตําแหน่ง แล้วผู้ตัดสินก็เดินเข้ามา

ผู้ตัดสิน  ทั้งผู้ท้าชิงและหัวหน้ายิมจะใช้โปเกมอนสามตัวและมีเพียงเทรนเนอร์เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนตัวโปเกมอนในระหว่างการต่อสู้ คนแรกที่โปเกมอนสามตัวหมดสภาพก็แพ้ 

จูเลียนพยักหน้าเนื่องจากนี่เป็นกฎทั่วไป ในการต่อสู้ในยิมบางครั้งหัวหน้ายิมก็อาจเปลี่ยนกฎหากพวกเขาต้องการ

เท็ซเซ็น  โอเค มาเริ่มกันเลยเถอะ ไปเลย บิริริดามะ! 

ตอนที่ 108 เครื่องชั่งปริซึมของฉัน

จูเลียนตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่คนเดียวบนที่นอน เขามองไปรอบ ๆ และเห็นว่านานามิออกไปแล้ว

จูเลียน  เธออยู่ที่ไหน?

จูเลียนสวมชุดปกติและเดินออกไปหานานามิที่กําลังทําอาหารเช้า

จูเลียน  เธอน่าจะขอให้ฉันทําให้ 

นานามิหันกลับมาและเห็นจูเลียนเดินมาหาเธอ เธอยิ้มและหันกลับไปทําอาหาร

นานามิ  ฉันรู้สึกอยากทําอะไรบางอย่างน่ะ ดังนั้นไม่ต้องกังวลนายไปล้างตัวก่อน 

จูเลียนพยักหน้าและไปล้างหน้าก่อนกลับไปหาเธอ

จูเลียน เราจะไปที่เมืองคินเซภายในเย็นวันนี้ 

นานามิ เยี่ยมเลย 

พวกเขาทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จก็ให้อาหารโปเกมอนและเดินทางต่อ หลังจากที่ไปสองสามชั่วโมงพวกเขาก็มาหยุดอยู่ใกล้แม่น้ําที่ไหลจากเมืองคินเซ

จูเลียน แม่น้ําสายนี้ไหลผ่านเมืองคินเซซีและเชื่อมต่อกับทะเลไคน่า 

นานมิ  เข้าใจแล้ว แต่ทําไมนายถึงบอกฉันเหรอ 

จูเลียน  ก็แค่สาระแบบสุ่ม 

จูเลียนยิ้มและเริ่มจัดโต๊ะเพราะพวกเขาต้องการทานอาหารกลางวันที่นี่

จเลียน ขอฉันล้างจานก่อน 

จูเลียนเดินไปที่เก้าอี้ริมแม่น้ําและนั่งยอง ๆ เขาหยิบฟองน้ําซักผ้าออกมา แต่เขาไม่ได้สังเกตว่าสเกลปริซึม (Prism Scale) ที่เขาได้รับจากหญิงชราติดอยู่ในนั้น

เขาสังเกตเห็นมันขณะที่มันสะท้อนแสงอาทิตย์ของมัน แต่มันสายเกินไปสเกลปริซึมหลุดออกจากฟองน้ําจูเลียนรีบขยับมือเพื่อจับมัน แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีอย่างอื่นกําลังมองไปที่สเกลปริซึมที่ตกลงมา มันโผล่ออกจากน้ําและคว้าเครื่องชั่งก่อนที่จูเลียนจะจับได้

จูเลียนที่กําลังจะจับสเกลปริซึมที่ตกลงมาทันใดนั้นก็เห็นเงาพุ่งเข้ามาหาเขาจากใต้น้ํา เขาสะดุ้งและนั่นทําให้การเคลื่อนไหวของเขาชลงและโปเกมอนประเภทปลาก็พุ่งตัวเองขึ้นมาจากน้ําและคว้าสเกลปริซึมของเขาในทันที่จากด้านหน้าของเขา

จูเลียน สเกลปริซึมของฉัน สเกลปริซึมของฉันถูก ฮินบาส ขโมยไปต่อหน้าฉัน 

จูเลียนรีบลุกขึ้นและมองไปยังทิศทางที่ ฮินบาส หายไป ทันใดนั้นเขาก็เห็นแสงจ้าพุ่งออกมาจากผิวน้ํา

จูเลียน มันกําลังพัฒนา? 

ฮินบาส เริ่มตัวใหญ่ขึ้นและทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นงูน้ําที่สวยงาม มันพัฒนาเป็น มิโลคารอส

มิโลคารอส มองตัวเองอย่างมีความสุขและพยายามออกไปให้เร็วที่สุด

จูเลียน คิดว่าจะหนีไปได้เหรอหลังจากขโมยของไปจากฉัน โกกะซารุ คาบุทอปส์ ฟุชิกิบานะ ออกมา 

มิโลคารอส ที่พยายามจะหนีทันใดนั้นก็รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลและมองไปรอบ ๆ ก็พบโปเกมอนที่น่ากลัวสองตัวพุ่งเข้าหาเธอด้วยความเร็วสุดขีด ตัวหนึ่งอยู่บนบกและอีกตัวในน้ํา

จูเลียน  ฟุชิกิบานะ Earthquake 

ฟุชิกิบานะ กระแทกพื้นและส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทุกแห่งน้ําในแม่น้ําบิดเบี้ยวและ มิโลคารอส ที่พยายามหลบหนีอยู่ ๆ ก็รู้สึกได้ว่าน้ําดันตัวเธอขึ้นจากน้ํา แรงสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหวครั้งนั้นทําให้กระแสน้ําเปลี่ยน และทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คลื่นสึนามิในแม่น้ํามิโลคารอส ลอยอยู่กลางอากาศและก่อนที่เธอจะ สังเกตเห็น คาบุทอปส์ ก็พุ่งมาใช้ X-Scissor กับเธอจนส่งเธอบินไปยัง โกกะซารุ ทาง โกกะซารุ ก็จับ มิโลคารอส และมองไปที่เธอก็พบว่าเธอหมดสติไปแล้ว

จูเลียนเดินไปที่ โกกะซารุ และเห็นมันถือ มิโลคารอส ไว้

จูเลียน ‘ฉันคิดว่าจะขายสเกลปริซึมนั่นแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทําได้แล้ว แต่ว่า’

เขามองไปที่ มิโลคารอส ที่สลบก็โยนโปเกบอลไปหาเธอและจับเธอได้สําเร็จ

จูเลียนเรียกโปเกมอนของเขากลับมาและเดินกลับไปที่แคมป์และเห็นนานามิจ่องมองมาที่เขาอย่างโกรธเกรี้ยว โต๊ะและอาหารที่วางอยู่บนนั้นถูกพลิกคว่ําลงอย่างสมบูรณ์และนานามิก็มีจานแปะอยู่บนหัวของเธอ

จูเลียนมองไปที่ฉากนั้นและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แต่นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดของเขา นานามิ โกรธมากและให้เขาสะสางทุกอย่างแม้ว่าเขาจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ตาม

หลังจากเตรียมอาหารกลางวันอีกรอบและรับประทานอาหาร จูเลียนก็เรียก มิโลคารอส ที่เพิ่งจับได้ออกมา

นานามิ ว้าว เธอสวยมากๆ 

จูเลียนพยักหน้าและเดินไปข้างหน้าไปทาง มิโลคารอส และใช้มือลูบศีรษะของเธอ

จูเลียน จากนี้เราคือครอบครัวเดียวกัน 

มิโลคารอส รู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อจูเลียนสัมผัสเธอ เธอก็สงบลงอีกครั้ง

จูเลียน ไปพบครอบครัวของเธอกันเถอะ 

จูเลียนเรียกโปเกมอนของเขาออกมาทั้งหมดและพวกมันก็ทักทายเธอ เธอรู้สึกประหม่าต่อหน้าพวกมันเพราะพวกมันแข็งแกร่งมาก เธอเริ่มสนิทกับโปเกมอนตัวน้อยของจูเลี่ยน คิโมริ โยกราส และ รารูโทส มักจะตัวติดกัน แต่ตอนนี้พวกมันมีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้น

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของ มิโลคารอส’

ระบบ ‘ยืนยัน’

—————————

มิโลคารอส

ประเภท – น้ํา

ระดับ – 16

อายุ – 17 เดือน

สายใย – 50%

HP – 100

โจมตี – 70

ป้องกัน – 80

Sp. Atk – 110

Sp. Def – 130

ความเร็ว – 80

ทักษะ – Refresh, Water Gun, Water Pulse, Ice Beam

ความสามารถ – Marvel Scale (Unlocked), Competitive (Locked)

—————————

จูเลียน ‘เธอเลเวล 16 แล้วและมีค่าป้องกันพิเศษกับค่าโจมตีพิเศษที่ดี แต่ทักษะของเธอมีจํากัด ฉันควรฝึกเธอและทําให้เธอเรียนรู้การเคลื่อนไหวใหม่ ๆ’

มิโลคารอส คุ้นเคยกับโปเกมอนของจูเลียนแล้วอยู่กับพวกมันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ มิโลคารอส ยังไม่ได้พบ เกียราดอส เนื่องจากแม่น้ํามีขนาดเล็กสําหรับมัน

นานามิเริ่มสนใจ มิโลคารอส มาก เธอเริ่มถ่ายภาพ มิโลคารอส ที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีในทุกรูปแบบ

จูเลียนให้อาหารโปเกมอนของเขาจากนั้นเดินทางต่อไปยังเมืองคินเซซีกับนานามิ หลังจากขี่รถเป็นเวลานานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองคินเซ เมืองนี้มีขนาดใหญ่มากและสามารถเห็นผู้คนขี่จักรยานได้ทุกหนทุกแห่ง

นานามิ เมืองคินเซซีมีถนนพิเศษที่นําไปสู่เมืองไคน่า และอนุญาตให้ใช้ได้เฉพาะคนขี่จักรยานเท่านั้น 

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมาก แม้ว่าเขาจะค้นคว้าข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเมืองคินเซซีที่เขาไม่รู้มากนัก แต่ นานามิก็ช่วยให้เขาเข้าใจวัฒนธรรมในเมืองที่พวกเขาอยู่ได้

จูเลียน  นี่ก็ค่ําแล้ว ไปเช่าห้องพักที่โรงแรมกันได้แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปดูกัน 

นานามิ โอเค 

เธอจับมือของจูเลียนและลากเขาไปที่โรงแรมใกล้ ๆ

ตอนที่ 107 หัวใจของจูเลียน

จูเลียนตื่นขึ้นมาเพราะโทรศัพท์ดัง เขามองไปที่หน้าจอและเห็นชื่อของนานามิ แม้ว่านานามิจะตัดสินใจร่วมงานกับเขา แต่เธอก็ไม่ได้เปลี่ยนห้องในโรงแรม พวกเขาตัดสินใจที่จะพบกันก่อนออกเดินทาง

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและรับสายของเธอ

จูเลียน  ครับ? 

นานามิ  เร็วเข้า เราต้องออกแล้วนะ? 

จูเลียนมองไปที่มุมขวาบนของโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นเวลา 9.00 น. แล้ว

จูเลียน  โอเค ฉันจะไปที่นั่นในอีกสิบนาที 

นานามิ  โอเค 

เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วอาบน้ําอย่างรวดเร็วและพร้อมที่จะออกไปขี่จักรยานอย่างรวดเร็ว เขาไปที่ห้องพักของโรงแรมนานามิเขาเคาะประตูและไม่นานประตูก็เปิดออก เขาเห็นนานามิสวมเสื้อยืดสีดํา กางเกงยีนส์น้ําเงินกับผมของเธอที่มัดเป็นหางม้า

จูเลียน  ไม่ว่าเธอจะใส่อะไรเธอก็ดูสวย 

จูเลียนยิ้มและเดินเข้าไป

จูเลียน  เธอดูสวยมาก 

นานม  ขอบคุณ เราพร้อมหรือยัง 

จูเลียน  ตามแต่เธอ 

นานาม  งั้นไปกันเถอะ 

นานามิจับมือจูเลียนแล้วพวกเขาก็เดินออกจากห้องนั้นไปที่ลานจอดรถที่จูเลียนจอดจักรยาน

นานามิ  ฉันรู้สึกตื่นเต้นจังที่ได้ขี่จักรยาน 

จูเลียนยิ้มและสตาร์ทจักรยาน (เนียนแปล : เขาใช้คําว่า จักรยาน ที่แปลเป็นอึ้งว่า bike จริง ๆ นะ แต่อีกความหมายก็สามารถแปลว่าเป็นจักรยานยนต์ได้ด้วย งั้นเราคิดกันว่ามันเป็นจักรยานไฟฟ้าแล้วกัน เพราะในเกมโปเกมอนส่วนใหญ่ก็ขี่จักรยานนี่นา!)

จูเลียน  ขึ้นมาสิ 

นานามินั่งอยู่ข้างหลังเขาและกอดเขาไว้แน่นจนหน้าอกของเธอบีบเข้าด้านหลังของเขา

จูเลียน  เธอก็รู้ว่าไม่จําเป็นต้องกอดแน่นขนาดนั้น 

นานามิรู้ตัวและคลายการจับที่เอวของเขา

จูเลียน  พร้อมไหม 

นานามิพยักหน้าแล้วจูเลียนก็ขออกจากเมืองไคน่า จุดหมายต่อไปคือเมืองคินเซ็ทซ์ จูเลียนต้องการไปท้าทายยิมที่นั่น

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงทางฝั่งเหนือของเมืองไคน่า หลังจากผ่านไปแล้วพวกเขาจะได้พบกับป่าทึบและถนนที่กั้นระหว่างปา

จูเลียน  คืนนี้พวกเราต้องไปตั้งแคมป์ในป่ากันนะ? 

นานามิรู้สึกประหลาดใจเป็นครั้งที่สอง เธอไม่เคยตั้งแคมป์ในป่าเธอเดินทางด้วยรถประจําทางหรือเรือข้ามฟากมาโดยตลอด ดังนั้นการตั้งแคมป์จึงเป็นสิ่งใหม่สําหรับเธอ แต่เธอก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะต้องตั้งแคมป์ในป่าได้ แต่เธอไม่รู้วิธีการมากนัก

เธอพยักหน้า จูเลียนสังเกตว่าเธอไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาไม่มีทางเลือกมันไม่มีเมืองใดอยู่ระหว่างสองเมืองนี้และปาก็ใหญ่มากเช่นกัน

จูเลียน  ไม่ต้องห่วงฉันอยู่กับเธอ 

นานามิรู้สึกมีความสุขและกอดจูเลียนไว้แน่นขณะที่จูเลียนเร่งเครื่องอย่างรวดเร็วเข้าสู่ถนนที่มุ่งหน้าไปในป่า

พวกเขาใช้เวลาพักเพื่อไม่ให้นานามิรู้สึกอึดอัดเพราะนั่งบนจักรยานเป็นเวลานาน จูเลียนจัดโต๊ะเล็ก ๆ สําหรับพวกเขาใกล้ทะเลสาบและปล่อยโปเกมอนของเขาเพื่อให้พวกมันทําทุกอย่างที่ต้องการ

ทั้งคู่นั่งดูโปเกมอนที่กําลังเล่น

จูเลียน  ขาของเธอเป็นยังไงบ้าง 

นานามิ  พวกมันเจ็บนิดหน่อยตอนนี้ 

จากนั้นจูเลียนก็เริ่มนวดต้นขาเพื่อบรรเทาอาการ นานามิสะดุ้งและหน้าแดงในทันที

นานาม  ทําอะไรน่ะ 

จูเลียน  เธอบอกว่าขาของเธอเจ็บ ดังนั้นฉันก็เลยนวดเพื่อให้อาการดีขึ้นเธอต้องการให้ฉันหยุดไหม 

นานามิ  ไม่ 

จูเลียนยิ้มและนวดต้นขาของเธอต่อไป ในทางกลับกันใบหน้าของนานามิกลายเป็นสีแดง แต่เธอก็รู้สึกร้อนรุ่มเช่นกันเธอรู้สึกได้ถึงมือใหญ่ของจูเลียนที่จับร่างกายของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าเขาทําอะไรแปลก ๆ กับเธอ

นานามิ นานามิเธอคิดจะทําอะไรหยุดจินตนาการถึงเรื่องแบบนั้นนะ

แม้ว่านานามิจะพยายามอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถห้ามใจไม่ให้จินตนาการถึงการทําสิ่งแปลก ๆ กับจูเลียน จูเลียนไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าของเธอในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับการนวดเธอ

จูเลียน  เธอต้องไม่ชินกับการนั่งบนจักรยานแน่ ต้นขาของเธอเจ็บมากดูเธอแสดงท่าทางลำบากแบบนั้น ฉันคิดว่าฉันควรซื้อรถเพื่อไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น 

เขาเป็นห่วงเธอถึงขนาดคิดจะซื้อรถด้วยซ้ํา

จูเลียน แต่จักรยานของฉันล่ะ? อ้อ ฉันสามารถเก็บมันไว้ในกระเป๋ามิติได้นี่นะ

ถ้านานามิรู้ว่าจูเลียนคิดยังไงเธอคงจะหัวเราะออกมา แต่มันก็จะทําให้หัวใจของเธอเหมือนกระพือปีกเหมือนกัน เพราะเขาต้องการทําสิ่งนี้เพื่อเธอ

พวกเขาเดินทางต่อไปอีกครั้ง ในขณะที่พวกเขาออกเดินทางอีกครั้งในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นสีส้ม พระอาทิตย์กําลังจะตกดินจูเลี่ยนตัดสินใจมองหาสถานที่สําหรับตั้งแคมป์ในคืนนี้

ไม่นานเขาก็พบสถานที่ที่สวยงาม เขาจึงหยุดจักรยาน

จูเลียน  มาตั้งแคมป์ที่นี่กัน 

นานามิพยักหน้าและลงจากจักรยานและยืดหลังของเธอ จูเลียนสามารถมองเห็นเส้นโค้งเว้าที่ชัดเจนของเธอได้เลย

จูเลียน  ฉันทําอะไรมากันถึงมีสาวสวยคนนี้อยู่เคียงข้างได้ 

นานามิ  นายชอบวิวนี่ไหม 

นานามิหันกลับมาและยิ้มอย่างซุกซน

จูเลียน  พวกมันสวยจริงๆ 

นานามิยิ้มและเดินไปรอบ ๆ สถานที่เพื่อตรวจสอบว่าทุกอย่างเรียบร้อยหรือไม่จูเลียนก็ทําเช่นเดียวกันและในที่สุดก็ตั้งแคมป์

จูเลียน  ดีจังที่ฉันมีเต็นท์สองหลัง 

นานามิพยักหน้า แต่แววตาของเธอมีความผิดหวังเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่รู้ตัวเอง จูเลียนเองก็กําลังตั้งเต็นท์ของเขาแล้ว นานามิก็เข้าร่วมกับเขาด้วย

นานามิ  สอนฉันหน่อย 

จูเลียน  มานี่สิ 

เขาเริ่มสอนเธอถึงวิธีการติดตั้งและในขณะที่ทําเช่นนั้นเขายังใช้ประโยชน์จากสถาน การณ์เนียนแตะสะโพกของเธอ กอดเธอจากด้านหลัง จับมือเธอ เล่นกับผมของเธอ เหตุการณ์การตั้งเต็นท์ทั้งหมดดําเนินไปอย่างนุ่มนวล พวกเขาเล่นหูเล่นตากันนานามิก็ยอมตามน้ําด้วย เธอชอบการสัมผัสของเขาเธอรู้สึกปลอดภัยกับเขา ยิ่งเธออยู่กับเขามากเท่าไหร่เธอก็เริ่มชอบเขามากขึ้นเท่านั้น

ค่ําคืนมาถึงจูเลียนเริ่มเตรียมอาหารสําหรับทุกคน นานามิช่วยเขาด้วยการดูแลโปเกมอนของเขา เธอดูแลพวกมันและโปเกมอนของเขาก็มีความสุขมากที่มีเธออยู่ด้วย

หลังจากทานอาหารเย็นแล้วจูเลียนก็ส่งโปเกมอนของเขากลับไปที่โปเกบอล

จูเลียน  เราควรจะนอนได้แล้ว 

เขาพูดและเข้าไปในเต็นท์ของเขาและเปลี่ยนชุดนอน นานามิมองไปที่เต็นท์ของเขาเป็นครั้งที่สองแล้วเดินเข้าไปในเต็นท์ของเธอและเข้าไปเปลี่ยนชุดนอนของเธอแล้วนอนลงบนที่นอน เธอหลับตาแต่เธอนอนไม่หลับเธอมีความคิดแปลก ๆ เกี่ยวกับตัวเองและจูเลียน เธอกําลังมีความรักอยู่ตลอดเวลาเธอรู้สึกร้อนและไม่รู้จะทําอย่างไรในที่สุดเธอก็ตัดสินใจไปที่เต็นท์ของจูเลียน

จูเลียนหลับตาและพยายามนอน เขาสามารถไปต่อได้โดยไม่ต้องนอนเป็นเวลาหลายวัน แต่เขาชอบนอนเพราะมันช่วยให้จิตใจของเขาสดชื่นขณะที่เขากําลังจะหลับเขาเห็นเงาของนานามิจากเต็นท์ของเขาและนานามิก็เข้ามา เธอสวมชุดผ้าไหมโปร่งใสและจูเลียนก็สามารถมองเห็นชุดชั้นในของเธอได้อย่างง่ายดาย ร่างกายของเธอสมบูรณ์แบบมาก

นานามิ  ฉันนอนที่นี่ได้ไหม 

จูเลียนพยักหน้าและหาที่ว่างให้เธอ นานามิเข้านอนกับเขาและนอนข้าง ๆ เขาและมองมาที่เขา จูเลียนมองตาเธอและใกล้เข้ามาและมอบจูบที่เร่าร้อนให้เธอขณะที่มือของเขาลูบใบหน้าที่สวยงามของเธอ การจูบนี้คงอยู่เป็นเวลาหลายนาทีก่อนแยกกัน

นานามหายใจแรงและมองจูเลียนด้วยสายตารักใคร่

นานามิ  จูเลียนทํากับฉัน 

จูเลียนเข้ากอดเธอและแนบชิดกับหูของเธอ

จูเลียน  นานามิ เธอเป็นคนพิเศษและฉันก็อยากให้คืนแรกของเราพิเศษเช่นกันไม่ใช่กลางป่า 

นานามิรู้สึกประหลาดใจแต่ก็มีความสุขมาก

จูเลียนกอดเธอแน่นขณะที่นานามิทําเช่นเดียวกันและหลับไปในอ้อมกอดของเขา

จูเลียนมองไปที่เธอและจูบที่หน้าผากของเธอ

จูเลียน ‘นานามิพิเศษสําหรับฉันมากและฉันจะไม่ปล่อยเธอไป’

จากนั้นจูเลียนก็คิดถึงใครบางคนและหัวใจของเขาก็เริ่มรู้สึกแน่น

จูเลียน ‘หัวใจของฉัน ทําไมมันถึงมีความรู้สึกกับผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกันมันเป็นเพราะ ฉันหรือเป็นเพราะชีวิตที่ฉันอยากมีชีวิตอยู่ทําให้สิ่งนี้เกิดขึ้น โคลอี้เธออยู่ที่ไหนกัน?’

ตอนนี้จูเลียนกําลังมีอารมณ์ผสมผสานปนเป ต่อหน้าเขาคือผู้หญิงที่รักเขาอย่างสุดซึ้งและความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอก็เป็นของแท้เช่นกัน แต่ความรู้สึกที่เขามีต่อโคลอี้ก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน

จูเลียน ‘ฉันหวังว่าเธอจะสบายดี..ฉันหวังว่าเธอจะจําฉันได้’

จูเลียนหลับตาและหลับไป

ตอนที่ 106 การประกวด

ระหว่างทางไปประกวดกับนานามิเขาสังเกตเห็นว่าเมืองนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มีเครื่องแต่งกายประเภทต่าง ๆ โปเกมอนของพวกเขาได้รับการสวมเครื่องแต่งกายที่ออกแบบมาดีและดูแลให้ดูดีที่สุด

จูเลียน  ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินการแข่งขันต่ําเกินไป 

นานาม  การประกวดมีขนาดใหญ่ไม่เหมือนกับการต่อสู้ในยิมของนาย การประกวดจะเผยแพร่สู่สาธารณะและเมื่อใดก็ตามที่การประกวดจัดขึ้นในเมืองเมืองก็จะมีชีวิตชีวา ในระหว่างการแข่งขันผู้คนจํานวนมากจะได้รับประโยชน์จากการแข่งขัน นักออกแบบ ผู้ดูแลร่างกาย ผู้เพาะพันธุ์ ผู้คนต่างต้องการติดตามข่าวสารของเทรนด์ล่าสุดและพวกเขาก็จะไปหาคนเหล่านี้เพื่อทําให้โปเกมอนของพวกเขาดูเหมือนหนึ่งในตัวที่เข้าร่วมการประกวด 

จูเลียน  นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมคนเหล่านี้และโปเกมอนจึงแต่งตัวแบบนี้สินะ 

นานามิ  โอเค ไปเร็วไม่งั้นจะไม่มีที่นั่งนะ 

จูเลียน  ไม่ต้องห่วงฉันจองห้อง VIP ให้เราแล้ว 

นานามิ  นายสุดยอดมาก! 

นานามิมีความสุขมากหลังจากได้ยินเรื่องนี้และเข้าสู่เวทีการแข่งขัน จูเลียนส่ายหัวเมื่อเห็นแบบนี้

จูเลียน  เธอทําตัวเหมือนเด็ก ๆ เมื่อมีบางสิ่งที่เธอสนใจมันแตกต่างจากด้านที่น่าสนใจและน่าหลงใหลของเธอ 

เขาเดินตามเธอและหลังจากเดินไปสักพักพวกเขาก็มาถึงที่จัดงาน

จูเลียน  เธอรู้ใช่ไหมเราขี่จักรยานที่นี่ไม่ได้ 

นานามิ  ฉันชอบเดินมากกว่า  เธอพูดและยิ้ม

จูเลียนพยักหน้าและพาเธอไปยังห้องที่จองไว้ เมื่อพวกเขาเข้าไปพวกเขาก็เห็นว่าห้องนี้ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามและมีโซฟายาวตัวเดียวที่หันหน้าเข้าหากระจก

จูเลียนและนานามนั่งลงบนโซฟารอให้การประกวดเริ่มขึ้น แล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นเจ้าภาพของการประกวดนี้ได้กล่าวชื่นชมผู้ชมและเริ่มแนะนําผู้ตัดสิน

พิธีกร  ตอนนี้ทุกท่านโปรดใจเย็น ๆ ได้เวลาแนะนําผู้ตัดสินของเราแล้ว คนแรกก็คือพยาบาลจอยประจําเมืองของเรา! 

พยาบาลจอยเข้ามานั่งบนเก้าอี้แล้วโบกมือให้กล้อง

พิธีกร  คนต่อไปของเราคือคุณซูกิโซประธานโปเกมอนแฟนคลับ! 

ชายร่างเตี้ยที่กําลังหลับตาและมีรอยยิ้มติดอยู่บนใบหน้าเข้ามานั่ง ใบหน้าของเขาเหมือนเขียนไว้ว่า  Happy Man 

พิธีกร  ผู้ตัดสินคนสุดท้ายของเราเป็นแขกรับเชิญที่พิเศษมาก ทุกคนอาจรู้จักเขาในฐานะแชมป์ โปรดต้อนรับคุณมิคุริ! 

มิคุริแชมป์แห่งโฮเอนเดินไปที่เก้าอี้ของเขาแล้วนั่งโบกมือให้กล้อง

จูเลียนแปลกใจที่เห็นมิคุริที่นี่เขาไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้เลย

นานามิ  นายรู้ไหม มิคุริยังเป็นผู้ประสานงานระดับสูงและบางครั้งเขาก็ปรากฏตัวแบบกะทันหันเช่นนี้ในฐานะผู้ตัดสินเพื่อเซอร์ไพรส์แฟน ๆ และผู้จัดงาน 

จูเลียนพยักหน้าเขาไม่รู้ว่าจะต้องทําอะไรในการเป็นผู้ประสานงาน แต่เขาก็ยังประทับใจมิคุริในขณะที่เขาจัดการทั้งการเป็นแชมป์และผู้ประสานงานระดับสูง

การแข่งขันดําเนินต่อไปจูเลียนดูจนจบครึ่งแรก แต่ครึ่งหลังเขาก็เบื่อเขารู้ว่าการประกวดไม่ใช่เรื่องของเขา เขามองไปที่นานามิและเห็นเธอจดจ่อกับการประกวดอย่างเต็มที่เธอมีสมุดอยู่ในมือ และจดบันทึกสิ่งที่เธอคิดว่าน่าสนใจจูเลียนเริ่มเบื่อเขาจึงนําโปเกมอนตัวน้อยสามตัวออกมาเพื่อให้พวกมันได้เห็นว่าการประกวดเป็นอย่างไร คิโมริ โยกิราส และ รารูโทส เห็นการประกวดและรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้เห็นโปเกมอนแสดงท่าทางที่สวยงาม รารูโทส มองไปที่การประกวดแต่ในไม่ช้าก็หันกลับมาและกระโดดขึ้นไปบนตักของจูเลียนและสะกิดเขา

จูเลียนเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการ เธอนอนบนตักของเขา เขายิ้มและให้ได้นอน คิโมริ และ โยกิราส ก็เบื่อและเริ่มวิ่งไปรอบ ๆ เพื่อพยายามจับกัน เมื่อเห็นพวกมันทําแบบนั้น จูเลียนก็เรียก โกกะซารุ ออกมาและบอกให้มันจับตาดูพวกนั้นเพื่อที่พวกมันจะได้ไม่สร้างความเดือดร้อน

นานามิสังเกตเห็นว่าจู่ ๆ ห้องก็มีคนพลุกพล่านและมองไปรอบ ๆ เพื่อดูโปเกมอนสี่ตัวในห้อง

นานามิ  เป็นของนายเหรอ 

จูเลียนพยักหน้า

นานามิ  โอ้ดู รารูโทส สิเธอน่ารักมาก 

นานามิอุ้ม รารูโทส ขึ้นมาจากตักของจูเลียน รารูโทส พยายามดิ้นรนแต่ก็สงบลงเพราะนานามิรู้วิธีที่จะทําให้โปเกมอนสงบลง รารูโทส ทําความคุ้นเคยกับนานามิและเริ่มมองไปที่สมุดบันทึกของเธอ

นานามิ  เธอชอบแบบนี้เหรอ ฉันคิดว่ามันจะเหมาะกับเธอนะ 

นานามิหยิบริบบิ้นออกมาผูกรอบคอของ รารูโทส มันเป็นลายผีเสื้อ รารูโทส ชอบสิ่งนี้และ โชว์ให้จูเลียนดู จูเลียนยิ้มและพยักหน้าให้เธอ

นานามิ  รารูโทส ของนายติดนายจริง ๆ 

จูเลียน  คิดว่าใช่ 

นานามิมองไปรอบ ๆ และเห็นการต่อสู้ของ คิโมริ และ โยกิราส ที่พยายามแย่งชิงตํา แหน่งเหนืออีกฝ่าย แต่พวกมันก็อยู่ภายใต้การเฝ้ามองของ โกกะซารุ เพื่อที่พวกมันจะได้ไม่บาดเจ็บ

นานามิ  คิโมริ และ โยกิราส พวกมันดูแข็งแรงมาก 

นานามิตรวจดูพวกมันและประทับใจมาก เธอรู้ว่าจูเลียนดูแลโปเกมอนของเขาเป็นอย่างดีดังนั้นเธอจึงคาดหวังสิ่งนี้

นานามิ  โกกะซารุ เป็นยังไงบ้าง 

โกกะซารุ ทักทายเธออย่างมีความสุข

จูเลียน  การแข่งขันกําลังจะจบ เธอจะไม่ดูเหรอ 

นานามิ  ฉันแค่มาดูวิธีการนําเสนอโปเกมอนและฉันเห็นทุกตัวแล้ว 

จูเลียน  เธอพบสิ่งที่ต้องการไหม 

นานามิ  ใช่ ฉันพบแนวคิดที่น่าสนใจแล้วล่ะ 

จูเลียน  งั้นไปกันเถอะ 

นานามิครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจออกไป จูเลียนเรียกโปเกมอนของเขากลับมาและเดินออกไปพร้อมกับนานามิ

ขณะที่พวกเขาออกมาข้างนอกอารีน่า นานามิก็เห็นร้านค้าเล็ก ๆ ที่ขายเครื่องประดับแวววาว

นานามิ  จูเลียนไปที่นั่นกันเถอะ 

เธอลากเขาไปที่ร้านและเริ่มมองไปรอบ ๆ ร้าน ในไม่ช้าเธอก็พบว่ามีสร้อยคอที่ถูกใจเธอ จูเลียนไม่คิดมากและซื้อให้เธอเขาให้เงินแก่หญิงชราที่เป็นเจ้าของร้าน

หญิงชรา  ชายหนุ่มที่คุณให้ฉันมันมากกว่าราคาของนะ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินพอที่จะทอนให้คุณ 

จูเลียน  ไม่ต้องห่วงคุณยายเก็บส่วนที่เหลือไว้เถอะ 

หญิงชรา  คุณเป็นคนใจดีจริง ๆ แต่ฉันรับไม่ได้ 

หญิงชราคิดถึงเรื่องนี้และทันใดนั้นเธอก็จําอะไรบางอย่างได้

หญิงชรา  ฉันจะให้คุณเป็นไง 

หญิงชราหยิบเครื่องชั่งเกล็ดหลากสีแวววาวออกมาซึ่งมันดูสะดุดตามาก จูเลียนมองไปที่ของชิ้นนี้และตระหนักว่ามันคืออะไร

จูเลียน  คุณแน่ใจเหรอ ฉันว่ามันสามารถขายได้ในราคาที่สูงมากเลยนะ 

หญิงชรา  คุณเอาไปได้เลย มันไม่มีประโยชน์อะไรกับฉันและตอนนี้กระดูกผุ ๆ ของฉันมันอ่อนแอ ฉันไม่สามารถออกไปข้างนอกเพื่อขายสิ่งนี้ได้ 

จูเลียนรับเครื่องชั่งมาและเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา

จูเลียน  ขอบคุณ 

จูเลียนเดินออกไปพร้อมกับนานามิและตรงไปที่ห้องพักในโรงแรมของพวกเขา

นานามิ  จูเลียนเครื่องชั่งขนาดนั้นคืออะไรเหรอ 

จูเลียน  มันคือเครื่องชั่งแบบปริซึมพวกมันหายากมากและมีราคาแพงมาก 

นานามิ  ฉันเข้าใจแล้ว กลับกันเถอะเราควรจะออกจากที่นี่พรุ่งนี้เช้าใช่ไหม 

จูเลียนพยักหน้าและเดินกลับไปพร้อมกับนานามิไปที่ห้องของเขา

ตอนที่ 105 พบกับนนานามิ

จูเลียนนั่งบนเก้าอี้และตระหนักว่าเรื่องราวนั้นไม่ได้ดําเนินไปอย่างที่ควรเป็นในอนิเมะ

จูเลียน  การที่ฉันอยู่ที่นี่คงทําให้โลกเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าฉันจะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับโครงเรื่องมากนัก แต่การเปลี่ยนแปลงยังคงยอดเยี่ยมมากศาสตราจารย์โอคิโดะกล่าวว่า Mega evolution อาจได้รับการเผยแพร่เร็ว ๆ นี้ดังนั้นฉันคงไม่ต้องสนใจที่จะเปิดเผยมันในช่วงวิกฤต 

หลังจากความคิดของเขาชัดเจน เขาก็ตัดสินใจที่จะใช้วันหยุด

วันรุ่งขึ้นในตอนเช้าเขากําลังนอนหลับอยู่บนเตียงและเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาจึงตื่นขึ้นมา

จูเลียน  ใครโทรมาเช้าขนาดนี้กัน 

จูเลียนหยิบโทรศัพท์

จูเลียน  สวัสดี? 

เมื่อจูเลียนตอบเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งจากอีกด้านหนึ่ง

 นายคือจูเลียนเหรอ? 

จูเลียน  ใช่ฉันเอง แต่คุณเป็นใคร 

นานามิ  นายจําเสียงฉันไม่ได้เหรอ 

จูเลียนได้ยินเสียงและรู้สึกว่าเขาเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อนจากนั้นเขาก็รู้ตัว

จูเลียน  นานามิ? 

นานามิ  ดูเหมือนว่านายจะยังไม่ลืมฉันนะ 

จูเลียน  ฮ่า ๆ ฉันจะลืมเธอได้ยังไง 

นานามิ  ฉันได้เบอร์นายมาจากคุณปูเมื่อฉันได้ยินว่านายอยู่ที่โฮเอนฉันก็มีความสุขมาก 

จูเลียน  จริงเหรอ? 

นานามิ  แน่นอนสิ แล้วตอนนี้นายอยู่เมืองไหน 

จูเลียน  ฉันอยู่ในเมือง ไคน่า 

นานามิ  จริงเหรอ! ฉันก็อยู่ที่เมืองไคน่า งั้นมาเจอกันตอนนี้เลย 

จูเลียน  ได้สิ เจอกันที่ร้านอาหารนะ เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้ 

เขาไม่ได้พบกับนานามิมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบเธอเขาชอบอยู่กับนานามิและเขาก็รู้สึกมีแรงดึงดูดตามธรรมชาติต่อเธอ ดังนั้นเขาจึงมักจะจีบเธอ

ในไม่ช้าเขาก็พร้อมและไปที่ร้านอาหารที่เขาเพิ่งส่งที่อยู่ไปให้นานามิ เขามาถึงที่นั่นก่อนเวลา และจองโต๊ะสําหรับสองคนแล้วนั่งรอที่นั่น

ขณะที่เขากําลังรอเขาก็ได้ยินเสียงกระดิ่งตรงหน้าประตู เขามองไปที่ประตูก็เห็นสาวสวยผมสีน้ําตาลสวมชุดมินิเดรสสีเหลือง เธอเห็นจูเลียนก็วิ่งมาหาเขาและจูบเขาที่แก้ม

จูเลียนตะลึงแล้วยิ้มให้นานามิ นานามหน้าแดงเมื่อเธอรู้ว่าเธอทําสิ่งที่ไม่คาดคิดไป

จูเลียน  นานมากแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน 

จูเลียนจับมือเธอแล้วพาเธอไปที่โต๊ะเขาดึงเก้าอี้และทําท่าเชิญให้เธอนั่ง

นานามิ  แล้วนายชอบโฮเอนไหม 

จูเลียน  มันเป็นภูมิภาคที่สวยงามจริง ๆ ฉันมีความสุขกับเวลาที่นี่นะ 

นานามิ  เหรอ ตอนมาที่นี่ครั้งแรกอาหาร วัฒนธรรม วิถีชีวิต นั้นแตกต่างกันมากเลยนะ 

Julian ‘เหรอ? ฉันคิดว่าทุกอย่างเหมือนเดิมหรือเป็นแค่ฉันหว่า??’

แม้ว่าจูเลียนจะมีความคิดเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกไปในขณะที่เขากําลังเพลิดเพลินกับการมองสาวสวยคนนี้ที่พูดอยู่ต่อหน้าเขา

นานามิ  แล้วจูเลียนทําไมนายมาที่เมืองไคน่า? 

จูเลียน  ฉันแค่ผ่านมาน่ะ จุดหมายต่อไปคือเมืองคินเซ แล้วเธอล่ะ 

นานามิ  พรุ่งนี้จะมีการประกวดจัดขึ้นและฉันมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ ฉันคิดว่ามันอาจเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันคิดสิ่งใหม่ ๆ ในฐานะ Groomer ได้ 

จูเลียน  ฉันเข้าใจแล้วขอให้โชคดีนะ 

นานามิรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ได้ยินว่าจูเลียนขอให้เธอโชคดี เธอแสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจนและจูเลียนก็สังเกตเห็นสิ่งนี้เขาจึงตัดสินใจเล่นอย่างหนักเพื่อให้ได้มันมา

นานามิรู้ว่าจูเลียนพยายามทําอะไร แต่เธอไม่อยากยอมแพ้ แต่แล้วเธอก็ตระหนักได้อีกครั้ง

นานามิ  จูเลียนนายมีแฟนหรือยัง 

จูเลียน  แฟน? 

เมื่อได้ยินคําถามนี้จูเลียนก็รู้สึกนิ่งเงียบ เขาจําโคลอี้ได้แม้ว่าเขาจะใช้เวลากับเธอน้อยมาก แต่เขาก็รู้สึกผูกพันกับเธอมากเช่นกัน เขามักจะคิดถึงเธอแต่เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหรือทําอะไรอยู่

หลังจากรอมานานเขาก็ตัดสินใจที่จะลืมมันไปเพราะคิดว่ามันเหมือนกับ one night stand  ที่เขามีกับผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่อย่างใดเขาก็ทําไม่ได้ โคลอี้ได้สร้างสถานที่ในใจของเขาไว้แล้ว

เมื่อเห็นการแสดงออกของเขา นานามิก็เสียใจที่ถามคําถามนี้

จูเลียน  ฉันไม่มีแฟน 

ทันใดนั้นนานามิก็รู้สึกราวกับว่าภาระมากมายถูกยกออกจากอกของเธอ แต่มันก็ยังไม่จบลง เธอเห็นได้ชัดว่าจูเลียนไม่สบายใจที่จะพูดถึงเรื่องนี้

นานามิ  แล้วทําไม 

จูเลียนขัดจังหวะเธอ เขารู้ว่าเธอจะถามอะไร

จูเลียน  ฉันมีผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนและเป็นอย่างไรบ้าง ฉันอยากจะพบเธอสักครั้งและถามคําถามเธอ 

นานามิไม่รู้จะพูดอะไรหลังจากได้ยินเรื่องนี้ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับเขา

นานามิ  จูเลียนพูดตรง ๆ นายรู้สึกยังไงกับฉัน 

จูเลียนตกใจ แต่เขามองเข้าไปในดวงตาของนานามิและรู้ว่าเขาโกหกผู้หญิงคนนี้ไม่ได้

จูเลียน  บอกตามจริง ฉันชอบเธอ แต่

นานามิ  เดี๋ยวก่อน! ก่อนที่นายจะพูดต่อฉันอยากถามว่า ฉันขอที่ในหัวใจของนายบ้างได้ไหม แม้ว่านายจะรักคนอื่น 

จูเลียนมองไปที่นานามิ เขามองตาเธอที่กําลังมีน้ําตาคลอเบ้า เขาเห็นได้ชัดว่าเธอชอบเขามาก

จูเลียนพยักหน้าให้เธอ เมื่อเห็นเขาพยักหน้านานมิก็หยุดน้ําตาเธอยิ้มและมองไปที่จูเลียน

นานามิ  โอเคพอแล้ว ฉันตัดสินใจว่าจะไปกับนายในการเดินทางของนาย 

จูเลียน  อะไรนะ 

นานามิ  ฉันบอกว่าจะร่วมเดินทางกับนาย 

จูเลียนพูดไม่ออกเขาไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อเรื่องนี้อย่างไร ก่อนที่เขาจะพูดอะไรนานามิก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอแล้วลากจูเลียนออกไป

จูเลียน  เราจะไปไหน 

นานามิ  แน่นอนพรุ่งนี้ฉันต้องไปประกวดและนายจะต้องมากับฉันและเราจะออกเดินทางไปยังเมืองคินเซซีในวันรุ่งขึ้น ดังนั้นฉันจึงเหลือเพียงวันนี้เพื่อมองไปรอบ ๆ เมืองที่สวยงามนี้ 

จูเลียน  ไปคนเดียวไม่ได้เหรอและเธออยู่ในโฮเอนมานานกว่าสิบสองเดือนแล้วไม่ใช่? 

นานามิ  ไม่ฉันทําไม่ได้และฉันเรียนในโรงเรียนกรูมเมอร์มาตลอด 12 เดือนที่ผ่านมา ดังนั้น ฉันจึงไม่เคยเห็นโฮเอนทั้งหมด 

จูเลียนไม่รู้จะพูดอะไรเขาจึงไปกับเธอ

นานามิ  จูเลียน ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครที่ทิ้งร่องรอยไว้ในใจของนาย แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้มีที่ที่เท่าเทียมกันในหัวใจของนายในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง 

ทําไมนานามิถึงยอมแบ่งปันจูเลียนก็เพราะว่าโลกนี้ไม่มีกฏใด ๆ ที่ จํากัดการแต่งงานหลายคน ผู้ชายสามารถมีภรรยาได้หลายคนแต่ขึ้นอยู่กับความชอบของบุคคลนั้น นานามิไม่รังเกียจที่จะแบ่งปันจูเลียนกับผู้หญิงอีกคน ผู้ชายอย่างจูเลียนสามารถมีผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่เธอต้องการสร้างสถานที่ที่แข็งแกร่งในหัวใจของเขาเธอจึงต้องดําเนินการโดยเร็วที่สุด

ตอนที่ 104 โฮเอนที่แท้จริง

ด้านหลังพิพิธภัณฑ์ จูเลียนกําลังถอดเสื้อคลุมและหน้ากากออกแล้วมองไปที่ตํารวจที่มาถึงที่นี่

จูเลียน ฉันหวังว่าฉันจะไม่ต้องยุ่งอีกครั้ง

เขาวางเสื้อโค้ทไว้ในกระเป๋ามิติแล้วมุ่งหน้าไปยังโรงแรมแห่งหนึ่งเพราะต้องการพักผ่อน เขามองไปรอบๆ และพบโรงแรมแห่งหนึ่งที่มีทุกอย่างที่เขาสามารถขอได้ เขาจึงเช่าห้องและเดินเข้าไปถอดเสื้อผ้า เขาอาบน้ําจนสดชื่นขึ้นและไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ก่อนเริ่มค้นหาสิ่งต่างๆทางออนไลน์

หลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่งจู่ๆเขาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนที่ด้านล่างขวาของหน้าจอมันบอกว่า ศาสตราจารย์โอคิโดะต้องการคุยกับคุณ

จูเลียน  ศาสตราจารย์? มีอะไร? 

จูเลียนคลิกข้อความและมันก็นําเขาไปยังแอปพลิเคชันวิดีโอแชทโดยตรง

จูเลียน  ศาสตราจารย์

โอคิโดะ  จูเลียน ฉันพยายามติดต่อเธอแต่ติดต่อไม่ได้เลย 

จูเลียน  เกิดอะไรขึ้น 

โอคิโดะ  ทีมวิจัยของเราและศาสตราจารย์พลาเทนพบสิ่งที่น่าสนใจเมื่อเร็วๆนี้ 

จูเลียน  ศาสตราจารย์พลาเทนเหรอ มันเกี่ยวกับเมก้าสโตนหรือเปล่า 

โอคิโดะ  อันที่จริงทีมวิจัยของเราสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในโฮเอน ลีกกําลังพยายามติดตามกลุ่มอาชญากรที่เรียกว่า Shadows และพวกเขาก็บุกเข้าไปในฐานของพวกเขาและพบหินเมก้าสโตรมากกว่าสิบชนิดที่นั่น ลีกขอให้เราตรวจสอบสิ่งนี้และเราได้ส่งทีมวิจัยกลุ่มหนึ่งไปที่โฮเอน 

จูเลียน  Shadows รี 

จูเลียนจําพวกนี้ได้หัวหน้านั้นเคยพยายามลอบสังหารเขา แต่เขาลืมเรื่องนี้ไปแล้วแต่ตอนนี้เขานึกถึงพวกเขาได้หลังจากได้ยินศาสตราจารย์โอคิโดะ

โอคิโดะ  ใช่ พวกเขาเป็นองค์กรอาชญากรรมที่มีความลับและกําลังทําให้ลูกมีช่วงเวลาที่ยากลําบากและสงครามที่เกิดขึ้นระหว่างทีมอควา และทีมแม็กม่านั้นยังทําให้พวกเขาซ่อนตัวได้ด้วย 

จูเลียนพยักหน้าขณะที่เขาเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ อีกไม่สามารถจดจ่อกับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งได้ เนื่องจากทีมแม็กม่าและทีมอควากําลังก่อปัญหาอยู่ทุกหนทุกแห่ง และองกรค์ Shadow ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็กําลังใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้อย่างเต็มที่

โอคิโดะ  อืม นั่นไม่ใช่เรื่องสําคัญที่อยากจะบอกเธอ 

จูเลียน  แล้วมันคืออะไร 

โอคิโดะ  ลีกซักถามสมาชิกกลุ่มเงาที่ถูกจับและพบว่าพวกเขาสร้างเมก้าสโตนในโฮเอน ตอนแรกทุกคนคิดว่าเมก้าสโตนมาจากคาลอส แต่เราคิดผิดมาตลอด 

จูเลียน  คุณหมายถึงอะไร 

โอคิโดะ  นั่นคือสิ่งที่ทีมวิจัยของเราค้นพบเมื่อ 3000 ปีก่อน มีอุกกาบาตขนาดใหญ่พุ่งชนโฮเอนและอุกกาบาตก็นําเมก้าสโตนมาสู่โลกของเราด้วย 

จูเลียน  คุณกําลังบอกว่าเมก้าสโตนมีต้นกําเนิดมาจากโฮเอน? 

จูเลียนตกใจมาก เขารู้สึกเหมือนโลกที่เขาเห็นและโลกที่เขาจากมานั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

โอคิโดะ  ใช่ เธอรู้เรื่องนาฬิกาพระอาทิตย์ที่เมืองเฮียโคคุ ในภูมิภาคคาลอสไหม 

จูเลียนพยักหน้า

โอคิโดะ  ศาสตราจารย์พลาเนมีส่วนร่วมในการวิจัยนี้ด้วยและเขาเชื่อว่าการเกิดของเมก้าสโตนในคาลอสเกี่ยวข้องกับนาฬิกาพระอาทิตย์ ดังนั้นเขาจึงค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งวันและส่งการอ่านค่าการแผ่รังสีที่แผ่ออกมาจากนาฬิกาพระอาทิตย์ ทีมงานในโฮเอนได้อ่านการวิจัยนี้และพบการอ่านค่าประเภทเดียวกัน แต่มีประสิทธิภาพมากกว่านาฬิกาพระอาทิตย์ 

จูเลียน  มันมาจากที่ไหน 

โฮคิโดะ  มันมาจากเมืองรูน เมืองนี้ถูกสร้างขึ้นจากอุกกาบาตแบบเดียวกับที่พุ่งชนโฮเอนเมื่อ 3000 ปีก่อนและนาฬิกาพระอาทิตย์ก็เป็นชิ้นส่วนของอุกกาบาตที่แยกออกจากชิ้นส่วนหลักและตกลงบนคาลอส 

จูเลียน  คุณยืนยันได้ไหม 

โอคิโดะ  นั่นคือปัญหา ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปในศาลเจ้ามาซาเมะ (

R 0 ) (ICD) แชมป์ปัจจุบันของโฮเอน มิคุริก็เป็นผู้พิทักษ์ศาลเจ้านี้และเขาปฏิเสธแม้กระทั่งลีกที่จะเข้าไป เขาระบุว่าครอบครัวของเขาเป็นผู้พิทักษ์ ของศาลเจ้ามาซาเมะเป็นเวลากว่า 1,000 ปี และเขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาเว้นแต่จะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น 

จูเลียน  งั้นอุกกาบาตก็ยังคงอยู่ในโฮเอนใต้เมืองรูน? 

โอคิโดะ  ใช่ รังสีที่มาจากใต้ดินมีขนาดใหญ่มาก 

จูเลียนครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่พักหนึ่งและไม่รู้จะพูดอะไร เขารู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่เขาคาดหวัง

จูเลียน  ศาสตราจารย์ขอเวลาหน่อยแล้วฉันจะโทรกลับ 

โอคิโดะ  โอเค เดี๋ยวก่อน! ครั้งล่าสุดจากการค้นพบมีข่าวเกี่ยวกับ Mega Evolutions ว่าจะออกมาเร็วๆนี้ และคนทั่วไปจะได้รับรู้ในไม่ช้านี้ 

จูเลียนพยักหน้าและปิดคอมพิวเตอร์

จูเลียน  ฉันจําไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในอนิเมะ

จูเลียนคิดถึงทุกสิ่งที่ศาสตราจารย์โอคิโดะพูดและเขาก็ตระหนักถึงบางสิ่ง

จูเลียน  โลกแตกต่างจากที่เขียนไว้มาก ฉันเคยเห็นโลกนี้จากแค่หน้าจอแต่ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ และมันกว้างใหญ่และแตกต่างมาก มันน่าสนใจจริงๆ 

ตอนที่ 103 ปัญหาที่พิพิธภัณฑ์ Oceanic

บนเรือเฟอร์รี่ที่กําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองไคนะ จูเลียนกําลังพูดคุยกับกัปตันและสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับจุดหมายปลายทางของพวกเขา

กัปตัน  เมืองไคนะเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 9 ในโฮเอน เมืองนี้กลายเป็นเมืองที่มีน้ําสะอาดในปัจจุบันทําให้มีอาหารมากมาย ตลาดในท้องถิ่นก็เริ่มเติบโตขึ้นและในไม่ช้าก็กลายเป็นท่าเรือสําหรับเรือท่องเที่ยวและเรือที่บรรทุกสินค้าเป็นสวรรค์ของพ่อค้าเลยล่ะ 

จูเลียน  แล้วคนที่นั่นล่ะ? 

กัปตัน  ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นสบายดีมีคนคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากในเมืองไคนะ ชื่อของเขาคือกัปตันคุสุโนคิ เขาเป็นนักสํารวจใต้ทะเลที่ดูแลอู่ต่อเรือของคุสุโนคิด้วย 

จูเลียน  เข้าใจแล้ว 

การสนทนาของพวกเขาสิ้นสุดลงแล้วจูเลียนก็กลับไปที่ห้องของเขาและรอเรือข้ามฟากไปถึงเมือง

หลังจากเดินทางเพียงไม่กี่วันเรือเฟอร์รี่ก็มาถึงเมืองไคนะ ในที่สุดจูเลียนก็ขึ้นจากเรือเฟอร์รี่และสัมผัสได้ถึงลมทะเลบนผิวของเขา เขามองไปที่มหาสมุทรและสังเกตเห็นว่าน้ํานั้นใสกว่าน้ําทะเลปกติ เด็ก ๆ กําลังวิ่งเล่นรอบชายหาด ในขณะที่ผู้ใหญ่กําลังพักผ่อนบนชายหาดเพื่อทําผิวแทน

จูเลียน ที่นี่ดูเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวมากกว่าท่าจอดเรือ

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าทางเข้าเมืองคือการเดินผ่านชายหาด ทางเข้าอีกแห่งอยู่ทา งด้านทิศเหนือของเมืองซึ่งจะนําไปสู่เมืองคินเซซี

ในที่สุดเขาก็เข้ามาในเมืองและเห็นว่ามันมีชีวิตชีวามาก ผู้คนเดินไปมาอย่างอิสระพร้อมกับโปเกมอนของพวกเขา เขาขี่รถไปรอบ ๆ และเห็นประภาคารขนาดใหญ่และมีนักท่องเที่ยวบางคนกําลังยืนถ่ายรูปอยู่รอบ ๆ

เขาตัดสินใจไปที่ศูนย์โปเกมอนและตรวจร่างกายโปเกมอนของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อที่พวกมันจะได้รีเฟรชตัวเองจากการเดินทางอันแสนเหน็ดเหนื่อยบนเรือเฟอร์รี่

จูเลียนไปที่ศูนย์โปเกมอนและมอบโปเกมอนของเขาให้กับพยาบาลจอย หลังจากมอบให้กับพยาบาลจอยแล้วเขาก็เริ่มมองไปรอบ ๆ และพบสิ่งที่น่าสนใจบนกระดานข่าว

จูเลียน  Pokemon Fan Club นี่เป็นแฟนคลับแบบกันไหนน่าไปลองดู 

หลังจากรอสักพักพยาบาลจอยก็กลับมาและคืนโปเกมอนของเขา จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังอาคารที่เขียนถึงโปเกมอนแฟนคลับในกระดานข่าวนั้น ในไม่ช้าเขาก็มาถึงหน้าอาคารที่ตกแต่งด้วยของตกแต่งที่สวยงามและมีขนาดใหญ่มีป้ายที่เขียนว่า Pokemon Fan Club ด้วยตัวอักษรตัวหนาขนาดใหญ่

จูเลียนไม่ต้องการตัดสินหนังสือจากปกดังนั้นเขาจึงเข้าไปข้างในเพื่อดูผู้คนทุกวัยที่กําลังโต้ตอบกันอย่างมีความสุข

จูเลียน  ไม่เลว 

จูเลียนชอบบรรยากาศภายในแฟนคลับแต่ละคนและทุกคนก็ให้ความเคารพซึ่งกันและกันและพูดคุยเกี่ยวกับโปเกมอน บางคนก็โชว์โปเกมอนของพวกเขาและพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เติบโตมากับพวกเขาสิ่งที่จูเลียนไม่ชอบเกี่ยวกับแฟนคลับนี้ก็คือสิ่งนี้เป็นมีเพียงโปเกมอนที่น่ารักแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ตัวจูเลียนขอบสายพันธุ์ที่แตกต่างกันแต่ละชนิด พวกเขา ที่พูดถึงแต่โปเกมอนน่ารักเท่านั้นก็ทําให้เขาเบื่อเขาจึงตัดสินใจที่จะจากไป

ขณะที่เขากําลังจะจากไปเขาเห็นผู้ชายสองคนเข้ามาในคลับและได้ยินบทสนทนาของพวกเขา

ชาย 1  เฮ้ นายเห็นพวกใส่ชุดสีน้ําเงินรอบ ๆ พิพิธภัณฑ์มหาสมุทรไหม 

ชาย 2  ใช่ ถ้ามีคนพยายามเข้าไปพวกเขาก็จะหยุดพวกนั้น พวกเขาดูค่อนข้างอันตรายนะสําหรับฉัน 

ชาย 1  ฉันคิดเหมือนกัน 

จูเลียนฟังพวกเขาและก็อยากรู้เช่นกัน

จูเลียน  พิพิธภัณฑ์ Oceanic ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองและถ้าฉันจําไม่ผิดมันควรจะเป็นหนึ่งในที่ของกัปตันคุสุโนคิ 

เนื่องจากไม่มีอะไรให้เขาทําที่แฟนคลับแล้ว เขาจึงตัดสินใจไปชมพิพิธภัณฑ์แห่งนี้อย่างรวดเร็วและดูว่ามีอะไรน่าสนใจเกิดขึ้นที่นั่นหรือไม่

จูเลียนกระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและเร่งความเร็วไปทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองเมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นสิ่งที่เขาได้ยินจากชายสองคนนั้น เขาเห็นกลุ่มคนในชุดสีฟ้ารอบ ๆพิพิธภัณฑ์เขายังสังเกตเห็นว่าพวกเขาเหมือนพวกโจรสลัดจากชุดของพวกเขา

จูเลียนตระหนักว่าคนเหล่านี้คือใคร

จูเลียน ทีมอควา พวกเขามาทําอะไรที่นี่? 

จูเลียนพยายามนึกถึงทุกสิ่งที่เขาจําได้เกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาไม่มีความทรงจําเกี่ยวกับพวกเขาเลย

จูเลียน Blue Orb ถูกเก็บไว้ที่นี่เหรอ? 

จูเลียนนึกถึงสิ่งที่เขาอ่านในถ้ําหินแกรนิตและจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากลุ่มคนโง่เหล่านี้ปล่อยไคโอกาเป็นอิสระเขาไม่ต้องการถูกทําลายวันอันแสนสงบสุขของเขาและถ้า ไคโอกา หรือ กราดอนได้รับการปลดปล่อยวันอันสงบสุขของเขาก็จะจบลง ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการก็ตาม

เขาเดินไปด้านข้างหน้าและหยิบเสื้อคลุมยาวสีแดงกับหน้ากากสีดําออกเพื่อปิดบังใบหน้าและตรงไปที่พิพิธภัณฑ์

สมาชิกทีมอควาที่ยืนเฝ้าเห็นชายร่างสูงสวมเสื้อคลุมสีแดงและหน้ากากสีดําเดินเข้ามาหาเมื่อพวกเขาเห็นชายสวมชุดสีแดงพวกเขาก็คิดว่าเขาเป็นสมาชิกของทีมแม็กมา พวกเขาจึงตื่นตัว

จูเลียนหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขาในขณะที่เขาเห็นคนหลายคนรอบตัวเขาพร้อมกับถือโปเกบอลไว้ในมือ

สมาชิก 1  แกเป็นสมาชิกทีมแม็กม่าสินะ ออกไปเดี๋ยวนี้ไม่งั้นแกจะต้องเสียใจที่มารบกวนทีมอควาอันยิ่งใหญ่ 

จูเลียนก็จปากเมื่อเขาได้ยินพวกนั้นเรียกเขาว่าสมาชิกทีมแม็กม่า

จูเลียน  อย่าเปรียบเทียบฉันกับพวกนั้นไอโง่ 

สมาชิก 2  หยุดพูดเถอะมาแสดงให้มันเห็นว่าการท้าทายทีมอควานั้นหมายความว่าอย่างไร 

พวกเขาส่งโปเกมอนของพวกเขาออกมาและพวกมันทั้งหมดคือ เฮย์กานิ และ โปจิเอนา

จูเลียน  เกียราดอส 

จูเลียนส่ง เกียราดอส ออกไปและทันทีที่ เกียราดอส ออกมามันก็จ้องลงไปที่โปเกมอนตัวเล็กๆ เหล่านี้ซึ่งดูเหมือนมดและด้วยความสามารถของมัน Intimidate ก็ทําให้ เฮย์กานิ และ โปจิเอนาทั้งหมดต่างหวาดกลัวอย่างไร้เหตุผลและละทิ้งเทรนเนอร์วิ่งหนีไปทันทีอาจกล่าวได้ว่าเมื่อพวกมันเห็น เกี่ยราดอส ที่มีความสูง 14 เมตรพวกมันก็อดไม่ได้ที่จะสั่นด้วยความกลัว

สมาชิก 3  ฮ่าฮ่าฮ่า เราแค่ล้อเล่นทีมอควาอะไรล่ะ พวกเราก็แค่คอสเพลย์เฉย ๆ บ้ายบาย 

พวกเขาหนีสุดชีวิตและถอดเครื่องแต่งกายอย่างรวดเร็ว

จูเลียนเรียก เกี่ยราดอส กลับมาความตั้งใจของเขาคือทําให้พวกนั้นตกใจกลัวจะได้ไม่ต้องเสียเวลาต่อสู้กับพวกอ่อนแอ

เขาเข้าไปในพิพิธภัณฑ์และเห็นว่าชั้นหนึ่งว่างเปล่า เขาเดินไปข้างหน้าและได้ยินเสียงดังขึ้นด้านหลังโต๊ะพนักงานต้อนรับ เขามองไปข้างหลังและเห็นผู้หญิงผมบลอนด์คนหนึ่งกําลังดิ้นรนออกจากเชือก

เมื่อสาวผมบลอนด์เห็นจูเลียนเธอรู้สึกกลัวเพราะเขาปกปิดใบหน้าจนดูน่าสงสัย จูเลียนไม่สนใจการจ้องมองที่น่ากลัวของเธอเพราะมันเป็นปฏิกิริยาปกติของคนทั่วไป จูเลียนก้มลงและแก้มัด เธอ

จูเลียน  หนีไปและอย่าพยายามเข้าไปยุ่ง 

หญิงสาวผมบลอนด์ยังคงหวาดกลัว แต่เธอตระหนักว่าชายคนนี้ช่วยเธอไว้เธอโค้งคํานับและวิ่งหนีไป จูเลียนเดินเข้าไปข้างในอย่างช้า ๆ และสังเกตเห็นทีมอควาสองคนใกล้บันได

จูเลียน  ถ้าฉันต่อสู้กับพวกเขามันอาจจะเป็นการเตือนพวกข้างบน ฉันควรจะซัดพวกเขาอย่างเงียบ ๆ 

จูเลี่ยนก้าวถอยหลังและซ่อนตัวอยู่หลังกําแพงก่อนจะเปานกหวีดเบา ๆ สมาชิกที่มอควาคนหนึ่งได้ยินแล้วมองซ้ายขวา

สมาชิก 1  นายได้ยินอะไรไหม 

สมาชิก 2  หม ฉันไม่ได้ยินนะ 

สมาชิก 1  แปลก เดี๋ยวฉันจะตรวจดู 

สมาชิกคนนั้นเดินไปหาจูเลียนและเข้ามาใกล้บริเวณจุดต้อนรับ เขาไม่ได้สังเกตเห็นจูเลียนเลยและก่อนที่เขาจะรู้ตัว จูเลียนก็สับไปที่ด้านหลังศีรษะของเขาและสมาชิกคนดังกล่าวก็สลบไป

สมาชิกอีกคนได้ยินเสียงดังมาจากทิศทางที่สมาชิก 1 ไปเขาเริ่มสงสัยและพยายามวิ่งขึ้นไปเตือนคนอื่นแต่ก่อนที่จะทําได้เขารู้สึกเจ็บแปลบที่หลังคอและสลบไปเช่นกัน

จูเลียนจับสมาชิกที่ล้มแล้ววางเขาไว้ด้านข้างก่อนเดินขึ้นบันได

เมื่อเขาไปถึงชั้นสองเขาได้ยินเสียงบางอย่าง เขาเดินเข้าไปข้างในและเห็นชายอายุ 50 ปีผมสีน้ําตาลถูกมัดไว้บนเก้าอี้และด้านหน้าของเขาเป็นชายร่างใหญ่ท้วมสวมกางเกงสีน้ําเงินคน ๆ นั้นกําลังสอบปากคําชายชรา

จูเลียน  ถ้าฉันจําไม่ผิดคนแก่คนนั้นต้องเป็นกัปตันคุสุโนคิและเพื่อนตัวใหญ่คนนั้นจะต้องเป็นหนึ่งในผู้ดูแลของทีมอควา 

สมาชิกทีม  บอสอุชิโอะเราควรจะไปได้แล้วไม่งั้นตํารวจจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ 

อุชิโอะ  อิ่ม ดูเหมือนว่าฉันต้องบังคับนายนะคุณกัปตันคุสุโนคิ มอบเครื่องกําเนิดอินฟินิตี้มาให้ฉันไม่งั้นเราจะต้องทําร้ายนาย 

คุสุโนคิ  เหอะ ฉันจะไม่มีวันให้นาย 

อุชิโอะ  งั้นก็จะช่วยไม่ได้ ชิซาริเกอร์ 

ชิซาริเกอร์ ข้าง ๆ เขากําลังจะลงมือแต่ก็ได้ยินเสียงจากด้านหลัง

จูเลียน  ช้าก่อนคุณสุภาพบุรุษ

สมาชิกทีมอควาและอุชิโอะหันกลับไปมองชายร่างสูงในเสื้อคลุมสีแดงและหน้ากากที่ยิ้มให้พวกเขา

อุชิโอะ  แกมาจากทีมแม็กม่าเรอะ 

อีกครั้งที่ได้ยินคํานี้

จูเลียน  คนที่ใส่ชุดสีแดงหมายความว่าเขาต้องมาจากทีมแม็กม่ารึไง 

อุชิโอะ  ไม่ใช่ 

จูเลียน  งั้นก็ชัดเจนแล้ว ตอนนี้มาคุยธุระจริง ๆ ดีกว่า ปล่อยผู้ชายคนนั้นซะแล้วออกไปไม่งั้นฉันต้องบังคับนาย 

อุชิโอะหัวเราะเมื่อได้ยินจูเลียนพูด ตามด้วยเสียงหัวเราะของสมาชิกที่เหลือ

อุชิโอะ  แกเป็นคนตลก ๆ แกจะบังคับพวกเราทุกคนให้ออกจากที่นี่ได้ยังไง 

จูเลียน  โว้ว นั่นเป็นคําถามเชิงตรรกะรึเปล่า อ้อ และนี่สําหรับคําตอบของนาย 

จูเลียนหยิบโปเกบอลออกมาและแสดงให้อุชิโอะเห็น

อุชิโอะมองไปที่จูเลียนและเริ่มสงสัย

อุชิโอะ  เขาถือตัวตนแบบไหนไว้ถึงได้มั่นใจในการท้าทายพวกเราทุกคน หรือเขาแค่มั่นใจอย่างโง่เขลา

อุชิโอะ  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แกเป็นคนกล้าหาญจริง ๆ แต่ก็โง่เหมือนกัน ทุกคนแสดงให้มันเห็นถึงพลังของทีมอควา 

สมาชิกทุกคนรวมทั้งอุชิโอะส่งโปเกมอนออกมาทั้ง เฮย์กานิ ชิซาริเกอร์ โปจิเอนา และกุราเอนามีโปเกมอนอย่างน้อย 15 ตัวที่เผชิญหน้ากับจูเลียน

จูเลียน  นั่นมันน่าสนใจ ให้ฉันแสดงให้นายเห็นว่าฉันจะบังคับนายอย่างไร ไป! 

จูเลียนส่งโปเกบอลที่เขาถือขึ้นไปในอากาศจากนั้น ฮีทราน ก็ออกมาจากโปเกบอลและมองไปที่โปเกมอน 15 ตัวที่อยู่ตรงหน้ามัน

อุชิโอะ  เป็นโปเกม่อนแบบไหนกัน? 

จูเลียน  ชนิดพิเศษ 

อุชิโอะ  ไม่เป็นไรทุกคนโจมตี! 

สมาชิกที่มอควาทั้งหมดเรียกการโจมตีและส่งมันไปยัง ฮีทราน

จูเลียน  Magma Storm

ฮีทราน สร้างพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นจากหินหนืดที่ร้อนจัดพุ่งเข้าชนกับทีมอควาและโปเกมอนของพวกเขา การโจมตีทั้งหมดของพวกมันถูกบดขยี้โดย Magma Stormและส่งพวกมันบินข้ามห้องกระแทกเข้ากับกําแพง

อุชิโอะและสมาชิกที่เหลือต่างก็ตกใจและไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น

จูเลียน  คุณสุภาพบุรุษ แน่ใจหรือว่าไม่ต้องการจากไป 

อุชิโอะมองไปที่จูเลียนและนิ่งเงียบ

อุชิโอะ  ไปกันเถอะ 

อุชิโอะเดินจากไปเพราะนี่เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เขาทําได้ในตอนนี้

จูเลียนเดินไปหากัปตันคุซุโนคิที่ถูกมัดไว้และแก้มัดเขา

คุซุโนคิ  ขอบคุณ คุณช่วยฉันไว้ 

จูเลียน  ไม่ต้องเกรงใจ ฉันทําเพื่อตัวเองเท่านั้น 

จูเลียน  ฉันจะไปแล้ว 

จูเลียนเรียก ฮีทราน กลับและเดินจากไป ทันทีที่จูเลียนออกไปตํารวจก็มาและเห็นว่าชั้นสองทั้งหมดยุ่งเหยิงและกัปตันคุซูโนคิก็ยืนนิ่งอยู่ที่นั่น

เจ้าหน้าที่จุนซา  คุณคุซุโนคิเป็นอะไรไหม 

คุซุโนคิ  ต้องขอบคุณคนแปลกหน้าคนนั้น ฉันปลอดภัยดีแต่ฉันหวังว่าเธอจะเข้มงวดการรักษาความปลอดภัยรอบ ๆพิพิธภัณฑ์สักสองสามวันจนกว่าโครงการของเราจะสิ้นสุด 

เจ้าหน้าที่จุนซา  ฉันจะตรวจสอบเอง 

คุซุโนคิ ชายหนุ่มคนนั้นเป็นใครได้บ้างนะ?

ตอนที่ 102 หัวหน้ายิมโทวคิ

ระหว่างทางออกจากถ้ําหินแกรนิตเขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปในถ้ําชายหนุ่มคนนี้มีผมสีฟ้าอ่อนและสวมชุดสํารวจ จูเลียนจําชายหนุ่มคนนี้ได้เขาคือ วาบุกิ ไดโกะ ทายาทของบริษัทเดวอนและเป็นว่าที่แชมป์ในอนาคตของภูมิภาคโฮเอน จูเลียนสังเกตเขาและรู้ว่าเขามีศักยภาพที่จะแข็งแกร่งพอ ๆ กับวาตารุแต่ตอนนี้เขายังขาดอยู่นิดหน่อย

จูเลียนออกมาจากถ้ําและสัมผัสได้ถึงแสงแดดอันอบอุ่นของดวงอาทิตย์ส่องที่ใบหน้าของเขาและเมื่อเห็นว่าวันนี้ใกล้จะหมดลงเขาจึงตัดสินใจที่จะพักผ่อนในวันนั้น

จูเลียนเดินไปรอบ ๆ เมืองและพบโรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่งใกล้ชายหาดและตัดสินใจที่จะพักผ่อนที่นี่สักวันเพราะมันสงบและค่อนข้างอยู่ข้างนอกและในวันรุ่งขึ้นก็มาถึงแสงแดดที่สดใสทําให้จูเลียนตื่นขึ้นมาเขาไปยิมมุโระอย่างรวดเร็วเนื่องจากเขาต้องการไปเมืองถัดไปโดยเร็วที่สุดเพราะมันไม่มีอะไรน่าสนใจเหลืออยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้

หลังจากเตรียมตัวพร้อมแล้วเขาก็ตรงไปที่ยิมทันที เมื่อไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นชายวัยกลางคนนงอยู่ที่ทางเข้า เขาเป็นคนดูแลยิมและยังเป็นคนแนะนําเทรนเนอร์เกี่ยวกับหัวหน้ายิม

ผู้ดูแล  ชายหนุ่มหัวหน้ายิมโทวคิเป็นเทรนเนอร์ประเภทต่อสู้ ดังนั้นฉันขอแนะนําให้คุณอย่าใช้โปเกมอนประเภทปกติเพื่อท้าทายเขาล่ะ 

จูเลียนพยักหน้าและเดินผ่านชายวัยกลางคนไปที่บันไดที่นําไปสู่สนาม เขาไปถึงสุดบันไดและพบชายหนุ่มคนหนึ่งกําลังชกลมอยู่เขาคือโทวคิหัวหน้ายิมของมุโระยิมแห่งนี้

โทวคิเห็นจูเลียนก็หยุดการฝึกและมองไปที่เขา

โทวคิ  นายเป็นผู้ท้าชิง? 

จูเลียนพยักหน้า

โทวคิ  เยี่ยมมาก ฉันรอผู้ท้าชิงมานานแล้วโปเกมอนของฉันต้องการคู่ซ้อม 

โทวคิเดินไปที่สนามตามด้วยจูเลียน

โทวคิ  วันนี้ไม่มีผู้ตัดสินดังนั้นฉันจะบอกกฎเอง เราทั้งคู่จะใช้โปเกมอนสองตัวและนายได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนตัวโปเกมอนของนายในระหว่างการต่อสู้และส่วนที่เหลือก็เหมือนกับทุกยิมนั่นแหล่ะ 

จูเลียนพยักหน้าและประจําตําแหน่งของเขาในสนาม

โทวคิ  งั้นเริ่มกันเลยไปเลย วันริก 

โทวคิส่ง วันริก ออกไปอย่างดุเดือด มันเข้าสู่สนามและทําการชกลมเพื่อแสดงทักษะของมัน

จูเลียน  รารูโทส เธอพร้อมแล้วใช่มั้ย 

จูเลียนส่งรารูโทสออกไป โทวคิกลายเป็นคนจริงจังเมื่อเขาเห็น รารูโทส เขาเสียเปรียบในด้านประเภทของโปเกมอนอย่างประเภทพลังจิตโดยสิ้นเชิง

โทวคิ  วันริก ใช้ Focus Energy

วันริก ใช้ Focus Energy และนําพลังทั้งหมดมารวมไว้ที่จุดเดียวในร่างกายตามที่ต้องการเพื่อโจมตีรารูโทสเพียงหนึ่งครั้ง

โทวคิ  ตอนนี้ล่ะ Karate Chop 

จูเลียนไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นอน

จูเลียน  เทเลพอร์ต 

ทันใดนั้น รารูโทส ก็หายไปจากจุดของถมันและปรากฏตัวขึ้นอีกจุดในสนาม

 Calm Mind 

รารูโทส เปิดใช้งาน Calm Mind และเพิ่มการโจมตีพิเศษและการป้องกันพิเศษของมัน

จูเลียน  Psyshock 

โทวคิ  Dig 

จู่ ๆ วันริก ก็ใช้ Dig และซ่อนตัวอยู่ใต้ดินเพื่อหนีจาก Psyshock

จูเลียน  รารูโทส ใช้ Double Team 

รารูโทส สร้างร่างของตัวเองหลายร่างและเมื่อ วันริก ออกมาจากพื้นเพื่อโจมตี รารูโทสก็ส่งร่างของเธอออกไป

จูเลียน  จบล่ะ Psyshock 

เนื่องจาก วันริก อยู่ในอากาศจึงไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีได้ในครั้งนี้ดังนั้นมันจึงโดน Psyshockและล้มลงบนพื้นพร้อมกับเสียงดังฟูก่อนสลบไป

โทวคิ  รารูโทส ของนายเป็นเรื่องยากที่จะจัดการจริง ๆ 

จูเลียนแค่ยิ้มให้โทวคิเขาจําได้ว่า รารูโทส มักอยู่กับ โยกิราส และ คิโมริ อย่างไรก็ตามหลังจากได้รับแนวคิดจาก เก็งก้า ไป รารูโทส ก็มีนิสัยซุกซนมากขึ้นในตอนนี้ แต่เขารู้ว่ามันจะไม่นานเมื่อเธอวิวัฒนาการบุคลิกภาพของเธอก็จะพัฒนาไปพร้อมกับเธอเช่นกัน

โทวคิ รู้ว่าเขายังมีโอกาสน้อยที่จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้ แต่เขาสนุกในขณะที่ต่อสู้ดังนั้นเขาจีงยังคงดําเนินต่อไป

โทวคิ  มากุโนะชิตะ ไปกันเถอะ 

จูเลียน  รารูโทส Clam Mind 

รารูโทส เพิ่มค่าการโจมตีพิเศษและการป้องกันพิเศษอีกครั้ง

โทวคิ  มากุโนะชิตะ Arm Thrust 

มากุโนะชิตะเดินไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงแขนทีละข้าง

จูเลียน [รารูโทส ระวังด้วยหากเธอพบเห็นบางอย่างแปลก ๆ ก็ใช้ Teleport ซะนะ]

จูเลียนรู้ดีว่าเขาไม่ควรดูถูกคู่ต่อสู้แม้ว่าอีกฝ่ายจะเสียเปรียบอย่างมากก็ตามและเมื่อเห็น โท วคิ ใช้ Arm Thrust ซึ่งจะมีผลน้อยมากจาก รารูโทส เขาก็สงสัยในเรื่องนี้

ขณะที่จูเลียนได้สั่งให้ รารูโทส จดจ่ออยู่และใช้พลังจิตของเธอตรวจสอบสภาพแวดล้อมเพื่อสังเกตเห็นความแตกต่างเล็กน้อยที่อาจเกิดขึ้นกับเธอหรือสิ่งรอบข้าง

เมื่อ มากุโนะชิตะ เข้าใกล้เธอโดยใช้ Arm Thrust ทันใดนั้น รารูโทส ก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของพลังงานในอ้อมแขนของ มากุโระชิตะ มันเป็นพลังงานมืดโดยรับรู้ถึงอันตรายทําให้รารูโทสได้เทเลพอร์ตอย่างรวดเร็ว

จูเลียนพูดถูกนี่คือไพ่ที่ซ่อนอยู่ของโทวคิสําหรับการเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามที่ใช้โปเกมอนประเภทพลังจิต เขาจะสั่งให้ มากุโนะชิตะ ใช้ Arm Thrust แต่การโจมตีที่แท้จริงที่จะเข้าสู่คู่ต่อสู้คือ Knock Off

โทวคิ รู้สึกประหลาดใจที่เห็น รารูโทว หลบหนีก่อนที่มันจะถูกโจมตี

โทวคิ  ไม่คิดเลยว่าเขาจะรู้ 

จูเลียนรู้สึกประทับใจกับ โทวคิ แม้ว่าเขาจะเห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นแต่เขาก็ไม่คิดว่าจะมีการเคลื่อนไหวที่ซ่อนอยู่หลังท่า Arm Thrust

จูเลียน  รารูโทส มาจบเกมนี้กันเถอะ Psyshock 

รารูโทส ใช้ Psyshock อีกครั้งและโจมตี มากุโนะชิตะ ด้วยพลังเต็มที่เนื่องจาก พลังการโจมตีพิเศษของ รารูโทส ที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและพลังของ Psyshock ก็สูงมากเช่นกัน

มากุโนะชิตะสลบในทันทีและ รารูโทส ก็ชนะการต่อสู้

โทวคิถอนหายใจอย่างรุนแรงและเรียก มากุโนะชิตะ กลับไปที่โปเกบอลก่อนเดินไปหาจูเลียนและมอบ Knuckle Badge ให้เขา

จูเลียนรับมันไว้และแสดงให้รารูโทส ดู

จูเลียนมอบตราให้รารูโทส ถือ มันจ้องมองตรานั้นและเธอก็มีความสุขมาก เธอชอบสิ่งที่เป็นประกายแบบนี้

จูเลียนเรียก รารูโทส กลับและตัดสินใจออกไปเมื่อเขาหันไปรอบ ๆ ก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเข้ามาในโรงยิมนั่นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ชีวาบุกิ ไดโกะ

ไดโกะมองไปที่จูเลียนและโทวคิ

โทวคิ  โย่ ไดโกะพบอะไรน่าสนใจในถ้ําไหม 

ไดโกะ  นา ฉันมาที่นี่เพื่อถามนายเกี่ยวกับเรื่องนี้นี่แหล่ะ เพราะนายมีความรู้มากที่สุดเกี่ยวกับถ้ําแถวนี้ 

จูเลียนกําลังจะจากไปแต่จู่ ๆ ไดโกะก็หยุดเขา

ไดโกะ  สวัสดี ฉันเคยเห็นคุณที่ไหนสักแห่งรึเปล่านะ 

จูเลียนหันกลับไปมองไดโกะ

จูเลียน  น่าจะในถ้ํา เมื่อวานฉันเห็นนายมุ่งหน้าเข้าไปข้างใน

ไดโกะนึกถึงเมื่อวานนี้และเขาจําได้ว่าเขาเห็นใครบางคนออกมาจากส่วนลึกภายในถ้ํา แต่เขา จําใบหน้าของบุคคลนั้นไม่ได้

จูเลียนไม่รอช้าและเดินจากไปพร้อมกับความคิดในหัว

โทวคิ  นายรู้จักผู้ชายคนนั้นไหม 

ไดโกะ  ไม่ แต่ฉันรู้สึกเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง 

โทวคิ  ไม่เป็นไร แต่สิ่งหนึ่งที่นายควรรู้คือเขาแข็งแกร่งมากอาจจะแข็งแรงพอ ๆ กับนายเลย 

ไดโกะไม่ตอบกลับและมองไปที่ประตูที่จูเลียนเดินผ่านไป

ตอนที่ 101 พลิกกลับครั้งที่หนึ่ง

จูเลียนต้องการออกจากเมืองคานาซุมิอย่างรวดเร็ว เขาต้องการตรวจสอบซากปรักหักพังในเกาะมุโระที่ระบุเกี่ยวกับโปเกมอนอย่าง กราดอน และ ไคโอกา ในตํานานและยังมียิมมุโระด้วย

จูเลียนขึ้นเรือเฟอร์รี่อย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังเกาะมุโระระหว่างทางเขาถามกัปตันเรือเฟอร์รี่ แต่กัปตันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับซากปรักหักพังในเกาะมุโระเลย

จูเลียน  ซากปรักหักพังเหล่านี้ต้องอยู่ในถ้ําหินแกรนิตแน่ ถ้ํานี้ยังไม่ได้รับการสํารวจอย่างถูกต้องโดยนักวิจัยเนื่องจากมีโปเกมอนจํานวนมากที่จะโจมตีใครก็ตามที่ข้ามเส้นทางของพวกเขา

หลังจากเดินทางมาหนึ่งวันครึ่งในที่สุดจูเลียนก็มาถึงเกาะมุโระ เกาะนี้ใหญ่มาก แต่มีเมืองเล็กๆ อยู่ที่นี่เพียงแห่งเดียว

จูเลียนเดินไปรอบ ๆ เมืองและพบศูนย์โปเกมอนดังนั้นเขาจึงตัดสินใจพักผ่อนอย่างรวดเร็วกับโปเกมอนของเขา เขายังเห็นยิมมุโระ แต่เขาไม่ต้องการท้าทายมันในตอนนี้

หลังจากโปเกมอนของเขาพักผ่อนสั้น ๆ จูเลียนก็ตัดสินใจออกไปสํารวจถ้ําหินแกรนิตโดยอ้างอิงจากแผนที่ดิจิทัลในโทรศัพท์ของเขา เขาไปถึงถ้ําหินแกรนิตขณะที่เขากําลังจะเข้าไปเขาก็เห็น นักสํารวจถ้ําบางคนวิ่งออกมาจากถ้ํา

จูเลียนมองดูพวกเขาอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น คนหนึ่งหยุดเมื่อเห็นจูเลียนพยายามเข้าไปในถ้ํา

นักสํารวจ  เพื่อน นายไม่ควรเข้าไปข้างในนะมันมี ซูแบท จํานวนมากและโปเกมอนจํานวนมากที่จะโจมตีนายโดยไม่มีการเตือนใด ๆ 

จูเลียนหยุดและมองไปที่นักสํารวจ

จูเลียน  ขอบคุณสําหรับคําเตือน แต่ฉันต้องตรวจสอบอะไรบางอย่างในถ้ํา 

นักสํารวจ  ฉันไม่แนะนํานะ แต่นั่นก็แล้วแต่การตัดสินใจของนาย 

นักสํารวจออกไปและจูเลียนก็เข้าไปในถ้ํามืด แต่เขาสามารถมองเห็นด้านในถ้ําได้อย่างชัดเจน หลังจากมองไปรอบ ๆ ถ้ําอยู่พักหนึ่งเขาก็พบว่ามีคนเพียงไม่กี่คนที่กําลังสํารวจถ้ําเช่นกัน

จูเลียน แม้ว่าโปเกมอนที่นี่จะโจมตีคน แต่ก็ยังมีคนมาที่นี่เพื่อค้นหาอัญมณี

ทุกคนที่เขาพบภายในถ้พนั้นพยายามค้นหาอัญมณีล้ําค่า

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในลึกขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาเดินลึกเข้าไปก็พบว่ามีคนจํานวนน้อยลงและมี โปเกมอนมากขึ้น ถ้ําเต็มไปด้วย ซูแบทที่ห้อยอยู่บนเพดานและบางส่วนก็โจมตีจูเลียน แต่จูเลียนก็ส่งเอเลคิเบิล มาจัดการ

แม้จะเดินไปรอบ ๆ ถ้ําเกือบ 1 ชั่วโมงมันก็ยังไม่ตัน จูเลียนตระหนักว่าถ้ํานี้ยังคงอยู่ใต้ดินและ มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติเช่นกัน มันเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นเขาตระหนักได้หลังจากเห็นเครื่องหมายที่ทําขึ้นบนผนังถ้ํา ดูเหมือนว่าพวกมันถูกแกะสลักโดยบางสิ่งที่แหลมคม

จูเลียน เครื่องหมายเหล่านี้เก่ามากแล้ว ถ้ํานี้ต้องถูกขยายออกไปในสมัยโบราณโดยมนุษย์ 

ยิ่งเขาเข้าไปลึกเท่าไหร่มันก็ยิ่งมืดลงเพราะแสงแดดไม่สามารถเข้าถึงภายในได้แม้แต่เขาก็มอง ไม่เห็น เขายังต้องการแสงเพื่อมองเห็นรอบ ๆ ดังนั้นเขาจึงต้องพึ่ง โกกะซารุในขณะที่เขาเดินลึกเข้าไป

ในที่สุดบางสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาได้ ช่องหนึ่งบนกําแพงเขาเดินเข้าไปพบว่ามันเต็มไป ด้วยโปเกมอน แต่พวกมันไม่โจมตีเนื่องจากการปรากฏตัวของ โกกะซารุ พวกมันกลัวและวิ่งหนีไปเขาเห็นทั้ง อิชิซึบูเตะ โคโคโดระ มากุโนะชิตะ และ ซูแบท ทุกที่

จูเลียน  พวกนี้ต้องเป็นสายพันธุ์ที่โดดเด่นในถ้ํานี้แน่ 

เขาเดินไปไกลขึ้นและทันใดนั้นก็มีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเขา เมื่อสิ่งนี้ส่องแสงจาก แสงที่เปล่งออกมาจากไฟของ โกกะซารุ จูเลียนก็เดินเข้าไปใกล้แหล่งที่มาและพบ Mega Stone ที่ติดอยู่ลึกเข้าไปในกําแพง

จูเลียน  Mega Stone! 

จูเลียนตื่นเต้นที่ได้พบมันที่นี่

จูเลียน  โกกะซารุ ทลายกําแพงนี้ 

โกกะซารุ ใช้ Mach Punch และทําให้กําแพงแตกเป็นชิ้น ๆ Mega Stone ตกลงบนพื้นแล้ว จูเลียนก็หยิบมันขึ้นมา เขาทําความสะอาดหินโดยเอาหินก้อนเล็ก ๆ ที่ติดอยู่ออก

มันมีชั้นนอกที่ชัดเจนและมีสีฟ้า สีขาว และ สีเงิน อยู่ในแกนกลาง เขาขัดหินและแสดงให้ โกกะซารุ ดู

จูเลียน  นายรู้สึกอะไรไหม 

โกกะซารุ มองไปที่ Mega Stone และไม่รู้สึกอะไรเลย จากนั้นมันจึงส่ายหัว จูเลียน จงมองไปที่ Mega Stone และพยายามเฝึกทุกสิ่งที่เขาสามารถจําได้จากอนิเมะ แต่เขาก็ล้มเหลวเนื่องจาก Mega Stone จํานวนมากนั้นดูมีสีที่แตกต่างกันเล็กน้อย

จากนั้นจูเลียนก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและใช้ Onmniforce เพื่อตรวจสอบ Mega Stone และ พบบางสิ่งที่น่าสนใจ เขารู้สึกถึงคุณสมบัติของเหล็กที่แผ่ออกมาจากมัน

จูเลียน  มันควรจะเป็น Mega Stone สําหรับโปเกมอนประเภทเหล็ก 

จูเลียนเรียก ฮีทราน ออกมาดู แต่มันก็มีรับปฏิกิริยาเช่นเดียวกับ โกกะซารุ เขาไม่รู้สึกถึงแรงดึงดูดใด ๆ จากมัน

จูเลียน  เอาไว้ฉันจะตรวจสอบเมื่อมีเวลาว่างละกัน 

จูเลียน ยังคงสํารวจต่อไปและเมื่อถึงจุดหนึ่งเขาก็ถูกโจมตีโดย บอสโกโดระปา และมันก็ถูกโจมตีกลับโดย โกกะซารุ จูเลียนยังทดสอบ Mega Stone บน บอสโกโดระ แต่มันก็ไม่ตอบสนองต่อ Mega Stone จูเลียนสงสัยว่า Mega Stone นี้เป็นของโปเก

มอนตัวไหนกันแน่

ในที่สุดจูเลียนก็ไปถึงจุดหมาย เขาพบประตูเหล็กเก่า ๆ ที่มีสนิมปิดกั้นเส้นทางของเขา

จูเลียน  โกกะซารุ ทําลายล็อก 

โกกะซารุ ใช้ Mack Punch และทําให้ล็อคแตก จากนั้นจูเลียนก็ผลักประตูให้เปิดออกและสิ่ง ที่ทักทายเขาคือห้องขนาดใหญ่ที่แกะสลักด้วยงานเขียนโบราณและภาพวาดของฟอสซิลโปเกมอนที่ทิ้งไว้กับมนุษย์อย่างสงบสุข

จูเลียนรู้สึกถึงกับรูปแกะสลักเหล่านี้ มันบอกเล่าเรื่องราวในสมัยโบราณและวิธีที่มนุษย์และโปเกมอนมีปฏิสัมพันธ์กัน เขาสังเกตเห็นการแกะสลักแต่ละชิ้นที่เล่าเรื่องของมัน จูเลียนรู้สึกเหมือนกําลังอ่านหนังสือและในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าตามรูปแกะสลักเขาก็เห็นรูปแกะสลักของโปเกมอนขนาดใหญ่สามตัวที่ต่อสู้กัน

จูเลียนรู้สึกทึ่งกับภาพขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขา

จูเลียน  กราดอน ไคโอกา และ เรย์ควาซา 

จูเลียนมองไปที่สัตว์ประหลาดเหล่านี้ แต่พวกมันดูแตกต่างจากร่างปกติมาก

จูเลียน  ไม่ใช่รูปแบบปกติของพวกมัน ดูเหมือนว่าจะเป็น เกนชิ กราดอน เกนซิ ไคโอกา และ เมก้าเรย์ควาซา 

จูเลียนมองไปที่งานเขียนด้านล่างนี้จูเลียนพยายามเรียนรู้ภาษาโบราณมาระยะหนึ่งแล้ว แม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์แบบแต่ก็ยังสามารถเข้าใจได้ว่ามันสื่ออะไร

ข้อเขียนดําเนินไปเช่นนี้

[โปเกมอน กราดอน และ ไคโอกา ในตํานานได้สัมผัสกับลูกแก้วของพวกเขาและมันเติมพลัง ให้พวกเขาด้วยพลังที่แท้จริง พวกเขากลายเป็นร่างเกนชิไคคิ ที่เต็มไปด้วยพลังอันไร้ขีดจํากัด พวกเขาเริ่มทําในสิ่งที่พวกเขาตั้งใจจะทําเหมือนอย่างที่โปเกมอนต้นกําเนิดต้องการให้พวกเขาทํา เกนชิกราดอน เริ่มสร้างดินแดนในทุกหนทุกแห่งและ เกนชิ ไคโอกา ก็เริ่มจมผืนดินด้วยน้ําเพื่อสร้างมหาสมุทรและใช้เวลาไม่นานในการเผชิญหน้ากัน พวกเขามองกันและกันเป็นศัตรูคู่อาฆาต ทั้งคู่ต่อต้านอีกฝ่ายพวกเขาเริ่มที่จะต่อสู้และการต่อสู้ของพวกเขาทําให้เกิดหายนะครั้งใหญ่ การ สูญพันธุ์ของทั้งมนุษย์และโปเกมอน แต่โปเกมอนดั้งเดิมนั้นฉลาด เขาได้สร้างพลังแห่งธรรมชาติ นมาอีกแบบ เรย์ควาซา ลงมาจากท้องฟ้าในร่างขนาดใหญ่ เมก้า เรย์ควาซา ต่อสู้กับทั้ง เกนชิ ไค โอกา และ เกนชิ กราดอน และแยกพวกเขาออกจาก Orb ของพวกเขาและทําให้พวกเขาจําศีล จากนั้น เรย์ควาซา ก็เอา Orb ไปวางไว้บนภูเขาโอคุริบิ จากนั้น เรย์ควาซา ก็กลับสู่ท้องฟ้าและมนุษยชาติกับโปเกมอนก็รอดชีวิต]

จูเลียนอ่านอักษรโบราณและรู้สึกว่าเขาเป็นพยานสิ่งสําคัญ

จูเลียน  เกนชิไคคิ ไม่ใช่การเมก้าอีโวลูชั่น แต่เป็นการฟื้นฟูพลังที่แท้จริงของกราดอน และ ไคโอกา 

จูเลียนรู้สึกว่าโลกใหม่ได้เปิดกว้างสําหรับเขา แม้ว่าเขาจะรู้ถึงการมีอยู่ของสัตว์ประหลาดเหล่านี้ แต่เขาเพิ่งรู้จักมันจากอนิเมะตอนนี้เมื่อรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากเมื่อหลายร้อยปีก่อนเขาก็อด ไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าพวกมันมีพลังแบบไหน

จูเลียนถอนหายใจและตัดสินใจออกเดินทางเนื่องจากจุดประสงค์ในการมาเยี่ยมชมถ้ําสิ้นสุดลงและเขาก็ได้รับ Mega Stone มาด้วย ดังนั้นเขาจึงพอใจกับการผจญภัยเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ใน ถ้ําหินแกรนิต

ตอนที่ 100 การต่อสู้ยิมครั้งที่สอง

ซึซึจิส่ง โกโลน ที่เป็นโปเกมอนตัวแรกของเธอเพื่อไปเผชิญหน้ากับจูเลียน ทางจูเลียนก็มองไปที่โปเกมอนของคู่ต่อสู้แล้วยิ้ม

จูเลียน  คิโมริ เอาเลย 

จูเลียนส่ง คิโมริสีแตกต่าง ของเขาออกไป คิโมริ มองไปที่คู่ต่อสู้ของเขาและแสดงท่าทางว่าพร้อมสู้

ซาโตชิและเพื่อน ๆ ของเขาประหลาดใจที่เห็นจูเลียนมี คิโมริ ด้วย

ซาโคชิ  เฮ้ จูเลียนมี คิโมริ ด้วยล่ะ 

ทาเคชิ  ใช่ แต่มันดูเหมือนโปเกมอนสีแตกต่าง สีพวกนั้นดูสดใสมาก 

มาซาโตะ  เจ๋งเลย นั่นเป็น คิโมริ ที่เงางามมาก ฉันก็อยากได้เมื่อโตขึ้นนะ 

ฮารุกะ  อะไรนะ สีแตกต่าง? 

ทาเคชิ  โปเกมอนสีแตกต่างเป็นสายพันธุ์เดียวกันแต่มีโทนสีที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เหมือนกับ โยรุโนะซุกุ ของซาโตชิ 

ฮารุกะ  งั้นซาโตชิก็มีโปเกมอนสีแตกต่างด้วยเหรอ? 

ซาโตชิ  ใช่ โยรุโนะซุกุ กลับไปที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะในคันโตน่ะ 

เมื่อย้อนกลับไปที่สนามซึซึจิก็เริ่มตื่นตัวเมื่อเธอเสียเปรียบและเธอไม่รู้ว่า คิโมริ มีท่าประเภทใดบ้าง

ซึซึจิ  โกโลน ใช้ Rollout

โกโลน โค้งตัวและกลิ้งเข้าหา คิโมริ ด้วยความเร็วเต็มที่ คิโมริ ยืนอยู่ที่นั่นรอให้คู่ต่อสู้เข้ามาใกล้

จูเลียน  กระโดดแล้วใช้ Bullet Seed 

คิโมริ ใช้หางของมันกระโดดขึ้นและหลบ โกโลน จากนั้นยิง Bullet Seeds ต่อเนื่องไปที่ โกโลน

ซึซึจิ  โกโลน กลิ้งไปเรื่อย ๆ แล้วหลบ Bullet Seeds ไปด้วย

โกโลน ยังคงกลิ้งและหลบ Bullet Seeds ไปด้วยถึงแม้บางเม็ดจะโดนมัน แต่พวกมันไม่ส่งผลเพราะ โกโลน กลิ้งด้วยความเร็วสูงมาก

มาซาโตะ  Bullet Seeds ไม่ส่งผลเลย 

ทาเคชิ  นั่นไม่ใช่อย่างนั้นทางนั้นก็ได้รับความเสียหายจาก Bullet Seeds แต่เนื่องจาก โกโลน หมุนด้วยความเร็วสูงพวกมันจึงดีดกลับออกไปก่อนที่จะสร้างความเสียหายรุนแรง 

มาซาโตะ  จูเลียนจะทํายังไงนะ 

ทาเคชิ  เรากําลังพูดถึงจูเลียนอยู่นะไม่จําเป็นต้องกังวลหรอก จากที่ฉันได้เห็นจนถึงตอนนี้ และวิธีที่จูเลียนต่อสู้มันมักจะลงเอยด้วยการชนะของเขา 

มาซาโตะ  เจ๋งเลย! 

จูเลียน  คิโมริ Bullet Seed จากด้านหน้าดักเส้นทางของ โกโลน 

ในขณะที่ โกโลน กําลังกลิ้งและหลบการโจมตี คิโมริ ก็ใช้ Bullet Seeds หน้าเส้นทางของ โกโลน และทําให้เกิดหลุมเล็ก ๆ ในบริเวณหน้าเส้นทาง และเนื่องจากน้ําหนักของ โกโลน กับพื้น นุ่ม ๆ ก็ทําให้ไม่สามารถกลิ้งต่อไปได้

จูเลียน  Absorb 

คิโมริ เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเปิดใช้การดูดซับ แต่เอฟเฟกต์นั้นทรงพลังกว่ามากทําให้จูเลียนสังเกตว่า คิโมริ ได้เรียนรู้ Mega Drain แล้ว

จูเลียน Mega Drain ที่ได้รับการอัพเกรดจาก Absorb 

คิโมริ ดูดพลังงานไปครึ่งหนึ่งของ โกโลน ทําให้ โกโลน เริ่มเหนื่อยจนไม่สามารถออกจากหลุม ที่ติดอยู่ได้ แม้จะพยายามลุกแล้วก็ตามแต่ยิ่งพยายามมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งเหนื่อยล้า

ซีซึจิ ตกอยู่ในความสับสนเธอไม่คิดว่าสนามที่ถูกสร้างขึ้นโดยเฉพาะเพื่อให้โปเกมอนประเภทหินของเธอมีความได้เปรียบจะกลายเป็นความหายนะของพวกเธอเอง

ซีซึจิ  โกโลน ใช้แขนของนายแทนการดันตัวเพื่อลุกออกไปข้างนอก! 

โกโลน เริ่มใช้มือปืนขึ้นไปจากหลุม

จูเลียน  คิโมริ ใช้ Pound 

โกโลน มีความเสี่ยงเนื่องจากแขนของมันไม่ว่างเพราะหากปล่อยเพื่อป้องกันตัวเองมันก็จะกลับไปในหลุมอีกครั้ง แต่ถ้าไม่ทํามันก็จะยังคงตกลงไปในหลุมจากการถูกโจมตีอยู่ดี

ซึซึจิไม่ต้องการให้มันถูกโจมตีอีก แต่ก็ไม่ต้องการติดอยู่ในหลุมเช่นกันแต่ในไม่ช้าเธอก็ตัดสินใจ

ซีซึจิ  โกโลน ปล่อย 

โกโลน ปล่อยมือและกลิ้งกลับไปที่ก้นหลุม คิโมริ หยุดนิ่งและมองไปที่คู่ต่อสู้ที่ติดอยู่

จูเลียน  Mega Drain 

คิโมริ ใช้ Mega Drain อีกครั้งและดูดพลังงานที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของ โกโลน ออกมา

ผู้ตัดสิน  โกโลน ไม่สามารถสู้ต่อได้ คิโมริ ชนะ 

มาซาโตะ  จูเลียนชนะล่ะ!! 

ซาโตชิ  คิโมริ นั่นแข็งแกร่งจริง ๆ ฉันควรเริ่มฝึกให้หนักขึ้นถ้าเราต้องการต่อสู้กับพวกเขา 

มาซาโตะ  ฝันเถอะ นายไม่สามารถเข้าใกล้แชมป์ได้หรอก 

ย้อนกลับไปที่สนามซึซึจิเรียก โกโลน กลับมาและมองไปที่จูเลียน ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างการต่อสู้กับเทรนเนอร์ธรรมดาและแชมป์เปี้ยน แม้ว่าจูเลียนจะมีโปเกมอน ตัวใหม่แต่ก็ยังมีสัญชาตญาณการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมและมันไม่สามารถเชี่ยวชาญได้ด้วยเพียงแค่การ ฝึกและการต่อสู้ตามปกติ

ซีซึจิ  ฉันเลือกเธอ โคโดรา 

ซึซึจิสง โคโดรา ประเภท เหล็ก / หิน ออกมา จูเลียนดูโปเกมอนตัวใหม่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น โคโดระ ในชีวิตจริง ดังนั้นเขาจึงไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับมันยกเว้นสิ่งที่เขียนในหนังสือและเอกสารการวิจัย

จูเลียนเรียก คิโมริ กลับ เขาไม่ต้องการให้มันทํางานหนักเกินไป

จูเลียน  โยกิราส ขึ้นอยู่กับนายแล้ว 

โยกิราส เข้าสู่สนามและมองไปที่คู่ต่อสู้ของมัน

ทาเคชิ  นี่จะเป็นการต่อสู้ที่น่าสนใจทั้งคู่ต่างมีประเภทที่ได้เปรียบกว่าอีกฝ่าย 

ซีซึจิ  โคโดรา ใช้ Mud Slap 

จูเลียน  Dig 

โยกิราส ขุดแล้วหลบ Mud Slap ได้ทัน

จูเลียน  Iron Head 

ทันใดนั้น โยกิราส ก็พุ่งออกมาจากข้างใต้ โคโดรา และโจมตีเข้าใส่มันโดยใช้หัวเหล็ก โคโดรา ถูกส่งกลิ้งไปบนพื้นแต่มันก็ลุกขึ้นหลังจากสลัดความเจ็บปวดออกไป

ซึซึจิ  Body Slam 

ซึซึจสังเกตเห็นว่า โยกิราส ไม่เร็วนักดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเข้าใกล้มันด้วยการโจมตีทางกายภาพที่ทรงพลัง

จูเลียน  โยกิราส ใช้ Sand Storm 

ทันใดนั้นสนามทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยพายุทรายไปทั่วทุกที่ ทําให้โคโดรา ตกใจเมื่อสูญเสียเป้าหมายไปกลางพายุทราย

ซึซึจิ  อย่าตกใจไปใช้ Shock Wave! 

โคโดรา ส่ง Shock Wave ไปทั่วทั้งสนาม แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันได้ผลหรือไม่ แต่พวกเขาก็โชคร้ายเนื่องจากความสามารถที่ซ่อนอยู่ของ โยกิราส คือ Sand Veil และมันทําให้ โยกิราส สามารถหลบหลีกการโจมตีใด ๆ ใน Sand Storm ได้

จูเลียน  ใช้ Bite 

โยกิราสใช้ Bite และ Dark Kenine ที่สร้างจากพลังแห่งความมืดโจมตีมาที่ โคโดรา จนมันได้รับบาดเจ็บ แต่มันก็ยังคงมีความแข็งแกร่งเหลืออยู่แต่จนกว่าพายุทรายจะหมดก็ไม่มีทางที่จะโจมตี โยกิราส ได้

จูเลียน  จบด้วย Iron Head 

โยกิราส โจมตีใส่ โคโดราเป็นครั้งสุดท้ายจากด้านข้างโดยใช้หัวเหล็กและส่งมันบินออกจากสนามจนสลบไป

ผู้ตัดสิน  โคโดรา ไม่สามารถสู้ต่อได้โยกิราส เป็นผู้ชนะ ดังนั้นผู้ชนะในชาเลนจ์นี้คือเทรนเนอร์จูเลียน 

มาซาโตะ  เขาชนะง่ายเกินไปไหม มันไม่มีอะไรเหมือนซาโตชิเลย 

ซาโตชิ  เฮ้ นายหมายความว่าไง 

มาซาโตะ  ฉันกําลังบอกว่าการต่อสู้ของนายเทียบกับจูเลียนไม่ได้เลย 

ทาเคชิ  พอแล้วน่าพวกนายสองคน 

ฮารุกะ  มาซาโตะเงียบหน่อย 

มาซาโตะ  ขอโทษครับ 

ซึซึจิเดินไปข้างหน้าและมอบ Stone Badge ให้กับจูเลียน

ซีซึจิ  ไม่น่าแปลกใจที่คุณได้เป็นแชมป์ คุณสามารถเอาชนะฉันได้อย่างง่ายดายด้วยโปเกมอนตัวใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์ 

จูเลียน  เธอก็ไม่ได้แย่นะ ถ้าเธอพัฒนากลยุทธ์การต่อสู้ของเธอให้สมบูรณ์แบบเธอก็อาจจะกลายเป็นสี่หัวกะทิเลย และ โคโดรา ของเธอก็มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยมแบบนี้มันจะเติบโตเป็นบอส โกโดรา ที่ดีในสักวันหนึ่ง 

ซีซ์จิ  ขอบคุณนะ 

จูเลียน  ฉันจะไปแล้วล่ะนะ 

จูเลียนเดินออกจากยิมและตามมาด้วยซาโตชิและเพื่อน ๆ

ซาโตชิ  จูเลียนแล้วนายจะไปที่ไหนต่อ 

จูเลียน  เมืองมุโระ มียิมที่ใกล้ที่สุดมันน่าจะอยู่ที่นั่น 

ซาโตชิ  เข้าใจล้ว เราก็จะมุ่งหน้าไปที่เมืองมุโระ 

จูเลียน  โอเค ฉันยังมีงานต้องทําพวกนายควรไปดูรอบ ๆ เมืองนายจะเจอทุกอย่างที่นี่ 

ในไม่ช้าจูเลียนก็หนีออกจากที่นั่นโดยปล่อยให้พวกเขาจ้องมองด้านหลังของเขาอย่างว่างเปล่า

มาซาโตะ  เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่ได้ทักทายเขาเลย 

มาซาโตะเริ่มบ่นเสียงดังในขณะที่เขารู้สึกหดหูเพราะเขาไม่สามารถพูดคุยกับไอดอลของเขาได้

ฮารุกะ  ไม่ต้องห่วงมาซาโตะ เราจะได้พบเขาในวันหลัง 

มาซาโตะ  อาจจะแบบนั้น 

และพวกเขาก็ไปตามทางของตัวเองเช่นกัน

ตอนที่ 99 ความเสียใจของทาเคชิ

ระหว่างทางไปโรงยิมจูเลียนก็สงสัยว่าโปเกมอนที่เขาจะต่อสู้คืออะไร เพราะซึซึจิมีโปเกมอนไม่มากกว่าสองตัวที่แสดงในอนิเมะและไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับโปเกมอนตัวอื่นของเธอบนอินเทอร์เน็ตมากนัก จูเลียนจึงอยากรู้เกี่ยวกับการต่อสู้ของเขาเล็กน้อยในวันนี้

เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นอาคารที่สร้างจากหินขนาดใหญ่เพียงแค่ดูโครงสร้างก็จะบอกได้ว่านี่คือยิมประเภทหิน

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในก็พบซาโตชิและเพื่อน ๆ ของเขาที่กําลังคุยกับซึซึจิอยู่ จูเลียนคลุมศีรษะด้วยเสื้อคลุมและเดินไปข้างหน้านักเรียนคนหนึ่ง ซึซึจิสังเกตเห็นจูเลียนและเดินมาคุยกับเขา

นักเรียน  คูรมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า 

จูเลียน  ฉันมาที่ยิมเพื่อการต่อสู้ 

นักเรียน  ศึกยิมเหรอ? 

นักเรียนประหลาดใจแต่เขาก็หันไปหาซึซึจิเพื่อแจ้งให้เธอทราบ

นักเรียน  ครูดูเหมือนว่าวันนี้คุณมีผู้ท้าชิงอีกคนนะ 

ซึซึจิที่กําลังพูดกับฮารุกะก็มองไปที่นักเรียนและสังเกตเห็นจูเลี่ยนที่อยู่ข้างหลังเขา ซาโตชิ มา ซาโตะ ฮารุกะ และทาเคชิก็สังเกตเห็นเขาเช่นกัน แต่เนื่องจากศีรษะของเขาถูกปกปิดพวกเขาจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขาชัดเจน

ซีซึจิ  โอ้ ผู้ท้าชิงอีกคนแต่ฉันต้องต่อสู้กับซาโตชิก่อนนะ 

จูเลียน  ฉันรอได้ 

ซึซึจิ  อ่า ถ้ารอได้ก็ตามสบายเลยนะ 

จูเลียนพยักหน้าและเดินไปยังพื้นที่ผู้ชมและนั่งลง ซาโตชิไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และเดินไปที่สนามเพื่อเริ่มการต่อสู้ของเขา

ในทางกลับกันทาเคชิมองไปที่จูเลียนเพราะเขารู้สึกว่าเขาเคยเห็นชายหนุ่มคนนี้ที่ไหนสักแห่ง

การต่อสู้เริ่มขึ้นเมื่อซาโตชิส่ง คิโมริ ของเขาไปสู้กับ อิชิซึบูเตะ ของซึซึจิ

มาซาโตะ  ถ้าขึ้นอยู่กับประเภท คิโมริ ก็ได้เปรียบ

ทาเคชิ  นั่นเป็นเรื่องจริง แต่มีปัญหาเล็กน้อยที่ คิโมริ ยังไม่รู้ว่าจะใช้ท่าประเภทหญ้าอย่าง

ฮารุกะ  นั่นคือปัญหาใหญ่เลยล่ะ 

มาซาโตะ  นั่นคือสิ่งที่ทําให้มันน่าตื่นเต้นมากขึ้นไง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วว่ากลยุทธ์ของซาโตชิคืออะไร 

ทาเคชิมองไปที่จูเลียนอีกครั้งและคราวนี้เขาสังเกตเห็นดวงตาสีแดงเข้มของจูเลียนและในที่สุดก็รู้ว่านี่คือจูเลียนจริง ๆ และเขาก็พูดถูกมาตลอด

ทาเคชิ  นายคิดว่ายังไง จูเลียน 

จูเลียนที่กําลังดูการต่อสู้เมื่อได้ยินชื่อของเขาถูกเรียกเขาก็หันกลับมาและเห็น ทาเคชิ เขาจึงถอดหมวกเสื้อคลุมออกเขามีลางสังหรณ์ว่าทาเคชิต้องสังเกตเห็นแล้ว เขาจึงไม่แปลกใจเลย

จูเลียน  โอ้ นายจําฉันได้ 

ทาเคชิ  ที่จริงฉันเห็นนายเมื่อวานที่โรงเรียน แต่ฉันคิดว่าฉันแค่คิดไปเอง แต่การได้เจอนายที่นี่ก็พิสูจน์ว่าฉันมองถูกคน 

มาซาโตะและฮารุกะมองไปที่จูเลียน ฮารุกะสังเกตเห็นจูเลียนและรู้สึกว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่งจากนั้นเธอก็จําชายหนุ่มรูปงามที่เธอเห็นที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอดามาคิได้ ส่วน มาซาโตะนั้นตะลึงเมื่อเห็นจูเลียน

มาซาโตะ  ฉัน…มัน…มันไม่สามารถเป็น 

ฮารุกะ  มาซาโตะเกิดอะไรขึ้น 

ตอนนี้ฮารุกะกังวลเมื่อเห็นน้องชายของเธอกลายเป็นรูปปั้น

ทาเคชิตระหนักถึงสถานะของจูเลียนและรู้สึกว่าเขาทําผิดพลาด เขาลืมไปเสียสนิทว่าจูเลียน เคยเป็นแชมป์เขาหัวเราะอย่างเชื่องช้าเมื่อเห็นมาซาโตะอยู่ในสถานะตกตะลึง การเดินทางไปกับ มาซาโตะไม่กี่วันทําให้ทาเคชิรู้ว่ามาซาโตะนั้นชื่นชมผู้คนมากมายจากคันโตและหนึ่ง ในจํานวนนั้นคือจูเลียนแชมป์ไร้พ่าย

ฮารุกะ  มาซาโตะเป็นอะไรไป 

ฮารุกะเขย่ามาซาโตะในขณะที่เขาตะโกนออกมา เขากําลังจะกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นทันใดนั้นทาเคชิก็ปิดปากเขา

ทาเคชิ  ไม่ใช่ตอนนี้ ซาโตชิกําลังมีสมาธิกับการต่อสู้ 

ในไม่ช้ามาซาโตะก็สงบลง แต่เขาไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้จูเลียนไม่สนใจพวกเขาและมองกลับไปที่สนาม

มาซาโตะเห็นจูเลียนมองไปที่สนาม ดังนั้นเขาจึงเริ่มมองไปที่สนามด้วยการต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว และซาโตชิก็เรียกใช้การโจมตีอย่างรวดเร็วและ อิชิซึบูเตะ ก็หยุดมันได้และตอนนี้กําลังมีการต่อสู้ ที่เร่งเร้าขึ้น อิชิซึบูเตะ ปล่อยหมัดและส่ง คิโมริ ลอยขึ้นไป แต่ คิโมริ ใช้แรงส่งของการตกและใช้ ท่า Pound ใส่ อิชิซึบูเตะ

ทาเคชิ  จูเลียนนายคิดว่าใครจะชนะ

จูเลียน  รอบนี้จะเป็นชัยชนะของ อิชิซึบูเตะ 

มาซาโตะและฮารุกะประหลาดใจกับคําตอบที่หนักแน่นของเขา แต่พวกเขาไม่ได้พูดคุยและดู การต่อสู้ต่อ ทันทีที่การต่อสู้สิ้นสุดลง อิชิซึบูเตะ จบการต่อสู้ด้วย Mega Punch คิโมริ พยายามลุกขึ้นยืนแต่ล้มเหลวและสลบไป

มาซาโตะและฮารุกะตกใจและมองไปที่จูเลียนอีกครั้ง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขารู้ผลการแข่งขันก่อนที่การแข่งขันจะจบลง

มาซาโตะตื่นเต้นมากที่ได้เห็นไอดอลของเขาและตอนนี้การได้เห็นเขาด้วยตัวเองเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากสําหรับเขา

โปเกมอนตัวต่อไปของซาโตชิที่ส่งมาคือพิคาชู

จูเลียน  ดูเหมือนพิคาชูจะอ่อนแอนะ 

ทาเคชิ  มันก็จริงเขาไม่สามารถใช้ท่าที่เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ได้ 

มาซาโตะ  คุณหมายถึงอะไรเหรอ 

ทาเคชิ  พิคาชู เรียนรู้ท่ามามากมายก่อนที่พวกเขาจะมาถึงโฮเอน แต่เนื่องจาก แก๊งร็อคเก็ตใช้พลังแม่เหล็กไฟฟ้าที่แข็งแกร่งกับ พิคาชู จนศาสตราจารย์โอดามาคิต้องดูดซับกระแสไฟฟ้าที่กักเก็บไว้ทั้งหมดของ พิคาชู ทําให้ พิคาชู สูญเสียท่าส่วนใหญ่ไป 

มาซาโตะตกใจมากหลังจากได้ยินเรื่องนี้ฮารุกะก็ยังจําเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปาได้ที่แก๊งร็อคเก็ตพยายามขโมย พิคาชู

การต่อสู้ดําเนินต่อไปและ พิคาชู ก็เอาชนะ อิชิซึบูเตะ ด้วยสายฟ้าในระยะใกล้จากนั้นมันก็เอาชนะ โนสพาส ได้หลังจากการต่อสู้อันเหน็ดเหนื่อย

ซาโตชิเข้าร่วมกลุ่มและเห็นจูเลียนที่นั่น

ซาโตชิ  จูเลียน นายมาที่นี่เพื่อท้าทายยิมด้วยเหรอ 

จูเลียนพยักหน้าและเดินต่อไปยังสนาม

มาซาโตะอยู่บนขอบที่นั่งของเขา

มาซาโตะ  ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะได้เห็นการต่อสู้ของแชมป์เปี้ยนต่อหน้าต่อตา 

ฮารุกะ  แชมป์? 

มาซาโตะ  พี่ไม่รู้เหรอ ทําไมพี่ถึงเป็นคนง่เง่าขนาดนี้เนี่ย พี่ไม่รู้เหรอว่าจูเลียนเป็นใคร ผมรู้สึกละอายใจที่จะเรียกคุณว่าพี่สาวของผมจริง ๆ 

ฮารุกะ  เฮ้ เจ้าบ้านายหมายความว่าไงที่บอกว่านายละอายใจเรื่องฉันน่ะ ห้ะ 

ทาเคชิ  ฮารุกะ จูเลียนเคยเป็นแชมป์ของคันโตน่ะ 

ฮารุกะตกใจกับข้อมูลกะทันหันนี้

มาซาโตะ  ไม่ใช่แค่เป็นแชมป์นะ เขาคือแชมป์เปี้ยนผู้ไร้พ่ายเขาไม่เคยแพ้การต่อสู้และโปเกมอนทั้งหมดของเขาก็เป็นสัตว์ประหลาดในหมู่สัตว์ประหลาด 

ซาโตชิ  ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ ฉันลืมไปแล้วว่าจูเลียนเป็นแชมป์เพราะเราเป็นเพื่อนกัน 

มาซาโตะ  คุณเป็นเพื่อนกับแชมป์เหรอเนี่ย แนะนําฉันหน่อยสิ 

ทาเคชิ  มาซาโตะอยู่นิ่ง ๆ พวกเขากําลังจะเริ่มการต่อสู้ 

มาซาโตะนั่งลงและมองไปที่สนามรบ

มาซาโตะ  เขาจะใช้โปเกมอนตัวไหน เขาจะใช้ เกียราดอส หรือว่า โกกะซารุ หรือ ฟุชิกิ บานะกันนะ 

ทาเคชิ  ไม่รู้ก็อยู่นิ่ง ๆ 

ตอนนี้ทาเคชิรู้สึกหงุดหงิดกับมาซาโตะ เขาเสียใจที่เรียกจูเลียนในขณะที่เขากําลังสนใจธุระของตัวเอง

ซึซึจิสังเกตเห็นสิ่งนี้อย่างแน่นอนซึ่งเธอก็ตกใจเมื่อได้รู้จักตัวตนของบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเธอ

จูเลียน  ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ใช้โปเกมอนตัวเก่าของฉัน 

ซึซึจิถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะเธอรู้ว่าโปเกมอนที่อยู่ในระดับแชมเปี้ยนสามารถทําอะไรได้บ้าง

ซีซึจิ  ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ต่อสู้กับแชมป์แห่งคันโต โปรดออมมือด้วย 

จูเลียน  ฉันไม่ได้เป็นแชมป์อีกต่อไปดังนั้นอย่าสนใจเรื่องพิธีการแล้วเริ่มกันเลย 

ซึซึจิพยักหน้า เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกันเพราะเธอกําลังจะต่อสู้กับแชมป์เปี้ยน เทรนเนอร์จํานวนเท่าไหร่กันที่จะได้รับสิทธิพิเศษเพียงพอที่จะต่อสู้กับเทรนเนอร์ที่มีสถานะระดับแชมเปี้ยนได้

นักเรียนเดินมาข้างหน้าและทําหน้าที่เป็นผู้ตัดสิน

ผู้ตัดสิน  นี่จะเป็นการต่อสู้แบบสองต่อสองตามกฏมีเพียงผู้ท้าชิงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนตัวโปเกมอนของเขาในระหว่างการต่อสู้ ผู้ใดก็ตามที่ไม่มีโปเกมอนเหลืออยู่ก็นับว่าสิ้นสุดการต่อสู้และแพ้ 

ซึซึจิมุ่งมั่นและต้องการที่จะต่อสู้อย่างเต็มที่กับจูเลียน

ซึซึจิ  ไปเลย โกโลน! 

ตอนที่ 98 ฉันค่อนข้างเร็ว

จูเลียนกําลังเดินทางไปเมืองคานะซุมิ แต่กว่าจะไปถึงที่นั่นได้เขาก็ต้องเดินทางผ่านป่าทึบที่เต็มไปด้วยโปเกมอนป่า เขากําลังขี่จักรยานผ่านปาในขณะที่เขาสังเกตเห็นบางอย่างอยู่ข้างหน้าเขา

บริเวณด้านหน้าของเขามืดสนิท แม้ว่าดวงอาทิตย์จะอยู่บนท้องฟ้าและบริเวณอื่น ๆ รอบ ๆ ป่าก็ค่อนข้างสว่าง

จูเลียน  นี่มันอะไรกัน? 

จูเลียนหยุดจักรยานของเขาและลงจากมันก่อนเดินไปยังพื้นที่มืด เมื่อเขาเข้าไปใกล้เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังโกสท์ที่มาจากที่นั่น

จูเลียน  นี่เป็นฝีมือของโปเกมอนประเภทโกสท์หรือเปล่า?

จูเลี่ยนส่ง เก็งก้า ออกมาเพราะเขาไม่ต้องการเสียโอกาสใด ๆ

จูเลียน  เก็งก้า เข้าไปแวะบอกฉันว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง 

เก็งก้า พยักหน้าและเดินเข้าไปในพื้นที่มีดก่อนหายตัวไป จูเลียนยืนรอให้เกนการ์ออกมาหลังจากรอได้ห้านาที่จู่ ๆ เขาก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่มืดมันดูเหมือนว่ากําลังจะจางหายไป

จูเลียน  เก็งก้า กําลังทําอะไรอยู่??

เมื่อเขากําลังจะเข้าไปเพื่อตรวจสอบด้วยตัวเอง เขาก็สังเกตเห็นเงาสองเงาโผล่ออกมาจากพื้นที่ หนึ่งคือ เก็งก้า ที่กําลังไล่ล่าและอีกตัวคือ โยนัวร์ ที่เป็นโปเกมอนประเภทโกสท์

จูเลียนมองไปที่ โยนัวร์ ที่กําลังหลบหนีก็รู้ว่าเจ้านี่เป็นผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังพื้นที่มีดนี้

จูเลียน ‘มันต้องทําให้มันซ่อนตัวอยู่ที่นี่และพยายามหาวิญญาณบางอย่างที่นี่’

ในไม่ช้า เก็งก้า ก็กลับมาในขณะที่มันกําลังหัวเราะ จูเลียนรู้ว่า เก็งก้า ทําให้ โยนัวร์ มีช่วงเวลาที่ยากลําบาก เขาส่งมันกลับไปที่โปเกบอลและเดินทางต่อไปยังเมืองคานะซุมิ

จูเลียนใช้เวลาเกือบทั้งวันในการขี่ผ่านป่าและเมื่อใกล้จะสิ้นสุดวัน ในที่สุดเขาก็ได้เห็นจุดจบของปาและได้พบกับที่ตั้งของเมืองใหญ่ที่มีแสงไฟอยู่ทุกหนทุกแห่งและสถานที่ท่องเที่ยวหลักหอคอยสูงที่อยู่ใจกลางเมือง

จูเลียน  ในที่สุดฉันก็มาถึงแล้วหลังจากขี่ผ่านป่าทึบมานาน 

จูเลียนเหยียบคันเร่งและขออกไปด้วยความเร็วเต็มที่มุ่งหน้าสู่เมือง

จูเลียน  ถ้าฉันจําไม่ผิดสํานักงานใหญ่ของ Devon Corporation ก็อยู่ที่เมืองคานะซุมินี้ด้วย 

Devon Corporation เป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโฮเอนที่ผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ สําหรับเทรนเนอร์

จูเลียนเข้าไปในเมืองและรีบเข้าไปในโรงแรมเพื่อพักผ่อน จากนั้นวันรุ่งขึ้นจูเลียนก็ตื่นสายเล็กน้อย

จูเลียน ‘10 โมงเช้าแล้ว ฉันควรไปเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ ก่อนที่จะไปท้ายิมที่นี่’

จูเลียนเตรียมตัวให้พร้อมและมุ่งหน้าออกไปดูสถานที่ต่าง ๆ ของเมือง เขาไปเยี่ยมหอคอยที่สูงที่สุดในเมืองจากนั้นไปที่ Devon Corporation เพื่อดูว่าพวกเขาสร้างผลิตภัณฑ์สําหรับเทรนเนอร์อย่าง เข็มทิศ นาฬิกาข้อมือดิจิตอล และอื่น ๆ ได้อย่างไร สิ่งที่เป็นประโยชน์ที่เทรนเนอร์อาจต้องการในขณะเดินทาง

หลังจากเสร็จสิ้นการทัวร์รอบบริษัทเขาก็ตัดสินใจไปเยี่ยมโรงเรียนโปเกมอนเทรนเนอร์ เมื่อไปถึงที่นั่นเขาได้รับการต้อนรับจากชายชราสวมชุดพ่อบ้านขณะที่เขาเริ่มแสดงรอบ ๆ สถานที่ให้จูเลียนชม

ขณะนี้จูเลียนกําลังดูการต่อสู้ระหว่างเทรนเนอร์มือสมัครเล่นสองคนในโรงเรียน แต่เขาก็ได้ยินเสียงไซเรนดังออกมาพร้อมเสียงดัง

จูเลียน ‘หืม เกิดอะไรขึ้น?’

จูเลียนเดินออกไปจากห้องเรียนต่อสู้และไปยังแหล่งที่มาของเสียง เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาเห็นหุ่นยนต์ เคมุสโซ ตัวใหญ่ที่มีพวกบ้าแก๊งร็อคเก็ตสามคนอยู่ข้างใน เขายังเห็น ซาโตชิ ฮารุกะ มาซาโตะ และ ทาเคชิ พร้อมกับมี ซึซึจิ ที่เป็นหัวหน้ายิมและเด็กอีกไม่กี่คนอยู่ข้างหน้า

จูเลียน  บ้าอะไรเนี่ย ทําไมซาโตชิกับแก๊งของเขาถึงยังอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าเขาน่าจะเอา ชนะหัวหน้ายิ้มได้แล้วและไปเมืองอื่นสิ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะมาเช้าไป 

จูเลียนเริ่มการเดินทางช้ากว่าซาโตชิเล็กน้อยเพื่อที่จะได้ไม่ชนเขามากขนาดนั้น แต่ดูเหมือนการคํานวณของเขาจะไม่ตรงจุดในครั้งนี้

จูเลียน  ตอนนี้ฉันทําอะไรไม่ได้นอกจากรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น 

จูเลียนยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่เขาเฝ้าดูว่าแก๊งร็อตเก็ตที่น่าสมเพชนี้จะเป็นอย่างไรในขณะที่พวก เขาถูกโจมตีโดยเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้กับโปเกมอน ซีซึจิ จึงจบการต่อสู้กับ อิชิซึบุเตะ ของเธอโดยใช้ Roll Out

จูเลียน  การเปิดตัวที่รวดเร็วและทรงพลังนี้น่าประทับใจ 

จูเลียนรู้สึกประทับใจกับพลัง Roll Out ของ อิชิซึบุเตะ ของซีซีจี เขาเห็นแก๊งร็อคเก็จบินออกไปในขณะที่เขาไม่มีอะไรทํา เขาจึงตัดสินใจออกไปท้าทายยิมในวันพรุ่งนี้หลังจากที่ซาโตชิเสร็จสิ้นการต่อสู้ จูเลียนหันหลังกลับและจากไป

ทาเคชิที่อยู่ที่นั่นสังเกตเห็นจูเลียน แต่เขาไม่แน่ใจเพราะจูเลียนหันหลังกลับไปแล้ว

ทาเคชิ  หืม นั่นคือจูเลียนเหรอ 

ซาโตชิ  จูเลียน? อยู่ตรงไหนเหรอ 

ซาโตชิมองซ้ายขวาแต่ไม่พบจูเลียนเลย

ทาเคชิ  ฉันคงคิดไปเองมั้ง 

ซาโตชิ  งั้นเหรอ 

มาซาโตะ  จูเลียนคือใครเหรอ 

ซาโตชิ  เพื่อนของเราน่ะ 

มาซะโตะ  เข้าใจแล้ว 

พวกเขาแยกทางกันเพราะซาโตชิจําเป็นต้องเตรียมสําหรับการต่อสู้กับซีซึจิ

ตอนที่ 97 อีเว้นท์

จูเลียนยังอยู่ที่เมืองโทคะเพราะเขาต้องการดูการต่อสู้ระหว่างเทรนเนอร์ระดับสูงของโฮเอน คนหนึ่งเป็นสมาชิกสี่หัวกะทิและอีกคนเป็นแชมป์

จูเลียนจองตั๋วออนไลน์ไว้แล้วและรอวันที่จะมาถึง วันนี้เป็นวันที่เขาเดินออกจากห้องและสังเกตเห็นชายหนุ่มร่างสูงสวมหมวกเบเร่ต์สีขาวมีเสื้อคลุมและผมสีฟ้าเขียวเดินอยู่ข้างหน้าเขา

จูเลียน ฉันไม่คิดว่าเขาจะอยู่ในโรงแรมเดียวกับฉันนะ

ชายหนุ่มคนนี้คือ มิคุริ แชมป์ของโฮเอน จูเลียนเดินตามมาจากด้านหลังเขาในขณะที่เขาคลุมศีรษะด้วยเสื้อคลุมแล้วทั้งสองก็เข้าไปในลิฟต์

มิคุริ มองไปที่จูเลียนแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้เนื่องจากมีหมวกคลุมหน้า

มิคุริ  ชั้นไหนล่ะ 

จูเลียน  ลานจอดรถ

มิคุรก็ต้องการไปที่จอดรถด้วยดังนั้นเขาจึงกดปุ่มขณะที่ลิฟท์ลงไปก็มีเพียงความเงียบเท่านั้น เนื่องจากทั้งคู่นิ่งเงียบและคิดถึงธุระของตัวเองเมื่อไปถึงลานจอดรถ มิคุรก็ออกไปก่อนและมองไปที่จูเลียน แต่เขามองไม่เห็นใบหน้าของเขาอย่างถูกต้อง เขาเพียงแค่เห็นสีตาและผมสีดําตรงหน้าจูเลียนเท่านั้น แต่จูเลียนไม่ได้อยู่ที่นั่นนานและนั่งจักรยานของเขาจากไป

มิคุริ  หืม ฉันเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่งรึเปล่า? 

มิคุริ สงสัยสักพักจากนั้นก็ขึ้นรถและออกไปที่ห้างสรรพสินค้าที่จัดงาน

จูเลียนมาถึงห้างสรรพสินค้าและเห็นผู้คนจํานวนมากพลุกพล่านที่ทางเข้าสนาม จูเลียนไม่จําเป็นต้องเข้าร่วมกับพวกเขาเพราะเขาจองตั๋ววีไอพีไว้ เขาจึงถูกนําไปยังห้องส่วนตัวโดยคนงานคนหนึ่งที่อยู่ที่นั่น แม้ว่าคนงานจะสงสัยว่าชายคนนี้เป็นใครแต่เขาก็ไม่ได้เข้าไปเกี่ยวข้องเพราะ เขารู้ดีว่าการเข้าไปยุ่งในธุรกิจของพวกคนรวยมีความเสี่ยง

จูเลียนนั่งและสังเกตสนามกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ เขาเห็นห้องต่าง ๆ เหมือนกับเขาในสนามขณะที่เขากําลังเดินผ่านห้องวีไอพี่เขาก็สังเกตเห็นคนที่น่าสนใจไม่กี่คน คนหนึ่งเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างผอมผมสีแดงสวมชุดสีแดง และเสื้อคลุมสีดํา

จูเลียน  ถ้าฉันจําไม่ผิด เขาต้องเป็นหัวหน้าทีมแมกม่า แต่เขามาทําอะไรที่นี่ 

จูเลียนคิดต่อและเห็นบุคคลสําคัญอีกคนหนึ่ง เธอมีผมสีบลอนด์และผิวสีขาวซีดมากเธอเป็นหนึ่งในสมาชิกสี่หัวกะทิ พูริม

จูเลียน ‘อืม ดูเหมือนว่างานนี้จะไม่ใช่การต่อสู้ในนิทรรศการธรรมดา ๆ หัวหน้าองค์กร อาชญากรรม สมาชิกสี่หัวกะทิสองคน และแชมป์เปี้ยน มารวมตัวกันในที่เดียวกัน อะไรคือสาเหตุของการรวมตัวครั้งนี้ทีมแมกม่าพบอะไรบางอย่าง?’

จูเลียนอยากรู้อยากเห็นจริง ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์นี้ แต่เขาไม่ได้จริงจังมากขนาดนั้น

จูเลียน  ฉันไม่สนใจว่าพวกเขามาทําอะไรที่นี่ ฉันจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างสงบสุขและนี่มันก็ไม่มีอะไรที่ฉันต้องกังวลเพราะฉันไม่ได้มาจากโฮเอนอยู่แล้ว 

จูเลียนใส่ความคิดนี้ไว้ในใจและรอให้การต่อสู้เริ่มขึ้น ในไม่ช้ามิคุริและคาเกซีก็มาข้างหน้าและเริ่มการต่อสู้ มันเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว คาเกซีใช้ อับโซล และมิคุริใช้ มิโลคารอสของเขา

การต่อสู้นั้นรุนแรงมากและจูเลียนก็ประทับใจ มิโลคารอส ของมิคุริมาก เธอสวยงามแต่แข็งแกร่งและว่องไว ในช่วงสุดท้ายของการต่อสู้ มิโลคารอส ของมิคุรก็เอาชนะ อับโซล ของคาเกซ์ ด้วย Ice Beam และแช่แข็งอีกฝ่ายอย่างสมบูรณ์

หลังจากการต่อสู้เสร็จสิ้นจูเลียนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินออกไป ขณะที่เขากําลังจะออกจากห้างสรรพสินค้าเขาเห็นทีมแมกม่าสองสามคนเดินไปรอบ ๆ ห้างสรรพสินค้า เนื่องจากจูเลียนไม่มีอะไรจะทําในวันนี้เขาจึงตัดสินใจติดตามหนึ่งในนั้นไป

จูเลียนเลือกหนึ่งในนั้นแล้วเริ่มตามเขาไป สมาชิกทีมแมกม่าเดินจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเดินเตร่ภายในห้างสรรพสินค้าอย่างไร้แบบแผน ขณะที่จูเลียนกําลังเดินไปรอบ ๆ เขาก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนเฝ้าทางเข้าที่นําไปสู่ห้องมืด เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สมาชิกทีมแมกม่าก็ซ่อนตัวอยู่หลังกําแพงและเริ่มคุยกับไมโครโฟนของเขาที่ติดตั้งอยู่ในหูฟัง

จูเลี่ยนตัดสินใจฟังบทสนทนาของเขา

สมาชิกทีมแมกม่า  บอส ฉันเจอห้องที่เก็บออร์บแล้วแต่มียามอยู่ทุกที่ 

อีกด้านหนึ่งของไมโครโฟนคือหัวหน้าทีมแมกม่า

มัตซึบุสะ  รวบรวมทีมมามันอาจเป็นกับดักแต่นี่เป็นความเสี่ยงที่ควรค่าแก่การลงมือถ้าพวกเขามีออร์บจริง ๆ 

จูเลียนประหลาดใจเมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างพวกเขา

จูเลียน  พวกเขากําลังพูดถึง Red Orb ที่สามารถควบคุมกราดอน ได้งั้นเหรอ 

จูเลียนเกิดความสงสัยและใช้ Onniforce ของเขาส่งมันเข้าไปในห้องที่มีผู้คุมซึ่งเขาเห็น Red Orb อยู่ตรงกลางโดยมีเลเซอร์ล้อมรอบทั้งออร์บไว้

จูเลียน ‘ดูเหมือนจะเป็นสัญญาณเตือนภัย แต่ไม่มีประโยชน์’

Omniforce ทะลุผ่านชั้นเลเซอร์และสัมผัสออร์บเพื่อตรวจสอบ

จูเลียน ‘ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นของปลอมจริง ๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาพยายามจะจับมัตซีสุบะด้วยการหลอกล่อเขาด้วยออร์บปลอม’

ตอนนี้จูเลียนสงสัยหัวหน้าทีมแม็กม่าคนนี้มาก แม้ว่าเขาจะรู้ว่านี่อาจเป็นกับดักแต่เขาก็ยังลงมือ

จูเลียน ‘เขาโง่จริง ๆ หรือมั่นใจการหลบหนีของพวกเขากันแน่’

จูเลี่ยนตัดสินใจรอดูสิ่งนี้ ในไม่ช้าเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากภายในห้องที่มีผู้คุ้มกันดูเหมือนว่า ทีมแม็กม่าจะระเบิดหลังคาและพยายามที่จะขโมยออร์บ ในไม่ช้าสัญญาณเตือนภัยก็ดับลงและสมาชิกสี่หัวกะทิสองคนและมิคุรก็เข้ามาล้อมมัดซึบุสะ

มัตซึบุสะ  มันเป็นกับดักจริง ๆ แต่พวกแกก็จับฉันไม่ได้ฮ่า ๆ ๆ ๆ 

ทันใดนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็บินมาและยิงกระสุนหลายนัดลงบนพื้น ทันใดนั้นมัตซึบุสะก็กดปุ่ม และเขาก็ถูกล้อมรอบด้วยสนามพลังสีแดงเมื่อกระสุนตกลงมาและระเบิดทําให้พื้นที่ทั้งหมดปกคลุมไปด้วยก๊าซที่มีพิษอ่อน ๆ จนรู้สึกยากที่จะหายใจ ทั้งสามคนติดอยู่ข้างนอกพวกเขาเห็นมัตซึบุสะเข้าไปในเครื่องเฮลิคอปเตอร์และหนีออกไป

จูเลียนมองไปที่พวกเขาและอดส่ายหัวไม่ได้

จูเลียน  พวกเขาคาดหวังอะไรกัน พวกเขาคิดว่าการอยู่รอบ ๆ ตัวเขาจะทําให้เขายอมจํานนเหรอ เขาเป็นตัวร้ายที่จะใช้กลอุบายสกปรกเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการเชียวนะ 

ตอนนี้กับดักล้มเหลวจูเลียนก็หมดความสนใจและกลับไปที่ห้องพักในโรงแรมของเขา

เมื่อเขาไปถึงห้องของเขา เขาก็เปิดโทรศัพท์และดูแผนที่

จูเลียน  เมืองที่ใกล้ที่สุดจากโทคะคือเมืองคานาซุมิ และดูเหมือนว่าที่นั่นจะมียิมด้วย ดังนั้น จุดหมายต่อไปคือเมืองคานาซุมิ 

จูเลียนรอให้ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวันและตัดสินใจที่จะพักผ่อน

ตอนที่ 96 การท้าสู้ยิมครั้งแรกในโฮเอน

จูเลียนกําลังเดินทางไปยิมโทคะเพื่อท้าทายเซ็นริหัวหน้ายิม เขารู้สึกประหลาดใจที่ เห็นโปสเตอร์ถูกแขวนไปทั่วเมืองเกี่ยวกับการต่อสู้ที่กําลังจะเกิดขึ้นระหว่างแชมป์มิคุริ และ สมาชิกสี่หัวกะทิ คาเกซึ

จูเลียน  ก็ดีแชมเปี้ยนเป็นคนดัง ดังนั้นนี่จึงไม่ฟุ่มเฟือยล่ะนะ 

เนื่องจากจูเลียนเคยเป็นแชมป์เขาจึงรู้ว่าผู้คนปฏิบัติจะต่อเขาอย่างไรแต่เขาก็ยังคงทําตัวเหมือนเดิมในคันโต แต่ภูมิภาคอื่น ๆ นั้นแตกต่างออกไปเนื่องจากพวกเขายุ่งอยู่กับการพูดคุยเกี่ยวกับแชมป์ประจําภูมิภาคของตัวเองเท่านั้น

จูเลียนมาถึงหน้ายิมโทคะที่เป็นอาคารขนาดใหญ่ที่สร้างจากไม้เนื้อดีและได้รับการออกแบบที่ดูเรียบง่าย

จูเลียนเดินไปที่ประตูและเปิดมันออก เขาเห็นทางเดินไม้ที่นําไปสู่ห้องหนึ่งจูเลียนจึงเข้าไปข้างในแล้วตะโกนว่ามีใครอยู่ข้างในหรือไม่

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในและเห็นสนามที่สร้างจากไม้

จูเลียน สนามรบที่ทําด้วยไม้มันอาจจะฟังง่าย แต่ก็มีข้อดีเช่นกันเพราะค่าซ่อมถูกกว่าพื้นแข็งและหิน

จูเลียนมองไปรอบ ๆ ยิมและพบว่ามันไม่มีอะไรพิเศษที่เขาสามารถใช้เป็นข้อได้เปรียบในการต่อสู้ได้ ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งก็เห็นจูเลียนจากข้างใน

 มีอะไรให้ช่วยไหม?  เธอถาม เมื่อจูเลียนหันไปก็เห็นผู้หญิงคนนั้น เธอมีผมสีน้ําตาลและดวงตาสีฟ้าจูเลียนจําเธอได้เธอคือแม่ของฮารุกะและภรรยาของเซ็นริ

จูเลียน  ฉันมาที่นี่เพื่อท้าทายยิม 

มิซึโกะ  โอ้ รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปเรียกสามีของฉันทันที 

จูเลียนพยักหน้าและกลับไปมองที่สนามเพื่อหาอะไรที่น่าจะช่วยเขาได้

มิซึโกะเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อเรียกสามีของเธอที่กําลังรดน้ําต้นไม้อยู่

มิซึโกะ  คุณคะ มีผู้ท้าชิงมาแหน่ะ 

เซ็นริ  โอ้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ 

มิซิโกะนึกถึงจูเลียนและรู้สึกว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่เธอจําไม่ได้

มิซึโกะ  ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่จําไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหน 

เซ็นริสนใจผู้ท้าชิงคนนี้ทันทีเมื่อเขาได้ยินภรรยาของเขาพูดแบบนี้ เซ็นริทํางานเสร็จอย่างรวดเร็วและเดินไปที่สนามของยิมเพื่อดูผู้ท้าชิงของเขา มิซึโกะตามหลังเขาไปด้วยเพราะเธอสนใจที่จะเห็นการต่อสู้ครั้งนี้ เมื่อเขาเดินเข้าไปเขาก็เห็นชายหนุ่มผมสีดําสวมเสื้อคลุมสีดําที่กําลังมองออกไปนอกหน้าต่างเข้าไปในป่าใกล้ ๆ

เซ็นริ  เธอมาที่นี่เพื่อท้าทายยิมใช่ไหม 

จูเลียนหันกลับไปมองที่เซ็นริและพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปที่มุมของผู้ท้าชิงและยืนอยู่ที่นั่น

เซ็นริเข้าสู่สนามและมองไปที่จูเลียน เขาก็รู้สึกว่าเขาเคยเห็นจูเลียนที่ไหนสักแห่ง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาเห็นที่ไหน

เซ็นริ  แล้วเธอมีกี่ป้ายแล้ว? 

จูเลียน  นี่จะเป็นการต่อสู้ยิมครั้งแรกของฉันในโฮเอน 

เซ็นริ  เธอไม่ได้มาจากโฮเอนงั้นเหรอ 

จูเลียน  แน่นอน 

เซ็นริ  เอาล่ะมาเริ่มการต่อสู้กันเถอะ ที่รักคุณช่วยเป็นกรรมการที่นะ 

มิซึโกะ  ค่ะ 

มิซึโกะลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินเข้าไปในฐานะกรรมการ

มิซึโกะ  นี่จะเป็นการต่อสู้แบบสามต่อสามระหว่างผู้ท้าชิงและหัวหน้ายิมเฉพาะผู้ท้าชิงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนโปเกมอนของเขาในระหว่างการต่อสู้ 

ทั้งจูเลียนและเซ็นริพยักหน้าหลังจากได้ยินกฏ เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เห็นพ้องต้องกันมิซิโกะก็ดําเนินการตามบทบาทของเธอ

มิซึโกะ  ถ้างั้นเริ่มต่อสู้ได้ 

เซ็นริ  ไปเลย พัตชีล 

เซ็นริส่งโปเกมอนตัวแรกออกมามันดูเหมือนตุ๊กตาหมีที่มีตาและหูเป็นเกลียว

จูเลียน  ไปกันเถอะ โยกิราส 

เซ็นริ  พัตชีล ใช้ Tackle 

พัตชีล พุ่งเข้าหา โยกิราส ด้วยความเร็วเต็มที่จูเลียนกําลังรอช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบจนกระทั่ง พัตซีล เข้าใกล้ โยกิราส

จูเลียน  โยกิราส ใช้ Iron Defense 

พัตชีล ปะทะเข้าที่ โยกิราส แต่มันรู้สึกราวกับว่ามันกระแทกกับกําแพงเหล็ก พัตชีล ตกตะลึงกับการโต้กลับอย่างกะทันหันนี้

จูเลียน  กัดซะ 

โยกิราส เคลื่อนตัวเข้าหา พัตชีล อย่างรวดเร็วและใช้ Bite โยกิราส กัดแขนของ พัตชีล แล้วเหวี่ยงกลับไปทางเซ็นริ

เซ็นริเริ่มจริงจังหลังจากการแลกเปลี่ยนการโจมตีครั้งนี้

เซ็นริ การโจมตีทางกายภาพโดยตรงจะไม่ดีแน่ ฉันต้องโจมตีในขณะที่รักษาระยะห่าง

เซ็นริ  พัตชีล ใช้ Psycho Cut 

พัตชีล เว้นระยะห่างระหว่างมันกับ โยกิราส อย่างรวดเร็วและส่ง Psycho Cut ไปยัง โยกิราส

จูเลียน  โยกิราส ใช้ Iron Defense แล้วหลบออกไปให้พ้นวิถีการโจมตี 

จูเลียนต้องการหลบการโจมตี แต่เขารู้ว่า โยกิราส ไม่เร็วพอเขาจึงใช้ Iron Defense เพื่อเอาไว้ โยกิราส สามารถหลบการโจมตีได้โดยห่างออกไปเพียงไม่กี่นิ้ว จูเลียนไม่เสียเวลาและตะโกนด่าต่อไป

จูเลียน  โยกิราส ใช้ Iron Head 

โยกิราส พุ่งเข้าหา พัตชีล ในขณะที่หัวของมันเปล่งประกายเหมือนโลหะ

เซ็นริ  พัตชีล หลบ! 

พัตชีล กระโดดไปด้านข้างอย่างรวดเร็วและหลบหลีก Iron Head แต่มันก็ยังไม่ปลอดภัย มันลอยอยู่ในอากาศทําให้เสี่ยงต่อการโดนโจมตี

จูเลียน  ตอนนี้ล่ะ Bite 

โยกิราส ใช้หางของมันเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของมันและหันไปทาง พัตชีล และใช้ Bite ด้วยกรามอันแหลมคมที่มีฟันที่เกิดจากพลังแห่งความมืดก่อตัวขึ้นและกัดลงบน พัตชีล

พัตชีล ถูกส่งกลิ้งไปบนพื้นไม้ จูเลียนต้องการที่จะจบอย่างรวดเร็วเขาจึงสั่งการ

จูเลียน  ตอนนี้ล่ะใช้ Sand Storm 

โยกิราส เรียกทรายจํานวนมากออกมาและล้อมรอบสนามทั้งหมด

เซ็นริ  พัตชีล ตื่นตัวไว้เสมอนะ! 

เซ็นริกังวลเมื่อมองไม่เห็น พัตชีล และเขารู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้ใกล้จะจบลงแล้ว

จูเลียน  Iron Head 

ในไม่ช้าก็มีเสียงกระแทกดังขึ้นและ พัตชีล ก็ถูกส่งลอยออกจากพายุทรายและตกลงบนพื้น

มิซึโกะตรวจสอบ พัตชีล และยืนยันผลลัพธ์

มิซึโกะ  พัตชีล สู้ต่อไม่ได้ โยกิราสชนะ 

เซ็นริเรียก พัตชีล กลับมาและมองไปที่จูเลียน

เซ็นริ  เธอรู้วิธีควบคุมการต่อสู้จริง ๆ 

จูเลียน  ขอบคุณ 

เซ็นริพยักหน้าและส่งโปเกมอนตัวต่อไปออกมา

เซ็นริ  ไปเลย มัสสิ่งมะ 

มัสสึงุมะ ออกมาจากโปเกบอล มันดูเหมือนพังพอนที่มีลูกศรอยู่ที่หัวถึงหาง

จูเลียนเรียก โยกิราส กลับมาและส่งโปเกมอนตัวต่อไปออกไป

จูเลียน  รารูโทส ไปกันเลย 

รารูโทส ออกมาจากโปเกบอลของเธอและมองไปที่คู่ต่อสู้ของเธอ มันเป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเธอและเธอก็ตื่นเต้นกับมันมาก

เซ็นริ  มัสสึงุมะ ใช้ Tackle 

มัสสึงุมะ พุ่งเข้าหา รารูโทส ด้วยความเร็ว 60 ไมล์ต่อชั่วโมง มัสสึงุมะ เป็นโปเกมอนที่เร็วมาก แต่มีข้อบกพร่องอย่างมากและนั่นคือพวกมันไม่สามารถเปลี่ยนทิศได้จนกว่าพวกมันจะหยุดสนิท จูเลียนรู้เรื่องนี้เขาจึงเลือก รารูโทส แทนที่จะเป็น คิโมริ หรือ โยกิราส เพื่อเผชิญหน้ากับมัน

จูเลียน  เทเลพอร์ต 

ทันใดนั้น รารูโทส ก็หายตัวไปจากจุดเดิมของเธอและปรากฏตัวตรงด้านหลัง มัสสิ่งมะ

จูเลียน  ตอนนี้ล่ะ Psyshock 

รารูโทส ส่ง Psyshock ไปทาง มัสสึงุมะ ซึ่งยังคงพยายามหยุดตัวเองอยู่ ความเสียหายจาก Psyshock ไม่มากทําให้ มัสสึงุมะ หันกลับมาเผชิญหน้ากับ รารูโทส อีกครั้งและพร้อมที่จะชาร์จได้ทุกเมื่อ

เซ็นริขมวดคิ้วในขณะที่เขารู้ว่ากําลังจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเห็นว่า รารูโทส สามารถเทเลพอร์ตได้ มัสสึงุมะ ของเขาไม่มีโอกาสสร้างความเสียหายเลยนอกจากจะเป็นการสัมผัสโดยตรง แต่เขาไม่สามารถหยุดการแข่งขันแบบนี้ได้ดังนั้นเขาจึงดําเนินการต่อสู้ต่อไป

การเคลื่อนไหวแบบเดียวกันนี้ถูกเรียกครั้งแล้วครั้งเล่าโดยจูเลียน Teleport และ Psyshock ซ้ํา ๆ จนกระทั่ง มัสสึงุมะ ล้มลงกับพื้น

เซ็นริเรียก มัสสึงุมะ กลับมา

เซ็นริ  มันเป็นข้อเสียเปรียบอย่างมากสําหรับฉันจริง ๆ 

จูเลียน  ก็จริงล่ะนะ 

เซ็นริหยิบโปเกบอลสุดท้ายออกมา ยารุกิโมโนะ ทั้งทรงพลังและรวดเร็วดังนั้นจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเขา

เซ็นริ  ไปเลย ยารุกิโมโนะ 

ยารุกิโมโนะ เป็นสลอธสีขาวแต่ไม่เหมือนสลอธทั่วไปเพราะมันเร็ว

จูเลียนเรียก รารูโทส กลับมาด้วยเช่นกัน

จูเลียน  คิโมริ ไปเลย 

คิโมริ ออกมาจากโปเกบอลและมองไปที่คู่ต่อสู้ของมัน นี่จะเป็นการต่อสู้อย่างเป็นทางการครั้งแรกของมัน

เซ็นริ  นั่นคือ คิโมริ ที่หายากมาก 

จูเลียน  ใช่การพบเขาเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ 

เซ็นริ  ยารุกิโมโนะ ใช้ Scratch 

ยารุกิโมโนะ เร่งความเร็วเข้าหา คิโมริ และใช้กรงเล็บเหวี่ยงใส่ คิโมริ อย่างเต็มกําลัง

จูเลียน  คิโมริ ก้มแล้วใช้ Pound 

คิโมริ ใช้หางของมันเป็นสปริงและก้มลงเพื่อจับกรงเล็บเนื่องจากพลังงานที่มีศักยภาพเพียงพอถูกเก็บไว้ในหางของมัน มันใช้หางเป็นกระดานกระโดดและกระแทกหางของเขาบนใบหน้าของ ยารุกิโมโนะ จนอีกฝ่ายตกตะลึงกับการโจมตีอย่างกะทันหันนี้ที่ไม่เคยพบคู่ต่อสู้คนไหนใช้การเคลื่อนไหวเช่นนี้

 Quick Attack 

คิโมริ พุ่งเข้าหา ยารุกิโมโนะ ที่กําลังตกตะลึง แต่ ยารุกิโมโนะ ก็ได้หลบการโจมตีไปอย่างรวดเร็ว

เซ็นริ  Slash

จูเลียน  ตอบโต้ด้วย Pound แล้วใช้ Bullet Seed 

ขณะที่พวกมันยังคงเคลื่อนไหวอยู่กลางอากาศ ยารุกิโมโนะ ก็หันกลับมาเพื่อโจมตี Slash ไปยัง คิโมริ ทาง คิโมริ ก็ใช้หางของมันฟาดไปยังแขนของ ยารุกิโมโนะ เพื่อตอบโต้การฟัน แต่มันยังไม่จบเมื่อ คิโมริ ยิง Bullet Seed ไปในระยะเผาขนบนใบหน้าของยารุกิโมโนะ

ยารุกิโมโนะ ไม่มีเวลาปกป้องตัวเองและถูกโจมตีจนกลิ้งไปบนพื้น แต่มันก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และถูความเจ็บปวดออกจากใบหน้าและจ้องมองไปที่ คิโมริ

เซ็นริ  ยารุกิโมโนะ ใช้ Gunk Shot 

จูเลียน  หลบ 

คิโมริ หลบลูกบอลสารพิษขนาดใหญ่ที่ยิงมาที่มัน แต่มันไม่รู้ว่ายารุกิโมโนะ ก็ประชิดเข้ามาเช่นกัน

เซ็นริ  ยารุกิโมโนะ Fire Punch 

จูเลียน  คิโมริ เลี้ยวออกขวาแล้วก้ม 

คิโมริ รีบเลี้ยวขวาและมุดตัวเมื่อเห็นกรงเล็บเพลิงอยู่เหนือหัว คิโมริ จึงกระโดดลอยขึ้นไปในอากาศแล้วเล็งไว้ที่ ยารุกิโมโนะ

 Bullet Seed 

คิโมริ ยิง Bullet Seeds จํานวนมากไปที่ ยารุกิโมโนะ

เซ็นริ  ยารุกิโมโนะ เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว 

ยารุกิโมโนะ เคลื่อนที่หลบแต่นั่นก็ยังไม่จบเพียงแค่นั้น Bullet Seeds ของ คิโมริ ก็เหมือนกับปืนแก็ตลิง มันยิงต่อไปและคิดตาม ยารุกิโมโนะ ไปด้วย ยารุกิโมโนะ ที่กําลังยุ่งอยู่กับการหลบหนีก็ไม่โชคดีนัก Bullet Seed ลูกหนึ่งโดนขาของมันและมันก็ล้มลง

 Quick attack 

คิโมริ ร่อนลงบนพื้นและพุ่งเข้าหา ยารุกิโมโนะ โดยใช้การโจมตีอย่างรวดเร็วโจมตีใส่ ยารุกิโมโนะ ที่ล้มลง

จูเลียน  ตอนนี้ล่ะ Absorb 

ทันทีที่ คิโมริ สัมผัสและสร้างความเสียหายให้กับ ยารุกิโมโนะ มันก็ใช้ดูดซับพลังงานของ ยารุกิโมโนะ และสร้างความเสียหายเพิ่มเติมอีกทั้งยังเป็นการชาร์จพลังให้กับตัวเองด้วย

เซ็นริ  ยารุกิโมโนะ ไหวรึเปล่า!? 

ยารุกิโมโนะ พยายามดิ้นรนลุกขึ้นยืนและตั้งท่าต่อสู้ แต่ไม่นานขาของมันก็ยอมแพ้และมันก็ล้มลง แต่มันก็ยังพยายามฝืนตัวเอง เซ็นริเห็นความมุ่งมั่นของ ยารุกิโมโนะ แต่เขารู้ว่ามันจะเป็ นการทําร้ายตัวเองหากยังคงต่อสู้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ

เซ็นริ  พอแล้ว ฉันขอประกาศว่าจูเลียนเป็นผู้ชนะ 

มิซึโกะมองสามีแล้วยิ้ม

มิซึโกะ  ตั้งแต่หัวหน้ายิมยอมรับว่าพ่ายแพ้ ผู้ชนะก็คือจูเลียน 

ยารุกิโมโนะ ก้มหัวลงแต่เซ็นริปลอบโยนมันและส่งมันกลับไปที่โปเกบอลจากนั้นเขาก็เดินไปหาจูเลียนและจับมือของเขา

เซ็นริ  เธอเป็นเทรนเนอร์ที่ยอดเยี่ยม มันเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก 

จูเลียน  คุณก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน 

มิซึโกะเดินไปข้างหน้าพร้อมกับถาดที่มีตราสมดุลอยู่บนมือ เซ็นริหยิบตรานั้นและมอบให้จูเลียน

เซ็นริ  นี่คือตราสัญลักษณ์ Balance Badge ที่แสดงว่าเธอเอาชนะยิมโทคะแล้ว 

จูเลียน  ขอบคุณ 

จูเลียนหยิบตราและแสดงให้ คิโมริ ดู จากนั้นเขาก็มองไปที่เซ็นริและอําลาเขา

มิซึโกะมองไปที่จูเลียนที่จากไป แต่เธอก็ยังรู้สึกราวกับว่าเธอเคยเห็นเขาแต่เธอจําไม่ได้ว่าที่ไหน

มิซึโกะ  ที่รักคุณรู้จักเขาไหม 

เซ็นริ  ฉันรู้สึกเหมือนเคยเห็นเขา แต่จําไม่ได้ว่าที่ไหน 

มิซึโกะ  เหมือนกันเลยค่ะ 

เซ็นริ  โอเคพอแล้วไปทํางานของเรากันเถอะ 

ในไม่ช้าทั้งสองก็ไปทําสิ่งที่พวกเขาทําต่อไป

บ่ายวันนั้นมิซึโกะก็ไปห้องมาซาโตะลูกชายของเธอเพื่อทําความสะอาดห้อง

มิซึโกะ    ดูห้องของเขาสิ เขาไม่ได้ทําความสะอาดก่อนออกไปกับซาโตชิและฮารุกะเลย 

เมื่อเธอเริ่มทําความสะอาดห้องเธอก็สังเกตเห็นโปสเตอร์ใกล้เตียงของมาซาโตะและเมื่อเธอเห็นโปสเตอร์เธอก็ตกใจ

มิซึโกะ  ที่รัก! 

เซ็นริที่กําลังทํางานของเขาอยู่ก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของภรรยา เขาวิ่งไปที่ห้องของมา ซาโตะเมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอดังมาจากที่นั่น เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นภรรยาของเขายืนนิ่ง

เซ็นริ  เกิดอะไรขึ้น 

มิซึโกะ  ดูนั่นสิ 

เธอชี้นิ้วไปที่โปสเตอร์ใกล้เตียงของมาซาโตะ เซ็นริมองตามนิ้วของเธอและดูโปสเตอร์ที่เธอ เขาก็ตกใจเมื่อเห็นโปสเตอร์นั้น มันเป็นโปสเตอร์ของจูเลียนกับโปเกมอนของเขาอย่าง โกกะซารุ เกียราดอส เก็งก้า เอเลคิเบิล คาบิกอน คาบุทอปส์ พี่จ๊อต และ ฟุชิกิบานะ

จูเลียนไม่เคยเปิดเผย ฮีทราน มาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ถึงการมีอยู่ของ ฮีทราน ยกเว้นไม่กี่คนที่เขาเคยแสดงให้เห็น

เซ็นริตกใจเมื่อเห็นโปสเตอร์นี้

มิซึโกะ  ตอนนี้ฉันจําได้แล้วว่าเราเห็นเขาในทีวีตอนที่เขาต่อสู้กับวาตารุและได้กลายเป็นแชมป์คันโต 

เซ็นริ  หมายความว่า? 

มิซึโกะ  ใช่ คุณได้ต่อสู้กับแชมป์เปี้ยน 

ทันใดนั้นเซ็นริก็รู้สึกขนลุกจากนั้นเขาก็รู้ตัว

เซ็นริ   หมายความว่าแชมป์กําลังจะเข้าโฮเอนลีกในปีนี้? 

มิซึโกะ  ดูเหมือนว่าเขาใช้โปเกมอนตัวใหม่ใช่ไหม 

เซ็นริ  ใช่ อ๊ะ เดี๋ยวก่อนเธอจําเขาไม่ได้ได้อย่างไร เธอทําความสะอาดห้องลูกชายของเราทุกวันและเขาก็เป็นไอดอลของลูกชายเรา 

มิซิโกะ  ฮิฮิ ฉันลืมไปเลยแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่ถูกตําหนิเช่นกัน คุณจําเขาไม่ได้ แบบนี้คุณจะเป็นผู้นําของยิมได้อย่างไร 

เซ็นริรู้สึกอายมาก แต่เขาก็ใจเย็น

มิซึโกะ  มาซาโตะจะตกใจมากถ้าเขารู้ว่าใครมาเยี่ยมเรา เขาจะเสียใจที่ไปกับซาโตชิและฮารุกะ 

เซ็นริพยักหน้า

ตอนนี้จูเลียนกลับมาที่ห้องพักในโรงแรมของเขาตอนนี้เขากําลังมองไปที่ คิโมริ ที่ถือตรา Balance ไว้ในมือ เขาจําได้ดีว่า ฮิโคซารุ ก็ตื่นเต้นแค่ไหนเมื่อพวกเขาได้รับตราแรกมาด้วยกัน

.

ตอนที่ 95 เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น

ตอนนี้ รารูโทส กลายเป็นส่วนหนึ่งของทีมแล้วเพราะเธอจะติดตามจูเลียนไปทุกที่ที่เขาไป จูเลียนจึงตัดสินใจจับเธอตอนนี้จูเลียนมีโปเกมอนสามตัวแล้วในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปท้าทายยิมโทคะ

ขณะนี้จูเลียนกําลังฝึกโปเกมอนตัวใหม่ของเขาเกี่ยวกับวิธีควบคุมพลังและการไหลของพลังงาน คนที่เข้าใจได้เร็วที่สุดคือ รารูโทส เธอเอาใจใส่มันมาก คิโมริ และ โยกิราส ก็อยู่ไม่ห่างกัน มากเพราะพวกมันเริ่มเข้าใจพลังที่อยู่ภายใน

ดังนั้นทั้งสามจึงฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งจนในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองโทคะ

จูเลียนประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเมืองนี้ใหญ่กว่าที่เขาคาดไว้ เขาไปที่ศูนย์โปเกมอนที่ใกล้ที่สุด และมอบโปเกมอนตัวใหม่ของเขาให้พยาบาลจอยตรวจ เขาไม่ได้ให้โปเกมอนตัวเก่าของเขาเพราะจูเลียนรู้จักพวกมันค่อนข้างดีมากกว่า เขามั่นใจในการรักษาว่าดีพอกับพยาบาลจอย แต่โปเกมอน ตัวใหม่ของเขายังเด็กและจําเป็นต้องได้รับการตรวจสอบเป็นระยะ ๆ

จูเลียนได้รับคําสั่งจากพยาบาลจอยให้รอสักครู่เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ยุ่งมากและวันนี้ก็มีโปเกมอนจํานวนมากเข้ามารับการรักษา เนื่องจากต้องรอเขาจึงตัดสินใจไปเดินเล่นรอบเมือง

วัฒนธรรมที่นี่คล้ายกับตอนที่เขาอยู่ในคันโตความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือประเภทโปเกมอนนั้นแตกต่างกันมาก บางครั้งเขาก็จะเห็นโปเกมอนจากคันโต แต่ส่วนใหญ่ก็มาจากโฮเอน

จูเลียนเข้าไปในห้างสรรพสินค้าและเขาก็เห็นคนในชุดเครื่องแบบของรายการทีวีที่วิ่งไปมา จูเลียนรู้สึกสับสนเมื่อเห็นฉากนี้เขาเห็นคนไม่กี่คนที่อยู่ด้านบนพร้อมกับโปเกมอนของพวกเขาที่พยายามให้อยู่พอดีกับหน้าจอขนาดใหญ่ใกล้เพดาน

เขาอยากรู้อยากเห็นจึงหยุดพนักงานทีวีและถามคําถามกับเขา

จูเลียน  เกิดอะไรขึ้น? 

พนักงานไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เริ่มอธิบายทุกอย่างที่เขารู้

พนักงาน  นายไม่รู้เหรอว่าสมาชิกของสี่หัวกะทิ คาเกซ์ ท้าทายแชมป์ มิคุริสําหรับการ แข่งขันนิทรรศการ การประกาศนี้มันกะทันหันมากดังนั้นทุกคนจึงยุ่งอยู่กับการเตรียมตัว 

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจกับข้อมูลนี้ เขาปล่อยให้พนักงานเดินจากไปและคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนี้

จูเลียน  การแข่งขันนิทรรศการสิ่งที่น่าสนใจมาก ฉันควรจะอยู่สักสองสามวันและดูการต่อสู้ครั้งนี้’

จากนั้นจูเลียนก็เดินเข้าไปในร้านขายของชําเพื่อซื้อขนมสําหรับโปเกมอนของเขา ที่นั่นเขาได้เห็นผลิตภัณฑ์อาหารของบริษัทของเขาเอง แต่พวกเขาขายแพงกว่าหนึ่งดอลลาร์ในคันโต จูเลียนรู้เกี่ยวกับราคาที่เพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์ในภูมิภาคอื่น ๆ แต่ด้วยส่วนต่างเท่าใด เขาไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้ ได้รับการดูแลจากศาสตราจารย์โอคิโดะและจิมิไหม จากนั้นเขาก็เดินต่อไปและซื้อลูกอมและมุ่งหน้ากลับไปที่ศูนย์โปเกมอนเพื่อรับโปเกมอนของเขากลับคืน

พยาบาลจอย  นี่ค่ะโปเกมอนของคุณ 

จูเลียน  ขอบคุณครับ 

จูเลียนพาพวกเขากลับและไปที่โรงแรมระดับห้าดาวเพื่อพักผ่อนในคืนนี้

เมื่อเขาเข้ามาเขาก็เริ่มหาข้อมูลของยิมโทคะทางอินเทอร์เน็ตและดูว่าหัวหน้ายิมนั้นเก่งแค่ไหน

จูเลียน  ชื่อของเขาคือ เซ็นริ และเขาก็ต้องเป็นพ่อของ ฮารุกะ ด้วย ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งได้รับตําแหน่งเป็นหัวหน้ายิมของยิมโทคะ สถิติการชนะของเขาก็น่าประทับใจสําหรับหัวหน้ายิมที่เพิ่งรู้จักเช่นกัน โปเกมอนของเขาคือ พัตชีล มัสสิ่งมะ และ ยารุกิโมโนะ 

จูเลียน ‘ฉันจะไปท้าทายเขาในวันพรุ่งนี้’

Julian ‘ระบบแสดงสถานะโปเกมอนของฉัน’

ระบบ ‘ยืนยัน’

โยกิราส

ประเภท – หิน / ดิน

ระดับ 8

อายุ 7 เดือน

สายใย – 79%

HP – 50

โจมตี – 68

ป้องกัน – 55

Sp. Atk – 42

Sp. Def – 47

ความเร็ว – 45

ทักษะ – Bite, Leer, Sand Storm, Iron Defense, Substitute, Iron Head

ความสามารถ – Guts(Locked), Sand Vei(Unlocked)

คิโมริ

ประเภท – หญ้า

ระดับ – 9

อายุ 8 เดือน

สายใย – 69%

HP – 40

โจมตี 59

ป้องกัน – 40

Sp. Atk – 66

Sp. Def – 53

ความเร็ว – 76

ทักษะ – Leer, Pound, Absorb, Bullet Seed, Quick Attack

ความสามารถ – Overgrow (Locked, Unburden (Locked

รารูโทส

ประเภท – พลังจิต / แฟรี่

ระดับ – 8

อายุ – 10 เดือน

สายใย – 78%

HP – 30

โจมตี – 35

ป้องกัน – 30

Sp. Atk – 70

Sp. Def – 55

ความเร็ว – 44

ทักษะ – Growl, Psyshock, Confusion, Calm Mind, Double Team, Teleport

ความสามารถ – Syncronize(Locked), Telepathy(Locked).

จูเลียนมองดูการเติบโตของพวกเขาและมีความสุข

จูเลียน  โยกิราส มีประสิทธิภาพอย่างเต็มที่กับการโจมตีทางกายภาพอย่างรุนแรง คิโมริ มุ่งเน้นไปที่ความสามารถรอบด้านและการป้องกันของ รารูโทส นั้นอ่อนแอ แต่เธอมีทักษะที่ดีที่จะช่วยได้มากในการต่อสู้

เมื่อเห็นว่าทีมของเขาพร้อมสําหรับการแข่งขันในที่สุดเขาก็เลิกคิดและสนุกกับเวลาว่างท่องอินเทอร์เน็ตเพื่อค้นหาสถานที่ลึกลับและสนุกสนานในโฮเอน

ตอนที่ 94 วันใหม่กับโปเกมอนใหม่

โยกราส สงบลงเล็กน้อยและตอนนี้มันกําลังอยู่กับ คิโมริ โยกราส ก็ชื่นชอบ ฮีทราน และ โก กะซารุ เนื่องจากพวกมันเป็นคนที่เอาชนะโปเกมอนของผู้ลอบล่าสัตว์นั่นเอง

แม้ว่ามันจะสงบลงแล้วมันก็ยังคงบอบช้ําจากการตายของแม่ โยกราส จึงตัวติดกับจูเลียนเกือบตลอดเวลาเพราะมันรู้สึกว่าจูเลียนจะทิ้งมันไปเหมือนกับแม่ของมันถ้ามันอยู่ห่างจากเขา

จูเลียนมองไปที่โยกิราส และรู้สึกสงสารมัน

จูเลียน ‘โปเกมอนนั้นซับซ้อนมากพวกมันไม่ใช่มนุษย์แต่บางครั้งพวกมันก็แสดงความ เป็นมนุษย์ออกมามากกว่าพวกเรา’

จูเลียนเลี้ยงดู โยกิราส และให้อาหารมันจนกระทั่งมันหลับไป จากนั้นเขาก็มองไปที่ คิโมริ ที่กําลังฝึกกับ ฟุชิกิบาเนะ ตามปกติจูเลียนรู้สึกประหลาดใจกับ คิโมริ เขาคิดว่า คิโมริ จะต้องใช้เวลาสักพักในการเชื่อฟัง แต่ คิโมริ พิสูจน์ว่าเขาคิดผิด

จูเลียน ‘คิโมริ มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ฉันควรเริ่มฝึกฝนเขาอย่างจริงจังตั้งแต่ตอนนี้’

จูเลียนลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปที่ คิโมริ

จูเลียน  คิโมริ นายเริ่มฝึกได้ตั้งแต่วันนี้ 

คิโมริ หันกลับมาและมองไปที่จูเลียนแล้วพยักหน้า

จูเลียน ‘คิโมริ มีสเตตัสการโจมตีพิเศษที่ดีอยู่แล้ว ฉันจะเพิ่มพลังโจมตีทางกายภาพของเขาก่อน’

จูเลียนเริ่มฝึกคิโมริโดยให้มันทําการระเบิดพลังทุกวัน เขาวางแผนที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของคิโมริ ก่อนจากนั้นจึงฝึกความแข็งแกร่งของมัน

หลังจากฝึกไม่กี่วัน คิโมริ ก็เลเวลเพิ่มขึ้นและได้รับทักษะอย่าง ‘Quick Attack’ และ ‘Work Up’ ปัจจุบันจูเลียนกําลังอยู่ในปาและต่อสู้กับ จิงซะงุมะ ที่ระดับสูงกว่า คิโมริ เพียงไม่กี่ระดับ

จูเลียน  คิโมริ ใช้ Leer 

แสงจ้าจาก คิโมริ ทําให้ จิงซะงุมะ รู้สึกไม่สบายใจและพลังป้องกันของมันก็ลดลง

จูเลียน  คิโมริ ใช้ Quick Attack เพื่อทําให้ศัตรูสับสน 

คิโมริ ใช้ต้นไม้ในบริเวณโดยรอบเพื่อเปลี่ยนทิศทางของมันอย่างรวดเร็วและทําให้ จิงซะงุมะ สับสน คิโมริ ไปด้านหลังของ จิงซะงุมะ และโจมตีเข้าไปจนอีกฝ่ายกระเด็น

จิงซะงุมะ ปรับสมดุลย์ตัวเองและพุ่งเข้าหา คิโมริ โดยใช้ Extreme Speed

จูเลียน  กระโดดขึ้นเพื่อหลบแล้วใช้ Pound 

คิโมริ ใช้ขาของมันกระโดดขึ้นไปในอากาศจากนั้นก็พลิกตัวในอากาศและลงมาด้วยความเร็วเต็มที่และกระแทกหางของมันที่หัวของ จิงซะงุมะ จนทําให้มันสลบไป เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามแพ้ไป คิโมริ ก็ดีใจออกมา

จูเลียนยืนกอด โยกิราส ในขณะที่เฝ้าดู คิโมริ โยกิราส ก็มองไปที่ คิโมริ และตระหนักว่ามันต้องการที่จะแข็งแกร่งเพื่อที่มันจะได้ปกป้องเพื่อนใหม่ของมัน มันไม่ต้องการที่จะอ่อนแอและไม่ต้องการให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของมันเกิดขึ้นอีกครั้ง

โยกิราส เริ่มดิ้นรนจากการจับของจูเลียนและตกลงบนพื้น มันมองไปที่จูเลียนและทางจูเลียนก็รู้ว่าโยกิราส กําลังคิดอะไรเขายิ้มและพยักหน้า

จูเลียน  นายจะเติบโตอย่างแข็งแกร่งเคียงข้าง คิโมริ แน่นอน 

คิโมริ เข้ามาหา โยกิราส และตบหลังของมันเพื่อบอกว่าพวกมันจะเติบโตและแข็งแกร่งเช่นเดียวกับโปเกมอนตัวอื่น ๆ ของจูเลียน

โยกิราส พยักหน้าและเดินไปหาจูเลียน

โยกิราส [ฉันอยากแข็งแกร่งเหมือนคนอื่น ๆ]

จูเลียน [งั้นฉันก็จะทําให้นายแข็งแกร่งเหมือนกับคนอื่น ๆ เอง]

จูเลียนหยิบโปเกบอลออกมาแล้วโยนไปที่ โยกราส ทาง โยกิราส ก็เดินไปข้างหน้าและแตะไปที่โปเกบอลและกลายเป็นโปเกมอนของจูเลียน

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของ โยกิราส’

ระบบ ‘ยืนยัน’

โยกิราส

ประเภท – หิน / ดิน

ระดับ 5

อายุ 7 เดือน

สายใย – 75%

HP – 50

โจมตี 58

ป้องกัน – 43

Sp. Atk – 35

Sp. Def – 37

ความเร็ว 41

ทักษะ – Bite, Leer, Sand Storm, Iron Defense

ความสามารถ – Guts(Locked), Sand Veil (Unlocked),

จูเลียน ‘หืม? ความสามารถที่ซ่อนอยู่ของมันถูกปลดล็อคและมันก็เรียนรู้ Sand Storm กับ Iron Defense มันคงได้รับการสืบทอดจากแม่ของมัน ฉันไม่คิดว่า โยกิราส จะเริ่มต้นได้ดีขนาดนี้’

จูเลียนเรียก โยกิราส ออกมาจากโปเกบอลของมัน

จูเลียน  โอเค โยกิราส จากนี้เราจะฝึกฝนอย่างหนักและเอาชนะความกลัวของนาย 

โยกิราส พยักหน้าและในไม่ช้าจูเลียนก็เริ่มเตรียมกิจวัตรการฝึกของ โยกิราส เช่นกัน การฝึกนั้นยากแต่ทั้ง คิโมริ และ โยกิราส ก็ดึงมันออกไป พวกมันได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมรุ่นเก่า

พวกมันเพิ่มระดับอย่างรวดเร็วและเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ โยกิราส เรียนรู้ Substitute และ Iron Head คิโมริ ไม่ได้เรียนรู้ทักษะใหม่ใด ๆ แต่พลังการโจมตีของมันเพิ่มขึ้น ความเร็วและการโจมตีพิเศษของมันก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

จูเลียน ‘ฉันต้องการโปเกมอนอีกหนึ่งตัวแล้วฉันจะไปท้าทายยิมโทคะ’

แต่เขาไม่รู้ว่าจะได้โปเกมอนที่เขาต้องการหรือไม่เมื่อเห็นว่าวันนั้นใกล้จะถึงแล้ว จูเลียนจึงตัดสินใจช่างมันในวันนี้และเริ่มเตรียมอาหารให้ตัวเองกับโปเกมอนของเขา โยกิราส และ คิโมริ ก็เริ่ม คุ้นเคยกับโปเกมอนของจูเลียนแต่ละตัวแล้ว ตอนนี้พวกมันกําลังนั่งกินอาหารด้วยกันสถานที่แห่ง นี้เต็มไปด้วยความสุข จูเลียนที่ได้เห็รแบบนี้ก็มีความสุขเช่นกัน ระหว่างที่พวกเขากําลังเพลิดเพลินกับเวลานี้จูเลียนก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบจากพุ่มไม้ใกล้ ๆ แม้แต่โปเกมอนของเขาก็กลายเป็นระ มัดระวังตัวในขณะที่พวกมันมองไปที่พุ่มไม้และในวินาทีต่อมาพวกมันก็เห็นโปเกมอนสีขาวตัวเล็ก ที่มีผมสีเขียวคล้ายทรงหัวเห็ดและมีเขาแบนสีชมพูอยู่ด้านหน้าและอีกเขาอยู่ด้านหลัง

จูเลียน ‘รารูโทส?’

รารูโทส เดินเข้ามาและเข้าร่วมกับโปเกมอนของจูเลียนและเริ่มกินอาหารจาก เก็งก้า

จูเลียน ‘มันคงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เป็นมิตรเลยมาดู’

เก็งก้า รู้สึกประหลาดใจกับการลอบโจมตีอาหารของมัน แต่มันไม่สนใจและแบ่งปันกับ รารู โทส ตัวน้อยจากนั้น รารูโทส ก็ขึ้นไปที่ โยกิราส และกินอาหารของมัน จากนั้นก็ไปที่ คิโมริ และ กินของมันเช่นกัน หลังจากรู้สึกว่ายัดอาหารเข้าไปมากแล้วก็เดินไปหาจูเลียน มันมองไปที่จูเลียน และพยายามที่จะรู้สึกถึงอารมณ์ของจูเลียน แต่มันก็ล้มเหลวราวกับว่ามีบางอย่างบิดกั้นไม่ให้มันรับรู้อะไรเลย

จูเลียนเห็น รารูโทส ตัวน้อยยกหัวขึ้นและเห็นดวงตาสีแดงอมชมพูมองมาที่เขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น จูเลียนเข้าใจว่า รารูโทส พยายามทําอะไรเขาจึงปิดการใช้งานชั้นพลังป้องกันจิตที่ไม่ให้โปเกมอนและคนที่มีพลังจิตอ่านความคิด

ทันใดนั้น รารูโทส รู้สึกว่าชั้นที่ป้องกันไม่ให้อ่านอารมณ์ของจูเลียนหายไป มันรู้สึกได้ว่าจูเลียนกําลังมีความสุขและรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบ รารูโทส ทาง รารูโทส เองก็มีความสุขใกล้ชิดกับจูเลียนมากขึ้น รารูโทส รู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับจูเลียนดังนั้นมันจึงผ่อนคลายขึ้นและหลับไป

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจกับ รารูโทส ที่หลับไปบนแขนของคนแปลกหน้าอย่างสมบูรณ์ จูเลียน ไม่เข้าใจว่าทําไมแต่โปเกมอนของเขาสามารถเข้าใจได้ว่าทําไม รารูโทส ถึงหลับโดยไม่กังวล พวกมันก็รู้ถึงความปลอดภัยเมื่อพวกมันอยู่กับจูเลียนดังนั้นมันจึงเป็นเช่นนั้นนี่ไม่ใช่เรื่องใหม่สําหรับพวกมัน

ไม่นานจูเลียนก็ช่างมันและไปนอนโดยมี รารูโทส อยู่ข้าง ๆ

ตอนที่ 93 ลักลอบล่าสัตว์

จูเลียนได้รับการต้อนรับด้วยแสงแดดจ้ากระทบใบหน้าของเขา เขาลืมตาขึ้นและเห็นว่าเต็นท์ ถูกถอดออกแล้ว เขามองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็น เก็งก้า และ เอเลคิเบิลอยู่ในบริเวณนั้น เขาจึงเดาว่าพวกมันเป็นคนทํา/

จูเลียน ‘ก็เช้าแล้วนี่นะ’

จูเลียนลุกขึ้นยืนและยืดเส้นยืดสายเขาเห็น โกกะซารุ นั่งสมาธิกับ ฮีทราน ทาง คิโมริ ก็กําลังฝึกกับ ฟุชิกิบานะ

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของ คิโมริ’

ระบบ ‘ยืนยัน’

คิโมริ

ประเภท – หญ้า

ระดับ – 6

อายุ 8 เดือน

สายใย – 40%

HP – 40

โจมตี 39

ป้องกัน – 30

Sp. Atk – 56

Sp. Def – 44

ความเร็ว – 70

ทักษะ – Leer, Pound, Absorb, Bullet Seed

ความสามารถ – Overgrow (Locked), Unburden (Locked)

จูเลียน ‘เขามีความเร็วที่ดีและการโจมตีพิเศษ เขายังคงอยู่ในระดับหกดังนั้นทักษะของเขาจึงนับว่าดีเช่นกัน’

จูเลียนมีความสุขที่ได้พบ คิโมริ ที่ดี เขามองไปที่โปเกมอนตัวอื่น ๆ ของเขาและจําได้ว่าพวกมันเป็นอย่างไรตอนเมื่อพวกมันยังอยู่ในร่างเริ่มต้นและยิ้ม จากนั้นเขาก็นึกได้ว่า เก็งก้า และ เอเลคเบิล ไม่ได้อยู่ที่นี่

จูเลียน  เก็งก้า กับ เอเลคิเบิล อยู่ที่ไหน 

พี่จ๊อต ร่อนลงใกล้กับจูเลียนและชี้ไปที่หน้าผาอีกฝั่งของแม่น้ํา

จูเลียน ‘ฉันคงทําอะไรสองตัวนี้ไม่ได้’

จูเลียนถอนหายใจและส่ายหัว เขาเริ่มเก็บข้าวของและรอให้ เก็งก้า กับ เอเลคเบิล กลับมาในไม่ช้าทั้งคู่ก็มาถึงและหัวเราะเสียงดัง

จูเลียน ‘ฉันเดาว่าพวกนั้นคงไปแกล้งคนอื่นมาอีกแล้วล่ะสิ’

จูเลียน  เข้าไปในโปเกบอลของนายได้แล้ว 

จูเลียนส่งพวกมันกลับไปที่โปเกบอลยกเว้น คิโมริ เพราะเขาต้องการให้ คิโมริ เห็นโลกภายนอกป่าของมัน

จูเลียน  คิโมริ กระโดดมาบนไหล่ของฉัน 

คิโมริ ปีนขึ้นไปและนั่งบนไหล่ของจูเลียน จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นจักรยานของเขาและขี่ออกไปยังเมืองโทคะ

จูเลียน  พวกเรากําลังจะไปที่เมืองโทคะ ที่เราจะได้ต่อสู้ในยิมครั้งแรกด้วยกัน 

คิโมริ  K00? 

จูเลียน  อ้อ ฉันลืมบอกไปเราจะเดินทางไปรอบ ๆ โฮเอน ต่อสู้กับเทรนเนอร์และท้าทายยิม และแข็งแกร่งไปด้วยกัน

คิโมริ เข้าใจและพยักหน้าอย่างมีความสุข

จูเลียน  แต่ก่อนอื่นต้องฝึกและจับโปเกมอนใหม่ ๆ 

คิโมริ พยักหน้าและสนุกไปกับการขี่จักรยานอย่างรวดเร็วบนไหล่ของจูเลียนขณะที่พวกเขากําลังขี่ผ่านถนนที่อยู่ถัดจากปา พวกเขาก็ได้ยินเสียงคํารามที่สั่นสะเทือนจน คิโมริ ตกใจ จูเลียนหยุดจักรยานของเขาและมองไปยังทิศทางของเสียง เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดและความโกรธจากเสียงคํารามนั้น

จูเลียน ‘มันคืออะไร?’

จูเลียน  ไปตรวจสอบกัน 

จูเลียนขี่จักรยานและเข้าไปในปาโดยตรง เขาหลบต้นไม้ที่อยู่ข้างหน้าด้วยความชํานาญเพราะจักรยานของเขาจะลอยอยู่กลางอากาศเกือบตลอดเวลาเพราะพื้นดินมันไม่เรียบ เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็น บังกิราส ขนาดมหึมา รายล้อมไปด้วย เฮลการ์ มานิวลา และ กราเอนา

พวก เฮลการ์ และ กราเอนา บางตัวนอนอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับ พวกมันตายเพราะถูกบดขยี้ใต้ขาของ บังกิราส ฝั่ง บังกิราส ก็ปกคลุมไปด้วยบาดแผลลึก มันมีเลือดออกอย่างหนักมันอยู่ช่วงลมหายใจสุดท้ายของมันแล้ว

จูเลียนมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชายสองคนสวมเสื้อผ้าสีน้ําตาลและถือกรงซึ่งมี โยกิราส ที่หมดสติอยู่ข้างในมันถูกมัดอยู่

จูเลียนมองไปที่ชายสองคนนี้และดวงตาของเขาก็เย็นชา เขาสามารถเห็นได้อย่างง่ายดายว่าพวกเขาเป็นนักล่าโปเกมอนและพวกเขามาที่นี่เพื่อลอบล่าสัตว์ โยกิราส ตัวนี้และตอนนี้พวกเขาพยายามที่จะฆ่า บังกิราส นี้เนื่องจากเกร็ดของมันจะมอบเงินมหาศาลจากโลกใต้ดินและตลาดมืดได้

จูเลียนมองไปที่ คิโมริ ขณะที่มันกําลังสั่นมันทั้งโกรธ หงุดหงิด และกลัว จูเลียนตบหัวมันและทําให้มันสงบลง

จูเลียน  คิโมริ แม้ว่ามนุษย์และโปเกมอนจะอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างกลมกลืน แต่ก็มีบางส่วนที่เป็นขยะในโลกนี้และไม่สมควรมีชีวิตอยู่ แต่เราไม่สามารถฆ่าพวกมันได้แม้ว่าพวกมันจะผิด แต่ถ้าเราทํามันก็จะไม่มีความแตกต่างระหว่างพวกมันกับพวกเรา แต่นั่นไม่ใช่กับฉัน เราสามารถบดขยี้พวกมันได้ 

คิโมริ สงบลงและฟังจูเลียนอย่างตั้งใจและจําคําพูดของเขาอยู่ในใจ จูเลียนเดินเข้าไปและมองไปที่ผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสอง

ผู้ลอบล่าสัตว์ต่างตกใจเมื่อมีคนไม่รู้จักเข้ามาอย่างกะทันหัน

นักล่า 1  เฮ้ แกคิดว่าแกกําลังทําอะไรอยู่ หายไปจากนี่ซะหรือจะให้เราฆ่าแก 

นักล่า 2  อย่าปล่อยมันไป ฆ่ามันก่อนที่จะหนีไปแจ้งตํารวจ 

นักล่า 1  เฮลการ์ มานิวลา รีบฆ่า บังกิราส นั่นซะแล้วมาฆ่าไองเง่านี่ 

นักล่า 2  แกด้วย กราเอนา 

จูเลียน  โกกะซารุ ฮีทราน ดูแลพวกมันหน่อย 

จูเลียนปล่อย โกกะซารุ และ ฮีทราน จากโปเกบอลของพวกมัน จูเลียนเข้าไปหาผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสองในขณะที่ โกกะซารุ และ ฮีทราน มุ่งหน้าไปยังเหล่าโปเกมอนของผู้ลอบล่าสัตว์ มานิวลา เห็น โกกะซารุ ใกล้เข้ามาดังนั้นมันจึงพุ่งเข้าหา โกกะซารุ ด้วยกรงเล็บที่แหลมคมและพยายามโจมตีใส่อีกฝ่าย แต่ โกกะซารุ จับมือของ มานิวลา และมองอย่างเย็นชา จากนั้นมันก็ชกเข้าที่ท้ องโดยใช้ Focus Punch มานิวลา ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่มันจะกระเด็นไปโดนต้นไม้ จากนั้นต้นไม้ก็หักออกไปหมด แต่มานิวลา ยังไม่หยุดทะลุต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งจนในที่ สุดก็ถึงต้นไม้ต้นที่ 5 ถึงจะหยุด มานิวลา ถึงยังไม่จายแต่มันจะไม่ฟื้นตัวเป็นเวลาหลายเดือน

เฮลการ์ และ กราเอนา รู้สึกกลัวเมื่อเห็นคู่หูของพวกมันล้มลง พวกมันค่อย ๆ ถอยไปข้างหลังในขณะที่พวกมันยังคงมองไปที่ โกกะซารุ พวกมันกลัวอย่างไร้เหตุผล ดังนั้นพวกมันจึงไม่สังเกตเห็น ฮีทราน ที่อยู่ข้างหลังในขณะที่พวกมันถอยห่างออกไปพวกมันก็ชนเข้ากับบางอย่าง ดังนั้นพวกมันจึงหันไปรอบ ๆ และเห็นโปเกมอนตัวใหญ่สูง 3 เมตรกําลังมองลงมาพวกมันรู้สึกได้ ถึงอุณหภูมิรอบข้างที่ร้อนขึ้น พวกมันต้องการที่จะหลบหนีแต่พวกมันรู้สึกหายใจไม่ออกเมื่อมีสัตว์ ประหลาดทั้งสองตัวนี้อยู่

ฮีทราน ตรึงพวกมันไว้ด้วยขาของมันและกระทืบพวกมันซ้ํา ๆ จนกว่าพวกมันจะกระเด็นออกไปทั้งหมด

ผู้ลอบล่าสัตว์มองไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นและทันใดนั้นก็รู้ว่าพวกเขาซวยแล้ว ตอนนี้พวกเขากลัวอย่างมากพวกเขาจึงดึงปืนออกมาและชี้ไปที่จูเลียน

นักล่า 1  หยุด…หยุดตรง….ตรงนั้นไม่งั้นฉัน..ฉัน…ฉันจะยิง!! 

จูเลียนไม่หยุดและยังคงเดินหน้าต่อไปและในวินาทีถัดไปเสียงปืนก็ดังขึ้น แต่เมื่อผู้ลอบล่าสัตว์ เห็นว่ากระสุนถูกหยุดโดยจูเลียนด้วยมือเปล่าพวกเขาก็หน้าซีดไปหมด

จูเลียน  แกเป็นขยะของสังคม ฆ่าและขายโปเกมอนด้วยความโลภของตัวเองเพียงเพื่อเงิน 

จูเลียนจับคอเสื้อของผู้ลอบล่าสัตว์ทั้งสองและกดพวกเขาลงกับพื้น จากนั้นเขาก็กระทืบเข่าของพวกเขาและได้ยินเสียงหักสั้น ๆ จูเลียนทําให้ขาของพวกเขาพิการไปตลอดชีวิต

เขาทําแบบเดียวกันอีกครั้ง แต่มันเป็นแขนข้างหนึ่งของพวกเขา พวกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งไปมากับพื้นจากนั้นจูเลียนจึงจับกรงและปล่อย โยกิราส และปลุกมัน เมื่อมันตื่นขึ้นมันก็เห็นแม่ของมันได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก มันเห็นเธอหายใจหนักหน่วงขณะที่เธอใกล้จะสิ้นชีพ เธอได้รับพิษแล้วและตอนนี้ไม่อาจฟื้นตัว

บังกิราสมองไปที่จูเลียนและร้องเบา ๆ จูเลียนเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด เธอต้องการให้เขาดูแลลูกของเธอ จูเลียนเข้าหาบังกิราสที่ล้มลงและก้มตัวลงตบเบา ๆ ที่ โยกิราส ที่กําลังกอดแม่ของมัน และไม่ต้องการทิ้งเธอไป บังกิราส ใช้ลมหายใจสุดท้ายของเธอบอกให้ลูกชายของเธอติดตามจูเลียนไป เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อใจลูกชายของเธอฝากไว้กับคนแปลกหน้าคนนี้ แต่เนื่องจากเขาช่วยพวกเธอ เธอจึงหวังว่าเขาจะดูแลลูกชายของเธอ

เธอสูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายและหลับตา คิโมริ เห็นฉากทั้งหมดนี้แม้ว่าเขาจะแสดงความกล้าหาญแต่เขาก็ยังหวั่นไหวอยู่ข้างใน โกกะซารุ เข้าหามันและปลอบโยนมัน โกกะซารุใกล้ชิดกับ จูเลียนมากที่สุดและรู้ว่าจูเลียนจะทําอะไรและคิดอย่างไร มันรู้ว่าจูเลียนทําสิ่งนี้เพื่อเสริมสร้างความมุ่งมั่นของ คิโมริ

จูเลียนหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโทรหาตํารวจและแจ้งให้พวกเขาทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าวในไม่ช้าเจ้าหน้าที่จุนซาและเจ้าหน้าที่ตํารวจอีกไม่กี่คนก็มาถึงจุดนั้นและเห็นโปเกมอนที่ตายแล้วและหมดสติสองสามตัวเธอเห็นผู้ลอบล่าสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสองจึงพาพวกเขาไปจากนั้นเธอจึงสอบถามจูเลียนเกี่ยวกับสถานการณ์

จูเลียน  ฉันได้ยินเสียงคํารามมาจากที่นี่และเมื่อฉันมาที่นี่ ฉันเห็นทั้งสองคนนี้จับตัว โยกิราส ได้แล้วและพยายามจะฆ่าแม่ของมัน ฉันจึงขัดขวางและหยุดพวกมัน ฉันสู้กับพวกมันแต่ในการต่อสู้ก็ทําให้พวกมันได้รับบาดเจ็บ 

จุนซามองไปที่จูเลียนและไม่พูดอะไร แม้ว่าเธอจะเห็นว่าผู้ลอบล่าสัตว์ได้รับบาดเจ็บเพียงใด แต่เธอก็ไม่สามารถทําอะไรได้เลยเนื่องจากการลักลอบล่าสัตว์เป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงมาก และ ทั้งสองเป็นหนึ่งในคนที่ทางการต้องการตัวมากที่สุด

จุนซา  โอเค ขอบคุณสําหรับความร่วมมือฉันจะฝัง บังกิราส ที่นี่และรับลูกของมันไป 

จุนซาเข้าหา โยกิราส เพื่อพามันไป แต่มันรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจูเลียน จูเลียนเห็นสิ่งนี้และรู้สึกสงสาร โยกิราส

จูเลียน  เจ้าหน้าที่จุนซาฉันจะพา โยกิราส ไปกับฉัน มันกําลังกลัวกับสถานการณ์นี้และดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะเชื่อใจฉันเท่านั้น 

จขุนซามองไปที่โยกิราส ที่ตัวสั่นอยู่ข้างหลังจูเลียน เธอหลับตาถอนหายใจและเห็นด้วย

จุนซา  โอเค แดูแลเขาด้วยล่ะ 

จูเลียนพยักหน้าและอุ้ม โยกิราส ขึ้นมาและจับมันไว้ใกล้หน้าอกของเขาจนกระทั่งพวกเขาฝังบังกิราส ลงในพื้น จูเลียนมองไปที่โยกิราส และตบหัวมันเบา ๆ

จูเลียน  ไปกันเถอะ 

โยกิราส พยักหน้าและจูเลียนก็เดินไปที่จักรยานของเขาและขออกไป

จุนซามองไปที่จูเลียนและรู้สึกว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง แต่จําไม่ได้ว่าที่ไหน

จุนซา  ฉันว่าฉันคงคิดไปเอง 

ตอนที่ 92 โปเกมอนตัวแรกในโฮเอน

วันรุ่งขึ้นที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โฮดามาคิจูเลียนตื่นขึ้นจากเตียงและเตรียมพร้อมที่จะเริ่มการเดินทาง เมื่อเขาเดินออกจากห้องเขาก็เห็น ซาโตชิ ฮารุกะ โจชัว และศาสตราจารย์ โอดามาคิยืนอยู่รอบโปเกมอนสามตัว พวกมันคือ คิโมริ อาชาโม และ มิซูโกโรวันนี้เป็นวันแรกขอ งการเป็นเทรนเนอร์ของฮารุกะและเธอกําลังเลือกโปเกมอนตัวแรกของเธอ

ซาโตชิเห็นจูเลียนก็เรียกเขา

ซาโตชิ  จูเลียนมานี่สิ ดูโปเกมอนพวกนี้ดูเท่มาก 

จูเลียนเดินไปหาซาโตชิและตบหัว พิคาชู บนหัวของเขาเบา ๆ

จูเลียน  ดูเหมือน พิคาชู จะกลับมาดีแล้วนี่ 

ซาโตชิ  ใช่แล้วล่ะ 

จูเลียนมองไปที่โปเกมอนเริ่มต้นทั้งสามตัวจากนั้นมองไปที่ฮารุกะ เธอเองก็มองไปที่จูเลียนแต่เธอไม่รู้ว่าเขาคือใคร

จูเลียน  ศาสตราจารย์ฉันจะไปแล้ว 

โอดามาคิ  โอเค ดูแลตัวเองด้วยล่ะ 

จูเลียน  แน่นอน 

ซาโตชิ  ฉันไปกับนายได้ไหม 

จูเลียน  อย่างที่บอกว่าเราจะแยกกันที่นี่ 

จูเลียนไม่พูดอะไรและจากไป ซาโตชิก็ไม่สนใจและในไม่ช้าก็มองไปที่ฮารุกะและเรียกร้องให้เธอเลือกหนึ่งตัว เธอจึงเลือก อาชาโม เหมือนในอนิเมะ

ขณะนี้จูเลียนกําลังอยู่บนถนนในขณะที่เขากําลังคิดถึงจุดหมายต่อไป

จูเลียนเมืองที่ใกล้ที่สุดที่นี่คือเมืองโคโทคิแต่มันไม่มียิมที่นั่น ยิมที่ใกล้ที่สุดอยู่ในเมืองโทคะก่อนอื่นฉันจะไปที่เมืองโคโทคิเพื่อเติมวัตถุดิบบางอย่าง จากนั้นไปท้าทายยิมในเมืองโทคะแล้วกัน 

หลังจากตัดสินใจแล้วว่าเขาก็มุ่งหน้าไปยังเมืองโคโทคิด้วยจักรยานของเขา เมื่อเขาไปถึงเมืองโคทาคิเขาก็เห็นบ้านไม่กี่หลังและโปเกมาร์ทที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง

จูเลียน มันเป็นเมืองเล็ก ๆ จริง ๆ ฉันควรจะเติมสต๊อกอย่างรวดเร็วและสํารวจป่าใกล้ ๆ ฉันต้องจับโปเกมอนตัวใหม่ก่อนที่จะท้าทายยิม 

หลังจากซื้อของที่ต้องการเขาจึงตัดสินใจไปที่ปาใกล้ ๆ ซึ่งเป็นที่อยู่ของโปเกมอนจํานวนมากระหว่างทางไปยังปาเขาเห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีเขียวทับเสื้อเชิ้ตสีแดงและมีผมสีน้ําตาลด้านข้างเขามี เนียส ที่สวมหมวกสีฟ้าขนนกสีเหลืองมีผ้าพันคอสีแดงที่คอและรองเท้าบู๊ตสีน้ําตาล

จูเลียน  ฉันเคยเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหนสักแห่ง อื่ม อาจจะอยู่ในอนิเมะก็ได้ ฉันจําใบหน้าไม่ค่อยได้เหมือนฉันเคยเห็นในชีวิตที่ผ่านมา

จูเลียนไม่สนใจชายคนนี้และ เนียส ของเขาและขี่ผ่านเขาไป ชายหนุ่มคนนั้นก็คือ เท็ตซุยะ

(A / N: เขาเป็นหนึ่งในคู่แข่งในอนาคตของซาโตชิแต่บทบาทของเขายังน้อยมากในภูมิภาคโฮเอนเขาได้รับการแนะนําเพื่อให้เขาสามารถเอาชนะซาโตชิในรอบรองชนะเลิศและได้รับรางวัลโอเอนลีกหลังจากนั้น)

เท็ตซุยะสังเกตเห็นจูเลียนขี้ผ่านเขาไป เขามองไปที่ เนียส ของเขาและถามคําถาม

เท็ตซุยะ  ทําไมฉันรู้สึกเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง 

เนียส ของเขายังส่ายหัวบ่งบอกว่ามันก็ไม่รู้เกี่ยวกับจูเลี่ยน

ในไม่ช้าจูเลียนก็เข้ามาในปา แต่เขามองไม่เห็นโปเกมอนรอบ ๆ ตัว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าไม่มีโปเกมอนอยู่รอบ ๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตของโปเกมอนที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ต้นไม้และใต้ดินแต่เขาไม่อยากรบกวนพวกมันอย่างที่เป็นอยู่ เขามองหาโปเกมอนที่เขาสนใจจะจับเขามีความคิดอยู่แล้วว่าทีมโปเกมอนของเขาสําหรับโฮเอนจะเป็นอย่างไร เขาเดินลึกเข้าไปในปาเพื่อค้นหาโปเกมอนที่เขาต้องการในทีมของเขา แต่เขาก็ไม่มีโชคจนถึงตอนนี้ในขณะที่เขาเดินลึกเข้าไปในป่าเขาก็ถูกโปเกมอนปาขวางแต่โปเกมอนตัวเก่าของเขาก็กวาดพวกมันออกไปเรียบ

จูเลียนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในตอนนี้เนื่องจากเขาไม่เห็นโปเกมอนตัวใดที่เขาต้องการจากนั้นเขาก็มีความคิดขึ้นมา

จูเลียน  ฟุชิกิบานะ ออกมา 

ฟุชิกิบานะ ร่อนลงบนพื้นปาจนพื้นสั่นสะเทือน ตอนนี้ ฟุชิกิบานะ มาถึงขีด จํากัดแล้ว เมื่อยืนก็สูงถึง 3.4 เมตรจากขาถึงดอกไม้ จูเลียนตบหัวมันและยิ้ม

จูเลียน  ฟุชิกิบานะ ลองค้นหาต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในปา 

ฟุชิกิบานะ พยักหน้าและปลูกเถาวัลย์สองต้นของมันฝังลึกลงไปในพื้นดิน มันเริ่มรู้สึกถึงรากใต้ดินหลังจากนั้น ฟุชิกิบานะ ก็สัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่ทรงพลังของต้นไม้ที่อยู่ลึกเข้าไปในปา

ฟุชิกิบานะ แจ้งจูเลียนเกี่ยวกับต้นไม้และทิศทางของมัน

จูเลียน  งานดีมาก ฟุชิกิบานะ ตอนนี้พักผ่อนเถอะ 

เขาเรียก ฟุชิกิบานะ กลับไปที่โปเกบอลของเขาและเดินไปข้างหน้าไปยังทิศทางที่ ฟุชิกิบานะระบุในที่สุดเขาก็มาถึงจุดหมายเขาเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ดูเก่าแก่แต่ยังเต็มไปด้วยพลังยิ่งไปกว่านั้นจูเลียนสามารถสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตของโปเกมอนมากมายกว่า 90% ที่มาจากสปีชีส์เดียวกัน

จูเลียน  ถ้าฉันเดาไม่ผิดนี่น่าจะเป็นรังของพวกมัน

ในขณะที่เขาเข้าใกล้ต้นไม้เขาก็ถูกโจมตีด้วยการโจมตีหลายรูปแบบเช่น Bullet seeds Seed Bombs และ Energy Balls จูเลียนเองก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและหลบการโจมตีทั้งหมดได้โดย ไม่ต้องใช้ความพยายาม

จูเลียน  ไปกันเถอะ ฟุชิกิบานะ 

ฟุชิกิบานะ เข้ามาและสกัดกั้นการโจมตีที่เข้ามาอีกครั้ง ฟุชิกิบานะ คํารามเสียงดังทําให้การโจมตีหยุดลง จูเลี่ยนยืนอยู่บนจุดเดิมของเขาในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ยอดไม้ในไม่ช้าโปเกมอนก็พุ่งลงมาจากต้นไม้และลงมาที่พื้น มันมีความสูงอย่างน้อย 2 เมตรและมีสีเขียวมันมีใบมีดออกมาจากแขนนั่นคือจูไคน์

จูเลียนไม่เสียเวลาและส่งกระแสจิตไปยัง จูไคน์

จูเลียน [ฉันต้องการให้นายมอบ คิโมริ ตัวน้อยจากรังของนายให้ฉัน]

จูไคน์ ตกใจกับเสียงในหัวของมันอย่างกะทันหันและเริ่มระมัดระวังตัวกับจูเลียน

จูไคน์ [ทําไมฉันต้องให้ลูกในรังของฉันด้วย]

จูเลียน [ไม่มีเหตุผล อย่างน้อยฉันก็สามารถพูดได้ว่าเขาจะไม่ถูกจํากัดและจะเติบโตอย่างแข็งแกร่งเป็นพิเศษ]

จูไคน์ เป็นผู้นําของรังนี้และมันรู้ว่าโลกภายนอกนั้นใหญ่และมีโปเกมอนที่ทรงพลังอยู่ทุกหนทุกแห่ง จูไคน์ รู้ดีว่าหากโปเกมอนสามารถมาอยู่ภายใต้เทรนเนอร์ที่ดีได้ศักยภาพในการเติบโตก็จะแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นต่างจากโปเกมอนที่ไม่มีเทรนเนอร์ จูไคน์ คิดสักพักแล้วตอบกลับ

จูไคน์ (ถ้านายสามารถเอาชนะฉันได้ ฉันจะให้ตามที่นายต้องการ]

จูเลียน [เยี่ยมไปเลย เริ่มกันเถอะ]

จูเลียน  ไปเลย ฟุชิกิบานะ 

ฟุชิกิบานะ ยืนขึ้นด้วยขาหลังของมันและกระทืบลงโดยขาหน้าของมันส่งแรงสั่นสะเทือนไปรอบ ๆ จูไคน์ กระโดดขึ้นและส่ง Bullet Seeds ยิงไปที่ ฟุชิกิบานะ

จูเลียน  ฟุชิกิบานะ Energy Ball 

ฟุชิกิบานะ สร้างลูกบอลพลังงานขนาดยักษ์และยิ่งไปยัง Bullet Seeds ที่เข้ามาและทําลายมันอย่างง่ายดายและเดินต่อไปยัง จูไคน์ อีกฝ่ายก็เริ่มตกใจแต่มันก็เคลื่อนที่ออกไปอย่าง รวดเร็วเมื่อ Energy Baแขึ้นไปสูงบนท้องฟ้าและระเบิด จูไคน์ ก็คิดว่ามันหนีพ้นแล้วแต่มันไม่ได้ สังเกตว่า ฟุชิกิบานะ ส่ง Vine Whip ของมันไปแล้วและจับขาของ จูไคน์ แล้วดึงกระแทกลงกับพื้น

จูไคน์ ได้รับบาดเจ็บแต่มันยังคงดิ้นรนและลุกขึ้นยืน มันกําลังจะลงมือต่อไป แต่ทันใดนั้น จูไคน์ อีกตัวก็ลงมาและหยุดมันไม่ให้ล้ําหน้าไปไกลกว่านั้น มันคือ จูไคน์ ตัวเมีย

จูเลียน  ต้องเป็นคู่ของมันแน่ ๆ 

จูไคน์ มองไปที่คู่ของมันและหยุดลงแล้วมองไปที่จูเลียน

จูไคน์ [คุณพิสูจน์แล้วว่าคุณแข็งแกร่ง คุณแข็งแกร่งกว่าที่คิดดังนั้นฉันจะรักษาสัญญา]

จูไคน์ ส่งเสียงร้องและในไม่ช้า คิโมริ หนุ่มสาวก็ลงมาจากต้นไม้อย่างช้า ๆ บางตัวก็ออกมาจากพุ่มไม้ จูเลียนรู้สึกประหลาดใจกับจํานวน คิโมริ ที่มีอยู่ที่นี่ เขายังเห็น จุปเทิล บางตัวอยู่บนต้นไม้

จูเลียนมองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็น คิโมริ บางตัวที่มีศักยภาพสูง แต่เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะเลือกตัวไหน ในขณะที่เขากําลังจะเลือกเขาก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบใกล้พุ่มไม้เขามองไปที่พุ่มไม้และเห็นโปเกมอนสีน้ําเงินเรืองแสงที่มีหางสีแดงออกมา

จูเลียนประหลาดใจเมื่อเห็นโปเกมอนตัวนี้

จูเลียน  คิโมริ สีแตกต่าง

จูเลียนมองไปที่ คิโตริ และเห็นศักยภาพมหาศาลในตัวมัน

จูเลียน  เจ้านั่น 

จูไคน์ มองไปที่ คิโมริ ที่เป็นประกายแล้วมองกลับมาที่จูเลียน

จูไคน์ (คุณแน่ใจเหรอ เด็กคนนั้นดื้อรั้นนิดหน่อย]

จูเลียน ยิ่งไปกว่านั้นเขาแสดงตัวตนที่แข็งแกร่งออกมาด้วย เขาคือสิ่งที่ฉันกําลังมองหา]

จูไคน์ พยักหน้า

จูไคน์ [ตามที่คุณต้องการ]

จูไคน์ เรียก คิโมริ ที่มีสีแตกต่างและบอกให้มันเข้าร่วมกับจูเลียน คิโมริ พยักหน้าและเดินไปหาจูเลียนจากนั้นมันก็มองไปที่ ฟุชิกิบานะ ยักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ เขา จูเลียนคุกเข่าและมองไปที่ คิโมริ

จูเลียน  งั้น คิโมริ มาแข็งแกร่งขึ้นด้วยกันเถอะ 

คิโทริ รู้สึกกลัวเมื่อมันเห็น ฟุชิกิบานะ จากนั้นมันก็มองไปที่จูเลียนและพยักหน้า

คิโมริ มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแข็งแกร่งตั้งแต่แรก ดังนั้นมันจึงมักจะดื้อรั้นและต่อสู้กับ คิโมริ ตัวอื่น ๆ และเมื่อเห็นว่าผู้นําของมันได้พ่ายแพ้อย่างง่ายดายโดย ฟุชิกิบานะ มันก็ตกใจมันมักจะคิดว่าผู้นําของมันแข็งแกร่งที่สุด แต่เมื่อเห็นผู้นําของมันพ่ายแพ้อ มันก็ตระหนักว่าโลกนี้ใหญ่กว่าต้นไม้ที่มันอาศัยอยู่ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบมนุษย์แต่มันก็ตัดสินใจที่จะติดตามจูเลียน

จูเลียน เห็นความปราถนาที่จะแข็งแกร่งขึ้นในสายตาของ คิโมริ แบบเดียวกับ ฟุชิกิบานะ ที่อ ยู่ข้าง ๆ จูเลียนหยิบโปเกบอลออกมาแล้วกดมันเข้ากับหัวของ คิโมริ จากนั้นคิโมริก็เข้าไปในโปเกบอลก่อนที่จะส่งเสียงปืบสามครั้งและการจับก็สําเร็จ

จูเลียนยืนขึ้นและมองไปที่ จูไคน์

จูเลียน  ฉันจะไปแล้ว 

จูไคน์ พยักหน้าและกลับไปที่ยอดไม้พร้อมกับคู่ของมัน ในไม่ช้า คิโมริ ตัวอื่นก็หายเข้าไปใน พุ่มไม้และต้นไม้ จูเลียนหันหลังและเดินจากไปในไม่ช้าเขาก็มาถึงใกล้ริมฝั่งแม่น้ําและตัดสินใจ พักผ่อน

จูเลียน  ทุกคนออกมา 

โปเกมอนของจูเลียนทั้งหมดออกมาจากโปเกบอลและสูดหายใจเข้าลึก ๆ พวกมันตระหนักว่าพวกมันอยู่ในสถานที่ใหม่ซึ่งเป็นภูมิภาคใหม่ คิโมริ ซึ่งเป็นสมาชิกใหม่ของทีมก็ตกใจเมื่อเห็นโปเกมอนทั้งหมดของจูเลียน มันถอยกลับและยืนอยู่ด้านหลัง ฟุชิกิบานะ แม้ว่า คิโมริ จะกล้าหาญแต่การปรากฏตัวของตัวตนที่แข็งแกร่งจากโปเกมอนของจูเลียนก็ทําให้มันกลัว

จูเลียนหัวเราะเมื่อเห็นแบบนี้และอุ้ม คิโมริ ขึ้นมา

จูเลียน  ไม่ต้องกลัวไป ตอนนี้พวกเขาก็เป็นเหมือนครอบครัวของนายแล้ว 

จูเลียนมองไปที่โปเกมอนตัวอื่นของเขา

จูเลียน  มาทักทายเพื่อนใหม่สิ 

จูเลียนวาง คิโมริ ลงและยืนอยู่ข้างหลังเขา โกกะซารุ เดินมาข้างหน้าและทักทายมันเป็นตัว แรก ฮีทราน เอเลคิเบิล เกิ่งก้า คาบุทอปส์ พี่จ๊อต ฟุชิกิบานะ ก็มาข้างหน้าและทักทายมันส่วนคาบิกอน ก็คือ คาบิกอน มันยังนอนหลับโดยไม่สนใจโลกเช่นเคย

ในตอนแรก คิโมริ ก็ตกใจ แต่ในไม่ช้าก็คุ้นเคยกับเพื่อนใหม่ ที่มันรู้สึกกลัวเพราะเห็นสัตว์ประหลาดเหล่านี้อยู่ตรงหน้า ทุกตัวที่นี่แข็งแกร่งกว่าผู้นําคนก่อนของมันมาก

เมื่อ คิโมริ มองไปรอบ ๆ มันก็เห็นน้ําเพิ่มขึ้นในแม่น้ําและมันก็เห็นสัตว์ประหลาดสีแดงขนาดใหญ่ออกมา มันตกใจเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดที่ยาว 14 เมตรตัวนี้ โชคดีที่ ฟุชิกิบานะอยู่ข้าง ๆ และอธิบายว่า เกี่ยราดอส เป็นหนึ่งในพวกเราดังนั้น คิโมริ ก็สงบลงและทักทายเกียราดอส

คิโตริ สนิทกับ เก็งก้า และ เอเลคิเบิล อย่างรวดเร็ว จูเลียนมองทั้งสามตัวนี้แล้วสายหัวเขาหวังแค่ว่า คิโมริ จะไม่เสียคนเพราะพวกนั้น แต่ คิโมริ ก็ยังมองไปที่ โกกะซารุ ฮีทราน และ เกียราดอส ด้วยความหวาดกลัว เขาสามารถเห็นได้อย่างง่ายดายว่าพวกนั้นเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ แต่ คิโมริ ยังไม่รู้สึกถึงพลังของ คาบิกอน ในขณะที่มันหลับอยู่

วันนี้กําลังจะสิ้นสุดลงเมื่อจูเลียนให้อาหารโปเกมอนของเขา คาบิกอน ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นอาหารและในขณะที่กินมันก็ทักทาย คิโมริ แล้วกลับไปนอน

นี่เป็นวันแรกของ คิโมริ ในโลกภายนอกและมันก็ได้รับการแนะนําให้รู้จักกับตัวตนระดับที่แข็งแกร่งที่สุดที่แล้ว มันเองก็ต้องบรรลุเพื่อให้กลายเป็นกําลังหลักของจูเลียนเช่นกันดังนั้นคิโมริจึงมุ่งมั่นที่จะไม่ทําให้จูเลียนผิดหวัง

วันนี้ได้มาถึงจุดสิ้นสุดและจูเลียนก็รีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันใหม่สําหรับพวกเขา

ตอนที่ 91 โฮเอน ฉันมาแล้ว!

ในที่สุดวันนั้นก็มาถึงและจูเลียนก็กําลังรออยู่นอกห้องแล็บเพื่อบอกลาศาสตราจารย์โอคิโดพไม่นานนักศาสตราจารย์ก็ออกมาข้างนอกพร้อมกับการ์ดในมือ

โอคิโดะ  รับไปนี่คือบัตรประชาชนระหว่างประเทศ มันจะทําหน้าที่เป็นบัตรเครดิตของเธอด้วย 

จูเลียนหยิบการ์ดขึ้นมาดูมันเป็นการ์ดสีดําที่มีชื่อและรูปถ่ายของเขา มีหมายเลขส่วนตัวฝังอยู่บนการ์ดด้วยโลหะบางชนิด

จูเลียน  ขอบคุณ ฉันจะไปแล้ว 

โอคิโดะ  ขอให้โชคดีในการเดินทาง

จูเลียนกําลังจะขี่จักรยานออกไป แต่เขาก็ได้ยินคนเรียกชื่อเขาจากด้านหลัง เขาหันกลับไปเห็นซาโตชิและแม่ของเขากําลังเดินมาหา

ซาโตชิ  จูเลียนนายกําลังจะไปที่ท่าเรือเหรอ พอดีเลยพาฉันไปด้วยสิ ฉันจะไปโฮเอนด้วย 

จูเลียนมองไปที่ซาโตชิสักครู่แล้วถอนหายใจ

จูเลียน  โอเค แต่ฉันจะไปกับนายจนกว่าเราจะไปถึงโฮเอนเท่านั้น แล้วเราก็แยกกันไป 

ซาโตชิ  เยส! 

ซาโตชิร้องอย่างตื่นเต้น ฮานาโกะยิ้มและมองไปที่จูเลียน

ฮานาโกะ  จูเลี่ยนดูแลลูกชายของฉันด้วยนะ 

จูเลียน  หม 

จูเลียนผงกศีรษะและนั่งบนจักรยาน

จูเลียน  ขึ้นมา 

เมื่อได้ยินซาโตชิก็กระโดดขึ้นไปบนจักรยานและพวกเขาก็ขี่ออกไป หลังจากขี่ไปได้สักพักซาโตชิก็ตื่นเต้นเมื่อจูเลียนเร่งความเร็ว

ซาโตชิ  โว้วววว สุดยอดมากไม่คิดว่าขี่จักรยานแล้วจะรู้สึกดีขนาดนี้ 

พิคาชูบนไหล่ของเขาก็พยักหน้าอย่างตื่นเต้นขณะที่มันสนุกกับการเคลื่อนที่ความเร็วสูงไม่นานพวกเขาก็มาถึงท่าเรือและจูเลียนก็หยุดจักรยานของเขา

จูเลียน  นายควรไปที่เรือ ฉันต้องไปที่สํานักงานของท่าเรือเพื่อใช้บริการขนส่งยานพาหนะ 

เมื่อได้ยินจูเลียนพูด ซาโตชิก็ลงจากจักรยาน

ซาโตชิ  ตกลง แล้วฉันจะรอนายในเรือ 

จูเลียนไม่ตอบกลับและขออกไปที่สํานักงาน เมื่อไปถึงที่นั่นเขาก็คุยกับพนักงานที่ทํางานอยู่ที่

จูเลียน  เฮ้ ฉันต้องเอาจักรยานไปโฮเอนกับฉัน ขอแบบฟอร์มได้ไหม 

พนักงาน  นี่ค่ะ 

จูเลียนรับแบบฟอร์มและเริ่มกรอกแบบฟอร์ม ในขณะที่เขากรอกแบบฟอร์มเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดครั้งใหญ่ที่มาจากบริเวณท่าเรือเมื่อเขาหันไปรอบ ๆ เขาก็เห็นคนสองคนและโปเกมอนสองตัวถูกส่งลอยไปบนท้องฟ้า

จูเลียน ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเขาก็มีปัญหาแล้ว 

จูเลี่ยนถอนหายใจและเขียนต่อ หลังจากส่งแบบฟอร์มจูเลียนก็ได้รับบัตรโดยสารแล้วเขาก็กลับไปที่เรือและขึ้นเรือด้วยจักรยานของเขา เขาจอดจักรยานไว้ในพื้นที่ยานพาหนะและมุ่งหน้าไปยังพื้นที่พักอาศัย

เมื่อเขาเดินเข้าไปก็เห็นซาโตชิโบกมือให้เขาอย่างตื่นเต้น

จูเลียน  ถอนหายใจ ฉันแค่หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในสองสามวันนี้

จูเลียนเดินไปหาซาโตชิ

ซาโตชิ  ธุระของนายเสร็จแล้วเหรอ? 

จูเลียน  ใช่ 

ซาโตชิ  เยี่ยมเลย เราสามารถสู้ได้ไหมฉันเห็นสนามในเรือด้วย 

จูเลียนมองไปที่ซาโตชิและเสียใจที่ตัดสินใจพาเขามาด้วย โชคดีที่จูเลียนฉลาดและเห็นว่าการหายใจของพิคาชูของซาโตชิติดขัดเล็กน้อย

จูเลียน  ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีดู พิคาชู ของนายมันดูเหนื่อยและฉันเดาว่าตอนนี้นายไม่มีโปเกมอนตัวอื่น ๆ อยู่ด้วย 

ซาโตชิมองไปที่ พิคาชู และสังเกตเห็นมันหายใจติดขัดเล็กน้อย

ซาโตชิ  ฉันว่านายพูดถูก พิคาชู นายควรพักผ่อน 

จูเลียนตบหัว พิคาชู แล้วลูบแก้ม

พิคาชู  -pikkaaaaa

จูเลียน  พิค ของนายน่ารักจริง ๆ แต่ตอนนี้มันดูเหนื่อยนายควรพามันไปที่ลานพักผ่อน 

ซาโตชิ  โอเค แล้วเจอกันใหม่ 

จูเลียนมองไปที่ซาโตชิจากนั้นก็มองไปยังทิศทางที่โฮเอนตั้งอยู่

จูเลียน โฮเอนจะมีอะไรสําหรับฉัน ฉันรอไม่ไหวแล้วสําหรับสิ่งใหม่ ๆ ที่ฉันกําลังจะได้สัมผัส

ไม่กี่วันผ่านไปเรือก็มาถึงท่าเรือใกล้เมืองมิชิโระ นี่คือจุดหมายปลายทางของจูเลียนและยังเป็นบ้านของศาสตราจารย์โอดามาคิด้วย

จูเลียนอยู่กับซาโตชิในขณะที่ซาโตชิอุ้ม พิคาชู ไว้ในมือของเขามันดูไม่ค่อยสบาย จู เลียนก็กังวลเช่นกันเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง

จูเลียน  ดูเหมือนว่า พิคาชู กําลังประสบปัญหาไฟฟ้าเกินนะ นายควรรีบพาเขาไปที่ ห้องแล็บของศาสตราจารย์โอดามาคิเนื่องจากไม่มีศูนย์โปเกมอนในเมืองมิชิโระ 

ซาโตชิ  ไฟฟ้าเกิน? 

จูเลียน  มันเกิดจากกระแสไฟฟ้าจํานวนมหาศาลถูกกักอยู่ภายในร่างกายของ พิคาชู ร่างกายของมันจึงตกอยู่ในสภาพนี้ พิคาชู ได้รับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ามาหรือเปล่า? 

ซาโตชิ  ใช่ พิคาชู ถูกรัดด้วยแม่เหล็กขนาดใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าพวกแก๊งร็อคเก็ตพวกนั้น เรื่องนี้คงจะไม่เกิดขึ้น 

ซาโตชิกัดฟันขณะมอง พิคาชู ที่ปล่อยกระแสไฟฟ้าเส้นเล็ก ๆ ออกจากแก้มของมัน

จูเลียน เจ้าโง่แก๊งร็อคเก็ตพวกนั้นอีกแล้ว พวกเขาสร้างปัญหาจริง ๆ ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน 

เรือมาถึงที่ท่าเรือและซาโตชิก็พุ่งเข้าหาคอลเซ็นเตอร์เพื่อสอบถามว่าศาสตราจารย์โอดามาคือ ยู่ในห้องแล็บหรือไม่และแจ้งให้พวกเขาทราบเกี่ยวกับสภาพของ พิคาชู

จูเลียนไม่ได้เข้าร่วมกับเขาเนื่องจากเขารู้ว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี เขาจึงไปที่รถจักรยานและตัดสินใจขี่ไปที่สถานีตํารวจในท้องที่เพื่อลงทะเบียน

จูเลียน  เฮ้อ การลงทะเบียนนี้เป็นเรื่องนารําคาญที่แท้จริง แต่ก็เป็นกฏดังนั้นฉันจึงไม่สามารถทําอะไรได้

จูเลียนขี่รถไปที่สถานีตํารวจที่ใกล้ที่สุดและทําธุระให้ลุล่วง

จูเลียน ตอนนี้ก็จบแล้ว ไปที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอดามาคิแล้วกัน 

เขานั่งจักรยานและขี่ไปที่ห้องทดลองไม่นานเขาก็ผ่านถนนที่ขรุขระและในที่สุดก็สามารถมองเห็นห้องทดลองในระยะไกลได้ จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นเด็กผู้หญิงผมสีน้ําตาลสวมเสื้อสีแดงกับกระโปรงสั้นสีขาวกางเกงขาสั้นสีน้ําเงินและจักรยานสีน้ําเงินขี่ผ่านเข้าไป

จูเลียน นั่นไม่ใช่ฮารุกะหรอกเหรอ?

จูเลียนรู้ตัวว่าเขาเห็นฮารุกะผ่านเขาไปจากนั้นเขาก็เพิกเฉยต่อความคิดและไปที่ห้องทดลองเมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่นอกห้องแล็บด้วยความกังวลจูเลียนเดินเข้าไปหาเขาราวกับรู้อยู่แล้ว

จูเลียน  คุณคือโจชั่วใช่ไหม? 

จูเลียนลงจากจักรยานและทักทายโจชั่ว

โจชัว  อ่าใช่ ผมชื่อโจชัวมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า 

จูเลียน  ฉันชื่อจูเลียน ฉันมาที่นี่เพื่อพบศาสตราจารย์โอดามาคิ 

โจชัว  อ่าใช่ ผมคิดว่าผมได้ยินศาสตราจารย์พูดถึงเรื่องนี้คุณดูคุ้น ๆ นะ 

จูเลียนแค่ยิ้มเมื่อมองไปที่โจชั่ว โจชั่วก็มองไปที่จูเลียนขณะที่เขาพยายามนึกว่าเขาเคยเห็นจูเลียนที่ไหน แล้วทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้

โจชัวมองไปที่จูเลียนในขณะที่ดวงตาของเขาเบิกกว้างและมือของเขาสั่นขณะที่เขาชี้ไปที่จูเลีย

โจชัว  เดี๋ยวก่อน ไม่ ๆ ๆ คุณคือจูเลียนแชมป์แห่งภูมิภาคคันโต 

โจชัวตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นจูเลียน

โจชัว  ฉันเป็นแฟนตัวยงของคุณเลย ผมดูการต่อสู้ทั้งหมดของคุณและการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของคุณกับวาตารุนั้นยอดเยี่ยมมาก เกี่ยราดอส ของคุณนั้นตัวใหญ่มากมันดูมีพลังมากคาบุทอปส์ของคุณก็เร็วมากเช่นกัน ฉันอยู่ที่ขอบสนามฉันนั่งดูตลอดเวลา ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอคุณเลย 

จูเลียนหัวเราะอย่างเชื่องช้าในขณะที่เขามองไปที่โจชัวที่จู่ ๆ ก็เพ้อถึงเขา เขาคิดว่าตอนนี้ชื่อเสียงของเขาควรจะลดลง แต่ดูเหมือนว่าเขาคิดผิด

จูเลียน  ใจเย็น ๆ โจชัวฉันเป็นแค่แชมป์เก่าใจเย็น ๆ 

โจชัว  ถ้าคุณไม่ถูกริบตําแหน่งคุณก็ยังคงเป็นแชมป์ 

จูเลียน  โอเค โอเค พอแล้วสําหรับตอนนี้ศาสตราจารย์โอดามาคิอยู่ที่ไหน 

แม้ว่าจูเลียนจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่เขาก็ยังคงถามคําถามนี้เพราะเขาต้องการทําให้การโต้ตอบเป็นปกติและไม่ต้องการให้มีกลิ่นอายลึกลับ

โจชัว  อ๊ะ ฉันลืมไปเลยว่าศาสตราจารย์โอดามาคิออกไปตามหา พิคาชู ที่ปวยแล้ววิ่งหนีไป 

จูเลียน  อ่า ซาโตชิมาที่นี่แล้วเหรอ 

โจชัว  คุณรู้จักซาโตชิเหรอ 

จูเลียน  ใช่ เขามากับฉัน 

โจชัว  โอ้ คุณจูเลียนคุณควรรอข้างในจนกว่าพวกเขาจะกลับมานะ 

จูเลียน  โอเค ไปกันเถอะ 

จูเลียนและโจชั่วเดินเข้าไป โจชัวยื่นชาให้เขาขณะที่เขานั่งลงใกล้หน้าต่างและมองออกไปข้างนอก โจชั่วไม่รบกวนเขาและทํางานของตัวเองต่อไป

ในขณะที่จูเลียนมองออกไปเขาก็เห็นสายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

จูเลียน ดูเหมือนว่า พิคาชู จะอยู่ที่นั่น

จูเลียน  ฉันจะออกไปข้างนอกสักครู่ 

จูเลียนพูดและเดินออกไปเขาไม่ได้ขี่จักรยาน แต่รีบวิ่งไปด้วยขาของเขาแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่บนจักรยานแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะช้าลง เขาวิ่งและกระโดดจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นไม้หนึ่งด้วยความเร็วสูง เขามีพลังมากกว่าและเร็วกว่าโปเกมอนบางตัวดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ในไม่ช้าเขาก็มาถึงบริเวณนั้นและเห็นซาโตชิ ศาสตราจารย์โอดามาคิและฮารุกะฝั่งตรงข้า มกับพวกเขาคือหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ที่จับ พิคาชู อยู่และเริ่มสังเกตกระแสไฟฟ้าของพิคาชู

จูเลียน  พวกนั่นมันพวกแก๊งร็อคเก็ตติ้งต้องดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี ฉันไม่ต้องกังวลเลย 

เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์เป็นไปในลักษณะเดียวกันในอนิเมะจูเลียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเดินกลับไปที่ห้องทดลอง ระหว่างทางเขาได้ยินเสียงระเบิดและเขาก็รู้ว่าแก๊งร็อคเก็ตกระเบิดอีกครั้ง

จูเลียนเดินกลับเข้าไปในห้องแล็บและรอให้ศาสตราจารย์โอดามาคิกลับมา เมื่อพวกเขากลับมาจูเลียนก็เห็นซาโตชิอุ้ม พิคาชู ที่หมดสติ

จูเลียน  พิคาชู โอเคไหม 

ซาโตชิ  ใช่ตอนนี้เขาสบายดีแล้ว แต่เรายังต้องรักษาเขา 

จูเลียนพยักหน้าแล้วมองไปที่ศาสตราจารย์โอดามาคิ

จูเลียน  ศาสตราจารย์โอดามาคิยินดีที่ได้รู้จัก แต่ก่อนหน้านั้นคุณควรรักษา พิคาชู นะ 

โอดามาคิ  ใช่แล้ว โจชัวเตรียมเครื่องด่วนเลย 

ไม่นาน พิคาชู ก็ถูกนําตัวเข้าห้องฉุกเฉินและได้รับการรักษา หลังจากการรักษาประสบความสําเร็จศาสตราจารย์โอดามาคิก็ออกมาและมุ่งหน้าไปหาจูเลียน

โอดามาคิ  สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักฉันศาสตราจารย์โอดามาคิ ฉันเดาว่าเธอคงรู้จักฉันอยู่แล้วฮ่า ๆ ๆ ๆ 

จูเลียน  ฉันชื่อจูเลียน ฉันมาที่นี่เพื่อให้ของบางอย่างจากศาสตราจารย์โอคิโดะ 

โอดามาคิ  ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่แชมป์มาเยี่ยมฉัน 

จูเลียนหยิบภาชนะที่บรรจุหินวิวัฒนาการออกมาและมีงานวิจัยบางอย่างอยู่ในนั้นเ โอดามาคิ จึงนํามันไปมอบให้โจชั่วเพื่อเก็บรักษา

โอดามาคิ  เธอต้องมีการเดินทางที่ยาวนานและเหน็ดเหนื่อยแน่ เธอควรพักผ่อนที่ นี้ในวันนี้นะ 

จูเลียน  ขอบคุณ 

จูเลียนถูกพาไปที่ห้องหนึ่งเขาจึงเข้าไปและตัดสินใจที่จะพักผ่อนในวันนั้น

ตอนที่ 90 เป้าหมายคือโฮเอน

ที่บ้านหลังใหญ่ในเมืองมาซาระถัดจากห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ จูเลียนนั่งอยู่บนโซฟามองไปที่ทีวีถัดไปคือศาสตราจารย์โอคิโดะที่กําลังจิบชาอยู่ดวงตาของเขาก็มองอยู่ที่หน้าจอทีวีเช่นกัน

ศาสตราจารย์  ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย 

จูเลียน  ใช่แล้ว พรุ่งนี้คันโตและโจโตจะมีแชมป์คนใหม่ 

โอคิโดะ  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า 12 เดือนผ่านไปเร็วขนาดนี้ 

จูเลียน  เรายุ่งอยู่กับบริษัทและมีงานมากก็เลยคิดว่าเวลาเดินไว 

โอคิโดะ  ฮ่าฮ่า หลังจากที่เธอได้เป็นแชมป์ บริษัทของเราก็มีกําไรมากตอนนี้ฉันมีเงินมากพอที่จะทําวิจัยที่ถูกทิ้งร้างของฉันต่อไปแล้ว 

จูเลี่ยนนิ่งเงียบและมองไปที่หน้าจอทีวีที่มีการแสดงโปเกมอนแบทเทิลอยู่ นั่นคือวาตารุและไคริวของเขากับคารินและแบล็กกีของเธอ

จูเลียน  ใกล้จะจบแล้ว 

ศาสตราจารย์โอคิโดะมองไปที่หน้าจอและเห็น ไคริว ระเบิด Hyper Beam ไปที่ แบล็กจนมันล้มลงและ วาตารุก็ชนะการต่อสู้นี้ ตอนนี้เขากลายเป็นแชมป์ของทั้งคันโตและโจโตตามกฎของโจโตลีก ชิโรกาเนะไทไค ( 3 ) | D – 7 • %D)

ศาสตราจารย์โอคิโดะมองไปที่จูเลียนและเห็นเขายิ้ม

โอคิโดะ  จะทําอะไรต่อไป เธอได้เป็นแชมป์และก่อตั้งบริษัทขนาดใหญ่แล้วตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ 

จูเลียนหันไปทางศาสตราจารย์โอคิโดะและยิ้ม

จูเลียน  ตอนนี้ฉันจะไปที่โฮเอนและเข้าร่วมในลีกอีกครั้ง แน่นอนฉันจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งฉันจะจับโปเกมอนตัวใหม่ฝึกพวกเขาและคว้าแชมป์ลีก 

โอคิโดะ  เข้าใจแล้วขอให้โชคดี 

จูเลียนลุกขึ้นจากโซฟา

จูเลียน  ฉันควรจะเริ่มเตรียมการบางอย่างใช้เวลาของคุณเพลิดเพลินไปกับชานั้นเถอะ 

จูเลียนเดินจากไปทิ้งศาสตราจารย์โอคิโดะไว้ข้างหลัง

โอคิโดะ  เด็กหนุ่มนี่ดีจริง ๆ 

เขาถอนหายใจขณะจิบชาต่อไป ไม่กี่วันผ่านไปซาโตชิกกลับมาจากโจโตและไปเยี่ยมห้องทดลอง เขาเห็นศาสตราจารย์โอคิโดะและจูเลียนคุยกัน

ซาโตชิ  ศาสตราจารย์โอคิโดะ จูเลียนสวัสดี 

โอคิโดะ  โอ้ ในที่สุดเธอก็กลับมา ฉันสงสัยอยู่เลยว่าเธอจะกลับมาเมื่อไหร่? 

จูเลียน  นายทําได้ดีมากในการแข่งชิโรกาเนะไทไค (การแข่งระดับซิลเวอร์) 

ซาโตชิ  ฮ่าฮ่าฮ่า แต่มันก็ไม่มีอะไรหรอก 

ซาโตชิลูบหัวด้วยความลําบากใจ

จูเลียน  นายจะทําได้ดีกว่านี้ถ้านายหลีกเลี่ยง บาชาโม โดยรักษาระยะห่างนั้นไว้ 

ซาโตชิหัวเราะอย่างเชื่องช้าหลังจากได้ยินจูเลียนพูด

โอคิโดะ  เขายังเด็กและไม่มีประสบการณ์ เขายังมีหนทางอีกยาวไกล 

ซาโตชิมองไปรอบ ๆ และเห็น evolution stone เก็บไว้ในภาชนะ แต่มันค่อนข้างแตกต่างจากหินปกติ

ซาโตชิ  ศาสตราจารย์โอคิโดะนั่นมันอะไรน่ะ 

โอคิโดะ 4  นี่เป็นเอกสารการวิจัยใหม่สําหรับการวิจัยวิวัฒนาการของฉัน 

ซาโตชิ  เจ๋ง แล้วมันทําอะไรได้มั่ง 

โอคิโดะ  อ่า มันยังไม่พร้อมนะ จริง ๆ ฉันจะส่งเรื่องนี้ไปที่โฮเอนถึงศาสตราจารย์โอดามาคิในเฟสต่อไป 

ซาโตชิ  โฮเอน? 

โอคิโดะ  อะใช่ เธอควรไปที่นั่นนะลีกโฮเอนจะเริ่มเร็ว ๆ นี้ จูเลียนก็กําลังมุ่งหน้าไปที่นั่น 

ซาโตชิ  ลีกโฮเอนเหรอ งั้นจูเลียนก็จะเข้าร่วมด้วยเหรอ 

จูเลียน  ใช่ 

ซาโตชิ  เจ๋ง ฉันอยากไปโฮเอนและเริ่มการเดินทางครั้งใหม่อีกครั้ง! 

ทันใดนั้นซาโตชิก็จําอะไรบางอย่างได้

ซาโตชิ  อ่า ศาสตราจารย์โอคิโดะแล้วชิเงรุล่ะ 

โอคิโดะ  ชิเงรุเขาบอกว่าเขาอยากเริ่มต้นใหม่และตั้งเป้าที่จะเป็นนักวิจัยโปเกมอนเห มือนฉัน 

ซาโตชิ  เขาอยากเป็นนักวิจัยเหรอ 

ซาโตชินิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็บอกลาและเดินจากไป

จูเลียน ชิเงรุอยากเป็นนักวิจัยเหรอ ดูเหมือนว่าคําพูดนั้นจะเป็นความจริงลูกไม้หล่นไม่ ไกลต้นจริงๆมันก็ดีสําหรับเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความหลงใหลของเขา 

จูเลียน ฉันจะไปโฮเอนในสองถึงสามวัน 

จูเลียนหยิบ special evolution stone แล้วเดินจากไป

จูเลียน  ศาสตราจารย์ ฉันจะมอบมันให้ศาสตราจารย์โอดามาคิเองไม่ต้องกังวล

โอคิโดะ  ขอบคุณ 

วันเวลาผ่านไปเมื่อถึงกลางคืนก็บ่งบอกถึงการสิ้นสุดของวัน

ตอนที่ 89 แชมป์

จูเลียนมองไปที่ไคริวและยิ้มเยาะ

จูเลียน  นั่นเป็นเสียงคํารามที่ยอดเยี่ยม ให้ฉันแสดงให้นายเห็นเองว่าเสียงคํารามที่แท้จริงเป็นอย่างไร 

จูเลียนโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศและในช่วงเวลาถัดมาแสงสีขาวก็ส่องสว่างและโปเกมอนตัวมหึมาปรากฏขึ้นในสนามรบ ตัวมันเมื่อยืนก็สูงถึง 14 เมตรจากหัวถึงหางเกล็ด สีแดงเขี้ยวยาวแหลมคมและเกราะทั้งสเตนขนาดใหญ่บนเขาของมัน หัวมันมีหินขนาดใหญ่ฝังอยู่มันก็คือ เกียราดอส ของจูเลียนนั่นเอง มันเข้ามาในสนามและมองไปที่ ไคริว แล้วคําราม เสียงคํารามของมันทําให้ทั้งสนามสั่นสะเทือน

นักพากย์  นั่นคือ เกียราดอส ครับ! แต่มันใหญ่มากและเป็นสีแดง Oh My Arceus (อาร์เซอุส) ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต 

ไคริว มีขนาด 3.5 เมตรมันดูเหมือนคนแคระเมื่ออยู่ต่อหน้า เกียราดอส วาตารุมอง เกียราดอส ด้วยความตกใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นอะไรแบบนี้แม้ว่าเขาจะมี เกียราดอส แต่มันก็สูงเพียง 8 เมตร เมื่อเทียบกับสัตว์ประหลาด ตรงหน้าเขาก็นับว่าไม่มีอะไรเลย

วาตารุยืนนิ่งและดึงสติกลับเข้าสู่เกมอย่างรวดเร็ว

วาตารุ มันเป็นเพียง เกียราดอส ขนาดใหญ่ที่มีความเงางามเท่านั้นแหล่ะ ดูจากขนาดของมัน มันจะต้องช้าอย่างแน่นอนการต่อสู้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น 

เช่นเดียวกับวาตารุ ทุกคนในสนามต่างตกใจเมื่อเห็น เกียราดอส

วาตารุ  นายมี เกียราดอส ที่ดีจริง ๆ นายเลี้ยงสัตว์ร้ายแบบนี้ได้ยังไง? 

จูเลียน  อาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากมายและการฝึกอบรมดั่งนรก 

วาตารุพยักหน้าและมองไปที่เกียราดอส

วาตารุ  ไคริว ใช้สายฟ้า 

ไคริว บินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าและเริ่มเรียกเมฆพายุที่มีสายฟ้าปะทุออกมา

วาตารุต้องการใช้การโจมตีประเภทสายฟ้ากับ เกียราดอส เนื่องจากมันจะโดนความเสียหายมากถึงสี่เท่า

สายฟ้าฟาดลงมาด้วยความเร็วที่รุนแรงพยายามที่จะกําจัด เกียราดอส

จูเลียน  เกียราดอส ใช้ Dragon Pulse 

เกียราดอส มองไปที่เส้นสายฟ้าที่เข้ามาและยิงลําแสงสีม่วงออกไปยังสายฟ้านั่น ทันใดนั้นมันก็กลายเป็นหัวมังกรและกัดสายฟ้าจนทําให้เกิดการระเบิดขึ้นในอากาศ ไคริว ถูกผลักกลับโดยผลกระทบของท่าทั้งสองนี้และถอยกลับไป เมฆพายุหายไปในวินาทีถัดมาเผยให้เห็นท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง

วาตารุ เกียราดอส มีพลังมาก เราต้องใช้ความเร็ว

วาตารุ  ไคริว ใช้ Double Team แล้วล้อม เกียราดอส 

ทันใดนั้น ไคริว ก็เริ่มสร้างร่างของตัวเองหลายร่างและบินไปรอบ ๆ เกียราดอส และพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

จูเลียน  Dragon Tail 

เกียราดอส คํารามและยกหางขนาดมหึมาของมันที่เริ่มเรืองแสงสีน้ำเงินแล้วเหวี่ยงมันด้วยความเร็วเต็มที่ไปยัง ไคริว หลายตัวที่บินรอบตัวมัน หางนั้นผ่านทีละร่างและในที่สุดก็โดน ไคริว ร่างจริงจนส่งมันกระแทกพื้น

จูเลียน  มันเป็นความคิดที่ดีมากที่จะใช้ความเร็วสู้กับ เกียราดอส ของฉัน แต่ฉันได้เตรียมการโต้กลับไว้ล่วงหน้าแล้ว เกียราดอส ของฉันฝึกฝนหางของมันเพื่อที่มันจะสามารถเหวี่ยงมันได้อย่างรวดเร็วหากคู่ต่อสู้อยู่ในระยะของมัน 

วาตารุจ้องมองไปที่จูเลียนจากนั้นก็มองไปที่ ไคริว ของเขาที่ลุกขึ้นแล้วบินขึ้นฟ้าอีกครั้ง

จูเลียน  น่าประทับใจอย่างที่คาดไว้จากโปเกมอนหลักของวาตารุ มันสามารถจัดการกับ Dragon Tail ของ เกียราดอส ได้ 

วาตารุ  Agility 

ไคริว เปิดใช้งาน Agility เพื่อเพิ่มความเร็ว

วาตารุ  Arial Ace 

จูเลียน  Thrash 

ไคริว ดําดิ่งลงด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นสองเท่าจากก่อนหน้านี้และหลบการโจมตีของ เกียราดอส ได้ก่อนที่ Arial Ace จะตกลงลงบนร่างกายของ เกียราดอส จนมันรู้สึกแสบและถอยห่างเล็กน้อยและจ้องที่ ไคริว อย่างโกรธเกรี้ยว

จูเลียน  Ice Beam 

เกียราดอส พองหน้าอกของมันแล้วปล่อยลําแสงน้ำแข็งอันทรงพลังไปยัง ไคริว

วาตารุ  ไคริว รีบหลบเร็ว 

ไคริว เคลื่อนที่ออกไปจากเส้นทางของ Ice Beam แต่มันไม่หมดแค่นั้น เกียราดอส ยิง lce Beam ออกอย่างต่อเนื่องและไล่ล่า ไคริว ในอากาศ ไคริว พยายามหลบเลี่ยงโดยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่ในที่สุด Ice Beam ก็โดนปีกขวาของ ไคริว และทําให้มันแข็งและ ไคริว ก็หลุดจากการบินและตกลงไปที่พื้น

จูเลียน  ตอนนี้ล่ะ Thrash 

เกียราดอส เสื้อยอย่างรวดเร็วและกระแทกใส่ ไคริว ส่งมันกลิ้งไปบนพื้น ไคริว ที่ถูกส่งไปกลิ้งบนพื้นในที่สุดก็หยุดหลังจากชนเข้ากับกําแพงจนกําแพงพังลงเป็นชิ้น ๆ

หลังจากนอนนิ่งไปสองสามวินาที ไคริว กลบินขึ้นในอากาศอีกครั้ง

จูเลียนมองไปที่ ไคริว และยิ้ม

จูเลียน  เป็นจําพวก Pseudo Legendary แน่นอนแล้ว 

จูเลียน  เกียราดอส Hyper Beam 

เกียราดอส พองหน้าอกของมันและยิง Hyper Beam ขนาดใหญ่ออกจากปากของมันไปที่ ไคริว

วาตารุ  ไคริว นายเหมือนกัน Hyper Beam 

ไคริว ก็ยิง Hyper Beam ขนาดใหญ่ออกมาเพื่อตอบโต้ Hyper Beam ของ เกียราดอส การปะทะกันของ Hyper Beam ก็การทําลายล้างสนามทั้งหมดกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตอนนี้พื้นไม่เรียบไปโดยสิ้นเชิง ผู้ชมนั้นอาจได้รับการปกป้องจากสนามแข้ง แต่นั่นไม่ใช่กรณีสําหรับกําแพงรอบสนามที่อตนนี้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนฝุ่นหินปลิวว่อนไปทุกหนทุกแห่ง

วาตารุมองไปที่ ไคริว ของเขาที่ดูเหนื่อยเล็กน้อยในตอนนี้ ในทางกลับกัน เกียราดอส ของจูเลียนมีเพียงรอยขีดข่วนเล็ก ๆ จนมันไม่ต้องสนใจ

จูเลียน  Ice Beam อีกครั้ง 

เกียราดอส ยิง Ice Beam อันทรงพลังอีกครั้งไปยัง ไคริว ที่พยายามหลบหนีโดยการบินไปทุกทาง Ice Beam ก็จะทิ้งเส้นทางน้ำแข็งที่แข็งเป็นน้ำแข็งทุกที่ที่มันผ่านเช่นกัน

วาตารุ  หลบ! ไม่สิไม่ช่วย ฉันต้องโจมตี 

วาตารุ  ไคริว Giga Impact 

ไคริว พุ่งเข้าหา เกียราดอส โดยที่มันยอมพุ่งเข้าหา Ice Beam

จูเลียน  เกียราดอส Skull Bash 

เกียราดอส พุ่งเข้าหา ไคริว และพวกมันก็ปะทะกันแบบตัวต่อตัวผลกระทบนี้ก็ทําให้อากาศบิดเบี้ยวอีกครั้ง แต่เนื่องจากขนาด เกียราดอส มันจึงยังอยู่ในจุดเดิมขณะที่ ไคริว ถูกผลักกลับอีกครั้ง

วาตารุ  ไคริว Dragon Claw 

จูเลียน  Ice Fang 

กรงเล็บขวาของ ไคริว เปล่งประกายและขยายเป็นกรงเล็บยาวแหลมคมก่อนพุ่งเข้าหา เกียราดอส

เกียราดอส คํารามในขณะที่เขียวของมันเปล่งประกายเป็นสีฟ้า มันยาวอีกทั้งแหลมคมและเมื่อทันทีที่กรงเล็บของ ไคริว เข้ามาใกล้ เกียราดอส ก็ใช้ Ice Fang และตรึงแขนของ ไคริว ไว้

จูเลียน  Thrash 

เกียราดอส ที่ยังจับแขนของ ไคริว ไว้ก็ฟาดมันลงกับพื้นทําให้เกิดความเสียหายอย่างหนักพื้นดินแตกจนไม่เรียบและไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและพื้นก็พังทลายลงเมื่อ ไคริว ถูกฝังลึกลงไปในพื้น

วาตารุ  ไคริว รีบออกจากที่นั่น 

จูเลียน  จบด้วย Ice Beam นี้ล่ะ!! 

เกียราดอส มองลงไปที่ ไคริว ที่ถูกฝังไว้แล้วพองหน้าอกของมันก่อนระเบิดลําแสงน้ำแข็งอันทรงพลังลงไปด้านล่างจนพื้นเต็มไปด้วยเศษน้ำแข็งและหนามแหลมที่ยื่นออกมาเหมือนเสาและ ไคริว อยู่ข้างใต้นั้น

วาตารุ  ไคริว ลุกขึ้น! 

ไคริว ที่ถูกแช่แข็งภายใต้น้ำแข็งก้อนใหญ่นั้นก็ใช้พลังทั้งหมดของมันผลักดันตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายและในช่วงเวลาต่อมาน้ำแข็งก็กระจายไปทุกที่ แล้ว ไคริว ก็ออกมาจากปล่องหลุมและตกลงมาที่ด้านหน้าของงวาตารุและมองไปที่ เกียราดอส

เกียราดอส มองไปที่ ไคริว แต่ไม่ขยับ

จูเลียน  มันจบแล้ว 

ในที่สุดขาของ ไคริว ก็ยอมแพ้ มันทรุดลงกับพื้นและสลบไป

ทั้งสนามกลายเป็นความเงียบเมื่อพวกเขามองไปที่สภาพของสนามแข่งและมีโปเกมอนเพียงตัวเดียวที่ยืนตระหง่านอยู่บนนั้น ช่วงเวลาต่อมาทุกคนต่างส่งเสียงโห่ร้องพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อจูเลียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นักพากย์  จบแล้ววววว จูเลียนเอาชนะสมาชิกสี่หัวกะทิได้แล้วเขากลายเป็นแชมป์เปี้ยนนน!!! 

ฝูงชนเข้าร่วมกับนักพากย์และเรียกเขาว่าแชมป์ครั้งแล้วครั้งเล่า

จูเลียนได้ยินชื่อของเขาพร้อมคําว่าแชมป์เปี้ยน เขารู้สึกดีที่ได้ครอบครองมันเขามีความสุข ภูมิใจ ตื่นเต้น และความรู้สึกที่เขาไม่สามารถบรรยายได้ในการหายใจครั้งเดียว เขามองไปที่ เกียราดอส ของเขาและยิ้ม

จูเลียน  เราทําได้แล้วเพื่อน 

เกียราดอส ดูมีความสุขเช่นกัน มันคํารามเสียงดังมองไปที่ท้องฟ้าราวกับจะบอกว่ามันมีพลังเหนือทุกคน

วาตารุยืนอยู่ตรงนั้นขณะที่เขาตบ ไคริว ของเขาที่ตื่นขึ้นมาเบา ๆ และกําลังมองไปที่ เกียราดอส

วาตารุ  เราจะแข็งแกร่งขึ้นและท้าทายพวกเขาในครั้งต่อไป 

ไคริว มองไปที่วาตารุและพยักหน้า

วาตารุเรียก ไคริว กลับไปที่โปเกบอลแล้วเดินไปหาจูเลียน

วาตารุ  ขอแสดงความยินดีที่ได้เป็นแชมป์นะจูเลียน 

เขายื่นมือออกไปเพื่อจับ จูเลียนก็ยื่นมือออกไปและเขย่ามัน

จูเลียน  รู้สึกดีมากที่ได้เป็นแชมป์ นายไม่ต้องกังวลว่าฉันจะได้ครองตําแหน่งแชมป์นานเกินไป เดี๋ยวมันจะเป็นของนายในไม่ช้า 

วาตารุรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้

วาตารุ  นายหมายถึงอะไร 

จูเลียน  คันโตเล็กเกินไปสําหรับฉัน ฉันต้องการสํารวจทุกสิ่งที่โลกใบใหญ่นี้มีให้ฉันได้ 

วาตารุเข้าใจความหมายของจูเลียนและถอนหายใจ เขารู้ว่าการเป็นแชมป์นั้นมาพร้อมกับความรับผิดชอบและมันจะจํากัดเทรนเนอร์ด้วย แม้ว่าแชมเปี้ยนจะได้รับวันหยุดแต่พวกเขาก็ยังต้องกลับมาทําหน้าที่ต่อไป

วาตารุ  ถ้าอย่างนั้นฉันขอให้นายโชคดีกับการเดินทางของนาย 

จูเลียน  ขอบใจ 

นักพากย์  ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีจอย่าเพิ่งไปไหนเพราะการรับตําแหน่งแชมป์จะเกิดขึ้นในคืนนี้โปรดติดตามด้วย! 

วาตารุ  ฉันคิดว่านายควรเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการครองตําแหน่งนี้ 

จูเลียน  แน่นอน 

จูเลียนและวาตารุเดินออกไปจากสนาม

กลางคืนมาถึงแล้วและสนามกีฬา Indigo ก็ได้รับการซ่อมแซมให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับตอนเช้า ฝูงชนกําลังรอให้แชมป์ของพวกเขามาถึงทามะรันเซะ มาถึงแล้วและกําลังเตรียมกระบวนการที่ยอดเยี่ยม สมาชิกสี่หัวกะทิก็ยังเข้าร่วมกับเขาในโอกาสนี้

ในไม่ช้าจูเลียนก็มาถึงและฝูงชนก็ส่งเสียงเชียร์ จูเลียนโบกมือให้พวกเขาและเดินต่อไปยังที่ทามะรันเซะยืนอยู่ ไม่นานเขาก็เดินเข้ามาสมทบบนเวทีและมองไปรอบ ๆ สนามและเห็นแฟน ๆ เชียร์เขา

ทามะรันเซะ  เริ่มกันเลยเถอะ 

หลังจากได้ยินเขาพูด สาวสวยก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกับเบาะรองบนมือของเธอและบนเบาะนั้นมีมงกุฏที่ทําจากทองคําและเพชรพร้อมด้วยไม้เท้าสีทองที่มีทับทิมอยู่ด้านบน

ทามะรันเซะสวมมงกุฏและเข้าหาจูเลียน

ทามะรันเซะ  ฉัน ทามะรันเซะ ในฐานะประธานคณะกรรมการของลีกขอประกาศให้เธอเป็นแชมป์แห่งคันโต 

จูเลียนก้มลงขณะที่ทามะรันเซะวางมงกุฏไว้บนศีรษะและมอบไม้เท้าสีทองให้กับเขา บนไม้เท้านั้นเป็นชื่อของเขาที่ฝังไว้ด้วยอัญมณีล้ำค่า

จูเลียนมองไปที่พนักงานและสิบคนนั้นก็จุดดอกไม้ไฟแล้วเริ่มยิงขึ้นฟ้าและค่ำคืนนั้นก็จบลงด้วยการเฉลิมฉลองครั้งใหญ่

ตอนที่ 88 จูเลียน ปะทะ วาตารุ

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างจูเลียนและวาตารุเกิดขึ้นที่นี่ สนามกีฬาสีครามมีผู้คนหนาแน่นก่อนที่เทรนเนอร์จะมาถึงเสียอีก จูเลียนที่กําลังมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นฝูงชนจํานวนมากรออยู่หน้าสนาม ทุกคนต้องการที่นั่งด้านหน้าและมีแม้กระทั่งการผลักดันกันเกิดขึ้นที่นั้น

เมื่อมองไปที่ฝูงชนจํานวนมากที่อยู่หน้าสนามเขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเข้าไปทางด้านหน้าได้ เขาจึงมุ่งหน้าไปทางประตูหลัง

จูเลียน  ฉันไม่ได้คาดหวังว่าฝูงชนจะมีจํานวนมากจะแบบนั้นในวันนี้ วาตารุมีชื่อเสียงมากไม่เพียงแคในคันโตเท่านั้น แต่ยังมีภูมิภาคอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน เขาแข็งแกร่งในฐานะแชมป์ภูมิภาคอยู่แล้ว ดังนั้นจํานวนผู้ชมจึงเป็นเช่นนั้น ฉันเดาว่านี่คงเป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อย 

เมื่อเขาอยู่ใกล้ห้องรอของเขา เขาก็เห็นคนที่คุ้นเคยนั่นคือคันนะเธอกําลังพิงกําแพงและดวงตาของเธอก็ปิดลง

จูเลียน  เธอกําลังพยายามที่จะทําเป็นรู้สึกชิวๆ เหรอ? 

จูเลียนคิดหลังจากเห็นท่าทางของเธอและเดินผ่านไป คันนะรู้สึกประหลาดใจแต่ไม่ได้พูดอะไรและมองดูจูเลียนเดินจากไป

หลังจากมาถึงห้องรอของเขา เขาก็เห็นการ์ดที่มีคําว่า โชคดี เขียนอยู่ เมื่อเห็นการ์ดใบนี้จูเลียนก็คิดว่าคันนะทิ้งไว้หลังจากที่เขาเห็นเธอข้างนอกในตอนนี้

จูเลียน  หม ฉันไม่ได้คาดหวังอย่างนั้นหรอกนะ

เขาเปิดการ์ดดูก็รู้ว่าเป็นศาสตราจารย์โอคิโดะที่ส่งการ์ดมาไม่ใช่คันนะ

จูเลียน ดูเหมือนวันนี้ฉันจะเพ้อเจ้อมากเกินไป 

หลังจากรออยู่สักพักการประกาศก็เริ่มเกิดขึ้นและจูเลียนก็ได้รับคิวให้รออยู่หน้าทางเข้าสนาม

นักพากย์  วันนี้เป็นวันที่เราจะได้เห็นแชมป์เปี้ยนคนใหมโผล่ปรากฏขึ้นมาหรือผู้ท้าชิงคนนี้จะต้องกินฝุ่นกันแน่ ฝั่งหนึ่งเรามีจูเลียนที่ยังไม่เคยพ่ายแพ้มาตลอดการเดินทางจนถึงตอนนี้และอีกฝั่งหนึ่งเรามีวาตารุเทรนเนอร์ประเภทมังกรในตํานาน เทรนเนอร์ที่โด่งดังไปทั่วโลกกับ ไคริว คู่หูของเขา เขาได้กลบฝังผู้ท้าชิงทุกคนที่เขาเคยเผชิญมา 

ฝูงชนถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มเท่า ๆ กัน กลุ่มหนึ่งสนับสนุนจูเลียนและอีกกลุ่มที่สนับสนุนวาตารุ พวกเขาส่งเสียงเชียร์สองชื่อนี้ดัง ๆ

นักพากย์  การรอคอยพอเพียงเท่านี้ เริ่มต้อนรับเทรนเนอร์ของเราที่จะต่อสู้กันในวันนี้ เริ่มจากมุมแดงยินดีต้อนรับวาตารุสมาชิกสี่หัวกะทิของเรา 

วาตารุเข้าสู่สนามด้วยใบหน้าทิ้งตึง เขาจดจ่อกับการต่อสู้ครั้งนี้อย่างเต็มที่

นักพากย์  ตอนนี้ขอต้อนรับผู้ท้าชิง จูเลียน 

จูเลียนก็เข้าสู่สนามเช่นกัน ชื่อของเขาถูกพูดซ้ำกันจากฝูงชน

ทั้งจูเลียนและวาตารุมองเข้าไปในตาของกันและกัน พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลย แต่พวกเขาเริ่มอ่านคู่ต่อสู้ได้แล้ว

กรรมการเข้าสู่สนามพร้อมธงสองฝืนในมือ ผืนหนึ่งเป็นสีน้ำเงินและอีกผืนสีแดง

กรรมการ  การต่อสู้ต่อไปนี้เป็นการต่อสู้แบบสองต่อสอง ตามที่สมาชิกสี่หัวกะทิวาตา รร้องขอผู้ท้าชิงยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่ 

จูเลียนผงกศีรษะ

กรรมการ  จากนั้นให้ฉันอธิบายกฎเทรนเนอร์แต่ละคนจะใช้โปเกมอนสองตัวของพวกเขาทั้งสองคนได้รับอนุญาตให้สลับโปเกมอนของพวกเขาในระหว่างการต่อสู้ผู้ที่ไม่มีโปเกมอนเหลืออยู่ก็แพ้ไป ชัดเจนไหม 

วาตารุ / จูเลียน  ใช่ 

กรรมการ  งั้นมาเริ่มกันเลย 

ผู้ตัดสินโบกธงเพื่อเริ่มการแข่งขัน

วาตารุ  ไปเลย! พเทอรา 

วาตารุโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศและในจังหวะถัดไป พเทอรา ก็ออกมา มันบินขึ้นไปในอากาศและจ้องมองลงไปที่จูเลียน

จูเลียน  พเทอรา! ครั้งแรกเลยที่ฉันได้เห็น มาดูกันว่ามันมีดีอะไรบ้าง?

จูเลียนหยิบโปเกบอลออกมาแล้วโยนขึ้นไปในอากาศและ คาบุทอปส์ ก็ออกมา

วาตารุมองไปที่ คาบุทอปส์ เขาได้เห็นการต่อสู้ในวิดีโอลีกไม่กี่รายการแต่เขารู้ว่า คาบุทอปส์ นี่เร็วมาก

วาตารุ  พเทอรา Iron Head 

พเทอราพุ่งไปที่ คาบุทอปส์ ด้วยความเร็วสูงสุดขณะที่หัวของมันเรืองแสงและเปลี่ยนเป็นมันวาวจนสะท้อนแสงแดดออกมา

จูเลียน  ป้องกัน 

คาบุทอปส์ สร้างโล่พลังงานอย่างรวดเร็วและป้องกัน Iron Head จาก พเทอรา ผลก ระทบของ Iron Head นั้นทิ้งรอยแตกเล็กน้อยไว้บนโล่พลังงาน พเทอรา ถอยอย่างรวดเร็วหลังจากเห็นว่าการโจมตีล้มเหลว มันไม่ต้องการเข้าใกล้กรงเล็บเหล่านั้น

จูเลียน  พเทอรา นั้นแข็งแกร่งจริง ๆ การทิ้งความเสียหายนั้นไว้ในโล่ของ คาบุทอปส์ ได้นั้น น่าประทับใจจริงๆ 

จูเลียน  คาบุทอปส์ Sword Dance 

คาบุทอปส์ ยกกรงเล็บของมันและสร้างดาบห้าเล่มล้อมรอบตัว พวกมันเรืองแสงและเพิ่มพลังโจมตีทางกายภาพให้ คาบุทอปส์

วาตารุ  พเทอรา ใช้ Crunch 

พเทอรา พุ่งลงไปที่ คาบุทอปส์ อีกครั้ง ปากของมันเปิดกว้างและขากรรไกรของมันก็เปล่งประกายสีขาว

จูเลียน  ใช้ Stone Edge 

ทันทีที่ พเทอรา เข้ามาในระยะ คาบุทอปส์ ก็ขุดกรงเล็บทั้งสองของมันลงบนพื้นและในช่วงเวลาถัดมาเสาหินขนาดใหญ่สีน้ำเงินเรืองแสงก็โผล่ออกมาจากพื้นระหว่างมันกับ พเทอรา

วาตารุ  เปลี่ยนตัวเร็ว! 

ทันทีที่ พเทอรา ได้ยินคําสั่งของวาตารุทันใดนั้นมันก็สร้างร่างตัวแทนของตัวมันเองและใช้ร่างใหม่ไปยัง Stone Edge ที่กําลังจะมาถึงและมันก็หนีขึ้นไปบนท้องฟ้า Stone Edge ก็พังลงมาและทําให้ร่างปลอมของ พเทอรา แยกเป็นชิ้น ๆ

วาตารุเห็นโอกาสของเขาจึงรีบดําเนินการ

วาตารุ  ตอนนี้ล่ะ! Dragon Breath 

พเทอรา ที่อยู่ในอากาศพองหน้าอกของมันและยิงลําแสงสีม่วงไปที่ คาบุทอปส์

จูเลียน  เปิดใช้งาน Weak Amour แล้วหลบเร็ว! 

เนื่องจากความเร็วของลมหายใจมังกรที่มุ่งหน้าไปยัง คายุทอปส์ ทําให้จูเลี่ยนตัดสินใจใช้ Weak Armour และเพิ่มความเร็ว คาบุทอปส์ ทาง คาบุทอปส์ ก็ทําตามที่กล่าวแต่แทบจะไม่รอดพ้นจาก Dragon Breath แต่ก็ยังไม่ล้มลง เมื่อลมหายใจนั้นกระทบพื้นก็ทําให้เกิดปล่องภูเขาไฟบนพื้นส่งก้อนหินขนาดเล็กบินว่อนไปทุกที่และบางส่วนก็พุ่งเข้าชน คาบุทอปส์

จูเลียน  ฟู เกือบไป ๆ ดูเหมือนว่าการป้องกันไม่ใช่ความคิดที่ดี นับจากนี้ฉันต้องระวังล่วงหน้า 

จูเลียน  คาบุทอปส์ Blizzard 

คาบุทอปส์ ยกกรงเล็บขึ้นกลางอากาศและทําให้พายุน้ำแข็งขนาดใหญ่ถล่มลงมาในสนาม พเทอรา ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของชั้นบรรยากาศ เนื่องจากมันอ่อนแอต่อน้ำแข็งในไม่ช้าสนามก็ปกคลุมไปด้วยหิมะทุกหนทุกแห่งและอุณหภูมิก็ลดลง

วาตารุมองไปที่ พเทอรา ของเขาซึ่งตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากเนื่องจากพายุน้ำแข็งที่ทรงพลังนั้นยังไม่หยุดเลย

วาตารุ  ทนไว้ พเทอรา แล้วใช้ Sunny Day 

พเทอรา กลับมามีสติและใช้ Sunny Day ในไม่ช้าแสงจ้าก็ส่องมาจากท้องฟ้าและกําจัดพายุหิมะออกไปอย่างช้า ๆ หิมะเริ่มละลายและทิ้งน้ำไว้จํานวนมาก

จูเลียน  ไม่คิดว่ามันจะรู้จัก Sunny Day แต่มันก็ยังใช้งานได้เพื่อประโยชน์ของเรา 

จูเลียน  ใช้ Confuse Ray 

คาบุทอปส์ ยิ่งรังสีสีชมพูอมม่วงไปทาง พเทอรา

วาตารุ  หลบแล้วใช้ Wing Attack 

พเทอรา พุ่งลงไปที่ คาบุทอปส์ ขณะที่หลบ Confuse Rays ไปด้วย ปีกของมันเปล่งประกายสีขาว

จูเลียน  เผชิญหน้าด้วย Metal Claw ไปเลย! 

ทันทีที่ พเทอรา หลบ Confuse Rays และเข้ามาใกล้ คาบุทอปส์ ทาง คาบุทอปส์ ก็ถูกรงเล็บทั้งสองของมันที่กําลังส่องแสงเหมือนใบมีดและส่งเสียงโลหะเมื่อมันสะท้อนกับแสงแดดออกมา โปเกมอนทั้งสองเข้าปะทะกัน คาบุทอปส์ ใช้กรงเล็บซ้ายโจมตีปีกขวาของ พเทอรา และบล็อก Wing Attack เมื่อเห็นตําแหน่งที่พวกมันอยู่ วาตารุจึงตัดสินใจใช้ประโยชน์นี้

วาตารุ  ตอนนี้ล่ะใช้ Crunch 

พเทอรา หันหัวไปทางขวาและพยายามกัด คาบุทอปส์ ด้วยท่า Crunch

จูเลียน  บล็อกมัน 

คาบุทอปส์ ใช้กรงเล็บขวาของมันสกัดกั้น Crunch จน พเทอรา กัดเข้ากับกรงเล็บขวาของมัน

วาตารุ  Sky Drop เลย! 

ทันใดนั้น พเทอรา ก็ยก คาบุทอปส์ ขึ้นจากพื้นและพามันขึ้นไปบนฟ้า

จูเลียน  Night Slash 

ในขณะที่ พเทอรา กําลังขึ้นไปยังท้องฟ้า กรงเล็บด้านซ้ายของ คาบุทอปส์ ก็เรืองแสงสีม่วงเข้มสีดําและฟาดใส่คอของ พเทอรา จนมันรู้สึกเจ็บปวดอย่างฉับพลันจน พเทอรา อ้าปากปล่อย คาบุทอปส์

จูเลียน  ลดแรงตกด้วย Hydro Pump ใส่พื้นดิน 

ขณะที่ คาบุทอปส์ กําลังตกลงมันก็ระเบิด Hydro Pump ไปที่พื้นและทําให้ การตกของมันช้าลง

วาตารุ  Dragon Claw 

จูเลียน  Metal Claw 

โปเกมอนทั้งสองพุ่งเข้าหากันด้วยความเร็วเต็มที่และปะทะกันกลางอากาศส่งระลอกคลื่นไปทุกหนทุกแห่ง

วาตารุ  Hyper Beam 

Julian  Hydro Pump 

Hydro Pump และ Hyper Beam ปะทะกันกลางอากาศ พื้นด้านล่างไม่สามารถรับแรงกดและแตกเหมือนใยแมงมุมผลกระทบทําให้อากาศโดยรอบบิดเบือนอย่างมากทําให้ผู้ชมส่วนใหญ่หูหนวกไปชั่ววินาที

ในขณะที่หมอกคละคลุ้งไปทั่ว โปเกมอนทั้งสองก็สามารถมองเห็นได้แต่พวกมันเหนื่อยล้าและกําลังหอบหนักเกินไป

วาตารุ  จบกันเถอะ พเทอรา ใช้ Giga Impact 

จูเลียน  นายด้วย Giga Impact 

ทั้งสองคํารามจากนั้นพลังงานสีม่วงและสีเหลืองก็เริ่มหมุนรอบตัวพวกมัน พวกมันพุ่งเข้าหากันด้วยความเร็วเต็มที่จนอากาศถูกฉีกกระชากออกจากการเคลื่อนไหวของพวกมันและปะทะกันในที่สุด วินาทีถัดไปก็ไม่มีอะไรนอกจากแสงสีขาวที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากสนามกีฬา

เมื่อแสงหายไปทุกคนก็เห็นหลุมขนาดใหญ่กลางสนาม สนามนั้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ กําแพงใกล้พวกมันแตกพังทลายพื้นไหม้เป็นสีดํา

อีกสิ่งหนึ่งที่สังเกตได้คือโปเกมอนทั้งสองล้มลงทั้งคู่ พวกถมันนอนที่ตรงกลางหลุม

กรรมการที่หนีออกจากสนามไปได้รีบวิ่งมาตรวจสอบพวกมัน

กรรมการ  ทั้ง พเทอรา และ คาบุทอปส์ ไม่สามารถสู้ต่อได้ 

นักพากย์  ในที่สุดโปเกมอนตัวหนึ่งของจูเลียนก็ล้มลง แต่ถึงกระนั้นมันก็เอาโปเกมอนของวาตารุไปด้วย 

จูเลียนเพียงแค่นิ่งและมองไปที่ คาบุทอปส์ ที่หมดสติแล้วเขาก็ยิ้ม

จูเลียน  คาบุทอปส์ นายทําได้เยี่ยม 

เขาเรียก คาบุทอปส์ กลับไปที่โปเกบอลของมัน วาตารุที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสนามทําหน้าทิ้ง แม้ว่าผลที่ออกมาจะเป็นผลเสมอ แต่เขาก็ยังคงถือว่าเป็นการพ่ายแพ้เพราะเขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนเนื่องจากการระเบิดไม่มีใคร สามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่เขาเห็นได้ชัดเจนหลังจากที่พวกมันปะทะกัน พเทอรา ของเขาเป็นคนแรกที่ล้มลง เขาเห็น คาบุทอปส์ ที่ยังคงยืนอย่างมั่นคงอยู่สองสามวินาทีพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนที่จะทรุดตัวลงบนพื้น

วาตารุ  ถ้า คาบุทอปส์ ไม่ได้เปิดใช้งาน weak armor มันก็จะชนะ 

จูเลียนมองไปที่วาตารุและสามารถระบุได้ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่

จูเลียน  ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไรเกี่ยวกับผลลัพธ์ แต่นั่นเป็นการต่อสู้ที่สนุกและสิ่งที่สําคัญกว่าคือ คาบุทอปส์ ก็สนุกกับการต่อสู้ครั้งนั้น 

จูเลียน  ฉันกําลังรอให้นายส่ง ไคริว ออกมา 

วาตารุหลุดจากความคิดของเขาและมองไปที่จูเลียนและเห็นสีหน้าตื่นเต้น นั่นคือตอนที่วาตารุรู้ในที่สุดว่าจูเลียนกําลังต่อสู้กับเขาด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่เขาต่อสู้เพื่อที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา

วาตารยิ้มและมีความมุ่งมั่นฉายแววในดวงตาของเขา

วาตารุ  แสดงให้เขาเห็นว่านายมีอะไรบ้างไปเลย ไคริว 

จูเลียนเห็นโปเกบอลที่โผล่ขึ้นมาในอากาศและในช่วงเวลาต่อมา ไคริว ตัวใหญ่ก็ออกมาและคํารามเสียงดังมองไปบนท้องฟ้า

ตอนที่ 87 วาตารุกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ระหว่างทางไปยังห้องพักในโรงแรมของเขา เขาเห็นหญิงชราร่างสูงผมสีขาวที่มัดรวบไว้ที่ด้านข้างของศีรษะด้วยสายรัดสีขาว เธอสวมที่คาดผมสีขาวและกิโมโนสีขาวเช่นกัน เธอยืนอยู่หน้าร้านและต่อรองกับผู้ดูแลร้านเสียงดัง แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่จูเลียนสังเกตเห็นเธอ แต่เป็นโปเกมอนที่อยู่ข้าง ๆ เธอมันคือ บาคุฟน ขนาดใหญ่ มันเป็นโปเกมอนที่น่ากลัวจริง ๆ

จูเลียน  โฮ่ ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น บาคุฟูน ที่นี่ เธอต้องเป็นเทรนเนอร์ของมันแน่ 

จูเลียนมองไปที่หญิงชราคนนั้นที่ยังคงต่อรองกับผู้ดูแลร้านไปมาในขณะที่ บาคุฟูน ของเธอกําลังมองไปมาระหว่างเธอกับเจ้าของร้าน

จูเลียน เธอมาจากโจโตหรือเปล่า แต่ใครจะสนไปกันเถอะ

จูเลียนเดินจากไปโดยไม่สนใจพวกเขา วันเวลาผ่านไปในพริบตาและวันใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น จูเลียนตัดสินใจที่จะไปฝึกซ้อมบนเนินเขา เขาจึงเดินออกจากห้องและกระโดดขึ้นจักรยานแล้วขี่ออกไป

เมื่อเขาไปถึงใกล้เนินเขา เขาก็เห็นควันพวยพุ่งมาจากเนินเขาแห่งหนึ่ง เมื่อเห็นควันเขาก็เริ่มสงสัยและไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบ เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นหญิงชราคนเดิมที่เป็นเจ้าของ บาคุฟูน ตอนนี้เธอกําลังต่อสู้กับใครบางคนอยู่ เขามองไปข้างหน้าและเห็นชายผมแดงกําลังต่อสู้กับเธอ เขารู้สึกประหลาดใจจริง ๆ ที่เห็นชายคนนี้ เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากวาตารุ

จูเลี่ยน วาตารุ ทําไมเขาถึงมาที่นี่และหญิงชราคนนี้ที่ต่อสู้กับเขาคือใคร?

จูเลียนมองไปที่การต่อสู้ของพวกเขาและดูเหมือนว่าพวกเขากําลังฝึกการต่อสู้อยู่ สิ่งที่น่าประหลาดใจกว่านั้นสําหรับจูเลียนคือ บาคุฟน ของหญิงชรานั้นเข้ากันได้ดีกับ ไคริว ของวาตารุ แต่วา ตารุก็ยังคงอยู่ในตําแหน่งที่โดดเด่นเนื่องจาก ไคริว ของเขาสามารถบินได้

จูเลียน  อืม หญิงชราคนนี้มีอะไรบางอย่างจริง ๆ แม้จะอยู่ในตําแหน่งที่ด้อยโอกาสแต่เธอก็ยังสามารถรักษาสถานการณ์นั้นไว้และโจมตีสวนได้ 

จูเลียนยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่เขาเฝ้าดูการต่อสู้

วาตารุ  คิวาเมะ คราวนี้คุณจะไม่สามารถเอาชนะฉันได้ 

ควาเมะ  หนุ่มน้อยวาตารุ เธอเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งใน 4 ปีนี้ จงแสดงให้ฉันเห็นว่าเธอแข็งแกร่งแค่ไหน 

จูเลียน โอ้ ชื่อของเธอคือควาเมะ อิ่ม ทําไมฉันรู้สึกเหมือนเคยได้ยินชื่อนั้นจากที่ไหนสักแห่ง? 

จูเลียนตกอยู่ในห้วงความคิดเขาพยายามนึกว่าเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหน แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะเขาจําอะไรไม่ได้สักนิด

วาตารุ  มาดูกันว่าจะรอดไปได้ไหม ไคริว ใช้ Hyper Beam 

ไคริว ของเขาบินขึ้นไปในอากาศแล้วปล่อย Hyper Beam ไปยัง บาคุปูน

ควาเมะ  ฮี มาดูกันว่าเธอจะรับมือกับการเคลื่อนไหวนี้ได้หรือไม่ 

จากนั้นคิวาเมะก็สะบัดข้อมือโลหะที่มือขวาที่เรืองแสง

คิวาเมะ  บโtimate SkiL BLAST BURN!! 

บาคุฟูน ที่อยู่บนพื้นลุกขึ้นยืนด้วยขาหลังสองข้างและมองขึ้นไปยัง ไคริว จากนั้นก็พองหน้าอกของมันแล้วก็พ่นลําแสงไฟสีส้มอันทรงพลังที่กระเพื่อมไปในอากาศและปะทะกับ Hyper Beam โดยตรง

การปะทะกันของท่าทั้งสองนี้ทําให้ทุกสิ่งในบริเวณนั้นสั่นสะเทือน พื้นดินมอดไหม้ ต้นไม้ที่อยู่ในบริเวณโดยรอบถูกถอนรากด้วยคลื่นกระแทกด้วยความเร็วเสียงที่รบกวนอากาศในบริเวณโดยรอบ

มันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นเมื่อ Blast Burn ชนะและฉีกผ่าน Hyper Beam ก็ได้มุ่งหน้าไปยังไคริว

วาตารุ  ไคริว รีบหนีออกไป 

ไคริว เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี แม้ว่าพลังของท่านี้จะลดลงเป็นพิเศษ แต่ก็ยังมีพลังเท่ากับ Flamethrower และวาตารุไม่ต้องการที่จะเสี่ยงกับมัน

จูเลียนที่อยู่ห่างออกไปรู้สึกถึงพลังของท่านี้เช่นกันและประหลาดใจมาก

จูเลียน ‘Blast Burn นั่นไม่ใช่ท่าธรรมดามันสามารถเทียบได้กับพลังของ Z-move 

จูเลียนมองดูหญิงชราคนนี้อย่างระมัดระวังและสร้อยข้อมือบนมือของเธอก็ทําให้เขารู้ตัว

จูเลียน  ตอนนี้ฉันจําเธอได้แล้ว เธอคือผู้พิทักษ์ทักษะขั้นสูงสุด (Guardian of the Ultimate skills) จากเกาะนานาชิมะ ศาสตราจารย์โอคิโดะเคยพูดถึงเธอครั้งหนึ่งเมื่อฉันบอกเขาเกี่ยวกับการไปเยือนเกาะนานาชิมะ เขาบอกว่าเธอสอนทักษะเหล่านี้ให้กับเทรนเนอร์ที่ถูกเลือก ถ้าฉันจําไม่ผิดท่าพวกนั้นคือ Blast Burn, Frenzy Plant และ Hydro Canon เมื่อฝึกฝนจะได้ความแรงมากกว่าปกติ

หลังจากที่จําได้ว่าเธอคือใคร จูเลียนก็ไม่รู้สึกอะไรเลยขณะที่เขายืนจ้องสร้อยข้อมือบนมือของเธอ

จูเลียน ฉันคิดว่าสร้อยข้อมือนั้นเป็นสาเหตุของการเพิ่มพลังครั้งใหญ่ของท่าเหล่านี้

ในขณะที่จูเลียนกําลังสงสัยเกี่ยวกับสร้อยข้อมือ วาตารุก็จ้องไปที่ควาเมะด้วยสีหน้าจริงจัง

วาตารุ  เช่นเคยท่านั้นไม่เคยล้มเหลวในการทําให้ฉันพูดไม่ออก แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้เห็นบางสิ่งที่ทรงพลังยิ่งกว่านั้น ฉันจึงเรียกคุณเพื่อดูว่าฉันสามารถตอบโต้ท่าของคุณได้ไหม ฉันหวังว่าอย่างน้อยฉันจะทําให้มันเป็นกลางได้ด้วยการปะทะกันระหว่างการโจมตี แต่ฉันประเมินค่าของฉันมากเกินไป 

ควาเมะสนใจกับสิ่งที่วาตารุพูด

ควาเมะ  เธอกําลังบอกว่ามีใครบางคนที่สามารถใช้ท่าไม้ตายที่ทรงพลังมากกว่าทักษะขั้นสูงสุดของฉันได้เหรอ 

วาตารุ  ฉันยังจําได้ดีแม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ แต่ฉันดูผ่านหน้าจอฉันรู้สึกได้ถึงพลังของท่านั้นมันมีพลังมากกว่า Blast Burn ของคุณจริงๆ 

คิวาเมะนิ่งเงียบครู่หนึ่ง

คิวาเมะ  เพราะงั้นเธอถึงขอให้ฉันต่อสู้กับเธอเพื่อทดสอบขีดจํากัดของเธอและดูเหมือนว่าเธอจะไม่พอใจกับผลลัพธ์นะ 

วาตารุ  คุณพูดถูก ถ้าคู่ต่อสู้ของฉันใช้โปเกมอนตัวนั้นในการต่อสู้ ฉันจะมีทางเลือกเดียวและนั่นคือการใช้ความเร็วโปเกมอนของฉันให้เป็นข้อได้เปรียบถ้าฉันเจอโปเกมอนตัวนั้นฉันไม่รู้ว่าแม้แต่ ไคริว ของฉัน จะสามารถต้านทานพลังนั้นได้ 

ควาเมะ  คู่ต่อสู้ของเธอคนนี้เขาคือคนที่เธอจะเผชิญหน้าในสัปดาห์หน้าใช่ไหม 

วาตารุ  อันที่จริงชื่อของเขาคือจูเลียนและการต่อสู้ที่จะมาถึงนี้จะเป็นเกมที่ยากที่สุดของฉัน ไม่ใช่แค่โปเกมอนที่เป็นปัญหาเท่านั้น แต่ทีมโปเกมอนทั้งหมดของเขาก็เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดด้วยเช่นกัน บางตัวมีการโจมตีที่หนักหน่วงและบางตัวก็เร็วแบบสุดยอดมากและสิ่งที่สําคัญที่สุดที่ฉันต้องคํานึงถึงคือเขายังไม่ได้เปิดเผยโปเกมอนทั้งหมดของเขา 

นี่เป็นความกังวลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวาตารุ คู่ต่อสู้ของเขาไม่ได้เปิดเผยโปเกมอนทั้งหมดของเขาออกมาในขณะที่ข้อมูลเกี่ยวกับโปเกมอนและรูปแบบการต่อสู้ของเขามีอยู่บนอินเทอร์เน็ตเพื่อให้ทุกคนได้ศึกษา

ควาเมะ  อืม ดูเหมือนว่าเธอจะแย่จริง ๆ ฝ่ายตรงข้ามรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ แต่เธอไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเขามากนัก 

วาตารุ  จริง ๆ จากสิ่งที่ฉันสังเกตเห็นจากการต่อสู้สามครั้งล่าสุดของเขา โปเกมอนส่วนใหญ่ของเขาไม่เคยใช้พลังร้อยเปอร์เซ็นต์ในการต่อสู้ของพวกเขา 

คิวาเมะ  ฉันเข้าใจแล้ว หญิงชราคนนี้ไม่มีอะไรจะมอบให้เธอเพื่อชัยชนะเหนือคู่ต่อสู้ ฉันขอเพียงให้เธอโชคดี 

วาตารุพยักหน้าและบินไปกับ ไคริว ของเขา จูเลียนก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่พักผ่อนตามปกติเพื่อเริ่มการฝึกของเขา

จูเลียน  เห ดูเหมือนว่าวาตารุจะเป็นกังวลที่ฉันใช้ คาบิกอน แต่เขาไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลย ฉันมีเซอร์ไพรส์อีกอย่างสําหรับเขา 

จูเลียนยิ้มและเริ่มการฝึกของเขา

ตอนที่ 86 เก็งก้า ปะทะ เก้งก้า

เก็งก้าทั้งสองมองหน้ากันและปล่อยแรงกดดันใส่กันและกันเพื่อข่มขู่อีกฝ่าย ในขณะที่พวกมันทําเช่นนี้รอบข้างก็เย็นลง เมื่อทั้งคู่เริ่มดูดซับความร้อนจากรอบข้างอุณหภูมิก็ลดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงสิบองศาเซลเซียส

หลังจากจ้องตากันสักพักทั้งคู่ก็ได้ข้อสรุปว่าทั้งคู่เข้ากันได้อย่างเท่าเทียมกัน เก็งก้า ของ จูเลียนมีอํานาจการโจมตีมากกว่าในขณะที่เก็งก้า ของคิคุโกะเป็นรถถังที่สร้างขึ้นเพื่อรับการโจมตีที่หนักหน่วง

จูเลียน ‘ระดับของ เก็งก้า ของเธอนั้นสูงกว่าของฉันในขณะที่ เก็งก้า ของฉันอาจมีอํานาจการโจมตีมากกว่าความแตกต่างของระดับระหว่างพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรละเลย’

ฝูงชนเกาะติดขอบที่นั่งขณะที่พวกเขารอให้การต่อสู้นี้เริ่มขึ้น

คิคุโกะ  พอแล้วไม่ต้องรอแล้ว เก็งก้า ปลดปล่อย Shadow Ball 

เก็งก้า ของคิคุโกะชูมือขึ้นไปในอากาศและสร้าง Shadow Ball ขนาดใหญ่ที่มีขนาดเป็นสองเท่าของปกติแล้วปล่อย Shadow Ball ไปยังคู่ต่อสู้ด้วยพลังเต็มที่

จูเลียน  ช่อนตัวในเงา 

เก็งก้า ของจูเลียนดําดิ่งลงสู่พื้นอย่างรวดเร็วและหลบหนี Shadow bal ขนาดใหญ่และหายไปในเงามืด Shadow Baเที่พลาดเป้าก็ตกลงบนพื้นดินและระเบิดส่งเศษหินบินว่อนไปทุกหนทุกแห่ง

คิคุโกะ  เก็งก้าต่อเลย! 

เก็งก้า ของคิคุโกะยังติดตาม เก็งก้า ของจูเลียนเข้าไปในเงามืด เมื่อการไล่ล่าเริ่มต้นขึ้นก็สามารถมองเห็นเงาสีดําสองเงาวิ่งไปรอบ ๆ สมรภูมิได้ ตัวหนึ่งกําลังวิ่งอยู่และอีกตัวหนึ่งกําลังไล่ ตามในขณะที่พวกมันปะทะกัน สถานที่ที่พวกมันปะทะกันก็จะฉีกขาดหรือถูกนั่นเป็นชิ้น ๆ

จูเลียน [Shadow Claw]

ในขณะที่ เก็งก้า ของคิคุโกะอยู่ในการไล่ล่า เก็งก้า ของจูเลียนก็ชะลอตัวลงและปล่อยให้ เก็งก้า ของคิคุโกะตามทันและทันทีที่ระยะใกล้พอมันก็หันไปด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วแล้วส่ง Shadow Claw อันทรงพลังไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายและส่ง เก็งก้า ของคิคุโกะกระเด็นออกจากเงาไป

คิคุโกะ ‘เหมือนกับการต่อสู้ของเขากับคันนะและชิบะ มันโจมตีโดยไม่มีคําสั่งของเขาทฤษฎี ของฉันถูกต้องเขามีวิธีสั่งโปเกมอนของเขาด้วยวิธีอื่น นี่คือทักษะที่มีประโยชน์มาก’

คิคุโกะ  เก็งก้า กลับเข้าสู่เงาและคราวนี้รักษาระยะห่างจากระยะโจมตี 

เก็งก้า ของคิคุโกะดําลงไปในเงามืดอีกครั้งและไล่ตาม เก็งก้า ของจูเลียนไป แต่คราวนี้มันระวังตัวเพราะไม่อยากโดน Shadow Claws พวกนั้นอีก แม้ว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมาเหมือนรถถังที่รับการโจมตีได้อย่างต่อเนื่อง แต่มันก็อาจถึงแก่ชีวิตได้

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าเธอต้องการที่จะต่อสู้ในเงา เธอพยายามยึดการต่อสู้และทําให้ เก็งก้า ของฉันหมดแรง เธอรู้วิธีอ่านคู่ต่อสู้ของเธอจริง ๆ เธอรู้ว่า เก็งก้า ของฉันถูกสร้างมาเพื่อโจมตีที่หนักหน่วงและจะเหนื่อยล้าในบางจุด เธอกําลังรอให้ เก็งก้า ของฉันหมดแรงเพื่อที่เธอจะได้จบ เกมด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว’

จูเลียน ดูกลยุทธ์การต่อสู้ของคิคุโกะออกได้อย่างชัดเจน หลังจากสังเกต เก็งก้า ของเธอมาระยะหนึ่ง ก่อนอื่นก็ให้ เก็งก้า โจมตีมันเพื่อประเมินพลังของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามนั้นทรงพลังมันก็เข้าสู่การป้องกันและตอนนี้ก็พยายามหลีกเลี่ยงการโดนโจมตีทางกายภาพใด ๆ กับ เก็งก้า

จูเลียนแสยะยิ้มหลังจากมองกลยุทธ์ของคิคุโกะได้

จูเลียน ‘กลยุทธ์นี้ได้ผลจริง ๆ ถ้าฉันได้ต่อสู้กับเธอเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ฉันคงจะแพ้จริง ๆ แต่ตอนนี้เธอไม่มีโอกาสแล้ว’

จูเลียน  เก็งก้า ออกจากเงามาต่อสู้กันบนท้องฟ้า 

เมื่อได้ยินจูเลียนพูด เก็งก้า ก็หลุดออกมาจากเงาและลอยไปในอากาศ เก็งก้า ของคิคุโกะก็ตามหลังออกมาและมองไปที่ เก็งก้า ที่มีรอยยิ้มที่ไม่มีวันหายไปจากใบหน้าของมัน

คิคุโกะ  ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ต้องการใช้ประโยชน์จากเงาอีกต่อไป 

จูเลียน  ฉันแค่ต้องการสร้างความบันเทิงให้กับผู้ขม ฉันคิดว่าพวกเขาอาจเบื่อที่เห็นเงาสองเงาวิ่งไปมาในสนาม 

คิคุโกะ  Confuse Ray 

จูเลียน  เคาน์เตอร์ด้วย Dark Pulse 

เก็งก้า ทั้งสองเริ่มการโจมตีตามลําดับ เมื่อพวกมันปะทะกัน Dark Pulse ก็ได้เปรียบเนื่องจากประเภทและอํานาจการโจมตีที่อยู่เบื้องหลัง แม้ว่า Dark Pulse จะอ่อนแอลง แต่ก็ยังคงโดน เก็งก้า ของคิคุกะและส่งมันลอยกลับไปไม่กี่เมตรพร้อมกับความเสียหายเล็กน้อย

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าจะไม่สะดุ้ง’

คิคุโกะ  เก็งก้า ใช้ Fout Play 

จูเลียน ‘โอ้ ใครจะไปคิดว่ามันรู้ท่า Fout Play ด้วย’

จูเลียน  เก็งก้า รักษาระยะห่างและหลบการโจมตีของมัน 

คิคุโกะ  ใช้ Psywave 

จูเลียน [หายตัวไปแล้วไปอยู่ข้างหลังจากนั้นใช้ Sucker Punch]

ก่อนที่ เก็งก้า ของคิคุโกะจะสามารถโจมตี เก้งก้า ของจูเลียนได้ เก็งก้าของพวกเราก็ไปปรากฎตัวขึ้นด้านหลังและต่อย Sucker Punch และส่งมันกระเด็นกลับไปในอากาศสร้างความเสียหายได้สูง แต่เนื่องจากการป้องกันที่สูงและ hp ของมันทําให้ทนต่อการโจมตีแต่ก็สั่นสะเทือนด้วยความเจ็บปวด

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้พลังทั้งหมด’

คิคุโกะ  เล่นพอแล้วจบแค่นี้ล่ะนะ เก็งก้า ใช้ Shadow Bals 

ทันใดนั้น เก็งก้า ของเธอก็สร้างลูกบอลเงาหลายลูกและยิงมันไปยัง เก็งก้า

จูเลียน  หายตัว 

คิคุโกะ  ช้าไป ใช้พลังจิตหยุดไว้ 

ก่อนที่ เก็งก้า จะหายตัวไปทันใดนั้นมันก็ถูกชั้นพลังงานสีม่วงอมชมพูทับร่างของมันและในวินาทีต่อมามันก็โดน Shadow Balls เหล่านั้นจนลอยถอยไปข้างหลัง

จูเลียนประหลาดใจกับการโจมตีครั้งนี้

จูเลียน ‘ใครจะไปคิดว่า เก็งก้า นั่นจะเชี่ยวชาญในการควบคุมความสามารถพลังจิตของมัน แม้ว่า เก็งก้า ส่วนใหญ่จะสามารถใช้พลังจิตได้ แต่การสามารถควบคุมพลังจิตของมันเพื่อใช้ในลักษณะนี้ ฉันก็ต้องระวัง’

จูเลียน  นั่นทําให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ การควบคุมพลังจิตได้เต็มที่มันต้องยากแน่ ๆ ที่จะฝึกฝนมัน 

คิคุโกะ  ดูเหมือนว่าเธอจะมองออกด้วยการมองดูแค่ครั้งเดียว ตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าไม่ว่าจะวางแผนหลบหนีอย่างไรฉันก็สามารถมัด เก็งก้า ของเธอไว้ได้และจะไม่ปล่อยให้มันหนีไป แล้วเธอก็จะแพ้ 

จูเลียน  นั่นเป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ แต่ตอนนี้ยังคงไม่อาจพูดถึงการชนะหรือแพ้ได้ตอนนี้ฉันยังมีกลเม็ดเล็กน้อยอยู่นะ 

คิคุโกะ  โอ้ แล้วเธอจะแสดงให้ฉันดูได้หรือยัง 

จูเลียน  ตามที่คุณปราถนา เก็งก้า 

ในขณะที่เก็งก้ายังคงถูกพลังจิตมัด แต่เมื่อมันได้ยินเสียงเรียกของจูเลียน มันก็ปล่อยพลังงานสีม่วงเข้มออกจากร่างกายแล้วเริ่มสะสมอยู่ภายในชั้นพลังจิต เก็งก้า ของคิคุโกะสามารถรู้สึกได้ถึงแรงกดดันภายในชั้นพลังจิต มันพยายามเสริมกําลังแต่มันก็ไร้ผลพลังสีม่วงเข้มรวมตัวกันมาก ขึ้นเรื่อย ๆ และความกดดันก็ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งรอยแตกปรากฏขึ้น ทันใดนั้นชั้น พลังจิตก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ปล่อยพลังงานสีม่วงเข้มออกมาแล้วพุ่งออกไปครอบคลุมทั้งสนาม ทุกคนที่อยู่ในสนามกีฬารู้สึกหนาวสั่นลงมาที่กระดูกสันหลังทันที

คิคุโกะตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานนี้

คิคุโกะ ‘Ghost Energy ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะรู้สึกถึงพลังเช่นนี้ในชีวิตของฉัน เก็งก้า ตัวนี้น่ากลัวพอ ๆ กับที่พูดคุยกันในสมัยโบราณ มันยังดีที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเทรนเนอร์ที่ทรงพลังไม่เช่นนั้นฉันก็รู้ว่ามันจะเกิดความเสียหายแบบไหนขึ้นบ้าง’

คิคุโกะ  เก็งก้า มาทําให้จบเร็ว ๆ เถอะ Dark Pulse 

เก็งก้า ของคิคุโกะที่มีนจากการสัมผัสได้ถึงปริมาณของ Ghost Energy ที่ถูกส่งออกอย่างรวดเร็ว มันก็ส่งพลัง Dark Pulse อันทรงพลังไปยัง เก็งก้า ของจูเลียน Dark Pulse นี้มีพลังมากเนื่องจาก Ghost Energy ที่ถูกปลดปล่อยออกมา เก็งก้า ของคิคุโกะได้รับพลังและเพิ่มอํานาจการโจมตีของมันทันที คิคุโกะสังเกตเห็นอย่างแท้จริงดังนั้นเธอจึงต้องการทําให้เรื่องนี้จบโดยเร็ว

จูเลียน  เก็งก้า เข้าสู่เงา 

เก็งก้า หนี Dark Pulse และหายไปในเงามืด

คิคุโกะ ‘ทําไมเขาถึงกลับเข้าไปในเงาอีกรอบ เขาต้องการที่จะเล่นเกมแมวกับหนูต่อไปเหรอ แต่ถ้าเขาทําอย่างนั้นเขาจะทําให้ เก็งก้า ของเขาเหนื่อย’

คิคุโกะตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอไม่รู้จะทําอย่างไร

คิคุโกะ ‘เขากําลังคิดอะไรอยู่?’

คิคุโกะไม่รู้จริง ๆ ว่าจูเลียนวางแผนจะทําอะไร แต่เธอก็พลาดโอกาสนี้ไม่ได้เช่นกันเห็นได้ชัดว่านี่เป็นกับดัก แต่ถ้าเธอหลบกับดักนี้ได้มันจะเป็นชัยชนะของเธอ เมื่อเห็นความน่าจะเป็นที่เธอจะชนะคือ 50/50 เธอก็ตัดสินใจที่จะเสียง

คิคุโกะ  เก็งก้า เข้าสู่เงา 

จูเลียน ‘เธอติดกับแล้ว ตอนนี้เรามาใช้ท่าใหม่กันเถอะ’

จูเลียน [เก็งก้า ทันทีที่ฉันให้สัญญาณก็ใช้มัน]

ทันทีที่ เก็งก้า ของคิคุโกะเข้าสู่เงาจูเลียนก็ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวและสั่ง เก็งก้า ทันที

จูเลียน [ตอนนี้ล่ะ DIMENSION TRAP!!]

เมื่อ เก็งก้า ของคิคุโกะเข้ามาในเงาทันใดนั้นมันก็รู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างจับตัวอยู่และในวินาทีต่อมามันก็พบว่าตัวเองถูกขังอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมสีดําทันใดนั้นโซ่สีม่วงเข้มก็พุ่งออกมาจากค วามว่างเปล่าและล็อคไว้ที่มือและขาจนต้องดิ้นรน แต่การยึดเกาะก็ไม่แตกหักหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เก็งก้า ของจูเลียนก็ปรากฏตัวต่อหน้ามันพร้อมกับรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้า

เก็งก้า [ฮิฮิ จบแล้ว]

จูเลียน [สะกดจิตแล้วใช้ Dream Eater]

ขณะที่ เก็งก้า ของคิคุโกะถูกขังอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จัก และคิคุโกะก็กําลังตื่นตระหนก

คิคุโกะ  เก็งก้า!! เก๋งก้า ของฉันอยู่ที่ไหน! 

ทันทีที่ เก็งก้า ของเธอเข้าไปในเงาเธอก็รู้สึกได้ทันทีว่า เก็งก้า ของเธอหายไปจากสนามแล้ว

ขณะที่เธอกําลังตื่นตระหนกและมองไปทุกที่จู่ ๆ ก็เห็นเงาอยู่กลางสนามและในไม่ช้าเเก็งก้า ของจูเลียนก็ออกมาจากมันและ เก็งก้า ของคิคุโกะก็กระเด็นออกมาด้วย

คิคุโกะตกใจมากเมื่อ เก็งก้า ของเธอล้มลง เธอไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้นเพียงไม่กี่วินาทีผ่านไป เก็งก้า ของเธอก็เป็นแบบนี้แล้ว

คิคุโกะ ‘เกิดอะไรขึ้น?’

จูเลียนยิ้มเยาะเมื่อเห็นฉากนี้

จูเลียน ‘เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาฉันได้รู้เกี่ยวกับทักษะนี้ตอนที่ เก็งก้า พัฒนาขึ้นหลังจากที่ได้รับความเชี่ยวชาญอย่างเต็มที่ในเรื่อง Ghost Energy ของมัน มันก็หายตัวไปทันทีแม้แต่การปรากฏตัวของมันก็หายไปพร้อมกับมัน แต่เมื่อมันปรากฏตัวอีกครั้งมันก็อธิบายให้ฉันฟังว่ามันได้เข้าไป ในมิติแปลก ๆ มิติที่แปลกประหลาดนั้นหลังจากคิดถึงมันฉันก็ตระหนักว่านี้เป็นหนึ่งในความสามารถที่ เก็งก้า จะได้รับเมื่อพวกมันมี mega evolve พวกมันสามารถเข้าไปในมิติหนึ่งและอยู่ที่ นั่นได้ขณะที่พวกมันเฝ้าดูศัตรูไปด้วย ฉันคิดว่า เก็งก้า ทุกตัวจะสามารถทําสิ่งนี้ได้หากพวกมันได้รับความเชี่ยวชาญอย่างเต็มที่ในเรื่อง Ghost Force ของพวกมันจากนั้นฉันก็ฝึกฝน เก็งก้า เกี่ยวกับวิธีควบคุม Ghost Energy เพื่อเข้าสู่มิตินี้เมื่อใดก็ตามที่มันต้องการและในไม่ช้ามันก็พัฒนาทักษะนี้เพื่อดักจับศัตรูของมันได้ แม้ว่า เก็งก้า จะพัฒนาทักษะนี้แล้ว แต่มันก็ยังไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างเต็มที่เนื่องจากมีการใช้พลังมาก แต่ก็สามารถใช้ได้อยู่บ้าง’

จูเลียนพอใจมากกับผลการแข่งขันท่านี้ยากมากสําหรับ เก็งก้า ที่จะเชี่ยวชาญและ มันก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่ผลลัพธ์ยังคงเป็นไปตามความคาดหวังของเขา

กรรมการเดินไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ เก็งก้า ของคิคุโกะและพบว่ามันหมดสติไปแล้ว เขาจึงประกาศผู้ชนะ

กรรมการ  เก็งก้า ของคิคุโกะไม่สามารถสู้ต่อได้ ดังนั้น เก็งก้า ของจูเลียนจึงชนะ ผู้ชนะในการต่อสู้ครั้งนี้คือ เก็งก้า 

คนพากย์  ล้มลงไปอีกหนึ่งคนแล้วครับ! ตอนนี้จูเลียนมีคู่ต่อสู้เพียงคนเดียวก่อนที่เขาจะได้เป็นแชมป์! 

คิคุโกะยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง แต่ในไม่ช้าเธอก็กลับมามีสติได้จากนั้นเธอก็เดินไปหาจูเลียน

คิคุโกะ  นั่นมันคืออะไร 

จูเลียน  ทุกคนล้วนมีความลับ!  เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

คิคุโกะยิ้มเยาะเมื่อได้ยินคําตอบของเขา

คิคุโกะ  ทุกคนมีความลับ แต่เด็กมักมีมากกว่าหนึ่ง 

จูเลียนแค่นหัวเราะอย่างเชื่องช้าหลังจากฟังเธอ

คิคุโกะ  เอาล่ะตอนนี้ฉันก็สามารถเกษียณได้แล้วหลังจากการต่อสู้ที่น่าทึ่งนี้ ฉันไม่เสียใจเลย 

เธอพูดแล้วเดินออกไป จูเลียนมองไปที่เธอแล้วมองไปที่เก็งก้าของเขาที่กําลังหมดแรง

ตูเลียน  ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวนั้นจะทําให้เสียพลังจริง ๆ สินะ? 

เก็งก้า เพียงแค่พยักหน้าและกลับไปที่โปเกบอลเพื่อพักผ่อน จูเลียนก็ออกจากสนามเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย

คนพากย์  นั่นคือทั้งหมดสําหรับวันนี้ พบกับเราในสัปดาห์หน้าสําหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่ จูเลียนจะเผชิญหน้ากับวาตารุเพื่อเป็นแชมป์!! 

ตอนที่ 85 การต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่ง

วันนี้เป็นการต่อสู้ครั้งที่สามของจูเลียนและเข้าใกล้การเป็นแชมป์อีกขั้น คู่ต่อสู้ของเขาในวันนี้ คือคิคุโกะซึ่งเป็นผู้ใช้โปเกมอนประเภท Ghost และอาจเป็นเทรนเนอร์ที่มีประสบการณ์มากที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา

จูเลียน ‘คิคุโกะเป็นเทรนเนอร์ระดับ Champion และเป็นคู่แข่งที่ทรงพลังมากของศาสตราจารย์โอคิโดะ ฉันไม่รู้ว่าเธอจะใช้กลยุทธ์การต่อสู้อะไรกับฉัน ฉันค่อนข้างตื่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งนี้ มากกว่าการเผชิญหน้ากับวาตารุ’

จูเลียนเตรียมพร้อมและมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาอินดิโก ระหว่างทางเขาได้พบกับชิบะที่ถือไม้ และกระสอบซึ่งผูกอยู่ที่ปลายสนาม

ชิ  โย่จูเลียน นายกําลังมุ่งหน้าไปที่สนามกีฬาเพื่อต่อสู้กับคิคุโกะเหรอ ขอฉันบอกนายว่ายาย แก่คนนั้นน่ากลัวมากและถูกกระตุ้นได้ง่าย ดังนั้นโปรดระวังคําพูดของนายด้วย 

จูเลียน  ฉันรู้ขอบคุณ 

จูเลียนจับมือเขา

ชิบะ  ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับไปที่เกาะนานาชิมะที่เป็นบ้านเกิดของฉันเพื่อฝึกฝนให้มา กขึ้นเพื่อที่วันหนึ่งฉันจะเอาชนะนาย 

จูเลียน  ขอให้โชคดี 

เมื่อพูดจบพวกเขาก็แยกทางกัน จูเลียนมาถึงสนามกีฬาและเข้าไปในห้องรอของเขาและรอให้การประกาศเริ่มขึ้น

ในขณะที่เขานั่งอย่างอดทนบนม้านั่งโดยหลับตาอยู่ เขาก็คิดถึงกลยุทธ์ของเขาในการต่อสู้กับ คิคุโกะ

จูเลียน ‘การยั่วยุคิคุโกะจะไม่ช่วยอะไร เพราะเธอเป็นหญิงชราที่มีประสบการณ์และจะไม่ตกหลุมพรางใดๆ’

เขาตกอยู่ในห้วงความคิดและในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

จูเลียน ‘การคิดมากเกินไปจะไม่ช่วยอะไร ดูเหมือนว่าฉันต้องเจอกับตัวเองในสนามรบ’

เวลาผ่านไปเมื่อจูเลียนได้ยินผู้คนมารวมตัวกันที่สนามกีฬาในไม่ช้าคนพากย์ก็เริ่มแนะนําแขก รับเชิญและในที่สุดก็มีคนของคณะกรรมการเดินเข้ามาและส่งสัญญาณให้จูเลียน เขาจึงลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปที่ประตู

คนพากย์  นี่เป็นการต่อสู้ครั้งที่สามสําหรับจูเลียนผู้ท้าชิงของเราบนเส้นทางสู่การเป็นแชมป์คันโต วันนี้เขาจะเผชิญหน้ากับคิคุโกะที่เป็นคู่แข่งชิงตําแหน่งแชมป์กับศาสตราจารย์ โอคิโดะในอดีต เธอเป็นสมาชิกคนปัจจุบันของสี่หัวกะทิของภูมิภาคของเรา และวันนี้เธอจะยืนหยัดขัดขวางทางของจูเลียนจากการเป็นแชมป์ 

ฝูงชนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นขณะที่พวกเขารอให้เทรนเนอร์คนโปรดขึ้นเวที

คนพากย์  โอเค มาแนะนําเทรนเนอร์คนแรกของเรา ปรบมือต้อนรับคิคุโกะ 

ประตูฝั่งตรงข้ามของสนามกีฬาเปิดออกเผยให้เห็นหญิงชราผมบลอนด์ชุดสีม่วงและไม้เท้าในมือ เธอเดินขึ้นสู่สนามรบอย่างช้าๆ ขณะที่รอให้คู่ต่อสู้มาปรากฏตัว

คนพากย์  เทรนเนอร์คนต่อไปของเราคือจูเลียนคนโปรดของทุกคน! 

จูเลียนมองไปที่ประตูที่ปิดอยู่ตรงหน้าซึ่งเริ่มเปิดออกอย่างช้าๆ แสงแดดกระทบใบหน้าของเขา เขามองเห็นคิคุโกะรอเขาอยู่ในสนามขณะที่เธอยืนอยู่ที่นั่นด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ของเธอ จูเลียนเริ่มออกเดินในขณะที่เขาเข้าสู่สนาม เมื่อเห็นเช่นนั้นผู้ชมก็เริ่มส่งเสียงเชียร์

คิคุโกะ  เธอมีชื่อเสียงไม่น้อยเลย 

จูเลียน  อันที่จริงฉันไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะโด่งดังขนาดนี้ 

คิคุโกะ  เธอเป็นคนอวดดีมาก แต่เธอก็เหมาะสมที่จะทําเช่นั้น เธอคือเทรนเนอร์ที่ทรงพลังที่สุดในวัยของเธอ 

จูเลียน  ความอวดดีเป็นเพียงด้านเดียวของฉัน ฉันมีหลายบุคลิกแต่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นของจริง 

คิคุโกะ  แล้วบุคลิกที่แท้จริงของเธอเป็นอย่างไรล่ะ 

จูเลียน  ความลับ 

เขากล่าวด้วยรอยยิ้มคิคุโกะเพียงแค่จ้องมองเด็กคนนี้ตรงหน้าเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอไม่สามารถมองคนที่อายุน้อยกว่าเธอออกได้

คิคุโกะ ฉันคิดว่าฉันประเมินเขาสูงเกินไป แต่ฉันก็ยังประเมินเขาต่ําเกินไปอยู่ดี เขาเป็นชายหนุ่มที่น่ากลัว

จากนั้นคิคุโกะก็หยิบไม้เท้าขึ้นมาแล้ววางมือลงบนหัวรูปแมวแล้วเปิดมันออกเหมือนฝาพับ เพื่อเผยให้เห็นโปเกบอลที่อยู่ข้างใน

คิคุโกะ  ฉันไม่ชอบการต่อสู้ที่ยืดเยื้อเลย เราจะทําให้มันเป็นการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งเป็นอย่างไร 

จูเลียนมองไปที่เธอและคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบัน

จูเลียน ‘การต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งมันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ถ้าฉันเดาไม่ผิดโปเกบอลบนไม้เท้านั้นคือ เก็งก้า ของเธอ ดังนั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกมากมายเช่นกัน’

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปกับความคิดของเธอ

จูเลียน  ตามใจ 

คนพากย์  โอ้ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะตกลงที่จะมีการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งเพื่อตัดสินศึกครั้งนี้ 

กรรมการเดินเข้ามา

กรรมการ  นี่จะเป็นการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่งระหว่างผู้ท้าชิงอย่างจูเลียนและคิคุโกะสมาชิกของสี่หัวกะทิ โปเกมอนใครที่ไม่สามารถสู้ต่อได้ก่อน แพ้ 

ผู้ตัดสินมองจูเลียนจากนั้นมองที่คิคุโกะ

กรรมการ  เทรนเนอร์ทั้งคู่พร้อมไหม 

คิคุโกะ / จูเลียน  พร้อม 

กรรมการ  เริ่มการต่อสู้ได้! 

กรรมการโบกธงสองใบในมือเพื่อส่งสัญญาณเริ่มการต่อสู้ครั้งนี้

คิคุโกะนําโปเกบอลออกจากไม้เท้าของเธอและโยนมันขึ้นไปจากนั้น เก็งก้า ก็ออกมาจากโปเกบอลขณะที่มันลอยอยู่กลางอากาศและรอคู่ต่อสู้

จูเลียน  ไปกันเถอะ 

จูเลียนขว้างโปเกบอลออกไปในอากาศและ เก็งก้า ของเขาก็เข้ามาบนเวทีเช่นกัน เก็งก้า ทั้งคู่จ้องหน้ากันด้วยรอยยิ้มอํามหิต ทั้งคู่เป็น เก็งก้า เหมือนกันแต่ก็ดูแตกต่างกัน เก้งก้า ของคิคุ โกะนั้นใหญ่กว่า เก็งก้า ทั่วไปส่วน เก็งก้า ของจูเลียนใหญ่กว่า เก็งก้า ของเธอเสียอีก อีกทั้ง เก็งก้า ของจูเลียยนก็มีสีเข้มกว่าสีม่วงเข้มของคิคุโกะ

คิคุโกะ  เก็งก้า ของเธอค่อนข้างแตกต่าง ฉันต้องบอกเลยว่าเธอต้องดูแลมันให้ดี 

จูเลียน  เขาเป็นเงาและฉันดูแลเขาอย่างดีเสมอ 

คนพากย์  ดูเหมือนการต่อสู้ที่น่าสนใจกําลังจะเกิดขึ้น การต่อสู้ระหว่าง เก็งก้า สองตัวนี้ ช่างเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น! 

ตอนที่ 84 Green Crystal

ในภูมิภาคโฮเอนเมือง LaRousse (ระรูซุ) ปัจจุบันโคลอี้อยู่ในชุดเสื้อคลุม สีขาวและพยายามแอบเข้าไปในสถานที่ทางวิทยาศาสตร์

โคลอี้ ‘อะไรคือสิ่งที่บอสต้องการให้ฉันขโมยกัน ฉันแค่หวังว่ามันจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายใดๆ กับผู้บริสุทธิ์’

หลังจากที่แอบเดินไปรอบๆ สถานที่อย่างระมัดระวัง ในที่สุดเธอก็มาถึงทางเดินที่ว่างเปล่า และตรงข้ามกับเธอคือประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่ขวางทางของเธอ

โคลอี้ ‘ดูเหมือนว่าสิ่งนั้นอยู่ข้างในที่นี้’

โคลอี้เดินไปข้างหน้าและไขประตูโดยใช้คีย์การ์ดที่เธอขโมยมาจากนักวิทยาศาสตร์ ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ แล้วเธอก็เดินเข้าไปดูคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่และมอนิเตอร์ตรวจสอบคลื่นวิทยุและ สิ่งของอื่นๆ เธอเดินไปอีกเล็กน้อยก็พบสิ่งที่เธอกําลังมองหา มันเป็นคริสตัลรูปวงรีสีเขียวซึ่งติดอยู่กับเศษหิน

โคลอี้ ‘นี่คือสิ่งที่พบในอุกกาบาตที่ตกลงมาเมื่อสี่ปีก่อน มันคืออะไร?’

เธอสงสัยในขณะที่เธอมองไปที่คริสตัลนอกโลกจากชิ้นส่วนของอุกกาบาต

โคลอี้ ‘ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ฉันควรรีบนําสิ่งนี้กลับไปที่สํานักงานใหญ่’

โคลอี้เข้าไปใกล้หลอดแก้วที่เก็บคริสตัล เธอหยิบอุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้ายปากกาออกมาแล้ว ตัดรูที่หลอดแก้ว เมื่อเธอแตะคริสตัลเพื่อนํามันออกไปมันก็มีแสงสีเขียวสว่างจ้าทําให้สภาพแวดล้อมถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเขียวจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ และในช่วงเวลาต่อมาเมื่อแสงหมดไปโคลอี้ก็หายไปจากห้องโดยไม่มีร่องรอยของเธอทิ้งไว้ แต่คริสตัลสีเขียวยังคงอยู่ที่นั่นราวกับว่าไม่ได้ถูกสัมผัสเลย

ย้อนกลับไปที่คันโต จูเลียนกําลังทําเรื่องปกติคือ ฝึก กิน นอน และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรักของเขา

จูเลียน ‘ฉันจะทําอะไรต่อดีหลังจากเอาชนะทุกคนและเป็นแชมป์ ฉันควรไปที่โจโตไหมนะ? อาาา โจโตก็ดูไม่น่าสนใจเท่าไหร่สี่หัวกะทิไม่สามารถทําให้ฉันตื่นเต้นได้เลย ฉันเอาชนะชิบะไป แล้วและเขาก็เป็นหนึ่งในสี่หัวกะทิของโจโต โคกะก็กลายเป็นสี่หัวกะทิของโจโตเมื่อไม่นานมานี้ และฉันก็เอาชนะเขาไปแล้ว ส่วนอิซุกิและคารินก็ดูดีทั้งคู่ แต่ฉันก็ยังคิดว่าคิคุโกะและวาตารุนั้น แข็งแกร่งกว่าพวกเขา ดังนั้นมันจึงไม่มีความหมาย’

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งในที่สุดจูเลียนก็ได้ข้อสรุป

จูเลียน ‘ฉันคิดว่าฉันควรจะอยู่ด้านหลังจนกว่าเหตุการณ์ของโฮเอนจะเริ่มต้นขึ้นและสร้างรากฐานที่ดีให้กับบริษัทของฉัน เพื่อที่มันจะทําได้ดีแม้ว่าฉันจะไม่อยู่ก็ตาม’

หลังจากตัดสินใจแผนการในอนาคตแล้วเขาก็ออกไปทานอาหารเย็นข้างนอก

จูเลียน  การคิดมากทําให้ฉันหิวมาก วันนี้ฉันรู้สึกอยากกินอาหารมื้อหนักๆ 

จูเลียนเดินเข้าไปในร้านอาหารก็พบชิบะนั่งอยู่บนโต๊ะและเคี้ยวอาหารอย่างรวดเร็ว เมื่อ เห็นแบบนั้นจูเลียนก็พยายามหนี แต่โชคไม่ดีที่ชิบะสังเกตเห็นเขาและโบกมือให้

ชิบะ  โอ่ย จูเลียนมานี่สิมาดื่มกับฉัน 

จูเลียนไม่ต้องการดูหมิ่นเขา ดังนั้นเขาจึงไปร่วมดื่มกับชิบะเนื่องจากนี้เป็นร้านอาหารราคาแพงที่อนุญาตให้ VIP เข้าได้เท่านั้น จึงมีคนไม่มากนักและมีแค่คนรวยเพียงไม่กี่คนที่กําลังยุ่งอยู่กับการทําธุรกิจ

จูเลียนนั่งและรินไวน์ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว

ชิบะ  นายกําลังทําอะไรน่ะ 

จูเลียนตกใจกับคําถามนี้อย่างกะทันหัน

จูเลียน  อะไรเรอะ 

ชิบะ  นายกําลังจะดื่มไวน์ใช่ไหม ไวน์มีไว้สําหรับผู้หญิงเท่านั้น ผู้ชายแท้ๆ ต้องดื่มเบียร์สิเพราะฉันแพ้นาย นายจึงเป็นลูกผู้ชายจริงๆ นายควรดื่มเบียร์ 

จูเลียนมองไปที่ชิบะเหมือนเขากําลังมองไปที่คนงี่เง่า

จูเลียน ‘ถ้าเขาดื่มเบียร์แทนไวน์แล้วทําไมถึงมีขวดไวน์บนโต๊ะวะ?’

เขาไม่อยากวุ่นวายกับเรื่องนี้ เขาจึงไม่ถามชิบะเกี่ยวกับเรื่องนี้และดื่มไวน์ต่อไป

จูเลียน  ไม่ต้องห่วงวันนี้ฉันคิดว่าจะดื่มไวน์เท่านั้นแหล่ะ 

ชิบะ  เหมาะกับตัวเองสินะ แต่นายควรจําไว้ว่าเบียร์เป็นเครื่องดื่มเดียวที่ผู้ชายแท้ๆ ควรดื่มไวน์มันสําหรับผู้หญิงและน้องสาว 

จูเลียน ‘พวก ฉันต้องทํายังไงเนี่ย? ฉันหวังว่าจะไม่ได้ยินเขาบ่นอีก’

จูเลียนไม่สนใจชิบะและยังคงดื่มไวน์ต่อไปและเขาก็สั่งอาหารมากินด้วยเช่นกัน

ชิบะ  นี่จูเลียน นายฝึกโปเกมอนยังไงเหรอ? 

จูเลียน  เป็นความลับ 

ชิบะ  ไม่เอาน่า ฉันต้องการสอนโปเกมอนของฉันว่าจะเคลื่อนไหวแบบนั้นได้อย่างไรจึงจะสามารถต่อสู้ได้เหมือน โกกะซารุ ของนาย 

จูเลียน  นายแค่ต้องปรับปรุงความคล่องตัวนั่นคือทั้งหมดแล้ว 

ชิบะเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยใบหน้าที่จริงจังราวกับว่าเขากําลังคิดหาวิธีต่างๆเพื่อเพิ่มความว่องไวของโปเกมอน

ชิบะ  ยังไงล่ะ ฉันจะทําอย่างไรเพื่อเพิ่มความคล่องตัวของพวกเขา 

เมื่อได้ยินคําถามนี้จูเลียนแทบจะคายอาหารออกจากปาก

จูเลียน ‘หมอนี่กลายเป็นสมาชิกของสี่หัวกะทิได้ยังไง?’

จูเลียน  ทําการฝึกที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการฝึกความแข็งแกร่งเท่านั้นเอง 

ชิบะ  โฮะโฮะโฮ ฉันเข้าใจแล้ว 

จูเลียนไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาจึงรีบกินอาหารให้เสร็จและเดินจากไป

จูเลียน  ฉันจะไปแล้ว 

ชิบะ  ขอให้มีวันที่ดี 

กลับไปที่ห้องของเขา จูเลียนเดินไปที่คอมพิวเตอร์เพื่อค้นหาข้อมูลของคิคุโกะหลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่งเขาก็ได้ความคิดคร่าวๆ เกี่ยวกับทีมของเธอ

จูเลียน ‘ทีมของเธอสร้างขึ้นจากโปเกมอนประเภท Ghost และ Poison เป็นส่วนใหญ่ ได้แก่ เกิ่งก้า จูเพ็ตตา มูมา โครแบ็ต และ อาร์บ็อก จริงๆ เธอยังมีโปเกมอนจากโฮเอนอยู่ด้วย นั่นก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเพราะเธอคงจะเดินทางไปที่นั่นเมื่อเธอยังเด็ก’

หลังจากคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ของเขาในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะจบวันของเขาเสียที

ตอนที่ 83 จูเลียน ปะทะ ชิบะ 2

อิวาร์ค สูง 10 เมตรจ้องมอง พีจ็อต ด้วยสายตาที่รุนแรง มันพร้อมที่จะต่อสู้ได้ทุกเมื่อ

ชิบะ  อิวาร์ค ใช้ Harden แล้วใช้ Rock Throw 

ร่างกายของ อิวาร์ค เปล่งประกายเมื่อการป้องกันเพิ่มขึ้นและสร้างหินหลายก้อนและยิงเข้าใส่ พีจ็อต ด้วยความเร็วเต็มที่ พีจ็อต หลบหลีกพวกมัน แต่มันยากกว่าที่คิดเส้นทางของหินเป็นแบบสุ่มและไม่สามารถคาดเดาได้ เนื่องจากความเร็วของ พีจ็อต และความสามารถในการมองเห็นที่เฉียบแหลมทําให้สามารถมองเห็นหินที่พุ่งเข้ามาได้

จูเลียน  อิวารค นี้แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้ การควบคุมธาตุของมันก็ดีเช่นกันมันเหมือน ฮางาเนล ที่ใช้ metal coat 

จูเลียน  พีจ็อต ใช้ Sand Attack 

พีจ็อต เริ่มกระพือปีกทําให้ทรายบนพื้นลอยขึ้นและก่อให้เกิดกลุ่มฝุ่นและมันก็หายไปจากการมองเห็นของ อิวาร์ค เนื่องจาก อิวาร์ค มีขนาดใหญ่มากจึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าและบริเวณใกล้ระดับศีรษะได้อย่างชัดเจน แต่มองไม่เห็นพื้นที่ปกคลุมไปด้วยกลุ่มทราย พีจ็อต รักษาระดับต่ำและอยู่ห่างจากสายตาของ อิวาร์ค

จูเลียน [Steel Wing]

จูเลียนส่งกระแสจิตไปยัง พีจ็อต และมันก็ทําตามที่เขาบอก แอบอยู่ข้างหลังและโจมตีใส่ อิวาร์ค ด้วย Steel Wing หลายอันขณะที่ อิวาร์ค คํารามด้วยความเจ็บปวด ชิบะสังเกตเห็นสิ่งนี้และสั่งการอย่างรวดเร็ว

ชิบะ  อิวาร์ค ลงใต้ดิน 

อิวาร์ค ดําดิ่งลงและหายไปกับพื้น

จูเลียน  พีจ็อต ขึ้นฟ้า 

พีจ็อต ออกมาจากที่ซ่อนและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ชิบะ  ตอนนี้ล่ะ Rock Throw 

อิวาร์ค ออกมาจากพื้นดินและยิงหินจํานวนมากไปยัง พีจอต ที่บินตรงขึ้นฟ้าโดยแทบจะไม่มีโอกาสรอดพ้นจากการโจมตีครั้งนี้ จูเลียนจึงตัดสินใจโจมตีเต็มรูปแบบ

จูเลียน  พีจอต พุ่งดิ่งลงไปด้วย Steel Wing 

พีจ็อต พุ่งเข้าสู่ตําแหน่งและเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วโดยใช้ปีกเหล็ก พีจ็อต ที่หมุนอยู่ดูเหมือนสว่านพุ่งลงมาด้วยความเร็วเต็มที่ พีจ็อต และหินปะทะกันกลางอากาศจนหินแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ พีจ็อต ก็ชะลอตัวลงไปเช่นกัน

ชิบะ  ตอนนี้ล่ะ Tackle! 

อิวาร์ค ขดร่างของมันจากนั้นก็พุ่งตัวเข้าหา พีจ็อต ที่กําลังลงมาหามัน ในที่สุดทั้งคู่ก็ปะทะกันกลางอากาศและ พีจ็อต ก็ถูกส่งกลับขึ้นไปส่วนร่างของ อิวาร์ค ครึ่งหนึ่งก็ล้มลงกับพื้น

จูเลียน  พีจ็อต เข้าสู่ตําแหน่งและใช้ Feather Dance 

พีจ็อต ที่ถูกส่งขึ้นไปก็ปรับสมดุลย์ตัวเองกลางอากาศและสั่นปีกของมันทําให้ขนนกเรืองแสงหลายอันร่วงหล่นลงมา มีเพียงไม่กี่เส้นที่สัมผัส อิวาร์ค และลดพลังโจมตีลง

จูเลียน  Brave Bird 

ชิบะ  Iron Head 

พีจ็อต พุ่งลงมาด้วยความเร็วสูงสุดร่างกายของมันถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟพลังงานสีฟ้า อิวาร์ค ก็ขดตัวของมันในขณะที่หัวของมันเรืองแสง มันพร้อมที่จะกระโจนโดยใช้หัวเหล็กโจมตีได้ทุกเมื่อ การรอคอยสิ้นสุดลงเมื่อ พีจ็อต และ อิวาร์ค ปะทะกันอีกครั้ง ครั้งนี้ผลกระทบมีขนาดใหญ่กว่าเดิมคลื่นกระแทกทําให้อากาศโดยรอบบิดเบี้ยวและการระเบิดต่อมาก็ทําให้ทุกคนตาแทบบอดเพราะแสงของมัน ในไม่ช้าทุกคนก็เห็นทั้ง พีจ็อต และ อิวาร์ค ที่เหนื่อยล้าและมีรอยขีดข่วนทั่วร่างกาย

จูเลียน  จบด้วย Steel Wing! 

พีจ็อต ร่อนลงในขณะที่ปีกของมันเรืองแสงจนสะท้อนกับแสงอาทิตย์ ในไม่ช้ามันก็มาอยู่ใกล้ อิวาร์ค

ชิบะ  ใช้ Bind (มัด,ผูกมัด) ตอนนี้เลย! 

จูเลียน  มันจบแล้ว! 

ทันทีที่ อิวาร์ค ขยับร่างกายเพื่อที่จะผูกมัดพิจ็อต พีจอตกหักเลี้ยวเข้ามาใกล้หัวของมันแล้วปล่อย Hyper Beam ในระยะเผาขนส่งให้ อิวาร์ค ล้มลงกับพื้นและสลบไป

กรรมการ  อิวาร์ค ไม่สามารถสู้ต่อได้ พีจ็อต ชนะ! 

คนพากย์  อิวาร์ค พ่ายแพ้แล้วแต่ พีจ็อต ก็ดูเหนื่อยมากเหมือนกัน มันเป็นการต่อสู้ที่ยากลําบากจริงๆ 

จูเลียนได้บอกให้ พีจอต ใช้ Hyper Beam ตั้งแต่แรกหากมีตัวอะไรคิดมามัดตัวมันและเมื่อเห็น อิวาร์ค พยายามมัดมัน พีจ็อต ก็ใช้ Hyper Beam ที่หน้าของอิวาร์ค หลังจากการโจมตีครั้งนี้ พีจ็อต ก็เหนื่อยมากเช่นกัน มันพยายามบินแต่ก็ไม่ไหวดังนั้นมันจึงไปลงจอดใกล้กับจูเลียน

จูเลียนตบหัวเบาๆ  นายสุดยอดมาก 

ชิบะมองไปที่ อิวาร์ค ของเขาที่หมดสติแล้วมองไปที่จูเลียน

ชิบะ  ฉันไม่คิดว่า พีจ็อต ของนายจะแข็งแกร่งขนาดนี้ 

จูเลียน  อิวาร์ค ของนายก็ทรงพลังเหมือนกัน 

จากนั้นจูเลียนก็มองไปที่ พีจ็อต ที่กําลังหายใจแรง มันเหนื่อยล้าจากการต่อสู้เมื่อเห็นแบบนี้จูเลียนก็รู้ว่า พีจ็อต ไม่สามารถสู้ต่อได้อีกต่อไป เขาจึงให้ Pokepuff กับมันและส่งมันกลับไปที่โปเกบอล

ชิบะ  ต่อกันได้เลย ไป คาโปเอเรอร์! 

จูเลียน  ไปกันเถอะ โกกะซารุ 

โปเกมอนทั้งสองเข้ามาในสนามและจ้องมองซึ่งกันและกัน ทั้งคู่เป็นโปเกมอนประเภทต่อสู้ดังนั้นความตึงเครียดจึงก่อตัวขึ้นเมื่อพวกมันมองหน้ากัน

ชิบะ  มาดูกันว่า โกกะซารุ ของนายจะรู้วิธีการต่อสู้ระยะประชิดดีแค่ไหน 

จูเลียน  ตั้งการ์ดพร้อมต่อสู้ระยะประชิด 

คาโปเอเรอร์ กระโดดขึ้นไปเหนือหัวและเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วก่อนจะพุ่งไปยัง โกกะซารุ ทางด้าน โกกะซารุ ที่ยืนอยู่ก็ใช้ขาของมันเป็นสปริงพุ่งตัวเข้าหา คาโปเอเรอร์ ด้วยความเร็วสูงสุด เมื่อพวกมันเข้าใกล้กัน โกกะซารุ ก็ทําให้การเคลื่อนไหวก่อนและต่อยหมัดซ้ายตรงไปยัง คาโปเอเรอร์ ทาง คาโอเอเรอร์ ก็ตอบโต้โดยใช้ขาของมันในขณะที่หมุนตามเข็มนาฬิกาและเบี่ยงหมัดของโกกะซารุ แต่ โกกะซารุ ไม่เสียจังหวะและหมุนทวนเข็มนาฬิกาและส่งลูกเตะไปที่ตัวของ คาโปเอเรอร์ และส่ง คาโปเอเรอร์ กลิ้งไปบนพื้น

ชิบะ  การเตะนั้นอาจถึงแก่ชีวิตได้ถ้ามันตกลงบนหัวของ คาโปเอเรอร์ เราควรระวัง 

ชิบะ  คาโปเอเรอร์ ระวังอย่านอนติดพื้น! 

คาโปเอเรอร์ ที่ถูกส่งกลิ้งกลับไปก็ใช้เท้าของมันในการหมุนเพื่อหยุดอยู่กับที่ในขณะที่มันจับที่ท้องของมันที่ถูกเตะ คาโปเอเรอร์ ก็พุ่งตัวไปยัง โกกะซารุ อีกครั้งในขณะที่มันหมุนตัวและขาของมันก็เริ่มเรืองแสง มันพยายามใช้ Mega Kick ที่ โกกะซารุ ทาง โกกะซารุ ที่ยืนอยู่บนพื้นที่รอให้ คาโปเอเรอร์ เข้ามาใกล้ทันทีที่ คาโปเอเรอร์ เข้าใกล้ โกกะซารุ ก็กระโดดขึ้นสูงเพื่อหลีกเลี่ยง คาโปเอเรอร์ และต่อย Focus Punch ลงไป คาโปเอเรอร์ แต่อีกฝ่ายก็หลบได้โดยห่างเพียงหนึ่งนิ้ว แต่พลังของหมัดก็ทําให้พื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนใยแมงมุมและทันใดนั้น คาโปเอเรอร์ ที่มีหัวแหลมๆ เจ้าหัวแหลมเจ้ากรรมก็ไปติดอยู่ในรอยแตกรอยหนึ่งและร่วงลงลงมาจนสูญเสียการหมุนไป โกกะซารุ ใช้โอกาสนี้เข้าหา คาโปเอเรอร์

ชิบะ  คาโปเอเรอร์ ใช้ Substitute เร็วเข้า 

ทันใดนั้น คาโปเอเรอร์ ก็สร้างร่างจําลองขึ้นมาและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเมื่อ โกกะซารุ เข้ามาใกล้ก็ต่อย Focus Punch ออกมาเพื่อทําลายร่างจําลองออกเป็นชิ้นๆ

ชิบะ  ใช้ Double Team โจมตีเลย!! 

คาโปเอเรอร์ สร้างระยะห่างอย่างรวดเร็วจากนั้นสร้างร่างจําลองหลายร่างในขณะที่พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าหา โกกะซารุ โดยใช้การโจมตีอย่างรวดเร็ว

จูเลียน  เผาทุกสิ่งด้วย Flamethrower 

โกกะซารุ หายใจเข้าลึกๆ และพ่นเปลวไฟจนพุ่งผ่านร่าง คาโปเอเรอร์ ทั้งหลายร่างจนในที่สุดก็โดนตัวจริงและส่งมันลอยไปข้างหลัง ทันใดนั้นเอฟเฟกต์ Burning ก็เกิดขึ้นทําให้เปลวไฟปะทุออกจากร่างของ คาโปเอเรอร์ ตอนที่มันตกลงบนพื้นและกระเด็นออกจากสนามไป

กรรมการ  คาโปเอเรอร์ ไม่สามารถสู้ต่อได้ โกกะซารุ ชนะ! 

ชิบะมองไปที่สภาพของ คาโปเอเรอร์ และถอนหายใจ

ชิบะ  โกกะซารุ นั่นอยู่เหนือระดับของ คาดปเอเรอร์ มันไม่ได้มีโอกาสตั้งแต่แรกแล้ว ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันมีทางเลือกเดียว 

ชิบะ  ไปเลย ไคริกี 

ไคริกี เข้าสู่สนามและมองไปที่คู่ต่อสู้

ชิบะ  ไคริกี ระวังตัวล่ะ อย่าปล่อยการ์ดลง นี่อาจเป็นการต่อสู้ที่ยากที่สุดเท่าที่เคยมีมา 

ไคริกี พยักหน้าขณะที่มันเริ่มงอแขนทั้งสี่ข้างและประจําตําแหน่ง

ชิบะ  ใช้ Dual Chop 

ไคริกี เคลื่อนที่ไปข้างหน้าและโจมตี โกกะซารุ ด้วย Dual Chop

จูเลียน  ตอบโต้ด้วยตัวนายเอง 

โกกะซารุ พุ่งตัวเองเข้าหา ไคริกี ในขณะที่ทั้งคู่ปะทะกันโดยใช้ Dual Chop และช่วงเวลาต่อมา โกกะซารุ ก็เหนือกว่ามันส่ง ไคริกี ไปข้างหลังไม่กี่เมตร

ชิบะ  ต่อสู้ด้วยกําลังของนาย! 

ไคริกี ก้าวไปข้างหน้าเพื่อคว้า โกกะซารุ แต่มันช้าเกินไป โกกะซารุ หลบแขนที่เข้ามาได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ส่ง Thunder Punch ไปที่ท้องของมันจน ไคริกี กระแทกพื้น

ชิบะ  ไคริกี ลุกขึ้นแล้วใช้ Brick Break 

จูเลียน  จบด้วยการต่อสู้ระยะประชิด 

ไคริกี ไปข้างหน้าเพื่อใช้ Brick Break แต่เนื่องจากความเร็วที่ช้า โกกะชารุ หลบได้อีกครั้ง มันจึงใช้หมัดส่งอัปเปอร์คัตไปที่กรามของ ไคริกี จนส่งมันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า โกกะซารุ ตามไปด้วยการกระโดดขึ้นและคว้าไปที่หลังของ ไคริกี และใช้เยอรมันซูเพล็กซ์เพื่อกระแทกหลังของ ไคริกี ลงที่พื้น ยังไม่จบแค่นั้น โกกะซารุ ยังคงโจมตีต่อไป มันใช้ Flamewheel เพื่อร่อนลงบนร่างของ ไคริกี โดยตรง จากนั้นมันก็จับขาของ ไคริกี แล้วโยนขึ้นไปในอากาศ และส่งเขาไปที่ท้องโดยใช้ Blaze Kick ส่งมันขึ้นไปบนท้องฟ้า โกกะซารุ ลงสู่พื้นจากนั้นก็ยืนสร้างลูกบอลเพลิงสีส้มขึ้นมาระหว่างมือของมันและยิง Focusblast อันทรงพลังไปที่ ไคริกี ที่ตกลงมาจนร่างของมันมันกระแทกเข้ากับกําแพงและฝังลึกเข้าไปในนั้น

ชิบะไม่มีโอกาสแม้แต่จะออกคําสั่งเนื่องจาก โกกะซารุ ไม่ยอมให้ ไคริกี ได้พักหายใจและโจมตีมันจนสลบไป

กรรมการ  ไคริกี สู้ต่อไม่ได้ โกกะซารุ ชนะ ผู้ชนะในศึกนี้คือจูเลียน! 

คนพากย์  สมาชิกสี่หัวกะทิอีกคนได้พ่ายแพ้ต่อหน้าจูเลียนแล้ว! 

ฝูงชนส่งเสียงโห่ร้องขณะที่พวกเขาตะโกนเรียกชื่อของจูเลียน โกกะซารุ เดินกลับไปหาจูเลียนทางจูเลียนก็ตบหัวมันเบาๆ

จูเลียน  ทําได้ดีมากพวก 

ชิบะยังคงนิ่งอยู่ตลอดเวลา เขาไม่คิดว่าโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาจะถูกคู่ต่อสู้จัดการได้อย่างง่ายดาย เขายังตระหนักถึงข้อบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของเขา เขาฝึกฝนความแข็งแกร่งของโปเกมอนของเขาอยู่เสมอโดยปล่อยให้พวกมันขาดในด้านอื่น เขาไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน การพ่ายแพ้ครั้งแรกในชีวิตของเขา โปเกมอนของเขานั้นมักเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาได้เสมอ แต่ครั้งนี้มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ชิบะ  ไคริกี ไม่สามารถสัมผัส โกกะซารุ ได้เนื่องจากมันช้าเกินไป ในทางกลับกัน โกกะซารุ นั้นทั้งทรงพลังและรวดเร็ว ดังนั้นมันจึงเอาชนะ ไคริกี ของฉันได้อย่างง่ายดาย 

ชิบะเรียก ไคริกี กลับแล้วเดินไปหาจูเลียน

ชิบะ  มันคือการพ่ายแพ้ของฉัน ฉันหวังว่านายจะคว้าแชมป์นี้ได้ 

จูเลียนจับมือและพยักหน้าขณะเดินจากไป

คนพากย์  และวันนี้ก็ถึงจุดจบแล้ว ไว้เจอกันใหม่กับศึกครั้งต่อไป! 

ตอนที่ 82 จูเลี่ยน ปะทะ ชิบะ 1

ในที่สุดการรอคอยของจูเลียนก็สิ้นสุดลง เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับชิบะในวันนี้เขาเห็นฝูงชนที่มารวมตัวกันที่หน้า Indigo Stadium จากห้องพักในโรงแรมของเขา

จูเลียน  อืม สงสัยจริงว่าการต่อสู้ของวันนี้จะดําเนินไปทางไหน 

ในขณะที่เขาคิด เขาก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นเขาจึงเปิดประตูออกไปเห็นรูมเซอร์วิสหญิงคนหนึ่งกําลังนําอาหารเช้ามาให้ ไม่นานเขาก็กินมันและเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ที่กําลังจะมาถึง

เขาเดินออกไปหานักข่าวสองสามคนที่ตั้งแคมป์อยู่รอบๆ โรงแรม เขาจึงต้องแอบออกไปอย่างเงียบๆ หลังจากเข้าไปในสนามทางประตูหลังเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

จูเลียน  ไม่ว่าจะโลกไหน นักข่าวเหล่านี้ก็เป็นคนที่น่ารําคาญที่สุด? 

เขาเริ่มเดินไปที่ห้องรอเพื่อรอการประกาศการต่อสู้ในขณะที่เขากําลังจะไปถึงเขาก็พบใครบางคนที่โถงทางเดิน คิคุโกะกําลังเดินช้าๆ จูเลียนเห็นเธอก็ยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินผ่านเธอไป เขาสังเกตเห็นดวงตาคู่หนึ่งในเงาของเธอจ้องมองมาที่เขา จูเลียนมองตาคู่นี้แล้วโบกมือแล้วเดินจากไปในไม่ช้าเขาก็เข้ามารอในห้อง

คิคุโกะ  ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นเธอได้เช่นกัน เราต้องระวังในการต่อสู้ของเราแล้ว 

คิคุโกะกล่าวขณะที่ เก็งก้า ออกมาจากเงาของเธอและยิ้มขณะที่พยักหน้า

ย้อนกลับไปที่จูเลียน เขานั่งลงบนเก้าอี้และหลับตาเพื่อล้างความคิดต่างๆ

จูเลียน  เก็งก้าของเธอถูกซ่อนไว้อย่างดีจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะ Omniforce ฉันจะไม่ทันสังเกตเห็นเลย เธอคงจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ดี 

เวลาผ่านไปและจูเลียนก็ถูกส่งสัญญาณให้เตรียมพร้อมสําหรับทางเข้า

คนพากย์  สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ เด็กชายและเด็กหญิง เรากลับมาอีกครั้งกับโปเกมอนแบทเทิลที่จะทําให้คุณอยู่ติดขอบที่นั่ง การต่อสู้ในวันนี้จะยิ่งใหญ่อย่างที่สุด ในด้านหนึ่งเรามีชิบะสมาชิกของสี่หัวกะทิและในอีกด้านหนึ่งเรามีจูเลียนที่แฟนๆ ชื่นชอบ ทั้งคู่เป็นเทรนเนอร์ที่ยอดเยี่ยม คนหนึ่งเป็นเทรนเนอร์ประเภทไฟท์ติ้งและอีกคนหนึ่งเป็นเทรนเนอร์ที่มีทั้งหมด ตอนนี้ลุกขึ้นจากที่นั่งของคุณแล้วมาต้อนรับพวกเขากันเถอะ!! 

คนพากย์เรียกทั้งจูเลียนและชิบะเมื่อพวกเขาเข้าสู่สนาม จูเลียนเข้าสู่สนามก็เห็นชิบะคู่ต่อสู้ของเขาที่เป็นชายร่างสูงดูแข็งแกร่งพร้อมเผยร่างกายส่วนบนและผมสีดําแหลมคม

จูเลียน  นายน่าจะใส่เสื้อผ้านะ ฉันไม่อยากเห็นผู้ชายเปลือยครึ่งตัวต่อหน้า 

ชิบะมองไปที่จูเลียนสักพัก

ชิบะ  ฉันชอบที่จะต่อสู้แบบนี้วิธีนี้ฉันสามารถเชื่อมต่อกับโปเกมอนของฉันได้ 

จูเลียน  ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกแย่กับการพูดแย่ๆ แต่มันก็ดีกว่าด้วยวิธีนี้ 

ในไม่ช้ากรรมการก็เข้าสู่สนาม คราวนี้เขาสวมเครื่องป้องกันทั่วร่างกาย

กรรมการ  นี่จะเป็นการต่อสู้แบบสี่ต่อสี่ตามที่ชิบะสมาชิกสี่หัวกะทิร้องขอ กฎง่ายๆ คือเทรนเนอร์ที่โปเกมอนทั้งสี่ตัวแพ้ก่อนก็จะแพ้ไป 

เขาหยุดชั่วครู่แล้วมองไปที่จูเลียนและบรูโนขณะที่พวกเขาผงกศีรษะบ่งบอกว่าเข้าใจเขา

กรรมการ  เทรนเนอร์จูเลียนพร้อมหรือยัง 

จูเลียนพยักหน้า

กรรมการ  ชิบะสมาชิกสี่หัวกะทิพร้อมหรือยัง 

ชิบะ  พร้อม 

กรรมการ  เช่นนั้นก็เริ่มการต่อสู้ได้ 

กรรมการโบกธงสองใบในมือเพื่อแสดงการเริ่มการต่อสู้

ชิบะ  ไปเลย เอบิวาลาร์ แสดงวิธีการต่อสู้ให้ทุกคนเห็นหน่อย! 

เอบิวาลาร์ เข้าสู่สนามรบและยืนชกลมก่อนตั้งการ์ดตั้งแต่เริ่มต้น

จูเลียน  นักสู้ศิลปะป้องกันตัว 

จูเลียน  ไปเลย พีจ็อต 

พีจ็อต เข้าสู่สนามในขณะที่มันกระพือปีกและรักษาระยะห่างจากคู่ต่อสู้

ชิบะ  การอยู่ในอากาศไม่ช่วยอะไรนายหรอก เอบิวาลาร์ ใช้ Agility แล้ว Bulk Up 

เอบิวาลาร์ ใช้การย้ายสถานะเพื่อเพิ่มความเร็วโจมตีและป้องกัน

ชิบะ  กระโดดแล้วใช้ Mach Punch 

เอบิวาลาร์ กระโดดสูงขึ้นไปในอากาศเข้าหา พีจอต และพยายามที่จะส่งหมัดอัปเปอร์คัตโดยใช้ Mach punch แต่ก็พลาดเมื่อ พีจอต หลบมันได้อย่างง่ายดายโดยการย้ายไปด้านข้าง เอบิวาลาร์ ก็ตกลงบนพื้นและกลับมายืนท่าตั้งการ์ดอีกครั้ง

จูเลียน มันรู้วิธีกระโดดจริงๆ แต่การกระโดดจะมีอะไรเมื่อมันไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางกลางอากาศได้ ฉันไม่รู้ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่ดูเหมือนว่าเขาจะเหมือนกับซาโตชิ เขาแค่ทําในสิ่งที่เขารู้สึกว่ามันจะได้ผลและ เอบิวาลาร์ ก็โจมตีได้ดีเช่นกัน ฉันต้องแน่ใจว่า พีจ็อต จะไม่โดนมันหลายครั้ง 

จูเลียน  พีจ็อต Air Cutter 

พีจ็อต ส่งใบมีดแหลมคมหลายใบไปทาง เอบิวาลาร์

ชิบะ  เอบิวาลาร์ หลบพวกมัน 

เอบิวาลาร์ ใช้ขาของมันในการเคลื่อนไหวโดยหวังผลอย่างง่ายๆ และหลบใบมีดทั้งหลาย การเคลื่อนไหวของมันคล้ายกับฟุตเวิร์คนักมวยที่กระโดดไปมา

จูเลียน  ฟอร์มดีจริงๆ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้ 

จูเลียน  เฮอริเคน 

พีจ็อต เริ่มกระพือปีกขณะที่ความเร็วของมันเริ่มเพิ่มขึ้นในทันทีทันใดและก่อตัวเป็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ที่เริ่มดึงทุกอย่างเข้าไปข้างใน

ชิบะ  เอบิวาลาร์ ใช้ Stone Edge 

เอบิวาลาร์ เรียกก้อนหินและเสาหินขนาดใหญ่ให้โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน

ชิบะ  จับพวกมันไว้จนกว่ามันจะหยุด 

เอบิวาลาร์ เข้าไปอยู่ระหว่างหินสองก้อนอย่างรวดเร็วและยึดพื้นไว้เมื่อพายุเฮอริเคนเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เสาหินเริ่มสั่นสะเทือนตามแรงดึงดูดของพายุเฮอริเคน แต่ เอบิวาลาร์ ยังคงแข็งแรงและเสริมการยึดเกาะให้แน่นขึ้น

จูเลียน  เป็นเทคนิคที่ดีที่จะไม่ถูกดูดเข้าไปในพายุเฮอริเคน แต่พวกเขาจะหลบหนีได้อย่างไร มันจะโดนทรมานด้วยลมและก้อนกรวดที่บินไปมา 

ในไม่ช้าพายุเฮอริเคนก็เข้ามาเหนือก้อนหิน ตอนนี้ เอบิวาลาร์ ก็อยู่ในพายุเฮอริเคนมันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจับก้อนหิน แต่มันก็ดูไร้ประโยชน์ความเร็วลมก็แผ่ขยายออกไปเมื่อ เสาที่ เอบิวาลาร์ เกาะก็เริ่มสั่นแล้วแต่มันก็ไม่ยอมแพ้ แต่ยังไม่จบในไม่ช้าก้อนหินก้อนเล็กๆ ก็เริ่มโจมตี เอบิวาลาร์ หินแต่ละก้อนกําลังพุ่งด้วยความเร็วลมและโดน เอบิวาลาร์ จนทําให้มันรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย ก้อนหินทั้งสองเริ่มมีรอยแตกหลายจุด หากยังคงดําเนินต่อไป เอบิวาลาร์ คงจะแย่ไม่น้อย แต่ก็ค่อนข้างโชคดีที่พายุเฮอริเคนหยุดและเผยให้เห็นร่าง เอบิวาลาร์ ที่กําลังหายใจเข้าออกเพื่อสูดอากาศจํานวนมาก

ชิบะ  เอบิวาลาร์ นายโอเคไหม 

เอบิวาลาร์ พยักหน้าและมองกลับไปที่ พีจ็อต

จูเลียน  จบด้วย Wing Attack 

พีจ็อต พุ่งลงไปหา เอบิวาลาร์ ด้วยความเร็วเต็มที่ขณะที่ปีกของมันเปล่งประกายเพื่อใช้การโจมตีครั้งสุดท้าย ชิบะดูเหมือนว่ากําลังรอช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบนี้ จูเลียนสังเกตเห็นพฤติกรรมของชิบะและเตือน พล็อต ทางโทรจิต เมื่อ พีจ็อต อยู่ห่างจาก เอบิวาลาร์ เพียงไม่กี่เมตรชิบะก็ตะโกน

ชิบะ  ตอนนี้ล่ะเคาน์เตอร์! 

เอบิวาลาร์ ใช้การเคลื่อนไหวอย่างละเอียดอย่างรวดเร็วและเคลื่อนตัวออกจากเส้นทางของพีจ็อต และพุ่งเข้าไปเพื่อชกด้วยหมัดทรงพลัง เนื่องจากจูเลียนสังเกตเห็นแล้วเขาจึงพร้อมสําหรับมันอยู่แล้ว

จูเลียน [หมุนตัวจับข้อมือมันแล้วจับกระแทกพื้นด้วยความเร็วของมันเอง]

ขณะที่หมัดกําลังจะส่งไปยัง พีจ็อต มันก็หมุนตัวอย่างกะทันหันและหลบหมัดออกไปได้ แต่ก็ยังไม่จบในขณะที่ พีจ็อต คว่ำตัวลงมันก็ใช้กรงเล็บของมันคว้าแขนของ เอบิวาลาร์ และพลิกกลับมาทันที ยกตัว เอบิวาลาร์ ขึ้นจากพื้นและกระแทกลงกับพื้น จูเลียนไม่ต้องการเสียโอกาสนี้

จูเลียน  จบแค่นี้ล่ะ Brave Bird 

พีจ็อต สูดอากาศอย่างรวดเร็วและพุ่งลงมาในขณะที่ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานสีน้ำเงินและกระแทกเข้าที่ เอบิวาลาร์ ที่กําลังดิ้นรนจนส่งมันกลิ้งกลับไปหาชิบะและกระเด็นออกไป

ชิบะไม่มีเวลาแม้แต่จะออกคําสั่งใดๆ เพราะมันจบลงในไม่กี่วินาที

ชิบะ  นั่นเป็นการต่อสู้ที่ดีจริงๆ นายทําได้ดี 

ชิบะเรียก เอบิวาลาร์ ของเขากลับมาและมองไปที่จูเลียน

ชิบะ  นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ดูเหมือนว่าฉันจะต้องก้าวขึ้นไปอีก 

ชิบะหยิบโปเกบอลออกมาแล้วชี้ไปที่จูเลียน

ชิบะ  ฉันมีคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบสําหรับ พีจอต ของนาย ไปเลย อิวาร์ค! 

อิวาร์ค เข้าสู่สนามแต่ อิวาร์ค ตัวนี้แตกต่างอย่างมาก มันใหญ่โตกว่า อิวาร์ค ทั่วไป มันสูง 10 เมตรมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าตั้งแต่ตาขวาจนถึงจมูก

จูเลียน  นั่นเป็น อิวาร์ค ที่ใหญ่มากจริงๆ มันใกล้เคียงกับขนาดของ เกียราดอส ของฉันหรืออาจจะเล็กกว่าเล็กน้อย เกียราดอส ก็เพิ่งโตขึ้นเล็กน้อยเมื่อเร็วๆ นี้ 

ตอนที่ 81 เจ้าสปายเก้งก้า

ที่บ้านพักใกล้โรงแรมของจูเลียน ชายในชุดสูทสีดํากําลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

ชายในชุดสูทสีดํา  บอส การลอบสังหารล้มเหลวเป้าหมายแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด ผมคิดว่าเราควรถอยไปก่อน 

บุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์คือผู้นําของกองกําลังเงา เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินรายงาน  ทําตามที่นายต้องการและอย่าเปิดเผยอะไรหากนายถูกจับได้ 

ชายในชุดสูทสีดํา  ครับบอส 

เขาวางโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและมองไปที่ชายคนหนึ่งที่ถูกมัดไว้บนเก้าอี้ในสภาพที่ถูกทุบตี

ชายในชุดสูทสีดํา  ชายคนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะจําอะไรไม่ได้จริงๆ แต่เป็นไปได้อย่างไร? ฉันจะต้องดูด้วยตัวเอง

หลังจากคิดสักพักชายคนนั้นก็เดินจากไปโดยทิ้งมือสังหารที่หมดสติไว้ข้างหลัง

ที่ไหนสักแห่งในภูมิภาคโฮเอน โคลอี้ที่กําลังท่องอินเทอร์เน็ตก็เห็นรูปถ่ายของจูเลียนอยู่ทุกที่

โคลอี้  เป็นนายจริงๆ ฉันหวังว่านายจะปลอดภัยจนกว่าฉันจะไปหานาย 

เธอถอนหายใจและมองลงไปก่อนตบหัวโปเกมอนของเธอ

โคลอี้  ไปกันเถอะ โบมันเดอร์ 

โบมันเดอร์อุ้มเธอขึ้นแล้วบินหนีขึ้นไปบนท้องฟ้า

กลับไปที่จูเลียน เขามีความสุขกับวันพักผ่อนและกําลังรับประทานอาหาร

จูเลียน  ยังมีเวลาอีก 2 วันสําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปไม่จําเป็นต้องตึงเครียด 

จูเลียนนอนลงในอ่างน้ำร้อนและหลับตาหายใจเข้าอย่างสบายๆ

จูเลียน  ชีวิตดีขึ้นมากจริงๆ 

แต่วันอันสงบสุขของเขามาถึงจุดสิ้นสุดเพราะเขาได้ยินเสียงเคาะประตู

จูเลียน  ใครกัน? 

จูเลียนเช็ดตัวให้แห้งและสวมเสื้อคลุมแล้วเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดประตูเมื่อเขาเปิดประตูเขาก็เห็นชายชราสวมเครื่องแบบพ่อบ้าน ชายชราก้มลงและยื่นโทรศัพท์มือถือให้เขา จูเลียนมองชายชราคนนี้เพื่อดูในขณะที่และรับโทรศัพท์

จูเลียน  นั่นใคร 

 จูเลียนฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นเทรนเนอร์ที่ดีมากและคุณยังเด็กอยู่ คุณไม่อยากเสียทุกอย่างไปใช่หรือไม่? 

เมื่อได้ยินแบบนั้นจูเลียนก็หัวเราะออกมา

จูเลียน  แกคือคนที่มอบหมายงานให้นักฆ่าหรือคนที่สั่งการอีกทีล่ะ ฉันเดาว่าแกอาจจะเป็นหัวหน้าใหญ่ ใช่ไหม? 

 คุณเป็นคนที่ฉันฆ่าไม่ได้ง่ายๆ จริงๆ เราจะลืมเหตุการณ์นี้ไปแล้วมาเป็นหุ้นส่วนกันแทนดีไหม 

จูเลียน  ฉันไม่สนใจที่จะเป็นหุ้นส่วนกับองค์กรอาชญากรรมใดๆ แต่ฉันอยากรู้เกี่ยวกับจุดประสงค์ของแกสําหรับการพยายามลอบสังหารฉัน 

 เมื่อคุณรู้แบบนั้นฉันจะบอกคุณว่าหยุดตรงนั้น เลิกการขึ้นสู่ตําแหน่งแชมป์ไม่เช่นนั้นความตายเท่านั้นที่รอคุณอยู่ 

จูเลียน  โฮ แกส่งมือสังหารมาด้วยเหตุผลเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ตลกจริงๆ แต่ฉันก็ไม่เคยอยากเป็นแชมป์ ฉันกําลังท้าทายพวกเขาเพื่อความสนุกสนาน แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่าแกกําหนดเป้าหมายฉันอย่างไร ฉันก็จะทําลายองค์กรของแกจนไม่เหลืออะไรเลย อย่าคิดว่าแกจะซ่อนตัวได้ตลอดไป ฉันมีวิธีตามหาพวกแก 

จูเลียนขยี้โทรศัพท์มือถือในมือและมองไปที่ชายชราตรงหน้าเขา ชายชรานิ่งอยู่ที่นั่นตลอดการสนทนาหลังจากนั้นเขาก็โค้งคํานับอีกครั้งและเดินจากไป จูเลียนมองเขาสักพักแล้วปิดประตู

จูเลียน มีองค์กรอาชญากรรมนอกเหนือจากที่ฉันเคยเห็นหรือได้ยินมา และพวกเขาทําผิดพลาดอย่างร้ายแรงโดยการแทรกแซงชีวิตที่สงบสุขของฉัน ฉันจะมอบนรกให้พวกมัน

จูเลียนนําเก็งก้าของเราออกมาเพื่อไปทําการสืบ

จูเลียน  เก็งก้า ตามตาแก่ที่อยู่ข้างนอกไปและดูว่าเขาพบใครและทําอะไร 

เก็งก้า พยักหน้าและหายไปจากสายตาของเขา

จูเลียน  ตอนนี้ก็พักผ่อนรอกันเถอะ 

เก้งก้า ติดตามชายชราในขณะที่มันล่องหน ในตอนแรก เก็งก้า ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรที่น่าสงสัยเกี่ยวกับชายชราคนนี้ เขากําลังไปรอบๆ โรงแรมเพื่อทํางานของเขาเหมือนคนงานคนอื่นๆ แต่ใช้เวลาไม่นานเมื่อค่ำแล้วชายชราก็เริ่มแสดงท่าทางมีพิรุธ เขาจะมองไปรอบๆ และพยายามดูว่ามีใครแอบสอดแนมหรือติดตามเขาอยู่หรือไม่ หลังจากพบว่าไม่มีใครอยู่เขาจึงเปลี่ยนจากเครื่องแบบเป็นชุดลําลองแล้วออกไป

เก็งก้า ตามหลังชายชราและพวกเขาก็เข้าไปในที่พักใกล้โรงแรม ชายชราเคาะห้าครั้งตามจังหวะไม่นานประตูก็เปิดออกและเห็นชายในชุดสูทสีดําเชิญชายชราเข้าไปข้างใน เก็งก้าก็ค่อยๆ ผ่านกําแพงและเริ่มฟังพวกเขา

ชายในชุดสูทสีดํา  บทสนทนาของพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง? 

ชายชรา  ฉันไม่ได้ต้องการมีส่วนร่วมในธุรกิจที่น่าเบื่อของนายและเจ้านายของนาย แต่ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขาและนี่คือทั้งหมดที่ฉันจะทําให้ 

ชายในชุดสูท  ฉันรู้แล้วน่าตาแก่ ตอนนี้บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น? 

ชายชรา  เจ้าหนุ่มนั่นหัวเราะที่เจ้านายของนายขู่เขา ฉันคิดว่าพวกนายควรซ่อนตัว ชายหนุ่มคนนั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลย เขายังประกาศว่าเขาจะทําลายองค์กรของนายเพราะพยายามจะลอบสังหารเขา 

ชายในชุดสูทสีดํา  เขาคิดว่าเขาสามารถทําลายทั้งองค์กรด้วยตัวคนเดียวได้หรือไง? 

ชายชรา  ฉันไม่รู้และฉันไม่สนใจบอกแบรดว่านี่เป็นความหวังดีครั้งสุดท้าย ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นหนี้อะไรกับเขา กลับไปโฮเอนและอยู่อย่างสงบ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนายถ้านายอยู่ที่นี่ในคันโต ฉันผิดหวังในตัวนายฉันคิดว่านายจะรับใช้ภูมิภาคของนายด้วยทักษะที่ฉันสอนนาย แต่นายเป็นเพียงคนหลงผิดอีกคนหนึ่งที่ตาบอดเพราะอํานาจและความโลภ ดูแลตัวเองด้วยไซมอน 

ชายชราเดินจากไปโดยทิ้งไซมอน (ชายในชุดสูทสีดํา) ไว้ข้างหลัง ขณะที่ไซมอนมองไปที่ด้านหลังของชายชรา

ไซมอน  แม้ว่าคุณจะเป็นครูของฉันคุณก็ไม่ได้ให้อะไรฉันเลย แต่ตอนนี้ฉันมีเงินและอํานาจและนั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

ชายชราไม่ตอบกลับและเดินจากไป เก็งก้า มองไปที่ชายชรามากกว่าไซมอนเขามองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้และพบมีดกับปืนอยู่รอบๆ หลังจากนั้นเก็งก้าก็กลับไปหาจูเลียนเพื่อบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อ เก้งก้า ไปถึงห้องของจูเลียน มันก็ส่งความทรงจําของมันไปยังจูลียนโดยตรง นี่เป็นอีกพลังของพลังของจูเลียนเพื่อดูความคิดและความทรงจําของบุคคลหรือโปเกมอนหากพวกเขาต้องการแสดงให้เขาเห็น จูเลียนสามารถบังคับคนเพื่ออ่านใจของพวกเขาได้ แต่นั่นจะทําให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บทางจิตใจดังนั้นจูเลียนจึงไม่ต้องการใช้วิธีนี้

หลังจากดูความคิดของเก็งก้าแล้ว จูเลียนก็ได้รู้เรื่องใหม่ๆ

จูเลียน หัวหน้าใหญ่ขององค์กรนี้ชื่อแบรด และชายสีดําชื่อไซมอน ดูเหมือนว่าพวกเขามาจากโฮเอน

จูเลียนคิดสักพักเกี่ยวกับเรื่องนี้

จูเลียน  โฮเอน ฉันวางแผนที่จะไปที่นั่นเป้นที่ต่อไปแต่คงต้องใช้เวลา ฉันจะปล่อยให้พวกเขาทําในสิ่งที่พวกเขากําลังทําอยู่ แต่ก่อนอื่นฉันควรไปหาไซมอนคนนี้ก่อน มาดูกันว่าเขาจะให้ข้อมูลอะไรกับฉันได้บ้าง 

เมื่อตกกลางคืนจูเลียนจึงเดินออกจากโรงแรมและไปที่บ้านพักที่เขาเห็นในความคิดของเก้งก้า เขาเข้าไปใกล้ประตูและเคาะประตูห้าครั้งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายชราใช้ ไซมอนที่กําลังสูบบุหรี่ เมื่อได้ยินเสียงเคาะก็สะดุ้ง

ไซมอน  ทําไมตาแก่ถึงมาเยี่ยมตอนนี้? 

เขาเดินไปและเปิดประตูก็พบกับหมัดที่รวดเร็วเป็นพิเศษเข้าที่ใบหน้าของเขา เขาไม่มีเวลาตอบโต้และถูกกระแทกอย่างรุนแรง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองถูกมัดติดกับเก้าอี้และข้างหน้าเขาคือจูเลียนที่ถือขวดน้ำไว้ในมือ

จูเลียน  พักผ่อนสบายดีไหมไซมอน 

ไซมอนจ้องมองจูเลียนอย่างโกรธเกรี้ยว

ไซมอน  แกคิดว่าฉันจะพูดอะไรกับแกเหรอ แม้ว่าแกจะทรมานฉัน ฉันก็ไม่คิดเปิดปาก 

จูเลียน  แกทําให้ฉันผิดหวังไซมอน ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ต้องทรมานคน ฉันรู้ดีว่าแกจะตอบทุกคําถามที่ฉันถามโดยไม่มีการขัดขืนใดๆ 

หลังจากผ่านไปห้านาทีจูเลียนก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับดื่มโซดาที่เขาเอามาจากตู้เย็นของบ้าน กลับมาทางด้านที่บ้านไซมอน เขาถูกจูเลียนลบความทรงจําเกี่ยวกับการพบกันของพวกเขาไปแล้ว

จูเลียน  พวกเขาเป็นองค์กรที่อยู่ใต้ดินและฐานหลักของพวกเขาอยู่ที่โฮเอน พวกเขายังมีสาขาในภูมิภาคอื่นๆ ด้วยเช่นกัน แต่พวกเขาไม่ได้ใช้งานเลย พวกเขาจะเริ่มทํางานเมื่อได้รับคําสั่งจากสํานักงานใหญ่เท่านั้น แบรดเป็นบอสใหญ่ร่วมกับคนอื่นๆ อีกสี่คนที่แข็งแกร่งพอๆ กับแชมป์ของภูมิภาค 

หลังจากคิดสักพักจูเลียนก็เข้าใจ

จูเลียน  ฉันเข้าใจแล้ว แชมป์เปี้ยนคนอื่นที่ได้รับการสวมมงกุฎจะทําให้เกิดความไม่สมดุลและความได้เปรียบที่พวกเขามีต่อคณะกรรมการของลีกจะถูกทําลายและเป็นอันตรายต่อองค์กรของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามลอบสังหารฉันเพื่อที่มันจะไม่เกิดขึ้น แต่ก็ยังมีบางอย่างขาดหายไปจุดประสงค์ของกลุ่มนี้คืออะไร และพวกเขากําลังมองหาอะไร?

จูเลียนเดินกลับไปที่ห้องพักในโรงแรมและนอนลงบนเตียง

จูเลียน  อย่าคิดมากไปดีกว่า ฉันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันไปที่โฮเอน 

ตอนที่ 80 นักฆ่า

หลังจากสามวันนับจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสํานักงานใหญ่ของ Shadow Legion เราก็กลับไปที่ด้านจูเลียนในคันโตที่ขณะนี้กําลังดูรายละเอียดตลาดหุ้นเขาได้รับข้อมูลบางอย่างจากจิมเกี่ยวกับตลาดหุ้นและวิธีการลงทุนในปัจจุบัน หลังจากทําการค้นคว้าบางอย่างแล้วในที่สุดเขาก็ปิดคอมพิวเตอร์และถอนหายใจ

จูเลียน  ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่จิมิบอกจะดีมาก 

เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเพื่อไปรับอากาศบริสุทธิ์ เขาสวมแว่นกันแดดและ ผ้าพันคอเนื่องจากโรงแรมที่เขาพักมักจะมีสายตาจ้องมองมาจากนักข่าวที่จะปลอมตัวเพื่อถ่ายรูป เขาหรือสมาชิกสี่หัวกะทิคนที่พวกเขาเห็น

หลังจากหลบหนีจากพวกเขาได้สําเร็จ จูเลียนก็กระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและขี่ไปยั งพื้นที่ใกล้เนินเขา เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาเห็นฝูง เคนเทารอส วิ่งไปรอบๆ เพื่อสร้างความหวาดกลัวให้กับโปเกมอนที่มาขวางทาง เขาหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยโปเกมอนของเขาออกมา แล้วบอกพวกมันว่าสามารถเดินไปรอบๆ ได้เช่นกัน เขานอนลงบนพื้นหญ้าแล้วหลับตาลงและในที่สุดเขา ก็หลับไป เขาเริ่มฝันว่าเห็นคริสตัลสองอันหมุนรอบตัว อันหนึ่งเป็นสีเขียวและอีกอันเป็นสีน้ําเงิน

จู่ๆ เขาก็ตื่นขึ้นมาหลังจากเห็นคริสตัลเหล่านี้ เขารู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงขึ้นในหัว

ระบบ ‘โฮสต์รู้สึกถึงบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอนาคต’

จูเลียน ‘อนาคต? ไกลแค่ไหน มันเป็นอะไร?’

ระบบ ‘ไม่สามารถทํานายเส้นเวลาในอนาคตได้’

จูเลียนส่ายหัวและคิดถึงคริสตัลทั้งสองที่เขาเพิ่งเคยเห็น

จูเลียน ‘ฉันจําไม่ได้ว่าเคยเห็นคริสตัลทั้งสองนี้แล้วทําไมฉันถึงเห็นมัน?’

จูเลียนหลงอยู่ในความคิดหลังจากใช้เวลาทั้งวันในการเดินไปรอบๆ เนินเขาและฝึกฝนโปเกมอนของเขา ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะกลับ ในขณะที่เขากําลังจะกลับไปเขาก็รู้สึกได้ว่ามีคนเฝ้าดูเขาจากหลังต้นไม้ เขายื่น Omniforce ไปยังต้นไม้นั้นเพื่อสัมผัสชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลัง คนๆ นั้นมีปืนอยู่ในมือซึ่งจูเลียนประหลาดใจกับสิ่งนี้

จูเลียน ‘นักฆ่าเหรอ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการชีวิตของฉัน ใครนะที่ฉันสร้างความขุ่นเคือง? อาจเป็นซาคากิ อาจเป็นเขาก็ได้ แต่อย่าเพิ่งไปคาดเดาเลย’

จูเลียนก้มลงและแสร้งทําเป็นว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย เขาหยิบก้อนกรวดเล็กๆ ขึ้นมา และคลึงมันสองสามครั้งระหว่างนิ้วของเขาจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและโยนก้อนกรวดด้วยความเร็วเต็มที่ไปที่ต้นไม้ ก้อนกรวดก็พุ่งตรงผ่านต้นไม้และตีเข้าที่มือของนักฆ่าที่ถือปืน ข้อมือของเขาก็หลุดออกทันทีขณะที่เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งไปมากับพื้น จูเลียนเดินเข้าไปใกล้นัก ฆ่าอย่างช้าๆ เขายกปืนขึ้นจากนั้นเขาก็ก้มลงใกล้มือสังหารที่จับข้อมือของเขาและกัดฟัน

จูเลียนชี้ปืนไปที่หัวของเขาและชักปืนเพื่อขึ้นรังเพลิงบรรจุกระสุนเข้าไปในลํากล้อง

จูเลียน  บอกฉันมาสิว่าใครส่งแกมาไม่งั้นต่อไปไม่ใช่มือของแก แต่เป็นหัว 

นักฆ่าไม่ได้กลัวเพียงเพราะปืนชี้ที่หัวของเขา แต่เป็นเพราะเขารู้สึกหายใจไม่ออกจากความกลัวที่ไม่รู้จักซึ่งส่งผลให้กระดูกสันหลังของเขาหนาวสั่น เขาจึงบอกทุกอย่างที่เขารู้แก่จูเลียน

นักฆ่า  ฉันเป็นแค่นักฆ่าตามงานจ้าง ฉันได้รับเงินจากชายในชุดสูทสีดําเพื่อลอบสังหารคุณ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย 

จูเลียนเชื่อในสิ่งที่เขาพูดเพราะเขาโดนกดดันด้วยจิตวิญญาณของตัวเอง เขาจึงไม่สามารถโกหกได้

จูเลียน ‘มีใครบางคนอยู่เบื้องหลังและต้องการชีวิตของฉันคงต้องระวังเรื่องนี้ให้มาก ชายในชุดสูทสีดําไม่สามารถเป็นผู้บงการได้มีใครบางคนที่อยู่เหนือเขาที่ออกคําสั่ง ดูเหมือนว่า ฉันต้องรอเขาก่อน ฉันไม่ต้องการไปหาเขาเองต้องให้เขามาหาฉัน’

จูเลียนจึงมองไปที่มือสังหารที่ยังคงหวาดกลัว

จูเลียน ‘ถ้ามันเป็นตัวตนเก่าของฉัน ฉันจะฆ่าเขาตอนนี้ แต่ฉันไม่ใช่คนในอดีตแล้ว’

จูเลียนวางมือลงบนหัวมือสังหารและส่งคลื่นที่ทําให้ชายคนนั้นหมดสติ จูเลียนได้ลบความทรงจําของเขาเกี่ยวกับทุกอย่างรวมถึงสัญญาที่ชายในชุดสูทสีดํามอบหมายให้นักฆ่า

จากนั้นจูเลียนก็เดินจากไปโดยทิ้งนักฆ่าไว้ข้างหลัง

จูเลียน ‘ฉันอาจจะเปลี่ยนใจเขาไปโดยสิ้นเชิงและทําให้เขาเดินไปในเส้นทางที่ดี แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาฆ่าคนไปกี่คน ถ้าฉันเดาถูกเขาจะถูกฆ่าโดยชายชุดดําดังนั้นฉันจึงไม่ต้องกังวลว่ามือของฉันจะเปื้อนเลือด’

จูเลียนกลับไปที่โรงแรมของเขา แต่ถูกนักข่าวรุมเข้ามา จูเลียนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ในที่สุดเขาก็เข้ามาในห้องของเขาและหายใจเข้าลึกๆ

จูเลียน ‘ฉันเกลียดนักข่าวเหล่านี้นี่เป็นข้อเสียของการมีชื่อเสียงล่ะนะ’

จากนั้นเขาก็เดินไปที่คอมพิวเตอร์และท่องอินเทอร์เน็ตเพื่อค้นหาข้อมูลของชิบะคู่ต่อสู้คนต่อไปของเขา หลังจากค้นคว้าอยู่พักหนึ่งในที่สุดเขาก็หยุดพัก

จูเลียน ‘ชิบะเป็นผู้เชี่ยวชาญณปักมอนประเภทต่อสู้ โปเกมอนหลักของเขาคือ คาโปเอเรอร์ ซาวามูลาร์ เอบิวาลาร์ อิวาร์ค และ ไคริก นอกจากนี้เขายังมี เนียวโรบอน และ โกโลเนีย แต่นั่นไม่ใช่โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา โปเกมอนตัวหลักและแข็งแกร่งที่สุดของเขาคือ ไคริก ของ เขาเพื่อใช้ อิวาร์ค เพื่อต่อต้านเทรนเนอร์ที่ใช้โปเกมอนประเภทบินและทําให้ทีมของเขาสมดุล’

จูเลียนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็ตัดสินใจเลือกโปเกมอนที่เขาจะใช้กับชิบะเมื่อเวลาผ่านไปหลายวันเขาก็รอคอยการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

ตอนที่ 79 กองทัพเงา

ภายในห้องขนาดใหญ่ สมาชิกสามคนของสี่หัวกะทิที่เฝ้าดูการต่างก็เงียบลง

วาตารุ  มันจะยากสําหรับเราที่จะได้รับชัยชนะเหนือเขา ไม่เพียงแต่คาบิกอนของเขาเท่านั้น โปเกมอนของเขาตัวอื่นก็แข็งแกร่ง 

คิคุโกะ  แน่นอน ดูเหมือนว่าจะมีแชมเปี้ยนคนใหม่เร็วๆ นี

ชิบะ  ชิ ฉันต้องต่อสู้กับเขาเป็นคนต่อไป ฉันต้องเริ่มฝึก 

ชิบะลุกขึ้นและพุ่งออกไปโดยทิ้งวาตารุและคิคุโกะไว้

คิคุโกะ  เธอควรฝึกให้หนักขึ้นและพยายามขึ้นด้วย 

คิคุโกะลุกขึ้นและเดินออกไปอย่างช้าๆ วาตารุอยู่ข้างหลังและมองไปที่จูเลียนบนหน้าจอ

วาตารุ  จูเลียน…คู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ฉันกําลังรออยู่ 

วาตารุก็ออกจากห้องไปเช่นกันปล่อยให้ห้องว่างเปล่า หลังจากนั้นไม่นานคนงานคนหนึ่งก็เข้ามาในห้องเพื่อเก็บจานบนโต๊ะขณะที่เขาก้มลงและถอดเครื่องบันทึกเสียงใต้โต๊ะออกและเก็บไว้ใน กระเป๋าและจากไปอย่างเงียบเชียบ

ที่ไหนสักแห่งในพื้นที่โฮเอนภายในป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้ทุกหนทุกแห่ง ชายคนหนึ่งเดินสวมเครื่องแบบสีน้ำตาลที่มีตัวอักษร   L  ปักอยู่ เขาเดินไปสักพักเข้ามาใกล้ก้อนหินและวางมือบน นั้น ในไม่ช้าแสงจ้าก็สว่างขึ้นและมีรูสี่เหลี่ยมเล็กๆ ปรากฏขึ้นจากนั้นก็มีแผ่นตัวเลขโผล่ออกมา จากทั้งหมดชายคนนั้นก็ป้อนรหัสผ่านและในไม่ช้าพื้นใกล้หินก็ค่อยๆ ลอยขึ้นเผยให้เห็นบันได ชายคนนั้นเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วขณะที่หินและพื้นดินกลับสู่สภาพเดิม

ชายคนนั้นเข้าไปในลิฟต์ซึ่งพาเขาลงไปข้างล่าง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเขาก้าวออกไปและเข้าไปในโถงทางเดินยาวมีประตูกลอยู่ด้านข้างของโถงทางเดิน มีเพียงไม่กี่คนที่สวมเครื่องแบบเดีย วกันกับชายคนนี้ที่สามารถมองเห็นเข้าและออกได้ผ่านประตูเหล่านี้

ชายคนนั้นเดินไปข้างหน้าและเข้าไปในห้องที่อยู่ด้านซ้ายสุดของโถงทางเดินทันทีที่เขาเข้าไป ในห้องคนที่อยู่ในห้องมองมาที่เขา ชายคนหนึ่งผมสีดํามองมาที่เขาและถามคําถาม

 จุดประสงค์ของนายคืออะไรมาร์คัส 

มาร์คัส  ตัวแทนจากคันโตส่งไฟล์เสียงมา เขาไม่ต้องการให้พบ IP ของสถานที่แห่งนี้ เขาจึงส่งไปที่สาขาข้างๆ 

ชายที่มีผมสีดําพยักหน้าและส่งสัญญาณให้มาร์คัสเดินตามเขาไป ไม่นานมาร์คัสก็ถูกพาไปยังทางลับซึ่งนําไปสู่ห้องหนึ่งหน้าประตูมีผู้หญิงผมแดงสวมชุดสีน้ําตาลรออยู่เมื่อมาร์คัสมองเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา

มาร์คัส  โคลอี้ วันนี้ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเธอ 

โคลอี้มองมาร์คัสด้วยสีหน้ารังเกียจ

โคลอี้  หมูน่าขยะแขยง 

โคลอี้ไม่สนใจมาร์คัสโดยสิ้นเชิงและหันกลับมา

มาร์คัส  ธ.เธอ?  มาร์คัสรู้สึกโกรธมากที่ได้ยินโคลอี้พูด เขาเคยพยายามที่จะให้ของขวัญเธอมาก่อน แต่เธอก็ปฏิเสธเขามาโดยตลอดเมื่อเขาพยายามจะจับกดเธอ แต่เธอก็ทําให้ซี่โครงของเขาหัก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามาร์คัสก็ไม่เห็นเธอเลยจนถึงวันนี้

มาร์คัส เพียงแค่รอฉัน ฉันจะทําให้เธอเป็นผู้หญิงสารเลวของฉันในสักวันหนึ่ง

ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ มาร์คัสส่ายหัวด้วยความผิดหวังหลังจากเห็นมาร์คัสทําตัวแบบนี้ มาร์คัสรู้สึกอับอายแต่เขาได้รับการสนับสนุนจากผู้นําคนหนึ่งดังนั้นเขาจึงทําตัวสูงส่งและวางอํานาจ

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งสวมแว่นตาและเสื้อคลุมสีดําเดินออกมาพร้อมกับ แฟ้มในมือของเธอ  โคลอี้เธอทั้งสองคนเข้ามาได้  เธอพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับชายผมดํา โคลอี้และมาร์คัสเข้าไปในห้องและเห็นชายคนหนึ่งเขามีผมสีน้ําตาลและมีแผลเป็นลึกตามใบหน้าของเขา คนๆ นั้นนั่งบนเก้าอี้ขณะที่เขาเล่นกับ Mega Stone ในมือของเขา

 โคลอี้เธอทําได้ดีมาก ด้วยข้อมูลทั้งหมดที่เธอนํามาเราจะประสบความสําเร็จอย่างแน่นอน แต่มันต้องใช้เวลา 

โคลอี้เพียงแค่นิ่งเงียบและพยักหน้าจากนั้นชายคนนั้นก็มองไปที่มาร์คัส

 นายมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อะไร? 

มาร์คัส  บอส ตัวแทนที่เราส่งไปสอดแนมสี่กัวกะทิแห่งคันโตได้ส่งไฟล์เสียงมา 

ชายคนนั้นมองไปที่มาร์คัสเป็นครั้งที่สองแล้วพูดต่อ

 มันมีเรื่องอะไร? 

มาร์คัส  ผมยังไม่ได้ฟัง 

 เล่นเลย 

มาร์คัสนําเครื่องเล่นเสียงออกมาและเล่นเสียง โคลอี้ มาร์คัส และชายคนนั้นได้ยินชิบะ คิคุโกะ และวาตารุพูดถึงจูเลียน

หลังได้ยินคลิปเต็มชายบนเก้าอี้ก็กอดอก

 สิ่งนี้ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ คันโดไม่ควรมีแชมป์จนกว่า Jhoto League จะเสร็จสิ้นหรือแผ นของเราจะถึงวาระ ถ้าผู้ชายคนนี้ที่ชื่อจูเลียนแข็งแกร่งอย่างที่พวกเขาอธิบายไว้มันจะเป็นปัญหามาก เราไม่สามารถอนุญาตให้แชมป์คนอื่นเข้าร่วมได้ คณะกรรมการของลีกได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของเราแล้ว หากจูเลียนคนนี้กลายเป็นแชมป์ลีกจะได้รับขุมพลังอีกแห่งและจะบุกเราแน่นอน เราต้องหยุดเขาในตอนนี้ 

โคลอี้ที่ได้ยินสิ่งนี้ก็หวั่นไหวจากข้างใน เธอคิดถึงคนๆ หนึ่งที่เธอพบในคันโตและสัญญากับเขา ว่าเธอจะกลับมาหาเขา ตอนนี้ได้ยินคนที่เรียกว่าจูเลียนจะเป็นแชมป์เธอก็ภาวนาให้คนๆ นี้ไม่ใช่ คนที่เธอได้พบ

โคลอี้  จูเลียนฉันหวังว่านี้ไม่ใช่คุณ โปรดรอฉันอีกหน่อย ฉันจะไปหาคุณโดยเร็วที่สุด 

แม้ว่าโคลอี้จะหวั่นไหวจากภายใน แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมาทางใบหน้า

ชายบนเก้าอี้กระแทกโต๊ะของเขาด้วยความโกรธ

 พวกแกออกไป  เขาตะโกนางหลังและมองไปที่เจ้านาย

มาร์คัสเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาโกรธก็รีบวิ่งหนีไป ของเธอชายคนนั้นมองเธอและขมวดคิ้ว

 ทําไมเธอไม่ออกไป 

โคลอี้  บอส ฉันขอลาออก 

ชายคนนั้นขมวดคิ้วหลังจากฟังเธอ

 ทําไม? 

โคลอี้  ตามกฎขององค์กรของเราหากบุคคลทําภารกิจสําเร็จตามจํานวนที่กําหนดเขา เธอได้รับ คนๆ นั้นอนุญาตให้ออกจากองค์กรได้ ฉันได้ทําครบตามจํานวนที่กําหนดแล้วดังนั้นฉันจึงต้องการลาออก 

 ทําไมเธอไม่ทําต่อไปล่ะ ฉันจะเลื่อนตําแหน่งเธอ 

โคลอี้  บอส ฉันอยากใช้ชีวิตปกติ 

ชายคนนั้นขมวดคิ้วมากขึ้น

 เธอรู้ไหมว่าเธอต้องปฏิบัติตามกฎบางอย่างหลังจากออกจากองค์กร 

โคลอี้  ใช่ ฉันไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับองค์กรของเราให้ใครรู้ได้หรือมีเพียง ความตายเท่านั้นที่รอฉันอยู่ 

 ฉันเข้าใจแล้ว เธอรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น โอเค ฉันยอมรับการลาออกของเธอ แต่ก่อนอื่นเธอต้องทําภารกิจที่สําคัญก่อน หลังจากเสร็จสิ้นเธอก็จะได้รับอนุญาตให้ออกไป ถ้าเธอพยายามหลบหนีฉันจะส่งคนไปฆ่าเธอ 

โคลอี้กัดฟันเมื่อได้ยินคําตอบของเขา

โคลอี้  แต่ว่า? 

 ไม่ เธอมีทางเลือกเพียงสองทางทางหนึ่งคือทําภารกิจนี้ให้สําเร็จ อย่างที่สองคือตายหรือทํา งานให้ฉันต่อไป 

ตอนนี้โคลอี้ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้

โคลอี้  ตกลง ฉันรับภารกิจ 

 ดี เธอไปได้แล้ว รายละเอียดของภารกิจนี้จะถูกส่งถึงเธอ 

โคลอี้เดินจากไปโดยทิ้งชายคนนั้นไว้ข้างหลัง เมื่อประตูปิดเขาก็ตบมือและทันใดนั้นชายในชุด สีดําก็ปรากฏตัวต่อหน้า เขาชายคนนี้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาและทํางานสกปรกทั้งหมดให้เขา

 ไปที่คันโตและฆ่าผู้ชายที่ชื่อจูเลียน 

 ครับท่าน 

ชายในชุดดําหายไปจากสายตาอย่างรวดเร็วชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปที่ Mega Stone ใน มือขณะที่ความคิดแล่นผ่านเข้ามาในใจของเขา

 ฉันจะไม่ปล่อยให้ใครซักคนมาทําลาย Shadow Legion (กองทัพเงา) ของฉัน 

โคลอี้เดินไปที่ห้องทํางานของเธอและพบมาร์คัสที่นั่น

มาร์คัส  มานี่สิโคลอี้ วันนั้นฉันแค่ล้อเล่น ฉันว่าจะพาเธอไปทานอาหารเย็นเพื่อเป็นการขอโทษ 

โคลอี้ตอนนี้อารมณ์ไม่ดีและเห็นมาร์คัสก็ทําให้เธอโกรธ

โคลอี้  ฟังนะคุณหมูน่าขยะแขยง ถ้านายพูดกับฉันอีกฉันจะตัดลิ้นของนายออกจากปากของนาย 

จู่ๆ มาร์คัสก็รู้สึกคอแห้งและรีบวิ่งหนีไป โคลอี้มองไปยังทิศทางของคันโต

ฉันหวังว่านายจะสบายดีนะ

ตอนที่ 78 จูเลียน ปะทะ คันนะ 2

คันนะมองไปที่ จูกอน ที่กระเด็นออกไปและกําหมัดแน่น

คันนะ ฉันเสียโปเกมอนไปแล้วสองตัว ตัวหนึ่งเป็นอัมพาตฉันไม่รู้ว่าสถานะอัมพาตจะอยู่กับ พาร์เชนนานแค่ไหน ฉันมีเพียง ยาโดรัน และ ลาพลาซ แต่ฉันไม่มีข้อได้เปรียบใดๆ บนสนามน้ำ แข็งที่ถูกทําลายอย่างสมบูรณ์เลย ฉันจะทําอย่างไรดี 

คันนะ  จูกอน นายทําได้ดีมาก กลับมาเถอะ 

นักพากย์  คันนะสูญเสียโปเกมอนตัวที่สองไปแล้ว เหลือเพียงสามตัวเท่านั้นในทางกลับกันจู เลียนยังมีโปเกมอนทั้งหมดของเขา 

คันนะมองไปที่จูเลียนที่จ้องมองเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเขารู้ทุกสิ่งที่เธอกําลังจะทํา ในที่สุดเธ อก็ตระหนักได้

คันนะ  ดูเหมือนว่าฉันจะแพ้การต่อสู้ครั้งนี้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว 

คันนะ  ไปเลย ยาโดรัน 

นักพากย์  โปเกมอนตัวที่สี่ของคันนะก็คือ ยาโดรัน มันได้เปรียบ โกกะซารุ อย่างชัดเจนเลย 

จูเลียน  โกกะซารุ กลับมา 

จูเลียนเรียก โกกะซารุ กลับทําให้ทุกคนประหลาดใจ หลายคนคาดหวังว่า โกกะซารุ จะต่อสู้ต่อไป

นักพากย์  จูเลียนตัดสินใจเรียก โกกะซารุ กลับครับ แล้วโปเกมอนตัวไหนที่เขาจะส่งออกมากัน 

จูเลียน  มาอีกครั้ง เอเลคิเบิล 

เอเลคิเบิล ปรากฏตัวอีกครั้งในสนามและมองไปรอบๆ อย่างสับสน

คันนะ  ฉันเดาไว้แล้วว่านายจะส่ง เอเลคิเบิล มา 

จูเลียน  การได้เปรียบมันดีกว่าเสมอ 

คันนะ  แน่นอน แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ 

จูเลียน  เอเลคิเบิล ใช้ Electric Terrain 

ทันทีที่ เอเลคิเบิล ได้ยินจูเลียนพูดว่า Electric Terrain ร่างของมันก็เปล่งแสงสีเหลืองและส่ง คลื่นไฟฟ้าเข้าไปในพื้นที่และทําให้พื้นที่ทั้งหมดเป็นสีเหลืองเรืองแสง Electric Terrain ก็เปิดใช้ งานซึ่งนั่นหมายถึงการเคลื่อนไหวทางไฟฟ้าของ เอเลคิเบิลที่ตอนนี้มีพลังมากกว่าที่เคย

นักพากย์  เอเลคิเบิล เปิดใช้งาน Electric Terrain แล้ว สิ่งนี้จะแย่มากสําหรับคันนะครับ 

คันนะ  ยาโดรัน ใช้ Water Gun เร็ว 

จูเลียน  สวนกลับด้วย Thunderbolt 

ในขณะที่โปเกมอนทั้งสองทําการเคลื่อนไหวของพวกมัน ในขณะที่พวกมันปะทะกันในไม่ช้า Water Gun ก็ถูกลบล้างโดย Thunderbolt และยังคงพุ่งเข้าหายาโดรัน

คันนะ  ตอนนี้ล่ะ เทเลพอร์ตไปที่หลัง เอเลคิเบิล และใช้ Zen Headbutt 

ขณะที่สายฟ้ากําลังจะเข้าโจมตี ยาโดรัน มันก็หายไปอย่างรวดเร็วและปรากฏขึ้นอีกครั้งด้านหลัง เอเลคิเบิล และพุ่งเข้าหามันโดยใช้ Zen Headbutt

จูเลียน  Thunder Punch 

เอเลคิเบิล หันกลับมาอย่างรวดเร็วและเจอกับ ยาโดรัน พร้อมกับใช้ Thunder Punch จนมีเสียงแตกหัก ทั้งคู่ปะทะกันและสร้างแรงปะทะขนาดใหญ่ พวกมันทั้งคู่ถูกผลักถอยหลังเล็กน้อย แน่นอนเนื่องจากผลของ Electric Terrain ทําให้ เอเลคเบิล สร้างความเสียหายให้กับ ยาโดรัน ได้มากขึ้น

จูเลียน  Zen Headbutt ของ ยาโดรัน ของเธอนั้นแข็งแกร่งมาก ฉันไม่คิดว่ามันจะปะทะกับ เอเลคิเบิล ได้ 

คันนะ  หึ ฉันเพิ่งเริ่ม 

คันนะ  ยาโดรัน ใช้ Telekinesis และยิงก้อนหินไปที่ เอเลคิเบิล 

ยาโดรันมีพลังมากจริงๆ มันสามารถยกก้อนหินที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ขึ้นมาจากพื้นและก่อตัวเป็นพายุทอร์นาโดแล้วโจมตีไปยัง เอเลคิเบิล โดยหินแต่ละก้อนในพายุทอร์นาโดนี้สามารถสร้างค วามเสียหายได้มาก ดังนั้นจูเลียนจึงไม่ต้องการเสี่ยง

จูเลียน  เอเลคิเบิล เรียกสายฟ้ามาใส่ตัวเอง 

เอเลคิเบิล ยกมือขึ้นสู่ฟ้าทันใดนั้นเมฆดําก็เริ่มก่อตัวและส่งเสียงดังกึกก้อง มันเริ่มหมุนและ สร้างหลุมตรงกลางและถัดจากนั้นสายฟ้าขนาดใหญ่ก็มาปะทะกับ เอเลคิเบิฃ ผลกระทบนั้นรุนแร งมากมันทําให้พายุทอร์นาโดที่โหมกระหน่ำช้าลงและลดกําลังลง สนามกลายเป็นสีดําไหม้เกรียม กรรมการหนีไปไกลนานแล้วเพราะเขาไม่ต้องการเข้าสู่กลางการต่อสู้ที่รุนแรงนี้

นักพากย์  เกิดอะไรขึ้นทําไมจูเลียนถึงโจมตี เอเลคิเบิลแบบนี้ 

เมื่อฉากจบลงทุกคนก็สามารถเห็น เอเลคิเบิล ที่ยืนอยู่ได้ แต่พวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่า เอเลคิเบิล ที่ยังคงยืนอยู่มีบางอย่างที่แตกต่างไปจากเดิม ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยกระ แสไฟฟ้าที่มันวิ่งไปมาอย่างดุเดือดบนร่างกายของมัน

จูเลียน  เปิดใช้งาน lon Deluge 

เอเลคิเบิล เปิดใช้งาน Ion Deluge ซึ่ง Ion Deluge สามารถแปลงทักษะประเภทธรรมดาใดๆ ให้เป็นท่าประเภท Electric-type ได้

ทันใดนั้นคันนะก็รู้บางอย่าง แต่มันก็สายเกินไป

จูเลียน [Giga Impact]

คันนะ  Teleport เร็วเข้ายาโดรัน 

ก่อนที่ ยาโดรัน จะเทเลพอร์ต เอเลคิเบิล ก็ได้กระแทก ยาโดรัน จนส่งมันบินข้ามสนามและ ฝังเข้าไปในกําแพงด้านหลังคันนะ มันเร็วเกินไปจนผู้ชมหลายคนมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเห็นเพียงแสงวาบสีเหลืองและในวินาทีถัดมาพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังสนั่นและเห็น ยาโดรัน ที่ติดอยู่ในกําแพง

กรรมการ  ยาโดรัน ไม่สามารถสู้ต่อได้ เอเลคิเบิล ชนะ 

คันนะ  เอเลคิเบิล เร็วขนาดนี้ได้ยังไง 

คันนะตกใจมาก เธอไม่คิดว่า เอเลคิเบิล จะเร็วขนาดนี้ ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตขนาดนี้เธอคิดว่า จะใช้เทเลพอร์ตของ ยาโดรัน เพื่อตอบโต้ เอเลคิเบิล แต่การคํานวณของเธอผิดทั้งหมด

จูเลียน  ทําไมฉันถึงทําให้สายฟ้าผ่าที่ เอเลคิเบิล น่ะเหรอ มันเป็นความสามารถของเขาไง มันคือ Motor Drive ทุกครั้งที่เขาโดนโจมตีด้วยไฟฟ้าความเร็วของเขาจะเพิ่มขึ้น การโจมตีที่ทรงพลังก็ยิ่งเร็วยิ่งขึ้น สายฟ้านั่นคือการเพิ่มความเร็วของเขา ส่วน Ion Deluge ก็เพื่อเปลี่ยน Giga Impact เป็นการโจมตีแบบไฟฟ้าและด้วยความช่วยเหลือของ Electric Terrain เกมก็จะจบลง

คันนะมองไปที่จูเลียน แต่จูเลียนแค่ยืนนิ่งและมองไปที่เธอเพื่อก้าวต่อไป

คันนะ  ฉันจะเอาชนะเขาได้อย่างไร? แต่ฉันต้องทําต่อไป ฉันหวังว่า พาร์เชน จะหายจากอัมพาตแล้ว 

คันนะ  ไปเลย พาร์เชน 

ทันทีที่ พาร์เชน เข้ามาในสนามร่างกายของมันก็ถูกไฟฟ้าดูด เอฟเฟกต์ Paralyzed ยังไม่หาย ไปและเนื่องจาก Electric Terrain ยิ่งทําให้เกิดความเสียหาย

จูเลียน  เหมือนว่า พาร์เชน ของเธอจะไม่ไหวนะ ฉันคิดว่าเธอควรเรียกมันกลับ 

คันนะไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรดี เธอหวังว่าเอฟเฟกต์อัมพาตของ พาร์เชน จะหายไป แต่มันกลับ รุนแรงมากขึ้น

กรรมการมองไปที่ คันนะ และกล่าวว่า

กรรมการ  ถ้าคุณเรียก พาร์เชน กลับตอนนี้จะถือว่าแพ้ 

ตอนนี้ คันนะ ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

คันนะ  ฉันควรทําอย่างไรดี ถ้าฉันเรียก พาร์เชน กลับ ฉันจะเหลือโปเกมอนเพียงตัวเดียว แต่ พาร์เชน จะสามารถสู้ในสถานะนั้นได้เหรอ ฉันคิดว่าฉันควรเรียกเขากลับมา ฉันไม่ต้องการให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงเพราะการต่อสู้นี้ 

คันนะ  ฉันเข้าใจ พาร์เชน กลับมา 

กรรมการ  พาร์เชน ไม่สามารถสู้ได้ เอเลคิเบิฃ ชนะ 

จูเลียน  ฉันประทับใจสมาชิกของสี่หัวกะทิมาก เธอใส่ใจโปเกมอนของเธอมากกว่าชัยชนะ 

คันนะ  เทรนเนอร์ที่แท้จริงคือคนที่ดูแลคู่หูของเขาไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ดังนั้นฉันจึงทําในสิ่งที่ต้องทํา 

จูเลียน  อันที่จริงเธอพูดถูก เธอได้รับความเคารพจากฉัน 

คันนะ  นายเก็บมันไว้ใช้ในภายหลังเถอะ ฉันยังไม่แพ้ 

จูเลียนยิ้มหลังจากได้ยินเรื่องนี้

จูเลียน  ถ้าอย่างนั้นเราควรไปต่อ 

คันนะ  มันจะเป็นการต่อสู้ที่ยากที่สุดเท่าที่เคยมีมาไป ลาพลาซ 

คันนะ  เติมน้ําแข็งให้เต็มสนาม 

ลาพลาช เข้าสู่สนามและปกคลุมด้วยน้ําแข็งโดยใช้ Ice Beam ทาง เอเลคิเบิล หลบลําแสงน้ําแข็งนี้ขณะที่พื้นถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ําแข็งหนา แต่มันเริ่มละลายอย่างช้าๆ เนื่องจาก Electric Terrain ยังคงมีผล แต่จะต้องใช้เวลาในการละลายทั้งหมดออกไป

จูเลียน  ใช้ภูมิประเทศไฟฟ้าเพื่อสร้างน้ําจากน้ําแข็ง ถ้าเธอทําเช่นนี้ฉันอาจคิดว่า ลาพลาซ ของเธอมีความสามารถในการ Hydration หรือ Water Observe ซึ่งส่วนใหญ่เป็น Hydration นี้ เป็นท่าที่เสี่ยงจริงๆ เธอไม่รู้ว่าน้ําเป็นสื่อนํากระแสไฟฟ้า 

จูเลียน  เอเลคเบิล ใช้ Electro Balls 

เอเลคิเบิล จับขาของมันและสร้างลูกบอลไฟฟ้าหลายลูกเมื่อพวกมันเริ่มหมุนรอบตัว เอเลคิเบิล การเคลื่อนไหวนี้เหมือนกับ Shadow Balls ของเก๊งก้า

เอเลคิเบิล ยิงพวกมันไปยัง ลาพลาซ ด้วยความเร็วสูงสุด

คันนะ  ลาพลาซ สวนกลับด้วย Ice Shards   

ลาพลาสซ ส่ง Ice Shards ออกไป แต่สิ่งเหล่านี้มีขนาดใหญ่และเร็วและยังมีปริมาณมากกว่า ของ พาร์เชน เศษน้ําแข็งชนกับลูกบอลไฟฟ้าเหล่านั้น Ice Shards ที่ถูกส่งไปแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่เพราะมีจํานวนมากทําให้ Electro Balls ถูกลบไปเช่นกัน

จูเลียน  Giga Impact 

คันนะ  ป้องกัน 

เอเลคิเบิล พุ่งผ่านอากาศไปด้วย Giga Impact มันสร้างขึ้นจากสายฟ้า เป็นไฟฟ้าแรงสูงอย่างสมบูรณ์ เอเลคิเบิล ฉีกผ่านกําแพงเสียงและกระแทกเข้ากับ ลาพลาซ โล่ป้องกันแตกออก แต่ ลาพลาซ ยังปลอดภัย แต่ก็ยังคงถูกกระแทกเล็กน้อยเนื่องจากมีน้ําอยู่ทุกหนทุกแห่ง เอเลคิเบิล ถูกผลักกลับไป เอเลคิเบิล ทําแบ็คลิปและไถลถอยหลังในขณะที่รักษาสมดุลด้วยมือและเข่าของมัน

จูเลียน  นําสายฟ้าลงมา 

เมฆดําก่อตัวและสายฟ้าฟาดลงมาที่ ลาพลาซ

คันนะ Hyper Beam 

ลาพลาช ใช้พลังเต็มที่เล็งขึ้นและส่ง Hyper Beam ขนาดใหญ่ไปยังสายฟ้าที่เข้ามา ท่าทั้งสอ งปะทะกันและทําให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่กลางอากาศ เสียงการระเบิดเกือบทําให้ทุกคนหูห นวก พวกเขาดูทักษะเหล่านี้ปะทะกัน

ในที่สุดสายฟ้าก็ฉีกผ่าน Hyper Beam และฟาดลงบน ลาพลาช มันถูกปะทะแต่ได้รับบาดเจ็บน้อยลงเนื่องจาก Hyper Beam

ลาพลาช ที่ได้รับบาดเจ็บเริ่มรักษาอย่างช้าๆ เนื่องจากความสามารถในการ Hydration

จูเลียน  ตามที่ฉันคาดไว้มันมี Hydration ถึงเวลาที่จะจบแล้ว ฉันไม่ต้องการเล่นต่อไปแล้ว 

จูเลียน  ขอจบแค่นี้ล่ะนะ เอเลคเบิล ใช้ Giga Impact 

เอเลคิเบิล พุ่งตัวเต็มอัตราไปยัง ลาพลาซ จนทะลุกําแพงเสียง

คันนะ  ใช่ จบกันแค่นี้ Zap Canon 

ทันใดนั้น ลาพลาซ ก็ได้สร้างลูกบอลขนาดใหญ่ที่ทําจากไฟฟ้าทรงพลัง Zap Cannon เป็นหนึ่งในท่าไม้ตายประเภทไฟฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุดและด้วย Electric Terrain ก็มีผลทําให้ตอนนี้มันมี พลังมากขึ้น

เอเลคเบิล ปะทะเข้ากับ Zap Cannon และเกิดระเบิดขนาดใหญ่ การระเบิดทําให้พื้นด้านล่างแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยน้ําแข็งลอยไปทุกหนทุกแห่ง กําแพงรอบสนามแตกจากคลื่นกระแทกฝูง ชนยังคงปลอดภัยเพราะได้รับการปกป้องโดยชั้นของสนามพลัง

สนามทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยเมฆควันที่ค่อยๆ จางลง เมื่อควันถูกล้างไปทุกคนก็เห็น ลาพลาช ล้มลงและ เอเลคิเบิล ที่คุกเข่าข้างเดียวและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของมัน

กรรมการ  ลาพลาซ ไม่สามารถสู้ต่อได้ เอเลคิเบิลชนะ ผู้ชนะในศึกนี้คือจูเลียน 

นักพากย์  จบแล้ว! จูเลียนเอาชนะคันนะสมาชิกของสี่หัวกะทิได้ แสดงว่าเขาแข็งแกร่งพอๆ กับพวกเขา ดังนั้นการต่อสู้ครั้งต่อไปของเขาจะต้องเจอกับชิบะผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ของสี่หัวกะทิจ นกว่าจะถึงเวลา โปรดติดตามต่อไป! 

คันนะมองไปที่ ลาพลาซ ของเธอที่ถูกกระแทกและเรียกมันกลับมา

คันนะ  เธอทําได้ดีแล้วพักผ่อนให้เต็มที่ 

จูเลียนเดินเข้าไปหาเธอและยื่นมือออกไป

จูเลียน  คันนะนี่เป็นการต่อสู้ที่ดี 

คันนะมองไปที่จูเลียนจากนั้นยิ้มและจับมือของเขา

คันนะ  แน่นอน 

จากนั้นจูเลียนก็ลากับ เอเลคเบิล ที่ก้าวมาอย่างภาคภูมิใจ จูเลียนแค่ยิ้มเมื่อเห็นภาพนี้

จูเลียน  ต่อไปคือชิบะ มาดูกันว่าผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้จะวางไพ่อะไรบนโต๊ะ 

นักพากย์  โปเกมอนตัวแรกที่เริ่มการต่อสู้ครั้งนี้คือ เอเลคิเบิลและพาร์เชน และดูเหมือนว่าคันนะจะเสียเปรียบ

คันนะ  นายจะใช้เอเลคเบิลตั้งแต่เริ่มต้นจริงๆเหรอ ที่นี่ฉันคิดว่านายจะจดจําไว้เป็นครั้งสุดท้าย 

จูเลียน  เอาล่ะ เอเลคิเบิลชอบเล่นมากเลยล่ะ คิดว่าให้เขารอคงไม่ดีแน่ 

คันนะ  หึ ความได้เปรียบของนายไม่มีประโยชน์กับฉันในวันนี้ 

จูเลียน  เราจะได้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น 

คันนะ  พาร์เชน ใช้ Ice Shards 

พาร์เชนส่งชิ้นส่วนน้ําแข็งจํานวนมากไปที่เอเลคิเบิล ด้วยความเร็วเต็มที่ แต่ละชิ้นมีความแหลมคม

จูเลียน  ทําลายพวกมัน 

เอเลคิเบิล ส่ง Discharge ไปเป็นบริเวณกว้างและทําลาย Ice Shard เป็นชิ้นๆ

 Thunder Wave 

Thunder Wave ของเอเลคเบิล ส่งประกายไฟฟ้าไปทุกหนทุกแห่ง และพาร์เชนก็กลายเป็นอัมพาต จนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เนื่องจากกระแสไฟฟ้าสาดไปทั่วตัว

คันนะเห็นพาร์เชนที่เป็นอัมพาต เธอก็กัดฟันและเรียกมันกลับมา

คันนะ  พาร์เชนกลับมา 

จูเลียน  อะไรเปลี่ยนเร็วจัง 

คันนะ  ไม่ต้องกังวลไป 

จูเลียน  ก็พูดไปเถอะ 

คันนะ  ไปเลย รูจูลา 

จูเลียน ดูเหมือนว่าเธอต้องการกําจัดเอเลคิเบิลให้เร็วที่สุด เรามาดูกันว่าเธอจะทําอย่างไรให้สําเร็จ

คันนะ  รูจูลา ใช้ Ice Beam 

จูเลียน  ตอบโต้ด้วย Thunderbolt 

การโจมตีสองครั้งปะทะกันทําให้เกิดการระเบิดและคลื่นกระแทก

คันนะ  ตอนนี้ล่ะ Perish Song 

จูเลียน  ชิ 

จูเลียน  เอเลคิเบิล กลับมา 

จูเลียนรีบเรียกกลับ

คันนะ  หึ ใครจะไปคิดว่านายจะเรียกกลับ 

จูเลียน  ใครจะโง่เผชิญหน้ากับ Perish Song ตรงๆ 

นักพากย์  ดูเหมือนว่าจูเลียนจะเรียกเอเลคเบิลกลับมาทันเวลา ถ้ารูจูลาสามารถใช้ Perish Song ได้ เราจะได้เห็นเอเลคิเบิลหมดสภาพหลังจากนั้นไม่กี่วินาที 

จูเลียน  ใครจะไปคิดว่ารูจูลาจะสามารถใช้ Perish Song ได้ ดูเหมือนว่าฉันต้องกําจัดมันก่อน คงถึงเวลาแล้ว 

จูเลียน  คาบิกอน 

คาบิกอน เข้ามาในสนามพร้อมการหลับใหลและล้มลงบนลานน้ําแข็งทิ้งรอยแยกไว้เบื้องหลัง

จูเลียน [ตื่นได้แล้ว]

ทันทีที่จูเลียนส่งกระแสจิตไป คาบิกอนก็นั่งตัวตรง แต่ยังคงหลับอยู่

นักพากย์  นี่เป็นตัวใหม่เลย นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นโปเกมอนตัวใหม่จากจูเลียน และมันคือคาบิกอน 

คันนะ  หึ นายคิดว่าการนอนหลับจะช่วยให้นายหลีกเลี่ยง Perish Song ของรูจูลา ได้เหรอ 

จูเลียน  ลองดูสิ 

คันนะ  ตามที่นายต้องการ รูจูลา ใช้ Perish Song 

รูจุลา เริ่มร้องเพลงขณะที่คันนะรอให้คาบิกอนสลบ แต่ที่น่าแปลกใจคือ คาบิกอนยังคงนอนนิ่งโดยไม่เป็นอะไร

คันนะ  เกิดอะไรขึ้น 

จูเลียน  เธอเห็นไหมว่าตอนที่คาบิกอนหลับ เขาไม่สนใจเสียงทุกประเภท เธอสามารถพูดได้ว่าเขาหูหนวกชั่วคราวก็ได้ ดังนั้นเพลงของเธอก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

คันนะกัดฟันแล้วถามจูเลียน

คันนะ  ถ้าคาบิกอนไม่ได้ยิน นั่นแสดงว่าเขาสู้ไม่ได้ 

จูเลียน นั่นเป็นหนึ่งในความกังวลของฉันเมื่อก่อนฉันพบว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะใช้ Sleep talk กับคาบิกอน เพราะเขาจะไม่สามารถฟังได้เลย

จูเลียน  แน่ใจเหรอ 

ทันทีที่จูเลียนพูด คาบิกอนที่กําลังหลับอยู่ก็ลุกขึ้นยืนในขณะที่ดวงตาของมันยังคงปิดอยู่ ทันใดนั้นมันก็สูดอากาศเข้าไปในปากและในวินาทีถัดมา Hyper Beam ก็ถูกส่งไปยังรูจูลา คันนะไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พบว่า รูจูลาของเธอก็ถูกฝังเข้าไปในกําแพงด้านหลังเธอและมีร่องรอยการทําลายล้างที่ทิ้งไว้บนพื้น ขณะที่ควันลอยขึ้นมา น้ําแข็งครึ่งหนึ่งในสนามได้หายไปอย่างสมบูรณ์

ทั้งสนามเงียบสงัดไร้เสียง ทุกคนตกตะลึงกับพลังของ Hyper Beam

จูเลียน  คําตอบสําหรับความกังวลของฉันคือเทเลพาธี ยังคงทํางานในขณะที่เขาอยู่ในสถานะ Sleep Talk

คันนะตกตะลึงเธอไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรู้สึกกดดันมากเพียงวินาทีถัดจากนั้นและเธอก็เห็นสนามที่พังทลายและรูจูลาของเธอก็หายไป เธอหันกลับไปเพื่อดูหลุมขนาดใหญ่บนผนัง และรูจูลาของเธอก็ตกลงมา

ภายในห้องที่ไม่มีใครรู้ สมาชิกที่เหลือของสี่หัวกะทิตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

ชิบะ  ช่างเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ คาบิกอนแหกกฏมาก 

วาตารุ  ฉันคิดว่าแม้แต่ไคริวของฉันก็ไม่สามารถต้านทานสิ่งนั้นได้ 

คิคุโกะเป็นคนเดียวที่ทําหน้าทึ่ง

คิคุโกะ  ทําไมคาบิกอนถึงโจมตีในทันทีจากสิ่งที่ฉันเห็น จูเลียนไม่เคยออกคําสั่งใดๆ เลย 

กลับไปที่สนามกีฬา คันนะเรียกรูจูลาของเธอกลับไปที่โปเกบอล

กรรมการก็หลุดจากภวังค์และประกาศอย่างรวดเร็ว

กรรมการ  รูจูลา ไม่สามารถสู้ต่อได้ คาบิกอน ชนะ 

ฝูงชนกลับมามีความรู้สึกของพวกเขาและระเบิดความตื่นเต้นขณะที่คาบิกอนยังคงหลับสนิท

จูเลียน  จบลงในพริบตา ฉันคิดว่าฉันไม่ควรใช้เขา มันเกินความจําเป็น

จูเลียน  กลับมา คาบิกอน 

นักพากย์  ดูเหมือนว่าจูเลียนจะเรียกคาบิกอนกลับ เขาวางแผนจะทําอะไรกันแน่ 

คันนะกลับมาที่ความรู้สึกของเธอ เธอมองไปที่จูเลียน

คันนะ  ทําไมเขาถึงเรียกมันกลับเร็วขนาดนี้จากสิ่งที่ฉันเห็น มันสามารถกวาดทั้งทีมของฉันได้อย่างง่ายดาย

คันนะยอมแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้โดยสิ้นเชิงและเธอไม่ได้ตระหนักถึงมันเลยจากนั้นเธอก็เรียกโปเกมอนตัวต่อไปของเธอ

คันนะ  จูกอน 

จูเลียน  โกกะซารุ 

นักพากย์  เทรนเนอร์ทั้งสองได้เลือกโปเกมอนตัวที่สามของพวกเขาแล้ว พวกมันคือจูกอน และโกกะซารุ จูเลียนเป็นผู้นําในขณะที่เขาไม่ได้สูญเสียโปเกมอนแม้แต่ตัวเดียว ในขณะที่คันนะสูญเสียรูจูลาไปแล้ว 

จูเลียน  โกกะซารุ ละลายน้ําแข็งที่เหลือ

คันนะ  อย่าให้มันเกิดขึ้นใช้ Waterfall 

จูกอน นําน้ําจํานวนมากไหลไปหาโกกะซารุ ทางโกกะซารุ ก็เงยหน้าขึ้นมองและระเบิด Flamethrower ไปที่ Waterfal ที่เข้ามาหา พวกมันปะทะกันและทันใดนั้นทั้งสนามก็ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกจนมองอะไรไม่เห็นเนื่องจากไม่มีน้ําแม้แต่หยดเดียวที่หลุดรอดออกมา ขณะที่ Flamethrower ระเหยออกไปจนหมด

จูเลี่ยน [Flame Charge]

คันนะไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้เนื่องจากจู่ๆ โกกะซารุก็ชนเข้ากับจูกอน ที่เสียสมาธิและส่งมันกลิ้งไปข้างหลังและกระแทกเข้ากับก้อนน้ําแข็ง

คันนะ  จูกอน นายโอเคไหม 

จูกอน ค่อยๆ ลุกขึ้นและพยักหน้าบอกว่าไม่เป็นไร เมื่อเห็นแบบนั้นกันนะก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ แต่เธอมีความคิดคร่าวๆ

คันนะ  โปเกมอนของเขาโจมตีโดยที่เขาไม่ได้ออกคําสั่งในทันที พวกมันเป็นแบบนั้นหรือพวกเขาได้รับสัญญาณบางอย่าง หากเป็นแบบนี้ฉันจะไม่สามารถตอบโต้ได้เลย

จูเลียน  Flamethrower 

ขณะที่คันนะยังคงคิดอยู่ เธอก็ได้ยินคําสั่งของจูเลียนและรีบตะโกนออกไป

คันนะ  โต้กลับด้วย Ice Beam 

ในขณะที่จูกอนรอให้ Flamethrower มาที่มัน แต่ทันใดนั้นมันก็รู้สึกได้ว่าพื้นดินสั่นสะเทือน และในวินาทีถัดมามันก็ถูกกระแทกโดย Stone Edge จากใต้ดินส่งมันบินไปในอากาศ และตกลงมา

คันนะไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

คันนะ ฉันได้ยินชัดเจนว่า Flamethrower แต่ทําไมจู่ๆลูกอน ถึงโดน Stone Edge มันไม่สมเหตุสมผล โปเกมอนของเขาตอบโต้และเพิกเฉยต่อคําสั่งของเขาหรือเปล่า? 

เมื่อหมอกค่อยๆ จางหายไปคันนะก็เห็นจูเลียนยิ้มให้เธอและเธอก็ตระหนักได้

คันนะ โปเกมอนของเขาไม่ได้เพิกเฉยต่อคําสั่งของเขา แต่ทําตามที่เขาพูดดูเหมือนว่าเขาสามารถสั่งโปเกมอนของเขาด้วยวิธีการที่แตกต่างกันได้ เขาใช้คําสั่ง Flamethrower นั้นเป็นตัวล่อ สําหรับ Stone Edge ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันไม่รู้จะตอบโต้เขายังไง 

คันนะกัดฟันและพูดต่อ

คันนะ  จูกอน นายไปต่อไหวไหม 

จูกอน พยายามที่จะลุกขึ้นแต่ Stone Edge ทําความเสียหายได้มากจริงๆ มันดิ้นรนสักพักเมื่อจึงลุกขึ้นมาได้

คันนะ  จูกอน ใช้ Aqua Jet เต็มพลัง 

จูเลียน  Focus Punch 

จูกอนพุ่งตัวไปยังโกกะซารุ ขณะที่มวลน้ําล้อมรอบร่างกายด้วย Aqua Jet มันพุ่งมาด้วยความเร็วเต็มที่ โกกะซารุก็วิ่งเข้าหาจูกอนที่กําลังจะมาถึง มือขวาของมันเปล่งแสงสีเหลืองอร่าม

การโจมตีทั้งสองปะทะกันจนส่งคลื่นกระแทกและพัดพาทุกสิ่งที่อยู่รอบๆออกไป เศษน้ําแข็งเศษหินที่แตกหักชิ้นส่วนเครื่องจักรขนาดเล็กแม้แต่กรรมการก็ถูกคลื่นกระแทกผลักกลับไป

ทันใดนั้นโปเกมอนทั้งสองก็หยุดและจ้องหน้ากันทันใดนั้น จูกอนก็ล้มลงและสลบไป

กรรมการ  จูกอน สู้ต่อไม่ได้โกกะซารุ ชนะ 

จูเลียนนั่งอยู่ในห้องรอพร้อมกับศาสตราจารย์โอคิโดะที่อยู่เคียงข้าง

โอคิโดะ  รู้สึกยังไงบ้างวันนี้นี่เป็นวันที่เธอจะต้องเผชิญหน้ากับหนึ่งในสี่หัวกะทิ 

จูเลียน  ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก คันนะเป็นสมาชิกของสี่หัวกะทิดังนั้นฉันจะไม่ดูถูกเธอ แม้ว่าทีมของเธอจะไม่เก่งที่สุดเมื่อต้องต่อสู้กับกลยุทธ์ก็ตาม 

โอคิโดะ  ฉันเข้าใจ ฉันเดาว่าเธอจะใช้เอเลคิเบิลเป็นกําลังหลักของเธอในการต่อสู้ครั้งนี้ 

จูเลียน  ใช่แล้ว เนื่องจากเขาได้เปรียบทีมของเธอมากที่สุด แต่เขาจะไม่สู้กับเธอทั้งทีมได้ 

โอคิโดะ  ฉันจะรอดูว่าเธอวางแผนจะทําอะไร 

ศาสตราจารย์โอคิโดะลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปโดยทิ้งจูเลียนไว้คนเดียวเขาหยิบโปเกบอลสามลูกออกจากกระเป๋าและมองไปที่พวกมัน

จูเลียน พวกนายสามตัวจะเป็นดาราหลักประจําวันนี้

จูเลียนยิ้มและวางโปเกบอลลงบนเข็มขัดของเขาและรอการเรียกชื่อของเขา เขาได้ยินเสียงผู้คนตะโกนออกมาจากปอดของพวกเขาขณะที่พวกเขารอคอยการต่อสู้ครั้งนี้

เวลามาถึงแล้วชายคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้องรอและแจ้งให้จูเลียนทราบ

ชายคนนั้น  เทรนเนอร์จูเลียนเตรียมตัวให้พร้อมการประกาศจะเริ่มในอีกไม่กี่นาที 

จูเลียนพยักหน้าและลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินไปที่ประตูที่จะนําไปสู่สนามรบที่เขาจะต่อสู้ในวัน

นักพากย์  สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษวันนี้เป็นวันที่คันโตรอคอย วันนี้สมาชิกของสี่หัวกะทิได้รับการท้าทายจากผู้ชนะใน Indigo League ประจําปีนี้ จูเลียน!! 

เมื่อเขาได้ยินชื่อของเขาจูเลียนก็เริ่มเดินออกไป เมื่อเขาเข้าสู่สายตาของทุกคนที่อยู่ในสนามกีฬาอินดิโก พวกเขาก็ตะโกนเรียกชื่อและเชียร์เขา จูเลียนเดินไปที่สนามรบขณะที่เขาเห็นสนามรบขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยน้ําแข็งที่นั่นมันมีก้อนน้ําแข็งอยู่ในสนามรบด้วย

จูเลียนหลังจากมองไปที่สนามรบก็พยักหน้าอย่างที่เขาคาดหวังไว้ตั้งแต่แรก

จูเลียน ดูเหมือนว่าฉันต้องกําจัดน้ําแข็ง

จูเลียนรออย่างเงียบๆ ในขณะที่ฝูงชนโห่ร้องและนักพากย์ก็เริ่มประกาศอีกครั้ง

นักพากย์  นั่นเป็นการต้อนรับที่ยอดเยี่ยมสําหรับผู้ท้าชิงอย่างจูเลียน ตอนนี้ถึงเวลาแนะนําคู่ต่อสู้เขาแล้ว เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญโปเกมอนประเภทน้ําแข็งและเป็นสมาชิกของสี่หัวกะทิแห่งคันโต คันนะ!! 

เมื่อนักพากย์ประกาศชื่อคันนะก็ก้าวขึ้นไปในสนามกีฬาและมองไปที่ฝูงชนและโบกมือให้พวกเขา จากนั้นเธอก็เดินหน้าต่อไปและจ้องมองจูเลียนและยิ้มเยาะ

คันนะ  จูเลียนนี่เป็นการพบกันครั้งที่สองของเราและครั้งสุดท้ายของเราเช่นกัน หลังจากการแข่งขันครั้งนี้ชื่อเสียงที่เพิ่มขึ้นของนายจะพังทลายและนายจะถูกลืม

จูเลียนยิ้มเยาะหลังจากได้ยินคันนะ เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความตั้งใจของเธอที่จะยั่วโมโหเขา แต่มันก็ไร้ประโยชน์

จูเลียน  สิ่งที่เธอพูดฉันก็เห็นด้วยแต่แค่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น นี่จะเป็นการพบกันครั้งที่สอง และครั้งสุดท้ายของเราจริง ส่วนเรื่องที่ฉันแพ้การต่อสู้ครั้งนี้นั่นเธอเพ้อเจ้อไปแล้ว 

เมื่อเห็นความพยายามของเธอที่จะยั่วยุจูเลียนล้มเหลวและการถูกเขาเยาะเย้ยทําให้ตาเธอลุกเป็นไฟ แต่เธอกลับมารู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าจูเลี่ยนพยายามยั่วยุเธอเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถละสายตาจากเขาได้

จูเลียน  ไม่ชอบสิ่งที่เธอได้ยินเหรอ 

คันนะ  หึ ถ้าความคิดเห็นโง่ๆ เหล่านั้นทําให้ฉันสับสน ฉันจะเป็นสมาชิกของสี่หัวกะทิได้ยังไง 

จูเลียน  นั่นเป็นสิ่งที่คาดหวังไว้ ไม่งั้นฉันคงผิดหวังมาก 

จูเลียนแสยะยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะพูดคํานี้และส่ายหัวด้วยความผิดหวัง ครั้งนี้คันนะกําลังจะระเบิดจริงๆ แต่เธอก็สงบลงได้ เธอมองไปที่จูเลียนและเห็นเขายิ้มให้เธอ เธอรู้ว่าเขากําลังเล่นกับเธอและตอนนี้เธอก็มุ่งมั่นที่จะเอาชนะเขามากขึ้น

ในห้องขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์และภาพวาดที่สวยงามและมีโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ตรงกลางมันมีคนสามคนนั่งอยู่บนเก้าอี้และมองไปที่ทีวีขนาดใหญ่ตรงหน้าพวกเขา คนหนึ่งเป็นผู้ชายที่มีร่างกายผิวแทนขนาดใหญ่ ผมสีดําแหลมคมและสวมเพียงกางเกงขายาวสีขาว ผูกไว้กับเอวด้วยเข็มขัดสีดํา อีกคนหนึ่งเป็นหญิงชราตัวเตี้ยผมบลอนด์และสวมชุดสีม่วงและถือไม้เท้าไว้ในมือ คนสุดท้ายคือชายที่ยืนตัวสูงผมสีชมพูเข้มแหลมคมและสวมชุดสีแดงดําและมีเสื้อคลุมไว้ด้านหลัง

พวกเขาคือคนสี่หัวกะทิคนที่เหลือ ชิบะ คิคุโกะ และวาตารุ พวกเขามองไปที่หน้าจออย่างระมัดระวังที่กําลังฉายทั้งจูเลียนและคันนะบนหน้าจอและการโต้ตอบของพวกเขา

คิคุโกะ  พ่อหนุ่มวาตารุ เธอคิดว่าใครจะชนะ 

วาตารุ  ฉันไม่รู้ ฉันรู้ว่าคันนะต่อสู้อย่างไร แต่จูเลียนคนนี้เต็มไปด้วยความลึกลับ การต่อสู้ของเขาและรูปแบบการต่อสู้นั้นแตกต่างไปจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าเขากําลังคิดกลยุทธ์ ในระหว่างต่อสู้ เทรนเนอร์ประเภทนี้ยากที่สุดในการรับมือ 

ชิบะ  ฮ่าๆๆ ใครสนใจว่าเขาต่อสู้ยังไง ฉันแค่อยากจะสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ฉันหวังว่าเขาจะไม่แพ้ศึกนี้ 

คิคุโกะมองพวกเขาและนิ่งเงียบและมองกลับไปที่หน้าจอและหรี่ตา

คิคุโกะ ดูเหมือนว่า คันนะ จะสูญเสียความสงบไปแล้ว เขาได้เข้าไปในหัวของเธอแล้ว และเธอก็ไม่ได้ตระหนักถึงมันเลย ฉันแค่หวังว่าเธอจะออกจากความสับสนนี้ได้

คิคุโกะมองไปที่ชิบะและวาตารุ

คิคุโกะ คันนะ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบสําหรับจูเลียนอย่างชัดเจน ชิบะอาจมีโอกาสที่ดีกว่าในการต่อสู้กับเขาเพราะเขาสนใจเฉพาะการต่อสู้ ในทางกลับกันวาตารุมีความกล้าหาญและความมุ่งมั่นอย่างมากและด้วยเหตุนี้เขาจึงเอาชนะทุกอุปสรรคที่มีแต่มันจะเพียงพอหรือไม่กันนะ

จากนั้นเธอก็มองไปที่จูเลียนที่กําลังยิ้มให้กันนะอีกครั้ง

คิคุโกะ  จูเลียนช่างเป็นเด็กน่ากลัวอะไรอย่างนี้ดูเหมือนว่าฉันจะต้องจริงจังกว่าเดิม

กลับไปที่สนามกีฬา คันนะตกตะลึงเมื่อเธอมองไปที่จูเลียนที่กําลังยิ้มให้เธอ เธอกําลังสับสน เนื่องจากเธอไม่สามารถอ่านคู่ต่อสู้ของเธอได้เลย เหนือสิ่งอื่นใดเธอรู้สึกว่าจูเลียนสามารถมองทะลุเธอได้อย่างสมบูรณ์

ในขณะที่คันนะกําลังคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ กรรมการก็ก้าวเข้ามาพร้อมสัญลักษณ์การต่อสู้โดยถือธงสองผืนในมือของเขามีสีแดงและสีฟ้า

กรรมการ  โปเกมอนแบทเทิลครั้งนี้จะเป็นการต่อสู้แบบห้าต่อห้า ตามที่คันนะสมาชิกสี่หัวกะทิร้องขอเทรนเนอร์ทั้งสอง ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนตัวโปเกมอนของพวกเขาในระหว่างการต่อสู้ฝ่ายที่โปเกมอนห้าตัวพ่ายแพ้ฝ่ายนั้นจะแพ้ทันที 

ทั้งจูเลียนและคันนะพยักหน้ารับฟังกฏ

กรรมการ  เทรนเนอร์จูเลียนพร้อมหรือยัง

จูเลียน  ครับ 

กรรมการ  สมาชิกสี่หัวกะทิคันนะ พร้อมหรือยัง 

คันนะ  แน่นอน 

กรรมการ  เริ่มการต่อสู้ได้ 

กรรมการโบกธงสองใบเพื่อเริ่มต้นการแข่งขันและผู้คนต่างจับจองที่นั่ง

คันนะ  เนื่องจากทุกอย่างอยู่ในความได้เปรียบของฉัน ฉันจะให้โอกาสนายดูโปเกมอนก่อน 

จูเลียน  ด้วยความยินดี 

คันนะ  ไป พาร์เชน 

จูเลียน  เธอเลือกพาร์เชน แปลว่าเตรียมป้องกันเต็มที่ 

จูเลียน  ไปเลย เอเลคิเบิล 

ทั้งพาร์เชนและเอเลคิเบิลเข้าสู่สนามรบ พวกมันจ้องหน้ากันและรอคําสั่งของเทรนเนอร์

ใกล้จะถึงเวลาค่ําแล้ว โปเกมอนของจูเลียนก็กลับมาแล้วเช่นกัน พวกมันกําลังรับประทานอาหารและรอเวลาพลบค่ําเพื่อที่พวกมันจะได้ออกจากปาลึกลับนี้โปเกมอนของเขาเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับประสบการณ์ในป่าแห่งนี้ เขายังประหลาดใจที่ได้รู้เกี่ยวกับครอบครัวของเอเลคเบิล

นอกจากนี้เขายังพบว่า เก็งก้า แอบเข้าไปในบ้านของราชาเขตหญ้าอย่างโดไดโทส และขโมยผลเบอร์รี่ทั้งหมดของมันมามอบให้ฟุจิกิบานะ ในขณะที่มันกําลังสํารวจเขตหญ้า เมื่อโดไดโทสพบฟุชิกิบานะ พร้อมกับผลเบอร์รี่ทั้งหมดของมัน มันก็โจมตีฟุชิกิบานะ และด้วยเหตุนี้จึงนําไปสู่การต่อสู้ระหว่างฟุชิกิบานะ และโดไดโทส แน่นอน ฟุชิกิบานะ ชนะการต่อสู้ครั้งนั้น ในขณะที่ เก็งก้า กําลังดูพวกมันต่อสู้ในขณะที่กินผลเบอร์รี่ที่ขโมยมาราวกับว่ามันกําลังดูการแสดงอยู่

หลังจากนั้น เก็งก้าก็ถูกฟุชิกิบานะไล่ล่าไปทั่วปาเพื่อลงโทษสําหรับการกระทําของมัน แต่เก็งก้าก็แอบเก่งเกินไปสําหรับฟุชิกิบานะ เมื่อจูเลียนได้ยินดังนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องให้กับความซุกซนของเก็งก้าดี

ในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นสีส้มจากดวงอาทิตย์ตกและโปเกมอนทั้งหมดของเขาก็เคลื่อนย้ายกลับไปยังปาโทคิวะใกล้ที่ตั้งแคมป์ของพวกมัน เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและพบว่าดวงอาทิตย์กําลังขึ้นและพบว่าพวกเขาใช้เวลาทั้งวันในปาในตํานาน

จูเลียน  ป่านั้นแปลกจริงๆ เวลาไหลเวียนอยู่ข้างในนั้นชวนสับสนจริงๆ 

จูเลี่ยนตัดสินใจรีบมุ่งหน้าไปสู่ Victory road สําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไป

วันรุ่งขึ้นเมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาเห็นป้ายที่อยู่ใกล้ถนนมีการโปรโมตการแข่งขันของเขาแล้วมันก็มีรูปของเขาและคันนะที่มีโปเกมอนอยู่สองสามตัวบนป้าย มันออกแบบมาอย่างฉุดฉาดและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มองด้วยความคาดหวัง

จูเลียนไม่ได้คิดอะไรมากและเดินตรงไปที่สํานักงานใหญ่ของคณะกรรมการการแข่งขันลีกของคันโต เมื่อเขาไปถึงที่นั้นพนักงานต้อนรับก็บอกเขาว่าพวกเขาจองห้องไว้แล้วเพื่อให้เขาพักในโรงแรมที่อยู่ติดกับสนามกีฬาอินดิโก เขารับคีย์การ์ดและเดินไปที่สนาม Indigo Stadium เขามาถึงโรงแรมที่ระบุไว้ในคีย์การ์ดและพบว่าห้องของเขา เขาเข้าไปพักผ่อนหลังจากพักผ่อนสักพัก เขาก็ตัดสินใจไปเดินเล่น

จูเลียนมาถึงใกล้สนามกีฬาดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเข้าไปข้างในและเขาเดินขึ้นบันไดไปนั่งและ มองไปที่สนาม เขาสังเกตเห็นว่ากลไกในสนามมันเปลี่ยนไป

จูเลียน ดูเหมือนจะเป็นสนามประเภทน้ําแข็ง

ขณะที่เขากําลังคิดว่าเขาจะส่งใครไปสู้กับสี่หัวกระทิ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากอีกด้านหนึ่ง ของสนามประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาไวกว่าโปเกมอนบางตัวเสียอีก เขาจึงสังเกตเห็นฝีเท้าที่มาจากอีกด้านหนึ่งของสนามได้อย่างง่ายดาย มองขึ้นไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเธอมีผมสีม่วงสวมแว่นตาเสื้อด้านในสีแดงใต้แจ็คเก็ตสีน้ําเงินและกระโปรงทรงดินสอสีดํา

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้จูเลียนก็จําเธอได้ เธอคือคันนะสมาชิกของสี่หัวกระทิและยังเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของเขา คันนะก็สังเกตเห็นจูเลียนและมองเขาอย่างจริงจัง เธอรู้ว่าจูเลียนไม่ได้เร่งเร้า พวกเขามองกันและกันเป็นเวลานาน ในที่สุดจูเลียนก็หลับตาลงและเพิกเฉยต่อเธอ

คันนะรู้สึกพอใจที่เห็นจูเลียนหลับตาลงก่อน เธอคิดว่าเธอได้เปรียบกว่าในการโต้ตอบครั้งแรก สิ่งที่เธอไม่รู้คือจูเลียนรู้สึกเบื่อที่มองเธอเป็นเวลานาน เขาจึงหลับตาลง

คันนะออกจากสนามหลังจากตรวจสอบสนามเสร็จแล้วปล่อยให้จูเลียนอยู่คนเดียว

จูเลียนกลับไปที่ห้องและดูข้อมูลของคันนะและผลงานบางส่วนของเธอ

จูเลียน ดูเหมือนว่าเธอมีโปเกมอนเพียงห้าตัวจากผลงานการแข่งขันทั้งหมดเท่าที่ดูเธอใช้โปเกมอนห้าตัวนี้เท่านั้น จูกอน พาร์เชน ยาโดรัน รูจูลา และลาพลาซ พวกมันทั้งหมดเป็นประเภท น้ําแข็งยกเว้นยาโดรัน ทีมที่มีประเภทน้ําแข็งเป็นส่วนใหญ่ เทรนเนอร์ที่เป็นเทรนเนอร์ประเภทไฟฟ้าที่มีประสบการณ์สามารถกําจัดทีมของเธอได้อย่างง่ายดาย เธอควรพิจารณาเพิ่มโปเกมอนประเภทดินหรือหินในทีมของเธอบ้างนะ หวังว่าเธอจะสามารถต่อสู้กับเอเลคิเบิลได้ 

จูเลียนกําลังจะปิดคอมพิวเตอร์เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากศาสตราจารย์โอคิโดะ

จูเลียน  ศาสตราจารย์? 

โอคิโดะ  จูเลียน ฉันจะอยู่ที่นั่นเพื่อเชียร์เธอในการแข่งขันนะ 

จูเลียน  ไม่จําเป็นหรอก คุณกําลังยุ่งกับงานทั้งหมดในบริษัทของเรา 

โอคิโดะ  ไม่ต้องกังวลไป การเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว เรารอเพียงเครื่องจักรที่จะส่งมอบและสถานที่ทํางานที่จะได้รับการปรับปรุงใหม่หลังจากนั้นการผลิตจะเริ่มขึ้น 

จูเลียน  งี้นี่เอง ฉันไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งต่างๆ จะราบรื่นขนาดนี้ 

โอคิโดะ  จิมิใช้เส้นสายได้ดี เขามีสายสัมพันธ์มากมายมันจึงเป็นไปได้ 

จูเลียน  เยี่ยมมาก 

โอคิโดะ  และนานามิยังส่งความนับถือมาถึงเธอด้วย เธอบอกว่าเธอต้องชนะสี่หัวกระทินะ 

จูเลียน  นานามิ? บอกเธอไปว่าฉันชนะแน่นอน 

โอคิโดะ  แน่นอน ฉันจะไปที่นั่นก่อนการแข่งขันของเธอ 

จูเลี่ยนตัดสินใจที่จะจบวันนี้และเข้านอน จากนั้นเขาก็ฝึกโปเกมอนของเขาไปอีกไม่กี่วัน เขาไม่ต้องการให้โปเกมอนของเขาทํางานหนักเกินไปก่อนการต่อสู้ของพวกมัน

ตอนนี้จูเลียนพบว่าตัวเองอยู่ในทุ่งที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนพวกมันแกว่งไหวไปมาในทิศทางเดียวกับที่ลมพัดพา จูเลียนรู้สึกบึงกับดอกไม้เหล่านี้เป็นอย่างมากซึ่งบางชนิด ก็มีขนาดเล็ก บางชนิดก็มีขนาดใหญ่ ดูเหมือนพวกมันมีชีวิตอยู่และเดินได้ บางต้นอยู่ในจุดที่กลีบของพวกมันเคลื่อนไหวในลักษณะที่ผิดปกติ

จูเลียน “ที่นี่มันอะไร”

จูเลียนมองไปที่มิวที่กําลังนั่งอยู่บนไหล่ของเขาและแทะบล็อกป๊อกกี้อย่างมีความสุขเมื่อได้ยินคําถามของจูเลียน มิวลอยขึ้นและเริ่มมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นและมท่าทางให้จูเลียนตามไป จูเลียนเดินตามมิวอย่างเงียบๆ ในขณะที่มันพาเขาเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ ในทุ่งดอกไม้

หลังจากเดินมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าทะเลสาบขนาดใหญ่เขาไม่เคยเห็นผืนน้ําขนาดใหญ่ที่ยังคงนิ่งสงบโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แบบนี้ มันขยายออกไปไกลเกินกว่าที่เขาจะมองเห็นได้จูเลียนหลงใหลเมื่อได้เห็นทะเลสาบแห่งนี้ทันที น้ําในทะเลสาบนี้ใสมากจนมองเห็นก้นทะเลสาบและความจริงแล้วลึกแค่ไหนจากนั้นเขาก็มองไปข้างหน้าและเห็นเกาะเล็กๆ ที่อยู่ใจกลางทะเลสาบ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทําให้เขาซึ่งเพียงอย่างเดียวต้นไม้บนเกาะนี้มีขนาดใหญ่มาก ใบไม้ก็แตกต่างกันมากบางใบมีสีเขียวบางใบเป็นสีแดงบางส่วนเป็นสีส้มบางส่วนเป็นสีเหลืองและบางส่วนก็แห้งดูเหมือนใบไม้ทุกใบบนต้นไม้นี้อยู่ในเขตเวลาที่แตกต่างกัน เขารู้สึกคุ้นเคยกับพลังงานที่มาจากต้นไม้ต้นนี้

จูเลียนคิดว่านี่คือต้นไม้แห่งการเริ่มต้นไม่ใช่หรือ จากสิ่งที่ฉันจําได้ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นไม่ได้มี ลักษณะเช่นนี้ต้นไม้ต้นนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับต้นไม้ที่แสดงในอนิเมะ ทําไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ต้นไม้ต้นนี้คืออะไร และทําไมฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยกับมัน

จูเลียนไม่มีคําตอบว่าเขากําลังมองอะไรอยู่ เขาจึงหันไปหามิวเพื่อขอคําตอบมิวมองไปที่จู เลียนจากนั้นก็มุ่งหน้าไปที่ต้นไม้ต่อไป

จูเลียน “ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปที่เกาะเล็กๆ แห่งนั้น เพื่อหาว่ามันคืออะไร?

จูเลียนเดินไปข้างหน้าและแตะพื้นน้ําด้วยนิ้วของเขาและด้วยความประหลาดใจเขาพบว่ามีออมนิฟอร์ซอยู่ในน้ํา เขาสัมผัสได้ถึงโมเลกุลของน้ําแต่ละโมเลกุลจากนั้นเขาก็ดําลงไปในน้ําและรู้สึกว่าสัตว์ทุกชนิดค่อยๆ เข้ามาสัมผัสกับเขา มันแตะผิวหนังและเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาไม่ได้รู้สึกแตกต่างไปจากตอนที่เขาพยายามสังเกตมัน ในขณะที่ทําสมาธิเขารู้ว่าพระเจ้าทรงจํากัดเขาเขาจึงคิดว่าการสังเกตมีขีดจํากัด แต่คราวนี้เขาไม่ได้พยายามสังเกตดู Omniforce ที่พยายามเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยอัตโนมัติ เขาไม่รังเกียจมันและเริ่มว่ายน้ําเข้าหาเกาะในขณะที่เขาว่ายน้ํามากขึ้นเรื่อยๆ เขาตระหนักว่าเกาะกลางทะเลสาบนั้นไม่เล็กเลย เขาเข้าใกล้มันมากขึ้นมันก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น

หลังจากว่ายน้ําสักพักในที่สุดเขาก็มาถึงเกาะ เขาเหนื่อยเป็นครั้งแรกหลังจากมาถึงโลกนี้ เขารู้สึกเหนื่อย เขารู้สึกเหมือนว่ายน้ํามาชั่วนิรันดร์ แต่ก็รู้สึกเหมือนว่ามันเป็นเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาปีนขึ้นไปบนเกาะและกลิ้งตัวลงบนพื้นหญ้าหายใจเข้าลึกๆ และหลับตาลง ในขณะที่เขาฟื้นพลังขึ้นมาอย่างช้าๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นเขาก็พบว่ามิวอยู่บนหน้าอกมันมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น จูเลียนมองไปที่มิวและรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ จากนั้นเขาก็รู้ว่ามิวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง มันเล็กกว่าและเป็นสีชมพูเต็มๆไม่เหมือนกับตังที่ตามเขาซึ่งเป็นสีชมพูอ่อน

จูเลียน เป็นมิวอีกตัว?”

ในขณะที่เขากําลังคิดเรื่องนี้ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กระโดดขึ้นและลงที่ท้องของเขา เขาจับมิวที่หน้าอกของเขาเบาๆ แล้วลุกขึ้นนั่งเพื่อดูมิวอีกตัวที่ทรุดตัวลงนั่งบนตักของเขาเนื่องจากจู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่ง จูเลี่ยนตกใจมากเมื่อพบมิวอีกตัวที่ไม่ใช่ตัวที่ตามเขามามิวบนตักของเขาก็ตัวเล็กก ว่าและมีสีชมพูเต็มที่เหมือนกับตัวที่เขาถือไว้ในมือมิวที่อยู่บนตักก็ลอยขึ้นมานั่งบนไหล่ของเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างเขารู้สึกราวกับว่ามีสายตาหลายคู่จ้องมองมาที่เขา

จูเลี่ยน เป็นไปไม่ได้เหรอ?”

จูเลียนรีบหันกลับมาก็พบว่าตัวเองกําลังถูกจ้องมองโดยมิวอยู่ทุกหนทุกแห่งพวกมันมีจํานวนมากจนเขานับไม่ได้ บางตัวอยู่ใกล้เขา บางตัวมองเขาจากที่ไกลๆ บางตัวก็ห้อยลงมาจากต้นไม้ลึกลับแต่สิ่งที่เหมือนกันคือทุกตัวมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

จูเลียนตกตะลึงเมื่อเห็นแบบนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นมิวจํานวนมากในที่เดียวพร้อมกัน

จูเลียน เกิดอะไรขึ้น? ฉันฝันไปหรือนี่คือเรื่องจริง

จูเลียนขยี้ตาและยังคงพบว่าตัวเองถูกจ้องมองโดยมิวเหล่านี้

จูเลียน ดูเหมือนว่านี่เป็นเรื่องจริง

จูเลียนค่อยๆ ลุกขึ้นและมองไปที่ต้นไม้ตรงหน้าเขา เขาไม่เคยเห็นต้นไม้ที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนตลอดชีวิต เขาเงยหน้าขึ้นมองและพบว่าตัวเองล้มคว่ําไปข้างหลังโดยที่เขามองไม่เห็นว่าต้นไม้นี้สูงแค่ไหนเขาแค่เห็นใบไม้ที่มีสีต่างกันแวววาวที่ด้านบน

เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเข้าไปใกล้ต้นไม้มิวที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มเข้ามาใกล้เขาและในไม่ช้าหลายตัวก็เริ่มคุ้นเคยกับเขา บางตัวนั่งอยู่บนไหล่ของเขา ตัวหนึ่งอยู่บนหัวของเขา ตัวหนึ่งจับที่หลังของเขา และบางตัวเกาะที่หน้าอก

จูเลียนไม่สนใจโปเกมอนตัวน้อยน่ารักเหล่านี้ที่ห้อยอยู่กับเขา เขายิ้มเมื่อเห็นพวกมันไม่มีความรู้สึกระแวงแม้แต่น้อย เขาเดินไปข้างหน้าในที่สุดเขาก็พบมิวที่พาเขามาที่นี่ มันเข้าหาจูเลียนและนั่งบนไหล่เขา แบ่งปันไหล่กับอีกตัวหนึ่ง

จูเลียนเดินไปข้างหน้าและสัมผัสต้นไม้ด้วยมือของเขา ทันใดนั้นเขาก็ถูกเขย่าและในที่สุดเขาก็พบคําตอบ

จูเลียน มันเป็น Omniforce ที่แตกต่างจากแม่น้ํา ต้นไม้ทั้งต้นนี้ทําจาก Omniforce รากเปลือกไม้ และใบไม้ ทุกอย่างประกอบขึ้นจาก Omniforce และนั่นคือเหตุผลที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับมันแตกต่างจากน้ําที่มีอยู่เพียงอย่างเดียว

แต่เขาพบคําตอบเพียงส่วนเดียวเขายังไม่รู้ว่าต้นไม้ต้นนี้คืออะไรเขามองไปที่มิวและตัดสินใจคุยด้วยในที่สุด เขาไม่เคยคุยกับมิวทางโทรจิตเพราะปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาสั้นมาก และพวกเขาก็เพิ่งเข้าใจซึ่งกันและกันโดยไม่พูดอะไร

จูเลียน [มิวช่วยอธิบายที่ว่าต้นไม้นี้คืออะไร

มิวที่กําลังแชร์บล็อกกระตุ้นกับมิวเพื่อนของมันจู่ๆ ก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงของจูเลียนอยู่ในหัว

มิว ว้าาาาาา นายพูดกับฉันแบบนั้นได้เหรอ ฉันพยายามคุยกับนายหลายครั้ง แต่ฉันก็ไม่สามารถทําแบบนั้นได้เพราะฉันจะถูกกันเสมอ

จูเลียน [ฉันเข้าใจแล้วมันต้องเป็นเพราะ Omniforce]

มิว [Omnifooseu?]

ตูเลียน (ไม่ใช่ Omnifooseu มันคือ Omniforce ฉันไม่รู้ว่านายรู้เรื่องนี้หรือเปล่า]

มิว [ฉันรู้แค่การมีอยู่ของมันและมันก็เป็นที่มาของการดํารงอยู่ของเราด้วย ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่า Omnifooseu]

ทันใดนั้นมิวก็เริ่มพูดคุยกับเพื่อนร่วมสายพันธุ์และไม่นานหลังจากนั้นทุกตัวก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างมีความสุขไปทั่วทุกที่

มิวสทุกตัว [Ominfooseu, Ominfooseu, Omnifooseu]

พวกมันมีความสุขมากที่ได้รู้จักชื่อของบางสิ่งซึ่งเป็นสาเหตุของการกําเนิดของพวกมัน หากจูเลียนรู้ว่ามิวเหล่านี้เป็นอย่างไรเขาจะต้องปวดหัว

เมื่อเห็นมิวเต้นรําไปรอบๆ อย่างมีความสุข จูเลียนยิ้มจากนั้นเขาก็ถามคําถามกับมิวต่อไป

จูเลียน [มิวฉันยังไม่ได้รับคําตอบ]

จู่ๆ มิวก็หยุดและเริ่มอธิบายจูเลียน

มิว [ต้นไม้นี้คือต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลา มันถูกสร้างขึ้นโดยต้นไม้ดั้งเดิมและได้รับพรจากการสร้างสรรค์ของเเดียลกา และ พาลเกีย ต้นไม้นี้ยังเป็นแหล่งที่มาของการรักษาพื้นที่และเวลาของจักรวาลทั้งหมดและเราเป็นผู้พิทักษ์ของมัน]

จูเลียน “ต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลา

มิว (ใช่ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าต้นไม้นี้สร้างโดย Omnifooseu เรามีความสุขมาก ฉันเริ่มติดตามนายเพราะนายมีตัวตนเดียวกับต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลาและฉันคิดถูก]

จูเลียน (ฉันมีคําถาม ต้นไม้นี้เกี่ยวข้องกับต้นไม้แห่งการเริ่มต้นหรือไม่

มิว [ใช่แล้ว ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นขึ้นอยู่กับการใช้มิวเพื่อให้มันอยู่รอดทุกๆ 500 ปีเราจะเอาไข่ของสายพันธุ์เรามาหลอมรวมกับต้นไม้แห่งการเริ่มต้นเพื่อที่เมื่อมันฟักออกมาเขาจะปกป้องมันหลังจากเฝ้ารักษามา 500 ปี เขาจะกลับมาที่แห่งนี้และมีการส่งไข่มิวตัวใหม่ไปแทนที่]

จูเลียน [ฉันเข้าใจแล้ว]

มิว [ฉันก็เคยเป็นผู้พิทักษ์ต้นไม้แห่งการเริ่มต้น]

มิวพูดอย่างภาคภูมิใจว่าการเป็นผู้พิทักษ์ต้นไม้แห่งการเริ่มต้นเป็นงานที่สําคัญมากสําหรับเผ่าพันธุ์ของพวกมัน

มิวดูมีความสุขมากและเริ่มเล่นกับเพื่อนๆ จูเลียนนั่งลงและผ่อนคลายเมื่อรู้สึกอบอุ่นที่เกาะแห่งนี้ เขาอยากอยู่ที่นี่แม้เพียงเล็กน้อย แต่ความฝันของเขายิ่งใหญ่กว่าสิ่งยั่วยวนใดๆ จูเลียนอยู่รอบๆ การเล่นกับมิวตัวน้อยที่จู่ๆ ก็มารบกวนการทําสมาธิ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเล่นกับพวกมัน เขารู้สึกแปลกมากที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ แม้ว่าเขาจะใช้เวลาอยู่ที่นี่นานมาก แต่ก็ยังรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาที

จูเลียน “เวลาและอวกาศรอบๆ ที่นี่แปลกมาก แม้แต่ใบไม้ของต้นไม้ก็ได้รับผลกระทบจากมันเดียลกา และ พาลเกีย ก็น่ากลัวจริงๆ”

ในที่สุดจูเลียนก็ตัดสินใจที่จะจากไป เพราะเขากังวลเกี่ยวกับโปเกมอนตัวอื่นของเขา เขาจึงหันไปหามิว

จูเลียน [มิวฉันคิดว่าฉันควรไปแล้ว]

มิว (ววววว ออกไปเร็วจัง ฉันอยากเล่นมากกว่านี้

จูเลียน [คราวหน้าก็ได้นะ โปเกมอนของฉันอาจรอฉันอยู่มิว โอเค แต่เดี๋ยวก่อนฉันมีของจะให้นะ]

จูเลียนสงสัยว่ามิวต้องการจะมอบอะไรให้เขาจึงรออย่างเงียบๆ มิวเข้าไปในต้นไม้และหายตัวไปหลังจากนั้นไม่นานมันก็โผล่ออกมาจากต้นไม้พร้อมกับไข่โปเกมอนสีฟ้าขนาดเล็ก มันหมุนไปรอบๆ และบอกอะไรบางอย่างกับมิวตัวอื่นๆ ทันใดนั้นมิวทุกตัวก็เริ่มคุยกันแล้วทุกตัวก็พยักหน้า อย่างมีความสุข

จากนั้นมิวก็ลอยไปหาจูเลียนและยื่นไข่สีฟ้าใบเล็ก

จูเลียน [ไข่?]

มิว [นี่คือไข่พิเศษและพวกเราทุกคนอยากให้นายดูแลมันและทําให้มันแข็งแรงขึ้น

จูเลียนมองไปที่ มิว ทั้งหมด พวกมันพยักหน้าให้เขาอย่างมีความสุข

จูเลียน [ถ้านายพูดอย่างนั้นฉันก็จะดูแลมันอย่างดี

มิว (ถ้าอย่างนั้นเราจะแยกจากกันที่นี่ ฉันอาจจะไปเยี่ยมนาย แต่ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อไหร่

จูเลียนพยักหน้าและเขาคลุมไข่ด้วยผ้าอุ่นๆ และใส่มันลงในออมนิฟอร์ซของเขาและวางไว้ในกระเป๋าจากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไป ทันใดนั้นเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขาตระหนักว่าเขาไม่มีทางเข้าใกล้ต้นไม้แห่งอวกาศและกาลเวลาได้อีกต่อไป ในไม่ช้าเขาก็หาทางกลับมาและเห็น คาบิกอน นอนหลับขณะที่โปเกมอนตัวเล็กเล่นอยู่บนท้องของมัน เมื่อจูเลียนเห็นก็หัวเราะเขาพบว่าเวลาผ่านไปไม่นานนักเขาจึงตัดสินใจที่จะ

โกกะซารุ ฮีทราน และ เอเลคเบิล กําลังเดินไปรอบๆ ป่าเพื่อหาที่พักผ่อน

ฮีทราน [เจ้างเง่า เราไม่ควรติดตามนายมาเลย ใครจะคิดว่านายจะกวนกลุ่ม ไซดอน จนพวกเราต้องเล่นงานพวกเขา]

โกกะซารุแค่ส่ายหัวมันเบื่อ เอเลคเบิล และตอนนี้กําลังตั้งคําถามกับตัวเองว่าจะตามเอเลคเบิลมาทําไม

เอเลคเบิล คือพวกเขาพยายามตบตีพวกเราเองต่างหาก

โกกะซารุ [พอแล้ว ฉันคิดว่าเราควรกลับได้แล้ว]

ฮีทราน [ไปกันเถอะ]

ในขณะที่พวกเขากําลังจะออกจากที่นี่ เอเลคเบิล ก็รู้สึกได้ถึงบางอย่าง

เอเลคิเบิล [รอก่อน]

โกกะซารุ และ ฮีทราน หันกลับมาและมองไปที่ เอเลคเบิล

โกกะซารุ (มีอะไร?]

เอเลคเบิล [ตามฉันมา]

เอเลคเบิล ไม่ให้โอกาสพวกมันคิดและมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ

ฮีทราน[ตอนนี้เขาจะทําอะไรอีก?]

โกกะซารุ [ไม่รู้ แต่ตามไปดูกันเถอะ หวังว่าคงไม่ทําอะไรโง่ๆ

โกกะซารุ กับ ฮีทราน ติดตาม เอเลคิเบิล เป็นเวลาประมาณสามสิบนาทีและในที่สุดพวกมันก็มาถึงหน้าทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ แต่มีเสาเหล็กตั้งอยู่ทุกที่ เมื่อเห็นฉากต่อหน้าพวกมันโกกะซารุกับ ฮีทราน ก็ประหลาดใจมาก

ฮีทราน [กระแสไฟฟ้าในบริเวณนี้แรงมาก ไม่แปลกใจเลยว่าทําไม เอเลคเบิล ถึงสัมผัสได้

โกกะซารุ [เฮ้ เอเลคิเบิล ทําไมนายถึงพาเรามาที่นี่ ]

เอเลคเบิล หันกลับมาแล้วลูบหลังศีรษะของมันและหัวเราะอย่างเชื่องช้า

เอเลคเบิล (ฮ่าฮ่า ฉันลืมไปแล้วนี่เป็นสถานที่ที่ฉันถูกเลี้ยงดูมาระยะหนึ่งจนกระทั่งได้พบกับมาสเตอร์]

โกกะซารุ โรือ? ลืมเรื่องสําคัญแบบนี้ไปได้ยังไง]

เอเลคเบิล ชิลๆ น่า เข้าไปข้างในกันดีกว่า ฉันจะแนะนําให้รู้จักกับเพื่อนเก่าของฉัน]

เอเลคิเบิล เดินไปข้างหน้าตามด้วย โกกะซารุ และ ฮีทราน พวกเขาเห็นโปเกมอนประเภทไฟฟ้ามากมายเช่น พิชู คอยล์ บิริริดามะ เมรีป รากุไร โคลิงก์ และโปเกมอนประเภทไฟฟ้าอื่นๆอีกมากมายและร่างวิวัฒนาการของพวกมัน

ฮีทราน [ฉันไม่เคยเห็นโปเกมอนประเภทไฟฟ้ามากขนาดนี้มาก่อน ฉันไม่คุ้นเคยกับพวกนี้ด้วย]

โกกะซารุ [ไม่ต่างกัน]

เอเลคเบิล [นายสามารถค้นหาโปเกมอนไฟฟ้าทุกประเภทได้ที่นี่

โกกะซารุ [เดี๋ยวก่อนทําไมฉันไม่เห็นสายพันธุ์ของนายบ้าง]

เอเลคเบิล (โอ้ พวกเขาอยู่ลึกเข้าไปข้างในที่กระแสไฟฟ้าแรงกว่ามาก]

โกกะซารุ [ทําไมถึงเป็นแบบนั้น]

เอเลคเบิล (สายพันธุ์ของเราเป็นประเภทไฟฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นเราจึงสมควรได้รับความเป็นส่วนตัวแบบนั้น]

ฮีทราน [นายกําลังบอกเราว่าเผ่าพันธุ์ของนายเหมือนขุนนางในพื้นที่นี้]

เอเลคเบิล [ก็ใช่นะ?]

ฮีทราน มองไปที่ โกกะซารุ พวกมันรู้สึกราวกับว่ายังมีบางอย่างขาดหายไปขณะที่พวกมันมุ่งหน้าเข้าไปในพื้นที่ลึกลงไป พวกมันก็พบเสาเหล็กขนาดใหญ่บนพื้นดินและร่างวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายของโปเกมอนไฟฟ้าประเภทต่างๆ

[เอเลคเบิล โอ่ย เรนโทราร์ ทางนี้ๆ]

ทันใดนั้น เอเลคเบิล ก็เริ่มโบกมือให้ เรนโทราร์ ที่กําลังเดินไปรอบๆ พื้นที่ ดูเหมือนว่ามันกําลังลาดตระเวนในพื้นที่นี้

เรนโบราร์ หันมาและพบ เอเลคเบิล ขนาดใหญ่กําลังโบกมือให้มัน ทันใดนั้นมันก็สะดุ้งเล็กน้อย เอเลคิเบิล อยู่ที่จุดสูงสุดของบริเวณนี้ ดังนั้นการถูกเรียกโดยคนๆ หนึ่งจึงน่ากลัวจริงๆ มันเริ่มจําได้ว่าใครคือ เอเลคิเบิล ตัวนี้ แต่ก็นึกไม่ออกว่าคือใคร

เรนโทราร์ “เป็นใครกันเนี่ย ฉันจําไม่ได้เลยว่าเคยเห็นคนๆ นี้ในพื้นที่นี้ เขามาจากดินแดนอื่นหรือเปล่า ฉันต้องแจ้งเรื่องนี้กับราชา”

เรนโทราร์ พยายามแอบหนี แต่โชคร้าย เอเลคิเบิล อยู่ตรงหน้ามันแล้ว

เอเลคิเบิล โย่ เรนโทราร์ เป็นไงบ้าง?]

เรนโทราร์ [คุณเป็นใครเหรอ?]

เอเลคเบิล [ต๊ะ นายจําฉันไม่ได้เหรอ? นายไม่ใช่คนที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลฉันเหรอ?]

เรนโทราร์ มองไปที่ เอเลคเบิล แล้วขมวดคิ้ว แต่ก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในใจของมัน

เรนโทราร์ [เดี๋ยวก่อนนะ เป็นไปไม่ได้ท่านเป็นเจ้าชายอันดับสามเหรอ?]

เอเลคิเบิล (บิงโก นายจําฉันได้แล้ว พวกนายดูผอมมาก นายกินไม่เก่งเหรอ

โกกะซารุ / ฮีทราน “เขาเป็นเจ้าชายเหรอนั่น?”

ทั้งคู่มองหน้ากันและรู้ว่าทั้งคู่กําลังคิดเรื่องเดียวกัน ตอนนี้จึงตัดสินใจเงียบ

เรนโทราร์ [เจ้าชายท่านกลับมาแล้ว! ตอนนั้นท่านวิ่งหนีไปและข้าหาท่านไม่พบ ราชาเตะข้าออกมาจากแกนกลางเขาถึงได้คิดว่า คิงบูเบิร์น ลักพาตัวท่านไปดังนั้นเขาจึงไปต่อสู้กับคิงบูเบิร์นแต่ก็พบว่าท่านไม่ได้อยู่ที่นั่น]

[เอเลคเบิล โอ้แย่จัง ขอให้มีวันที่ดีนะ ฉันจะไปพบพ่อ]

เอเลคิเบิล เพิกเฉยต่อ เรนโทราร์ โดยสิ้นเชิงและเดินจากไปโดยทิ้ง เรนโทราร์ ที่น่าสงสารไว้เบื้องหลัง โกกะซารุ กับ ฮีทราน ก็ตามหลัง เอเลคเบิล ไปด้วย

ฮีทราน [เฮ้ นายเป็นเจ้าชายจริงๆ เหรอ?]

เอเลคิเบิล [ฉันไม่เคยบอกพวกนายเหรอ?]

ฮีทราน [ไม่ นายไม่เคยบอก]

เอเลติเยิบ [โอ้ ฉันคงลืมไปแล้ว]

โกกะซารุ และ ฮีทราน ยอมแพ้โดยสิ้นเชิงและเดินตาม เอเลคเบิล ไปยังพื้นที่หลักของพื้นที่ไฟฟ้าอย่างเงียบๆ

โกกะซารุ [บอกฉันทีว่าที่นี่ดูแลยังไง]

เอเลคเบิล เนื่องจากป่านี้ถูกซ่อนจากโลกภายนอกที่ฉันได้พบกับมาสเตอร์โปเกมอนที่อาศัยอยู่ที่นี่อยู่ภายใต้การปกครองของโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่ เช่นพื้นที่ไฟฟ้านี้มีสนามประเภทต่างๆ เช่นกันและทุกสนามจะถูกปกครองโดยราชาและไม่ได้มีสนามไฟฟ้าแค่ที่เดียว มันมีสนามไฟฟ้ามากมายและปกครองโดยราชาตัวอื่นๆ

โกกะซารุ (ฉันเข้าใจแล้ว เนื่องจากมนุษย์ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดจึงสร้างกฏให้ตัวอื่นๆ)

[เอเลคเบิล โอ้ เราถึงแล้ว]

เมื่อพวกมันมาถึง พวกมันก็รู้สึกได้ถึงกระแสไฟฟ้าจํานวนมากรอบๆ บริเวณนี้มันเป็นสวรรค์สําหรับโปเกมอนประเภทไฟฟ้าจริงๆ

ฮีทราน [เสาพวกนี้น่ารําคาญจริงๆ ฉันควรทําลายมันซะ]

เนื่องจากฮีทรานเป็นประเภทเหล็ก ไฟฟ้าจึงมีผลบางอย่างกับฮีทราน แต่พวกมันก็เหมือนกับการจักจี้มันเท่านั้น ดังนั้นมันจึงเมินเฉยต่อสายฟ้า แต่เสาพวกนี้ก็ยังกวนประสาทของมันอยู่ที่ 66

โกกะซารุ (ฉันไม่คิดว่าเป็นความคิดที่ดีหรอกนะ

ขณะที่พวกมันเข้าไปข้างใน โปเกมอนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็เคลื่อนตัวออกไปจากเส้นทางของพวกมันอย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้เห็น เอเลคิเบิล ทาง เอเลคิด และ เอเลบู บางตัวก็มองไปที่เอเลค เบิล ด้วยความสงสัย เพราะพวกมันไม่เคยเห็น เอเลคิเบิล ตัวนี้ที่ไหนเลย พวกมันสังเกตเห็น โกกะ ซารุ และ ฮีทราน อยู่ข้างหลัง แต่พวกมันไม่ได้เข้าไปยุ่งเพราะพวกนั้นอยู่กับ เอเลคเบิล นั่นเอง

เอเลคเบิล [ฮ่าฮ่า มันไม่ได้เปลี่ยนไปมากเลย ทุกอย่างดูเหมือนเดิม]

ในไม่ช้า เอเลคเบิล ก็มาถึงตรงหน้าเสาขนาดใหญ่และถ้ําที่อยู่ใกล้ๆ กระแสไฟฟ้าไหลอย่างต่อ เนื่องที่นี่เอเลคิเบิล เดินไปข้างหน้าและเห็น เอเลบู นั่งอยู่ใกล้เสาและดูดกระแสไฟฟ้า

[เอเลคเบิล โย พี่สองสบายดีไหม]

กลุ่ม เอเล ที่กําลังสังเกตกระแสไฟฟ้าก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่ เอเลคเบิล ขนาดใหญ่ที่โบกมือให้มัน ความคิดแรกของมันคือราชาจากพื้นที่อื่นมาที่นี่ แต่ทันใดนั้นมันก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ คล้ายกันเกี่ยวกับ เอเลคิเบิล นี้

เอเลบู (เป็นไปไม่ได้ เจ้าสามเป็นไปได้ไง? นายวิวัฒนาการเมื่อไหร่กัน]

การไง

ในขณะที่มันกําลังจะตอบทันใดนั้นสายฟ้าก็ถูกยิงใส่เข้ามา แต่มันก็ไม่มีผลใดๆ เอเลคเบิลก็หันกลับไปดู เอเลคเบิล อีกตัวที่จ้องมองมันด้วยความระมัดระวัง

เอเลคิเบิล [พี่สาวทําไมคุณโจมตีฉันล่ะ?]

เอเลคิเบิล ที่โจมตีมาตกใจกับคําตอบของมัน เธอไม่คิดว่ามันจะเรียกเธอว่าพี่สาว เธอคิดว่ามันเป็น เอเลคิเบิล ที่มาท้าทายพ่อของเธอเพื่อชิงบัลลังก์และการได้เห็นน้องชายของเธออยู่ต่อห น้า เอเลคเบิล ขนาดใหญ่นี้ เธอก็กลัวจึงจะกันมันออกเพื่อดึงดูดความสนใจของมันเพื่อให้น้องชา ยของเธอหนีไปได้

พี่สาวเอเลคิเบิล [เดี๋ยวก่อน ทําไมนายถึงเรียกฉันว่า พี่ส- เดี๋ยวนะ เป็นไปไม่น้องสามนั่นนายเหรอ ตอนนี้นายเป็น เอเลคเบิล แล้ว มันเป็นไปได้ยังไง?]

เมื่อเห็นว่าพี่สาวของมันจํามันได้ มันก็กําลังจะอธิบาย แต่เป็นอีกครั้งที่มันต้องหยุดลงทันทีเพราะสายฟ้าสองเส้นยิงมาใส่มัน แต่ก็ไม่ทําให้มันเจ็บขนาดนั้นมันหันกลับไปเห็น เอเลคเบิลสองตัว มองมาที่มันอย่างโกรธเกรี้ยว

[เอเลคเบิล แม่ พ่อ ทําไมคุณทําร้ายฉันล่ะ?]

โกกะซารุ / ฮีทราน นี่มันละครเรอะ?”

ทั้งคู่มองหน้ากันและเข้าใจความคิดของกันและกันและตัดสินใจเงียบอีกครั้ง

เอเลคเบิลคนแม่ (ลูกชายนั่นลูกเหรอ?]

เอเลคเบิล [ตอนนี้คุณจําฉันได้ไหมหลังจากที่ทุบตีฉัน?]

เอเลคเบิลคนต่อ (ลูกวิวัฒนาการได้อย่างไรถึงเร็วขนาดนี้?]

เอเลคเบิล (โอ้ มาสเตอร์ของฉันช่วยฉันและฝึกฝนฉันให้หนักขึ้นและหนักขึ้นและตอนนี้ฉันแข็งแกร่งขึ้นมาก

เอเลคเบิลคนพ่อ [มาสเตอร์?]

เอเลคเบิล [ใช่ เขาจับฉันและฝึกฝนฉัน]

เอเลคเบิลคนพ่อ [เดี๋ยวก่อน ลูกถูกจับได้เหรอ?]

เอเลคิเบิล ใช่ คุณถามทําไมอ่ะ?]

เอเลคเบิลคนพ่อครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งหลังจากได้ยิน เอเลคเบิล ตอบ แล้วมันก็พูดต่อ

เอง

เอเลคเบิลคนพ่อ ลูกออกไปสู่โลกภายนอกเหรอ?]

เอเลคเบิล[ใช่แล้ว โลกภายนอกน่าสนใจจริงๆ มนุษย์และโปเกมอนอาศัยอยู่ด้วยกันและพวกเขาก็เล่น ต่อสู้ และ ฝึกฝนซึ่งกันและกัน]

เอเลคเบิล [ทําไมคุณทั้งคู่ดูตัวเล็กลงไปล่ะ?]

เอเลคเบิลคนพ่อ [เจ้าลูกงี่เง่า เราไม่ได้เล็กลงแต่ลูกโตขึ้น]

จากนั้นเอเลคเบิลคนพ่อก็ไม่สนใจลูกชายของมันและคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบัน มันเข้าใจสิ่งที่ เกิดขึ้นลูกชายของมันถูกมนุษย์ฝึกฝนมาอย่างดีและพัฒนามันให้เป็น เอเลคิเบิลที่ทรงพลัง จากนั้ นมันก็มองไปที่ ฮีทราน และ โกกะซารุ มันก็สัมผัสได้ว่าพวกนั้นทั้งสองมีพลังมากกว่าลูกชายของ มันเสียอีก

เอเลคเบิลคนพ่อ [สองคนนี้คือใคร?]

เอเลคเบิล (สองคนนี้เป็นเพื่อนของฉันและก็เป็นพี่น้องฉันด้วย พวกเขายังเป็นอาจารย์ของโปเกมอนตัวอื่นๆ ด้วย]

เอเลคิเบิลคนพ่อ “ฉันเห็นแล้ว พวกเขาเป็นอาจารย์ของเขาและโปเกมอนตัวอื่นๆ ดูเหมือนว่าลูกชายของฉันจะพบเทรนเนอร์ที่สมบูรณ์แบบ

เอเลคเบิลคนแม่ [คุณจะถามคําถามที่ข้อกัน เข้ามาสิแม่มีเบอร์รี่สุดอยู่ข้างใน

เอเลเบิล โกกะซารุ และ ฮีทราน เข้าไปในถ้ํากับครอบครัวของ เอเลคเบิล และใช้เวลาร่วมกับพวกนั้น

เอเลคิเบิลคนพ่อ [แกมาที่นี่เพื่อแย่งชิงตําแหน่งราชาจากพ่อเหรอ?]

เอเลคิเบิล [รือ? ไม่ ฉันเมาเยี่ยมเฉยๆ ฉันจะกลับไปพร้อมมาสเตอร์และเดินทางไปกับเขาและฉันคิดว่าคุณควรให้พี่สาวเป็นผู้ปกครองคนใหม่นะถ้าคุณรู้สึกว่าคุณแก่แล้ว เธอเข้มแข็งพอ]

เอเลคเบิลคนพ่อ [ฉันยังไม่แก่และยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่พี่สาวของแกจะได้เป็นผู้ปกครองจนกว่าพี่ชายคนที่สองของแกจะวิวัฒนาการจนถึงตอนนั้นฉันจะปกครองต่อไป]

เอเลคิเบิลคนแม่ ก็มีช่วงเวลาที่เป็นแม่ลูกกับเขาเช่นกัน โกกะซารุ และ ฮีทราน ก็กลมกลืนไปด้วย เมื่อสมาชิกในครอบครัวถามพวกมันเกี่ยวกับ จูเลียน และโปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขา เวลาก็ ผ่านไปอย่างช้าๆ และพวกมันก็ตัดสินใจกลับ

โกกะซารุ [ไปเถอะมาสเตอร์รออยู่เอเลคเบิล โอเค ฉันจะไปแล้ว นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน]

เอเลคิเบิลคนพ่อ [ฉันเข้าใจ ไปเถอะ]

เอเลคเบิล จากไปพร้อมกับ ฮีทราน และ โกกะซารุ ครอบครัวของ เอเลคิเบิล เข้าใจในสิ่งที่เอเลคิเบิล พูดและไม่ได้หยุดมัน เมื่อโปเกมอนโตขึ้นพวกมันจะแทนที่ตําแหน่งพ่อของพวกมันหรือไม่ก็ย้ายออกไปมีเขตแดนของตัวเอง ดังนั้นพวกมันจึงกล่าวคําอําลาครั้งสุดท้ายแก่กัน

ยามเช้าตรู่จูเลียนยังคงหลับอยู่ แต่เขานอนหลับได้ไม่นานนักเขาก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะมิวที่ใช้หางจมูกและทําให้เขาจามในขณะที่มันกระโดดบนตัวจูเลียนไปด้วย เขาตื่นขึ้นมาอย่างสับสนแต่เมื่อเขาเห็นมิวหัวเราะอยู่ใกล้ๆ เขาก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นและสงบลง

จูเลียน “เป็นอะไรเหรอมิว”

หลังจากได้ยินจูเลียนถามมิวก็ลอยเข้ามาหาเขาแล้วดึงแขนเสื้อและบอกให้เขาตามไป

จูเลียน “นายต้องการให้ฉันตามนายไปเหรอ”

มิวพยักหน้าขณะที่ดวงตาของมันเป็นประกายเจิดจ้า

จูเลียน “โอเครอสักครู่ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม

จูเลียนทําความสะอาดตัวเองอย่างรวดเร็วและติดตามมิวไป พวกเขาเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงส่วนที่แสงแดดไม่สามารถส่องผ่านใบไม้ของต้นไม้ที่ปกคลุมพื้นจากท้องฟ้าได้ จูเลียนสงสัยว่าทําไมมิวถึงนําเขามาที่นี่ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเขาผ่านชั้นพลังงานบางประเภทและสิ่งต่อไปที่เขาเห็นคือต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สูงตระหง่านบนท้องฟ้า แสงแดดอันอบอุ่นกระทบใบหน้าของเขาและพลังงานจิตวิญญาณจํานวนมากในอากาศ

จูเลียน เดี๋ยวก่อน ฉันอยู่ที่นี่แล้วเหรอนี่เป็นป่าเดียวกับที่ฉันจับ เอเลคิด และยังเป็นสถานที่ที่ฉันรู้สึกถึงการปรากฏตัวของมิวครั้งแรก ฉันไม่คิดว่าจะได้มาที่นี่อีก”

จูเลียน “มิวนี่บ้านนายเหรอ”

มิวพยักหน้าอย่างมีความสุขจากนั้นก็ลอยไปรอบๆ จูเลียน จากนั้นก็นั่งลงบนไหล่ของเขา จู เลียนหายใจเข้าลึกๆ และสูดอากาศบริสุทธิ์และพลังทางจิตวิญญาณภายในตัวเขาจากนั้นเขาก็ปล่อยโปเกมอนทั้งหมดออกมาข้างนอก

พวกมันทั้งหมดออกมาและมองไปรอบๆ ก็พบว่าสถานที่ใหม่แห่งนี้เป็นที่ดีมาก นี่เป็นครั้งแรกที่คาบิกอนไม่ได้นอนแต่เริ่มมองไปรอบๆ ในที่สุดมันก็พบพุ่มไม้หนาทึบที่เต็มไปด้วยผลไม้และเริ่มกินมัน จูเลียนส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นสิ่งนี้โปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาก็เริ่มมองไปรอบๆ เช่นกัน ตัวที่ตื่นเต้นที่สุดในบรรดาพวกมันคือเอเลคิเบิล เมื่อมันสังเกตเห็นว่านี่คือบ้านของมันเอง

จูเลียน “โอเคพวกนายไปเล่นกันได้ แต่กลับมาที่นี่ก่อนเย็นนะ”

เมื่อได้ยินว่าจูเลียนอนุญาตให้พวกมันเดินไปรอบๆ พวกเขาก็ออกไปอย่างรวดเร็วไปยังสถานที่ต่างๆ โกกะซารุ ฮีทราน และ เอเลคิเบิล สร้างกลุ่มขึ้นมา คาบุท็อปส์ เก็งก้า และ ฟุชิกิบานะก็สร้างอีกกลุ่ม ที่จ็อต บินหนีขึ้นฟ้าไป ส่วน เกี่ยราดอส พบทะเลสาบขนาดใหญ่และพาตัวเองไป ดําน้ําลึกลงไปและ คาบิกอน ไม่ได้ไปไหนเพราะมันยุ่งกับการกินในขณะที่โปเกมอนตัวเล็กๆ เริ่มมาเล่นรอบตัวมัน

มิวเริ่มลอยตัวอีกครั้งและดึงแขนเสื้อของจูเลียนและขอให้เขาเดินตามมันต่อไปจูเลียนไม่ได้กังวลกับโปเกมอนของเขาเพราะเขารู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองและเขาสามารถหาพวกมันทุกตัวเจอได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือจาก Omniforce ของเขามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จูเลียนหันไปเห็นคาบิกอนที่ยังคงกินอยู่

จูเลียน “คาบิกอนนายอยากมาไหม”

คาบิกอนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่จูเลียนจากนั้นมันก็มองไปที่ผลเบอร์รี่ในมือของมัน และมันก็ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันควรไปกับจูเลียนหรือควรจะอยู่กินต่อ จูเลียนเห็นสิ่งนี้ก็หัวเราะ จูเลียนรู้ว่าคาบิกอนรักทั้งคู่ ทั้งเขาและการกินดังนั้นการเลือกหนึ่งในสองอย่างนั้นจะเป็นเรื่องยากสําหรับมัน

จูเลียน “โอเค โอเค นายไม่ต้องคิดมาก แค่นั่งที่นี่และสนุกกับเวลาของนาย ฉันจะไปกับมิว ถ้าคนอื่นกลับมาก็บอกให้รอฉัน”

คาบิกอนทุบหน้าอกของมันราวกับว่ากําลังพูดว่า “ไว้ใจได้เลย” จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้จากนั้นก็เดินจากไปในขณะที่มิวนั่งบนไหล่ของเขาและระบุทิศทาง

โกกะซารุ ฮีทราน และ เอเลคิเบิล กําลังเดินไปมาในป่าขณะที่พวกมันเห็นสิ่งใหม่ๆ อยู่ทุกหนทุกแห่ง

โกกะซารุ [เฮ้ เอเลคิเบิล ฉันคิดว่านายรู้ทางที่นี่นะ]

โกกะซารุถาม เอเลคิเบิล เพราะมันเป็นคนที่บอกให้พวกมันติดตามมา เพราะมันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับไวนี้ แต่ก็ต้องจบ้วแต่เพราะ เลเลดิเบิล ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่นี้เลย ล่อยโปเกมอนทั้งหมดออกมาข้างนอก

พวกมันทั้งหมดออกมาและมองไปรอบๆ ก็พบว่าสถานที่ใหม่แห่งนี้เป็นที่ดีมาก นี่เป็นครั้งแรกที่คาบิกอนไม่ได้นอนแต่เริ่มมองไปรอบๆ ในที่สุดมันก็พบพุ่มไม้หนาทึบที่เต็มไปด้วยผลไม้และเริ่มกินมัน จูเลียนส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นสิ่งนี้โปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาก็เริ่มมองไปรอบๆ เช่นกัน ตัวที่ตื่นเต้นที่สุดในบรรดาพวกมันคือเอเลคิเบิล เมื่อมันสังเกตเห็นว่านี่คือบ้านของมันเอง

จูเลียน “โอเคพวกนายไปเล่นกันได้ แต่กลับมาที่นี่ก่อนเย็นนะ” เก็งก้าจามขณะที่มันคิดว่าตัวเองต้องเป็นหวัด

โกกะซารุ [ใช่นายพูดถูก เอเลคเบิล คงไม่สร้างปัญหาที่ไม่จําเป็น

เอเลคเบิล (นายกําลังพูดอะไร ฉันสร้างปัญหาอะไร ฉันไม่เคยสร้างปัญหาตั้งแต่วันที่ฉันเกิด]

ฮีทราน [จ้า จ้า นายเป็นนักบุญ พวกเราทุกคนรู้ว่านายทําอะไรถ้าปล่อยให้ เก็งก้า อยู่ คนเดียว นายลืมไปหรือเปล่าว่านายทั้งคู่โดนเตะตูดเมื่อนายพยายามขโมยเมก้าสโตนของเกียรา ดอส พวกนายโชคดีที่เขายอมง่ายๆ ในวันนั้น]

เอเลคเบิล [ฮ่าฮ่า นั่นเป็นเพียงการเล่นตลกที่ไม่เป็นอันตรายที่เราทํา พี่ชาย เกียราดอสโกรธ เราแบบไม่มีเหตุผลต่างหาก]

โกกะซารุ [นายน่าจะรู้ว่าเมก้าสโตนของเขาเป็นสมบัติล้ําค่ามาก แค่สัมผัสมันก็ทําให้เขาโกรธ ได้แล้ว]

เอเลคเบิล [ไม่ต้องห่วงพี่โกกะซารุ ฉันจะไม่ทําอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ฉันสัญญา

ไอ

โกกะซารุ [วันนี้อย่าสร้างปัญหา]

เอเลคิเบิล [อย่ากังวลไปเลย ชิลเข้าไว้]

เอเลคเบิล พูดและเดินไปข้างหน้าโดยทิ้ง โกกะซารุ และ ฮีทราน ไว้ข้างหลัง ทั้งคู่มองหน้ากันและรู้ว่า เอเลคเบิล กําลังจะทําให้เกิดปัญหา ดังนั้นพวกมันจึงตามไป

เอเลคิเบิล เดินไปข้างหน้าโดยปล่อยอากาศแห่งความเย่อหยิ่งรอบตัวมันขณะที่โปเกมอนตัวเล็กๆ ที่อยู่ใกล้มันวิ่งหนีไปอย่างหวาดกลัว โกกะซารุ และ ฮีทราน ปวดหัวเมื่อเห็นภาพนี้ พวกมันบอกเป็นพิเศษว่าอย่าสร้างปัญหา แต่ตอนนี้เห็นชัดๆ ว่า เอเลคิเบิล กําลังแสดงออกอย่างไร ความเย่อหยิ่งแบบนี้พวกมันรู้ว่าจะทําให้เกิดปัญหาตามมา ขณะที่พวกมันคิดเหตุการณ์นั้นก็ได้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกมันแล้ว

ฮาบูเนค เดินไปข้างหน้าและขวางเส้นทางของพวกเอเลคเบิล

ฮาบูเนค [หยุดตรงนั้นซะ แกกล้าอวดดีในเขตของฉันได้ยังไงกัน]

จากนั้นก็มองไปที่ โกกะซารุ และ ฮีทราน แล้วพูดต่อ

ฮาบูเนค [พาลูกสมุนของแกหนีกลับบ้านไปด้วย]

เมื่อ โกกะซารุ กับ ฮีทราน ได้ยิน ฮาบูเนค พูด พวกมันก็โกรธมาก พวกมันคิดว่าจะจากไปแต่เมื่อได้ยิน ฮาบูเนค พูดเรื่องไร้สาระ พวกมันก็คิดว่าจะเพิกเฉยและทิ้งชะตากรรมไว้ในมือ เอเลคเบิล

เอเลคเบิล มองโปเกมอนตรงหน้าด้วยท่าทางที่สงสัย มันหันกลับมามองไปที่ โกกะซารุและฮีทราน

เอเลคเบิล [พี่ๆ รู้ไหมว่าเจ้าหนอนตัวนี้พูดอะไร]

โกกะซารุ และ ฮีทราน ไม่ตอบสนองและหลับตาลง

เอเลคเบิล โอ้ เข้าใจแล้ว หนอนตัวนี้ไม่สมควรคุยกับเราด้วยซ้ํา

เอเลคิเบิล หลับตาลงและนั่งลงโดยไม่สนใจ ฮาบูเนค อย่างสมบูรณ์ เมื่อมันเห็นแบบนี้มันก็โกรธมาก

ฮาบูเนค [แกกล้าเยาะเย้ยฉันในอาณาเขตของฉันได้ไง! ตายซะ]

ฮาบูเนค เหวี่ยงหางของมันไปทาง เอเลคเบิล ด้วยความโกรธโดยใช้ Poison Tail เอเลคเบิลสัมผัสได้ถึงการโจมตีที่เข้ามาและลืมตาขึ้นทันทีแล้วคว้าหางของ ฮาบูเนค ตรงใต้ใบมีด

เอเลคิเบิล [เจ้าหนอนจิ๋วนี่กล้าโจมตีฉันเรอะ]

ตอนนี้ ฮาบูเนค เหงื่อแตกพลั่ก มันรู้สึกว่าหางของมันถูกบดขยี้ด้วยมือของ เอเลคเบิล จากนั้นมันก็ได้รับของขวัญอันน่าทึ่ง เอเลคเบิล โจมตีมันด้วย Thundershock ดวงตาของ ฮาบูเนคปดออกมาและควันก็เริ่มลอยออกมาจากปากแล้วมันก็ล้มลงบนพื้น

เอเลคเบิล [ตายแล้วเหรอ]

ฮีทราน [ไม่ใช่แค่เป็นลม แต่เขาจะต้องใช้เวลาในการรักษาหลังจากนั้น]

โกกะซาร [เอาล่ะไปกันเถอะเขาสมควรได้รับสิ่งนั้นแล้ว กล้ามาเรียกฉันว่าลูกสมุนของเอเลค เบิล]

ฮีทราน [ใช่ ไปกันเถอะ]

ทั้งคู่เดินจากไปโดยปล่อยให้ เอเลคเบิล ที่กําลังตรวจสอบ ฮาบูเนค โดยใช้นิ้วจิ้มมัน

เอเลคเบิล (เดี๋ยวก่อนรอฉันด้วยสิ)

เอเลคเบิลติดตามพวกมันไป ในขณะที่พวกมันเริ่มสํารวจป่าที่ไม่รู้จักนี้มากขึ้น

จูเลียนกําลังคุยกับชายในชุดสูทสีขาวใกล้ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ

พนักงานขาย “เซอร์จูเลี่ยนตามที่คุณร้องขอบ้านหลังนี้อยู่ใกล้ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะมากที่สุดและกว้างขวางจึงไม่ต้องกังวลเรื่องแขกที่มาเยี่ยมและสนามหลังบ้านเป็นพื้น ที่ว่างขนาดใหญ่ คุณสามารถพาโปเกมอนจํานวนมากไปที่นั่น”

จูเลียน “ฉันชอบที่นี่มาก ฉันจะซื้อมัน”

พนักงานขาย “เป็นทางเลือกที่ยอดเยี่ยมเซอร์จูเลี่ยนกลับไปที่สํานักงานของเราเพื่อเป็นเอกสารทางกฎหมายและบ้านนี้จะเป็นของคุณ”

จูเลียน “เยี่ยม”

จูเลียนไปกับพนักงานขายเพื่อทําตามขั้นตอนและกฎหมายทั้งหมดหลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างและจายราคาแล้วเขาก็กลับมาที่บ้านหลังใหม่ซึ่งภายในยังว่างเปล่า

จูเลียน “ตอนนี้ฉันต้องซื้อเฟอร์นิเจอร์ก่อน กว่าจะถึงตอนนั้นฉันจะต้องอยู่ที่ห้องแล็บไปก่อ

จูเลียนไปที่ห้องทดลองและพบศาสตราจารย์โอคิโดะนั่งอยู่บนโซฟาและดูทีวีเหมือนเช่นเคยเขาดูช่องข่าวคนโตอยู่ตอนนี้

ผู้ประกาศข่าว “ในที่สุดคณะกรรมการของ Pokemon League ก็ได้ประกาศว่าผู้ชนะของ Pokemon League จูเลี่ยนในปีนี้ได้ตัดสินใจที่จะต่อสู้กับสิหัวกระทิและการต่อสู้ครั้งแรกจะอยู่ที่ Indigo Stadium ทางจูเลียนจะต่อสู้กับคันนะซึ่งเป็นสมาชิกของสีหัวกระทิและเป็นผู้เชี่ยวชาญ โปเกมอนประเภทน้ําแข็งที่นั่งทั้งหมดสําหรับแมตซ์นี้ถูกจองไปแล้วทุกคนต่างตื่นเต้นกับการต่อสู้ ครั้งนี้ในอินเทอร์เน็ตกําลังวิพากษ์วิจารณ์จากแฟนๆ ว่าใครจะได้รับชัยชนะ

จูเลียนเดินไปที่โซฟาและนั่งลง

โอโตะ “บ้านหลังใหม่เป็นไงบ้าง?

จูเลียน “ฉันชอบที่นั่นมันค่อนข้างกว้างและด้านหลังของบ้านมีสนามขนาดใหญ่ ดังนั้นฉันไม่ต้องกังวลว่าโปเกมอนของฉันจะไม่มีที่อยู่

โอคิโดะ “ก็ดีแล้ว เธอพร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปยัง”

จูเลียน “แน่นอน”

โอคิโตะ “จํา G5 baเที่ฉันพูดถึงได้ไหม”

จูเลียน “ผมจําได้ว่าคุณต้องการมัน ถ้าฉันคิดถูกมันก็ควรอยู่ที่หมู่เกาะออเรนจ์”

โอคิโดะ “ตอนแรกฉันคิดว่าจะส่งเธอไปหามัน แต่เนื่องจากเธอไม่ว่างฉันจึงส่งซาโตชิไป”

จูเลียน “เข้าใจแล้ว มันจะช่วยให้เขามีประสบการณ์

โอคิโดะ “ใช่ เธอพูดถูก”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ ผมจะออกไปแล้ว ผมต้องฝึกโปเกมอน”

โอโตะ “โอเค”

จูเลียนออกไปที่สนามข้างนอกและนํา คาบิกอน ออกมาจากโปเกบอลของเขา เมื่อมัน

ออกมาเขาเห็นว่ามันยังคงหลับอยู่

จูเลียน “เมื่อคาบิกอนนอนหลับเขามักจะไม่สนใจทุกเสียงรอบข้าง ดังนั้นถ้าฉันต้องการให้เขาต่อสู้ในการต่อสู้ฉันคิดว่าฉันควรสังเขาทางโทรจิต

จูเลี่ยน [คาบิกอน]

คาบิกอนที่กําลังหลับสนิทก็สิ้มตาขึ้นและหาวในพร้อมขยตา จากนั้นก็มองไปที่จู่เสียนและโบกมือมาให้เขา

จูเลี่ยน เยี่ยมมาก คาบิกอน สามารถฟังฉันได้ถ้าฉันสั่งเขาทางโทรจิต ตอนนี้เรามา ฝึกกันเถอะ

จูเลียน “โอเค คาบิกอนตอนนี้นายตื่นแล้ว มาฝึกกันเถอะและฉันจะให้อาหารอร่อยๆ กิน”

ทันใดนั้นคาบิกอนก็ลุกขึ้นยืนและกระโดดไปรอบๆ อย่างมีความสุขจนทําให้พื้นด้านล่างสั่น จู เลียนฝึกกับ คาบิกอนไปหลายชั่วโมงและปล่อยให้โปเกมอนที่เหลือทําการฝึกของตัวเองไป

หลังจากฝึกจบจูเลียนก็ให้ คาบิกอน กินอิ่มและในวินาทีถัดไปมันก็เข้านอน เมื่อเห็นแบบนั้นเลี่ยนก็ถอนหายใจและกลับไปที่ห้องของเขา

เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เขาก็ได้ยินเสียงบในหัว

ระบบ ‘Project มิวทูถูกแก้ไขล้มเหลวในการลบผลข้างเคียงที่เกิดจากการสกัด DNA”

จูเลียน “ทําไมมันถึงล้มเหลว

ระบบ การแยก DNA เที่ยวและการเพิ่มจํานวนเป็นไปไม่ได้ การดําเนินกระบวนกา รนี้ต่อไปอย่างจริงจังจะนําไปสู่ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นและจะไม่ปลดล็อกศักยภาพของยืนแม่ของมันอย่างเต็มที่นี่คือเหตุผลที่ มิวทู ต้องทนทุกข์ทรมานจากการบิดเบือนทางอารมณ์ซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิต

จูเลียน ดูเหมือนว่าฉันจะช่วยมิวทูไม่ได้เลย มันจะดีกว่าสําหรับตัวมันเองจากการซ่อนตัวจากผู้คนโดยเฉพาะซาคากิ ฉันรู้ว่าเขาจะไม่ยอมแพ้เรื่องมิวทูและคราวนี้ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันเพราะฉันรู้จักซาคากิแล้ว มันเป็นเพียงการขุดหลุมศพของตัวเองโดยมองหามิวทู”

จูเลียน “ฉันคิดว่าฉันควรจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ไปที่ Champion Road

วันรุ่งขึ้นจูเลี่ยนบอกลาศาสตราจารย์โอคิโตะและรถออกไปยังปาโทศิวะ ในขณะที่เขาต้องการสํารวจให้ลึกเข้าไปในปาในครั้งนี้

จูเลียนมาถึงปาโทศิวะและเข้าลึกเข้าไปในปาเพื่อค้นหาโปเกมอนตัวใหม่ที่เขาสามารถพบได้ที่

จูเลียน ครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่ฉันพบโปเกมอนสองสามตัวที่ไม่ได้มีถิ่นกําเนิดในคันโต มาดูกันว่าฉันเจออะไรที่จะดึงดูดความสนใจของฉันบ้าง”

หลังจากขี่มาได้สักพักเขาก็มาถึงส่วนหนึ่งของปาที่เขาต่อสู้กับพวกริงงมะ เขามองไปรอบๆ และไม่พบอะไรเขาคิดว่าพวกมันคงเปลี่ยนอาณาเขตตั้งนั้นเขาจึงเดินทางต่อไป

ตอนนี้จูเลียนรู้สึกผิดหวังเพราะเขาไม่พบโปเกมอนตัวใหม่เลย และเนื่องจากใกล้จะค่ำแล้วเขาจึงตัดสินใจไปตั้งแคมป์ที่นั้น เขาขอให้โปเกมอนของเขาสํารวจพื้นที่เพื่อดูว่าปลอดภัยหรือไม่หลังจากได้รับสัญญาณว่าปลอดภัย เขาก็ตั้งแคมป์และเตรียมอาหารสําหรับตัวเอง

ในขณะที่เขากําลังทําอาหารจู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่จ้องมองมาที่เขา เขาหัน กลับไปเห็นดวงตาที่เปล่งประกายคู่หนึ่งกําลังจ้องมองเขาจากพุ่มไม้เขาก็ตื่นตัวเช่น เดียวกับโปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาทันใดนั้นสิ่งที่อยู่ในพุ่มไม้ก็ดึงหัวของมันออกมาและเมื่อจูเลียนเห็นก็โล่งใจ

จูเลียน “มิว นายหายไปไหนมาตั้งนาน”

แท้จริงแล้วมันคือมิวที่ออกมาจากพุ่มไม้และลอยไปหาจูเลี่ยนก่อนนั่งบนไหล่ของเขามองดูอาการที่จูเลี่ยนกําลังทํา

จูเลียน “ฉันเข้าใจแล้วว่านานมาหาฉันเพราะนายอยากกินนี้เอง”

มิวพยักหน้าอย่างมีความสุขจากนั้นมันก็เริ่มลอยไปรอบๆ ตัวจูเลียน

จูเลียน “นายกินมันไม่ได้เพราะมันเป็นอาหารของฉัน ส่วนนี้ฉันทําให้นายโดยเฉพาะ

จูเลียนหยิบถุงที่เต็มไปด้วยก้อนจุกที่เขาทําขึ้นมาโดยเฉพาะสําหรับมิว มิวดมกลิ่นมันด้วยจมูกเล็กๆ ของมันและในวินาทีต่อมามันก็เริ่มกินอย่างมีความสุขหลังจากกินมันไปแล้วก็ทักทายโปเกมอนตัวอื่นๆ ของจูเลี่ยน

จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้จากนั้นก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเห็นว่ามีดวงดาวอยู่เต็มไปหมดเขาจึงตัดสินใจว่าจะจบวันนี้เสียที เขาเข้าไปในเต็นท์ของเขา

จูเลียนยกแก้วไวน์ขึ้นจิบแล้วมองไปที่ Jimi Brawn

จูเลียน “ฉันมีแผนจะก่อตั้งบริษัทและผลิตภัณฑ์แรกคืออาหารโปเกมอน”

Jimi Brown ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินเรื่องนี้ มันมีผู้ผลิตอาหารโปเกมอนจำนวนมากอยู่แล้วดังนั้นการดึงดูดความสนใจของเทรนเนอร์ไปยังแบรนด์ใดแบรนด์หนึ่งนั้นเป็นเรื่องยากมาก

Jimi “ผมไม่อยากฟังแบบผิวเผิน แต่คุณจะวางแผนดึงดูดลูกค้ามายังผลิตภัณฑ์ใหม่ของคุณได้อย่างไร”

จูเลียน “ฉันรู้ว่าคุณคิดยังไงมิสเตอร์ Jimi บอกฉันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อผู้คนพบว่าอาหารที่พวกเขาเลี้ยงโปเกมอนของพวกเขานั้นเหมือนกับโปเกมอนของแชมป์เปี้ยนที่กินเข้าไป”

ดวงตาของ Jimi Brown เปล่งประกายเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาต้องการสร้างความสัมพันธ์กับจูเลียนเพราะจูเลียนมีชื่อเสียงอยู่แล้วและการที่เขาเกี่ยวข้องกับจูเลียนในทางใดทางหนึ่งก็เป็นผลกำไรและตอนนี้เขาได้รับโอกาสครั้งใหญ่อีกครั้งในการทำความคุ้นเคยกับศาสตราจารย์โอคิโดะ

Jimi “เซอร์จูเลียน คุณกำลังบอกว่าจะเผยแพร่สูตรลับของคุณสู่สาธารณะและศาสตราจารย์โอคิโดะก็จะให้ทำจริงหรือ?”

จูเลียน “อ้อ ฉันลืมบอกไปว่าศาสตราจารย์โอคิโดะจะเป็นหนึ่งในคณะกรรมการบริษัทและจะดูแลบริษัทนี้”

เมื่อ Jimi ได้ยินว่าศาสตราจารย์โอคิโดะจะเป็นหนึ่งในสมาชิกของคณะกรรมการบริษัทเขารู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้จะเป็นไปได้ศาสตราจารย์โอคิโดะเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลกและตอนนี้เขาจะมาเป็นหนึ่งในเสาหลักของบริษัทในอนาคตนี้แล้ว โอกาสการเริ่มต้นเพิ่มขึ้นอย่างมากสำหรับเรื่องนี้

Jimi Brown ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจเข้าร่วมในที่สุด เขาพลาดโอกาสทองเช่นนี้ไม่ได้และแม้ว่าธุรกิจนี้จะไปได้ไม่ดี แต่ก็ไม่สำคัญสำหรับเขามากนักเพราะเขายังคงได้รับโอกาสใกล้ชิดกับศาสตราจารย์โอคิโดะและจูเลียนมากขึ้น

Jimi “โอเคเซอร์จูเลียนฉันจะลงทุนในบริษัทใหม่ของคุณด้วย”

จูเลียน “เยี่ยมมาก เราจะเริ่มต้นด้วยการหาสำนักงานใหญ่ที่สมบูรณ์แบบให้ได้อย่างไร”

Jimi “คุณฝากเรื่องนี้ไว้กับฉันได้เลยเซอร์จูเลียน เพื่อนของฉันอยู่ในอสังหาริมทรัพย์ฉันจะถามเขาว่ามีตึกไหนลดราคาบ้าง”

จูเลียน “โอเค ฉันจะกลับแล้วนี่คือเบอร์ติดต่อของฉันและอันนี้เป็นของศาสตราจารย์ คุณสามารถติดต่อเราได้หลังจากหาที่ที่เหมาะสมได้แล้ว”

Jimi Brown หยิบการ์ดและมอบให้กับเลขาของเขาเพื่อรักษาความปลอดภัยจูเลียน จูเลียนลุกขึ้นและถูกพาตัวออกไปโดย Jimi เอง เมื่อพวกเขาเดินออกไปผู้คนที่เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันต่างก็อยากรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาคนหนึ่งเป็นดาวรุ่งและอีกคนเป็นมหาเศรษฐี

จูเลียนขี่รถกลับไปที่เมืองมาซาระเพื่อบอกข่าวให้ศาสตราจารย์โอคิโดะ เมื่อไปถึงที่นั่นเขาได้ยินศาสตราจารย์คุยโทรศัพท์กับใครบางคน

โอคิโดะ “ขอบคุณสตีฟที่ให้ความช่วยเหลือ ฉันจะโทรกลับหลังจากยืนยันบางอย่างแล้ว”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ คนๆ นั้นคือ”

โอคิโดะ “โอ้ จูเลียนตั้งแต่เธอออกไป ฉันก็ตัดสินใจติดต่อเพื่อนของฉันสองสามคนที่ปลูกเบอร์รี่ ทางสตีฟก็เป็นหนึ่งในนั้นและฉันบอกเขาเกี่ยวกับแผนของเราเขาจึงตกลงที่จะส่งเบอร์รี่ที่จำเป็นสำหรับการเตรียมอาหารโปเกมอนให้เรา”

จูเลียน “เยี่ยมเลย ฉันไปถาม Jimi Brown และเขาก็ตกลงที่จะลงทุน ฉันให้ข้อมูลติดต่อกับเขาเพื่อเขาจะได้โทรหาคุณได้”

โอคิโดะ “ก็ดีแล้วที่เธอคิดจะวางแผนเริ่มต้นธุรกิจและฉันขอบคุณที่เธอชวนให้ฉันมาร่วมงานกับเธอ เธอก็รู้ว่าการทำวิจัยของฉันให้เสร็จนั้นยากแค่ไหนหากไม่ใช้เงิน แต่ตอนนี้ถ้าธุรกิจของเราดำเนินไปได้ด้วยดีฉันจะสามารถทำงานวิจัยที่ถูกทิ้งร้างของฉันต่อไปได้”

จูเลียน “ไม่ต้องขอบคุณฉันศาสตราจารย์ เราทั้งสองต่างก็ตักตวงจากกันและกันดังนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก”

โอคิโดะ “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง เราทั้งสองต่างก็แสวงหาผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน”

ไม่นานหลังจากนั้นไม่กี่วัน Jimi Brown ก็โทรมาบอกว่าเขาพบอาคารที่สมบูรณ์แบบเพื่อสร้างสำนักงานใหญ่และยังเป็นสถานที่ผลิตอาหารทั้งจูเลียนและศาสตราจารย์โอคิโดะก็ได้ไปดูสถานที่และพอใจกับมัน Jimi Brown เริ่มลงทุนเงินเป็นจำนวนมากในโครงการนี้เพราะเขารู้ว่าอัตราส่วนกำไรของเขาจะมากกว่าขาดทุนดังนั้นเขาจึงไม่ลังเล จูเลียนตัดสินใจให้เขาเป็นคณะกรรมการบริหารด้วยหุ้นบริษัท 10% Jimi พอใจกับเรื่องนี้มาก แม้ว่าตอนนี้จะดูน้อยแต่ 10% นี้เขารู้ว่าการปันส่วนผลกำไรของเขาจะเติบโตต่อไปกับบริษัทนี้ส่วนศาสตราจารย์โอคิโดะได้รับหุ้นไป 30% และจูเลียนรับไป 50%

ในไม่ช้าพวกเขาก็เซ็นสัญญาและทำงานด้านกฎหมายซึ่งใช้เวลาหนึ่งเดือนเนื่องจากคอนเนคชั่นของ Jimi จึงได้จบลงอย่างรวดเร็ว พันธมิตรทางธุรกิจเพียงไม่กี่รายของ Jimi ก็ลงทุนในบริษัทนี้หลังจากทราบว่าจูเลียนและศาสตราจารย์โอคิโดะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย พวกเขาใช้หุ้นอีก 10 % ของหุ้นระหว่างพวกเขาหลังจากการทำงานด้านกฎหมายทั้งหมดจูเลียนก็ได้ส่งมอบสูตรอาหารและการดูแลของศาสตราจารย์โอคิโดะ เขาไม่ต้องกังวลว่ามันจะถูกขโมย

ในที่สุดจูเลียนก็ตัดสินใจว่าถึงเวลาที่จะท้าทายสี่หัวกระทิเพื่อให้ชื่อเสียงของเขาเพิ่มขึ้นซึ่งมันจะช่วยเพิ่มชื่อบริษัทใหม่ของเขาอย่าง JC Corporations กระบวนการผลิตยังไม่เริ่มต้นเนื่องจากต้องนำเข้าเครื่องจักรขนาดใหญ่จากภูมิภาคอื่น ดังนั้นพวกเขาจึงติดอยู่ในการปรับปรุงอาคารภายใต้ชื่อ JC Corporations

เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่จูเลียนได้รับชัยชนะในลีก ดังนั้นเขาจึงได้ประชุมกับคณะกรรมการและบอกพวกเขาเกี่ยวกับแผนการของเขาที่จะท้าทายสี่หัวกระทิซึ่งพวกเขาทั้งหมดสนับสนุนการตัดสินใจนี้เป็นอย่างดี เพราะพวกเขารู้ว่าหากจูเลียนเอาชนะทั้งสี่ได้เขาจะกลายเป็นแชมป์ และการเป็นแชมป์ก็หมายถึงตำแหน่งสูงสุดที่จะมีในภูมิภาค เมื่อจูเลียนเป็นแชมป์จะเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับบริษัทใหม่นี้

ขณะนี้จูเลียนกำลังมุ่งหน้ากลับไปที่ Champion Road (チャンピオンロード) เพื่อพบกับประธานทามารันเซะ เขาจะเป็นคนหนึ่งที่จะแจ้งให้สี่หัวกระทิทราบเกี่ยวกับคำท้าทายและพวกเขาต้องมาถึง Indigo Plateau เพื่อต่อสู้กับจูเลียน

หลังจากเดินทางไปได้ไม่กี่วันในที่สุดจูเลียนก็มาถึง Champion Road และตรงไปที่สำนักงานใหญ่ของ League Competition Committee เพื่อพบกับทามารันเซะเมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาได้รับการต้อนรับจากพนักงานต้อนรับและเธอก็ติดต่อประธานอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับการมาถึงของจูเลียน

พนักงานต้อนรับพาจูเลียนไปที่ห้องประชุมซึ่งเขาพบทามะรันเซะนั่งอยู่บนเก้าอี้และยิ้มให้เขา จูเลียนเดินไปข้างหน้าและนั่งตรงข้ามกับเขาและเริ่มพูด

จูเลียน “คุณทามารันเซะฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาแล้ว”

ทามะรันเซะ “ฉันคิดว่าเธอไม่ต้องการเป็นแชมป์และเดินทางไปที่อื่น”

จูเลียน “เกี่ยวกับเรื่องนั้นแม้ว่าฉันจะเอาชนะพวกเขาทั้งสี่คนได้ฉันก็จะไม่รับตำแหน่งแชมป์”

ทามารันเซะประหลาดใจกับคำตอบนี้

ทามะรันเซะ “ทำไมล่ะ”

จูเลียน “ฉันยังเด็กและฉันต้องการเดินทางต่อไป ดังนั้นการเป็นแชมป์จึงไม่ใช่ถ้วยรางวัลของฉันจริงๆ”

ทามะรันเซะ “อ่า ฉันเข้าใจ ฉันรู้ว่าการได้ครองแชมป์ภูมิภาคเป็นงานที่ยากมากและเธอจะได้พักร้อนเพียงไม่กี่เดือน ฉันเข้าใจ แต่เธอจะยังคงถูกเรียกว่าแชมป์หลังจากการชนะของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตาม”

จูเลียน “ฉันเข้าใจ แต่การถูกเรียกและการเป็นนั้นมันแตกต่างกันและฉันก็มีความสุขกับสิ่งนั้น”

ทามะรันเซะ “ฉันเห็นว่าเธอได้ตัดสินใจเส้นทางของเธอแล้ว ฉันก็ไม่มีสิทธิ์หยุดเธอ ฉันจะแจ้งสี่หัวกระทิและเริ่มเตรียมการสำหรับการต่อสู้เหล่านี้”

จูเลียน “เมื่อไหร่ถึงจะเริ่ม”

ทามะรันเซะ “เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นภายในสองสัปดาห์การเตรียมการทั้งหมดจะเสร็จสิ้นและเราต้องประกาศเรื่องนี้ให้คนทั้งคันโตได้รับทราบ ดังนั้นจงใช้เวลาในการฝึกของเธอ”

จูเลียน “ขอบคุณ ฉันจะกลับก่อน”

จูเลียนเดินจากไปโดยทิ้งทามะรันเซะไว้ข้างหลังให้อยู่คนเดียวในห้องทำงานของเขา

ทามะรันเซะ ‘ชายหนุ่มที่มีแววตาเช่นนี้ เห็นได้ว่าเขาจะทำให้โลกเต็มไปด้วยพายุ’

จูเลียนตัดสินใจที่จะกลับไปฝึกฝนโปเกมอนของเขาในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะมั่นใจในการเอาชนะสี่หัวกระทิด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของโปเกมอนของเขา แต่เขาก็ไม่ชอบที่จะประมาท

หลังจากกลับไปที่เมืองมาซาระ จูเลียนก็เริ่มฝึกโปเกมอนของเขา

ตอนนี้โกกะซารุกำลังฝึกกับฮีทรานเพื่ออัพเลเวลพวกมัน ทั้งคู่มักจะแข่งขันกันเองและแสดงความเชี่ยวชาญด้านเปลวไฟซึ่งกันและกัน แม้ว่าพวกมันจะเป็นเพื่อนสนิทแต่ก็เป็นคู่แข่งกัน แต่เอเลคิเบิลก็พยายามที่จะฝึกฝนทักษะใหม่ที่จูเลียนคิด มันต้องจ่ายให้กับพลังงานของมันแต่ความเสียหายที่เกิดจากมันจะทำลายล้างได้มาก เกียราดอสยังเริ่มฝึกฝนพลังธาตุของมัน เก้งก้าสามารถควบคุมพลังงานผีได้อย่างเต็มที่และตอนนี้สามารถควบคุมคนอื่นได้บ้าง โปเกมอนตัวอื่นของเขาก็ทำเช่นกัน การฝึกฝนพิเศษของพวกมันนั้นเพื่อเพิ่มพลังธาตุในขณะที่พวกมันรอวันต่อสู้มาถึง

หลังจากคว้าแชมป์ลีก จูเลียนตอนนี้ก็มุ่งหน้ากลับไปที่เมืองมาซาระทุกสถานที่ที่เขาไปเขาเป็นที่รู้จักของผู้คน มีหลายคนมาขอลายเซ็นและถ่ายรูปซึ่งเขาไม่ปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่หักโหมตัวเองเช่นกัน

ปัจจุบันจูเลียนพักอยู่ในเมืองโทคิวะที่โรงแรมระดับ 5 ดาวชื่อ J Paradise เขายังได้รับส่วนลดเนื่องจากผู้จัดการของโรงแรมจำเขาได้ แม้แต่เจ้าของโรงแรมก็มาทักทายเขาเป็นการส่วนตัว เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าการเป็นผู้ชนะในลีกจะส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตของเขาอย่างมาก แม้ว่าเขาจะคาดเดาว่านี่เป็นวิธีที่ดีแต่สิ่งที่เขาได้รับนั้นยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคาดไว้

จูเลียน ‘ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะมีชื่อเสียงขนาดนี้ ตลอดชีวิตของฉันไม่ได้เกลียดเรื่องนี้เป็นพิเศษเพราะฉันต้องการให้คนอื่นรู้จักชื่อของฉันเพราะแผนการในอนาคตของฉันขึ้นอยู่กับมัน’

จูเลียน ‘และตอนนี้ฉันมีเงินมากมาย ระบบมอบรางวัลให้ฉันสองแสนในรอบก่อนรองชนะเลิศ ห้าแสนในรอบรองชนะเลิศและหนึ่งล้านสำหรับการคว้าแชมป์ลีกและยังมีเงินกระตุ้นอีกห้าแสนจากลีก สำหรับฉันที่ชนะมันตอนนี้ฉันมีเงินมากเลย ฉันคิดว่าฉันควรจะเริ่มลงทุนบ้าง’

จูเลียนคิดในขณะที่เขานอนอยู่ในอ่างอาบน้ำและหลับตาลงเพื่อผ่อนคลาย

วันรุ่งขึ้นเขาตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปยังเมืองมาซาระ เจ้าของโรงแรมมาบอกลาเขาเป็นการส่วนตัว

เจ้าของโรงแรมนี้เป็นชายวัยกลางคนผมสีแดงขิงและมีพุงอ้วนๆ ชื่อ Jimi Brown และเขาเป็นเจ้าของธุรกิจมากมายทั่วคันโตและภูมิภาคอื่นๆ ทำให้เขากลายเป็นมหาเศรษฐี

Jimi “เซอร์จูเลียนถ้าคุณมาที่เมืองโทคิวะ เพียงแค่มาที่สถานที่ของผม เราจะให้การต้อนรับแก่คุณเอง และนี่คือบัตรของผมหากคุณประสบปัญหาใดๆ เพียงติดต่อผมและผใจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ”

จูเลียน “ขอบคุณมากคุณ Jimi ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ สำหรับการต้อนรับของคุณ ฉันจะติดต่อคุณถ้าฉันกลับมาที่เมืองโทคิวะ”

Jimi “ผมจะรอครับ”

จูเลียนกระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและขี่ออกไปยังเมืองมาซาระเขาไม่ได้หยุดพักที่จะฝึกฝนกับโปเกมอนของเขา แม้ว่าโปเกมอนของเขาจะแข็งแกร่ง แต่พวกมันก็ไม่ต้องการหยุดการเติบโต พวกมันต้องการไปถึงจุดสูงสุดของ ความแข็งแกร่งของพวกมัน

ในที่สุดจูเลียนก็มาถึงเมืองมาซาระเมื่อเขาเข้ามาเขาก็เห็นผู้คนทำงานตามปกติบางคนทำงานในสนาม บางคนยุ่งกับการทำธุระ เจ้าของร้านตะโกนโฆษณาสินค้าของพวกเขา และอื่นๆ อีกมากมาย แม้ว่าเมืองมาซาระจะมีขนาดเล็ก แต่ก็เต็มไปด้วยสินค้าทุกประเภทของผู้คนและนั่นคือสิ่งที่จูเลียนชอบเกี่ยวกับมัน

จูเลียน ‘ฉันควรซื้อบ้านใกล้ห้องปฏิบัติการ ฉันไม่อยากอยู่ที่นั่นไปตลอด’

เขามาถึงห้องทดลองและเดินเข้าไปข้างในก็พบว่าไฟปิดอยู่

จูเลียน ‘ทำไมปิดไฟ อย่าบอกนะ-’

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินทุกคนตะโกน

“ขอแสดงความยินดีด้วย”

จูเลียน ‘อา ฉันว่าแล้ว’

ไฟเปิดขึ้นและเขาเห็นศาสตราจารย์โอคิโดะ ชิเงรุ ซาโตชิ ทาเคชิ คาสุมิ และฮานาโกะ สถานที่นี้ได้รับการตกแต่งอย่างเต็มที่และมีโต๊ะอยู่ตรงกลางที่เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม

จูเลียน “คุณก็รู้ว่าพวกคุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”

โอคิโดะ “ฮ่าๆ พวกเราทำไม่ได้หรอก เพราะเธอคว้าแชมป์ลีกและการคว้าแชมป์ลีกก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ดังนั้นเราจึงต้องการฉลอง”

ซาโตชิ “โอเค โอเค เรากินได้แล้ว ฉันหิวแล้ว”

คาสุมิ “หุบปากเลยเจ้างี่เง่า”

ซาโตชิ “ฉันไม่ใช่คนงี่เง่านะเธอสิคนงี่เง่า”

ทุกคนหัวเราะกับการทะเลาะกันของพวกเขา ดังนั้นการฉลองจึงเริ่มขึ้นเมื่อพวกเขาเริ่มกินและดื่ม

จูเลียนเดินออกจากห้องทดลองเพื่อพบว่าฮานาโกะจ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืน

จูเลียน “ฮานาโกะทำไมคุณอยู่คนเดียวที่นี่?”

เดเลีย “อา จูเลียน ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่มองดูดวงดาว มันสวยดี”

จูเลียนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่ส่องแสงจ้า

จูเลียน “จริงๆ แล้วพวกมันสวยมาก”

ฮานาโกะพยักหน้าและจ้องมองพวกมันต่อไป จูเลียนมองและคิดถึงสามีของเธอและสงสัยว่าทำไมเขาถึงจากไป จูเลียนไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเธอ แต่ความอยากรู้อยากเห็นของเขาทำให้อยากถาม

จูเลียน “ฮานาโกะฉันอยากถามคำถามคุณ หวังว่าคุณจะไม่โกรธ”

ฮานาโกะหันไปมองจูเลียน เมื่อเธอมองไปที่เขาเธอคิดว่าเขาหล่อมาก แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกถึงความรู้สึกใดๆ ต่อเขาเลย ตอนที่เธอพบเขาครั้งแรกและจากการสัมผัสกับเขาทำให้เธอตกใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้เธอรู้สึกสงบ

ฮานาโกะ “เชิญเลย”

จูเลียน “ฉันสงสัยมาตลอดว่าใครคือพ่อของซาโตชิ”

ฮานาโกะรู้สึกประหลาดใจกับคำถามนี้

ฮานาโกะ “ทำไมถึงถามล่ะ?”

จูเลียน “ฉันแค่อยากรู้อยากเห็น ฉันไม่เคยได้ยินซาโตชิพูดถึงเขาหรือเห็นเขา”

ฮานาโกะ “ฉันเข้าใจ พ่อของซาโตชิคือรักแรกของฉันเมื่อฉันอายุสิบเก้า เขามาที่เมืองมาซาระระหว่างการเดินทาง เขาอยู่ที่นี่และเราได้พบกันเราตกหลุมรักและแต่งงานกัน ไม่นานจากนั้นซาโตชิก็เกิดและเวลาผ่านไป เมื่อซาโตชิห้าขวบเขาก็บอกว่าเขาต้องการเดินทางต่อและฉันไม่สามารถหยุดเขาจากการทำตามความฝันของเขาได้ ดังนั้นฉันจึงอยู่ข้างหลังเพื่อดูแลซาโตชิเมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นซาโตชิฉันจะนึกถึงเขา ทั้งคู่เหมือนกันมากเมื่อซาโตชิบอกว่าเขาต้องการเดินทางและเป็นโปเกมอนมาสเตอร์ ฉันทั้งเศร้าและสุข เศร้าเพราะฉันจะไม่ได้เจอเขาทุกวันและมีความสุขเพราะเขาทำตามความฝันเหมือนพ่อของเขา”

จูเลียนจ้องมองเธอในขณะที่เขาฟัง เขาตระหนักว่าฮานาโกะรักผู้ชายคนนี้อย่างแท้จริง แม้ว่าในวันนั้นเธอจะรู้สึกโหยหาความสุข แต่มันก็เป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งแล้วเธอก็กลับไปสู่ตัวตนที่ร่าเริงแบบเดิม

จูเลียน ‘เธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ดูแลซาโตชิและรอสามีกลับมาด้วยความซื่อสัตย์’

ฮานาโกะ “โอ้ ขอโทษด้วยนะดูเหมือนว่าฉันจะพูดมากเกินไป ดูเหมือนว่าฉันทำให้เธออึดอัด”

จูเลียน “ไม่เลย ฉันนับถือคุณจริงๆ ที่เป็นแบบอย่างที่ดีของซาโตชิและให้การสนับสนุนสามีของคุณ จากคำพูดัน้นของคุณมันแปลว่าคุณรักทั้งคู่มาก”

ฮานาโกะ “นั่นคือความจริง ฉันรักพวกเขาทั้งสองอย่างสุดหัวใจ”

จูเลียน “คุณควรดูจุดดวงดาวต่อไป ฉันจะกลับแล้วฉันเหนื่อยแล้ว”

ฮานาโกะ “ราตรีสวัสดิ์”

จูเลียน “เช่นกัน”

จูเลียนเดินจากไปโดยทิ้งฮานาโกะไว้ข้างหลังขณะที่เธอเฝ้าดูดวงดาวต่อไป

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจเธอผิด เธอเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันหวังว่าทั้งนานามิและโคลอี้จะทำได้ดีนะ’

จูเลียนเดินกลับห้องแล้วไปนอน

เช้าวันรุ่งขึ้นจูเลียนตื่นเช้าตามปกติและปล่อยโปเกมอนของเขาและปล่อยให้พวกมันกินและฝึกซ้อมต่อไป เขายังกินอาหารเช้าของเขาแล้วคุยกับศาสตราจารย์โอคิโดะ

โอคิโดะ “โอ้เช้าที่แสนจะสงบ เลวร้ายเกินไปแล้วที่ฉันยังต้องทำงาน”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ ฉันอยากคุยกับคุณบางเรื่อง”

โอคิโดะ “อะไรเรอะ”

จูเลียน “ฉันอยากเริ่มธุรกิจกับคุณ”

โอคิโดะ “ธุรกิจ? แบบไหนล่ะ?”

จูเลียน “ฉันวางแผนที่จะสร้างแบรนด์ Pokemon Food เราจะใช้สูตรของฉันเพื่อสร้างมัน”

โอคิโดะ “สูตรของเธอไม่คิดว่ามันจะรั่วไหลเหรอ เธอเป็นคนค้นพบมันนะ”

จูเลียน “แม้ว่าจะเป็นสูตรอาหารของฉัน ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะแบ่งปันมัน แต่การใช้สูตรของฉันจะช่วยให้โปเกมอนเติบโตอย่างมีสุขภาพดี แต่ถ้าพวกเขาต้องการฝึกฝนอย่างถูกต้องก็ยังจำเป็นต้องมีสิ่งอื่นด้วย โปเกมอนของฉันก็ไม่ได้แข็งแกร่งเพียงเพราะอาหารที่ฉันให้ แต่ละตัวจะได้รับมอบหมายให้มีวิธีการฝึกอบรมที่แตกต่างกันออกไป”

โอคิโดะ “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงถ้าสูตรของเธอสามารถช่วยคนอื่นได้ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ทำไมเธอถึงเลือกฉัน”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ชื่อของคุณมีอิทธิพลอย่างมาก ไม่เพียงแต่ในคันโตเท่านั้นแต่เป็นทั่วทุกภูมิภาค ด้วยการที่คุณเป็นหนึ่งในตัวแทนของบริษัทมันจะทำกำไรได้มากและด้วยชื่อเสียงล่าสุดของฉัน ฉันคิดว่าบริษัทจะมีชื่อเสียงขึ้นอย่างรวดเร็ว”

โอคิโดะ “โอ้ เธอคิดมาไกลมากแล้วจริงๆ แล้วมันเป็นความคิดที่ดีมากและตอนนี้ฉันคิดว่าการต่อสู้ของเธอมันฉูดฉาดมาก ในรอบชิงชนะเลิศเธอสามารถชนะได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้โกกะซารุด้วยซ้ำ แต่เธอตั้งใจทำมัน”

จูเลียน “ฉันไม่ต้องการซ่อนมันไว้ ใช่ ฉันทำมันโดยมีจุดประสงค์โดยที่ฉันแสดงพลังบางอย่างของฉัน ฉันจะดึงดูดความสนใจจากหลายๆ คนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือศัตรู แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชื่อเสียง ด้วยชื่อเสียงของฉันเพิ่มขึ้น ฉันจะสามารถก้าวเข้าสู่โลกการค้าได้เช่นกัน”

โอคิโดะ “ฮ่าๆ ฉันรู้ว่าเธอมักจะมีอะไรบางอย่างอยู่ในความคิดของเธอ เราต้องการเงินทั้งคู่และเราไม่มีอะไรมากที่จะเริ่มธุรกิจใหม่”

จูเลียน “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องเงินศาสตราจารย์ ฉันอยากให้คุณเป็นหนึ่งในคณะกรรมการของบริษัทนี้และเป็นหัวหน้างานด้วย”

ศาสตราจารย์โอคิโดะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อ

โอคิโดะ “เธอเอาเงินมาจากไหน”

จูเลียน “ฉันมีเงินสองล้านซึ่งฉันจะลงทุนในบริษัทนี้และฉันได้พบชายคนหนึ่งชื่อ Jimi Brown มหาเศรษฐีคนนั้น ฉันจะติดต่อเขาและพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเป็นนักธุรกิจฉันรู้ว่าเขาไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดไปทั้งที่มีฉันและชื่อของคุณเข้ามาเกี่ยวข้อง เขาจะเข้าร่วมแน่นอน”

โอคิโดะ “โอ้ Jimi Brown ฉันเคยได้ยินชื่อเขา ถ้าเธอสามารถพาเขามาลงทุนในธุรกิจนี้ได้ เราก็เริ่มมันได้ง่ายๆ”

จูเลียน “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเยี่ยมเมืองโทคิวะในอีกไม่กี่วัน แล้วฉันจะคิดที่จะท้าทายสี่หัวกระทิด้วย”

โอคิโดะ “โอเค ฉันจะถามเพื่อนของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้และถ้าพวกเขาสนใจที่จะลงทุนกับมัน”

จูเลียน “เงินลงทุนยิ่งมากยิ่งเริ่มต้นธุรกิจได้ง่ายขึ้น”

หลังจากนั้นไม่กี่วันจูเลียนก็กลับไปที่เมืองโทคิวะ และไปที่โรงแรม J Paradise หลังจากไปถึงที่นั่นเขาขอให้ผู้จัดการแจ้ง Jimi Brown เกี่ยวกับการมาถึงของเขา และบอกว่าเขาต้องการพูดคุยบางอย่างกับเขา

จูเลียนไปที่ห้องและรอการมาถึงของ Jimi Brown เมื่อเวลาผ่านไปโทรศัพท์ในห้องของเขาก็ดังขึ้น เป็นผู้จัดการนั่นเอง

ผู้จัดการ “เซอร์จูเลียนบอสมาแล้วและกำลังรอคุณอยู่ในพื้นที่ธุรกิจ เขาบอกว่าเขาจะส่งคนหนึ่งคนไปคุ้มกันคุณที่นั่น”

จูเลียน “โอเค”

ในไม่ช้าเสียงกริ่งก็ดังขึ้นและจูเลียนก็เปิดประตูออกไปเห็นชายวัยกลางคนสวมสูทสีดำและแว่นตาใสอยู่ข้างนอก เขาก้มลงทักทายจูเลียนและขอให้ตามเขาไป

เมื่อจูเลียนไปถึงย่านธุรกิจ เขาก็เห็นคนไม่กี่คนที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพงกำลังคุยกันอยู่ มีเพียงไม่กี่คนที่เห็นจูเลียนและประหลาดใจที่เห็นเขาที่นี่ ผู้หญิงบางคนอยากเข้าใกล้เขา แต่เมื่อเห็นชายในชุดสูทสีดำ พวกเธอก็หยุดตรงหน้าเขาเห็นได้ชัดว่าจูเลียนสังเกตเห็นสิ่งนี้ แต่เขาไม่ได้สนใจมันมากนัก

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่หมาย พวกเขาก็มาถึงหน้าประตูบานใหญ่ซึ่งสลักด้วยคำจารึกที่สวยงาม ชายในชุดสูทเคาะประตูสองครั้งแล้วเปิดออกและแสดงท่าทางให้จูเลียนเดินเข้าไป

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในพบ Jimi Brown นั่งอยู่บนโซฟาสีแดงและมีผู้หญิงคนหนึ่งเสิร์ฟไวน์ให้เขา Jimi ยกศีรษะขึ้นเพื่อดูจูเลียนเดินเข้ามา

Jimi “เซอร์จูเลียนเชิญนั่งคุณน่าจะโทรมาหาฉันแล้วฉันจะไปเยี่ยมคุณเอง”

จูเลียนนั่งลงขณะที่หญิงรับใช้รินไวน์ใส่แก้วต่อหน้าเขา

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงคุณ Jimi ฉันมาที่นี่เพราะฉันมีข้อเสนอทางธุรกิจให้คุณ”

Jimi “ธุรกิจ?”

ทันทีที่จิมิได้ยินคำว่าธุรกิจเขาก็สนใจมากขึ้นและยิ้มให้จูเลียน

จูเลียน “ใช่ ฉันต้องการให้คุณลงทุนในบริษัทใหม่ที่ฉันวางแผนจะเริ่ม”

Jimi “ฉันกำลังฟังอยู่”

ทั้งสนามกำลังรอให้จูเลียนส่งโปเกมอนตัวต่อไปมา ขณะที่พวกเขารอคอยด้วยความคาดหวังจูเลียนก็มองไปที่ซายูริที่รอคอยการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของคู่ต่อสู้

จูเลียน “ตั้งแต่เธอมาจนถึงรอบชิงชนะเลิศ ฉันจะให้เกียรติเธอได้เผชิญหน้ากับโปเกมอนตัวแรกของฉัน”

ซายูริ ‘โปเกมอนตัวแรกของเขา? เขากำลังพูดถึง ฟุชิกิบานะ เหรอ หรือหมายถึงโปเกมอนตัวอื่นอย่าง ลิซาร์ดอน หรือ คาเม็กซ์ มันจะเป็นยังไงกันนะ’

จูเลียน “ไปเลย โกกะซารุ”

จูเลียนโยนโปเกบอลของโกกะซารุขึ้นไปในอากาศ มันเปิดขึ้นและโกกะซารุก็ออกมา เปลวไฟของถมันกำลังโหมกระหน่ำอย่างรุนแรงที่ด้านบนหัวของมันในขณะที่มันจ้องมองไปที่คู่ต่อสู้ โกลดักก็รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนักทันที

นักพากย์ “โปเกมอนตัวที่สองของจูเลียนคือโกกะซารุครับ ศาสตราจารย์โอคิโดะคุณช่วยเล่าเกี่ยวกับโปเกมอนตัวนี้ให้เราฟังทีได้ไหมครับ”

โอคิโดะ “ได้แน่นอน อย่างที่เราทุกคนรู้ว่าฉันจะให้โปเกมอนใหม่แก่เทรนเนอร์หน้าใหม่เมื่อพวกเขาต้องการเริ่มการเดินทางและโปเกมอนเหล่านั้นก็จะเป็นประเภทไฟอย่าง ฮิโตคาเงะ ประเภทน้ำอย่าง เซนิกาเมะ และ ประเภทหญ้าอย่าง ฟุชิกิดาเนะ โปเกมอนทั้งสามนี้ รู้จักกันในชื่อ Kanto starters โกกะซารุนี่เป็นวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายของโปเกมอนเริ่มต้นจากภูมิภาคชินโน และเรียกว่า ฮิโคซารุ โปเกมอนเริ่มต้นประเภทไฟ โปเกมอนตัวเริ่มต้นอื่นๆ ของภูมิภาคชินโนคือ ประเภทน้ำอย่าง พจจามะ และ ประเภทหญ้าอย่าง นาเอเทิล”

นักพากย์ “โอ้ โกกะซารุนี่คือตัวเริ่มต้นประเภทไฟจากภูมิภาคชินโนนี่เอง ตอนนี้การแข่งขันครั้งนี้จะน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้นแล้ว”

ซายูริ ‘โกกะซารุนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเคยเห็นมัน ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลยแต่มีสิ่งหนึ่งที่รู้คือมันแข็งแกร่งแน่ เพียงแค่เข้าสู่สนามมันก็ทำให้โกลดักของฉันถอยหลังแล้ว ฉันต้องระวัง’

ซายูริ “โกลดักใช้ Water Gun”

โกลดักใช้ Water Gun ไปที่ โกกะซารุ

นักพากย์ “โกกะซารุโดนแล้ว! จูเลียนคิดอะไรอยู่”

ทันใดนั้นสภาพแวดล้อมก็ปกคลุมไปด้วยหมอกเมื่อมันหายไปอย่างช้าๆ ทุกคนก็สามารถเห็นโกกะซารุที่ยืนนิ่งขณะที่ไอน้ำระเหยออกจากร่างกายของมันอย่างช้าๆ

ซายูริ ‘Water Gun ไม่มีผลอะไรเลย’

นักพากย์ “ไม่น่าเชื่อ Water Gun นั้นเพิ่งระเหยไปในอากาศหลังจากสัมผัสกับร่างกายของโกกะซารุครับ”

ซายูริ “ได้ยังไง”

จูเลียน “จะใช้โปเกมอนประเภทไหนแต่ถ้าไม่รู้วิธีใช้อย่างถูกต้องก็แค่นั้น โกกะซารุของฉันได้ฝึกฝนตัวเองจนถึงจุดสูงสุดเพื่อให้สามารถควบคุมธาตุไฟของเขาได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้เขาควบคุมอุณหภูมิได้อย่างง่ายดายการโจมตีด้วยน้ำปกติไม่มีประโยชน์อะไร พวกมันจะระเหยไปเพียงแค่ความร้อนที่เกิดจากโกกะซารุ”

ซายูริ ‘ควบคุมธาตุได้อย่างสมบูรณ์?’

จูเลียน “โกกะซารุใช้ Fire Punch”

ซายูริไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนองเมื่อ โกกะซารุ เคลื่อนตัวไปด้านหน้าโกลดักและต่อยไปยังโกลดัก จนส่งมันกระเด็นกลับไปมันกระแทกเข้ากับกำแพงด้านหลังซายูริ

ทั้งสนามอยู่ในความเงียบสนิทพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้ พวกเขาทั้งหมดเห็นเพียงภาพเบลอสีแดงและสิ่งต่อไปที่พวกเขาเห็นคือโกลดักที่ฝังอยู่ในกำแพง

กรรมการรู้สึกตัวและมองไปที่โกลดักที่ไม่ขยับเลย

กรรมการ “โกลดักสู้ต่อไม่ได้ โกกะซรุชนะ”

ทันทีที่กรรมการประกาศผลผู้คนก็ส่งเสียงเชียร์ พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน มันจบลงในเสี้ยววินาที

นักพากย์ “แค่ขยับครั้งเดียวมันก็จบลงแล้ว เชื่อไหมว่าผมมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของโกกะซารุเลย”

ซายูริตกใจมากที่เธอไม่สามารถโต้ตอบได้และมันก็จบลงแล้ว เธอไม่รู้จะทำอย่างไรเธอเรียกโกลดักกลับมาและมองไปที่โกกะซารุ มันจ้องมองเธอ เธอรู้ว่าโกกะซารุกำลังรอให้เธอส่งตัวถัดไปออกไป

ซายูริ “ไปเลย ไซดอน”

นักพากย์ “โปเกมอนตัวต่อไปของซายูริคือไซดอนนี่เอง”

ซายูริ “ไซดอนใช้ Earth Quake”

ไซดอนกระทืบพื้นด้วยขาของมัน พื้นเริ่มสั่นและเกิดรอยแตกในสนาม

จูเลียน “โกกะซารุกระโดดแล้วใช้ Blaze Kick”

โกกะซารุกระโดดขึ้นและพุ่งเข้าหาไซดอนขณะที่ขาของมันถูกไฟปกคลุม

ซายูริ “คว้าขาของโกกะซารุแล้วใช้ Seismic Toss”

ในขณะที่โกกะซารุกำลังโจมตีทางอากาศ เนื่องจากความเร็วของไซดอนถูกจำกัดอย่างรุนแรงดังนั้นซายูริจึงใช้ Earth Quake เพื่อพาโกกะซารุไปในอากาศโดยที่เขาไม่สามารถเพิ่มความเร็วได้

จูเลียน ‘กลยุทธ์ที่ดี แต่มันจะได้ผลหรือไม่นะ’

จูเลียนรู้สึกประทับใจกับความคิดที่รวดเร็วของซายูริที่พบข้อบกพร่องที่สำคัญเกี่ยวกับความเร็วของโกกะซารุ โกกะซารุไม่สามารถใช้ขาของมันเพื่อเพิ่มความเร็วกลางอากาศได้ จูเลียนได้เห็นอย่างชัดเจนผ่านแผนของซายูริแต่เขาไม่ได้หยุดโกกะซารุและเล่นกับเธอ

โกกะซารุมาถึงหน้าไซดอนเพื่อใช้ Blaze Kick ไซดอนใช้โอกาสนี้คว้าขาของโกกะซารุ

จูเลียน “Blaze Kick”

ซายูริไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้แต่ทันทีที่ ไซดอน คว้าขาของ โกกะซารุ มันก็หันกลับมาและส่งลูกเตะไปที่กรามของไซดอน โดยใช้ขาอีกข้างของมันกับ Blaze Kick การเตะนี้ทำให้ไซดอนช็อค มันพยายามที่จะยืนตรง

จูเลียน “Focus Punch”

โกกะซารุร่อนลงบนพื้นและในไม่ช้ามันก็พุ่งตัวเองไปหา ไซดอน และเสยอัพเปอร์คัทโดยใช้ Focus Punch ไซดอนถูกยกขึ้นจากพื้นและลอยขึ้นไปในอากาศก่อนตกลงบนพื้นพร้อมกับเสียงโครมคราม

กรรมการ “ไซดอนไม่สามารถสู้ต่อได้ โกกะซารุ ชนะ”

นักพากย์ “โปเกมอนอีกตัวหนึ่งของซายูริคลุกฝุ่นไปแล้ว ตอนนี้เธอเหลือโปเกมอนเพียงสองตัวในขณะที่จูเลียนยังมีโปเกมอนครบทั้ง 6 ตัวที่พร้อมลุย”

ซายูริ ‘ดูเหมือนจะจบแล้ว ฉันไม่สามารถชนะได้ แต่ฉันจะสู้จนถึงที่สุด’

ซายูริ “ไปเลย โอนิดริล”

นักพากย์ “ศาสตราจารย์โอคิโดะ คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับทางเลือกของซายูริ”

โอคิโดะ “โอนิดริลเป็นประเภทบินดังนั้นจึงควรได้เปรียบในการต่อสู้กับโกกะซารุ แต่เราจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็หลังการต่อสู้จบลงเท่านั้น”

ซายูริ “โอนิดริลใช้ Air Slash”

จูเลียน “สวนกลับด้วย Focus Blast”

Air Slash และ Focus Blast ปะทะกันและสร้างฝุ่นขึ้นอย่างมาก จากนั้นซายูริก็เคลื่อนไหว

ซายูริ “Arial Ace”

จูเลียน “เจอนี่หน่อย Flame Charge”

ด้วยความเร็วของโกกะซารุที่ใช้ Flame Charge ทั้งโอนิดริลและโกกะซารุปะทะกันในวินาทีต่อมาและผลลัพธ์ก็ชัดเจนมาก โอนิดริลถูกส่งกลับไปแม้ว่า Arial Ace จะสร้างความเสียหายได้ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่โกกะซารุจะไม่สามารถจัดการได้

จูเลียน “จบด้วย Fire Blast”

โกกะซารุพองหน้าอกของมันและส่ง Fire Blast ขนาดใหญ่ไปกระแทกเข้ากับ โอนิดริลที่ตกลงมากระแทกมันเต็มๆ

กรรมการ “โอนิดริลสู้ต่อไม่ได้ โกกะซารุชนะ”

นักพากย์ “ตอนนี้ซายูริเหลือโปเกมอนเพียงตัวเดียว ดูเหมือนว่ามันจะจบลงแล้วสำหรับซายูริ”

ซายูริกำหมัดแน่นมันไม่ใช่จากความหงุดหงิดหรือโกรธ แต่มาจากความเศร้าหลังจากผ่านมาจนถึงรอบชิงชนะเลิศ เธอรู้ว่าจะแพ้ แต่เธอก็ยังอยากจะสู้จนจบ

ซายูริ “ไป สลีเปอร์”

สลีเปอร์เป็นโปเกมอนตัวสุดท้ายของซายูริและยังเป็นหนึ่งในโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอ เธอได้ตัดสินใจที่จะทุ่มสุดตัว

ซายูริ “สลีเปอร์ใช้ Psychic”

สลีรเปอร์ใช้ Psychic และยกโกกะซารุขึ้นไปในอากาศเพื่อที่จะกระแทกมันลงกับพื้น

จูเลียน “Flamethrower”

ในขณะที่โกกะซารุยังอยู่ในอากาศ มันได้ใช้ Flamethrower ที่ทรงพลังไปยังสลีเปอร์

ซายูริ “สลีเปอร์ใช้ Teleport”

สลีเปอร์หายไปจากที่ของมันและโผล่มาอีกครั้งไกลจากเดิม แต่มันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะ Flamethrower ยังคงโดนมันอยู่ดี โกกะซารุควบคุม Flamethrower ไปยังจุดที่สลีเปอร์ปรากฏขึ้น หลังจากที่สลีเปอร์โดน Flamethrowerมันสูญเสียการควบคุม Psychic และโกกะซารุก็กลายเป็นอิสระ

จูเลียน “Flame Charge แล้วตามด้วย Mach Punch”

โกกะซารุเร่งความเร็วเข้าหาสลีเปอร์และส่ง Mach Punch ไปที่สลีเปอร์ส่งมันกลิ้งไปบนพื้น

ซายูริ “สลีเปอร์พยายามลุกขึ้นเร็ว”

จูเลียน “จบซะ Flare Blitz”

ร่างของโกกะซารุปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีแดงขณะที่มันพุ่งเข้าหาสลีเปอร์ที่กำลังดิ้นรนเพื่อลุกขึ้น ทันทีที่สลัเปอร์ลุึกขึ้นด้วยเท้าของมัน มันก็ถูกโจมตีโดยโกกะซารุและไม่มีโอกาสตอบโต้ใดๆ Flare Blitz เป็นท่าที่ทรงพลังมากและสลีเปอร์ก็รับมันไปทั้งหมด สลีเปอร์พยายามลุกขึ้นด้วยพลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ แต่มันก็ไร้ประโยชน์เมื่อเอฟเฟกต์ Flare Blitz เกิดขึ้นและสลีเปอร์ก็มีไฟลุกท่วมและถูกโจมตีมันสลบล้มลงบนพื้น

กรรมการ “สลีเปอร์ไม่สามารถสู้ต่อได้ โกกะซารุชนะ หมายความว่าจูเลียนเป็นผู้ชนะ”

นักพากย์ “จูเลียนกลายเป็นแชมป์ลีกอินดิโกคนใหม่ของเราแล้ว!!”

ฝูงชนส่งเสียงเชียร์ พวกเขาเชียร์ให้กับจูเลียนที่เป็นผู้ชนะในลีกอินดิโก

ทุกคนต่างยืนปรบมือให้จูเลียน ดอกไม้ไฟถูกยิงขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวด้วยแสงไฟ จูเลียนเดินไปยังซายูริและจับมือเธอ

จูเลียน “เธอสู้ได้ดี”

ซายูริเสียใจ แต่เธอไม่รู้สึกเสียใจใดๆ เธอรู้ว่าเธอต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เธอเคยเผชิญมาและได้รับความชื่นชมจากเขา

ซายูริ “ขอบคุณ”

ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวไปด้วยแสงจากดอกไม้ไฟขณะที่พิธีมอบรางวัลกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า จูเลียนมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องรอเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับพิธีมอบรางวัล

จูเลียน ‘เธอน่าประทับใจจริงๆ เธอไม่รู้สึกท้อกับการพ่ายแพ้ครั้งใหญ่นี้ ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับอะไรบางอย่างจากการต่อสู้ของเราในวันนี้ด้วยซ้ำ ตอนนี้มันจบลงแล้วฉันควรจะรีบกลับไปที่สนามกีฬา’

จูเลียนล้างเนื้อตัวและสวมเสื้อคลุมสีดำอีกตัว ในขณะที่เขาเดินกลับไปที่สนามเขาเห็นแถวของเทรนเนอร์เต็มสนาม พวกเขาเป็นเทรนเนอร์ทุกคนที่เข้าร่วมในลีกนี้ ทุกคนจะได้รับตราการเข้าร่วมพิเศษจากทามะรันเซะด้วยตัวเอง

นักพากย์ “ตอนนี้ได้เวลามอบรางวัล 3 อันดับแรกของลีกประจำปีนี้แล้ว”

นักพากย์เริ่มพูดคุยในขณะที่จูเลียนถูกพาไปที่ด้านบนของเวที ซึ่งเขาเห็นกันเทซุและซายูริอยู่ที่นั่น เขาพยักหน้าให้พวกเขาและยืนอยู่ที่นั่น

จูเลียนเห็นทามะรันเซะยืนอยู่ตรงกลางและข้างๆ เขาคือผู้หญิงสวมชุดสีแดงที่ถือถ้วยรางวัล

นักพากย์ “เริ่มกันเลยดีกว่า เทรนเนอร์ที่ได้อันดับสามในลีกคือกันเทซุที่ได้แสดงความสามารถพิเศษในการฝึกโปเกมอนประเภทพลังจิต ขอแสดงความยินดีด้วย”

กันเทซุเดินไปข้างหน้าในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นยื่นถ้วยรางวัลบรอนซ์ให้กับทามะรันเซะ

ทามะรันเซะ “ขอแสดงความยินดีด้วยนะ”

กันเทซุ “ขอบคุณ”

กันเทซุยกถ้วยรางวัลของเขาและโชว์ให้ฝูงชนเห็นขณะที่พวกเขาปรบมือให้เขา

นักพากย์ “อันดับที่ 2 ตกเป็นของซายูริสาวสวยที่พยายามอย่างหนักและมุ่งมั่นจนทำให้เธอได้มาที่นี่ ขอแสดงความยินดีด้วย”

ซายูริเดินไปข้างหน้าในขณะที่ทามะรันเซะส่งมอบถ้วยรางวัลสีเงินให้เธอ เธอกอดมันและยกมันขึ้นสูงในอากาศเมื่อได้ยินเสียงปรบมือจากทุกที่

นักพากย์ “ในที่สุดก็ถึงเวลาของผู้ที่จะได้ครองตำแหน่งผู้ชนะของลีกอินดิโกในปีนี้จูเลียน เขาได้แสดงให้โลกเห็นว่าเขาเป็นเทรนเนอร์ที่แข็งแกร่งเพียงใดและยังคงไร้พ่ายตลอดทั้งลีกโดยที่โปเกมอนของเขาไม่ถูกกำจัดเลยแม้แต่ตัวเดียว ยินดีต้อนรับแชมป์ Indigo League ของเราครับ”

จูเลียนก้าวไปข้างหน้าในขณะที่ทุกคนเชียร์เขา เขาเดินไปที่ทามะรันเซะซึ่งเป็นผู้มอบถ้วยรางวัลทองคำให้เขา

ทามะรันเซะ “ตอนนี้เธอได้แสดงให้โลกเห็นแล้วว่าเธอเก่งแค่ไหน สี่หัวกระทิจะรอเธออยู่”

จูเลียน “เข้าใจแล้ว”

จูเลียนรับถ้วยรางวัลทองคำและยกมันขึ้นสูงในอากาศ

ตอนนี้จูเลียนอยู่ในห้องกับศาสตราจารย์โอคิโดะ ทั้งคู่เตรียมตัวสำหรับงานวันนี้

จูเลียน “ทำไมการต่อสู้ครั้งนี้ต้องเป็นตอนเย็นมันน่าเบื่อจริงๆ”

โอคิโดะ “ฮ่าๆ รอบชิงชนะเลิศของลีกก็เหมือนกับเทศกาล หลังจากที่เทรนเนอร์ชนะเขาจะได้รับรางวัลลีกตามด้วยอันดับที่สองและสามตามลำดับหลังจากนั้นจะมีการแสดงพลุเมื่อเปลวไฟของ ไฟร์ ดับลง จนกว่าจะถึงช่วงต่อไปลีกถึงจะเริ่ม”

จูเลียนส่ายหัวและทำงานต่อ เวลาผ่านไปไม่นานนักตอนนี้จูเลียนก็กำลังเดินทางไปที่สนามอินดิโกสเตเดี้ยมเพื่อการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของลีก ระหว่างทางหลายคนจำเขาได้แล้วพวกเขาก็ถ่ายภาพไว้ ผู้สื่อข่าวบางคนพยายามเข้าใกล้ เขาแต่เขาปล่อยพลังออมนิฟอซเส้นเล็กๆ ออกมาและขัดขวางพวกเขาไว้ซึ่งทำให้พวกเขายากที่จะเข้าหาเขา

เขาเดินตรงเข้าไปในห้องรอขณะที่เขาฟังเสียงผู้คนที่มารวมตัวกันรอบๆ สนามมันเป็นเวลาเย็นแล้วตอนนี้สนามกีฬาเต็มไปด้วยไฟประดับขณะที่เปลวไฟของ ไฟร์ ลุกไหม้ในยามพลบค่ำ

ดอกไม้ไฟบางดวงถูกจุดขึ้นขณะที่ผู้คนเฝ้าดูพวกมันอย่างสนุกสนาน จูเลียนนั่งอยู่ในห้องรอขณะที่เขาปิดตาลง เมื่อได้ยินเสียงใครเข้ามาในห้องนั่นคือศาสตราจารย์โอคิโดะ ซาโตชิและเพื่อนของเขา

โอคิโดะ “ดูเหมือนว่าเธฮจะพร้อมแล้วสำหรับคืนนี้”

จูเลียน “เหมือนเดิม แค่ไปที่นั่นและชนะ”

โอคิโโะ “เธอมั่นใจก็ดีแล้ว”

ซาโตชิ “ใช่ จูเลียนไปแสดงให้เธอเห็นว่าใครกันแน่ที่เจ๋งกว่า พวกเราทุกคนจะเป็นกำลังใจให้นาย”

คาสุมิ “ใช่ เราจะเชียร์นายตลอดทั้งคืน”

ทาเคชิ “ทำให้ดีที่สุดนะ!”

จูเลียนมองไปที่พวกเขาและคิดว่าแม้ว่าพวกเขาจะน่ารำคาญ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

จูเลียน “ขอบคุณ”

โอคิโดะ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปก่อน ตอนนี้ฉันถูกเรียกโดยคณะกรรมการของลีกให้ไปร่วมกับพวกเขาแล้ว”

ศาสตราจารย์โอคิโโะเดินจากไป ปล่อยให้จูเลียนอยู่กับพวกซาโตชิ

คาสุมิ “พวกเราจะออกไปแล้วเหมือนกัน ต้องหาที่นั่งให้ได้เร็วๆ ไม่งั้นคงถูกแย่งไป”

คาสุมิลากซาโตชิกับทาเคชิออกไปจากห้อง ปล่อยให้จูเลียนอยู่คนเดียว

เวลาผ่านไปไม่นาน เมื่อนักพากย์เริ่มประกาศตามปกติพร้อมกับศาสตราจารย์โอคิโดะ

นักพากย์ “ในที่สุดช่วงเวลาที่เราทุกคนรอคอยสำหรับตอนจบของลีกอินดิโกที่จูเลียนและซายูริจะเผชิญหน้ากันเพื่อชิงตำแหน่งผู้ชนะในลีกอินดิโก พวกเขาทั้งคู่เป็นเทรนเนอร์ที่ดีที่สุดในบรรดาผู้เข้าแข่งขัน พวกเขาพิสูจน์ให้เห็นแล้วด้วยการเป็นผู้เข้ารอบสุดท้าย ตอนนี้ฉันจะแนะนำแขกรับเชิญพิเศษของเราสำหรับงานวันนี้ศาสตราจารย์โอคิโดะที่อยู่ข้างประธานทามะรันเซะ ศาสตราจารย์โอคิโดะมีคำพูดอะไรสำหรับผู้เข้ารอบสุดท้ายไหมครับ?”

โอคิโดะ “อื้ม หวังว่าวันนี้ทั้งคู่จะสนุกกับการต่อสู้กันนะ”

นักพากย์ “ตอนนี้ขอแนะนำผู้เข้ารอบสุดท้ายของเราคนแรกคือ ซายูริที่ทำงานหนักและเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดเพื่อมาถึงที่นี่ได้ในที่สุด”

หลังจากผู้ประกาศเรียกชื่อซายูริ เธอก็เข้าสู่สนาม

นักพากย์ “ต่อไปคือจูเลียนที่ชนะทุกคนในลีกโดยไม่เสียโปเกมอนไปแม้แต่ตัวเดียวในการต่อสู้”

เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขา จูเลียนลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปที่ประตูที่นำไปสู่สนาม เขาเห็นชายคนหนึ่งเปิดประตูให้เขาขณะที่เขาเข้าสู่สนาม เขามองไปรอบๆ และเขาก็ต้องประหลาดใจกับฝูงชนจำนวนมากที่กำลังกรีดร้องออกจากปอดของพวกเขา พวกเขามาเชียร์จูเลียนเขามองเห็นกล้องทุกหนทุกแห่งมันกำลังถ่ายทอดสดไปทั่วคันโตและภูมิภาคต่างๆ เขาเห็นเฮลิคอปเตอร์ของช่องข่าวต่างๆ บินโฉบไปมาเหนือสนามเพื่ออัปเดตข้อมูลของกิจกรรมหลักของวันนี้

นักพากย์ “เมื่อคู่แข่งของเราทั้งคู่พร้อมแล้วก็มาเริ่มกันเลย”

กรรมการก้าวไปข้างหน้าขณะที่เขาดูทั้งผู้เข้ารอบสุดท้ายทั้งสอง

กรรมการ “โปเกมอนแบทเทิลนี้มีไว้เพื่อตัดสินผู้ชนะของลีกอินดิโก เทรนเนอร์แต่ละคนจะใช้โปเกมอนหกตัวในการต่อสู้ เทรนเนอร์ทั้งสองได้รับอนุญาตให้สลับโปเกมอนของพวกเขาในระหว่างการต่อสู้ พวกคุณพร้อมหรือยัง?”

จูเลียน / ซายูริ “พร้อม”

กรรมการ “จากนั้นก็เริ่มการต่อสู้ได้”

ซายูริ “ไปเลย มอร์ฟอน”

จูเลียน “คาบุท็อปส์”

ทั้ง มอร์ฟอน และ คาบุท็อปส์ เข้ามาในสนาม พวกมันมองหน้ากัน

นักพากย์ “นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็น คาบุท็อปส์ ของจูเลียน ศาสตราจารย์โอคิโดะคุณช่วยเล่าเรื่อง คาบุท็อปส์ ให้เราฟังได้ไหม”

โอคิโดะ “แน่นอน คาบุท็อปส์ เป็นโปเกมอนที่อาศัยอยู่ในสมัยโบราณ แต่ตอนนี้พวกมันสามารถฟื้นขึ้นมาจากฟอสซิลของพวกมันได้ คาบยุท็อปส์ เป็นโปเกมอนประเภทหินและน้ำดังนั้นจึงมีข้อได้เปรียบต่อ มอร์ฟอน”

นักพากย์ “ฟอสซิลที่มีชีวิตจริง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเลย”

ซายูริ “มอร์ฟอนใช้ Sludge Bomb”

จูเลียน “สวนกลับด้วย Ice Beam”

มอร์ฟอนปล่อย Sludge Bomb หลายลูกไปทางคาบุท็อปส์ มันจึงสวนกลับด้วย Ice Beam และแช่แข็งพวกมันในอากาศจนตกลงสู่พื้นและแตกเป็นชิ้นๆ

จูเลียน “ใช้ Metal Sound”

คาบุท็อปส์ตวัดกรงเล็บทั้งสองของมันทำให้เกิดเสียงฟู่ที่สร้างความรำคาญให้กับ มอร์ฟอน ที่กำลังลอยอยู่ในอากาศจนการป้องกันพิเศษของมันหายไป

จูเลียน “Ice Beam”

คาบุท็อปส์พุ่งขึ้นและยิงลำแสงน้ำแข็งอันทรงพลังไปยัง มอร์ฟอน

ซายูริ “มอร์ฟอนหลบ”

มอร์ฟอนรีบหลุดออกจากสถานะหงุดหงิดและหลบ Ice Beam ที่เฉียดไปไม่กี่นิ้ว

จูเลียน “อย่าหยุดแล้วใช้ Ice Beam ต่อไป”

คาบุท็อปส์เริ่มยิงลำแสงน้ำแข็งหลายๆ ครั้ง แม้ว่าพวกมันจะไม่ทรงพลังเท่าอันก่อนแต่พวกมันจะเร็วมากขึ้น

ซายูริ “มอร์ฟอนใช้การป้องกัน”

มอร์ฟอนใช้การป้องกันทรงกลมออกมาและหลบหนีจากลำแสงน้ำแข็ง

จูเลียน “Stone Edge”

คาบุท็อปส์ฟาดกรงเล็บของมันลงบนพื้น ก้อนหินขนาดใหญ่เริ่มฉีกเปิดพื้นและกระแทกเข้ากับ มอร์ฟอน ซึ่งยังอยู่ภายใต้การป้องกันแต่ก็เกอดเมื่อรอยแตกบนโล่ของมัน

จูเลียน “Water Pulse”

คาบุท็อปส์ ยิง Water Pulse ออกมาหลายเส้นในขณะที่มันโจมตีโล่ป้องกันรอบๆ มอร์ฟอน อย่างต่อเนื่อง ในที่สุด มอร์ๆฟอน ก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและการป้องกันก็แตกเป็นเสี่ยงๆ Water Pulse ปะทะกับมันจนกระเด็นไปข้างหลังแต่เนื่องจากการป้องกันพิเศษทำให้ Water Pulse ลดความรุนแรงลงแต่ก็ยังทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากกับมัน

จูเลียน “เสร็จแล้วก็ใช้ X-Scissors”

คาบุท็อปส์เร่งไปข้างหน้าเพื่อเข้าหามอร์ฟอนที่กำลังล้มลง X-Scissors ถูกส่งเป็นตัว X สีเขียวขนาดใหญ่ต่อหน้าต่อตาทุกคน จากนั้นทุกคนก็เห็น มอร์ฟอน ที่อยู่บนพื้นนอนหมดสติและ คาบุท็อปส์ ยืนอยู่ห่างจากมันไม่กี่เมตร

กรรมการ “มอร์ฟอนสู้ต่อไม่ได้ คาบุท็อปส์ชนะ”

นักพากย์ “โปเกมอนตัวแรกของซายูริพ่ายแพ้แล้ว เธอจะส่งใครไปเผชิญหน้ากับคาบุท็อปส์ต่อกัน”

ซายุริ “ไปเลย ฟุชิกิโซ”

นักพากย์ “ซายูริส่ง ฟุชิกิโซของเธอไปต่อสู้กับคาบุท็อปส์ ศาสตราจารย์โอคิโดะคุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้”

โอคิโดะ “มันเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ทักษะประเภทหญ้ามีผลต่อคาบุท็อปส์ถึง 4 เท่าหากฟุชิกิโซจัดการโจมตีด้วยท่าประเภทหญ้ามันอาจมีโอกาสชนะ”

ซายูริ “ฟุชิกิโซใช้ Razor Leaf”

จูเลียน “โต้กลับด้วย Ice Beam”

ใบมีดจำนวนมากของฟุชิกิโซพุ่งเข้าใส่คาบุท็อปส์ แต่คาบุท็อปส์สวนกลับด้วยลำแสงน้ำแข็งและโยกหัวของมันจากซ้ายไปขวาและหลบใบมีดได้ทั้งหมด

จูเลียน “คาบุท็อปส์ใช้ Blizzard”

คาบุท็อปส์ยกกรงเล็บของมันขึ้นจนเริ่มมีหิมะตกจากนั้นมันก็กลายเป็นพายุหิมะที่ทรงพลัง มันเริ่มแช่แข็งทุกอย่างบนสนามจนถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ อุณหภูมิเริ่มลดลงอย่างต่อเนื่อง

นักพากย์ “กลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมของจูเลียนเริ่มครอบคลุมสนามทั้งหมดด้วยหิมะและมันจะมีผลอย่างมากต่อฟุชิกิโซ หากฟุชิกิโซไม่มีแผนคงจะเป็นปัญหาใหญ่มาก”

ซายูริ “ฟุชิกิโซใช้ Sunny Day เร็ว”

ฟุชิกิโซที่หนาวสั่นก็ใช้ Sunny Day ดวงอาทิตย์เริ่มส่องแสงเป็นประกายค่อยๆ ละลายหิมะในสนามจนมันกลายเป็นน้ำ

จูเลียนยิ้มเยาะเมื่อเห็นสิ่งนี้

จูเลียน “คาบุท็อปส์นี่เป็นโอกาสของนาย X-Scissors”

ทันใดนั้นคาบุท็อปส์ก็พุ่งเข้าหาฟุชิกิโซด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเดิมและใช้ X-Scissor พุ่งเข้าใส่ฟุชิกิโซอย่างรุนแรงจนมันกลิ้งไปบนแอ่งน้ำ

จูเลียน ‘ความเร็วของคาบุท็อปส์พิ่มขึ้นทุกครั้งที่สัมผัสกับน้ำด้วยความสามารถของ Swift Swim ความเร็วของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก’

ฟุชิกิโซได้รับบาดเจ็บจากความเสียหายที่เกิดจาก X-Scissor ซึ่งร้ายแรงมาก

ซายูริ “ฟุชิกิโซทนไว้ก่อนอย่ายอมแพ้นะ”

ฟุชิกิโซพยายามที่จะลุกขึ้น แต่มันก็เจ็บหนักมาก มันอยากจะต่อสู้จริงๆ มันจำได้ว่ามันฝึกกับซายูริมาหนักแค่ไหน และในที่สุดมันก็ยืนได้ทั้งสี่ขาแล้วทันใดนั้นมันก็เริ่มเรืองแสง ตัวมันใหญ่ขึ้นและในที่สุดดอกไม้ก็เบ่งบาน มันวิวัฒนาการมาเป็น ฟุชิกิบานะ

ซายูริ “ฟุชิกิโซ ไม่ ฟุชิกิบานะมาชนะศึกนี้กันเถอะ”

ฟุชิกิบานะพยักหน้าให้เทรนเนอร์ของมันและจ้องที่คาบุท็อปส์อย่างจริงจัง

จูเลียน “คาบุท็อปส์ Ice Beam”

ทันใดนั้นฟุชิกิบานะก็ส่ง Energy Ball ออกมาโต้กลับ

ซายูนิ “นายเรียนรู้ Energy Ball แล้วเหรอ”

ฟุชิกิโซพยักหน้า

ซายูนิ “เยี่ยมมาก ตอนนี้ล่ะใช้ Energy Ball”

จูเลียน “ตัดมันด้วย Metal Claw แล้วจบด้วย Night Slash”

คาบุท็อปส์ระเบิดความเร็วสูงไปยัง Energy Ball ที่เข้ามา มันยกกรงเล็บของมันขึ้นและฟันลงไปตัดลูกบอลเป็นสองส่วน จากนั้นมันก็วิ่งไปข้างหน้าไปยังฟุชิกิบานะขณะที่กรงเล็บของมันเปล่งแสงเป็นสีดำพร้อมกับที่ Energy Ball สองส่วนระเบิดอยู่ข้างหลังมัน

ซายูริ “ฟุชิกิบานะตอบโต้ด้วย Bulldoze เต็มกำลัง”

ฟุชิกิบานะวิ่งเข้าหาคาบุท็อปส์จนพื้นเกิดการสั่นสะเทือนขนาดเล็ก บนหัวของมันเรืองแสงขณะที่มันต้องการที่จะตอบโต้คาบุท็อปส์ด้วยพลังเต็มที่ด้วย Bulldoze

ทั้งคาบุท็อปส์และฟุชิกิบานะปะทะกันจนทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่แล้วตามมาด้วยคลื่นสั่นสะเทือนขณะที่ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทุกที่ เมื่อฝุ่นหายไปทุกคนก็เห็นคาบุท็อปส์ที่ยืนมันบาดเจ็บสะดุ้งเล็กน้อยและฟุชิกิบานะที่สลบบนพื้น

กรรมการ “ฟุชิกิบานะไม่สามารถสู้ต่อได้ คาบุท็อปส์ชนะ”

นักพากย์ “การประลองระหว่างคาบุท็อปส์กับฟุชิกิบานะนี่สมเป็นการต่อสู้ในรอบชิงชนะเลิศจริงๆ”

โอคิโดะ “ใช่ เป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่มาก”

จูเลียน ‘ฟุชิกิบานะนั้นค่อนข้างน่าแปลกใจ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะทำให้คาบุท็อปส์บาดเจ็บ’

นักพากย์ “ตอนนี้โปเกมอนสองตัวของซายูริถูกกำจัดไปแล้ว มาดูกันว่าเธอจะส่งโปเกมอนตัวไหนเป็นตัวต่อไป”

ซายูริ “ไปเลย โกลดัก”

นักพากย์ “โปเกมอนตัวที่สามของเธอคือโกลดัก เธอต้องการใช้กลยุทธ์อะไรในการส่งมันมากันแน่”

จูเลียน “คาบุท็อปส์กลับมา”

ทันใดนั้นจูเลียนก็เรียกคาบุท็อปว์กลับไปที่โปเกบอล ทำให้ทุกคนตกใจ

นักพากย์ “คุณพระช่วย จูเลียนเรียกคาบุท็อปส์ของเขากลับงั้นหรือ โปเกมอนที่เขาจะส่งต่อไปมันจะเป็น ฟุชิกิบานะ พีจ็อต เก็งก้า หรือ เอเลคิเบิล ของเขากันแน่ หรือจะเป็นโปเกมอนตัวใหม่ที่เขายังไม่เคยเปิดเผย”

วันที่สองของการแข่ง 16 อันดับสุดท้ายส่งผลให้มีเทรนเนอร์อีก 4 คนเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศ ได้แก่ โยชิกิ เจคอป กันเทซึ และ โนโซมิ

ในรอบก่อนรองชนะเลิศ จูเลียนเผชิญหน้ากับแอนดรูว์และเอาชนะเขาได้โดยใช้เพียงแค่ เอเลคิเบิล และ พีจ็อต ของเขา เนื่องจากเป็นการต่อสู้หกต่อหกและผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ ซายูริ (ซายูริ คือ Assunta ที่ไปหาคำอ่านแล้วมันเขียน Sayun แต่พออ่านตัวคาตาคานะแล้วมันเขียนว่า サユリ ที่อ่านว่า sayuri ครับ สงสัยตาคนเขียนคำอ่านน่าจะเขียนผิด) ยังก้าวเข้าสู่รอบรองชนะเลิศด้วยการเอาชนะฮิโรชิ ส่วนคนอื่นๆ ที่ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศได้แก่ โยชิกิ และ กันเทซึ

เทรนเนอร์ที่เผชิญหน้ากันในรอบรองชนะเลิศได้แก่

จูเลียน Vs กันเทซึ

ซายูริ Vs โยชิกิ

รอบรองชนะเลิศยังคงเป็นเหมือนเดิมที่จูเลียนใช้เพียง เก็งก้า และ พีจ็อต ของเขาเพื่อชนะกันเทซึที่เป็นเทรนเนอร์ประเภทพลังจิตและกลายเป็นผู้เข้ารอบคนแรก ซายูริก็เอาชนะโยชิกิหลังจากการต่อสู้ที่ยากลำบากและเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศในขณะที่เธอจะเผชิญหน้ากับจูเลียนเพื่อชิงตำแหน่งแชมป์ลีกอินดิโก

ขณะนี้อินเทอร์เน็ตกำลังดุเดือด ทุกคนกำลังพูดถึงการแข่งขันของจูเลียน Vs ซายูริ หลายคนสนับสนุนจูเลียนอย่างเห็นได้ชัดหลังจากได้เห็นการแข่งขันที่ผ่านมาของเขา แต่ซายูริก็มีแฟนคลับฮาร์ดคอร์ของเธอที่คอยเชียร์เธอด้วย จูเลียนรู้ถึงความโกลาหลจากชื่อของเขาที่กำลังเกิดในอินเทอร์เน็ต แต่เขาก็ไม่สนใจพวกมัน ตอนนี้เขาเริ่มเบื่อแล้วการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขาคือหลังจากนั้นอีกสองวันและการต่อสู้ครั้งนี้จะออกอากาศทั่วคันโตและยังมีภูมิภาคต่างๆ อีกมากมายเช่น โจโต โฮเอ็น และ ซินโน จูเลียนไม่ได้ ‘ไม่ชอบ’ แต่เขาทำอะไรกับมันไม่ได้

จูเลียนตัดสินใจไปที่สนามอินดิโกสเตเดียมเพื่อชมการต่อสู้ระหว่างกันเทซึและโยชิกิ พวกเขากำลังต่อสู้กันเพื่อตัดสินอันดับสามในลีกเมื่อจูเลียนไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นคนมากมายนั่งอยู่ในฝูงชนเพื่อรอการแข่งขันเริ่มขึ้น จูเลียนถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาไปยังสถานที่อื่นเพื่อดูการต่อสู้เพราะอาจจะทำให้เกิดความปั่นป่วนหากเขาไปนั่งร่วมกับฝูงชน เขาจึงนั่งและรอให้การแข่งขันเริ่มขึ้น

นักพากย์เริ่มพูดคุยขณะที่เขาแนะนำเทรนเนอร์ทั้งสอง

นักพากย์ “สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษวันนี้เป็นวันตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ครองตำแหน่งที่สามในลีกอินดิโก การต่อสู้ในวันนี้ระหว่างกันเทซึที่พ่ายแพ้ต่อจูเลียนและโยชิกิที่พ่ายแพ้ให้กับซายูริในนัดที่แล้ว ตอนนี้พวกเขาต้องการคว้าอันดับสามในลีกเพื่อมีตำแหน่ง TOP 3”

หลังจากการประกาศของนักพากย์ทั้งโยชิกิและกันเทซึเข้าสู่สนามรบหลังจากที่กรรมการส่งสัญญาณ ทั้งคู่ก็เริ่มการต่อสู้ขณะที่จูเลียนกำลังดูเขาก็ได้ยินเสียงพูดถามเขา

“คุณคิดว่าใครจะชนะ”

จูเลียนหันกลับไปเห็นผู้หญิงสวมเสื้อสีแดงดำและกระโปรงรัดรูป เธอมีเส้นผมสีน้ำเงินเข้มและดวงตาสีน้ำตาล เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เธอคือซายูริคู่ต่อสู้ของเขาในรอบชิงชนะเลิศ

จูเลียน “กันเทซึจะชนะ”

ซายูริรู้สึกประหลาดใจกับคำตอบอย่างกะทันหันจากจูเลียน เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะตอบเร็วขนาดนี้

ซายูริ “ทำไมถึงคิดอย่างนั้น”

จูเลียน “กันเทซึมีประสบการณ์มากกว่า”

จูเลียนไม่ได้พูดอะไรมากนัก ตอนที่เขาต่อสู้กันเทซึเขาประทับใจมาก เขายังคาดเดาว่าถ้าซายูริสู้กับกันเทซึแทนที่จะเป็นโยชิกิ เธอจะต้องแพ้แน่

ซายูริ “ฉันคิดว่าโยชิกิจะชนะ ฉันได้ต่อสู้กับเขาด้วยพลังทั้งหมดของฉัน และฉันรู้ว่าเขาจะเอาชนะกันเทซึได้อย่างง่ายดาย คุณจะแน่ใจได้อย่างไรว่ากันเทซึจะมีประสบการณ์มากกว่า ในเมื่อเขาไม่สามารถกำจัดโปเกมอนของคุณได้แม้แต่ตัวเดียว”

จูเลียน “ไม่มีคู่ต่อสู้ของฉันคนใดสามารถกำจัดโปเกมอนของฉันได้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถตัดสินพวกมันด้วยสิ่งนั้นได้”

ซายูริตัวแข็งทื่อหลังจากที่ได้ยินจูเลียนพูด เธอรู้ว่าเธอทำผิดพลาดโดยพูดแบบนั้นเธอลืมไปว่าจูเลียนเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวและไม่สามารถเอาชนะได้ง่ายๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมแพ้ เธอต้องการที่จะชนะในครั้งนี้และเธอจะฝึกฝนให้หนักขึ้นเพื่อมัน

ซายูริ “นั่นจะไม่เกิดขึ้นเมื่อเราสู้กัน”

จูเลียน “จะชนะเหรอ?”

จูเลียนมองเธอด้วยสายตาข่มขู่ เขาต้องการเห็นว่าแท้จริงแล้วเธอมีความมุ่งมั่นเพียงใด ซายูริรู้สึกกดดันเมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาของจูเลียน เธอเริ่มสงสัยในตัวเองว่าเธอจะชนะได้หรือไม่ แต่เธอกลับมามีความมั่นใจอย่างรวดเร็ว เธอตั้งใจจริงและต้องการที่จะชนะนั้นทำให้เธอหลุดพ้นจากความกดดันที่ไม่รู้จักนี้

จูเลียนพยักหน้าเมื่อเห็นความตั้งใจของซายูริ แต่เขารู้ว่าเธอไม่แข็งแกร่งเท่ากันเทซึ

จูเลียนมองย้อนกลับไปที่สนาม เมื่อเห็นว่ากันเทซึและโยชิกิได้เริ่มต่อสู้กันแล้ว ซายูริก็นั่งดูการต่อสู้อย่างระมัดระวัง เธอไม่ต้องการกังวลกับการพูดคุยกับจูเลียนเพราะเธอจะไม่ได้อะไรจากมัน

การต่อสู้ดำเนินไปตามคำทำนายของจูเลียน กันเทซึชนะในขณะที่โปเกมอนของเขายังเหลืออยู่สองตัว เขาได้อันดับสามในลีกนี้โยชิกิรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็ผ่านมันไปได้ในที่สุด

จูเลียนลุกขึ้นยืนและเดินจากไป ซายูริเฝ้าดูเขาเดินจากไปขณะที่เธอมองเขาอย่างจริงจัง เมื่อเธอเห็นว่ากันเทซึต่อสู้อย่างไรในวันนี้เธอก็ถามตัวเองว่าเธอสามารถเอาชนะกันเทซึได้หรือไม่ แต่เมื่อเธอคิดว่ากันเทซึพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเพียงใดโดยจูเลียน เธอก็รู้ว่าเธอจะต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เธอเคยเผชิญมา

จูเลียนกลับไปที่ห้องของเขาและพบการแจ้งเตือนบนคอมพิวเตอร์ เขามองไปที่มันและเห็นศาสตราจารย์โอคิโดะพยายามติดต่อเขา เขารีบโทรหาศาสตราจารย์โอคิโดะทันที หน้าจอคอมพิวเตอร์เปลี่ยนไปพร้อมกับศาสตราจารย์ปรากฏในนั้น

จูเลียน “ศาสตราจารย์”

โอคิโดะ “อ่า จูเลียนฉันโทรหาเธอเพื่อบอกว่าฉันจะไปที่ราบสูงอินดิโก พวกเขาขอให้ฉันเป็นพิธีกรพิเศษและคอมเมนเตเตอร์สำหรับรอบชิงชนะเลิศ”

จูเลียน “ฉันเข้าใจแล้ว แล้วเมื่อไรคุณจะมาถึง”

โอคิโดะ “ฉันจะไปถึงพรุ่งนี้เย็น”

จูเลียน “ศาสตราจารย์โอคิโดะ ผมมีคำถาม”

โอคิโดะ “อะไรเรอะ”

จูเลียน “ใครคือแชมป์ของภูมิภาคคันโต”

โอคิโดะ “อ่า….จริงๆ แล้วคันโตยังไม่มีแชมเปี้ยนตอนนี้”

จูเลียน “ไม่มีเหรอ”

โอคิโดะ “ใช่ ฉันเคยเป็นแชมป์คันโตคนก่อน แต่ฉันลาออกจากตำแหน่งนั้นเพื่อสานต่อความฝันของฉันที่จะเป็นนักวิจัยโปเกมอน หลังจากที่ฉันลาออกก็ไม่มีใครสามารถคว้าแชมป์ลีกได้ ไม่มีใครสามารถเอาชนะหัวกะทิทั้งสี่ได้ ดังนั้นที่นั่งแชมป์จึงยังว่างฉันคิดว่าเธอรู้เรื่องนี้แล้ว”

จูเลียน “ผมรู้ว่าคุณเคยเป็นแชมป์ แต่ผมไม่รู้เกี่ยวกับแชมป์ปัจจุบันเพราะผมไม่เคยใส่ใจที่จะตรวจสอบมัน”

โอคิโดะ “ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น วาตารุจากสี่หัวกะทิอาจจะเป็นแชมป์ในไม่ช้าถ้าเขากลายเป็นแชมป์ของโจโต เขาก็จะเป็นแชมป์คันโตได้เช่นกัน”

จูเลียน “วาตารุเหรอ ฉันเดาว่าเขาทำได้”

โอคิโดะ “ทำไมเธอไม่เป็นแชมป์ซะล่ะ เธอแข็งแกร่งและเป็นคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งนั้นมาก”

จูเลียน “ฉันไม่สนใจที่จะรับตำแหน่งแชมเปี้ยน ฉันแค่ต้องการเดินทางการเป็นแชมป์จะผูกฉันไว้ที่เดียว”

โอคิโะ “*ถอนหายใจ* ก็ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ล่ะนะ มันเป็นทางเลือกของเธอและไม่มีใครสามารถแทรกแซงได้”

จูเลียน “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปแล้วนะ”

โอคิโดะ “ตกลง”

จูเลียนปิดคอมพิวเตอร์ขณะที่เขากระโดดขึ้นเตียง

จูเลียน ‘ใครจะไปคิดว่าคันโตไม่มีแชมป์ ฉันควรจะตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนฉันจะได้ไม่ผิดหวัง’

จูเลียนหลับตาลงและหลับไป

แวนมองไปที่จูเลียนด้วยแววตาที่ลุกโชน จากการแสดงออกของเขาจูเลียนสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าแวนคนนี้เป็นพวกบ้าคลั่ง ดังนั้นจูเลียนจึงตัดสินใจเล่นร่วมกับแวนเล็กน้อย

แวน “ในที่สุดเราก็ได้พบกันฉันรอที่จะต่อสู้กับนายตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันเห็นการต่อสู้ของคุณในรอบคัดเลือก”

จูเลียนแค่มองและไม่พูดอะไรเพราะเขาไม่มีอะไรจะพูด จูเลียนได้ยินชื่อของแวนครั้งแรกเมื่อวานนี้เท่านั้น เขาไม่รู้จักเทรนเนอร์ใน 16 อันดับสุดท้ายคนอื่นยกเว้น ซาโตชิ ฮิโรชิ และ โยชิกิ ที่เอาชนะชิเงรุในรอบคัดเลือกรอบที่สี่ของเขา

เมื่อเห็นจูเลียนเป็นใบ้และไม่ตอบกลับแวนก็ยอมแพ้ เขาสังเกตว่าจูเลียนไม่ได้พูดมากในระหว่างการต่อสู้อื่นๆ เช่นกัน แวนก็ไม่ได้สนใจมันในขณะที่เขายังคงพูดต่อไป

แวน “ฉันจะเอาชนะนายและคู่ต่อสู้ทุกคนและคว้าแชมป์ลีกนี้ไป”

จูเลียน ‘เขาดูมั่นใจมาก ฉันควรจะทำลายมันหน่อย ฉันหวังว่าเขาจะสู้ได้จริงๆ’

จูเลียนไม่ตอบกลับ ในขณะที่เขารอให้การแข่งขันเริ่มขึ้น

นักพากย์ “การแข่งขันนัดที่สองของวันนี้กำลังจะเริ่มขึ้น การต่อสู้ครั้งแรกของวันนี้ก็ยอดเยี่ยมมากและแอนดรูว์ก็ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในขณะที่เขาก้าวเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ ตอนนี้เรามาดูการต่อสู้ในปัจจุบันของเรากัน การต่อสู้ระหว่างแวนกับจูเลียน แวนเป็นหน้าใหม่ในลีก Indigo และได้แสดงทักษะของเขาด้วยการเอาชนะเทรนเนอร์แต่ละคนที่เขาเผชิญโดยใช้โปเกมอนเพียงสองตัวในการต่อสู้ อีกด้านก็คือจูเลียนและเขามีสถิติในการเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดของเขาโดยใช้โปเกมอนเพียงตัวเดียว โปเกมอนที่เขาโชว์ออกมาคือ ฟุชิกิบานะ และ พีจ็อต ส่วนโปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขายังคงเป็นปริศนาครับ สำหรับเรานี่จะเป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นมาก”

จากนั้นกรรมการก็ก้าวไปข้างหน้าดูแลธงสองอันที่มีสีแดงและเขียวก่อนมองไปที่ทั้งคู่

กรรมการ “นี่คือรอบน็อคเอาต์เพื่อตัดสินผู้เข้ารอบก่อนรองชนะเลิศสำหรับการแข่งขันลีกอินดิโก เทรนเนอร์ทั้งสองได้รับอนุญาตให้ใช้โปเกมอนสามตัวโดยทั้งสองได้รับอนุญาตให้สลับโปเกมอนของพวกเขาในระหว่างการต่อสู้ได้ คนแรกที่โปเกมอนทั้งหมดไม่อาจสู้ต่อได้ก็จะแพ้ไป”

กรรมการ “เทรนเนอร์แวนพร้อมไหม”

แวนพยักหน้า

กรรมการ “เทรนเนอร์จูเลียนพร้อมหรือยัง”

จูเลียนก็พยักหน้า

กรรมการ “การต่อสู้เริ่มได้”

กรรมการตะโกนขณะที่เขาโบกธงทั้งสองเพื่อเริ่มการแข่งขัน

จูเลียน “พีจ็อต ไป”

แวน “พีจ็อต เหอะ งั้นฉันเลือก อิวาร์ค”

นักพากย์ “ทั้งคู่ได้เลือกโปเกมอนของพวกเขาแล้ว จูเลียนเลือกพีจ็อตของเขาในขณะที่แวนใช้โปเกมอนตัวใหม่ของเขาครับ”

ขูเลียน ‘อิวาร์คเป็นตัวเลือกที่ดี การโจมตีของมันจะไม่เป็นปัญหามากนักแต่พลังป้องกันมันสูงมาก’

ในขณะที่จูเลียนกำลังคิด แวนก็เริ่มจู่โจมแล้ว

แวน “อิวาร์คใช้ Rock Throw”

อิวาร์คสร้างก้อนหินขนาดเล็กจำนวนมากรอบๆ ตัว และยิงไปที่ พีจ็อต แต่พีจ็อตก็หลีกเลี่ยงพวกมันได้อย่างง่ายดายด้วยการปรับองศาปีกเล็กน้อยและหลบพวกมันทั้งหมด

แวน “อิวาร์คอย่าหยุด ใช้ Rock Throw ต่อเนื่อง”

อิวาร์คสร้างหินขนาดเล็กจำนวนมากมาอีกครั้งและคราวนี้พวกมันเร็วกว่ารอบก่อนหน้า แต่ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะ พีจ็อต เร็วกว่าและหลบผ่านพวกมันได้โดยไม่โดนแตะต้อง

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าเขาจะจดจ่ออยู่กับการรุกและการป้องกัน อย่างอิวาร์คทำไมเขาถึงพยายามป้องกัน แต่โชคร้ายหน่อยที่เขาต้องเผชิญหน้ากับฉัน’

Rock Throw ยังคงยิงต่อไปขณะที่ พีจ็อต หลบพวกมันทีละก้อน

จูเลียน “พีจ็อต ขึ้นฟ้าและเบี่ยงเบนความสนใจโดยใช้ Twister”

พีจ็อตหนีหินก้อนเล็กๆ และบินขึ้นไปบนฟ้า มันเริ่มกระพือปีกและสร้าง Twister ขนาดใหญ่แล้วส่งไปยังก้อนหินที่พุ่งเข้ามา

Twister ดูดก้อนหินที่เข้ามาข้างในและส่งพวกมันกระแทกกับพื้นมีเพียงไม่กี่ก้อนที่โดน อิวาร์ค และทำให้มันตกใจ

นักพากย์ “การโจมตีของอิวาร์คถูกสวนกลับแล้ว!”

แวน “อิวาร์คปกป้องตัวเอง”

แวนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะโดนพลิกกลับมาที่ตัวเขาเอง เนื่องจาก Twister เป็นท่าที่สามารถเบี่ยงเบนท่าเคลื่อนไหวประเภทหินได้อย่างง่ายดาย

จูเลียน “พุ่งดิ่งลงไปแล้วใช้ Sand Attack”

พีจ็อตพุ่งดิ่งลงอย่างรวดเร็วและใช้ Sand Attack ในขณะที่อิวาร์คยังคงง่วนอยู่กับการพยายามหนีจากพายุหินที่พุ่งเข้าหามัน ทรายเริ่มลอยขึ้นเมื่อพีจ็อตหายเข้าไปในนั้น

แวน ‘เชี่ย นี่เหมือนกับการต่อสู้ของเขากับคาสซันดราเลย ถ้าอิวาร์คกับฉันมองไม่เห็นพีจ็อต เราก็ไม่สามารถตอบโต้ได้ เรากำลังมีปัญหาแล้ว’

จูเลียน “ระดมโจมตีอิวาร์คด้วย Steel Wings”

เนื่องจากพีจ็อตผสมผสานกันอย่างดีในหมอกทราย อิวาร์คไม่รู้ว่ามันจะถูกโจมตีจากที่ใด พีจ็อต พุ่งเข้าใส่อิวาร์คจากทางขวาด้วยปีกเหล็กอันทรงพลัง ทักษะประเภทเหล็กมีประสิทธิภาพมากดังนั้น อิวาร์ค จึงได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่หยุดแค่นั้น ปีกเหล็กอีกระลอกถูกส่งไปทางด้านหน้าของตัวมันจากนั้นก็ทางซ้ายจากนั้นก็มาทางขวา การเคลื่อนไหวของพีจ็อคนั้นไม่สามารถคาดเดาได้และทำให้แวนกับอิวาร์คอยู่ในจุดที่ยากลำบากจริงๆ พวกเขาไม่รู้ว่าพีจ็อตจะมาจากทางไหน

นักพากย์ “เราไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เราทุกคนรู้ว่า อิวาร์ค กำลังถูกต้อนจนมุมและไม่สามารถหาทางออกได้ ดูเหมือนว่ามันจะจบลงแล้วสำหรับอิวาร์ค”

แวน ‘นี่มันแย่มากถ้ายังคงเป็นแบบนี้ต่อไป อิวาร์ค จะไม่สามารถทนได้ การโจมตีของทรายกำลังหายไป อิวาร์อ อยู่ตรงนั้น’

แวน “อิวาร์คทนต่อไปอีกหน่อยมันจะจบแล้ว”

อิวาร์คยังคงแข็งแกร่งและยืนหยัดอยู่ได้จนฝุ่นทรายหายไปอย่างสมบูรณ์ แวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นอิวาร์คยังคงทนอยู่ที่นั่น แต่จู่ๆ เขาก็สังเกตเห็นบางอย่าง

แวน “พีจ็อต อยู่ที่ไหนกัน”

แต่มันสายเกินไปที่เขาจะรู้ตัว พีจ็อตได้บินขึ้นไปในอากาศก่อนที่กลุ่มทรายจะหายไปจากสายตาของทุกคน เมื่อกลุ่มทรายหายไปมันก็พุ่งลงมาพร้อมกับใช้ Steel Wing และฟาดฟันตรงไปที่หัวของอิวาร์ค จนส่งโปเกมอนตัวใหญ่ลงสู่พื้นในขณะที่หัวของมันกระแทกกับพื้นแข็งและสลบไป

กรรมการ “อิวาร์คสู้ต่อไม่ได้ พีจ็อตชนะ”

นักพากย์ “อิวาร์คโดน Steel Wing จากท้องฟ้าปิดเกมไปแล้ว ตอนนี้เราต้องดูว่าแวนจะมีแผนรับมืออย่างไร”

แวน ‘ตามที่คาดไว้จูเลียนเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากที่สุดในลีกนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะชนะหรือเปล่า แต่ฉันต้องต่อสู้ให้ดีที่สุด’

แวน “ไปเลย สเปียร์”

นักพากย์ “แวนเลือก สเปียร์ ออกมา แวนคิดจะทำอะไรกันแน่ สเปียร์ เสียเปรียบ พีจ็อต อย่างชัดเจนเลย”

จูเลียน ‘สเปียร์ เขาต้องการที่จะต่อสู้บนท้องฟ้าหรือ? ไม่ เขาต้องการใช้พิษกับ พีจ็อต เพื่อที่จะทำให้มันอ่อนแอลง แม้ว่านี่จะเป็นกลยุทธ์ที่ดีจริงๆ และอาจทำให้หลายคนพลาดแต่ไม่ใช่ฉัน’

แวนกำลังคิดที่จะใช้พิษกับ พีจ็อต เขาจึงส่ง สเปียร์ ออกมาเพื่อที่จูเลียนจะได้ใจและไม่จริงจัง เพราะจูเลียนได้เปรียบแบบนี้แวนคิดว่าเขาจะใช้สิ่งนี้เพื่อใช้พิษใส่ พีจ็อต เพื่อทำให้มันอ่อนแอลง แต่เขาก็โชคร้ายที่จูเลียนมีมองเขาออกอย่างชัดเจน

แวน “สเปียร์ ใช้ Twineedle”

สเปียร์ชี้แขนสองข้างที่แหลมคมไปทาง พีจ็อต และพุ่งเข้าหามัน

จูเลียน “พีจ็อต บินออกมา”

พีจ็อต เริ่มบินหนีและหลบหลีกจาก สเปียร์ ในไม่ช้ามันก็กลายเป็นเกมของแมวไล่จับหนู สเปียร์ ยึดเส้นทางตามหลัง พีจ็อต ในบางครั้งพวกมันก็บินเป็นวงกลม บางครั้งก็จะหมุน 360 องศากลางอากาศและการแสดงผาดโผนทางอากาศที่บ้าคลั่งนี้ก็กลายเป็นการแสดงทางอากาศสำหรับผู้ชมขณะที่พวกเขาเฝ้าดูการไล่ล่าระหว่าง พีจ็อต และ สเปียร์

แวนรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเขาไม่สามารถทำให้ สเปียร์ เข้าใกล้ พีจ็อต ได้

แวน “สเปียร์ ใช้ Air Cutter”

สเปียร์ หยุดไล่ตาม พีจ็อต จากนั้นส่ง Air Cutters หลายใบไปทาง พีจ็อต

จูเลียน “หลบแล้วใช้ Air Slash”

พีจ็อต เคลื่อนที่อย่างเชี่ยวชาญหลบหลีกระหว่าง Air Cutters ที่พุ่งเข้ามาและส่ง Air Slash รูปพระจันทร์เสี้ยวขนาดใหญ่ไปทาง สเปียร์ ในขณะที่ พีจ็อต อยู่ใกล้กับ สเปียร์ มาก สเปียร์ ไม่มีเวลาหลบหนีเนื่องจาก Air Slash และโดนโจมตีเข้าไป จนตกมากระแทกพื้น สเปียร์ พยายามที่จะลุกขึ้น แต่ก็สภาพมันก็ไม่ไหว

แวน “วเปียร์ กลับมา”

แวนเรียก สเปียร์ กลับมาเพราะเขารู้ว่า สเปียร์ ไม่สามารถทนได้

แวน “คาเม็กซ์ ไป”

นักพากย์ “แวนตัดสินใจเรียก สเปียร์ กลับ และส่ง คาเม็กซ์ ออกมาครับ”

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะลากการต่อสู้ไป ฉันเริ่มเบื่อแล้ว’

จูเลียน “พีจ็อต กลับมา”

นักพากย์ “โอ้ แม้แต่จูเลียนก็ตัดสินใจเปลี่ยนโปเกมอนของเขาแล้ว มันจะเป็นใครกันนะ”

จูเลียนเรียก พีจ็อต กลับมา เขาไม่ต้องการใช้โปเกมอนของเขามากเกินไป พีจ็อต ใช้พลังงานจำนวนมากในการต่อสู้กับอิวาร์คไปแล้ว การกำจัดโปเกมอนตัวหนาแบบนั้นจะต้องใช้พลังงานมาก แม้ว่า พีจข็อต จะสามารถสู้ต่อและชนะได้ แต่จูเลียนตัดสินใจที่จะไม่ทำแบบนั้น

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ ถึงตานายแล้ว”

นักพากย์ “มันเป็น ฟุชิกิบานะ ของเขานี่เอง ฟุชิกิบานะ ชนะการต่อสู้มาสามครั้งแล้ว และดูเหมือนว่าแฟนๆ จะมีความสุขมากที่ได้เห็นโปเกมอนตัวโปรด ฟุชิกิบานะ เองก็ได้รับชื่อเสียงมากมายในลีกนี้เช่นกัน”

แวน “คาเม็กซ์ ใช้ Hydro Pump”

จูเลียน “สวนกลับด้วย Energy Ball”

การโจมตีที่ทรงพลังทั้งสองพุ่งเข้าหากัน เมื่อพวกมันปะทะกันก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ตามมา หลังจากนั้นจูเลียนก็ไม่ต้องการยืดเวลาต่อไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะจบโดยเร็ว

จูเลียน [ใช้ Leach Seed]

จูเลียนส่งกระแสจิตไปยัง ฟุชิกิบานะ เพื่อไม่ให้มันโจมตีคู่ต่อสู้

ฟุชิกิบานะยิงเมล็ดพืชหลายเมล็ดไปทาง คาเม็กซ์ ขณะที่พื้นดินใกล้ๆ กับมันและเถาวัลย์ที่เติบโตขึ้นผูกมัด คาเม็กซ์ ขณะที่มันค่อยๆ ถูกดูดพลังงานออกไป

แวนตกใจกับการโจมตีอย่างกะทันหัน เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน

แวน “คาเม็กซ์พยายามหลุดให้ได้!”

คาเม็กซ์เริ่มดิ้นรนและพยายามที่จะตัดเถาวัลย์พร้อมกับที่กำลังหมดพลังอย่างช้าๆ

จูเลียน “ไม่ นายทำไม่ได้หรอก ฟุชิกิบานะ ใช้ Giga Drain”

ฟุชิกิบานะ ส่งเถาวัลย์สองอันของมันไปพัน คาเม็กซ์ และเริ่มดูดพลังงานทั้งหมดที่เหลืออยู่ของคาเม็กซ์จนมันอ่อนแอและคุกเข่าลง

จูเลียน “จบด้วย Energy Ball”

คาเม็กซ์ถูกโจมตีด้วย Energy Ball ในขณะที่มันอ่อนแอ ในที่สุดมันก็ล้มลงบนพื้นและไร้การเคลื่อนไหว

กรรมการ “คาเม็กซ์ไม่สามารถสู้ต่อได้ ฟุชิกิบานะ ชนะ”

นักพากย์ “เร็วมาก ฟุชิกิบานะ เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ ดูเหมือนว่าแวนจะไม่มีโอกาสชนะแล้ว”

แวน “ไปเลย สเปียร์ ใช้ Pin Missile”

ทันทีที่ สเปียร์ เข้าสู่สนามรบ แวนก็สั่งให้ใช้ Pin Missile ท่าประเภทแมลงอาจมีผลกับ ฟุชิกิบานะ ดังนั้นแวนจะไม่ยอมแพ้และเลือกที่จะต่อสู้จนจบ

จูเลียน “สวนกลับด้วย Razor Leaf ตามด้วย Giga Drain”

ฟูชิกิบานะส่ง Razor Leaves หลายใบไปยัง Pin Missile ที่เข้ามาและด้านหลังของมันก็เป็นเถาวัลย์หนาสองอัน

แวน “สเปียร์ หลบ”

Pin Missile และ Razor Leaves ทำลายกันและกัน แต่เถาวัลย์ยังคงพุ่งหน้าต่อไปยังสเปียร์ ทางสเปียร์พยายามหลบหนีแต่เถาวัลย์ยังตามไป สเปียร์เริ่มเหนื่อยล้าจากการต่อสู้กับพีจ็อตครั้งก่อนและไม่สามารถหลบหนีด้วยความเร็วเต็มที่ได้ ดังนั้นเถาวัลย์จึงจับขาของสเปียร์ได้อย่างรวดเร็วและ Giga Drain ก็ดูดพลังงานเพียงเล็กน้อยที่เหลืออยู่ภายใน สเปียร์ ดังนั้นมันจึงล่วงสู่พื้นอย่างหมดแรงจากความเหนื่อยล้า

กรรมการ “สเปียร์ ไม่สามารถสู้ต่อได้ ดังนั้นผู้ชนะและผู้ที่จะผ่านเข้ารอบก่อนรองชนะเลิศคือ จูเลียน”

นักพากย์ “จูเลียนยังคงไร้พ่ายและเขาได้แสดงโปเกมอนเพียงสองตัวเท่านั้น นี่ทำให้เขาได้เปรียบกับเทรนเนอร์คนอื่นๆ ที่กำลังจะเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศมากครับ”

ฝูงชนส่งเสียงโห่ร้องขณะที่จูเลียนเดินออกไปเขามองแวนครั้งหนึ่งดูเหมือนว่าแวนจะไม่ได้รับผลกระทบมากนักจากการแพ้ครั้งนี้

นักพากย์ “การต่อสู้ครั้งต่อไปจะเริ่มขึ้นในอีก 1 ชั่วโมงระหว่าง ซาโตชิ และ ฮิโรชิ”

จูเลียนไปที่ศูนย์โปเกมอนและมอบโปเกมอนของเขาให้ซาร่าเพื่อที่เธอจะได้ดูแลพวกมัน ซาร่าได้ช่วยจูเลียนดูแลโปเกมอนของเขาตั้งแต่วันแรกของลีกอินดิโก

จูเลียนเปิดโทรทัศน์เมื่อเห็นว่าการต่อสู้ครั้งที่สามกำลังจะเริ่มขึ้นเขาก็เฝ้าดูซาโจชิแพ้ขณะที่ ลิซาร์ดอน ไม่ฟังเขาและฮิโรชิจึงผ่านเข้ารอบต่อไป

วันนี้ผ่านไปเป็นรอบที่สี่ของวันแล้ว และยังจบลงด้วยซายุน (Assunta) ที่อยู่อันดับต้นๆ ได้ผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศ

การจับคู่แข่งขันยังทำงานเร็วมาก ต่อไปจูเลียนจะเผชิญหน้ากับแอนครูว์และฮิโรชิจะเผชิญหน้ากับซายุนในรอบก่อนรองชนะเลิศ

รอบที่สามของจูเลียนเป็นสนามประเภทน้ำและคู่ต่อสู้ของเขาเป็นเทรนเนอร์มือใหม่และจูเลียนก็ชนะไปโดยใช้ ฟุชิกิบานะ ไปง่ายๆ รอบที่สี่ของเขาอยู่ในสนามน้ำแข็งและคู่ต่อสู้ของเขาเป็นเทรนเนอร์ที่มีประสบการณ์ซึ่งมี นิโดควีน ที่แข็งแกร่งมาก แต่ ฟุชิกิบานะ ของ จูเลียนก็เก็บหมดเช่นเดิม ทำให้จูเลียนเป็นเทรนเนอร์เพียงคนเดียวที่ใช้โปเกมอนเพียงตัวเดียวเพื่อเข้าสู่รอบ 16 อันดับ

ตอนนี้จูเลียนกำลังเดินไปที่อินดิโกสเตเดี้ยมเนื่องจากพวกเขาจะประกาศชื่อ 16 อันดับสุดท้ายเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันในสนามแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าใครผ่านเข้ารอบบ้าง แต่ก็เหมือนกับเป็นพิธีที่จะเป็นตัวแทน 16 อันดับสุดท้ายนั่นแหล่ะ

16 อันดับสุดท้ายของลีกเป็นตำแหน่งที่มีค่ามาก เนื่องจากเทรนเนอร์ที่เข้ามาในรายการนี้สามารถจัดเป็นโปเกมอนเทรนเนอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ได้รับการบันทึกไว้ในทะเบียนโปเกมอนเทรนเนอร์ เป็นรองจากสี่ยอดฝีมือแต่เหนือโปเกมอนเทรนเนอร์ทั้งหมด อาจมีเทรนเนอร์คนอื่นๆ ที่แข็งแกร่งกว่า แต่ถ้าพวกเขาไม่ได้ลงทะเบียนพวกเขาก็จะไม่ได้รับการยอมรับ

จูเลียนเข้าไปในสนามกีฬา Indigo Plateau และเห็นเทรนเนอร์ 15 คนยืนอยู่ต่อหน้าคบเพลิง ไฟร์ ขณะที่ จูเลียนเข้ามาฝูงชนก็เชียร์เขา เขาเป็นหนึ่งในเทรนเนอร์ที่ได้รับการโหวตมากที่สุดในการคว้าแชมป์ลีกโดยแฟนๆ เทรนเนอร์คนอื่นๆ มองไปที่จูเลียนและพวกเขาก็มีสีหน้าที่แตกต่างกัน จูเลียนไม่สนใจการจ้องมองเหล่านั้นและเข้าร่วมกลุ่มเทรนเนอร์ต่อหน้าเปลวไฟของไฟร์

จากนั้นชายชราตัวเตี้ยที่มีหนวดเครายาวสีขาวก็เดินมาตรงหน้าพวกเขา นี่คือประธานของคณะกรรมการการแข่งขันลีกทามะรันเซะ

เขาเดินไปข้างหน้าเปลวไฟ ไฟร์ จากนั้นก็หันกลับไปมองเทรนเนอร์ทั้ง 16 คนที่อยู่ข้างหน้าและเขาก็พยักหน้า

ทามะรันเซะ “ฉันขอแสดงความยินดีกับพวกเธอทั้ง 16 คน พวกเธอเอาชนะคู่ต่อสู้จำนวนมากจนมาถึงที่นี่จงจำสิ่งนี้ไว้แม้ว่าเธอจะล้มเหลว แต่จงภูมิใจในตัวเอง เพราะพวกเธอได้ผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบากมามากมายเพื่อมาถึงที่นี่ ดังนั้นอย่ายอมแพ้กับความทะเยอทะยานเพียงเพราะเธออาจจะแพ้ แต่ตอนนี้จบแล้วขอให้ประกาศรายชื่อเทรนเนอร์ที่อยู่ใน 16 อันดับสุดท้าย”

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาที่เวทีพร้อมกับการ์ดในมือที่มีสัญลักษณ์ของลีกและยืนอยู่ข้างๆ ทามะรันเซะ

ทามะรันเซะ “เริ่มเลย”

หญิงสาวพยักหน้าและเริ่มพูด

หญิงสาว “เทรนเนอร์ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นเทรนเนอร์ 16 คนที่แข็งแกร่งที่สุดของลีกอินดิโก้ปีนี้ ได้แก่ แอนดรูว์, ซาโตชิ, อัสซุนตา, เบเนต์, ดาเนียล, เฟลซี, จาค็อบ, จูเลียน, เคิร์ต, เมลิสสา, ปาโบล, ฮิโรชิ, ซูซี่, แทนซี, แวน, โซอี้”

พิธีกรพูดต่อไปและเทรนเนอร์ทั้งสิบหกคนก็ได้รับตราพิเศษ

ทามะรันเซะ “หวังว่าพวกเธอทุกคนจะได้ต่อสู้อย่างยิ่งใหญ่ ตอนนี้พวกเธอทุกคนควรไปที่พื้นที่ลงทะเบียนเพื่อจับคู่ต่อสู้คนต่อไป”

เทรนเนอร์ทั้งหมดออกจากสนามกีฬาเนื่องจากรอบ 16 คนสุดท้ายจะเริ่มในวันพรุ่งนี้

จูเลียนไม่อยากเสียเวลาและไม่สนใจเทรนเนอร์คนอื่นๆ ในขณะที่พวกเขาไปยังพื้นที่ลงทะเบียนที่พวกเขาเคยเช็คอินสำหรับรอบคัดเลือกก่อนหน้านี้

จูเลียนเดินไปหาพนักงานต้อนรับ

จูเลียน “ฉันจะเลือกคู่ต่อสู้คนต่อไปของฉันได้ยังไง”

พนักงานต้อนรับ “ถังน้ำตรงนั้นเต็มไปด้วย คอยคิง และคุณต้องตกปลาออกมาหนึ่งตัว คอยคิง ที่คุณตกได้จะมีตัวอักษรและตัวเลขของคู่ต่อสู้คนต่อไปของคุณ”

จูเลียนพยักหน้าขณะรับเบ็ดตกปลา เขาหมุนสายเบ็ดและรอให้ คอยคิง ติดเบ็ด เขาไม่ต้องรอนานมากเมื่อ คอยคิง ติดเบ็ดเขาก็ดึงมันออกมาจากแท้งค์น้ำโดย คอยคิง มี N-12 เขียนอยู่

พนักงานต้อนรับ “N-12 รอสักครู่นะคะ”

เธอป้อนข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์และแสดงภาพของคู่ต่อสู้คนถัดไป

พนักงานต้อนรับ “คู่ต่อสู้คนต่อไปของคุณคือ แวน มันจะเป็นนัดที่สองในวันพรุ่งนี้ ตรงเวลาด้วยนะคะ”

จูเลียนเดินออกไปจากที่นั่นและไปที่ห้องของเขา เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ขณะที่เขาค้นหาข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับแวน

จูเลียน ‘แวนชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขาโดยใช้โปเกมอนเพียงสองตัวและการต่อสู้อื่นๆ ที่เขามีเขาก็ได้โชว์โปเกมอนทั้งห้าของเขาแล้ว พวกมันมี คาเม็กซ์ สเปียร์ อาร์บ็อก คิวคอน และ โกริกี ส่วนที่เหลือไม่เป็นที่รู้จัก การต่อสู้ในวันพรุ่งนี้จะเป็นแบบสามต่อสามเนื่องจากเป็นรอบ 16 อันดับ ดังนั้นฉันควรทำให้เสร็จโดยเร็ว มาดูกันว่า แวน คนนี้มีคุณสมบัติที่จะทำให้เราประหลาดใจไหม’

จูเลียนปิดคอมพิวเตอร์และออกไปทานอาหารกลางวันระหว่างทางไปร้านอาหารเขาเห็นหน้าจอที่กำลังแสดงรายชื่อคู่ต่อสู้ของลีกอยู่ เขาหยุดและดูมันอย่างรวดเร็ว

แอนดรู VS ปาโบล

จูเลียน VS แวน

ซาโตชิ VS ฮิโรชิ

อัสซุนตา VS ดาเนียล

แข่งพรุ่งนี้

เบเนต์ VS เมลิสซา

เฟลซี VS เจคอบ

เคิร์ต VS แทนซี

ซูซี VS โซอี้

แข่งวันมะรืนนี้

หลังจากเห็นรายชื่อคู่ต่อสู้แล้วเขาก็เดินไปที่ร้านอาหาร ในขณะที่เขาเริ่มกินอาหารกลางวันเขาก็ถูกขัดจังหวะอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็น ซาโตชิ คาสุมิ และ ทาเคชิ และพวกเขายังอยู่กับเพื่อนใหม่ของพวกเขาฮิโรชิ

ซาโตชิ “จูเลียนดูเหมือนว่าการต่อสู้ของเราจะทีหลังนายนะ เราจะขอเป็นกำลังใจให้นาย”

จูเลียน “ขอบใจ”

จูเลียนมองไปที่ฮิโรชิ

จูเลียน ‘คนนี้ไม่ใช่เพื่อนที่สมบูรณ์แบบของซาโตชิที่มีโปเกมอนแบบเดียวกับที่ซาโตชิมีเหรอ?’

ซาโตชิ “แล้วนายมาทำอะไรที่นี่เหรอ?”

จูเลียนมองไปที่ซาโตชิด้วยท่าทางสงสัย

จูเลียน ‘เขาไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังทานอาหารกลางวันอยู่ เขาบื้อจริงๆ’

คาสุมิตบหลังหัวของซาโตชิและชี้อาหารของจูเลียนให้เขาเห็น ซาโตชิหัวเราะอย่างเชื่องช้า

ฮิโรชิ “สวัสดีฉันชื่อฮิโรชิ ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันกำลังคุยกับคุณอยู่ ฉันกลายเป็นแฟนคลับของคุณหลังจากดูคุณต่อสู้”

จูเลียนพยักหน้าและกินต่อไปบรรยากาศก็เงียบลงอย่างเชื่องช้า คาุสมิจึงลากทุกคนออกไปโดยปล่อยให้จูเลียนอยู่คนเดียว จูเลียนทำสิ่งนี้โดยมีจุดประสงค์เพื่อที่เขาจะได้ไม่โดนตั้งคำถามมากมายในขณะที่กิน

วันนั้นผ่านไปและวันใหม่ก็เริ่มขึ้น ขณะนี้จูเลียนอยู่ในห้องรอขณะที่เขาเฝ้าดูการต่อสู้ที่กำลังดำเนินอยู่ระหว่างแอนดรูว์และปาโบลพวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ฝูงชนกำลังโห่ร้องให้พวกเขาบรรยากาศภายในห้องรอนั้นเงียบสนิท ขณะที่ฮิโรชิและอัสซุนตากำลังจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ที่กำลังดำเนินอยู่ จูเลียนมองดูพวกเขาจากนั้นก็กลับไปทำสมาธิเพื่อให้จิตใจปลอดโปร่งขณะรอรอบของเขา

การต่อสู้ระหว่างแอนดรูว์และปาโบลสิ้นสุดลง ในที่สุดแอนดรูว์ก็ชนะพร้อมกับ บูสเตอร์ ของเขา จูเลียนเพิ่งลืมตามาดูผู้ชนะแล้วเขาก็ปิดตาอีกครั้ง และหนึ่งชั่วโมงผ่านไปเมื่อสนามรบได้รับการซ่อมแซม จูเลียนก็ถูกเรียกเขาลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู เมื่อเขาเข้าสู่สนามต่อสู้ฝูงชนก็ต้อนรับเขาด้วยการตะโกนเรียกชื่อของเขา

ในไม่ช้าแวนคู่ต่อสู้ของเขาก็เข้ามาในขณะที่เขาได้รับปฏิกิริยาจากฝูงชนเช่นเดียวกับจูเลียน และพวกเขาก็มองหน้ากัน ดวงตาของพวกเขาจับจ้องกันและกัน

ตอนนี้จูเลียนกำลังรออยู่ในห้องรอภายในสนามประเภทหิน ขณะที่เขารอเขาก็ได้ยินเสียงของฝูงชนที่ร้องเชียร์อยู่ข้างนอกและรอให้การต่อสู้เริ่มขึ้น

นักพากย์เริ่มพูดคุยขณะแนะนำผู้เข้าแข่งเมื่อได้ยินคิวของเขา จูเลียนก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูที่นำไปสู่สนามต่อสู้

นักพากย์ “วันนี้ในวันที่สองของการแข่งขันรอบคัดเลือกลีกอินดิโกและจัดขึ้นในสนามแห่งนี้ มีผู้เข้าแข่งขันสองคนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดที่ แฟนๆ คาดเดาว่าพวกเขาจะเข้าสู่รอบ 16 อันดับสุดท้าย ขอแนะนำตัวฝ่ายแรกกันเลย เธอมาจากเมืองทามามูชิและเป็นหน้าเก่าในลีกนี้ เธอเคยเข้าร่วมในลีกอินดิโกครั้งล่าสุดและอยู่ใน 8 อันดับสุดท้าย เธอก็คือคาสซันดรา”

คาสซันดราเดินเข้าไปในสนามรบและโบกมือให้กับฝูงชน ขณะเข้าไปยืนที่ตำแหน่งในสนามรอจูเลียน

นักพากย์ “ผู้เข้าแข่งขันคนต่อไปเป็นหน้าใหม่ในลีกอินดิโกและทำให้ทุกคนตกใจในการแข่งขันเมื่อวานนี้ด้วยการเอาชนะอลันหนึ่งในนักแข่งที่แฟนๆ ชื่นชอบด้วยโปเกมอนเพียงตัวเดียว จูเลียน”

จูเลียนเดินเข้าไปในสนามขณะที่เขาได้ยินเสียงฝูงชนที่เชียร์เขา เขาเข้ามาในสนามและรอการเรียกของกรรมการเพื่อเริ่มการต่อสู้

กรรมการ “นี่จะเป็นการแข่งขันโปเกมอนแบบสามต่อสาม เทรนเนอร์ได้รับอนุญาตให้สลับโปเกมอนในระหว่างการต่อสู้ ผู้ที่โปเกมอนทั้งสามตัวไม่สามารถสู้ต่อได้ก็จะแพ้และถูกคัดออกจากการแข่งขัน”

กรรมกามองไปที่คาสซันดราจากนั้นมองไปที่จูเลียน

กรรมการ “เทรนเนอร์คาสซันดร้าคุณพร้อมหรือยัง”

คาสซันดรา “พร้อม”

กรรมการ “เทรนเนอร์จูเลียนพร้อมหรือยัง”

จูเลียนพยักหน้า

กรรมการ “เริ่มการต่อสู้ได้”

คาสซันดรา “ไปเลย แซนด์แพน”

คาสซันดราส่งแซนด์แพนออกไป เมื่อเห็นแบบนั้นจูเลียนก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เธอเลือก

จูเลียน ‘เธอโง่หรือเปล่า แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อคำพูดที่ฉันพูด แต่เธอก็ไม่ควรเพิกเฉยเช่นกัน ใครจะคิดว่าเธอจะตัดสินใจแบบบุ่มบ่ามอย่างนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะคาดหวังว่าจะมีความเป็นไปได้ของสถานการณ์แบบนี้ แต่มันก็เป็นเพียง 15% การต่อสู้ครั้งนี้คงจบอย่างรวดเร็ว’

จูเลียน “พีจ็อตไป”

คาสซันดรา ‘เขาส่งพีจ็อตมาเหมือนที่เขาพูดจริงๆ ฉันส่ง แซนด์แพน ไปสู้โดยไม่ได้คิด อ่า ฉันเห็นเขาพูดอย่างตั้งใจเพื่อที่ฉันจะได้โกรธและตัดสินใจอย่างบุ่มบ่าม ฉันตกหลุมพรางกลอุบายแบบนี้ได้ยังไง ฉันโกรธเกินกว่าที่จะคิดให้ชัดเจนในตอนนั้น ฉันจะทำอย่างไรดี?’

จูเลียนมองไปที่คาสซันดราและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธคำพูดของฉันจริงๆ และตอนนี้เธอเห็นฉันใช้ พีจ็อต เธอก็มีความกังวลซึ่งมันดีสำหรับฉันที่จะได้รับชัยชนะแบบง่ายๆ และฉันสามารถไปพักผ่อนได้ทั้งวัน’

นักพากย์ “โอ้ดูสิ ตอนนี้คาสซันดราเสียเปรียบอย่างมาก แซนด์แพนของเธอเป็นประเภทพื้นและทักษะประเภทดินจะไม่มีผลกับพีจ็อตของจูเลียน ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงก่อนที่จะเริ่มด้วยซ้ำ”

จูเลียน “พีจ็อตใช้ Air Cutter”

ในขณะที่คาสซันดรากำลังคิดว่าจะทำอย่างไร จูเลียนก็ได้ทำการเคลื่อนไหว พีจ็อตส่งใบมีดตัดอากาศจำนวนมากไปที่ แซนด์แพน และทุกใบมีดก็ปะทะที่ แซนด์แพน ในขณะที่คาสซันดราไม่ได้โฟกัสการต่อสู้เลย แซนด์แพน ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงจะสามารถจัดการ Air Cutter ได้หนึ่งใบมีด แต่ก็มีใบมีดจำนวนมากที่โดนจนมันอยู่ในสภาพย่ำแย่

นักพากย์ “Air Cutter เหล่านั้นช่างทรงพลัง ดูเหมือนว่าแซนด์แพนจะมีโอกาสน้อยมาก คาสซันดราจะทำอะไรในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้”

เมื่อเห็นแซนด์แพนของเธอบาดเจ็บ คาสซันดราก็กลับมามีสติอีกครั้ง เธอเริ่มจดจ่อกับการต่อสู้

คาสซันดรา ‘ฉันควรโฟกัสไปที่การต่อสู้ ฉันจะไม่ตกหลุมพรางของเขาในแบบที่เขาต้องการ ฉันจะไม่ปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้น’

คาสซันดรา “แซนด์แพนทนไว้ ใช้ Stone Edge”

แซนด์แพนกระแทกพื้นขณะที่หินก้อนใหญ่โผล่ขึ้นมาจากพื้นและพุ่งเป้าไปที่พีจ็อตที่บินต่ำลงมา

จูเลียน “พีจ็อคใช้ Quick Attack แล้วร่อนไปมาระหว่างโขดหิน”

ร่างของพีจ็อตเปล่งประกายสีขาว ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นขณะที่มันร่อนไปมาระหว่างหินที่สร้างจาก Stone Edge และปะทะกับ แซนด์แพน ด้วยความเร็วสูงทำให้แซนด์แพนกลิ้งไปมาบนพื้น

คาสซันดรา “ใช้แรงส่งนั้นในการเคลื่อนที่เลย”

แซนด์แพนที่ถูกกระแทกกลิ้งไปบนพื้นอย่างรวดเร็วม้วนตัวเป็นลูกบอลและทำการพุ่งไปยัง พีจ็อต ด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์

นักพากย์ “ดู แซนด์แพน สิ มันนี้ใช้แรงกระแทกจากการโจมตีของ พีจ็อต มาเป็นแรงส่งของตัวเอง”

จูเลียน “ตอนนี้ล่ะใช้ Sand Attack เพื่อทำให้ แซนด์แพน มองไม่เห็นนาย”

พีจ็อต เข้าใกล้พื้นและเริ่มทุบปีกอย่างรวดเร็วทำให้ทรายลอยฟุ้งไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มันเริ่มกลมกลืนไปกับทรายและหายไปจากสายตาของทุกคน

แซนด์แพนเข้าไปในกลุ่มทรายและไม่โดนอะไรเลยในขณะที่มันกลับสู่ท่าทางปกติ มันมองหาพีจ็อตทั้งซ้ายและขวา

นักพากย์ “พีจ็อต หายไปในทรายแล้ว จูเลียนวางแผนจะทำอะไรกันแน่ครับเนี่ย”

คาสซันดรา “แซนด์แพนตั้งสมาธิอย่าตกใจ”

จูเลียน “จบแค่นี้ล่ะนะ Steel Wing”

ทันใดนั้น พีจ็อต ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลัง แซนด์แพน และส่ง Steel Wind อัดใส่แซนแพนด์จนมันกระแทกเข้ากับเสาหินของสนาม

กรรมการ “แซนด์แพนไม่สามารถสู้ต่อได้ พีจ็อต ชนะ”

นักพากย์ “มันจบแล้ว! เรามาดูกันว่าโปเกมอนตัวไหนที่คาสซันดราจะส่งไปเผชิญหน้ากับจูเลียนต่อ”

คาสซันดรา ‘ฉันจะทำยังไงดี ฉันควรส่งประเภทไฟฟ้าไปสู้กับ พีจ็อต ตัวนั้นไหม แต่จะเป็นอย่างไรถ้านี่เป็นแผนของเขาและเขาก็จะเปลี่ยนโปเกมอนของเขาหรือเขาจะทำให้ฉันคิดแบบนี้เพื่อที่ฉันจะส่งโปเกมอนตัวอื่นที่มีข้อเสียเปรียบกับ พีจ็อต ของเขา ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี? ฉันกำลังตกลึกลงไปในแผนของเขาแม้ว่าฉันจะรู้ตัวก็ตาม’

เมื่อเห็นคาสซันดรากังวล จูเลียนก็รู้ว่ามันจบแล้ว ไม่มีอะไรที่คาสซันดราสามารถต่อต้านเขาได้

จูเลียน ‘จิตวิทยาของมนุษย์ช่างเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด พวกเขาทำให้มันยากขึ้นสำหรับตัวเอง แม้ว่าทุกอย่างจะชัดเจนต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขามักจะทำให้ทุกอย่างซับซ้อนและทำให้ตัวเองจมลึกลงไปในสภาพเช่นนี้’

กรรมการ “เทรนเนอร์คาสซันดราจะส่งโปเกมอนตัวต่อไปของคุณหรือคุณกำลังจะยอมแพ้?”

คาสซันดรา “ไม่ ฉันจะสู้ต่อ ไป ไซดอน”

นักพากย์ “คาสซันดราเลือก ไซดอน ครับ มันมีความต้านทานต่อการโจมตีประเภทบินทำให้ได้เปรียบ พีจ็อต มาก แต่สิ่งนี้จะช่วยได้หรือไม่ เรารู้จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้แล้วว่า จูเลียน ดูเหมือนจะมีแผนสำรองสำหรับทุกสิ่งเสมอ เราจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเราเห็นการต่อสู้เท่านั้น”

คาสซันดรา “ไซดอนใช้ Rock Blast”

จูเลียน “หลบ”

พีจ็อตสามารถหลบหินก้อนเล็กๆ ที่เข้ามาได้อย่างง่ายดายโดยการปรับองศาปีกและหางของมัน

จูเลียน “Air Slash”

พีจ็อตส่งใบมีดขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างเหมือนพระจันทร์เสี้ยวพุ่งผ่านอากาศไปยังไซดอน มันมีเสียงที่บ่งบอกถึงความคมของมันและมันคงไม่น่ายินดีที่จะโดนเท่าไหร่

คาสซันดรา “ใช้ Hammer Arm เพื่อปัดมัน”

ไซดอนรอให้ Air Slash เข้ามาใกล้และส่ง Hammer Arm ไปที่ด้านบน ทำให้มันระเบิดและส่งคลื่นกระแทกไปทุกที่

จูเลียน “Sky Attack”

ก่อนที่ไซดอนกับแคสซันดราจะรู้ตัวพีจ็อตก็อยู่ตรงหน้าไซดอนแล้ว และส่ง Sky Attack อันทรงพลังใส่จนไซดอนกระแทกพื้น แม้ว่าท่าประเภทบินจะอ่อนแอต่อไซดอน แต่พลังโจมตีของพีจ็อตก็สูงกว่าความสามารถของไซดอนและสร้างความเสียหายได้อยู่ดี

คาสซันดรา “ไซดอนรีบลุกขึ้นเร็ว”

จูเลียน “Twister”

พีจอตกระพือปีกอย่างแรงและลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นพายุทอร์นาโดโหมกระหน่ำ มันเริ่มฉีกและหักเสาหินในสนามขณะที่มุ่งหน้าไปยังไซดอนที่กำลังดิ้นรนขณะที่ Twister เข้าใกล้มัน และไซดอนก็ลอยขึ้นมาจากพื้นและขังมันไว้ข้างในแล้วไซดอนก็หมุนไปรอบๆ ตามพายุ

นักพากย์ “ดูที่ Twister สิ มันกำลังทำลายทุกอย่างและไซดอนยังติดอยู่ข้างในด้วย ดูเหมือนว่าความหวังทั้งหมดของไซดอนจะสูญสิ้นไปแล้ว”

คาสซันดรา “ไซดอน!!!”

จูเลียน “จบมันซะ เข้าไปใน Twister แล้วใช้ Steel Wing”

พีจ็อตบินเข้าไปใน Twister ที่รุนแรง เมื่อความเร็วของมันเพิ่มขึ้นมันก็จบการต่อสู้ด้วย Steel Wing ทำให้ไซดอนกระเด็นออกจาก Twister และกระแทกเข้ากับ Rock Piller ซึ่งยังคงตั้งอยู่

กรรมการ “ไซดอนไม่สามารถต่อสู้ได้ พีจ็อตชนะ”

นักพากย์ “ใครจะไปคิดว่าพีจ็อตจะขี่ Twister ไปส่งการโจมตีครั้งสุดท้ายกัน!”

คาสซันดรากัดฟันขณะมองจูเลียนและโปเกมอนของเขา เธออยากกลับไปก่อนการต่อสู้จะได้ไม่ไปนั่งคุยกับเขา

คาสซันดรา ‘มันแย่มาก ทำไมฉันต้องคุยกับเขาด้วยนะ ฉันรู้ว่าฉันจะไม่ชนะแม้ว่าฉันจะไม่ได้คุยกับเขา แต่ตอนนี้ฉันแค่ทำให้มันยากขึ้นสำหรับตัวเองเท่านั้น’

คาสซันดรารู้สึกผิดหวังกับผลลัพธ์ เธอไม่เคยทำผลงานได้แย่ขนาดนี้ในการต่อสู้ เธอเริ่มที่จะปล่อยผ่านทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้และแล้วในที่สุดเธอก็รู้ตัว

คาสซันดรา “ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ฉันจดจ่ออยู่กับการหาวิธีออกจากกับดักของจูเลียนจนลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไปเสียสนิทเลย ฉันละทิ้งโปเกมอนไปโดยสิ้นเชิง ฉันไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งที่ชัดเจนมากนัก ไม่ว่าเขาจะใช้โปเกมอนประเภทใดมันก็ขึ้นอยู่กับเทรนเนอร์ที่จะนำทางโปเกมอนของพวกเขาผ่านสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ จูเลียนก็ทำเช่นนั้นเขาเอาชนะไซดอนของฉันได้อย่างง่ายดายโดยใช้ พรจ็อต ของเขาที่เสียเปรียบไซดอนอย่างชัดเจน เขาแนะนำโปเกมอนของเขาและหลีกเลี่ยงไม่ให้เข้าสู่จุดที่ยากลำบาก นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไรฉันต้องต่อสู้เหมือนปกติและแสดงให้เขาเห็นว่าฉันไม่ใช่แค่เทรนเนอร์ที่ต้องการแค่จะล้มแผนของเขา”

อารมณ์ของคาสซันดราเปลี่ยนไปในทันทีจากความขุ่นมัวก็เปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ที่มุ่งมั่น จูเลียนที่เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลาก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของคาสซันดราและประหลาดใจ

จูเลียน ‘ใครจะไปคิดว่าเธอจะรู้ตัวเร็วขนาดนี้ นี่คือการต่อสู้ของทั้งโปเกมอนและเทรนเนอร์ ทั้งสองจะต้องเป็นหนึ่งเดียวกันในการต่อสู้ เธอมัวแต่ยุ่งอยู่กับการคิดว่าฉันจะทำอะไร เธอจึงละทิ้งโปเกมอนของเธอในสนามรบไปโดยสิ้นเชิง แต่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวแล้ว เอาล่ะตอนนี้ฉันต้องใช้ความพยายามสักหน่อยแล้ว’

คาสซันดรามองจูเลียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอต้องการต่อสู้อย่างมีสมาธิเต็มที่แล้วเธอก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของจูเลียน

คาสซันดรา ‘เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันรู้สึกหงุดหงิดและถึงตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าฉันคิดได้แล้วถึงความผิดพลาดของฉัน คนๆ นี้น่ากลัวจริงๆ คุณต้องการการต่อสู้ที่ดีไม่ใช่เหรอ งั้นก็เจอกันหน่อย’

คาสซันดรา “ไปเลย ซันดาส”

นักพากย์ “โปเกมอนตัวสุดท้ายของคาสซันดราคือ ซันดาส มาดูกันว่าเธอจะมีเทคนิคอะไรบ้าง”

คาสซันดรา “ซันดาส ใช้สายฟ้า”

ซันดาสพุ่งขึ้นและส่ง Thunderbolt ไปยังพีจ็อต

จูเลียน “หลบ”

พีจ็อตหลบเลี่ยง Thunderbolt ได้อย่างง่ายดายในขณะที่มันเคลื่อนตัวออกจากที่เดิมโดยการร่อนออกไป

คาสซันดรา “ไม่ นายทำไม่ได้หรอก ซันดาสใช้ Discharge”

ซันดาสส่งสายฟ้าออกไปทุกหนทุกแห่ง แต่พวกมันก็ไม่มีประโยชน์เนื่องจาก พีจ็อต หลบเลี่ยงได้หมด มันเหินไปซ้ายขวาขึ้นและลงอย่างรวดเร็ว

จูเลียน “Quick Attack”

พีจ็อตพุ่งลงไปที่ซันดาสด้วยความเร็วสูง

คาสซันดรา “เจอกันตาต่อตาไปเลย!”

ในขณะที่ทั้งคู่เข้าใกล้กันมากขึ้น พีจ็อต ก็ไถลออกจากด้านข้างโดยการพลิกตัวของมันและหลีกเลี่ยงการปะทะกันโดยตรง เมื่อซันดาสพุ่งไปก็กระแทกเข้ากับก้อนหินทำให้หินแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

จูเลียน “ Air Cutter”

คาสซันดรา “ซันดาสสวนกลับด้วย Swift”

ซันดาสเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วและส่ง Swift เพื่อตอบโต้ Air Cutter ที่เข้ามาจนเกิดการระเบิดและคลื่นกระแทกกระจายหลายครั้ง

จูเลียน “Air Slash”

ทันใดนั้นใบมีดจันทร์เสี้ยวขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าหาซันดาสและส่งการโจมตีนี้ก็ประสบความสำเร็จส่งซันดาสกลิ้งไปบนพื้น

จูเลียน “จบด้วย Sky Attack”

พีจ็อตพุ่งดิ่งลงไปพลังงานจำนวนมากปกคลุมร่างกายของมัน และครั้งนี้ความตั้งใจของพีจ็อตคือการจบเกม

คาสซันดรา “ซันดาสอย่ายอมแพ้กระโดดและคว้าพีจ็อตเลย”

เมื่อ พีจ็อต เข้าใกล้ ซันดาส ก็กระโดดและร่อนลงบนหลังของ พีจ็อต และคว้ามันไว้อย่างแน่น

นักพากย์ “ซันดาสจับ พีจ็อต ได้แล้วครับ นี่อาจไม่ดีสำหรับ พีจ็อตซักเท่าไหร่แล้ว”

จูเลียน “พีจ็อต บินขึ้น”

พีจ็อตบินขึ้นไปบนท้องฟ้าในขณะที่ ซันดาส ยังคงจับตัวพีจ็อตไว้อยู่

คาสซันดรา “ตอนนี้ล่ะ Thunderbolt”

ซันดาสปะทะพีจ็อตขณะที่พวกมันยังคงบินตรงขึ้นไปบนฟ้า

จูเลียน “ใช้ quick attack เพื่อเร่งความเร็ว”

พีจ็อตใช้ quick attack เพื่อเร่งความเร็วของมันเพิ่มขึ้น เมื่อพวกมันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ซันดาส ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายตัวเนื่องจากขาดออกซิเจน มันชินกับปริมาณออกซิเจนบนพื้นดินแล้วตอนนี้เมื่อสัมผัสกับออกซิเจนที่น้อยลงอย่างกะทันหันก็ทำให้รู้สึกวิงเวียน

จูเลียน [ตอนนี้ล่ะหมุนเลย]

จูเลียนส่งกระแสจิตไปตอนที่พวกมันอยู่สูงเกินกว่าจะตะโกนออกไปได้ ทันใดนั้นพีจ็อตก็เริ่มหมุนตัวและพับปีกเข้าด้านใน จากนั้นซันดาสก็สูญเสียการยึดเกาะและเริ่มตกลง

จูเลียน [จบเรื่องนี้ด้วย Brave Bird]

พีจ็อตลอยขึ้นสูงในขณะที่ร่างกายของมันเริ่มเรืองแสงเป็นสีฟ้าและดำดิ่งลงไปและปะทะกับซันดาสที่ตกลงมาก่อน พีจ็อตพุ่งเข้าใส่ร่างของซันดาสและพุ่งลงไปผลักซันดาสลงไปที่พื้น เมื่อพวกมันมาถึงพื้นซันดาสก็ถูกฝังลึกและถัดไปก็เกิดการระเบิดจนทำให้สนามหินแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนแก้ว ควันพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจนมองไม่เห็น พื้นดินสั่นสะเทือนขณะที่กรรมการพยายามดิ้นรนเพื่อรักษาสมดุลของเขา

นักพากย์ “ช่างเป็นนกที่กล้าหาญมาก มันส่งแรงสั่นสะเทือนไปทุกที่เลย!”

เมื่อควันหายไปทุกคนก็เห็น พีจ็อต ที่ลอยอยู่เหนือพื้นดินและซันดาสที่ถูกฝังไว้ในพื้นดินและหมดสติไป

กรรมการ “ซันดาสไม่สามารถสู้ต่อได้ พีจ็อต ชนะ จูเลียนเป็นผู้ชนะในนัดนี้”

ความเงียบในสนามรบถูกทำลายลง ฝูงชนเริ่มส่งเสียงโห่ร้อง

นักพากย์ “ช่างเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม จูเลียนได้ทำมันอีกครั้งเพียงแค่ใช้โปเกมอนตัวเดียวก็เอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาได้”

คาสซันดราเดินไปหาซันดาสที่หมดสติแล้วคุกเข่าลงเพื่อยกมันขึ้น

คาสซันดรา “ขอบคุณมากซันดาสสำหรับการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้”

ขณะที่เธอกอดซันดาสของเธอ เธอก็ได้ยินเสียงของจูเลียน

จูเลียน “ฉันไม่คิดว่าเธอจะดึงสติออกมาได้ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด”

จูเลียนเดินเข้าไปหาเธอและยื่นมือออกไป คาสซันดราจับมือเขาแล้วลุกขึ้นและมองไปที่จูเลียน

คาสซันดรา “ครั้งหน้าฉันจะเอาชนะนาย”

จูเลียน “ฉันจะรอ”

เธอพูดแบบนี้และเดินออกไปจากพร้อมกับซันดาสของเธอ ในขณะที่ฝูงชนยังคงส่งเสียงเชียร์

วันรุ่งขึ้นจูเลียนตื่นแต่เช้าเพื่อที่เขาจะได้ไปดูว่าใครจะเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของเขาพร้อมกับประเภทของสนามที่เขาจะต้องเจอ

เขาไปยังสถานที่ที่เขาเช็คอินเมื่อวานนี้ เขาเดินเข้าไปก็พบว่าที่นี่เต็มไปด้วยเทรนเนอร์แม้ว่าจะเป็นช่วงเช้าก็ตาม เขาเดินไปหาพนักงานต้อนรับและเช็คอินด้วยตัวเอง

จูเลียน “ใครจะเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของฉัน”

จูเลียนถามและกดปุ่มในขณะที่คอมพิวเตอร์เริ่มสุ่มสนามกับคู่ต่อสู้สำหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปของเขา เมื่อกล่องเลือกหยุดก็แสดงสนามประเภทหินพร้อมกับคู่ต่อสู้ของเขา นั่นคือผู้หญิงที่ชื่อคาสซันดรา

พนักงานต้อนรับ “คุณมีนัดตอน 13.00 น. ที่สนามประเภทหิน หวังว่าคุณจะไปทันเวลานะคะ”

จูเลียน “แน่นอน”

จูเลียนเดินออกไปและพบว่าตัวเองอยู่ต่อหน้าซาโตชิกับผองเพื่อน จูเลียนถอนหายใจให้กับความโชคร้ายของเขา แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันบนใบหน้า

ซาโตชิ “เฮ้ จูเลียน”

ซาโตชิเรียกหาและโบกมือเพื่อดึงดูดความสนใจของจูเลียน จูเลียนไม่มีทางเลือกจึงมองไปหาเขา

จูเลียน “เฮ้ซาโตชิ สบายดีไหม”

ซาโตชิ “ฉันสบายดี ฉันเห็นการต่อสู้ของนายเมื่อวานนี้แล้ว นายยอดเยี่ยมมากและฟุชิกิบานะของนายก็แข็งแกร่งมาก ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย…”

จูเลียน ‘แม่ง ไอเด็กนี่พูดมากเกินไป เขาจะหยุดเมื่อไหร่เนี่ย?’

จูเลียนรออย่างอดทนจนกว่าซาโตชิจะพูดจบ

ซาโตชิ “…และฉันก็อยากจะถามนายว่า เราจะสู้กันได้ไหม”

จูเลียน ‘เขาไม่เลิกจริงๆ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาจะไม่ชนะ แต่เขาก็เป็นตัวละครหลักและถูกทำให้นิสัยเป็นแบบนี้ ฉันไม่สามารถเปลี่ยนเขาได้แม้ว่าฉันจะต้องการก็ตาม’

จูเลียน “ถ้าเราพบกันในสนาม ฉันถึงจะต่อสู้กับนายเท่านั้น ดังนั้นพยายามอย่างน้อยให้เข้าถึง 16 อันดับล่ะ”

จากนั้นจูเลียนก็มองไปที่พิคาชูของเขาและตบเบาๆ

จูเลียน ‘พิคาชูตัวนี้ถูกศาสตราจารย์โอคิโดะเก็บไว้และไม่ได้ปล่อยมันออกมาบ่อยนัก ฉันมักจะสงสัยอยู่เสมอว่าทำไมพิคาชูตัวนี้ถึงแข็งแกร่งมากแม้ว่ามันจะดูไม่แตกต่างจากตัวอื่นมากนัก’

จูเลียน “นายมีพิคาชูที่ไม่เหมือนใคร ฉันหวังว่านายจะดูแลมันเป็นอย่างดี”

จูเลียนลูบแก้มของพิคาชูแล้วเดินจากไปโดยปล่อยให้ซาโตชิกับเพื่อนๆ จ้องด้านหลังของเขา

ทาเคชิ “ซาโตชิไปเช็คกันเถอะว่านายกำลังจะได้สู้กับใคร”

ซาโตชิ “เอ้อ ไปกันเถอะ”

พวกเขาวิ่งไปที่ห้องโถงลงทะเบียนเพื่อเช็คอินสำหรับวันนี้ ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้พนักงานต้อนรับ พวกเขาก็เห็นผู้หญิงผมสีม่วงเข้มมองไปที่คู่ต่อสู้คนต่อไปของเธอ เมื่อเห็นคู่ต่อสู้ของเธอบนหน้าจอซาโตชิก็จำเขาได้

ซาโตชิ “นั่นจูเลียนนี่นา”

ผู้หญิงที่กำลังมองไปที่หน้าจอหันไปรอบๆ ก็เห็นซาโตชิกำลังมองคู่ต่อสู้ของเธอบนหน้าจอและเดินเข้าไปหาเขา ทาเคชิที่เห็นสาวสวยคนนี้เดินมาหาพวกเขาก็แสดงอารมณ์ที่ตื่นเต้นตามปกติของเขา แต่เขาก็ถูกปลุกให้ตื่นโดยคาสุมิ

คาสซันดรา “เฮ้ ฉันชื่อคาสซันดรา นายรู้จักกับคู่ต่อสู้คนต่อไปของฉันเป็นการส่วนตัวเหรอ”

ซาโตชิ “สวัสดีฉันชื่อซาโตชิและนี่คือพิคาชูเพื่อนของฉัน”

คาสุมิ “ฉันชื่อคาสุมิ”

ทาเคชิ “และเธอสามารถเรียกผมว่า ทาเคจัง ได้ถ้าเธอต้องการ”

ซาโตชิ “ใช่ ฉันรู้จักจูเลียนเราอาศัยอยู่ในเมืองเดียวกัน”

คาสซันดรา “อ้อ นายช่วยเล่าเรื่องของเขาให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม”

ซาโตชิ “จูเลียนน่ะแข็งแกร่งจริงๆ ฉันเคยเห็นเก็งก้าของเขาที่แข็งแกร่งมากเหมือนกันและเธออาจรู้เกี่ยวกับเรื่องเมื่อวานว่า ฟุชิกิบานะ ของจูเลียนก็จัดการกวาดเลียบด้วยตัวคนเดียว”

คาสุมิ “เฮ้ซาโตชินายกำลังทำอะไรเนี่ย นายไม่สามารถบอกคนอื่นเกี่ยวกับข้อมูลของคนอื่นได้นะ”

ซาโตชิ “อ่า ขอโทษทีลืมไป”

คาสซันดรา “ไม่ ไม่ ฉันสิต้องขอโทษ ฉันไม่ควรถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันแค่อยากรู้เกี่ยวกับคู่ต่อสู้ของฉันแค่นั้น ฉันไปล่ะ”

คาสซันดราเดินจากไปโดยทิ้งซาโตชิกับเพื่อนไว้ข้างหลัง

คาสุมิ “ดูสิ่งที่นายทำสิ ฉลาดมากนายเพิ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับทีมของจูเลียนไป นายจะโง่อะไรขนาดนี้เนี่ย”

ซาโตชิก้มหน้าลงด้วยความลำบากใจ

ทาเคชิ “คาสุมิอย่าว่าเขาเลย ถึงแม้ว่าเธอจะรู้เกี่ยวกับโปเกมอนสองตัวของจูเลียน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะชนะนะ”

คาสุมิ “ฉันคิดว่านายพูดถูก”

ทาเคชิ “ซาโตชิ ไปดูกันว่าใครคือคู่ต่อสู้คนต่อไปของนาย”

ซาโตชิกับเพื่อนของเขามุ่งหน้าไปเช็คอินในขณะที่คู่ต่อสู้คนต่อไปของจูเลียนอย่างคาสซันดรากำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารและคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ของเธอในการเผชิญหน้ากับจูเลียน

คาสซันดรา ‘คู่ต่อสู้คนต่อไปของฉันไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถชนะได้อย่างง่ายๆ ฉันต้องใช้พลังทั้งหมดเพื่อเอาชนะเขา สิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับเขาก็คือเขามีฟุชิกิบานะและเก็งก้าที่แข็งแกร่ง ฉันไม่สามารถสร้างกลยุทธ์การต่อสู้โดยใช้ข้อมูลเพียงอย่างเดียวแบบนี้ ฉันต้องหาอย่างอื่น’

ขณะที่คาสซันดรากำลังคิดว่าจะทำอะไรดี เธอก็เห็นคู่ต่อสู้คนต่อไปเดินเข้ามาในร้านอาหารด้วยท่าทางสบายๆ

จูเลียนเดินไปที่เคาน์เตอร์และสั่งของกิน เขาจ่ายเงินจากนั้นก็นั่งใกล้หน้าต่างพร้อมกับอาหาร ขณะที่เขากำลังจะกินก็ได้ยินเสียงทัก

คาสซันดรา “ฉันขอนั่งตรงนี้ด้วยได้ไหม”

จูเลียนหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่งและนั่นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคาสซันดรา คู่ต่อสู้คนต่อไปของเขา เมื่อเห็นเธอเขาก็พยักหน้าบ่งบอกให้เธอนั่งได้

คาสซันดรา “คุณคงเป็นจูเลียน ฉันเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของคุณ มันคงเป็นเรื่องบังเอิญที่เราจะได้พบกันที่นี่?”

จูเลียน “แน่นอน แล้วมีอะไรให้ผมช่วยล่ะมิสคาสซันดรา”

คาสซันดรา “ฉันแค่อยากคุยกับคู่ต่อสู้คนต่อไปเท่านั้น”

จูเลียน “อ่า เข้าใจละ เธอมาที่นี่เพื่อรับข้อมูลจากฉัน งั้นฉันจะบอกเธอเอง”

คาสซันดราเริ่มจริงจังหลังจากได้ยินจูเลียนพูด เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะถูกมองออกอย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ เขาบอกว่าเขาจะเปิดเผยกลยุทธ์ของเขาให้เธอรู้

จูเลียน “เธอรู้ไหมมิสคาสซันดรา ผมจะใช้ พีจ็อต ของฉันในการต่อสู้เท่านั้น ถ้าเธอสามารถเอาชนะ พีจ็อต ของฉันได้ ฉันจะยอมแพ้เอง”

จูเลียนพูดแบบนี้และจ้องตาของเธอ คาสซันดราตะลึงกับคำตอบของจูเลียน แต่เธอเริ่มรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าเธอกำลังติดอยู่ในบางสิ่ง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร เมื่อเธอมองไปที่ดวงตาสีแดงเข้มของจูเลียนก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังถูกนักล่ากำหนดเป้าหมาย แต่จิตใจของเธอกำลังคิดถึงอย่างอื่น

คาสซันดรา ‘เขาล้อเล่นหรือเปล่า เขาคิดว่าฉันจะไม่เหมาะกับเขา เขาจะใช้แค่ พีจ็อต ของเขาเหรอ นั่นเป็นเรื่องไร้สาระ เขาแค่พยายามหลอกให้ฉันคิดแบบนั้น รอดูเถอะฉันจะเอาชนะคุณในการต่อสู้ของเรา’

คาสซันดราลุกขึ้นอย่างโกรธจัดและเดินจากไป ขณะที่จูเลียนเพลิดเพลินกับอาหาร

จูเลียน ‘ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันจะทำอะไร ฉันไม่รู้ว่าเธอจะรับคำแนะนำหรือเปล่านะ’

จูเลียนกลับมารับประทานอาหารอีกครั้งในขณะที่รอเวลาผ่านไปเพื่อการต่อสู้ครั้งต่อไป

จูเลียนเดินเข้าไปในห้องรอและนั่งลงใน ตอนนี้เขายังได้ยินเสียงคนเชียร์อยู่ข้างนอกอยู่เลย

จูเลียน ‘ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจแม้แต่คนเดียวในลีกนี้ สี่ยอดฝีมือคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในการต่อสู้สำหรับฉันตอนนี้’

จูเลียนสงบสติอารมณ์ขณะคิดถึงโปเกมอนในปัจจุบัน

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะโปเกมอนทุกตัวของฉัน’

ระบบ ‘ยืนยัน’

__________________

โกกะซารุ

ประเภท – ไฟ / การต่อสู้

ระดับ – 68

อายุ – 12 เดือน

สายใย – 100%

HP – 300

โจมตี – 350

ป้องกัน – 180

Sp. Atk – 370

Sp. Def – 190

ความเร็ว – 370

ทักษะ – Scratch, Seer, Ember, Taunt, Fury Swipes, Flame Wheel, Fire Spin, Close Combat, Focus Punch, Focus Blast, Flamethrower, Foresight, Fire Punch, Blaze Kick, Brick Break, Dual Chop, Flame Charge, Flare Blitz , Will-O-Wisp, Iron Tail, Blast Burn, Stone Edge, Calm Mind.

ความสามารถ – Blaze (ปลดล็อค), Iron Fist (ปลดล็อค)

________________

__________________

ฮีทราน

ประเภท – ไฟ / เหล็ก

ระดับ – 66

อายุ – 14 เดือน

สายใย – 100%

HP – 370

โจมตี – 260

ป้องกัน – 320

Sp. Atk – 370

Sp. Def – 300

ความเร็ว – 200

ทักษะ – Ancient Power, Earth Power, Fire Spin, Heat Wave, Iron Head, Fire Fang, Metal Sound, Iron Defense, Crunch, Lava Plume, Flamethrower, Fire Blast, Flame Charge, Stone Edge, Rock Smash, Bulldoze, Rock Slide, Flash Cannon, Stealth Rock, Protect, Hyper Beam, Magma Storm.

ความสามารถ – Flashfire (ปลดล็อค), Flame Body (ปลดล็อค)

__________________

__________________

เกียราดอส

ประเภท – น้ำ / บิน

ระดับ – 69

อายุ – 3.4 ปี

สายใย – 100%

HP – 380

โจมตี – 310

ป้องกัน – 215

Sp. Atk – 200

Sp. Def – 290

ความเร็ว – 270

ทักษะ – Tackle, Bite, Thrash, Twister, Ice Fang, Scary Face, Aqua Tail, Dragon Rage, Rain Dance, Hydro Pump, Surf, Water Fall, Water Pulse, Ice Beam, Hyper Beam, Dragon Pulse, Dragon Dance, Outrage , Dragon Tail, Dragon Breath, Hurricane.

ความสามารถ – intimidate (ปลดล็อค), moxie (ปลดล็อค)

__________________

__________________

ฟุชิกิบานะ

ประเภท – หญ้า / พิษ

ระดับ – 67

อายุ – 2.5 ปี

สายใย – 100%

HP – 370

โจมตี – 250

ป้องกัน – 255

Sp. Atk – 300

Sp. Def – 300

ความเร็ว – 148

ทักษะ – Tackle, Growl, Leech Seed, Vine Whip, Sleep Powder, Poison Powder, Razor Leaves, Toxic, Sludge Bomb, Veno Shock, Seed Bomb, Grass Knot, Giga Drain, Leaf Storm, Energy Ball, Solar Beam, Grassy Terrain, Petal Dance, Synthesis, Sword Dance, Earth Quake, Stomping Tantrum.

ความสามารถ – Overgrow (ปลดล็อค), Chlorophyll (ปลดล็อค)

__________________

__________________

เก็งก้า

ประเภท – ผี / พิษ

ระดับ – 70

อายุ – 5 ปี

สายใย – 100%

HP – 300

โจมตี – 200

ป้องกัน – 190

Sp. Atk – 370

Sp. Def – 250

ความเร็ว – 350

ทักษะ – Hypnosis, Lick, Scary Face, Telekinesis, Shadow Punch, Shadow Claw, Dream Eater, Confuse Ray, Night Shade, Sucker Punch, Shadow Ball, Dark Pulse, Nightmare, Toxic, Veno Shock, Smog, Poison Jab, Will-O-Wisp, Thunder Punch, Ice Punch, Fire Punch.

ความสามารถ – cursed body (ปลดล็อค)

__________________

__________________

พีจ็อต

ประเภท – ปกติ / บิน

ระดับ – 60

อายุ – 2.4 ปี

สายใย – 99%

HP – 290

โจมตี – 230

ชป้องกัน – 220

Sp. Atk – 240

Sp. Def – 240

ความเร็ว – 350

ทักษะ – Gust, Sand-Attack, Tackle, Quick Attack, Air Cutter, Whirlwind, Air Slash, Agility, Twister, Sky Attack, Steel Wing, Feather Dance, Hurricane, Faint Attack, Pursuit, Foresight, Tailwind, Hyper Beam, Brave Bird.

ความสามารถ – keen eyes (ปลดล็อค), tangled feet (ปลดล็อค), big pecks (ปลดล็อค)

__________________

__________________

เอเลคิเบิล

ประเภท – ไฟฟ้า

ระดับ – 60

อายุ – 3 ปี

สายใย – 90%

HP – 300

โจมตี – 325

ป้องกัน – 200

Sp. Atk – 270

Sp. Def – 260

ความเร็ว – 270

ทักษะ – Leer, Taunt, Quick Attack, Thunderbolt, Thunder, Discharge, Low Kick, Swift, Thunder Wave, Iron Tail, Brick Break, Thunder Punch, Ice Punch, Fire Punch, Focus Punch, Cross Chop, Hammer Arm, Electric Terrian , Rain Dance, Ion Deluge, Electro Ball, Double Team, Hiden Power, Hyper Beam, Giga Impact

ความสามารถ – Motor Drive (ปลดล็อค) vital spirit (ปลดล็อค)

(A / N – ใช่แล้ว เอเลบู พัฒนาเป็น เอเลคิเบิล แล้ว)

(เนียนแปล – ตอนไหวนะเนี่ย)

__________________

__________________

คาบุท็อปส์

ประเภท – หิน / น้ำ

ระดับ – 63

อายุ – 10 เดือน

สายใย – 98%

HP – 250

โจมตี – 320

ป้องกัน – 300

Sp. Atk – 190

Sp. Def – 200

ความเร็ว – 300

ทักษะ – Harden, Scratch, Blizzard, Ice Beam, Absorb, Aqua Jet, Rock Throw, Metal Claw, Sword Dance, Stone Edge, X-Scissors, Confuse Ray, Brick Break, Surf, Mega Drain, Night Slash, Metal Sound, Giga Impact, Protect, Water Pulse, Hydro Pump, Iron Defense, Rapid Spin

ความสามารถ – swift swim (ปลดล็อค), battle armour (ปลดล็อค), weak armour (ปลดล็อค)

________________

________________

คาบิกอน

ประเภท – ปกติ

ระดับ – 80

อายุ – 10 ปี

สายใย – 75%

HP – 480

โจมตี – 390

ป้องกัน – 320

Sp. Atk – 320

Sp. Def – 370

ความเร็ว – 170

ทักษะ – Tackle, Defense Curl, Yawn, Lick, Body Slam, Snore, Giga Impact, Take Down, Mega Kick, Belly Drum, Heavy Slam, Iron Head, Seed Bomb, Ice Punch, Water Pulse, Zen Headbutt, Thunder Punch, Fire Punch, Ice Beam, Thunder, Rock Tomb, Bulldoze, Rock Slide, Stomping Tantrum, Flame Thrower, Earthquake, Substitute Sleep Talk, Solar Beam, Hyper Beam

ความสามารถ – Immunity (ปลดล็อค), Thick Fat (ปลดล็อค), Glutonny (ปลดล็อค)

________________

จูเลียนดูสถานะของพวกเขาและรู้สึกพอใจ

จูเลียน ‘พวกเขาดูดีมากในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา การฝึกฝนช่วยพวกเขาได้จริงๆ คนที่ก้าวหน้าที่สุดคือ คาบิกอน ใครจะคิดว่าเขามีพลังมหาศาลทั้งที่นอนเฉยๆ หลังจากฝึกฝนเขาก็เพิ่มพลังขึ้นมาก ฉันไม่รู้ว่ามันยุติธรรมไหมถ้าฉันใช้เขากับสี่ยอดฝีมือ พวกเขาจะได้รับความพินาศอย่างสมบูรณ์โดยที่เขายังไม่ทันทำอะไร’

ทุกครั้งที่จูเลียนนึกถึงคาบิกอน เขาจะรู้สึกโชคดีที่สามารถจับมันได้โดยไม่มีการต่อต้านใดๆ

จากนั้นจูเลียนก็ออกจากสนามประเภทหญ้า หนีจากกล้องและสายตาของนักข่าวกับฝูงชน เมื่อเขามาถึงห้อง เขาก็ตัดสินใจที่จะพักผ่อนในวันนั้น

ผู้คนที่อยู่ด้านนอกสนามกำลังรวมตัวกันเพื่อชมการต่อสู้ครั้งต่อไปที่กำลังจะเกิดขึ้น บางคนเป็นที่แฟนๆ ของอลันที่ถือป้ายเชียร์เขาและมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าคู่ต่อสู้ของอลันเป็นใคร ส่วนใหญ่แล้วเริ่มวางเดิมพันข้างอลันเพียงเพราะเขาเคยติด 16 อันดับแรกในทัวร์นาเมนต์ก่อนหน้านี้และเขายังมีแฟนคลับคอยเชียร์

ผู้คนที่จ่ายเงินเพื่อชมการต่อสู้ครั้งนี้กำลังเข้าสู่สนามอย่างช้าๆ ในขณะที่พวกเขาเริ่มนั่งบนที่นั่งขณะที่พวกเขารอให้เทรนเนอร์เข้าสนาม

ชิเงรุมาพร้อมกับฮาเร็มสาวเชียร์กลุ่มใหญ่ของเขาเพื่อดูการแข่งขันครั้งนี้และในไม่ช้าเขาก็เห็นซาโตชิ ทาเคชิ และคาสุมิก็เข้ามาในพื้นที่ข้างสนาม

ชิเงรุ “เจ้าอ่อนซาโตชิ ฉันเห็นการแข่งขันของนายแล้ว ใครจะคิดว่านายจะโชคดีที่ได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอในนัดแรก”

ซาโตชิรู้สึกโกรธที่ได้ยินคำพูดของชิเงรุ แต่เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดและคาสุมิก็มาช่วยเขา

คาสุมิ “ชิเงรุมาดูการแข่งขันของจูเลียนด้วยเหรอ”

ชิเงรุ “แน่นอน เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่อยู่ในสายจาของฉัน ฉันอยากรู้ว่าเขาจะแสดงความโดดเด่นในวันนี้แบบไหน”

ซาโตชิ “ฉันได้ยินมาว่าอลันคนนี้แข็งแกร่งมาก เขาติด 16 อันดับแรกในลีกก่อนหน้า นายคิดว่าใครจะชนะ”

ชิเงรุ “ฮ่าๆ อลันคนนี้ไม่มีอะไรเทียบกับจูเลียนได้ คอยดูสิว่าจูเลียนจะลบเขาออกไปได้ง่ายแค่ไหนในนัดนี้”

ชิเงรุเป็นเด็กที่หยิ่งมาโดยตลอด แต่หลังจากการต่อสู้กับเอเลบูของจูเลียน เขาก็รู้ว่าช่องว่างระหว่างเขากับจูเลียนมีมากเพียงใด สิ่งนี้ทำให้เขาใช้จูเลียนเป็นแบบอย่างและวันหนึ่งก็จะพยายามเอาชนะเขา

ซาโตชิ ทาเคชิ และ คาสุมิ รู้สึกประหลาดใจกับความเชื่อมั่นของชิเงรุที่มีต่อจูเลียน ไม่ใช่แค่พวกเขาแม้แต่คนรอบๆ พวกเขาก็ยังสนใจจูเลียนซึ่งส่วนใหญ่ที่นี่เป็นแฟนๆ ของอลันที่มาที่นี่เพื่อให้กำลังใจเขา ตอนนี้เมื่อเห็นว่าเด็กนี่กำลังพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับอลันพวกเขาก็เยาะเย้ยชิเงรุ

ชิเงรุ “ถ้านายไม่ต้องการที่นั่งก็อยู่ที่นี่ไป ฉันจะไปแล้ว สาวๆ ไปกันเถอะ”

ซาโตชิ “เดี๋ยวก่อน รอเราด้วย”

ซาโตชิ ทาเคชิ และคาสุมิตามชิเงรุกับฮาเร็มของเขาไปภายในอาคารของสนาม

จูเลียนนั่งอยู่ในห้องรอขณะที่เขาทำจิตใจให้สงบ เขาเริ่มได้ยินเสียงเชียร์จากข้างนอก เขารู้ว่าถึงเวลาแล้วเขาจึงค่อยๆ ลุกขึ้นและปัดฝุ่นเสื้อโค้ทของเขาขณะที่เขาออกจากห้องรอ

ตอนนี้จูเลียนยืนอยู่หลังประตูที่นำไปสู่สนามต่อสู้ประเภทหญ้าและนี่เป็นการแข่งขันทัวร์นาเมนต์แรกของเขา เขารู้สึกเลือดเดือดพล่านในขณะที่หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น เขาเริ่มรู้สึกตื่นเต้นแม้ว่าจูเลียนจะมีประสบการณ์มาสองชีวิต เขาก็ยังใหม่กับความรู้สึกของการที่มีผู้คนหลายร้อยคนมาเฝ้าดูเขา โปเกมอนเทรนเนอร์ที่ยิ่งใหญ่ก็เหมือนซุปเปอร์สตาร์ในโลกโปเกมอนและเทรนเนอร์ทุกคนก็อยากเป็นใหญ่แบบนั้นเพื่อที่พวกเขาจะได้มีชื่อเสียงในสายตาของคนทั่วไปและเทรนเนอร์คนอื่นๆ

จูเลียน ‘นี่เป็นความรู้สึกใหม่และฉันก็ชอบมัน’

ในขณะที่จูเลียนกำลังรอขึ้นสนาม เขาก็ได้ยินเสียงนักพากย์พูด

นักพากย์ “การแข่งขันนัดที่สี่ในสนามต่อสู้ประเภทหญ้ากำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เรามาแนะนำผู้เข้าร่วมของเรากัน ก่อนอื่นตัวแทนของมุมสีเขียวคืออลัน เขาเป็นโปเกมอนเทรนเนอร์ที่มีประสบการณ์มากและเคยอยู่ใน 16 อันดับแรกของลีกอินดิโกรอบก่อนหน้านี้”

ฝูงชนส่งเสียงโห่ร้องขณะที่อลันเข้าสู่สนาม เขาโบกมือให้แฟนๆ ในฝูงชน พวกเขาต่างชูป้ายขึ้นกลางอากาศและตะโกนเรียกชื่ออลัน แฟนๆ ผู้หญิงหลายคนเริ่มสารภาพรักกับเขาจากฝูงชนและกรีดร้องว่า ฉันรักคุณอลันได้โปรดแต่งงานกับฉัน และเรื่องโง่ๆ อื่นๆ

นักพากย์ “ฮาฮา ดูเหมือนว่าอลันจะเป็นที่ชื่นชอบของแฟนๆ นะ คราวนี้มาแนะนำคู่ต่อสู้ของเขากัน ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเทรนเนอร์คนนี้และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมในลีกอินดิโก ตัวแทนจากมุมแดง จูเลียน”

ฝูงชนรอขณะที่ประตูมุมแดงค่อยๆ เปิดออกในขณะที่จูเลียนค่อยๆ เดินออกออกมาจากประตูและจ้องตรงไปที่อลันเพื่อกดดันเขา

ฝูงชนตกตะลึงไปชั่ววินาทีที่เห็นชายหนุ่มรูปงามคนนี้เข้าสู่สนามรบและหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ส่งเสียงเชียร์เนื่องจากพวกเขาบางคนที่ไม่ได้เป็นแฟนของอลันเริ่มเข้าข้างเขา ผู้หญิงในฝูงชนต่างก็หลงใหลจูเลียนไปแล้วจากรูปลักษณ์ของเขาและบางคนก็เปลี่ยนข้างด้วยซ้ำ

ทาเคชิที่พยายามจีบผู้หญิงคนหนึ่งก็เห็นปฏิกิริยาของสาวๆ ที่เปลี่ยนไปอย่างไรหลังจากที่จูเลียนเข้ามา นั่นทำให้เขารู้สึกอิจฉา

ทาเคชิ *เริ่มน้ำตาซึม* “นี่มันไม่ยุติธรรม”

อลันที่รู้สึกกดดันเมื่อเห็นแบบนั้น หลังจากที่เขาสบตากับจูเลียนเขาก็เริ่มกัดฟันเขาจำได้ถึงความอัปยศอดสูที่เขาเผชิญอยู่ข้างนอกในวันนี้และเขาต้องการแก้แค้นในตอนนี้

นักพากย์ “นี่จะเป็นการแข่งขันโปเกมอนแบบสามต่อสาม เทรนเนอร์ได้รับอนุญาตให้สลับโปเกมอนในระหว่างการต่อสู้ โปเกมอนทั้งสามของใครไม่สามารถต่อสู้ได้ก่อน ก็จะแพ้และถูกคัดออกจากการแข่งขัน”

กรรมการ “มุมเขียวพร้อมหรือยัง”

อลัน “ครับ”

กรรมการ “มุมแดงพร้อมหรือยัง”

จูเลียนพยักหน้าบ่งบอกว่าเขาพร้อมแล้ว

กรรมการ “งั้นเริ่มกันเลย เทรนเนอร์ทั้งสองนำโปเกมอนของคุณออกมา”

จูเลียน “ไปเลย ฟุชิกิบานะ”

อลัน “ไป วินดี”

นักพากย์ “ดูเหมือนโปเกมอนสองตัวที่จะเริ่มการต่อสู้ก็คือ ฟุชิกิบานะ และ วินดี อลันมีข้อได้เปรียบเหนือจูเลียนอย่างชัดเจน มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

อลัน “แกเสียเปรียบแล้ว ดูสิว่าฉันทำให้แกอับอายแค่ไหน”

จูเลียน “เราจะได้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น ฟุชิกิบานะ ใช้ Earthquake”

ฟุชิกิบานะ ยืนด้วยขาหลังสองข้างของมันจากนั้นก็ดึงขาหน้าทั้งสองข้างลงด้วยกำลังเต็มที่ ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนวิ่งผ่านสนามทำให้ทุกอย่างรอบตัวสั่นและทำให้สนามต่อสู้ประเภทหญ้าแสดงรอยแตกเข้าหา วินดี ที่กำลังดิ้นรนเพื่อรักษาสมดุล

อลัน “วินดี กระโดด!”

จูเลียน “หึ คิดได้ดี ฟุชิกิบานะ ควบคุมหญ้าแล้วมัด วินดี”

อลัน “อะไรนะ! ไม่มีทาง วินดี รีบหลบเร็ว”

เขาโชคร้ายมากที่ วินดี ยังคงอยู่ในอากาศจึงจำกัดการเคลื่อนไหวของมันและในไม่ช้า ฟุชิกิบานะ ก็คลุม วินดี ด้วยชั้นของหญ้าและตรึงมันไว้กับพื้น ตอนนี้ วินดี ก็เหมือนกับปลาบนเขียง มันไม่สามารถใช้ไฟเผาได้เพราะทุกส่วนของร่างกาย วินดี ถูกห่ออย่างแน่นหนาไม่ให้ขยับได้แม้แต่กล้ามเนื้อและหากลองแล้วล่ะก็หญ้าจะเริ่มหดตัว

นักพากย์ “ดู ฟุชิกิบานะ มัด วินดี ไว้อย่างสมบูรณ์นั่นสิ มันถูกทำให้หมดหนทางแล้ว ดูเหมือนว่านี่กำลังจะจบลงแล้วครับ”

ฝูงชนเงียบสนิทเมื่อเห็นการต่อสู้ที่กำลังจะจบลงในไม่กี่วินาที พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าจูเลียนน่าเกรงขามเพียงใด ชิเงรุยิ้มเยาะเมื่อเห็นสิ่งนี้และซาโตชิก็รู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่งและมีความปรารถนาที่จะต่อสู้กับจูเลียนเพิ่มขึ้น

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ จบด้วย Solar Beam”

ฟุชิกิบานะ ใช้ Solar Beam อันทรงพลังยิงไปยัง วินดี ที่ทำอะไรไม่ถูกและถูกมัดอยู่บนพื้น Solar Beam โจมตีเข้าใส่มัน และการต่อสู้ก็จบลง

กรรมการ “วินดี ไม่สามารถสู้ต่อ”

นักพากย์ “ตามที่คาด วินดี แพ้แล้ว มาดูกันว่าอลันจะใช้โปเกมอนตัวไหนต่อไป”

ฝูงชนส่งเสียงโห่ร้องหลังจากการประกาศนี้ พวกเขาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับจูเลียนในขณะที่จูเลียนกลายเป็นที่พูดถึงของวันภายในไม่กี่นาที

อลันกัดฟันเมื่อเห็น วินดี ของเขาพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าจูเลียนไม่ใช่คนที่เขาสามารถเอาชนะได้ แต่เขาก็ไม่ต้องการยอมแพ้

อลัน “ไป โอนิดริล”

นักพากย์ “อลันส่ง โอนิดริล ออกไปและเหมือนครั้งที่แล้ว จูเลียน เสียเปรียบด้านประเภทโปเกมอนอีกครั้ง มาดูกันว่า จูเลียน จะทำอย่างไร”

อลัน “ใช้ Air Cutter”

จูเลียน “สวนกลับด้วย Razor Leaves”

โปเกมอนทั้งสองส่งการโจมตีของพวกเขาออกไป ใบมีดของ ฟุชิกิบานะ มีขนาดใหญ่และทรงพลังในขณะที่ Air Cutter ของ โอนิดริล นั้นรวดเร็วและเฉียบคม พวกมันปะทะกันในอากาศส่งคลื่นกระแทกไปทุกหนทุกแห่ง ขณะที่ผู้คนในฝูงชนใช้มือบังหน้าเพื่อป้องกันตัวเองจากแรงคลื่นกระแทก

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ จบด้วย Giga Drain”

อลันตื่นตระหนกกับการเคลื่อนไหวของจูเลียน ควันจากการโจมตีครั้งก่อนยังคงจำกัดการมองเห็นของ โอนิดริล

อลัน “โอนิดริล ดำลงดินไปใช้ Arial Ace”

จูเลียน ‘ฮา ช่างงี่เง่า’

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ ตอนนี้ล่ะใช้ Leaf Storm”

เมื่อ โอนิดริล พุ่งลงดินมาเพื่อโจมตีและใช้ Arial Ace แต่มันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะติดอยู่ใน Leaf Storm ขนาดใหญ่ที่สร้างความเสียหายให้กับมันได้อย่างต่อเนื่อง ขณะที่มันดิ้นรนกับพายุกำลังโจมตีมันอย่างต่อเนื่อง

อลันอยู่ในอาการจุกและไม่รู้ว่าจะหนีจากสิ่งนี้ได้อย่างไร เพียงแค่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของ โอนิดริล มันก็จะถูกทำร้ายด้วยใบไม้อันแหลมคมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นักพากย์ “น่าอัศจรรย์จริงๆ จูเลียนใช้ Giga Drain เพื่อนำ โอนิดริล มาอยู่ในตำแหน่งที่โจมตีได้สมบูรณ์แบบและใช้ Leaf storm เพื่อดักและจับมัน จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป มันจะมีชะตากรรมเดียวกันกับ วินดี หรือไม่?”

จูเลียน “มันจบแล้ว Giga Drain”

ทันใดนั้น ฟุชิกิบานะ ก็ส่งเถาวัลย์ของมันไปยัง โอนิดริล ที่ติดอยู่ภายใน Leaf Storm เถาวัลย์พันตัวของ โอนิดริล และดูดพลังงานทั้งหมดออกจาก โอนิดริล และปล่อยให้ โอนิดริล ตกลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้นและทำให้ไม่สามารถสู้ต่อได้

กรรมการ “ โอนิดริล ไม่สามารถสู้ต่อได้”

นักพากย์ “ตามที่เราคาดไว้ โอนิดริล ได้พ่ายแพ้ไปแล้ว อลันจะกลับมาได้หรือไม่ เขาจะสามารถเอาชนะ ฟุชิกิบานะ ของจูเลียนได้หรือไม่”

ตอนนี้อลันอยู่ในอาการจุก เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะตกตั้งแต่รอบแรก

อลัน ‘ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน อย่างน้อยๆ ฉันก็ต้องเอาชนะโปเกมอนของเขาตัวหนึ่งก่อนที่จะถูกกำจัด’

อลัน “มาดูกันว่าแกจะทำอย่างไรกับโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน ไปเลย ลิซาร์ดอน”

นักพากย์ “โปเกมอนตัวสุดท้ายของอลันคือ ลิซาร์ดอน และเป็นอีกครั้งที่อลันมีข้อได้เปรียบอย่างมากกับจูเลียน แต่เมื่อได้เห็นการต่อสู้ครั้งก่อนๆ ผลลัพธ์นั้นก็ไม่สามารถตัดสินได้ง่ายๆ”

ลิซาร์ดอนตัวใหญ่เข้าสู่สนามรบขณะที่มันคำรามและจ้องมองไปที่ ฟุชิกิบานะ

จูเลียน ‘เอ ลิซาร์ดอน เหรอ? มาดูกันว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน’

อลัน “ลาซาร์ดอนขึ้นฟ้าแล้วใช้ Flamethrower”

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ เปิดใช้ Overgrow จากนั้นตอบโต้ด้วย energy ball”

ฟุชิกิบานะ เปิดใช้ Sword Dance เพิ่มพลังโจมตีของมันจากนั้น energy ball ขนาดมหึมาเพื่อตอบโต้ Flamethrower ที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ผลกระทบของการท่าเหล่านี้ใหญ่กว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้าย พื้นที่คนดูได้รับการปกป้องอย่างรวดเร็วโดยชั้นของสนามพลังที่เปิดใช้งานป้องกันผู้ชมจาก

อลันไม่อยากเสียโอกาสนี้และต้องการให้ลิซาร์ดอนโจมตีต่อ โชคร้ายสำหรับเขาที่จิตใจของจูเลียนมักจะอยู่ในสนามรบ นี่เป็นลักษณะที่เขาได้รับจากชีวิตที่ผ่านมา

อลัน “ลิซาร์ดอน ตอนนี้ล่ะใช้ Wing Attack”

ฟุชิกิบานะ “ดักด้วย Leaf Storm”

ในขณะที่ ลิซาร์ดอน พุ่งดิ่งลงในขณะที่ปีกของมันเปล่งประกายเพื่อส่ง Wing Attack ไปยัง ฟุชิกิบานะ ทันใดนั้นมันก็พบว่าตัวเองถูกล้อมรอบไปด้วยใบไม้นับพันที่คมกริบหมุนรอบตัวมัน มันติดอยู่ในพายุใบไม้และใบไม้ก็โจมตี ลิซาร์ดอน แต่ก็ทำให้เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

นักพากย์ “ดูเหมือนว่าจูเลียนกำลังวางแผนที่จะทำแบบเดียวกับที่เขาทำกับ โอนิดริล”

อลัน “แกคิดว่าการเคลื่อนไหวแบบเดียวกันจะใช้กับฉันได้อีกเรอะ”

จูเลียน “ใครบอกว่ามันเหมือนกัน ตอนนี้ล่ะ ฟุชิกิบานะ Poison powder”

ทันใดนั้น ฟุชิกิบานะ ก็ปล่อยผงพิษจำนวนมากออกมาในอากาศซึ่งทั้งหมดถูกดูดเข้าไปใน Leaf Storm และใช้เวลาไม่นานในขณะที่ ลิซาร์ดอน ได้รับพิษอย่างหนัก ผงพิษส่วนใหญ่กระจายไปทั่วสถานที่และมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่โจมตีโปเกมอน แต่จูเลียนใช้ Leaf Storm เพื่อรวบรวมผงพิษทั้งหมดไว้ในจุดเดียวและ ลิซารด์ดอน เหยื่อผู้โชคร้ายก็ได้รับพิษอย่างหนักเนื่องจากสิ่งนี้

ลิซาร์ดอน ไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไปเนื่องจากการได้รับพิษเกินขนาด ทำให้มันอ่อนแอลงและมันล้มลงบนพื้น

นักพากย์ “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย จริงๆ แล้วจูเลียนใช้ Leaf Storm เพื่อควบคุมพลังพิษเพื่อวางยา ลิซาร์ดอน ดูเหมือนว่าชะตากรรมของ ลิซาร์ดอน จะถูกปิดผนึกแล้วเช่นกัน”

อลัน “ลิซาร์ดอน!?”

ลิซาร์ดอน พยายามที่จะลุกขึ้นแต่มันถูกพิษอย่างรุนแรง

จูเลียน “ฟุชิกิบานะ ใช้ Venoshock”

ฟุชิกิบานะ ส่งคลื่น Venoshock ไปยัง ลิซาร์ดอน ที่กำลังดิ้นรนและมันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ลิซาร์ดอน ที่ติดพิษร้ายอยู่แล้วก็ได้รับความเสียหายจาก Venoshock เพิ่มเป็นสองเท่าและล้มลงบนพื้น

กรรมกา “ลิซาร์ดอน ไม่สามารถสู้ต่อได้ ฟุชิกิบานะ ชนะการแข่งขัน จูเลียนเป็นผู้ชนะ”

นักพากย์ “จบแล้ว! จูเลียนชนะอลันโดยที่ใช้แค่ ฟุชิกิบานะ”

ฝูงชนส่งเสียงเชียร์เมื่อเห็นการชนะของจูเลียน หลายคนถึงกับเริ่มเตรียมสร้างแฟนคลับให้เขาในอินเทอร์เน็ตและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันของจูเลียน

นักพากย์ “ดูเหมือนว่าจะมีคนใหม่ที่กลายเป็นที่ชื่นชอบซะแล้ว”

ชิเงรุ ซาโตชิ ทาเคชิ และ คาสุมิ รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นจูเลียนชนะ

ทาเคชิ “ตามที่คาดไว้ จูเลียนมักจะจดจ่ออยู่กับสนามรบ ทุกรายละเอียดจะถูกสังเกตโดยเขาและเมื่อเขามีโอกาสที่จะใช้มัน เขาจะไม่พลาดเลยการต่อสู้กับ จูเลียน ก็เหมือนกับการติดอยู่ในใยแมงมุม ทุกการกระทำของฝ่ายตรงข้ามทำให้ตัวเองยุ่งเหยิงมากขึ้นเรื่อยๆ นายทำได้แค่ขอให้ตัวเองโชคดีถ้านายติดอยู่ในใยที่สร้างโดยจูเลียน”

ซาโตชิฟังทาเคชิและเขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะฝึกฝนให้หนักขึ้นและวันหนึ่งเขาจะต่อสู้กับจูเลียน

ชิเงรุกำลังคิดแบบเดียวกับซาโติ จากนั้นทาเคชิก็พูดต่อ

ทาเคชิ “ซาโตชิถ้านายได้เผชิญหน้ากับจูเลียนในการต่อสู้ นายจะทำอะไร?”

ซาโตชิ “ฉันรู้ว่าฉันไม่มีโอกาสต่อต้านเขา แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

ซาโตชิพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ชิเงรุมองไปที่ซาโตชิและชื่นชมความมุ่งมั่นของเขา

ชิเงรุ “ฮา นายจะผ่านรอบคัดเลือกไม่ได้ด้วยซ้ำ ลืมการต่อสู้กับพี่จูเลียนไปเถอะ”

ซาโตชิ “นายพูดว่าอะไรนะ”

ซาโตชิเดือดดาลกับชิเงรุในขณะที่พวกเขาแลกเปลี่ยนคำพูดบางอย่างกัน แต่สุดท้ายซาโตชิก็แพ้

ตอนนี้จูเลียนกำลังถูกสัมภาษณ์โดยผู้สื่อข่าวทีวีบางคน

ผู้สื่อข่าว 1 “จูเลียนคุณรู้สึกอย่างไรกับชัยชนะครั้งแรก”

จูเลียน “ฉันรู้สึกดีมาก”

ผู้สื่อข่าว 2 “สำหรับสิ่งที่ฉันเห็น คุณเป็นเทรนเนอร์มากประสบการณ์มีคำแนะนำอะไรที่คุณอยากให้กับเทรนเนอร์รุ่นเยาว์ไหม”

จูเลียน “การต่อสู้ของโปเกมอนไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของโปเกมอนเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับเทรนเนอร์ที่จะนำทางโปเกมอนของพวกเขาไปสู่ชัยชนะด้วย ดังนั้นเทรนเนอร์ควรมีสมาธิในการต่อสู้และนำทางโปเกมอนของเขาให้ผ่านมันไป”

ผู้สื่อข่าว 1 “เป้าหมายของคุณคืออะไร คุณตั้งเป้าไว้ที่ 16 อันดับแรกหรือสูงกว่านั้นในลีกไหม”

จูเลียน “ก็อะไรทำนองนั้น ขอบคุณมาก ฉันจะไปแล้วฉันต้องพักผ่อนบ้าง”

จูเลียนเดินไปโดยไม่สนใจคำถามอื่นๆ ทั้งหมดที่ผู้สื่อข่าวถามขณะที่เขาเข้าไปในห้องรอเพื่อพักผ่อนเล็กน้อย

หนึ่งเดือนผ่านไปและจูเลียนก็กำลังมุ่งหน้าไปยังที่ราบสูงคราม (Indigo Plateau) เมื่อเขามาถึงใกล้กับ Victory Raod เขาเห็นผู้คนจำนวนมากวางธงและแบนเนอร์เพื่อต้อนรับคบเพลิงที่ใช้ในการจุดไฟสนามกีฬาที่บ่งบอกถึงจุดเริ่มต้นของ โปเกมอนลีก

จูเลียนขี่รถผ่านพวกเขาไปเพราะเขาไม่ต้องการเสียเวลาและเขาก็ไปถึงที่ราบสูงครามอย่างรวดเร็วและลงทะเบียนตัวเองในลีก หลังจากเดินทางมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงในที่สุดเขาก็มาถึงที่ราบสูงครามแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปที่สนามเพื่อตรวจสอบ

เมื่อเขาเข้ามาในสนามเขาก็เห็นสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ มันใหญ่กว่าที่เคยเห็นในยิมทั่วทั้งภูมิภาค จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมากและสงสัยว่าสนามนี้ใหญ่แค่ไหน

จูเลียน ‘สนามที่นี่ค่อนข้างฟุ่มเฟือย สนามกีฬาในโลกก่อนหน้าของฉันยังไม่มีที่ไหนเทียบได้กับที่นี่เลย’

จูเลียนมองไปที่คบไฟขนาดใหญ่ที่ยังไม่ค่อยสว่างและยิ้ม

จูเลียน ‘ฉันต้องการเห็นสี่ยอดฝีมือ แต่คำถามที่ใหญ่ที่สุดคือใครเป็นแชมป์ปัจจุบันของลีกอินดิโก เขาไม่เคยระบุไว้ในอนิเมะเลยแต่เขาไม่คิดว่าเป็นบลู ทางชิเงรุก็ทำหน้าที่เป็นคู่หูของเขาในอะนิเมะ วาตารุก็ยังคงเป็นสมาชิกของสี่ยอดฝีมือและเขาก็กลายเป็นแชมป์ของโจโตลีก ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่

จูเลียนสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ซักพักแต่ก็เลิกสนใจ

จูเลียน ‘ไม่ว่าจะเป็นใครก็หวังว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง’

จูเลียนเดินออกจากสนามกีฬาและมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านโปเกมอนที่เทรนเนอร์ทุกคนที่จะเข้าร่วมในลีกจะไปอยู่กับคนไม่กี่คนที่พวกเขาพามาด้วย เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นเทรนเนอร์หลายคนกำลังคุยกับโปเกมอนของพวกเขา บางคนก็ฝึกซ้อมและบางคนก็กำลังท้าทายกันและกัน จูเลียนยังถูกท้าทายหนึ่งหรือสองครั้ว แต่เขาก็เพิกเฉยและเดินไปยังจุดศูนย์กลางที่ใกล้ที่สุด

เมื่อเขาเข้าไปในศูนย์โปเกมอรเขาก็เห็นพยาบาลจอยและเขาก็รู้จักเธอเป็นอย่างดี เธอคือซาร่าคนที่เขาใช้เวลาสองสามคืนด้วยกัน ซาร่าก็ประหลาดใจที่ได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

จูเลียน “ซาร่าเธอน่าจะยุ่งในวันนี้มันคงจะมีปัญหามากเพราะลีกนี้”

ซาร่า “อ่า จูเลียนดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้งและใช่มันเหนื่อยมากในวันนี้แถมภาระงานของฉันก็จะเพิ่มขึ้นอีกหลังจากลีกเริ่ม”

จูเลียน “พอเข้าใจ”

จูเลียนพยักหน้าขณะที่เขามองไปที่ซาร่าและสังเกตเห็นแหวนที่นิ้วนางขณะที่เขาประหลาดใจ

จูเลียน “เธอหมั้นแล้วเหรอ?”

จูเลียนไม่มีความรู้สึกใดๆ สำหรับเธอ ความสัมพันธ์ของพวกเขาตั้งอยู่บนพื้นฐานของการได้รับประโยชน์จากกันและกัน เป็นเพียงเพื่อนต่างเพศเท่านั้น แต่เขารู้สึกประหลาดใจจริงๆ ที่เห็นแหวนในมือของเธอ

ซาร่า “ใช่ฉันหมั้นแล้ว เดาสิว่าจะเป็นใคร”

จูเลียน “ผมไม่รู้สิ ผมไม่ใช่ผู้หยั่งรู้ทุกอย่าง”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอีกคนอยู่ข้างหลังเขา

จุนซา “ก็ฉันไง”

เขาหันไปเห็นเจ้าหน้าที่จุนซาเพื่อนต่างเพศของเขาอีกคน ขณะที่เธอเข้ามาใกล้ๆ และจูบจูเลียนจากนั้นเธอก็โชว์แหวนให้จูเลียน

จูเลียนตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้

จูเลียน “เดี๋ยวก่อนนะ เธอสองคน?”

ซาร่า “ใช่ หลังจากที่คุณจากไป ฉันกับจุนซาก็สนิทกันมากขึ้นและตกหลุมรักกัน เราจึงตัดสินใจแต่งงานกัน”

จุนซา “แต่ไม่ต้องห่วงนายยังสนุกกับเราได้ถ้าต้องการ”

จุนซายังคงเจ้าชู้เหมือนเดิม เมื่อซาร่าได้ยินเธอก็หน้าแดงและพยักหน้าเห็นด้วย จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมากกับเหตุการณ์นี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเพื่อนต่างเพศทั้งสองของเขาจะตกหลุมรักกันและแต่งงานกัน แต่เขาก็รู้สึกมีความสุข จากใจของเขา

จูเลียน “ว้าว ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย แต่ฉันขอแสดงความยินดีกับเธอทั้งคู่ด้วย ฉันมีความสุขกับพวกเธอมาก”

จุนซา “เราจะมีความสุขมากขึ้นถ้านายใช้เวลาหนึ่งคืนกับเรา แต่มันเป็นไปไม่ได้เนื่องจากลีกกำลังดำเนินอยู่ใช่ไหมที่รัก”

ซาร่าพยักหน้าด้วยใบหน้าแดง จากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงต่ำ

ซาร่า “แต่คืนนี้เรายังว่าง”

จูเลียนประหลาดใจเมื่อได้ยินซาร่าพูด เขารู้ว่าเธอขี้อายมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เธอเต็มใจที่จะพูดออกมา เขาหันไปมองเจนนี่ เขารู้ว่าเธอเป็นวายร้ายที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ จุนซาทำให้ซาร่าเสียคนมาก จุนซาแค่หัวเราะอย่างเขินอายเมื่อเธอเห็นจูเลียนมองมาที่เธอและส่ายหัว

จุนซา “ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดีซะหน่อย เฮ้ จูเลียนมาร่วมกับเราคืนนี้สิ ได้โปรด”

จูเลียน “ตกลงถ้าเธอพูดอย่างนั้น แต่ก่อนอื่นฉันจะไปลงทะเบียนก่อน”

จูเลียนยอมรับแม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังคงเป็นเพื่อนต่างเพศของเขาและเขาก็ไม่คิดที่จะไม่หาช่วงเวลาสนุกสนานก่อนที่ลีกจะเริ่ม

จุนซา “ย่าาาาา นี่คือคีย์การ์ดห้องของเรา เราจะรอนาย”

จูเลียนรับคีย์การ์ดและเดินออกจากศูนย์เพื่อไปลงทะเบียนของตัวเอง เขาเข้าไปในอาคารก็พบเทรนเนอร์จำนวนมากกำลังลงทะเบียนตัวเองสำหรับลีกนี้ มีพนักงานต้อนรับจำนวนมากอยู่ทั่วห้องโถงที่กำลังช่วยเทรนเนอร์ลงทะเบียนสำหรับลีกนี้

จูเลียนเดินไปหาพนักงานต้อนรับผู้หญิงคนหนึ่งที่ตอนนี้ไม่มีเทรนเนอร์อยู่ตรงหน้าเธอ เขาเดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มรูปงามเดินเข้ามาหา เธอก็รีบจัดการเสื้อผ้าของเธอและทักทายจูเลียน

ฝ่ายต้อนรับหญิง “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านโปเกมอน คุณมาที่นี่เพื่อลงทะเบียนสำหรับโปเกมอนลีกใช่ไหม”

จูเลียน “ใช่ครับ คุณผู้หญิงสวยคุณช่วยผมได้ไหม”

พนักงานต้อนรับหน้าแดงเมื่อได้ยินจูเลียนเรียกเธอว่าคนสวย

ฝ่ายต้อนรับหญิง “แน่นอน ฉันขอรหัสเทรนเนอร์ของคุณหน่อย”

จูเลียนให้บัตรแก่เธอและรอให้หญิงสาวทำงานให้เสร็จ

ฝ่ายต้อนรับหญิง “เสร็จแล้วค่ะ”

จูเลียน “ขอบคุณ ฉันจะรู้ได้ไหมว่าฉันจะต่อสู้ในสนามไหนและกับใคร”

ฝ่ายต้อนรับหญิง “ที่นี่ค่ะ กดปุ่มนี้มันจะเลือกสนามให้โดยอัตโนมัติระหว่าง น้ำ หญ้า หิน และน้ำแข็ง และเทรนเนอร์ที่จะให้คุณต่อสู้ด้วย เมื่อคุณชนะในสนามประเภทต่างๆ ทั้งหมดแล้วคุณจะผ่านเข้ารอบ 16 อันดับแรก แล้วคุณจะสามารถต่อสู้ในอินดิโกสเตเดี้ยมได้”

จูเลียนกดปุ่มในขณะที่กล่องโฮโลแกรมเริ่มเคลื่อนที่ไปรอบๆ สนามทั้งสี่ประเภทและในที่สุดก็หยุดที่ หญ้า จากนั้นมันก็จะเลือกเทรนเนอร์แบบสุ่มชื่อและเลือก อลัน ให้โดยอัตโนมัติ

ฝ่ายต้อนรับหญิง “เรียบร้อย การต่อสู้ครั้งแรกของคุณจะอยู่ในสนามหญ้าพบกับอบันในวันพรุ่งนี้เวลา 14.00 น. ตรงเวลาด้วยนะคะ”

จูเลียน “ขอบคุณ แล้วผมจะไปตรงเวลา”

จูเลียนรับบัตรประจำตัวของเขาคืนและเดินออกไปจากที่นั่น ในขณะที่หญิงสาวคนนั้นยังคงหลงใหลในรูปลักษณ์ของเขา

หลังจากใช้เวลาเดินไปรอบๆ เมืองและดูแลโปเกมอนของเขาอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องของจุนซากับซาร่า เมื่อเขาเข้าไปเขาก็ได้รับการต้อนรับจากพวกเธอที่สวมชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ จากนั้นพวกเขาก็ใช้เวลาทั้งคืนอย่างสนุกสนานพร้อมเสียงที่ครวญครางของจุนซากับซาร่าดังก้องอยู่ในห้องโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

วันรุ่งขึ้นจูเลียนตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น เขาพอใจในคืนที่ผ่านมามาก พวกเขาทั้งคู่มีความสุขกันดีมาก ดังนั้นเขาจึงสนุกกับมันมากจริงๆ เขาลุกขึ้นจากเตียงและพบว่าทั้งสองคนได้ออกไปทำงานแล้ว เขาทำความสะอาดตัวเอง สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำตัวโปรด และมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬาอินดิโกที่เทรนเนอร์ทุกคนมารวมตัวกัน

เมื่อเขาไปถึงที่นั่นเขาก็เห็นซาโตชิถือคบเพลิงและวิ่งไปที่บันไดที่นำไปสู่คบเพลิงขนาดยักษ์ที่ด้านบนสุดของสนามกีฬา เขาส่งมอบให้กับผู้หญิงที่รออยู่ที่นั่นขณะที่เธอวิ่งขึ้นไปด้านบน เมื่อเธอกำลังจะไปถึงคนสองคนที่อยู่ในชุดสีขาวและนำคบไฟไปจากเธอ จูเลียนที่เห็นแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเพราะเขารู้ว่าพวกเขาคือใคร

จูเลียน ‘แม่ง ตัวตลกพวกนี้น่ารำคาญกว่าเด็กใจแตกที่ร้องไห้ในร้านค้าซะอีก’

เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อทุกสิ่งในขณะที่ไปนั่งม้านั่งเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับสิ่งใด

แก๊งร็อคเก็ตจะจุดคบเพลิงขนาดใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็ยกมันขึ้นจากที่ของมันโดยใช้หุ่นยนต์ Metapod ขนาดใหญ่และวางไว้ที่หลังของมัน ซาโตชิพยายามต่อสู้กับพวกเขาเพื่อเอาคบเพลิงกลับมาและพวกแก๊งร็อคเก็ตก็พยายามที่จะ เผาเขาโดยใช้เปลวไฟ

(A / N – แม้ว่าโปเกมอนจะเป้นการ์ตูนสำหรับเด็ก แต่ฉากนี้ก็แปลกประหลาดจริงๆ ลองจินตนาการถึงคนที่พยายามเผาเด็กอายุ 10 ขวบดูสิ [นี่แหล่ะด้านมืดของโปเกมอน])

โชคดีสำหรับซาโตชิที่ทันใดนั้นก็มี ไฟร์ ปรากฏขึ้นจากเปลวไฟและระเบิดแก๊งร็อคเก็ตไปจากนั้นนำไฟกลับไปที่เดิมและจุดไฟขึ้นและมันก็หายไป

จูเลียนมองดูเปลวไฟที่ลุกโชน เขาเดินไปและเข้าร่วมกับกลุ่มเทรนเนอร์เพื่อให้พิธีเปิดเกิดขึ้น

ผู้ประกาศ “สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษพิธีเปิดจะดำเนินต่อไป นี่คือท่านประธานทามะรันเซะ ที่จะขึ้นมาทักทายครับ”

จากนั้นจูเลียนก็มองไปที่ชายร่างเล็กที่มีหนวดเคราสีขาวที่ยืนอยู่บนแท่น

ทามะรันเซะ “ยินดีต้อนรับทุกคนและงานนี้เป็นกิจกรรมพิเศษสำหรับผู้ที่รักโปเกมอนอย่างแท้จริงมาร่วมแข่งขัน ที่นี่คือคบเพลิงที่เปลวไฟของ ไฟร์ ลุกโชนสว่างไสวเพื่อจุดไฟให้หัวใจและวิญญาณของเราต่อสู้อย่างกล้าหาญและให้ไฟนี้คงอยู่ในตัวคุณ”

จูเลียน ‘ช่างเป็นคำพูดที่น่าเบื่อ’

เมื่อทามะรันเซะพูดจบเสียงโห่ร้องของฝูงชนก็ดังขึ้นและโปเกมอนลีกก็เริ่มขึ้น

จูเลียนเดินออกไปจากสนามในขณะที่เขารอให้การแข่งขันเริ่มขึ้นเนื่องจากเขามีเวลาว่างจึงตัดสินใจที่จะดูการต่อสู้ของชิเงรุและซาโตชิ

ในขณะที่เขากำลังไปที่สนามประเภทน้ำแข็งเพื่อดูการแข่งขันของชิเงรุเขาก็เห็นคู่ต่อสู้รอบแรกของเขา อลัน ที่ล้อมรอบด้วยนักข่าวและจากสิ่งที่เขาสามารถฟังได้ อลันคนนี้เป็นหนึ่งในคนโปรดของแฟนๆ เนื่องจากเขาเคยขึ้นถึง 16 อันดับแรกในลีก จูเลียนไม่ได้รังเกียจเขาในขณะที่เขาเดินผ่านไป เมื่ออลันเห็นจูเลียนเดินผ่านไป เขาก็จำได้ว่าจูเลียนเป็นคู่ต่อสู้ของเขาในรอบแรก

อลัน “เฮ้ กลัวก่อนที่การแข่งขันของเราจะเริ่มขึ้นอีกเหรอ นายไม่มีความกล้าที่จะสบตากับฉันเลยเหรอ”

จูเลียนไม่สนใจเขาและปฏิบัติต่อเขาเหมือนอากาศและยังคงเดินไปข้างหน้าเมื่อเห็นจูเลียนไม่ให้ความสนใจเขาเลยนั่นก็ทำให้อลันรู้สึกโกรธ

อลัน “ฮา ฉันรู้ดีว่เทรนเนอร์อย่างนายก็เป็นเพียงความเสื่อมเสียของเทรนเนอร์มืออาชีพอย่างพวกเรา”

จูเลียนหยุดและมองไปที่อลันคนนี้ที่พูดเรื่องไร้สาระ

จูเลียน “แค่หุบปากและสนใจเรื่องธุรกิจของตัวเองไปเถอะ นายไม่สมควรเลียรองเท้าของฉันด้วยซ้ำ นายน่าจะรู้สึกโชคดีที่ฉันใจดีพอที่จะคุยกับแมลงอย่างนายนะ ไอ้แมลง”

เมื่อพูดจบ จูเลียนก็เดินจากไปโดยทิ้งอลันที่ตัวสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว เพราะเขาไม่เคยถูกดูถูกแบบนี้มาก่อนในชีวิต

ผู้สื่อข่าวที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุได้บันทึกการเผชิญหน้าระหว่างจูเลียนกับอลันไว้อย่างรวดเร็ว

จูเลียนไม่อยากพูดแบบนี้เลย แต่เมื่อได้ยินอลันพูดเรื่องไร้สาระเขาก็เลยแลกเปลี่ยนคำสองสามคำและจากไป

ผู้สื่อข่าวที่ถ่ายการเผชิญหน้าแบบเต็มรูปแบบก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์นี้และถ่ายทอดสดไปในเครือข่ายทีวีของพวกเขา

ศาสตราจารย์โอคิโดะที่นั่งอยู่ในห้องแล็บกำลังดูทีวีก็ทำกาแฟหกหลังจากที่ได้ยินคำตอบของจูเลียน ฮานาโกะที่นั่งข้างเขาก็ประหลาดใจกับคำตอบของจูเลียนเช่นกัน

ฮานาโกะ “โอ้ ตายจริง”

โอคิโดะ “ฮ่าๆ จูเลียนก็แบบนี้แหล่ะ แม้ว่าเขาจะใจดีและช่วยเหลือทุกคน แต่บางครั้งเขาก็รุนแรงกับคำพูดของเขา หากมีคนพูดพล่ามไร้สาระกับเขา”

ฮานาโกะ “ฉันคิดไม่ถึงเลย”

โอคิโดะ “ฮานาโกะ เธอไม่ต้องกังวลหรอก เขาทำแค่กับคนแปลกหน้าเขาจะไม่รุนแรงกับคนที่รู้จักเขา”

ฮานาโกะ “ค่อยน่าโล่งใจหน่อยนะคะ”

ย้อนกลับไปที่จูเลียน เขากำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ชมขณะที่เขาเฝ้าดูชิเงรุที่เข้าสู่สนามน้ำแข็งเพื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ของเขา ชิเงรุที่เห็นว่าจูเลียนมาดูการแข่งขันของเขา มันก็กลายเป็นมุ่งมั่นและเขาก็เริ่มการต่อสู้ทันที การต่อสู้ดำเนินไปด้วยดี และชิเงรุก็ชนะโดยที่โปเกมอนของเขาแพ้ไปตัวหนึ่ง

จูเลียนพยักหน้าเมื่อเห็นว่าชิเงรุมีสมาธิที่ดีมากในระหว่างการต่อสู้ ต่อไปเขาจะไปดูการต่อสู้ของซาโตชิ ทางซาโตชิก็เอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาครั้งแรกได้โดยใช้ แครบ ที่พัฒนาเป็น คิงเกลอร์ และเอาชนะโปเกมอนสองตัวถัดไปได้โดยใช้เพียง คิงเกลอร์ เท่านั้น

จูเลียน ‘คิงเกลอร์นั่นต้องเป็นสัตว์ป่าที่แข็งแกร่งถึงจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าซาโตชิจะไม่เคยฝึกฝนมันมาก่อน แต่ถ้าเขาฝึกฝนมันอย่างถูกต้องเขาก็จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้เร็วขึ้นและไม่ต้องพูดถึงเรื่องโชคของเขา ฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นคนโง่จริงๆ แม้ว่าเขาจะรู้สึกตื่นเต้นมากในอนิเมะก็ตาม’

หลังจากได้เห็นการต่อสู้ของซาโตชิที่ใช้เวลาเพียง 15 นาทีก็ทำให้เขาเพิ่มเวลาอีก 45 นาทีก่อนการต่อสู้ของเขา เขาจึงตัดสินใจไปที่ห้องรอที่สนามหญ้าและนั่งสมาธิสักหน่อย

จูเลียนตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับในช่วงบ่ายอันยาวนานและเหยียดแขนออกเมื่อเห็นเอเลบูกำลังพยายามใช้ท่าไฟฟ้าของเขาด้วยเทคนิคการควบคุมที่ยอดเยี่ยม จูเลียนพยักหน้าเมื่อเห็นสิ่งนี้เขาหวังว่าเอเลบูจะเข้าใจการควบคุมพลังไฟฟ้าของเขาอย่างเต็มที่

จูเลียน ‘ฉันควรให้ electirizer แก่เขาในวันพรุ่งนี้เขาควรฝึกฝนอีกเล็กน้อยก่อนที่จะพัฒนา’

จูเลียนลุกจากเก้าอี้และเดินไปที่เอเลบู

จูเลียน “นายควรพักผ่อนสักหน่อยในตอนนี้ นายสามารถฝึกต่อได้ภายหลัง”

เอเลบูพยักหน้าแล้วส่งผลเบอร์รี่ที่ศาสตราจารย์โอคิโดะให้เขาเมื่อครู่แก่จูเลียน

จูเลียน “เบอร์รี่ เดี่ยวนะ Sitrus Berries ดูเหมือนว่าศาสตราจารย์โอคิโดะจะเจออะไรดีๆ เข้าแล้ว”

เขาส่งเอเลบูกลับไปที่โปเกบอลและเข้าไปข้างใน ก็เห็นศาสตราจารย์โอคิโดะกับชิเงรุกำลังดื่มชาอยู่

โอคิโดะ “โอ้จูเลียน ต้องการน้ำชาไหม”

จูเลียน “ไม่ล่ะครับ คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนชอบกินกาแฟ”

โอคิโดะ “ฮาฮา ลืมไปเลย”

จูเลียน “ผมจะไปเตรียมของตัวเอง”

จูเลียนเดินไปในครัวเพื่อชงกาแฟให้ตัวเองแล้วหาผลเบอร์รี่ในตะกร้า

จูเลียน ‘ดูผล Pecha berries กับ Rawst berries นี่สิ ทำไมเขาถึงเอากลับมาจากป่าจำนวนมากแบบนี้ บางทีก็เพื่อการทดลองแปลกๆ ล่ะนะ’

จูเลียนเริ่มชงกาแฟ เมื่อได้ยินเสียงดังปังที่ประตูและเสียงบางอย่างหลังจากนั้น จูเลียนก็ถอนหายใจหลังจากที่ได้ยินเสียงนี้ นั่นคือ ซาโตชิ ทาเคชิ และ คาซุมิ ที่เพิ่งมาถึงนั่นเอง

จูเลียน ‘เขามาถึงเร็วกว่าที่คาดไว้ ไม่ว่าอะไรเขาก็น่ารำคาญเท่ากับชิเงรุนั่นแหล่ะ’

จูเลียนชงกาแฟเสร็จและออกจากครัวเพื่อไปดูชิเงรุกับซาโตชิเถียงกันเอง จูเลียนพยายามเดินหนีโดยแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่สังเกตเห็นพวกเขา แต่ทาเคชิกลับอ้าปากค้างทันที

ทาเคชิ “จูเลียนมาทำอะไรที่นี่”

จูเลียน “ก็ฉันอยู่ที่นี่”

ทาเคชิ / คาซุมิ “หือ?”

โอคิโดะ “จูเลียนเป็นเหมือนผู้ช่วยของฉันเอง เขาช่วยฉันในห้องแล็บคอยดูแลโปเกมอนที่อาศัยอยู่ที่นี่และบางครั้งก็ช่วยฉันในการค้นคว้าของฉัน”

ทาเคชิ “โอ้ ก็ว่าทำไมเขาถึงมีความรู้มากมายเกี่ยวกับโปเกมอน ศาสตราจารย์โอคิโดะผมสามารถดูแลโปเกมอนที่นี่ได้ไหม ตอนที่ผมอยู่ที่นั่นคุณก็รู้ว่าผมตั้งเป้าหมายที่จะเป็นผู้เพาะพันธุ์โปเกมอน การอยู่นี่จะเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับผม”

โอคิโดะ “จูเลียนเธอคิดว่าไง”

จูเลียน “ผมไม่รังเกียจหรอก มันจะช่วยปลดภาระบางส่วนออกจากไหล่ของฉันด้วย”

จูเลียนนั่งใกล้ทีวีและจิบกาแฟโดยไม่สนใจว่าเรื่องราวทั้งหมดจะเกิดอะไรขึ้นข้างหลังเขา

ซาโตชิและชิเงรุเริ่มโต้เถียงกันว่าใครคือเทรนเนอร์ที่ดีกว่ากันระหว่างพวกเขาขณะที่ศาสตราจารย์โอคิโดะพาพวกเขาไปที่ห้องเก็บโปเกมอนของห้องแล็บซึ่งพวกเขาก็ยังคงโต้เถียงกันอย่างไร้เหตุผลและในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะจบด้วยการต่อสู้

พวกเขาทั้งหมดออกมาจากห้องเก็บโปเกมอนและมุ่งหน้าไปที่สนามเพื่อเริ่มการต่อสู้ของพวกเขา แต่จู่ๆ พวกเขาก็ถูกขัดขวางโดยตัวตลกจากแก๊งร็อคเก็ต จูเลียนที่จิบกาแฟของเขาจู่ๆ ก็รู้สึกถึงการระเบิดครั้งใหญ่ทำให้เขาสะดุ้งและทำกาแฟหก เขาตัวแข็งทื่อในขณะที่มองดูกาแฟที่หยดลงบนโต๊ะอย่างช้าๆ และถอดเสื้อผ้าของเขาออก

จูเลียน ‘พวกเขาต้องชดใช้แน่’

จูเลียนออกมาจากห้องทดลองและมองไปที่แก๊งร็อคเก็ตอย่างเย็นชา ขณะที่พวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการแนะนำตัวของตัวเอง

ชิเงรุ / โอคิโดะ “เดี๋ยวก่อนนะ เจ้าเหมียวนั่นพูดได้ด้วย”

เนี๊ยส “พวกนายกำลังมองอะไรเล่า รีบคว้าพิคาชูตัวนั้นแล้วออกไปจากที่นี่กัน”

แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงอันเยือกเย็นจนส่งความหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

จูเลียน “นี่ไอพวกตัวตลก พวกแกมาทำอะไรที่นี่ แกไม่รู้เหรอว่านี่เป็นทรัพย์สินส่วนบุคคล”

พวกเขาทั้งสามหันกลับไปดูจูเลียนที่กำลังมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาเย็นชาพวกเขาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวมาก่อนในชีวิต แต่เพียงแค่ได้เห็นดวงตาของคนๆ นี้ พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาเป็นแค่แมลงต่อหน้าดวงตาคู่นี้

ซาโตชิกับคนอื่นๆ ก็รู้สึกหวาดกลัวเช่นกันเมื่อเห็นจูเลียนเป็นเช่นนี้ มีเพียงศาสตราจารย์โอคิโดะเท่านั้นที่ยิ้มอย่างร่าเริงเมื่อเขาเห็นคราบกาแฟบนเสื้อผ้าของจูเลียน เขาเคยเห็นแบบนี้มาก่อนและรู้ดีว่าจูเลียนจะน่ากลัวเพียงใดหากเขาโกรธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณทำกาแฟเขาหก ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจกับทั้งสามคนจริงๆ

จูเลียน “แกกล้าที่จะก่อเรื่องในทรัพย์สินส่วนบุคคลและทำให้ฉันทำกาแฟหก ดูเหมือนว่าพวกแกจะเบื่อกับการมีชีวิตอยู่?”

แก๊งร็อคเก็ตทั้งสามตัวสั่นด้วยความกลัวขณะที่พวกเขามองไปที่จูเลียน

เนี๊ยส “เห้ย….พวกนายไม่คิดว่าเรา….. เคยเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหนบ้างเหรอ”

โคจิโร่ “เอ่อ….แม้ว่าเราจะเคย….แต่ฉันไม่ได้….อยากจะจำ”

มุซาชิ “ฉ…ฉัน….เหมือนกัน”

จูเลียนมองพวกเขาอย่างเย็นชาและหยิบโปเกบอลออกมาแล้วโยนขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเก็งก้าก็ออกมาดูสภาพแวดล้อม มันเห็นว่าผู้คนที่กำลังหวาดกลัวและพวกเขาสามคนก็กำลังจะฉี่ราดกางเกง จากนั้นมันก็มองไปที่จูเลียนและเข้าใจว่าเจ้านายของมันกำลังโกรธ มันหัวเราะให้กับความโชคร้ายของทั้งสามคนที่กำลังคุกเข่า

จูเลียน “เก็งก้าใช้ Bad Dream แล้วต่อด้วย Dream Eater”

เก็งก้าเพียงแค่หัวเราะและโจมตีทั้งสามด้วยท่าที่จูเลียนสั่ง ทำให้พวกเขากลายเป็นซอมบี้ที่ไร้ความคิดเนื่องจากพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากความฝันที่น่ากลัว จากนั้น Dream Eater ก็ทำร้ายร่างกายจนทำให้พวกเขากลายเป็นคนไร้จิตใจ

จูเลียน “Dark Pulse”

เก็งก้าส่งพวกเขาบินออกไปจากสนาม จากนั้นจูเลียนก็กลับเข้าไปในห้องทดลองตามด้วยเก็งก้าที่อยู่ข้างหลังเขา

ซาโตชิ, คาซุมิ, ทาเคชิ และ ชิเงรุ ยังคงหวาดกลัวกับสิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้ แต่พวกเขาก็หลุดจากความมึนงงเมื่อศาสตราจารย์โอคิโดะเริ่มพูดคุย

โอคิโดะ “ฉันคิดว่าพวกเธอไม่ควรทะเลาะกันนะ จูเลียนโกรธมากเมื่อกาแฟของเขาหกและเมื่อเขาโกรธมันก็ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะทำอะไรนอกจากอยู่เงียบๆ จนกว่าเขาจะสงบลง”

ทั้งหมดเข้าใจตรงกัน “เราเข้าใจแล้ว!!!”

โอคิโดะ “จุ๊ๆๆๆ”

โอคิโดะเงียบลงอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขาเหงื่อตก พวกเขาคิดว่าอาจจะทำจูเลียนโกรธอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นว่าจูเลียนยังไม่ออกมาพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ซาโตชิ “ขอบคุณพระเจ้า เราได้รู้แล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลองนึกดูสิว่าในอนาคตถ้ามีใครทำกาแฟของเขาหกจะเป็นไง?”

ขณะที่ทุกคนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มันก็ส่งผลให้กระดูกสันหลังของพวกเขาหนาวสั่น

คาซุมิ “ลืมไปเถอะ ซาโตชิไปบ้านนายกัน เราควรอยู่ที่นั่นแทน”

ทาเคชิ “ใช่เธอพูดถูกไปบ้านซาโตชิกัน”

ทั้งคู่วิ่งหนีไปตามด้วยซาโตชิขณะที่ศาสตราจารย์โอคิโดะกับชิเงรุถูกทิ้งไว้ข้างหลังในสนาม

วันนั้นผ่านไปอย่างเงียบๆ เมื่อจูเลียนสงบลง ขณะที่ศาสตราจารย์โอคิโดะเตรียมกาแฟให้เขาอีกหนึ่งถ้วย

ตอนนี้จูเลียนอยู่ในห้องของเขาโดยใช้คอมพิวเตอร์มองไปที่ Indigo Plateau ซึ่งลีกนี้จะจัดขึ้นภายในหนึ่งเดือนนับจากนี้เป็นต้นไป

จูเลียน “ฮา ฉันหวังว่าเดือนนี้จะสงบสุขไม่มีใครเข้ามาขัดขวางเวลาอันมีค่าของฉันอีก”

จูเลียนปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขณะเข้านอน

จูเลียนกลับมาที่เมืองมาซาระอีกครั้ง ในตอนนี้เขานอนอยู่บนเก้าอี้พร้อมรับแสงแดดใกล้ทะเลสาบ โปเกมอนของเขากำลังฝึกซ้อมตามปกติในรูปแบบของเกม

จูเลียน ‘เป็นวันที่สงบสุขจริงๆ ไม่มีอะไรต้องกังวล ไม่มีโปเกมอนคุกคามโลกที่กำลังออกอาละวาด ไม่มีเด็กตัวเหม็นมารบกวน มีเพียงฉันและโปเกมอนของฉันเท่านั้น ฉันหวังว่าสิ่งนี้จะดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แต่คงจะอยู่แค่ไม่นาน ซักวันเจ้าเด็กสองคนนั้นจะมาถึงและก่อปัญหาแน่นอน’

จูเลียนถอนหายใจเมื่อเขารู้ว่าวันอันแสนสงบของเขากำลังจะสิ้นสุดลง

วันนี้ได้ล่วงเลยไปและวันถัดไปก็มาถึง จูเลียนกำลังฝึกเอเลบูเพื่อให้เขาสามารถควบคุมพลังของตัวเองได้อย่างเต็มที่ก่อนที่เขาจะพัฒนาเป็น เอเลคิเบิล ในขณะที่เขายังคงฝึกซ้อมกับเอเลบู ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงจากด้านหลัง

ชิเงรุ “พี่จูเลียน”

จูเลียนหันกลับไปมองชิเงรุที่โบกมือให้เขา จูเลียนถอนหายใจเมื่อเขารู้ว่าจากนี้ไปเขาจะต้องเจอกับปัญหาทุกวันเพราะเจ้าเด็กนี่

จูเลียน “ชิเงรุ นายกลับมาแล้วเหรอ”

ชิเงรุ “ฉันเพิ่งมาถึงวันนี้ คุณปู่อยู่ที่ไหนเหรอ”

จูเลียน “เขาไปที่ป่าโทคิวะ มีโปเกมอนหายากอยู่ที่นั่น”

ชิเงรุมองไปที่เอเลบูที่กำลังนั่งและวางกระแสไฟฟ้าไว้ในมือและทั่วร่างกายเพื่อให้สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์ เขาอยู่ห่างจากการควบคุมพลังให้สมบูรณ์เพียงไม่กี่ก้าว

ชิเงรุ “ว้าวนั่นคือเอเลบูของพี่เหรอ”

จูเลียน “ใช่”

จูเลียนแค่อยากอยู่คนเดียวในตอนนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้เกลียดชิเงรุ แต่เขาก็รำคาญเด็กนี่มาก ดังนั้นตอนนี้เขากำลังคิดหาวิธีขับไล่ชิเงรุออกไป

จูเลียน “แล้วนายต้องการอะไรล่ะ”

ชิเงรุ “ฉันอยากโปเกมอนแบทเทิล”

จูเลียนมองไปที่ชิเงรุด้วยท่าทางสงสัยแล้วพูดต่อ

จูเลียน “นายยังไม่พร้อม”

ชิเงรุ “ทำไมเล่า! ฉันชนะมา 11 ยิมแล้ว ฉันคิดว่าถึงจะเป็นคุณก็ไม่มีทางมี 11 ตราแน่!”

เขากล่าวด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ

จูเลียน ’11 ตรา? อา ฉันเข้าใจแล้วเพราะเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับซาคากิและมิวทู เขาเอาชนะหัวหน้ายิมชั่วคราวของยิมโทคิวะนี่เอง’

จูเลียน “11 ตราก็ไม่เกี่ยว ฉันรู้ว่านายไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับฉันก็พอ”

ชิเงรุ “พี่จูเลียน คุณกลัวที่จะต่อสู้กับฉันล่ะสิ”

ชิเงรุสร้างความรำคาญให้กับจูเลียนมากขึ้นหลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น จูเลียนจึงตัดสินใจที่จะทำให้เขาอับอาย

จูเลียน ‘ดูไอ้เด็กบ้าคนนี้สิ เขายังขนไม่ขึ้นเลยก็แสดงท่าทางอวดดีและหยิ่งต่อหน้าฉันแล้ว ฉันจะแสดงให้นายเห็นเองว่าความเย่อหยิ่งจริงๆ เป็นยังไง’

จูเลียน “ดูนายมั่นใจในตัวเองแบบนี้ก็โอเค ฉันยอมรับความท้าของนาย แต่ก่อนอื่นนายต้องเอาชนะเอเลบูของฉันก่อน ถ้านายเอาชนะเขาได้ฉันจะต่อสู้กับนายอย่างถูกต้อง และฉันจะต่อให้ด้วย นายสามารถใช้โปเกมอนของนายได้มากที่สุดเพื่อสู้กับเอเลบู”

ชิเงรุ “”ฮ่า ฉันไม่จำเป็นต้องใช้โปเกมอนมากมายหรอก ตัวเดียวก็เพียงพอแล้ว”

จูเลียนส่ายหัวด้วยความผิดหวังและเดินไปที่เอเลบู

จูเลียน “เอเลบูฝากด้วย”

เอเลบูลืมตาขึ้นและเห็นชิเงรุยิ้มเยาะใส่มัน มันได้ยินสิ่งที่ชิเงรุพูดกับจูเลียนทั้งหมด แม้ว่าเอเลบูจะไม่ใช่โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของจูเลียน แต่มันก็หยิ่งผยองที่สุดในบรรดาพวกมันทั้งหมด เห็นเจ้าเด็กตัวเล็กๆ นี่กำลังท้าสู้กับเจ้านายของมัน นั่นก็ทำให้มันโกรธและมันก็คิดว่าเจ้าเด็กคนนี้โชคดีที่โปเกมอนตัวอื่นๆ ของจูเลียนยังอยู่ในโปเกบอลของพวกมัน ไม่งั้นเจ้าหนูนี่คงอ่วม

เอเลบูเดินไปข้างหน้าและมาอยู่หน้าชิเงรุ จูเลียนเดินกลับไปที่เก้าอี้และเอาผ้าผืนหนึ่งมาปิดหน้าแล้วนอน เขารู้ผลอยู่แล้วจึงไม่สนใจที่จะดูมัน

ชิเงรุมองไปที่จูเลียนและรู้สึกโกรธ แต่เขาทำอะไรไม่ได้เขาจึงตัดสินใจที่จะเอาชนะเอเลบูก่อน

ชิเงรุ “เอเลบู เหอะ แม้ว่านายจะดูแข็งแกร่ง แต่ฉันก็สามารถเอาชนะนายได้อย่างง่ายดาย ไปดลย นิโดคิง”

นิโดคิงของชิเงรุเข้าสู่การต่อสู้โดยจ้องไปที่เอเลบู

ชิเงรุ “เนื่องจากเอเลบูเป็นประเภทไฟฟ้า ท่าโจมตีของเขาจึงไร้ประโยชน์กับนิโดคิงของฉัน นิโดคิงนี่คงจะเป็นการต่อสู้ง่ายๆ ล่ะนะ”

เอเลบูมองไปที่นิโดคิงและทำสีหน้าพอใจมองลงไปที่นิโดคิงราวกับว่ามันไม่ใช่แม้แต่มดที่อยู่ตรงหน้าเขา แน่นอนว่านิโดคิงสังเกตเห็นมันและโกรธมาก แต่มันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เอเลบูยังคงการดำเนินเหน็บแนมมันต่อไป

เอเลบู [เฮ้ ดูนายสิเจ้าแมลงตัวน้อยอ่อนแอ ฉันพนันได้เลยว่าเทรนเนอร์ของนายเลี้ยงนายได้ไม่ถูกต้องเท่าไหร่]

การดูถูกของเอเลบูส่งผลกระทบต่อนิโดคิงอย่างหนัก มันโกรธเกรี้ยวและพร้อมที่จะชาร์จได้ทุกเมื่อ

ชิเงรุสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของนิโดคิงได้

ชิเงรุ “นยิโดคิงไม่ต้องฟังเขา ใช้ Mega Horn”

นิโดคิงยังคงโกรธและพุ่งเข้าหาเอเลบูโดยใช้ Mega Horn ส่วนเอเลบูเพียงแค่ยิ้มเยาะใส่นิโโคิงที่กำลังพุ่งเข้าหาเขา

ขณะที่นิโดคิงเข้ามาใกล้เขา เอเลบูก็เพียงแค่ขยับตัวเล็กน้อยและส่ง Ice Punch อันทรงพลังไปยังนิโดคิงที่ท้องของมันและส่งมันลอยถอยกลับไป จากนั้นก็กระแทกและสลบไป

ชิเงรุตกใจและไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิโดคิงที่หนึ่งในโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาจะถูกต่อยหายไปด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาเรียกนิโดคิงกลับมาด้วยความหงุดหงิดและมองไปที่เอเลบูที่ส่งสัญญาณให้เขาส่งโปเกมอนตัวต่อไปออกมา จากนั้นเขาก็มองไปที่จูเลียน เมื่อเห็นว่าจูเลียนนอนหลับโดยไม่สนใจใดๆ เขาก็รู้ว่าเขามั่นใจตัวเองมากเกินไปและมองลงไปที่คู่ต่อสู้ของเขา เขาจริงจังขึ้นและส่งโปเกมอนตัวต่อไปของเขาออกไป

ชิเงรุ “อืม นายเพิ่งเอาชนะโปเกมอนของฉันไปตัวหนึ่ง ตัวต่อไปจะไม่ง่ายขนาดนั้น ไปเลยยุนเกเรอร์”

เอเลบูยังคงลำพองใจเช่นเคยและดูถูกยุนเกเรอร์

ยุนเกเรอร์ “ใช้พลังจิตเพื่อยกเอเลบูขึ้นแล้วทุบเขาลงกับพื้น”

ยุนเกเรอร์ใช้ Psychic ขณะที่เอเลบูเริ่มลอยขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆ แต่เขาไม่แม้แต่จะสะดุ้งและใช้สายฟ้าออกมา และช่วงเวลาต่อมารอบๆ ก็มืดลงและมีสายฟ้าขนาดใหญ่โจมตีใส่ยุนเกเรอร์ทำให้มันสลบในทันที ขณะที่กระแสไฟฟ้ายังคงอยู่และส่องประกายบนร่างกายของมัน

ชิเงรุตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นยุนเกเรอร์ของเขาพ่ายแพ้ในการโจมตีครั้งเดียวอีกครั้งเขาไม่รู้ว่าโปเกมอนตัวไหนที่เขาสามารถใช้เพื่อเอาชนะเอเลบูได้ตอนนี้ เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงข้างหลังเขา

โอคิโดะ “ชิเงรุเธอควรหยุดได้แล้ว เธออยู่ไกลเกินกว่าจะทำให้เอเลบูเป็นรอย”

ชิเงรุหันกลับไปดูปู่ของเขาหรือก็คือศาสตราจารย์โอคิโดะ

ชิเงรุ “ปู่”

โอคิโดะ “เธอควรกลับไปที่ห้องแล็บและวางโปเกมอนของเธอไว้ข้างในนั้น ฉันจะดูแลพวกมันให้กลับมามีสภาพสมบูรณ์ ฉันรู้ว่าเธอผิดหวังหลังจากพ่ายแพ้ แต่การพ่ายแพ้ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเช่นกันและจะช่วยให้เธอแข็งแกร่งขึ้นและเธอไม่ควรรบกวนจูเลียนตอนนี้ เพราะเขามักจะนอนในเวลานี้หากไม่มีอะไรทำ”

ชิเงรุพยักหน้าและกลับเข้าไปในห้องแล็บ ศาสตราจารย์โอคิโดะส่ายหน้าเมื่อเห็นชิเงรุ เขารู้ว่าชิเงรุเอาแต่ใจเกินไปเขาจึงไม่รังเกียจวิธีการที่รุนแรงของจูเลียนที่ทำต่อชิเงรุ เขาเชื่อว่ามันจะช่วยชิเงรุได้เล็กน้อย

โอคิโดะ “เอเลบูนี่คือผลเบอร์รี่บางส่วนที่ฉันเก็บมาได้ในป่าโทคิวะ เมื่อจูเลียนตื่นแล้วก็มอบให้เขาด้วยนะ”

เอเลบูพยักหน้าและรับเบอร์รี่ขณะที่มันมองดูศาสตราจารย์โอคิโดะเดินกลับไปที่ห้องทดลอง

เมื่อพายุแรงขึ้นเรื่อยๆ จูเลียนก็กำลังเข้าใกล้เมืองท่าคันโตมากขึ้น เกียราดอสกำลังพุ่งผ่านคลื่นขนาดใหญ่ขณะที่จูเลียนกอดเขาไว้แน่น ส่วนมิวก็สนุกกับการนั่งบนตัวจูเลียน เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าพายุน่าจะมีพลังมากกว่าที่เคยแสดงในอนิเมะ คลื่นมันใหญ่กว่าที่เขาคาดไว้

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวทูจะมีความสามารถมากขึ้นในการควบคุมพลังของมันเพื่อสร้างพายุขนาดใหญ่’

จูเลียนเปียกโชกจากสายฝนและคลื่นทะเล พวกเขาเข้าใกล้จุดหมายมากขึ้นจูเลียนมองเห็นท่าเรือที่ว่างเปล่ามีร่างคนประปรายยืนอยู่ตรงนั้น

จูเลียน ‘จากสิ่งที่ฉันรู้ พวกเขาต้องเป็นเจ้าหน้าที่จุนซาและเจ้าหน้าที่หญิงท่าเรือที่ปรากฏตัวในภาพยนตร์ ดูเหมือนว่าฉันจะมาสายนะฉันไม่เห็นซาโตชิเลย’

จูเลียนนึกถึงสถานการณ์นี้และขมวดคิ้ว

จูเลียน ‘ฉันควรจะปกปิดหน้าเพราะยังไม่อยากมีข่าวอีก คราวนี้มีคนทั่วโลกอินเทอร์เน็ตตามอยู่ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่จะดีกว่าถ้าจะเตรียมรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ’

เขามองลงไปและเห็นเกียราดอสของเขา

จูเลียน ‘ปัญหาอีกอย่างคือเกียราดอส เนื่องจากมันค่อนข้างแตกต่างจากตัวอื่นๆ และคนที่เคยเห็นก็จะสามารถจำมันได้ง่ายๆ และรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันควรทำอย่างไรดี?’

จูเลียนเริ่มคิดแผน

จูเลียน ‘ฉันควรจะทำให้มัน Mega Evolution ไหมนะ มีเพียงศาสตราจารย์โอคิโดะเท่านั้นที่เคยเห็น เมก้าเกียราดอส และไม่มีใครไม่รู้จักมันแน่นอน’

จูเลียนครุ่นคิดเรื่องนี้เป็นครั้งที่สอง

จูเลียน ‘ฉันควรจะทำแบบนั้นจริงๆ หรือ? แม้ว่าการโชว์เมก้าอีโวลูชั่นของเขาต่อหน้าผู้คนอาจมีความเสี่ยง เพราะหากมันปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ร่างนี้คงทำให้พวกเขาคิดว่าเกียราดอสเป็นโปเกมอนหายาก แต่นี่เป็นสถานการณ์เดียวที่จะหลีกหนีจากสื่อ’

จูเลียน [เกียราดอสช้าลงหน่อย ฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและถึงเวลาที่นายจะ Mega Evolve แล้ว]

จูเลียนหยิบเสื้อคลุมยาวสีดำที่มีฮูดติดอยู่และสวมมัน (เหมือนใน Assassin’s Creed Syndicate) จากนั้นเขาก็สวมหน้ากากสีดำที่ปิดครึ่งหน้า

จูเลียน “เกียราดอส MEGA EVOLVE”

มิวที่ห้อยหัวลงขณะที่หางของมันพันอยู่ที่คอของจูเลียนก็เริ่มรู้สึกสงสัยหลังจากเห็นจูเลียนหยิบล็อกเก็ตคีย์สโตนออกมาจากเสื้อยืดของเขา จากนั้นมันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคีย์สโตนเรืองแสงขณะที่เมก้าสโตนบนหัวเกียราดอสก็เริ่มเปล่งประกาย ในไม่ช้าเกียราดอสก็เมก้าอีโวลูชั่นและสูงขึ้นถึง 12 เมตร เขาของมันใหญ่ขึ้นและเขี้ยวของมันก็ยาวขึ้นด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่มิวได้เห็นการเมก้าอีโวลูชั่น แม้ว่ามิวจะติดตามจูเลียนไปรอบๆ แต่มันก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างจูเลียนเสมอไป ดังนั้นจึงไม่เคยเห็นเมก้าเกียราดอสมาก่อน ตอนที่เมก้าเกียราดอสปรากฏตัวมันก็ตื่นเต้นมากและไปอยู่หน้าเกียราดอสเพื่อตรวจสอบมัน

จูเลียน “ชอบสิ่งที่นายเห็นไหม”

มิวผงกหัวอย่างมีความสุข

จูเลียน “มิว นายช่วยฉันได้ไหม”

มิวมองไปที่จูเลียนและพยักหน้าบอกว่าจะช่วยจูเลียน

จูเลียน “เยี่ยมมาก ฉันอยากให้นายทำให้ Pokedex ของเทรนเนอร์เหล่านั้นทำงานผิดปกติเมื่อพวกเขาพยายามตรวจสอบเกียราดอส นายทำได้ไหม”

มิวพยักหน้ารับฟังจูเลียนเพราะนี่เป็นงานที่ง่ายมากสำหรับมัน

เมื่อจูเลียนมาถึงใกล้ท่าเรือ ผู้คนบนท่าเรือก็มองเห็นเขาเพราะตอนนี้มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะสังเกตเห็นเขา เนื่องจากตอนนี้ได้มีโปเกมอนตัวใหญ่สีแดงดำและชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านบนนั้น มันเป็นภาพที่สะดุดตามาก

เทรนเนอร์บางคนเห็นเขาและเริ่มพูดถึงเขาและบางคนก็เริ่มถ่ายรูปเขา

เทรนเนอร์ 1 “เฮ้ดูสิ นั่นโปเกมอนตัวนั้นเป็นสายพันธุ์ไหนน่ะ?”

เทรนเนอร์ 2 “โปเกมอนตัวใหญ่ห่าอะไรขนาดนั้นฟะ”

เทรนเนอร์ 3 “เฮ้ดูสิ มีคนยืนอยู่ด้านบนด้วย”

เทรนเนอร์ 4 “เฮ้ย ทำไม Pokedex ของฉันไม่ทำงานล่ะ”

เทรนเนอร์ 5 “ของฉันด้วย เกิดอะไรขึ้น?”

ในไม่ช้าทุกคนก็เริ่มพูดถึงเขากับเกียราดอสของเขามิวก็ล่องหนไปและไม่มีใครเห็นมัน เจ้าหน้าที่จุนซารู้สึกเกร็งเมื่อเห็นคนๆ นี้เข้ามา เธอเป็นคนระมัดระวังตัวเธอจึงตื่นตัวเต็มที่

จุนซา “คุณเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร”

จูเลียน “เทรนเนอร์ทุกคนที่มาถึงอยู่ที่นี่หมดเลยหรือเปล่า”

จูเลียนต้องการยืนยันว่าซาโตชิมาที่นี่หรือยัง เขาจึงต้องถามคำถามนี้

จุนซา “มีเทรนเนอร์ไม่กี่คนที่ไม่รับคำเตือนของฉันและออกไปพร้อมกับโปเกมอนของพวกเขาแล้ว”

เมื่อได้ยินแบบนั้นจูเลียนก็รู้ว่าเขามาสาย

จูเลียน ‘ดูเหมือนฉันจะมาสาย แต่ฉันไม่สามารถตำหนิตัวเองได้เพราะฉันมาจากเมืองมาซาระ’

จูเลียน “ฟังฉันนะอย่ายอมให้ใครไปที่เกาะนั่น มันอันตรายมากฉันจะไปที่นั่นเพื่อเอาคนที่ไปกลับมา”

จุนซา “นายเป็นใคร”

จูเลียนไม่ตอบขณะที่สั่งให้เกียราดอสไปที่เกาะ เมื่อเห็นจูเลียนไม่อยากตอบจุนซาก็เริ่มทำหน้าที่ของเธอและเริ่มจำกัดไม่ให้ผู้ฝึกสอนไปที่นั่น แม้ว่าเธอจะสงสัยผู้ชายคนนี้ที่บอกเธอว่าเกาะนั้นเป็นอันตรายก็ตาม แต่เธอก็ไม่ต้องการเสี่ยงและทำตามที่เขาพูด

จูเลียนถอนหายใจขณะที่เขาเดินทางออกไปจากท่าเรือ

จูเลียน ‘ตามที่คาดไว้ผู้คนจะสนใจแน่นอนเมื่อเห็นอะไรแบบนี้ แม้ว่าการใช้เมก้าอีโวลูชั่นจะสร้างความโกลาหลมากขึ้น แต่เกียราดอสสีแดงขนาดใหญ่ก็คงให้ผลลัพธ์แบบเดียวกัน แถมตัวตนของฉันก็จะยังคงเป็นความลับเนื่องจากมีเพียงศาสตราจารย์โอคิโดะเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้’

เมื่อจูเลียนเข้ามาใกล้นิวไอซ์แลนด์ เขาก็เริ่มได้ยินเสียงระเบิดตูมใหญ่และเสียงร้องของโปเกมอน มิวปรากฏตัวบนไหล่ของเขาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากเกาะ

เมื่อจูเลียนเข้ามาใกล้เกาะเขาก็เห็นสนามรบขนาดใหญ่และโปเกมอนจำนวนมากกำลังต่อสู้กัน เขายังเห็นซาโตชิและเพื่อนของเขากับแก๊งร็อคเก็ตทั้งสามคนรวมทั้งคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านข้างมองดูการต่อสู้ที่โหดร้ายนี้ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นมิวกำลังต่อสู้กับมิวทู เนื่องจากทั้งสองคนมีความเท่าเทียมกันและไม่มีใครได้เปรียบใคร

มิวที่อยู่บนไหล่ของจูเลียนกำลังเฝ้าดูมิวและมิวทูที่กำลังต่อสู้กันอยู่ แต่ทันใดนั้นจูเลียนก็หยุดมันด้วยการส่ายหัว

จูเลียน “ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไง นายคิดว่ามิวทูไม่ควรมีอยู่จริง แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสิ่งมีชีวิตแล้วและมันมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่ ดังนั้นนายไม่ควรฆ่ามันไปทันที ปล่อยให้มันต่อสู้และตระหนักถึงความผิดพลาดหากมีอะไรเกิดขึ้น หากเกิดเรื่องร้ายแรงฉันจะเข้าไปยุ่งเอง”

มิวมองไปที่จูเลียนแล้วเดินกลับไปบนไหล่ของจูเลียนและดูการต่อสู้ต่อไป

การต่อสู้ของมิวและมิวทูเริ่มที่จะทำลายล้างมากขึ้น เมื่อพวกเขาโจมตีพื้นที่รอบๆ ก็เริ่มพลังทลาย

จูเลียนมองลงไปและเห็นโปเกมอนตัวเดิมกำลังต่อสู้กับร่างโคลนของพวกมันในตอนนี้พวกมันเริ่มล้มลงทีละตัวอย่างช้าๆ หลังจากเหนื่อยล้า ทั้งมิวและมิวทูก็กลับไปที่พื้นและต่อสู้ต่อไป

ซาโตชิที่เห็นการต่อสู้ที่โหดร้ายที่ไม่มีทั้งเหตุจูงใจและมีเพียงความทุกข์ทรมาน มันก็กลายเป็นอารมณ์อึดอัดและตะโกนเพื่อหยุดยั้งมิวกับมิวทู

ซาโตชิ “หยุดนะ”

มิว/มิวทู “ASHHHH”

ซาโตชิ “หยุดนะ หยุดทีเถอะ!”

ซาโตชิเข้าไปขวางระหว่างการโจมตีของพลังจิตของทั้งสองและทันใดนั้นพวกมันก็หยุดลงทันทีในขณะที่ซาโตชิล้มลงบนพื้นและกลายเป็นหิน พิคาชูวิ่งไปหาเขาและพยายามปลุกเขาขึ้นมา แต่มันก็ไม่ได้ผลมันจึงเริ่มทุบซาโตชิ แต่ก็ยังคงไร้ประโยชน์ เมื่อเห็นวิธีการของมันไม่ได้ผลมันก็เริ่มร้องไห้และพยายามปลุกซาโตชิที่กลายเป็นรูปปั้นโดยสมบูรณ์ เมื่อเห็นแบบนั้นโปเกมอนทั้งหมดในสนามก็เริ่มร้องไห้

จูเลียนที่เห็นแบบนี้ก็ชวนให้รู้สึกไม่ดีเขารู้ว่าสิ่งนี้เหมือนในอนิเมะ แต่การได้เห็นมันในชีวิตจริงก็เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างกันมาก เขาสามารถหยุดสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดายเพียงแค่โจมตีมิวทู แต่เขาไม่ได้ทำเพราะการเสียสละครั้งนี้ของซาโตชิคือประเด็นสำคัญที่ทำให้มิวทูตระหนักว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตเช่นกันไม่ใช่แค่การทดลองของมนุษย์

ในขณะที่โปเกมอนเริ่มร้องไห้ น้ำตาของพวกเขาก็เริ่มไหลเข้าหาซาโตขิ การสะสมของน้ำตาที่เปล่งประกายเหล่านี้ก็ทำให้ซาโตชิฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

จูเลียนรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเห็นสิ่งนี้เขารู้ผลลัพธ์ดีเพราะเคยดูมาแล้ว แต่การฟื้นฟูนี้ก็เป็นปรากฏการณ์ที่ลึกลับเช่นกัน

จูเลียน “การฟื้นฟูแบบนี้ใครจะคิดว่าความเศร้าโศกของโปเกมอนและน้ำตาของพวกเขาจะสามารถทำให้คนๆ หนึ่งฟื้นขึ้นมาได้”

มิวที่นั่งอยู่บนไหล่ของเขาก็พยักหน้าขณะมองไปที่ซาโตชิที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาด้วยสายตาตื่นเต้น

ท้องฟ้าสว่างขึ้น เมฆดำเริ่มหายไป

มิวทูและมิวที่ต่อสู้กันมาตลอดก็หยุดลงหลังจากเห็นเหตุการณ์นี้ มิวทูก็ตระหนักได้เมื่อทั้งสองมองตากัน ในที่สุดพวกมันก็สังเกตเห็นการปรากฏตัวของตัวตนอื่น พวกมันยุ่งแต่กในการต่อสู้ของตนจนพวกมันไม่ทันสังเกตก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนมากขึ้นแล้ว

เมื่อทั้งคู่หันกลับมาก็เห็นโปเกมอนตัวใหญ่สีแดงและบนหลังมีชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้านบนที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าและมิวที่นั่งอยู่บนไหล่ของเขาที่กำลังยิ้มเมื่อมองมาที่พวกมัน ทั้งมิวและมิวทูต่างก็ประหลาดใจเพราะพวกมันไม่คิดว่าจะมีมิวอีกตัวปรากฏขึ้น

มิวที่ต่อสู้กับมิวทูเดินเข้ามาหามิวที่นั่งอยู่บนไหล่ของจูเลียน พวกมันเริ่มทักทายกัน

มิวทูยังอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับมิวตัวนี้ ทันใดนั้นมันก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง การปรากฏตัวของมิวตัวนี้ดูคุ้นเคยกับมัน และมันก็จำเรื่องที่ยิมโทคิวะในตอนที่มันฟื้นคืนสติได้ มันถูกโจมตีโดยแรงกดดันอย่างมากและนั่นก็มาจากมิวตัวนี้เอง

มิวทูเริ่มระมัดระวังตัวเมื่อตระหนักว่ามิวตัวนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเอาชนะได้ จากนั้นมันก็มองไปที่จูเลียนและจำบุคคลนี้ได้เช่นกัน

มิวทู [ฉันจำนายได้ นายคือเจ้าของโปเกมอนที่ฉันเคยต่อสู้ด้วย]

จูเลียน “ดูนายสิ นายควบคุมพลังได้ดีขึ้นมากเลยนะ”

เมื่อเห็นมิวทูกำลังคุยกับใครบางคน ทุกคนที่อยู่ในสนามรบก็หันไปรอบๆ เพื่อดูชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนโปเกมอนตัวใหญ่

ทาเคชิ “นั่นใครน่ะ?”

คาซุมิ “ไม่รู้สิ”

ทุกคนเริ่มสงสัยเมื่อเห็นชายคนนี้ที่ซ่อนอยู่หลังเครื่องแต่งกายของเขา

แก๊งร็อคเก็ตทั้งสามก็ไม่มีข้อยกเว้น

มุซาชิ “เฮ้ดูโปเกมอนตัวนั้นสิ นั่นมันอะไร?”

โคจิโร่ “ไม่รู้สิ แต่ดูมีพลังมาก”

มุซาชิ “เราควรนำมันกลับไปให้บอสนะ แล้วเราจะร่ำรวยเลยล่ะ”

เนี๊ยส “เธอเอาความคิดงี่เง่านี่ออกไปเลยนะ เธอคิดไหมว่าแม้ว่าเราจะอยู่ในหุ่นยนต์สัตว์ประหลาดของเรา เรายังตัวเล็กกว่ามันอีก ไม่มีทางที่เราจะจับมันได้แน่ ดังนั้นเงียบไปเลย”

โคจิโร่ “ตอนนี้ที่ฉันคิดว่าเนี๊ยสพูดถูกแล้ว ฉันไม่ต้องการโดนเจ้านั่นเล่นงานนะ”

มิวทูมองไปที่จูเลียนด้วยความระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร

มิวทู [นายต้องการอะไร?]

จูเลียน “ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะดูว่านายจะสร้างปัญหาหรือไม่ ตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่านายรู้แล้วว่านายทำอะไรอยู่ ตอนนี้ฉันก็จะไปแล้ว”

มิวทู [เดี๋ยวก่อน ทำไมวันนั้นนายถึงปล่อยฉันให้เป็นอิสระ]

จูเลียน “นายเป็นเพียงหุ่นเชิดตอนเมื่อฉันเห็นนาย นายเป็นอาวุธที่สามารถทำลายโลกได้และนายอยู่ในมือของผู้ชายที่จะนำโลกไปสู่หายนะอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงปลดปล่อยนาย ฉันไม่มีจุดประสงค์ใดๆ สำหรับฉัน นายเป็นเพียงโปเกมอน แม้ว่าคุณจะแข็งแกร่งกว่าคนอื่น แต่นายก็ยังสามารถถูกเอาชนะได้ ผู้ชายคนนั้นก็แค่ตาบอดและไม่เข้าใจว่านายคืออะไร เหตุผลที่สองคือฉันรู้สึกสงสารนายที่เกิดมาเพื่อเป็นเพียงอาวุธสำหรับผู้ชายคนนั้น ฉันจึงปลดปล่อยนาย นั่นคือทั้งหมด”

มิวทู [ฉันทำลายสถานที่ที่ฉันสร้างขึ้นพร้อมกับพวกเขาที่อยู่ข้างใน ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาบ้าง]

จูเลียน “พวกเขาจะตายหรือพิการก็ไม่มีอะไรให้ฉันกังวล ตอนนี้นายมีอิสระเพียงแค่ใช้ชีวิตตามปกติและไม่สร้างปัญหา ไม่งั้นนายคงทำให้ฉันผิดหวัง”

ทันใดนั้นมิวทูก็ส่งลำแสงพลังจิตไปทางจูเลียน แต่จูเลียนจ้องไปที่มันโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จู่ๆ เกียราดอสก็อ้าปากและส่งไฮเปอร์บีมเพื่อเบี่ยงเบนลำแสงพลังจิตออกไปและผลักมันกลับไปอย่างรวดเร็ว มิวทูก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วไฮเปอร์บีมทะลุผ่านเกาะและตกลงบนผืนน้ำทำให้น้ำทะเลแยกออกเป็นสองฝั่นและรวมเข้ากันอีกครั้ง

จูเลียน “นายยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้ากับฉัน แม้ว่าพลังจิตของนายจะแข็งแกร่งแต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อนายต้องต่อสู้กับฉัน”

เมื่อพูดแบบนั้นจูเลียนก็เดินจากไปโดยทิ้งมิวทูไว้ข้างหลัง เมื่อมันหันกลับไปก็เห็นการทำลายล้างที่เกิดจากไฮเปอร์บีมนั้น เกาะครึ่งหนึ่งถูกตัดจากตรงกลาง

มิวทูและคนอื่นๆ ที่เฝ้าดูจูเลียนจากไปแล้วตามไปด้วยมิวขณะที่มันโบกมือบอกลาเพื่อนใหม่ของมัน

ซาโตชิกับคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นการโจมตีที่ทรงพลังนี้

ซาโตชิ “สักวันฉันจะแข็งแกร่งเหมือนเขา”

คาซุมิ “ฝันรึไง”

ซาโตชิ “เธอพูดว่าอะไรนะ”

ทาเคชิ “ใจเย็นหน่อยทั้งสองคนนี่ไม่ใช่เวลาทะเลาะกันนะ”

ทั้งสามคนจากแก๊งร็อคเก็ตยังตกใจจนขากรรไกรของพวกเขาห้อยค้าง

เนี๊ยส “ดูนั่นสิ ฮ่าๆ…ยังดีนะที่ฉันบอกว่าเราไม่ควรยุ่งกับมัน ไม่งั้นเราจะโดน ปิ้ว หายไปบนฟ้า”

โคจิโร่ / มุซาชิ “นายพูดถูก”

มิวทูมองมิวแล้วคุยกับมัน

มิวทู [เป็นเรื่องจริงที่นายเป็นโปเกมอนที่มีตัวตนเหมือนกับฉันฃและเหมือนกันกับพวกเขา]

มิวพยักหน้าขณะที่ทั้งคู่มองลงไปที่โปเกมอนตัวอื่นๆ

มิวทู [อาจจะดีที่สุดถ้าไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ อาจเป็นการดีที่สุดที่ทุกคนจะลืมมันไป]

ทันใดนั้นโปเกมอนที่ถูกโคลนขึ้นก็เริ่มลอยขึ้นและพวกมันก็บินหายไปบนท้องฟ้าตามมิวและมิวทู

ซาโตชิ “พวกเขาไปไหนกันหมด”

มิวทู [เราเกิดมา เรายังมีชีวิตอยู่ เราจะใช้ชีวิตต่อไปในโลกนี้…ในที่ไหนสักแห่ง]

ในขณะที่มิวกับมิวทูและโปเกมอนโคลนกำลังหายไปบนท้องฟ้า ซาโตชิกับคนอื่นๆ บนเกาะก็ถูกแสงสีขาวกลืนหายไป พวกเขาลืมทุกสิ่งอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและถูกส่งกลับไปยังเมืองท่าคันโต

จูเลียนที่เห็นทุกอย่างก็ดูด้วยรอยยิ้มอยู่ห่างไกล หลังจากเห็นสิ่งนี้เขาก็กลับไปที่ Harbor แต่คราวนี้เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและส่งเกียราดอสกลับไปที่โปเกบอล เขาซ่อนตัวห่างจากฝูงชนและเฝ้าดูพวกเขา

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าทุกคนจะลืมไปเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ไปแล้วรวมถึงเหตุผลที่มาที่นี่ด้วย แต่พวกเขายังไม่ลืมเรื่องของฉันและยังคงคุยกันอยู่’

จูเลียนถอนหายใจขณะที่เขาหนีออกมาจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว เพราะเขาไม่ต้องการให้เจ้าเปี๊ยกซาโตชิเห็นเขา

เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่จูเลียนกลับมาที่เมืองมาซาระและเขาก็ใช้เวลานี้ฝึกฝนโปเกมอนและตัวเขาเอง พวกเขาเติบโตขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมา

จูเลียน ‘เฮ้อ ความสงบสุขนี้จะหมดไปในอีกไม่กี่วันอาจวันพรุ่งนี้หรือวันนี้’

จูเลียนที่อยู่นอกห้องแล็บกำลังทำอาหารให้คาบิกอนและโปเกมอนตัวอื่นๆ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินบางอย่างพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง เขาหันไปรอบๆ และเห็น ไคริว บินมาหาเขาด้วยความเร็วสูงและมันก็ร่อนลงมาตรงหน้าจูเลียน นั่นทำให้เขาเห็นจานรูปทรงสี่เหลี่ยมที่มีคริสตัลคลาสอยู่ตรงกลางและซองจดหมาย จูเลียนมองไปที่ ไคริว ก่อนและเห็นกระเป๋าที่ห้อยอยู่บนไหล่ที่เต็มไปด้วยการ์ด

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวทูจะเริ่มแผนของเขาแล้ว’

จูเลียนมองกลับไปที่จานในขณะที่โฮโลแกรมได้แสดงร่างของหญิงสาวที่สวมชุดสีน้ำตาลปกคลุมทุกส่วนของร่างกายยกเว้นใบหน้าของเธอ

หญิงสาว “โปรดยกโทษให้กับการเร่งด่วนของจดหมายฉบับนี้ คุณได้รับการยอมรับว่าเป็นโปเกมอนเทรนเนอร์ที่มีแนวโน้มที่จะเป็นเทรนเนอร์แข็งแกร่งที่สุด อาจารย์ของฉันจึงเชิญคุณมางานปาร์ตี้”

ทันใดนั้นโฮโลแกรมก็เปลี่ยนเป็นแผนที่แสดงเส้นทางด้วยเส้นสีแดง

หญิงสาว “แผนที่นี้แสดงเส้นทางไปยังปราสาทโปเกมอนบนนิวไอซ์แลนด์ โปรดตรวจสอบการ์ดตอบกลับว่าคุณสามารถเข้าร่วมงานปาร์ตี้ได้หรือไม่ ท่านโปเกมอนเทรนเนอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดเราต้องการการเข้าร่วมของคุณ”

จูเลียนเปิดซองจดหมายและเห็นการ์ดที่มีช่องทำเครื่องหมายสองช่องก็คือใช่และไม่

จูเลียน ‘ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนโง่ที่ไปที่นั่นด้วยหลังจากได้รับข้อความที่ไม่ระบุตัวตนแบบนี้ ฉันเข้าใจว่าซาโตชิจะไปที่นั่นแน่ แต่ก็มีคนอื่นๆ ไปที่นั่นด้วย’

จูเลียนส่ายหัวและหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าและทำเครื่องหมายในช่อง ใช่ แล้วมอบให้กับไคริว

จูเลียน ‘แม้ว่าฉันจะพูดแบบนี้แต่ฉันก็ต้องไปที่นั่นและดูว่าทุกอย่างถูกต้องหรือไม่ ฉันจะเข้าไปยุ่งก็ต่อเมื่อสิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามอนิเมะ’

ในขณะที่ไคริวบินจากไปทันใดนั้นมิวก็โผล่ออกมาและนั่งบนไหล่ของจูเลียนและมองไปที่แผนที่โฮโลแกรมที่ฉายบนจาน จูเลียนมองไปที่มิวขณะที่เขาประหลาดใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันนี้

จูเลียน “เราจะไปเยี่ยมคนรู้จักเร็วๆ นี้ ดังนั้นฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้เกิดปัญหาเมื่อเราไปถึงที่นั่นนะ”

มิวมองไปที่จูเลียนมันเอียงศีรษะแล้วพยักหน้าขณะที่มันลอยไปหาโปเกมอนตัวอื่นเพื่อทักทายพวกมัน

จูเลียน ‘ฉันควรเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก’

จูเลียนเดินเข้าไปข้างในและเห็นว่าทีวีเปิดอยู่และช่องข่าวคันโตทูเดย์ก็กำลังฉาย คราวนี้เป็นพิธีกรคนละคนกัน

ผู้ดำเนินรายการ “ยิมในเมืองโทคิวะถูกสร้างขึ้นใหม่เมื่อสามวันก่อนเนื่องจากหัวหน้ายิมยังไม่อยู่ และนักข่าวของเราได้รวบรวมข้อมูลมาว่าเขาได้ให้คนอื่นมาแทนที่จนกว่าเขาจะกลับมา ไม่มีใครรู้ว่าหัวหน้ายิมอยู่ที่ไหน คนในเมืองบอกว่าหัวหน้ายิมรู้สึกอับอายกับพฤติกรรมของเขาที่มีต่อเทรนเนอร์ในตำนานลึกลับ ดังนั้นเขาจึงออกไปเพื่อกลับใจตัวเอง”

เมื่อได้ยินเรื่องไร้สาระที่ยังคงแพร่กระจายในคันโตและภูมิภาคอื่นๆ จูเลียนก็ไม่รู้ว่าเขาควรทำอะไรดีนอกจากเงียบและซ่อนตัวจากสื่อ เขาปิดทีวีและเดินไปที่ห้องของเขาหลังจากที่ได้เสื้อโค้ทตัวใหม่สำหรับตัวเขาแล้ว เขาก็พร้อมที่จะมุ่งหน้าไปยังนิวไอซ์แลนด์ในขณะที่เขาเดินออกไปเขาก็เห็นศาสตราจารย์โอคิโดะกับนานามิ นานามิสวมชุดที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง จูเลียนเดินไปหาพวกเขาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

จูเลียน “นานามิ เธอกำลังจะไปไหน”

นานามิ “ฉันกำลังจะไปที่ภูมิภาคโฮเอน ฉันถูกเรียกให้ไปเป็นผู้ช่วยของโปเกมอนกรูมเมอร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก ที่จะพักอยู่ที่นั่นเพื่อศึกษาต่อและฉันจะช่วยเธอ”

จูเลียน “เยี่ยมมาก ฉันหวังว่าเธอจะมีช่วงเวลาที่ดีในโฮเอนและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการดูแลโปเกมอนนะ”

นานามิหน้าแดง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอได้ใกล้ชิดกับจูเลียนและเริ่มมีความสนใจเล็กน้อยแก่เขา ตอนนี้การได้เห็นเขาสนับสนุนเธอแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก

จูเลียน “จริงสิศาสตราจารย์ ผมจะออกไปซัก 2-4 วันนะ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะกลับมาในช่วงเวลานั้นจริงหรือเปล่า”

โอคิโดะ “จะไปไหนล่ะ”

จูเลียน “พบคนรู้จักน่ะ”

โอคิโดะ “โอเค เดินทางปลอดภัยนะ”

จูเลียน “นานามิ มาฉันจะไปส่งเธอที่ท่าเรือ”

นานามิ “ขอบคุณนะ”

จูเลียน “รอที่นี่ก่อน ฉันจะไปเอาจักรยานมา”

จูเลียนเดินออกไปเพื่อนำจักรยานของเขาในขณะที่นานามิกับศาสตราจารย์โอคิโดะพูดคุยกัน สักพักจูเลียนก็กลับมาพร้อมกับจักรยานของเขาและส่งสัญญาณให้นานามินั่งข้างหลังเขา เธอปีนขึ้นไปบนจักรยานอย่างระมัดระวังเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอขี่จักรยาน

จูเลียน “กอดฉันไว้”

จูเลียนสตาร์ทจักรยาน (ต้นฉบับเขียนแบบนี้จริงๆ) และขี่ออกไป ขณะที่นานามิกอดเขาไว้แน่น หลังจากขี่มานานในที่สุดพวกเขาก็มาถึงได้ตรงเวลาและเรือของนานามิกำลังจะแล่นในอีกหนึ่งชั่วโมง

จูเลียน “ดูแลตัวเองด้วย”

นานามิ “เธอก็เช่นกัน”

เธอเดินจากไป แต่จู่ๆ ก็หันกลับมา

นานามิ “สักวันเธอจะมาที่โฮเอนไหม”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงฉันจะไปแน่ ทันทีที่ฉันไปถึงที่นั่นฉันจะบอกเธอเอง แต่คงจะนานพอดู ดังนั้นเธอต้องรอฉันหน่อยนะ”

นานามิ “แล้วฉันจะรอ”

เธอยิ้มและเดินจากไปโดยปล่อยให้จูเลียนอยู่คนเดียว

จูเลียน ‘เธอเป็นคนที่สองที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้ ฉันหวังว่าโคลอี้จะสบายดี แม้ว่าเวลาของเราจะสั้น แต่เธอก็ส่งผลกระทบอต่อใจฉันย่างลึกซึ้ง โคลอี้ นานามิ ไม่ต้องห่วงฉันจะทำให้เธอทั้งสองเป็นของฉัน’

จูเลียนถอนหายใจเมื่อเห็นร่างของนานามิหายไปจากสายตาของเขา

จูเลียน ‘ตอนนี้ฉันต้องไปที่ท่าเรือคันโต เทรนเนอร์ส่วนใหญ่จะอยู่ที่นั่นฉันควรนั่งเรือเฟอร์รี่แต่คงไม่มีเพราะสภาพอากาศเปลี่ยนไปโดยมิวทู งั้นฉันควรนั่งเกียราดอสไปแทน ฉันจะไปถึงที่นั่นค่อนข้างช้าจากมาซาระไปยังเมืองท่าคันโตคงจะใช้เวลาอย่างน้อยสองวัน มิวทู คงจะเริ่มแผนของเขาไปแล้ว ตอนนี้ฉันคิดว่าชิเงรุไม่น่าจะได้ไปที่นั่น คงดีกว่าที่เขาจะต้องเพิกเฉยต่อข้อความนั้นโดยคิดว่ามันเป็นสิบแปดมงกุฎ แต่ไม่น่าแปลกใจเพราะเขาหยิ่งมาก’

จูเลียนเดินไปที่ทะเลและเรียกเกียราดอส มันยังคงสวมหมวกเกราะทังสเตนที่มีเมก้าสโตนอยู่ ศาสตราจารย์โอคิโดะมอบ Keystone ให้จูเลียนแบบถาวรเมื่อเขาทำวิจัยเรื่องนี้เสร็จแล้ว

จูเลียน “คู่หู เราไปเที่ยวกันเถอะ”

เกียราดอสก้มตัวลงเล็กน้อยแล้วจูเลียนก็กระโดดขึ้น จากนั้นจูเลียนก็พุ่งไปยังทิศทางที่จูเลียนชี้

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว จูเลียนกับโปเกมอนของเขาอยู่ในเกาะห่างไกลเมื่อพวกเขาฝึกเสร็จก่อนเข้านอนเกียราดอสก็ออกไปผจญภัยและคาบุทอปส์ก็ตามมันไปด้วย พวกมันพบคู่ต่อสู้ที่คู่ควรต่อสู้ด้วย หากไม่เช่นนั้นพวกมันก็จะสู้กันเอง แต่เกียราดอสก็มักจะชนะอยู่บ่อยๆ แต่คาบุทอปส์ไม่เคยรู้สึกผิดหวังเพราะมันเป็นเพียงการฝึกซ้อมตามปกติและพวกมันก็เป็นเหมือนครอบครัว

วันรุ่งขึ้นจูเลียนเดินทางต่อไปในขณะที่เขาขี่เกียราดอสในยามเช้า ในตอนที่เขากำลังมุ่งหน้าไปนั้น มิวก็ติดไปด้วยตอนนี้มันกำลังห้อยคอของจูเลียนเล่นอยู่และเล่นกับผมของเขาหรือบางทีมันก็จะไปที่หน้าของเกียราดอสและมองไปที่เมก้าสโตนด้วยดวงตาเป็นประกาย จูเลียนเพียงแค่หัวเราะที่เห็นมิวมีพฤติกรรมที่น่ารักแบบนี้ แต่เขาก็รู้ว่าภายใต้ความน่ารักน่ากอดนี้มันมีพลังที่สามารถทำลายเมืองต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย

โปเกมอนทุกตัวมีความสามารถในการทำลายเมืองต่างๆ แต่พวกมันจะไม่ทำแบบนั้น แต่พวกมันก็ไม่ควรถูกมองข้าม

ในขณะที่จูเลียนยังอยู่ห่างจากชายฝั่งเมืองท่าคันโตอยู่มาก พายุก็เริ่มพัดเข้ามาเมฆก็มืดลง เมื่อฝนเริ่มตกคลื่นขนาดใหญ่ก็เริ่มก่อตัวท้องทะเลกำลังเริ่มวุ่นวาย มิวที่กำลังนอนหลับอยู่บนไหล่ของจูเลียนก็ตื่นขึ้นมาทันที มันสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวที่คล้ายกันสองตัวตน หนึ่งคือมิวทูและอีกหนึ่งเป็นหนึ่งในพวกมันเอง มิว

จูเลียน “นายรู้สึกถึงพวกมันใช่ไหม”

มิวพยักหน้าขณะจ้องมองไปที่จูเลียนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายแวววาวตอนนี้มันเห็นจูเลียนเป็นบุคคลที่ลึกลับยิ่งกว่าเดิม ตอนแรกมันเห็นจูเลียนที่ถูกล้อมรอบด้วยออมนิฟอร์ซที่แม้เขาจะใช้ไม่ได้ มิวก็พยายามอ่านความคิดของจูเลียนอยู่หลายครั้งแต่มันก็ล้มเหลวเนื่องจากมันไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ เนื่องจากมันถูกปิดกั้นโดยออมนิฟอร์ซจำนวนมากและตอนนี้มันก็รู้ว่าจูเลียนเป็นคนที่พิเศษมากและมันจะได้รับความสนุกสนานจากการติดตามเขาแน่นอน

จูเลียนติดตามศาสตราจารย์โอคิโดะกลับไปที่ห้องทดลองอีกครั้ง พวกเขานั่งลงและสนทนาเกี่ยวกับการเดินทางของจูเลียน

โอคิโดะ “ฉันได้ยินมาว่าโรงไฟฟ้าร้างระเบิดเมื่อเร็วๆ นี้ เธอก็อยู่ใกล้โรงไฟฟ้านี่ตอนที่มันระเบิด เธอรู้อะไรบ้างหรือเปล่า”

จูเลียนถูกถามคำถามนี้แต่เขาไม่ต้องการพูดอะไรกับเเรื่องนี้

จูเลียน “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่ได้อยู่ที่เมืองใกล้โรงไฟฟ้าเลยแม้แต่วันเดียว”

โอคิโดะ “อืม ไม่เป็นไรพวกเขากำลังจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างการก่อสร้างจึงล่าช้า คนงานบอกว่าพวกเขาเข้าไปไม่ได้เพราะโปเกมอนที่อาศัยอยู่ที่นั่นจะโจมตีพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล หลายคนถึงกับบอกว่าที่นั่นมีนกในตำนาน ธันเดอร์ อาศัยอยู่ข้างใน ผู้คนจึงหยุดทำงานแต่ทันใดนั้นทุกอย่างก็หายไป”

จูเลียนมองไปที่ศาสตราจารย์โอคิโดะและคิดว่าคำพูดของศาสตราจารย์โอคิโดะเข้าใกล้ความจริงมาก แค่เขาไม่มีเงื่อนงำ

โอคิโดะ “ก็เป็นข่าวดีเช่นกันะน ตอนนี้พวกเขากำลังวางแผนที่จะสร้างให้ดีขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว มันจะจ่ายไฟฟ้าให้กับทั้งภูมิภาคคันโตได้ทั้งภูมิภาค”

จูเลียน “ยินดีที่ได้ยินแบบนั้น”

จูเลียนพยักหน้าและฟังศาสตราจารย์โอคิโดะต่อไป

โอคิโดะ “เมื่อเร็วๆ นี้ยิมโทคิวะก็ประสบปัญหากับโครงสร้างอาคารบางส่วนเหมือนกันใช่ไหม ผู้คนพูดกันว่ามันเกิดจากการต่อสู้ระหว่างเทรนเนอร์กับหัวหน้ายิมด้วยนะ”

จูเลียนไม่สามารถซ่อนความจริงนี้ได้เนื่องจากมันสามารถเชื่อมโยงเหตุการณ์นั้นกับตัวเขาได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้

จูเลียน “ใช่ นั่นผมเองหัวหน้ายิมคนนั้นเก่งมาก เขาบังคับให้ผมเอาจริง”

โอคิโดะ “ฮ่าๆๆ ฉันเดาถูกแล้วสิ ยิมของเมืองโทคิวะเป็นยิมที่แข็งแกร่งที่สุดในคันโต ดังนั้นการต่อสู้แบบนี้จึงไม่น่าแปลกใจเลย เธอรู้ไหมว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับตัวเธอเพราะเธอเอาชนะหัวหน้ายิมของยิมโทคิวะได้ บางคนก็พูดไปไกลกว่านั้นและบอกว่าเธอเป็นเทรนเนอร์ในตำนานที่กำลังเดินทางไปทั่วโลก และเมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับยิมโทคิวะเธอจึงไปท้าทายมัน และเธอก็เอาชนะเขาได้ง่ายๆ ด้วยการเป่ายิมของเขา โชคดีที่ไม่มีใครเห็นใบหน้าของเธอ ไม่งั้นสื่อจะตามล่าเธอไปแล้ว หลังจากเหตุการณ์นั้นผู้สื่อข่าวหลายคนไปที่เมืองโทคิวะเพื่อตามเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็ต้องผิดหวังที่ไม่สามารถหาตัวของเธอได้ แต่พวกเขาก็มีเรื่องราวมากมายที่สร้างขึ้นโดยคนที่เกี่ยวกับเธอฮ่าๆๆ”

จูเลียน “ผู้คนมักสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับคนอื่นๆ อยู่เสมอ มันเป็นเพียงการต่อสู้ของโปเกมอน ไม่จำเป็นต้องให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้น”

โอคิโดะ “ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนจะตั้งสมมติฐานเช่นนี้ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่สามารถทำลายอาคารได้ทุกวัน”

จูเลียน “ถ้าคุณพูดแบบนั้นมันก็สมเหตุสมผล”

(สิ่งที่จูเลียนกับศาสตราจารย์โอคิโดะไม่รู้ก็คือข่าวลือนี้จะแพร่กระจายไปทั่วทุกภูมิภาคราวกับไฟป่า โลกจะพูดถึงเทรนเนอร์ในตำนานไร้พ่ายไปตลอดกาล)

โอคิโดะลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ทีวีแล้วเปิดเครื่องเนื่องจากทั้งคู่เริ่มเบื่อเพราะไม่มีอะไรทำ ตอนนี้ศาสตราจารย์ได้ส่งภาพวิดีโอไปให้ศาสตราจารย์พลาทาเน่ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคคาออสแล้วและกำลังรอนานามิหลานสาวของเขามาถึง แต่เธอมาสายพวกเขาจึงไม่มีอะไรทำจึงตัดสินใจดูทีวี

เมื่อศาสตราจารย์โอคิโดะเปิดทีวี ช่องที่แสดงบนหน้าจอก็เป็นช่องข่าวที่รู้จักกันในชื่อ ‘คันโตทูเดย์’ ตอนนี้มีสาวสวยคนหนึ่งเป็นผู้บรรยายในขณะที่มีรูปถ่ายของยิมโทคิวะกำลังแสดงจากมุมมองด้านบน

ผู้ดำเนินรายการ “ท่านผู้ชมคะ เราสามารถเห็นได้ว่าโครงสร้างของยิมโทคิวะได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์และมีรูโหว่ขนาดใหญ่อยู่ด้านบนอาคาร ผู้ที่อยู่อาศัยของเมืองกล่าวว่าพวกเขาได้เห็นเสาไฟขนาดใหญ่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนครั้งแรกและหลังจากนั้นไม่นานก็มีการระเบิดขนาดมหึมาฉีกหลังคาและทำให้ตัวอาคารพังทลาย สาเหตุนี้กล่าวกันว่าเป็นเพราะเทรนเนอร์ในตำนานที่ไม่พอใจหัวหน้ายิม ดังนั้นเขาจึงทำลายยิมทั้งหมดไป นักข่าวของเราแจ้งให้เราทราบว่าหัวหน้ายิมตอนนี้กำลังเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลแล้ว ผู้รายงานข่าวของเรายังแจ้งให้เราทราบด้วยว่าการระเบิดที่เกิดขึ้นที่โรงไฟฟ้าร้างคันโตนั้นเกี่ยวข้องกับเทรนเนอร์ในตำนานคนนี้ที่มีข่าวลือว่าได้ต่อสู้กับโปเกมอนในตำนาน ธันเดอร์ จนทำให้อาคารทั้งหมดหายไป”

จูเลียนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองและเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นพลังของสื่อ เขารู้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดในข่าวนั้นเป็นเพียงเรื่องราวบางอย่างที่สร้างขึ้นเอง แต่มันก็ถูกทั้งหมด

โอคิโโะ “ฮ่าๆๆๆ จูเลียนดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นคนดังกว่าที่คิดนะ นี่ไม่ใช่แค่เอาชนะยิมแล้ว”

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกและนานามิก็ก้าวเข้ามาพร้อมถือถุงอาหารกลางวันใบใหญ่มาด้วย จูเลียนหันหน้ามาเห็นเธอ ขณะที่เขาชื่นชมว่าเธอสวยขนาดไหน นานามิก็สังเกตเห็นจูเลียนที่กำลังจ้องมองมาที่เธอ เธอยิ้มพร้อมจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของจูเลียน

โอคิโดะ “โอ้นานามิ ทำไมเธอถึงใช้เวลานานจัง ฉันกับจูเลียนหิวแล้วนะ”

นานามิ “ขอโทษค่ะคุณปู่ จูเลียน ชิเงรุโทรมาบอกว่าเขาอาจจะกลับมาในอีกหนึ่งหรือสองสัปดาห์ ฉันเลยมาสายเพราะคุยกับเขาอยู่”

โอคิโดะ “โอ้ ชิเงรุกำลังจะกลับมาเหรอ ดูเหมือนว่าพวกเรากำลังจะได้พบกันเร็วๆ นี้สินะ”

นานามิมองไปที่ทีวีที่พิธีกรกำลังพูดถึงเทรนเนอร์ในตำนาน

ผู้ดำเนินรายการ “เทรนเนอร์ในตำนานลึกลับคนนี้คือใคร จุดประสงค์ในการมาเยือนคันโตคืออะไร เราจะแจ้งให้ผู้ชมทราบข้อมูลล่าสุดทันทีที่เราได้รับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเทรนเนอร์ในตำนานคนนี้ สำหรับตอนนี้ฉันผู้สื่อขาวของคุณ แซลลี่ จาก Kanto-Today ขอลาไปก่อนค่ะ”

นานามิ “คุณได้ยินเรื่องนี้หรือเปล่าคุณปู่ คุณคิดว่าเขาเป็นใครกัน ฉันอยากรู้มากเหมือนกันว่าคนๆ นี้จะทำลายยิมได้ยังไง”

ศาสตราจารย์โอคิโดะยิ้มและมองไปที่จูเลียนด้วยสายตาที่ถามว่าจะทำอย่างไรล่ะ จูเลียนถอนหายใจพร้อมกับใช้มือบ่งบอกว่าจะไม่บอกอะไรกับนานามิ

โอคิโดะ “ไม่รู้สิ แต่ปู่ก็อยากเจอคนนี้เหมือนกันนะ”

นานามิ “ฉันหวังว่าวันหนึ่งฉันจะได้พบเขาและได้เห็นโปเกมอนของเขา พวกมันจะได้รับการดูแลและมีพลังมากแค่ไหนกันนะ”

โอคิโดะ “แน่นอนหลานต้องได้เจอแน่ แต่ก่อนอื่นมาทานอาหารกลางวันกันเถอะ จูเลียนรออยู่”

ทันใดนั้นนานามิก็นึกได้ว่าจูเลียนอยู่ในห้องด้วยและรู้สึกเขินอายที่ลืมเขาไป

นานามิ “จูเลียน คุณปู่ ล้างมือแล้วออกมาข้างนอกนะฉันจะเริ่มเตรียมอาหารกลางวัน แต่ฉันจะร่วมด้วยนะ”

โอคิโดะ “ยังไม่กินมาเหรอ”

นานามิ “ไม่ ฉันอยากกินกับพวกคุณและฉันก็อยากเห็นโปเกมอนของจูเลียนด้วย จะดูว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นพวกเขา พวกเขาแข็งแรงมาก”

ศาสตราจารย์โอคิโดะเดินออกไปล้างมือหลังจากได้ยินเธอพูด แล้วจู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงจูเลียนพูด

จูเลียน “อ่า ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจโปเกมอนของฉันมากกว่าฉันนะ ฉันรู้สึกพ่ายแพ้จริงๆ”

นานามิ “ไม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบกับเธอ-”

จู่ๆ นานามิก็เริ่มพูดติดอ่างเนื่องจากความลำบากใจ ในขณะที่เธอกำลังจะพูดประโยคต่อไปให้เสร็จ ก็โชคดีที่ศาสตราจารย์โอคิโดะของเธอจากไปแล้ว เขาจึงไม่ได้ยินอะไรเลย

จูเลียน “ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวลฉันแค่แกล้งเธอ”

นานามิมองไปที่จูเลียนราวกับว่าเธอโกรธเขาที่ทำแบบนั้น แต่ภายในใจเธอรู้สึกมีความสุขที่จูเลียนใส่ใจเธอเล็กน้อย

นานามิ “หืม ใช่ฉันแค่อยากเห็นโปเกมอนของเธอไม่ใช่เธอ”

เธอหันกลับมาและแสดงท่าทางราวกับว่าเธอกำลังโกรธแล้วออกไปข้างนอกใกล้ม้านั่งในสวนหลังบ้านเพื่อเตรียมรับประทานอาหารกลางวัน จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้เขารู้ว่าเธอแค่แสดงและไม่ได้โกรธจริงๆ

จูเลียน ‘เธอดูน่ารักจริงๆ ตอนเธอทำเป็นโกรธ’

จูเลียนเดินออกไปล้างมือหลังจากนั้นเขาก็มาถึงสวนหลังบ้านและเห็นนานามิวางจานส่วนใหญ่ลงบนม้านั่งแล้ว และเขาก็เห็นโปเกมอนของเขากลับมาแล้วและตอนนี้กำลังเล่นกับนานามิ

นานามิ “ว้าว โกกะซารุขนของเธอมันวาวมากและกล้ามเนื้อของเธอก็แข็งแรงเหมือนกัน ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอ เธอยังตัวเล็กมากอยู่เลย ฟุชิกิบานะดูเธอสิทั้งตัวใหญ่และแข็งแกร่ง”

จากนั้นเธอก็เห็นฮีทรานและคาบุทอปส์และรู้สึกประหลาดใจมากที่เธอไม่เคยเห็นโปเกมอนเหล่านี้มาก่อน จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้วเธอก็เห็นจูเลียนเดินเข้ามา

จูเลียน “ดูเหมือนพวกเขาจะชอบเธอจริงๆ”

นานามิ “แน่นอน ฉันวางแผนที่จะเป็นโปเกมอนกรูมเมอร์ที่ดีที่สุด ดังนั้นฉันควรจะเป็นเพื่อนกับโปเกมอนได้ทุกตัว”

จูเลียน “ฉันประทับใจจริงๆ”

นานามิรู้สึกมีความสุขหลังจากได้ยินจูเลียนชม จากนั้นเธอก็มองไปที่จูเลียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นานามิ “สองตัวนั้นเป็นโปเกมอนของเธอด้วยหรือเปล่า”

จูเลียน “ใช่ สองตัวนั้นคือฮีทรานกับคาบุทอปส์ ฮีทรานสามารถพบได้ในส่วนลึกของภูเขาไฟและมีความแข็งแกร่งมาก ส่วนคาบุท็อปส์เขาฟื้นขึ้นมาจากฟอสซิล”

จูเลียนไม่ได้บอกข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับฮีทรานเพราะเขาไม่คิดว่ามันจำเป็นและเขาไม่ชอบคุยโม้เกี่ยวกับโปเกมอนของเขา ดังนั้นเขาจึงทำให้มันเรียบง่าย

นานามิ “ว้าว โปเกมอนที่อาศัยอยู่ในภูเขาไฟกับอีกตัวหนึ่งก็มาจากฟอสซิลเหรอ”

นานามิรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เห็นพวกเขา เธอเริ่มตรวจสอบทั้งสองตัวจากนั้นศาสตราจารย์โอคิโดะก็มาถึงและเห็นหลานสาวของเขากับโปเกมอนของจูเลียนและยิ้ม

ในไม่ช้าพวกเขาก็เริ่มกินอาหารกันอย่างมีความสุข และวันนั้นผ่านไปในพริบตา

ศาสตราจารย์โอคิโดะกับจูเลียนเข้าไปในห้องวิจัยเพื่อสนทนาต่อ

โอคิโดะ “ตอนนี้เธอควรเอามันออกมาได้แล้วล่ะ”

จูเลียนสอดมือเข้าไปในกระเป๋าและหยิบออกมาสามอย่างนั่นคือ ไอซ์สโตน วอเตอร์สโตน และ เมก้าสโตน

จูเลียน “นี่คือหินวิวัฒนาการของคุณ”

โอคิโดะ “ขอบคุณที่เอามันมา เดี๋ยวฉันจะมีของให้เธอด้วย”

ศาสตราจารย์โอคิโดะเดินไปที่ชั้นวางของและหยิบกล่องสีเหลืองออกมาจากที่นั่นแล้วมอบให้จูเลียน

โอคิโดะ “นี่เป็นของเพื่อนของฉัน เธอโชคดีที่ติดต่อฉันได้ทันเวลาไม่งั้นมันจะถูกส่งไปที่ภูมิภาคชินโอ”

จูเลียน “ขอบคุณครับศาสตราจารย์โอคิโดะ”

โอคิโดะ “ตอนนี้ขอฉันดูเมก้าสโตนหน่อย”

จูเลียนมอบเมก้าสโตนให้ศาสตราจารย์โอคิโดะเพื่อที่เขาจะได้สำรวจมันได้อย่างถูกต้อง มันเป็นหินอ่อนสีเหลืองแวววาวที่มีลวดลายสีฟ้าและสีแดงอยู่ข้างใน ศาสตราจารย์โอคิโดะตรวจสอบอย่างละเอียดและในที่สุดเขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

โอคิโดะ “นี่เป็นเมก้าสโตนจริงๆ ฉันอยากทำวิจัยเรื่องนี้มานานแล้วศาสตราจารย์พลาทาเน่ (プラターヌ博士) จากภูมิภาคคาลอสได้ไปค้นคว้าเกี่ยวกับ Mega Evolution นี้ แต่เนื่องจากสถานการณ์บางอย่างฉันไม่สามารถไปที่นั่นได้ แต่ตอนนี้ฉันทำได้ฮ่าๆๆ วันนี้เป็นวันที่โชคดีที่สุดของฉัน”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ใจเย็นๆ มันไม่หนีไปไหนหรอก”

โอคิโดะ “เธอไม่เข้าใจจูเลียน ไม่เข้าใจว่าฉันรู้สึกตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้ทำวิจัยต่อไปและฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”

จูเลียน “ความช่วยเหลือของผม?”

โอคิโดะ “เธอบอกว่าเกียราดอสของเธอพบเมก้าสโตน ดังนั้นฉันค่อนข้างมั่นใจว่านี่คือ Gyaradosite และเรามาลอง Mega Evolution กับเกียราดอสของเธอกัน แต่ก่อนอื่นให้ฉันเตรียมการบางอย่างก่อน”

จูเลียน “เดี๋ยวก่อนศาสตราจารย์ คุณไม่ได้บอกว่าเราต้องการ Keystone เพื่อให้มันทำงานได้เหรอ”

จูเลียนมองไปที่ศาสตราจารย์โอคิโดะด้วยความสงสัย แต่เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้

จูเลียน “เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่าคุณมี Keystone?”

โอคิโดะ “ฮิฮิ เธอเดาถูก ทันทีที่เธอบอกว่าเธอพบเมก้าสโตนฉันก็ติดต่อไปที่ศาสตราจารย์พลาทาเน่เพื่อให้เขาส่งคีย์สโตนมาให้ฉันและเขาก็รู้สึกตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าฉันสามารถค้นคว้าเกี่ยวกับมันได้”

โอคิโดะเดินไปที่โต๊ะทำงานส่วนตัวของเขาและหยิบล็อกเก็ตซึ่งมี Keystone อยู่ มันวาวล้อมรอบด้วยแหวนโลหะสีดำที่คล้องมันไว้ตามด้วยเชือกสีดำที่ผูกติดกับมัน

โอคิโดะ “ดูนี่สิ มันไม่น่าหลงใหลหรอกเหรอ”

จูเลียน “แน่นอน”

โอคิโดะ “ฉันเตรียมของที่จำเป็นไว้แล้ว ออกไปได้แล้วฉันเก็บมันไว้ในห้องเก็บของ”

ศาสตราจารย์โอคิโดะเดินออกจากห้องตามด้วยจูเลียน พวกเขาเข้าไปในห้องเก็บของขณะที่ศาสตราจารย์โอคิโดะยกกล่องใบใหญ่ มันหนักเล็กน้อยจูเลียนจึงยกมันขึ้นและนำมันออกมา

เมื่อเขาเปิดกล่องขนาดใหญ่เขาก็เห็นแผ่นโลหะมันวาวขนาดใหญ่ซึ่งมีรูปร่างเหมือนตัว V กว้างมีรูเล็กๆ ตรงกลางและมีหนามแหลมเล็กๆ อยู่ด้านบน มันดูเหมือนตรีศูลที่มีใบมีดกลางขนาดเล็กและยาวสองอันที่ด้านข้าง จูเลียนนึกออกทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้ มันเป็นเกราะโลหะสำหรับศีรษะของเกียราดอสซึ่งสามารถใส่ไว้บนเขาของมันและเป็นที่เก็บเมก้าสโตน มันมีกลไกบางอย่างในการปรับขนาดของมันด้วย

โอคิโดะ “ฉันขอให้เพื่อนของฉันที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการจัดการทังสเตนทำเจ้านี่ให้กับเกียราดอส”

เกราะนี้หนาและประกอบด้วยทังสเตนซึ่งเป็นโลหะที่แข็งที่สุดที่พบได้ในโลกนี้

จูเลียน ‘มันประกอบด้วยทังสเตนที่เป็นโลหะที่แข็งที่สุดที่พบในโลกนี้ ดูเหมือนโลหะและวัสดุที่พบในโลกนี้ไม่ต่างจากโลกก่อนมากนัก’

จูเลียน “ดีที่คุณขอทังสเตนและมันค่อนข้างหนา มันจะสามารถรับมือกับการโจมตีที่ทรงพลังจากโปเกมอนตัวอื่นได้”

โอคิโดะ “ฉันคิดถึงตัวเลือกนี้ั นั่นคือสาเหตุที่ฉันขอให้เขาทำจากทังสเตนเป็นพิเศษ เขาโกรธมากเพราะมันยากที่จะละลายทังสเตนฮ่าๆๆๆ”

จูเลียน “ไปกันเถอะ ฉันอยากลอง Mega Evolution ด้วย”

โอคิโดะ “ฮ่าๆๆ เธอแย่งฉันพูดซะแล้ว”

ศาสตราจารย์โอคิโดะลงไปที่ทะเลสาบที่เกียราดอสกำลังพักผ่อน เมื่อเห็นแบบนี้จูเลียนก็ส่ายหัวและเดินตามเขาโดยถือชุดเกราะหัวทังสเตนขนาดใหญ่ไปด้วย เมื่อทั้งคู่มาถึงทะเลสาบพวกเขาก็เห็นโปเกมอนทั้งหมดของเขาเล่นกันอยู่ จูเลียนเดินไปที่ทะเลสาบและเรียกเกียราดอส

จูเลียน “เกียราดอสมานี่”

โปเกมอนทั้งหมดของเขาหันกลับมามองเขาเพื่อดูว่าเขากำลังทำอะไร เกียราดอสเข้าหาจูเลียน มันก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันถึงถูกเรียก

จูเลียน “ก้มลงหน่อย ฉันต้องเอาไอนี่ไปวางที่หน้าผาก”

เกียราดอสก้มศีรษะลงและปล่อยให้จูเลียนทำในสิ่งที่ต้องการ จูเลียนปรับเกราะเล็กน้อยแล้ววางลงบนหน้าผากของเกียราดอสซึ่งมันพอดีอย่างน่าประหลาด ต่อมาเขาก็หยิบ Mega Stone ออกมาและวางไว้ในหลุมที่มีไว้สำหรับมัน

แผ่นรูปทรงตรีศูลไม่ได้บังเขาของมันอย่างสมบูรณ์แต่ก็ดูดีและมีสไตล์เหมือนมงกุฎและเมก้าสโตนที่ส่องแสงตรงกลางก็ดูงดงามจริงๆ

เกียราดอสเมื่อเห็นเมก้าสโตนที่วางอยู่บนหัว ทำให้มันรู้ว่าจูเลียนพยายามทำอะไรและรู้สึกตื่นเต้น

จูเลียน “โอเค เกียราดอสตอนนี้เราจะพยายามทำ Mega Evolution นะพยายามโฟกัสไปที่มันล่ะ”

เกียราดอสจริงจังและพร้อมสำหรับเรื่องนี้ ศาสตราจารย์โอคิโดะก็เตรียมพร้อมในขณะที่เขาวางกล้องหลายตัวไว้รอบทะเลสาบและมันจะบันทึกทุกอย่าง เขามีแท็บเล็ตอยู่ในมือและพร้อมที่จะจัดการการเปลี่ยนแปลงในร่างเกียราดอสและโปเกมอนของจูเลียนก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน เพราะเกียราดอสเคยเล่าให้พวกมันฟังเกี่ยวกับหินประหลาดที่มันกับเจ้านายพบใต้มหาสมุทรและมันรู้สึกถึงแรงดึงดูดอันทรงพลัง พวกมันคิดไว้แล้วว่านี่คือหินที่เกียราดอสพูดถึง ดังนั้นพวกมันจึงต้องการดูว่าหินก้อนนี้ทำอะไรได้บ้าง

จูเลียน “พร้อมไหม”

เกียราดอสพยักหน้าศาสตราจารย์โอคิโดะและโปเกมอนตัวอื่นๆ ก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

จูเลียน “เกียราดอส MEGA EVOLVE”

จูเลียนสัมผัส Keystone ของเขาแล้วตะโกน Mega Evolve เขารู้รายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับ Mega Evolution และวิธีการต้องทำ มันมีความผูกพันอย่างลึกซึ้งระหว่างโปเกมอนและเทรนเนอร์กับ Mega Evolve ในขณะที่เขาตะโกนเขาพยายามที่จะโฟกัสและเชื่อมโยงตัวเองกับเกียราดอสในขณะที่เขาทำแบบนั้น Keystone ก็เริ่มเรืองแสงตามด้วย Mega Stone บนศีรษะของเกียราดอส รังสีของแสงออกมาจากหินทั้งสองก้อนและหลอมรวมกันทันใดนั้นเกียราดอสก็เริ่มเรืองแสงสว่างไสว ขนาดของมันค่อยๆ ใหญ่ขึ้นและเมื่อถึงขีด จำกัด แสงสีขาวก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เผยให้เห็นเมก้าเกียราดอสที่ยาว 12 เมตร

เกียราดอสมีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างมาก เขาทั้งสามของมันกลายเป็นสีดำพร้อมกับท้องของมัน ครีบสีฟ้าอ่อนขนาดใหญ่สองอันงอกขึ้นที่ด้านหลังของมัน ด้านหลังศีรษะของมันดูเหมือนเงี่ยงของสไปโนซอรัส ครีบของมันที่มาจากด้านข้างของขากรรไกรของก็ยาวออกมา ครีบอื่นๆ ก็ยาวขึ้นและคมขึ้นมันมีการเปลี่ยนแปลงเช่นเดียวกัน จุดด้านข้างบนลำตัวของมันกลายเป็นสีแดงเข้มมาก

เมื่อเห็นแบบนั้นจูเลียนก็ตกตะลึงเพราะ Mega Evolution นี้แตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มาก

จูเลียน ‘เกิดอะไรขึ้นทำไมเกียราดอสถึงมีครีบสีน้ำเงินและทำไมท้องของเขาถึงเป็นสีดำแทนที่จะเป็นสีเหลืองและเขาของเขาก็กลายเป็นสีดำแทนที่จะเป็นสีแดงเข้ม จากสิ่งที่ฉันรู้เมก้าเกียราดอสมันดูแตกต่างจากอนิเมะมาก เดี๋ยวก่อนนี่คือเส้นทางที่แตกต่างของ Mega Evolution เหมือนกับที่ ลิซาร์ดอน มีอยู่’

จูเลียน ‘ระบบสแกนสถานะของเกียราดอสเร็วและให้ฉันตั้งชื่อมันด้วย’

___________________

สถานะ -เมก้าเกียราดอส

ประเภท – น้ำ / มังกร

ระดับ – 65

อายุ – 3.4 ปี

อารมณ์ – ตื่นเต้น

สายใย – 100%

HP – 380 (380)

โจมตี – 370 (290)

พลังป้องกัน – 275 (200)

Sp. Atk – 215 (150)

Sp. Def – 315 (275)

ความเร็ว – 200 (270)

ทักษะt – Tackle, Bite, Thrash, Twister, Ice Fang, Scary Face, Aqua Tail, Dragon Rage, Rain Dance, Hydro Pump, Surf, Water Fall, Water Pulse, Hyper Beam, Dragon Pulse, Dragon Dance, Outrage, Dragon Tail .

ความสามารถ – intimidate (unlocked), moxie (unlocked)

___________________

จูเลียน ‘มันได้รับคลาส Dragon-type แทนที่จะเป็น Dark ตามที่คาดไว้มันเป็นเส้นทางของ Mega Evolution สำหรับเกียราดอสที่แตกต่างจากในอนิเมะที่เป็นประเภท Water / Dark หากเป็นจริงนั่นหมายความว่าทุกๆ โปเกมอนก็มีเส้นทาง Mega Evolution ประเภทต่างๆ เช่นเดียวกับที่แสดงใน Charizard X และ Y เพราะ Charizard X ได้รับ Dragon-type กลายเป็น Fire / Dragon ส่วน Charizard Y ยังคงเหมือนเดิมคือประเภท Fire / Flying นี่คือความจริงและมันมีเส้นทางมากมาย แตกต่างจากอนิเมะที่หลายๆ อย่างมีข้อจำกัด ดังนั้นการมีเส้นทาง Mega Evolution มากกว่าหนึ่งเส้นทางจึงไม่น่าแปลกใจมากนัก Mega Evolution ไม่เพียงแค่พัฒนาโปเกมอนและทำให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น แต่ยังปลดล็อกพลังที่ซ่อนอยู่ของโปเกมอนตามวิธีการวิวัฒนาการ เนื่องจากเกียราดอสดูเหมือนมังกร แต่ไม่เคยถูกจัดให้เป็นประเภทมังกร แต่ตอนนี้หลังจากที่ Mega Evolution มันก็ได้รับคลาส Dragon ก็สามารถพูดได้ว่าเป็นเช่นเดียวกัน Mega Charizard X’

ในขณะที่จูเลียนกำลังสงสัยเกี่ยวกับการทำงานของ Mega Evolution ศาสตราจารย์โอคิโดะและโปเกมอนของจูเลียนก็ตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้

โอคิโดะ “นี่คือลักษณะของวิวัฒนาการระดับเมก้า งดงามมาก!!”

ศาสตราจารย์โอคิโดะเริ่มจัดการบันทึกการเปลี่ยนแปลงของเกียราดอสอย่างรวดเร็วและดูภาพบางส่วนที่กล้องถ่ายไว้

โปเกมอนตัวอื่นๆ ของจูเลียนเข้าใกล้เมก้าเกียราดอส พวกมันเริ่มพูดบางอย่างกันแต่มีเพียงโปเกมอนเท่านั้นที่เข้าใจ จูเลียนไม่ได้ยินอะไรเลยในขณะที่เขายังคิดอยู่

ในทางกลับกันเกียราดอสรู้สึกมีพลังมาก มันรู้ว่าความแข็งแกร่งของมันเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด มันแบ่งปันประสบการณ์นี้กับเพื่อนๆ ของมัน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าโปเกมอนตัวอื่นของจูเลียนก็อยากได้บ้าง

จูเลียนส่ายหัวและเลิกคิด ในขณะที่เขาเริ่มชื่นชมเกียราดอสของเขา มันดูน่ากลัวมากขณะที่มันยืดตัวสูง 12 เมตร โปเกมอนทุกตัวที่เห็นมันจะวิ่งหนีด้วยความตกใจ

ศาสตราจารย์โอคิโดะจดบันทึกเสร็จแล้วก็เริ่มชื่นชมความงดงามของเกียราดอส

โอคิโดะ “ฮ่าๆๆ ฉันจะส่งฟุตเทจนี้ให้ศาสตราจารย์พลาทาเน่ เขายินดีกับข้อมูลใหม่นี้สิ่งที่ฉันเห็นคือเกียราดอส Mega Evolution ของเธอแตกต่างจากปกติมาก ศาสตราจารย์พลาทาเน่เคยพูดถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกียราดอสได้รับ แต่นี่คือสิ่งที่แตกต่างกันมาก”

จูเลียนนิ่งเงียบหลังจากได้ยินคำพูดของศาสตราจารย์โอคิโดะ จูเลียนแสร้งทำเป็นว่าเขาตกใจเมื่อฟังคำพูดของศาสตราจารย์โอคิโดะ

โอคิโดะ “โอเคจูเลียนพอแล้วสำหรับตอนนี้ ฉันคิดว่าเราควรกลับเข้าไปข้างในตอนนี้นานามิกำลังจะกลับมาแล้ว ฉันบอกเธอไปว่าจูเลียนจะมาถึงแล้ว นานามิจะทำอาหารพิเศษมาให้เธอด้วยนะ”

จูเลียน “นั่นเยี่ยมไปเลย”

จูเลียนมองไปที่เกียราดอสและคิดหาวิธียกเลิก Mega Evolution ในขณะที่เขาคิด เกียราดอสก็เรืองแสงและกลับสู่สภาวะปกติ จูเลียนเห็นแบบนี้ก็ยิ้มขณะที่เขาเดินตามศาสตราจารย์โอคิโดะกลับไปที่ห้องทดลองโดยทิ้งโปเกมอนของเขาไว้เพื่อเล่นต่อไป

จูเลียนมาถึงใกล้หน้าผาแล้วเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ และมองไปที่เมืองเล็กๆ ข้างหน้า มันมีบ้านหลังเล็กๆ และทุ่งหญ้าสำหรับปลูกพืชและบนยอดเขานั้นก็มีกังหันลมขนาดยักษ์อยู่ข้างๆ อาคาร

จูเลียน ‘มันก็นานมากแล้วที่ฉันออกจากเมืองมาซาระ และตอนนี้ฉันกลับมาแล้วมันก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย’

จูเลียนเดินกลับไปที่จักรยานของเขาและปั่นไปตามถนนไปยังเมืองมาซาระ หลังจากที่ไปถึงเมืองมาซาระได้ไม่นานเขาก็เห็นผู้คนที่ดำลังทำนาอย่างมีความสุข ผู้คนที่นี่เป็นมิตรกับทุกคนเมื่อ จูเลียนเข้ามาในเมืองก็มีไม่กี่คนที่ทำงานในทุ่งเห็นเขา เมื่อพวกเขาสงสัยเพราะหลายคนไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่และผู้คนส่วนมากก็รู้จักกันดี มีเพียงไม่กี่คนที่จำเขาได้สมัยที่เขาในห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ แต่ส่วนใหญ่จำจูเลียนไม่ได้ จูเลียนยิ้มให้พวกเขาแล้วเดินไปยังห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ

ขณะที่เขากำลังมุ่งหน้าไปยังห้องทดลองของศาสตราจารย์เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งโบกมือบอกให้หยุด จูเลียนจำเธอได้นั่นคือฮานาโกะแม่ของซาโตชิ พวกเขาเคยพบกันครั้งหนึ่ง แต่ไม่เคยคุยกันเพราะจูเลียนยุ่งอยู่กับการค้นคว้าและการวิจัยของเขา บางครั้งฮานาโกะก็มาคุยกับศาสตราจารย์โอคิโดะพร้อมกับซาโตชิ

จูเลียน ‘ทำไมฮานาโกะถึงโบกมือให้ฉัน เธอมีงานทำบ้างไหมเนี่ย ตอนนี้ฉันคิดว่าเรื่องลึกลับที่ใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับโลกของโปเกมอนก็คือใครคือสามีของเธอนี่แหล่ะ มันลึกลับกว่าโปเกมอนที่ลึกลับที่สุดเสียอีก’

จูเลียนหยุดใกล้ฮานาโกะและมองไปที่เธอ เขาประหลาดใจที่ฮานาโกะดูสวยงามกว่ามากเมื่อเทียบกับอนิเมะ คนทุกคนในโลกนี้น่าดึงดูดกว่าในอนิเมะเพราะพวกเขาเป็นคนจริงๆ

จูเลียน ‘คิดอะไรถึงทิ้งผู้หญิงสวยๆ ไว้ข้างหลังแบบนี้ พ่อของซาโตชิต้องเป็นคนโง่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแน่นอน’

จูเลียน “คุณฮนาโกะมีอะไรหรอ”

ฮานาโกะ “หือ เธอรู้จักฉันเหรอ”

จูเลียน “แน่นอน เราเคยพบกันครั้งหนึ่งที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ”

ฮานาโกะคิดครู่หนึ่งและในที่สุดก็นึกได้

ฮานาโกะ “อ่า ใช่ฉันจำได้ว่าฉันเห็นเธอทำงานในห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะสองสามครั้ งฮ่าๆ ฉันจะลืมใบหน้าที่หล่อเหลานี้ได้ยังไง”

เธอพูดและตีหัวเธอเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม

จูเลียน ‘หืม เธอเป็นแม่ของซาโตชิจริงๆ เธอมักจะลืมบางอย่าง แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นผู้ใหญ่และเข้าใจได้ง่าย’

จูเลียน “คุณจำผมได้สินะครับ แล้วมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า”

ฮานาโกะ “เธอกำลังจะไปที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะใช่ไหม”

จูเลียน “ใช่ครับ ผมเพิ่งกลับมาและตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปที่นั่น”

ฮานาโกะ “เยี่ยมเลย ฉันอยากไปที่นั่นด้วยเพราะฉันเห็นเธอไปทางนั้น ฉันคิดว่าเธอสามารถให้ฉันนั่งไปด้วยได้ไหม ดูเหมือนว่าฉันจะโชคดีที่ได้เจอเธอนะ”

จูเลียน “ไม่มีปัญหา ขึ้นมาเลย”

จูเลียนรอให้ฮานาโกะนั่งข้างหลังเขาโดยกอดเขาจากด้านหลัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอนั่งบนจักรยานดังนั้นเธอจึงกังวลเล็กน้อยว่าเธอจะล้มขณะซ้อนท้ายไหม เธอรู้สึกถึงหน้าท้องของจูเลียนขณะที่เธอเริ่มสัมผัสพวกมันโดยไม่รู้ตัว จูเลียนสัมผัสได้ถึงมือของฮานาโกะที่ท้องของเขา แต่เขาไม่พูดอะไรและปั่นออกไป

ฮานาโกะได้สติกลับคืนมาและรู้สึกอายเล็กน้อยจากการกระทำของเธอ เธอไม่เคยสัมผัสหน้าท้องแบบนั้นมาก่อนในชีวิต

ฮานาโกะ ‘โอ้ ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ยเขาอายุน้อยกว่าฉันมาก ฉันไม่ควรทำแบบนั้น แต่นานมากแล้วที่ฉันได้รู้สึกแบบนั้น’

ฮานาโกะอยู่ในความคิดของเธอและไม่รู้ว่าเธอได้มาถึงห้องทดลองแล้ว

จูเลียน “คุณฮานาโกะเรามาถึงห้องแล็บแล้ว”

ฮานาโกะกลับมาสู่ความเป็นจริงและพบว่าตัวเองกำลังกอดจูเลียนไว้แน่นขณะที่หน้าอกของเธอถูกดันไปที่หลังของจูเลียนและมือของเธออยู่ที่เอวของเขา เธอสัมผัสถึงร่างกายของเขาได้ชัดเจน เมื่อเห็นแบบนั้นฮานาโกะก็ปล่อยจูเลียนอย่างรวดเร็วและรีบเข้าไปในห้องทดลอง

จูเลียนถอนหายใจเมื่อเห็นแบบนี้เขาก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเพราะเขา ฮานาโกะจึงมีอารมณ์ทางเพศเนื่องจากเธอไม่ได้มีเซ็กส์มาตั้งแต่วันที่ซาโตชิเกิดและสามีของเธอก็ทิ้งเธอไป เขาคิดจะช่วยเธอเพราะเขาก็ไม่ได้รังเกียจเธอ แถมเธอยังดูสวยมากแต่เขาก็หยุดความคิดของเขาไว้เพราะเธอแต่งงานแล้ว แม้ว่าจูเลียนจะเคยมีเซ็กส์กับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แต่พวกนั้นเป็นคนที่เข้าหาเขา แต่เขาไม่รู้ว่าฮานาโกะรู้สึกอย่างไรกับสามีของเธอ เขาจึงตัดสินใจที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ก่อน

จูเลียนเดินเข้าไปดูฮานาโกะคุยกับศาสตราจารย์โอคิโดะ

ฮานาโกะ “”ขอบคุณค่ะศาสตราจารย์สำหรับการแก้ไขปัญหานี้”

โอคิโดะ “ไม่เป็นไรฮานาโกะมาหาฉันได้ทุกครั้งที่เธอมีปัญหากับเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้าน”

ฮานาโกะ “ขอบคุณค่ะ ฉันไปก่อนนะ”

ฮานาโกะหันกลับมาและเห็นจูเลียนเข้ามา เธอรู้สึกอายเล็กน้อยแต่ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ฮานาโกะ “จูเลียนขอบคุณที่พาฉันมาส่งนะ”

จูเลียน “ไม่เป็นไรคุณฮานาโกะ เพราะฉันก็สนุกกับการเดินทางมานี่”

ฮานาโกะเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นหลังจากได้ยินเขาพูด เธอรู้สึกอายและไม่อยากแสดงสีหน้าตอนนี้ จูเลียนแค่ยิ้มและโบกมือให้เธอ

โอคิโดะ “โอ้ จูเลียนเธอกลับมาเร็วขนาดนี้เชียว ฉันคิดว่าจะใช้เวลาอีกหนึ่งสัปดาห์”

จูเลียน “ฉันมี 8 ตราแล้ว ฉันจึงกลับมาและฉันต้องมอบหินวิวัฒนาการให้คุณด้วย”

โอคิโดะ “ฮ่า ใช่ๆ ฉันจะลืมงานวิจัยของตัวเองได้ยังไง ฮ่าๆๆ เธอมีเมก้าสโตนด้วยนี่แสดงให้ฉันดูสิ ฉันสนใจมันมาก”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงศาสตราจารย์โอคิโดะฉันมีทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่ก่อนอื่นฉันอยากทำให้ตัวเองสดชื่นก่อน”

โอคิโดะ “โอ้ ฉันหยาบคายจริงๆ ฉันลืมไปเลยเพราะความตื่นเต้นของฉัน”

จูเลียน “มันโอเคศาสตราจารย์ ฉันจะไปห้องของก่อนนะ”

จูเลียนเดินกลับไปที่ห้องของเขาและก็เห็นว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ทุกอย่างถูกวางไว้ในจุดที่เขาทิ้งไว้ตอนที่เขาจากไป เขาถอดเสื้อผ้าและทำให้ตัวเองสดชื่นอย่างรวดเร็วด้วยการอาบน้ำ เขาสวมเสื้อเชิ้ตตัวหลวมและกางเกงครึ่งตัวที่ใส่สบายแล้วเดินออกมาเห็นศาสตราจารย์โอคิโดะกำลังสังเกตเห็นโปเกมอนที่อยู่ด้านหลังของห้องแล็บ จูเลียนเดินมาหาเขาและหายใจเข้าลึกๆ

จูเลียน “ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว”

โอคิโดะ “ใช่ เจ็ดเดือนแล้วที่เธอจากไป”

จูเลียน “ออกมาสิทุกคน”

จูเลียนหยิบโปเกมอนของเขาออกมาทั้งหมดยกเว้นเกียราดอสเนื่องจากที่นี่ไม่มีน้ำ แต่มีอยู่ใกล้ๆ เขาจึงตัดสินใจจะพามันไปที่นั่นในภายหลัง

โอคิโดะ “โฮ่โฮ่ ดูพวกเขาทุสิ พวกเขาดูเรียบร้อยดีฉันคิดว่าไม่มีใครดีไปกว่าเธอแล้ว”

จูเลียน “คุณกำลังประจบผม”

โอคิโดะ “โอออ้ นั่นคือฮีทรานที่เธอจับได้เหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกำลังเห็นอยู่ตอนนี้”

ศาสตราจารย์โอคิโดะรู้สึกทึ่งเมื่อเห็นฮีทรานขณะที่เขาวิ่งเข้าหามัน

จูเลียน “ศาสตราจารย์อย่าแตะต้องฮีทรานผิวเขาร้อนมาก-”

มันไร้ประโยชน์เพราะศาสตราจารย์โอคิโดะได้สัมผัสฮีทรานด้วยมือเปล่าของเขาไปแล้ว

โอคิโดะ “อ๊ากกกกกกกกก”

จูเลียน “ฉันบอกแล้ว”

โอคิโดะ “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องสนใจฉันตื่นเต้นมากไปหน่อยที่ได้พบกับโปเกมอนในตำนานจากสมัยโบราณ”

จูเลียน “ฮีทรานให้ศาสตราจารย์โอคิโดะดูสิ เขาจะไม่ทำร้ายนายหรอก”

ฮีทรานพยักหน้าและลดอุณหภูมิผิวลง ศาสตราจารย์โอคิโดะไม่เสียเวลาและเริ่มสำรวจฮีทราน

โอคิโดะ “จริงๆ แล้วผิวหนังของเขาทำมาจากเหล็กและรูในร่างกายของเขาก็แผ่ความร้อนออกมามากมาย”

จูเลียน “ที่จริงรูในร่างกายของเขาเกิดจากความร้อนภายในร่างกายทำให้ผิวหนังของเขาละลาย ฉันคิดว่ารูเหล่านี้ก่อตัวขึ้นเมื่อพวกมันอยู่ในไข่โดยที่พวกเขาไม่รู้วิธีควบคุมความร้อนในร่างกาย”

โอคิโดะ “นั่นเป็นคำอธิบายที่ดีจริงๆ ฉันควรจดไว้”

หลังจากมองไปที่ความสนใจของศาสตราจารย์โอคิโดะ ฮีทรานก็ถูกจับได้โดยคาบุท็อปส์

โอคิโดะ “เขาเป็นเด็กที่ออกมาจากฟอสซิลที่เธอโชว์ให้ฉันเห็นหรือเปล่า”

จูเลียน “ใช่เขาคือคาบุท็อปส์ที่วิวัฒนาการมาจากคาบูโตะที่ทวินไอซ์แลนด์”

โอคิโดะรู้สึกทึ่งและเริ่มจดบันทึกทุกสิ่งที่เขาเห็นบนตัวคาบุท็อปส์ เขาถามจูเลียนบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขา โอคิโดะยังตรวจสอบโปเกมอนอื่นๆ ทั้งหมดของเขาและเขาก็ประทับใจพวกมันมาก

โอคิโดะ “ขนของ โกกะซารุ และ เอเลบู สว่างและเงางามมาก ดอกไม้ของฟุชิกิบานะก็ดูสวยงามและมีสีสันสดใสมาก ปีกของพีจ็อตนั้นก็แข็งแรงมาก เก็งก้า ก็ดูตัวใหญ่มากเมื่อเทียบกับครั้งที่แล้วที่ฉันเห็นเขาในจอและสีของเขาดูแตกต่างกันมาก”

จูเลียน “ใช่ เก้งก้ามันเป็นประกายจริงๆ”

โอคิโดะ “ใช่ แล้วเกียราดอสของเธออยู่ที่ไหน?”

จูเลียน “ไปที่ทะเลสาบใกล้ๆ กัน แล้วฉันจะปล่อยเขาที่นั่น”

จูเลียนกับศาสตราจารย์โอคิโดะเดินออกไปตามด้วยโปเกมอนทั้งหมดของเขา หนึ่งนาทีต่อมาเมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่นพวกเขาก็เห็น คาบิกอน นอนหลับสนิทอยู่ข้างต้นไม้ข้างทะเลสาบ

โอคิโดะ “คาบิกอนของเธอแข็งแกร่งมาก เมื่อมันมาถึงที่นี่มันก็ได้สู้กับ เคนเทารอส ที่นี่ แล้วเพียงหมัดเดียวหลุมใหญ่ๆ นั่นก็ถูกสร้างขึ้นโดยมันนั่นแหล่ะ”

จูเลียนมองไปที่หลุมและหัวเราะอย่างเชื่องช้า

จูเลียน “ฉันโชคดีจริงๆ ที่จับเขาได้โดยไม่มีการขัดขืนใดๆ”

โอคิโดะ “ไม่มีอะไรผิดปกติ โชคก็เป็นปัจจัยเสริมความแข็งแกร่งของเทรนเนอร์ด้วย”

จูเลียน “ฉันเดาว่าคุณพูดถูก”

คาบิกอนที่กำลังหลับอยู่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและเห็นจูเลียนอยู่ข้างๆ มัน

จูเลียน “เป็นไงบ้างเพื่อน หลับสบายไหม”

คาบิกอนมีความสุขและกอดจูเลียนจนโปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาต้องมาช่วย จูเลียนรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยหลังจากที่รอดจากการกอดของคาบิกอนได้

จูเลียน “ดูเหมือนนายจะหิวนะ ไม่ต้องกังวลฉันจะทำอาหารพิเศษให้นาย”

คาบิกอนมีความสุขและกลับไปนอน

จูเลียน “เกียราดอสออกมา”

เกียราดอสของจูเลียนออกมาและร่อนลงบนผิวน้ำทำให้เกิดน้ำกระเซ็นขนาดใหญ่ มันสูงถึง 9.5 เมตรขณะที่เกล็ดสีแดงของมันส่องแสงเจิดจ้าภายใต้ดวงอาทิตย์

โอคิโดะ “โอ้โฮ ดูขนาดของเขาสิฉันยังจำได้ตอนที่เขาเป็นเพียงคอยคิงสีทอง ดูสิว่าเขาใหญ่แค่ไหนแล้ว”

เกียราดอสมองไปที่โอคิโดะและจำเขาได้ บางครั้งศาสตราจารย์โอคิโดะก็เคยดูแลคอยคิงและได้ใกล้ชิดกับเขา เกียราดอสทักทายโอคิโดะในขณะที่เขาเริ่มสำรวจสภาพแวดล้อม ทะเลสาบนี้ใหญ่พอที่เขาจะว่ายไปมาได้อย่างอิสระ

จูเลียนมองไปที่เกียราดอสและยิ้ม เขากับศาสตราจารย์เดินกลับเข้าไปในห้องทดลองโดยทิ้งโปเกมอนไว้ข้างหลังเพื่อให้พวกมันทำทุกอย่างที่ต้องการ

โอคิโดะ “ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เราควรคุยเรื่อง Mega Stone”

จูเลียน “ใช่ มาคุยกันเถอะ”

จูเลียนอยู่ในศูนย์โปเกมอนเพื่อรอให้โปเกมอนของเขาหายเป็นปกติ เขากำลังรออยู่ใกล้กับแผนกต้อนรับขณะที่เขาคิดไปเรื่อยเปื่อย

จูเลียน ‘ตอนนี้ฉันได้ปลดปล่อยมิวทูก่อนที่จะมีการเปิดตัวในอนิเมะ ฉันไม่รู้ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงในอนาคตบ้าง แต่ฉันรู้สึกว่ามิวทูจะยังคงทำเหมือนกับที่เขาทำในอนิเมะตามที่เขาต้องการ เพื่อล้างบางโปเกมอนดั้งเดิมทั้งหมดจากโลกนี้ ฉันต้องพร้อมสำหรับเหตุการณ์นั้นเพราะฉันไม่รู้ว่ามิวทูจะดำเนินการแบบเดียวกับที่ทำในอนิเมะหรือเปล่า’

ขณะที่เขาอยู่ในความคิดของเขาพยาบาลจอยก็ออกมาพร้อมกับโปเกบอลของเขา

จอย “คุณจูเลียน พวกเขาทุกคนมีสุขภาพดีนะคะ”

จูเลียนหยุดคิดและรับโปเกมอนของเขาคืน

จูเลียน “ขอบคุณพยาบาลจอย”

จอย “ด้วยความยินดีค่ะ”

จูเลียนเดินออกจากศูนย์และตอนนี้พร้อมที่จะมุ่งหน้ากลับ

จูเลียน ‘เดาว่าฉันต้องกลับไปที่เมืองมาซาระ ตอนนี้มีเพียงสองสิ่งที่ฉันต้องทำหนึ่งคือแก้ไขสถานการณ์มิวทูและกวาดลีกอินดิโก’

จูเลียนกระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและปั่นไปยังเมืองมาซาระ

ตอนนี้จูเลียนกำลังตั้งแคมป์ใกล้แม่น้ำที่เขาได้พบกับป็อบโปะเป็นครั้งแรก ตอนนี้ป็อบโปะได้เป็นพีเจียนแล้ว และต้องการเพียงโอกาสที่ดีในการวิวัฒนาการของเขา ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้วเขาจึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปเมืองมาซาระในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ก็ฝึกโปเกมอนและให้อาหารพวกมัน

วันรุ่งขึ้นเขาตื่นแต่เช้าและเริ่มเตรียมอาหารสำหรับโปเกมอนของเขาจากนั้นเรียกพวกมันออกมาและบอกให้พวกมันฝึกต่อสู้ ในขณะที่จูเลียนกำลังเตรียมอาหารอยู่ก็มีลมกระโชกแรงออกมาจากไหนซักแห่งและนั่นทำให้เขาตกใจ มันพัดเต็นท์และของทั้งหมดลอยไป เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้จูเลียนก็ขมวดคิ้วและรีบเดินออกไปพบแขกที่แข็งแกร่ง เขามองไปยังทิศทางที่แขกมาและเห็นกลุ่ม โอนิสึซึเมะ ตามด้วย โอนิดริล ขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า โอนิดริล ตัวนี้ดูเป็นอันตรายมาก เมื่อจูเลียนเห็นก็รู้ว่าเจ้ากลุ่มนี้มาขโมยอาหาร แต่จู่ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ กลุ่ม โอนิสึซึเมะ มันดูคุ้นๆ

จูเลียน ‘อ้อ พวกมันเป็นกลุ่มเดียวกับที่ทำร้าย ป็อบโปะ ดูเหมือนนี่จะเป็นเวลาที่ดีในการวิวัฒนาการของ พีเจียน นะ’

จูเลียน “ดูสิพีเจียนเรามีแขกมาที่นี่ ทำไมนายไม่ทักทายพวกเขาล่ะ”

พีเจียนจ้องมองฝูงนี้ด้วยสายตาเย็นชา มันอยากจะกลับมาหาโอนิสึซึเมะกลุ่มนี้เสมอเพื่อตอบแทนสำหรับสิ่งที่พวกมันทำกับมันในวันนั้น และวันนี้มันจะได้รับโอกาสแล้วเมื่อมันได้ยินจูเลียนพูด มันบินขึ้นไปในอากาศและส่ง Air Slashes หลายๆ ครั้งไปที่กลุ่มนั้น

เมื่อเห็นการโจมตีที่เข้ามา โอนิดริล ก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่ Air Slashes ไปโดนโอนิสึซึเมะที่อยู่ด้านหลังแทน ทำให้บางตัวล้มลงหลังจากโดนพลังของ Air Slashes

โอนิดริลที่เห็นลูกน้องของมันได้รับบาดเจ็บก็โกรธ แต่ก็ระมัดระวังเช่นกันเมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีพลังแข็งแกร่ง อีกทั้งมันยังเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมีพรรคพวกที่กำลังจ้องมองพวกมันด้วย แต่ความภาคภูมิใจของมันก็ดีขึ้นและโจมตีพึเจียนด้วย Quick Attack

จูเลียนปล่อยให้พีเจียนสู้ตามที่มันต้องการ เขาคอยดูว่ามันจะทำอะไร

จูเลียน [พีเจียนแค่เป็นตัวของตัวเอง แสดงให้ฉันเห็นว่านายเก่งแค่ไหน]

พีเจียนพยักหน้า มันใช้ Quick Attack เพื่อหลบโอนิดริล มันไม่ต้องการเสียพลังงานในการโจมตีโดยใช่เหตุ พีเจียนเคลื่อนย้ายออกไปและส่ง Air Slash ขนาดใหญ่ไปยังโอนิดริลที่ไม่ได้ตั้งตัวจนส่งมันหมุนไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ใช้ปีกเพื่อปรับสมดุลและป้องกันการตกได้

คราวนี้โอนิสึซึเมะไม่ได้โจมตีแบบตัวต่อตัว มันส่ง Whirlwind ไปยังพีเจียนที่ตอบโต้ด้วยพายุเฮอริเคนซึ่งมีพลังมากกว่าและทำลายได้ง่ายดาย โอนิดริลเมื่อเห็นแบบนั้นก็ส่ง Whirlwind อีกครั้งและคราวนี้มันเบี่ยงเบนการโจมตีได้สำเร็จ

โอนิดริลรู้สึกผิดหวังและทะยานขึ้นไปในอากาศและพุ่งลงไปที่พีเจียนโดยใช้ Drill Peck ปากของมันถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานสีขาวซึ่งก่อตัวเป็นรูปสว่านและเริ่มหมุนด้วยความเร็วสูงเมื่อโอนิดริลพุ่งตัวเข้าหาพีเจียน

พีเจียนเห็นแบบนั้นก็ส่ง Air Slashes หลายใบไปเพื่อทำให้โอนิดริลช้าลง ตลอดเวลาที่มันอยู่กับจูเลียนที่มันก็รู้วิธีจัดการกับสถานการณ์ในการต่อสู้ พีเจียนส่ง Air Slashes ออกไปเป็นวงกว้างเพื่อให้โอนิดริลไม่สามารถหลบได้ และตามที่พีเจียนคาดไว้ โอนิดริลโดนไปสองใบมีดทำให้มันช้าลงนั่นทำให้พีเจียนมีเวลาเตรียมพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังมากขึ้น เฮอริเคนคือการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของพีเจียนเนื่องจากมันไม่ได้เรียนรู้ทักษะพิเศษใดๆ เช่น Arial Ace หรือ Brave Bird เพื่อที่มันจะฝึกฝนการใช้งานในการโจมตีโดยใช้ลมอย่างเดียวและมันได้เชี่ยวชาญแล้ว โอนิดริลที่ชะลอตัวลงก็ไม่เห็นว่าอะไรมา แต่พีเจียนก็รวบรวมพลังมากพอที่จะปล่อยพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังแล้ว ซึ่งมันใหญ่กว่าครั้งก่อนที่เขาใช้ถึงสามเท่า

พีเจียนส่งพายุเฮอริเคนขนาดใหญ่ออกมาซึ่งมันพัดทุกอย่างในบริเวณโดยรอบ โอนิดริลที่เพิ่งเห็นเฮอริเคนขนาดใหญ่ที่พัดเข้าหามัน โอนิดริลก็รั้งตัวเองไว้เพื่อรับการโจมตี แต่ทันใดนั้นกลุ่มโอนิสึซึเมะที่เหลือก็เข้ามาขวางระหว่างโอนิดริลกับเฮอริเคนขนาดใหญ่ พวกมันเริ่มตอบโต้โดยใช้ Gust แต่ก็ไร้ประโยชน์ทั้งหมด เพราะมันถูกกลืนโดยพายุเฮอริเคนที่เข้ามาหาพวกมันไปทันที เมื่อพายุเฮอริเคนเข้ามาใกล้มันก็เริ่มดึงโอนิสึซึเมะทั้งหมดเข้าไปข้างในเนื่องจากพวกมันไม่สามารถต้านทานแรงดูดของมันได้ โอนิดนิลพยายามต่อสู้แต่มันก็ถูกดูดเข้าไปข้างในด้วย แล้วเฮอริเคนก็พาพวกมันจากไปไกล

พีเจียนใช้พลังมหาศาลในการโจมตีครั้งนี้ แม้ว่ามันจะไม่จำเป็นแต่มันก็คิดว่ามันอาจจะช่วยการวิวัฒนาการของมันได้ และมันก็คิดถูกหลังจากเหตุการณ์นี้พีเจียนก็เริ่มเรืองแสงและใหญ่ขึ้น มันได้พัฒนาเป็นพีจ็อต มันดูใหญ่และแข็งแรงกว่าพีจ็อตทั่วไป นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเนื่องจากโปเกมอนทั้งหมดของจูเลียนมีลักษณะเช่นนี้ทุกตัว เขาฝึกฝนพวกมันทั้งหมดอย่างหนักและเลี้ยงพวกมันด้วยอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูง ดังนั้นผลลัพธ์นี้จึงเป็นสิ่งที่ปกติ

จูเลียนพอใจกับการต่อสู้นี้เขารู้ตั้งแต่แรกว่าพีเจียนจะชนะ แม้ว่ามันจะไม่ได้วิวัฒนาการก็ตาม เขาแค่อยากเห็นว่ามันจะจัดการกับสถานการณ์ของมันอย่างไร

จูเลียน ‘ระบบแสดงสถานะของพีจ็อต’

__________________

สถานะ – พีจ็อต

ระดับ – 44

อายุ – 2.4 ปี

อารมณ์ – มีความสุข

สายใย – 95%

HP – 100

โจมตี – 110

พลังป้องกัน – 80

Sp. Atk – 100

Sp. Def – 89

ความเร็ว – 170

ทักษะ – Gust, Sand-Attack, Tackle, Quick Attack, Air Cutter, Whirlwind, Air Slash, Agility, Twister, Sky Attack, Steel Wing, Feather Dance, Hurricane, Brave Bird

ความสามารถ – keen eyes(unlocked), tangled feet(unlocked), big pecks(unlocked)

_____________________

จูเลียน ‘อืม เขาเรียนรู้ Brave Bird แล้วก็ดี แต่เขาต้องทำให้มันสมบูรณ์แบบหากเขาต้องการใช้สิ่งนี้ในการต่อสู้เพราะท่านี้เป็นดาบสองคมแต่เขาก็ยังได้เรียนรู้ Agility, Sky Attack และ Feather Dance ด้วย นั่นก็ดี’

จูเลียน “เยี่ยมมาก ตอนนี้นายควรพักผ่อนบ้างในขณะที่ฉันทำอาหารใหม่”

จูเลียนเริ่มทำความสะอาดสิ่งที่โอนิสึซึเมะสร้างขึ้นและกลับไปทำอาหารในขณะที่โปเกมอนของเขาเริ่มฝึกฝนตามปกติ แม้ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแต่พวกมันก็ไม่เคยหยุดฝึกฝน เพราะพวกมันได้รับสิ่งนี้จากเจ้านายของพวกมันที่มักจะฝึกฝนไม่ให้หย่อนแม้แต่วันเดียว

หลังจากทำงานบ้านเสร็จแล้วจูเลียนก็ให้อาหารโปเกมอนทั้งหมดของเขาและส่งพวกมันกลับไปที่โปเกบอลของและเดินทางไปที่เมืองมาซาระ

จูเลียน [เก็งก้าเตรียมตัวให้พร้อม การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มในไม่ช้า]

เก็งก้าเริ่มจริงจังเมื่อมันจ้องมองมิวทูที่มีดวงตาสีแดงเย็นชา

ซาคากิ [มิวทู Recover แล้วเปิดใช้งาน Future Sight]

มิวทูใช้การฟื้นฟูและได้รับพลังกลับมาเล็กน้อย จากนั้นดวงตาของมันก็เริ่มเปล่งประกายสีฟ้า

จูเลียนเมื่อเห็นสิ่งนี้ก็รู้ว่ามิวทูได้กระตุ้นทักษะพิเศษบางอย่าง แต่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร เขาจึงตัดสินใจบางอย่าง

จูเลียน [เก็งก้าใช้ Shadow ball อีกครั้งและทำแบบเดียวกับที่นายทำครั้งก่อน]

เก็งก้าเริ่มหมุนลูกบอลเงารอบตัวเขาอีกครั้งและยิงพวกมันออกไปจากนั้นมันก็ลงไปใต้ดินเพื่อปรากฏตัวอีกครั้งข้างหลังมิวทูแต่ที่น่าประหลาดใจคือมิวทูใช้บาเรียเพื่อป้องกันลูกบอลเงาเหล่านั้น เมื่อมันเห็นเก็งก้าโผล่ขึ้นมาแล้วใช้ Sucker Punch มิวทูก็สวนกลับด้วย Psycho Cut ในระยะเผาขน

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวทูจะใช้ Future sight’

แม้ว่ามิวทูจะสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของเก้งก้าโดยใช้ Future Sight ได้ แต่จูเลียนก็ไม่เคยลดการป้องกันแม้แต่วินาทีเดียว เพราะเขาต้องการใช้พลังเต็มของเก็งก้าสำหรับการต่อสู้ที่รุนแรงที่กำลังจะมาถึง

จูเลียน [พลิกตัวกลับและส่ง Dark Pulse ไปที่มัน]

เก็งก้ากำลังรอการเคลื่อนไหวนี้แม้ว่ามิวทูจะเปิดใช้งาน Future Sight แต่ก็ไม่สามารถทำนายการเคลื่อนไหวได้ แม้ว่าเก็งก้าจะไม่รู้เรื่องนี้แต่ทันใดที่ได้รับคำสั่งจากจูเลียนเก็งก้าก็พลิกตัวกลับขณะที่มันหลบ Psycho Cut เมื่อมันเห็น Psycho Cut พุ่งผ่านไปใันก็พลิกตัวคว่ำและเริ่มสร้าง Dark Pulse ขึ้นมาระหว่างมือของมันและส่งมันไปยังใบหน้าของมิวทู ในขณะที่มันยังหมุนอยู่ในอากาศ Dark Pulse เป็นการโจมตีระยะไกลอันทรงพลังของเก็งก้าเพียงหนึ่งเดียว แม้ว่ามันจะไม่แรงเท่า Sucker Punch ที่ใช้ในระยะเผาขนแต่ก็จะทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากแน่ หมวกกันน็อกของมิวทูที่ได้รับความเสียหายไปทั้งหมดก็ทำให้มันแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนแก้ว

มิวทูตัวแข็งทื่อทันที

ซาคากิเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นหมวกแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นจู่ๆ เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบในสมอง หมวกกันน็อคเป็นกุญแจสำคัญในการปราบปรามมิวทูที่เคยบ้าดีเดือดมาก่อน หลังจากจับมันได้อีกก็ได้ติดเครื่องจักรนี้ไว้เพื่อปราบปรามมิวทู เครื่องนี้ทำหน้าที่เป็นแหล่งพลังที่ซาคากิจะสั่งมิวทูโดยการส่งพลังจิตของมิวทูไปยังสมองของซาคากิ แต่ตอนนี้เกิดความผิดพลาดขึ้นเพราะหมวกถูกทำลายแล้ว พลังจิตที่ถูกบีบอัดจำนวนมากทำร้ายสมองของซาคากิโดยตรง ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานที่ไม่สามารถจัดการกับพลังที่มากขนาดนี้สำหรับร่างกายมนุษย์ปกติได้แล้วซาคากิก็สลบไปทำให้การเชื่อมต่อระหว่างซาคากิและมิวทูขาดกัน

มิวทูยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นขณะที่ดวงตาของมันเปล่งประกายสีฟ้า จากนั้นมันก็ปล่อยพลังจิตออกมารอบๆ สถานที่

จูเลียน ‘มาแล้ว’

จูเลียนล้อมรอบตัวเองโดยใช้ออมนิฟอซซึ่งสามารถป้องกันการระเบิดพลังจิตจาก มิวทู ได้อย่างง่ายดาย เก็งก้า ลงไปใต้ดินเพื่อหนีจากมัน จูเลียนรู้ว่าถ้าเขาไม่หยุดมิวทูตอนนี้มันอาจทำให้เกิดการทำลายล้างได้ทุกที่และเขาก็พร้อมที่จะดำเนินการแล้ว

ในทางกลับกันมิวกำลังเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมันมองไปที่ร่างโคลนสปีชีส์ของมันและเริ่มคิดว่ามันควรจะทำอย่างไรดี ในตอนแรกที่มิวเห็นมิวทูมันก็โกรธ แต่ตอนนี้มันรู้สึกแตกต่างออกไป เมื่อมิวทูบ้าดีเดือดตัวนี้ตื่นอารมณ์เชิงลบทั้งหมดของมันก็ถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน ซึ่งมิวรู้สึกสงสารมิวทูที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากมามากมาย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามิวไม่คิดที่จะฆ่ามิวทู เพราะมันสามารถสัมผัสได้ถึงความมุ่งร้ายของมิวทูที่มีต่อมิวทูต้นฉบับ มิวกำลังรอการตัดสินใจของจูเลียน

มิวเห็นว่าจูเลียนกำลังจะเคลื่อนไหวเช่นกัน ดังนั้นมันจึงปิดบริเวณโดยรอบด้วยบาเรียหยุดการระเบิดพลังจิตทั้งหมดที่ออกมาจากมิวทู จูเลียนยังรู้สึกว่าการระเบิดพลังจิตนี้ถูกกักไว้อยู่เพียงในยิมด้วยบาเรียที่ทรงพลัง

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวจะอยู่ที่นี่และล้อมรอบยิมนี้ด้วยบาเรีย ฉันหวังว่ามันจะไม่ทำอะไรจนกว่าฉันจะสงบสติอารมณ์มิวทูได้นะ’

ตอนนี้จูเลียนกำลังวางแผนที่จะต่อสู้กับมิวทูเพื่อทำให้มันหลุดพ้นจากสถานะบ้าคลั่ง

จูเลียน [เก็งก้าใช้ Hex จากด้านล่าง]

ทันใดนั้นเมฆดำก็ก่อตัวขึ้น มิวทูที่ยืนอยู่ที่นั่นปลดปล่อยพลังจำนวนมากออกมาในสภาพที่บ้าคลั่งโดยที่มันไม่ได้สังเกตเห็นถึงก้อนเมฆดำ ทันใดนั้นดวงตาสีแดงขนาดใหญ่ก็พุ่งมาจากด้านล่างและเคลื่อนผ่านมิวทูที่หยุดนิ่งและสร้างความเสียหายให้กับมิวทู

จูเลียน [ตอนนี้ล่ะ Sucker Punch]

เก็งก้าพุ่งมาจากด้านล่างมิวทูด้วยความเร็วเต็มที่และส่งตัวหมัดอัปเปอร์คัตใส่มิวทูโดยใช้ Sucker Punch ส่งมิวทูลอยขึ้นไปในอากาศ แต่มิวทูไม่ได้นิ่งเฉยในขณะที่มันหมุนไปในอากาศและก็ส่งลูกบอลหลายลูกที่สร้างจากพลังจิตไปยังเก็งก้าและเก็งก้าก็ไม่สามารถหลบได้และโดนโจมตีไปหลายครั้ง

มิวทูไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น ขณะที่มันพุ่งลงไปที่เก็งก้าก็ใช้ Zen Headbutt

จูเลียน [ตอบโต้ด้วย Shadow Claw]

เก็งก้ารีบลุกขึ้นและเตรียมตัวพร้อมในขณะที่มันสร้างกรงเล็บสีดำขนาดใหญ่ที่แขนขวาของมันและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีด้วยพลังเต็มที่มิวทูก็ได้มาถึงและเก็งก้าก็พุ่งตัวเองขึ้นไปในอากาศเมื่อ Zen Headbutt และ Shadow Claw ปะทะกันกลางอากาศก็ทำให้อากาศบิดเบี้ยวและสร้างคลื่นเสียงโซนิคบูมไปทุกหนทุกแห่ง แม้แต่พื้นด้านล่างก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยการโจมตีทั้งสองนี้

โปเกมอนทั้งสองถูกส่งลอยกลับไป เก็งก้ากำลังจะชนกำแพง แต่มันก็ทะลุผ่านไป อีกด้านมิวทูก็กลิ้งไปบนพื้นแต่มันก็ลุกขึ้นและตอนนี้โกรธมากกว่าเดิม มิวทูที่หาเก็งก้าไม่เจอก็พุ่งตัวเข้าหาจูเลียนโดยใช้ Zen Headbutt อีกครั้ง

จูเลียน [Shadow Claw]

เมื่อมิวทูเข้ามาใกล้จูเลียน เขาก็เคลื่อนตัวหลบออกไปทิ้งเก้งก้าไว้ด้านหลังเขา เก้งก้าพุ่งเข้าหามิวทูโดยใช้กรงเล็บเงาขนาดใหญ่และปะทะกันทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนพื้น โครงสร้างของยิมเริ่มแตกหักจากการโจมตีทั้งหมดนี้

จูเลียน ‘ถ้าเรื่องนี้ยังคงดำเนินต่อไปยิมจะพังทลาย แต่ใครสน’

จูเลียนไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอาคารยิมเนื่องจากไม่ใช่เรื่องของเขา

การปะทะกันระหว่างมิวทูและเก็งก้าเสมอกันอีกครั้ง ทั้งคู่ถูกส่ลอยงกลับจากการปะทะกันของการโจมตีของพวกเขา

จูเลียน [Shadow Balls]

ทันใดนั้นเก็งก้าก็ปรากฏตัวขึ้นสูงในอากาศและล้อมรอบตัวเองด้วยลูกบอลเงาหลายลูกที่กำลังหมุน แต่คราวนี้วงแหวนดูมีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่มากบ่งบอกได้ว่ามีลูกบอลเงาจำนวนมากที่กำลังหมุนด้วยความเร็วสูง การหมุนของลูกบอลเงาทำให้เกิดพายุทอร์นาโดขนาดเล็กที่ก่อตัวด้านล่างเก็งก้าขณะที่ท่านี้เติบโตขึ้นเรื่อยๆ อากาศรอบๆ ยิมก็เย็นลงจากพลังงานวิญญาณทั้งหมดที่แผ่ออกมาจากเก็งก้า และวงแหวนหมุนวนของ Shadow Ball

มิวทูก็เข้าสู่การเตรียมพร้อม มันเริ่มรวบรวมพลังจิตจำนวนมากระหว่างมือของมันและพร้อมที่จะปล่อยลำแสงพลังจิตที่ทรงพลัง แม้แต่รอบตัวของมันก็เริ่มเปลี่ยนไปจากการสัมผัสของพลังจิตทั้งหมดที่ปล่อยออกมาจากมิวทู

จากนั้นทั้งเก็งก้าและมิวทูก็ปล่อยการโจมตีของพวกมันในเวลาเดียวกัน ลูกบอลเงาหลายลูกของเก็งก้านั้นเร็วมากและพุ่งไปในแนวเดียวกันจนดูเหมือนว่ามันเป็นลำแสงแทนที่จะเป็นลูกบอล พวกมันเร็วมากจนทำให้เกิดคลื่นเสียง ทางด้าน Psychic Beam ของมิวทูก็พุ่งไปด้วยความเร็วสูงเช่นกันมันฉีกอากาศจนเป็นเสียงกรีดร้องและปะทะกับลูกบอลเงาของเก็งก้า แรงปะทะนั้นทรงพลังเกินไปแม้แต่จูเลียนก็ต้องป้องกันตัวเองด้วยออมนิฟอร์ซมากขึ้นเพื่อไม่ให้ได้รับผลกระทบจากการโจมตีทั้งสอง ทุกอย่างในบริเวณโดยรอบเริ่มแยกออกจากกันไม่เว้นแม้แต่อากาศเนื่องจากพื้นที่ถูกปกคลุมด้วยบาเรียของมิว พลังงานที่สร้างขึ้นจากการปะทะกันของสองจึงไม่มีที่ไหนให้ไป ทำให้มันทำลายทุกอย่างภายในหลังจากที่ทุกอย่างถูกทำลายมันก็ยังทำร้ายแม้กระทั่งบาเรียของมิว

ทั้งเก็งก้าและมิวทูยังคงโจมตีต่อไปเพราะทั้งคู่ไม่ต้องการที่จะถอยกลับ มิวทูอยู่ในโหมดบ้าคลั่ง ส่วนเก็งก้าก็เป็นแค่เก็งก้าที่ไม่ชอบยอมแพ้ ด้านนอกกำแพงนี้แม้แต่มิวก็พยายามดิ้นรนเพื่อรักษาบาเรียให้คงอยู่

ในขณะที่ทั้งเก็งก้าและมิวทูกำลังโจมตีอย่างต่อเนื่องพลังก็เริ่มลดลงอย่างช้าๆ เมื่อพวกเขาเริ่มเหนื่อยมากขึ้น การใช้พลังงานทุกอย่างเพื่อส่งออกไปอย่างต่อเนื่องนั้นเหนื่อยมากและในที่สุดการเคลื่อนไหวทั้งสองก็หยุดลง แต่พลังงานที่ปล่อยออกไปยังคงอยู่ในที่สุดบาเรียก็เริ่มทนไม่ไหวและพลังงานที่ทั้งสองปล่อยออกมาก็ทะลุผ่านหลังคาขึ้นไปบนท้องฟ้าทำให้แม้แต่เมฆก็แยกออกจากกัน

กลับไปที่พื้น ทั้งมิวทูและเก็งก้าก็ดูเหนื่อยกันมาก ทั้งคู่หายใจเข้าอย่างหนักมีบางอย่างที่แตกต่างจากเดิมคือมิวทูที่ดวงตาของมันที่ไม่เปล่งประกาย ซึ่งบ่งบอกถึงสติของมัน

มันมองไปที่เก้งก้าที่กำลังหายใจอย่างรุนแรง มันรู้สึกงงงวยที่พบว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่เหนื่อยล้าจากนั้นมันก็ค่อยๆ นึกถึงทุกอย่างตั้งแต่วันแรก ตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นจนถึงการต่อสู้ในวันนี้ มิวทูมองไปรอบๆ แต่มันก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังมองลงมา บางอย่างที่ทรงพลังมาก เมื่อมันรู้สึกกดดันด้วยพลังที่ไม่รู้จักมันก็ตัดสินใจที่จะหนีและลอยไปในอากาศก่อนจะพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าหายไป

มิวพยายามตามมิวทู แต่เมื่อเห็นจูเลียนจ้องมองไปยังทิศทางที่มิวทูจากไปด้วยรอยยิ้ม มิวก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจูเลียนถึงยิ้ม แต่มันก็ตัดสินใจที่จะไม่ติดตามมิวทูหลังจากนี้มันยังอยากเห็นว่าจูเลียนจะทำอะไร มันไม่ต้องการที่จะพลาด ดังนั้นมันจึงทำเครื่องหมายติดตามมิวทูด้วยพลังของมัน ดังนั้นหากมิวทูทำอะไรบางอย่างมิวจะพยายามหยุดมัน

เมื่อเห็นว่ามิวทูหายไปจากสายตาของเขาแล้ว จูเลียนก็ถอนหายใจและเดินไปหาซาคากิที่หมดสตินอนเปลือยอยู่บนพื้น จูเลียนตบเขาเพื่อปลุก

ซาคากิตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ

ซาคากิ “ฉันอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น”

เขามองไปรอบๆ เพื่อดูสถานที่ด้วยความสับสน จากนั้นเขาก็เห็นจูเลียนตรงหน้า เขามองไปรอบๆ เพื่อค้นหามิวทูอีกครั้ง แต่เขาไม่พบที่ไหนเลย

ซาคากิ “แกทำอะไรกับของล้ำค่าของฉัน”

จูเลียน “ไม่ต้องห่วงหรอก มันก็แค่ออกไปเดินเล่นข้างนอก แล้ววันหนึ่งมันจะมาเยี่ยมแก”

ซาคากิงงงวยกับคำพูดของจูเลียน

ซาคากิ “หมายความว่ายังไง”

จูเลียน “ไม่รู้สิ ก็แค่มีลางสังหรณ์”

ซาคากิเพียงแค่บ่นในขณะที่เขายังคงเจ็บปวดที่ศีรษะและตอนนี้ร่างกายของเขาก็ปวดไปทั้งตัว

จูเลียน “ตอนนี้หยุดบ่นและมอบตรามาให้ฉัน”

จูเลียนถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ซาคากิ “ตราอะไร”

จูเลียน “แน่นอน Earth Badge ฉันเอาชนะแกไปแล้ว”

ซาคากิ “อะไรนะ เมื่อไหร่กันฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดถึงอะไร”

ใบหน้าของจูเลียนกลายเป็นเย็นชาทันที เขาหยิบมีดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋าและแทงไปที่ซาคากิ ใบหน้าของซาคากิซีดเซียวเพราะเขาคิดว่าเขาจะตาย แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่แก้มเขาลืมตาดูก็เห็นจูเลียนเบี่ยงคมมีดมาที่แก้มของเขา ขณะที่มันแทงลงไปที่พื้นข้างๆ ใบหน้าของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงอันเยือกเย็น

จูเลียน “ฉันไม่ชอบมุขตลก นายแน่ใจเหรอว่าไม่รู้เรื่องการต่อสู้ของเรา”

เมื่อเห็นดวงตาที่เย็นชาของจูเลียน ซาคากิก็เริ่มกลัวเขาเริ่มเหงื่อออกเขารู้สึกกลัวจริงๆ ในครั้งนี้ เมื่อเขารู้ว่าดวงตาคู่นั้นเป็นดวงตาที่ได้เห็นคนตายมาจำนวนมาก ในที่สุดซาคากิก็ตระหนักได้ว่าจูเลียนอันตรายจริงๆ

ซาคากิ “ฮ่าๆ ฉันแค่ล้อเล่น”

ซาคากิเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานที่พังของเขาอย่างรวดเร็วและเริ่มโยนชิ้นส่วนที่แตกหักออกไปทุกที่เพื่อค้นหาตรา เขาพบมันอย่างรวดเร็วและมอบให้กับจูเลียน

จูเลียน “เห็นไหมมันไม่ยากหรอก ตอนนี้ฉันจะไปละ”

จูเลียนเดินออกจากประตูก็เห็นการ์ดสองคนที่หมดสติอยู่นอกประตู

จูเลียน ‘พวกเขาโดนลูกหลง’

เขาไม่สนใจพวกเขาและออกจากพื้นที่ด้วยจักรยานของเขา

ภายในยิมซาคากิกำลังนั่งเปลือยกายอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว เขากำลังจะร้องไห้เพราะสิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาหลุดรอดไป

ซาคากิ “ฉันต้องหา ฉันต้องหามิวทู ไม่เช่นนั้นการลงทุนทั้งหมดของฉันก็จะสูญเปล่า”

ซาคากิ “จงดูสิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน”

จูเลียน ‘ในที่สุด’

จูเลียนจ้องไปที่โปเกมอนที่ออกมาจากห้องนั้นมันคือ มิวทู โปเกมอนที่สร้างขึ้นจากดีเอ็นเอที่ได้มาจากขนตาของมิวเส้นเดียว มันถูกสร้างขึ้นให้ดีกว่ามิวในทุกๆ ด้าน แต่การทดลองก็ไม่ประสบความสำเร็จมันคือความล้มเหลว

จูเลียน ‘มิวทูที่ถูกสร้างขึ้นมาให้แข็งแกร่งกว่ามิว แต่การดึง DNA มาส่วนเดียวและเพิ่มด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์อื่นๆ ทำให้โปเกมอนตัวนี้มีจุดเสียมากมายแม้ว่าพวกเขาจะสร้างมันได้สำเร็จ แต่ก็ยังไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบเช่น มิว มันได้สูญเสียความมีเหตุมีผล ความเก่งกาจ และที่สำคัญที่สุดมันเสียความคิดของตัวเอง มันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจุดประสงค์หรือเหตุผลของการดำรงอยู่ มันถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นอาวุธให้กับซาคากิและฉันต้องช่วยมัน’

ซาคากิ “โปเกมอนที่อยู่ตรงหน้านายคือโปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยมีมา ไม่มีใครสามารถเอาชนะมันได้ มันเป็นรูปแบบชีวิตที่ดีที่สุด”

จูเลียนมองซาคากิราวกับว่าเขาเป็นตัวตลก

จูเลียน “นายเป็นแค่คนแก่หลงผิด โปเกมอนที่แข็งแกร่งอะไรกัน ในเมื่อมันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ด้วยซ้ำ มันเป็นแค่คนเถื่อนที่มีพลังดุร้ายและไม่มีอะไรอื่นเลย”

ซาคากิรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าจูเลียนไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เมื่อเห็นมิวทู เขาก็ตกใจเมื่อจูเลียนบอกว่ามิวทูไม่มีอารมณ์ความรู้สึก

ซาคากิ “นายรู้ได้ยังไง”

จูเลียน “ฉันรู้เรื่องนายมากกว่าที่นายรู้ซาคากิ หรือจะให้ฉันเรียกนายว่าหัวหน้าขององค์กรอาชญากรรมแก๊งร็อคเก็ต”

ซาคากิตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าจูเลียนจะรู้จักตัวตนของเขา เขามองดูจูเลียนด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและชี้นิ้วไปที่จูเลียน

ซาคากิ “แก แกเป็นใครกันแน่”

จูเลียน “ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือการปลดปล่อยมิวทูจากเงื้อมมือของนาย”

ซาคากิ “นายรู้ชื่อนั้นได้ยังไง”

จูเลียน “เหมือนที่ฉันบอก ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนายและวิธีการที่นายใช้ในการสร้างมิวทูรวมถึงวิธีที่นายพยายามกำจัดคนที่ต่อต้านนาย”

ซาคากิไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ที่วครมีคนเพียงไม่กี่คนที่อยู่ภายใต้เขารู้ ตอนนี้มันได้ถูกเปิดเผยโดยคนแปลกหน้าที่เขาเพิ่งพบในวันนี้ เขาเริ่มคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมดที่อาจนำไปสู่ตัวตนของจูเลียน ในที่สุดเขาก็คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อนในเกาะกุเร็น เขาได้ส่งกองกำลังชั้นยอดที่ชื่อเมทริกซ์เพื่อไปตามหาจอห์น นักวิทยาศาสตร์ของแก๊งร็อคเก็ตที่หลบหนีไปจากเงื้อมมือของเขา แต่เมื่อพวกเขาพบและสอบปากคำ เขาก็ได้บอกว่ามีคนขโมยข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับโปรเจ็กต์มิวทูไป ซาคากิไม่เชื่อเขาในเวลานั้นเพราะเหตุใดคนๆ หนึ่งถึงมาที่คฤหาสน์ที่ถูกทิ้งร้างนั่นกัน และแม้ว่าเขาจะทำจริง ทำไมเขาถึงได้ขโมยโครงการจากนักวิทยาศาสตร์ที่เขาไม่รู้จัก จากเบาะแสซาคากิก็เคยสงสัยว่าสมาชิกวงในอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แต่เขาได้รับการพิสูจน์ว่าเขาคิดผิด แต่ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว

ซาคากิ “แก แกเป็นคนที่อยู่ในเกาะกุเร็นและขโมยงานวิจัยของฉัน แกกล้าดียังไงถึงเข้ามาขวางแก๊งร็ออคเก็ต”

จูเลียน “พวกแกทรมานและฆ่าโปเกมอนเพียงเพื่อการทดลองโง่ๆ พวกแกได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์จำนวนมากในกระบวนการนี้เช่นกัน แกคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนักวิทยาศาสตร์ที่มีส่วนร่วมในการสร้างมิวทูรึไง นอกจากหนึ่งหรือสองส่วนที่เหลือ คนอื่นๆ อาจตายไปแล้วหรือไม่ก็กำลังเน่าเปื่อยอยู่ที่อื่น”

ซาคากิ “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้เพราะฉันมีอำนาจ แกคิดว่าแกเป็นฮีโร่ที่มาที่นี่เพื่อแก้แค้นแทนคนที่ถูกทำอยุติธรรมได้รึไง”

จูเลียน “ฉันไม่ใช่ฮีโร่เพราะฉันไม่สนใจถ้าจะมีคนฆ่าตัวตาย แต่การใช้ชีวิตผู้บริสุทธิ์นั้นฉันไม่เห็นด้วย แม้ว่าฉันจะไม่สนใจที่เห็นผู้บริสุทธิ์ต้องตาย แต่ไม่มีเหตุผลใดที่ทำให้ฉันต้องนิ่งเฉยและนั่นคือเหตุผลที่ฉันมาที่นี่ เพื่อปลดปล่อยอาวุธที่แกมีอยู่ที่อาจเป็นสาเหตุของหายนะครั้งใหญ่เพราะความโลภที่บังตาของแก”

ซาคากิ “หืม แกคิดว่าแกจะประสบความสำเร็จในการทำสิ่งที่แกพูดงั้นเหรอ แกต่างหากที่เป็นคนที่หลงผิด แกคิดว่าแกมีโอกาสต่อสู้กับโปเกมอนที่ถูกสร้างให้แข็งแกร่งกว่ามิวในตำนานนี่งั้นเหรอ”

จูเลียน “ฮ่าฮ่าฮ่า แค่แกอ้างว่าเจ้านี่เป็นมิวทูที่แข็งแกร่งกว่ามิว แกเคยเห็นมิวไหม แกเคยเห็นพลังที่แท้จริงของมันไหม และแกบอกว่าสิ่งที่แกสร้างนั้นแข็งแกร่งงั้นเหรอก ฝันไปเถอะ ฝันไปเท่าที่แกต้องการ แล้วฉันจะปลุกแกเอง”

ทั้งคู่ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนเข้ามาในอาคารนี้แล้ว และนั่นก็คือ มิว และเหตุการณ์ที่จูเลียนไม่อยากให้เกิดก็ได้เกิดขึ้น มิวรู้สึกได้ถึงมิวทูและเมื่อมันเห็นมิวทูก็รู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่คล้ายกันกับมัน แต่สิ่งมีชีวิตที่ด้อยกว่าในตัวมันมิวก็พบได้อย่างง่ายดาย มิวรู้ว่ามันเป็นแค่ร่างโคลน แม้ว่ามิวจะเป็นมิตร แต่ก็ไม่ชอบเมื่อมันเห็นสายพันธุ์ของตัวเองถูกทำร้าย ดวงตาของมันเย็นชาเมื่อจ้องไปที่มิวทู แม่มันจะต้องการที่ลบตัวตนนี้ แต่ก็รอดูว่าจูเลียนกำลังคิดอะไรอยู่เพราะมันติดตามจูเลียนมาระยะหนึ่งแล้ว มันรู้ว่าจูเลียนจะตัดสินใจถูกต้องไม่ว่าจะเป็นอะไรและมันก็อยากดูว่าเจ้านั่นเป็นสายพันธุ์อะไร

ซาคากิ “เลิกพูดกันได้แล้ว มาดูกันว่าแกจะสู้กับมิวทูได้อย่างไร ฮ่า ฮ่า ถ้าแกต้องการ แกสามารถใช้โปเกมอนได้มากเท่าที่แกต้องการ”

จูเลียน “เฮ้ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้โปเกมอนทั้งหมดของฉันเพื่อเอาชนะแกหรอก แค่ตัวเดียวก็เพียงพอแล้ว โกกะซารุกลับมา”

จูเลียนส่งโกกะซารุกลับไปที่โปเกบอล

ซาคากิ “ฮ่าๆๆ แกจะไม่ใช้โกกะซารุของแกงั้นหรือ รึแกยอมแพ้แล้ว”

จูเลียนไม่สนใจซาคากิ

จูเลียน “ไปเลย เก็งก้า”

เมื่อเก็งก้าเข้าสู่เวทีมันก็มองไปรอบๆ และเห็นมิวทู จากนั้นมันก็มองขึ้นไปเห็นซาคากิและผมของเขา มันจำได้ว่ามันทำอะไรกับซาคากิไว้เมื่อวานนี้ มันเริ่มหัวเราะเสียงดังไปที่ซาคากิแล้วชี้นิ้วไปที่เขา

เก็งก้า “GAGAGAGAGAGAGA”

ซาคากิรู้สึกสงสัยว่าทำไมเก็งก้าถึงหัวเราะเขา จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ถึงบางอย่างจึงวางมือบนศีรษะและรู้ว่าวิกของเขาหลุดไปแล้ว เขารู้สึกอายเมื่อเขาจำได้ว่าเขาได้อวดตัวต่อหน้าจูเลียนด้วยทรงผมแบบนี้

ซาคากิ “กล้าหัวเราะเยาะฉันเรอะ ไอสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ!”

เก้งก้าไม่ได้โกรธเคืองซาคากิ แต่ทันใดนั้นมันก็ใช้มือเคลื่อนไหวราวกับว่ามันกำลังใช้เครื่องเล็มผมและตัดผมตรงกลางศีรษะของมัน มันทำสิ่งนี้ต่อหน้าซาคากิและมองเขาด้วยความใจกว้าง บนใบหน้าของมันเหมือนกับว่ามันกำลังจะพูดว่า ‘นายจะทำอะไรกับมัน’

ซาคากิมองไปที่การกระทำของเก็งก้าและจำเหตุการณ์เมื่อวานได้ จากนั้นเขาก็ตระหนักได้

ซาคากิ “แกเองเรอะที่ทำแบบนี้กับฉัน ทำให้ฉันต้องสูญเสียครั้งใหญ่”

ซาคากิมองเก็งก้าอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่ร่างกายของเขากำลังสั่นเนื่องจากความอับอายที่ได้รับ

ในทางกลับกันเก็งก้ายังคงหัวเราะเมื่อมองไปที่ซาคากิ จูเลียนไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากส่ายหัวเมื่อเห็นเก็งก้ายั่วโมโหซาคากิ

ซาคากิ “ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแกทั้งคู่”

ซาคากิ “มิวทูใช้ Psycho Cut”

ซาคากิที่โกรธจัดจนลืมไปว่าเขาสามารถสั่งมิวทูได้ด้วยความคิดของเขา แต่ด้วยความโกรธของเขาตอนนี้เขาต้องการเพียงเอาชนะจูเลียน

จูเลียน [เก็งก้าหลบ]

เก็งก้าขยับตัวออกจากจุดที่อยู่ในขณะที่ Psycho Cut ปะทะกับพื้นจนทำให้พื้นแตกเป็นส่วนๆ

จูเลียน ‘เหมือนกับที่ฉันคาดไว้มันเต็มไปด้วยพลังอันดุร้ายและไม่มีการควบคุมที่เหมาะสม แต่การโจมตีแบบนั้นก็อาจทำให้เกิดความเสียหายกับเก็งก้าได้’

จูเลียน [โจมตีด้วย Shadow Ball หลายลูกพร้อมกัน]

เก็งก้าลอยขึ้นไปในอากาศและสร้างลูกบอลเงาหลายลูกอยู่รอบๆ ตัว แต่ละลูกเต็มไปด้วยออร่าวิญญาณที่ทรงพลังซึ่งอาจทำให้ใครก็ตามจะต้องหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง ลูกบอลเงาเริ่มหมุนรอบเก็งก้าด้วยความเร็วเต็มที่ มันก่อตัวเป็นวงแหวนรอบตัว จากนั้นมันก็ส่งบอลเงาไปทางมิวทูราวกับว่าพวกมันถูกยิงจากปืนกล

ซาคากิ “ใช้ Barrier ซะ”

มิวทูเป็นเหมือนหุ่นเชิดมันทำตามคำสั่งอย่างดี มันสร้างกำแพงเพื่อป้องกันตัวเองจากลูกบอลเงา แต่ความพยายามของมันก็ไร้ผลเมื่อบาเรียเริ่มแตกออก จนบาเรียที่โดนบอลเงาเข้าไปอย่างต่อเนื่องที่จุดเดิมในที่สุดบาเรียก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกระจก มิวทูโดนลูกบอลเงาครั้งแล้วครั้งเล่าจนส่งให้มันกลิ้งถอยไป แต่มันก็ลุกขึ้นตรงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้ว่าจะมีร่องรอยของการได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย แต่ก็ไร้การแสดงปฏิกิริยาไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ใดก็ตาม ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเพราะการโจมตีที่ทรงพลังของเก็งก้าทำให้หมวกที่ มิวทู สวมอยู่มีรอยแตกที่ด้านหลัง

ซาคากิ “ใช้ Psyshock”

จู่ๆ มิวทูก็ส่งการโจมตีระยะกว้างออกไปพร้อมกับ Psyshock ไปยังเก็งก้า ซึ่งเก็งก้าก็ไม่มีโอกาสหลบ ดังนั้นมันจึงโดนเข้าไปจนลอยถอยหลังไป มันได้รับความเสียหายแต่ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง

ซาคากิ “นี่คือพลังสิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน”

จูเลียน “บลาๆๆ หยุดพล่ามเถอะ เก็งก้าของฉันสร้างความเสียหายได้มากกว่านั้นอีกนะ”

ซาคากิเงียบปากลงหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขาแค่อยากจะอวดต่อหน้าจูเลียนแต่ไม่ได้คิดถึงผลของมัน ตอนนี้เขารู้สึกโกรธมากขึ้นแต่เขาก็กลับมามีสติ

ซาคากิ ‘ฉันโง่จริงๆ ที่สั่งมิวทูด้วยเสียง’

ซาคากิ [ใช้ Thunder Bolt]

ทันใดนั้นมิวทูก็ส่งสายฟ้าอันทรงพลังไปยังเก็งก้า

เมื่อเห็นมิวทูจู่ๆ ก็ใช้สายฟ้าจูเลียนก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

จูเลียน [เก็งก้าหลบ จากนี้ไปให้ชิดพื้นอย่าลอยสูง]

เก็งก้าที่ลอยขึ้นอยู่ในอากาศหลบสายฟ้าที่เข้ามาโดยการดำลงไปข้างล่าง

จูเลียน ‘ดูเหมือนเจ้างี่เง่านั่นจะกลับมามีสติแล้ว และกำลังใช้กระแสจิตกับมิวทู เรื่องนี้จะยากขึ้นแล้ว’

จูเลียน [เก็งก้าใช้ Shadow Ball หลายๆ ลูกเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจพวกเขาแล้วไปข้างหลัง มิวทู จากนั้นใช้ Sucker Punch]

ตามที่จูเลียนสั่ง เก็งก้าสร้างลูกบอลเงาหลายลูก แต่คราวนี้น้อยกว่าเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ แต่คู่ต่อสู้ของพวกเขาก็ไม่สังเกตเห็นเพราะมันหมุนรอบตัวเก้งก้าด้วยความเร็วสูงในรูปแบบวงแหวน

ซาคากิ ‘ชิ การโจมตีนั่นอีกแล้ว’

ซาคากิ [มิวทูใช้บาเรียและทำให้ Shadow ball ช้าลงโดยใช้แรงโน้มถ่วง]

มิวทูเป็นเหมือนหุ่นเชิดทำตามที่เก็งก้าพูด สิ่งที่ทั้งสองไม่รู้คือการเคลื่อนไหวนี้เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้พวกเขาไขว้เขว เมื่อเก็งก้าใช้ลูกบอลเงาหลายลูกไปที่มิวทูจู่ๆ เก็งก้าก็หายตัวไปจากที่ของมัน ทั้งซาคากิและมิวทูต่างก็สนใจไปที่ลูกบอลเงาเหล่านั้น ซึ่งลูกบอลเงาพวกนั้นถูกทำให้ช้าลงไปบ้างแล้วแต่มันก็ยังคงชนใส่บาเรียอย่างหนัก ในขณะที่ลูกบอลเงาลูกสุดท้ายโดนบาเรียจนแตกเป็นเสี่ยงๆ ซาคากิแสยะยิ้มเมื่อคิดว่าเขาลบการโจมตีได้หมด แต่แล้วเขาก็หาเก็งก้าไม่พบเลย

ซาคากิ ‘ไม่ดีแล้ว’

แต่มันก็สายเกินไปก่อนที่เขาจะบอกอะไรกับมิวทู เก็งก้าก็กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งที่ด้านหลังมิวทูและส่งหมัดดูดพลังทำลายล้างไปเต็มหลังจนส่งมิวทูล้มลงกับพื้น ขณะที่มิวทูกลิ้งไปที่กำแพงและกระแทกเต็มรัก นี่เป็นสิ่งที่ดีมากท่าประเภทความมืดท่านี้ทรงพลังมาก ทุกคนในสนามสามารถเห็นผลของมันได้อย่างชัดเจน เมื่อมิวทูสะดุ้งลุกขึ้นสิ่งที่ยังไม่มีใครสังเกตเห็นก็คือเกราะด้านหลังของมันได้มีรอยแตกหลายจุด แต่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นจึงซ่อนมันไว้ไม่ให้ทุกคนเห็น

ซาคากิไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น สิ่งประดิษฐิ์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาถูกตีอย่างนั้น

ซาคากิ “เป็นไปได้ยังไง”

จูเลียน “นายเป็นคนโง่ที่ถามคำถามโง่ๆ จริงๆ แม้ว่ามิวทูจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้จริง การเคลื่อนไหวของมันดูเลอะเทอะและที่สำคัญที่สุดมันเป็นแค่หุ่นเชิดที่ไม่มีความคิดของตัวเอง ดังนั้นมันจะทำอะไรได้ เมื่อยิ่งต้องเผชิญหน้ากับโปเกมอนที่แข็งแกร่งกว่า”

เมื่อได้ยินจูเลียนพูด ซาคากิก็ได้รู้ในที่สุด เขาได้เพิกเฉยต่อทุกความเป็นไปได้เพราะ มิวทู สามารถเอาชนะโปเกมอนทุกตัวที่พบได้ด้วยพลังจิต แต่ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีวิธีตอบโต้ เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้

ซาคากิ “หืม นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่ามิวทูมีพลังแค่ไหน”

มิวทูสะดุ้งเล็กน้อยและลอยกลับไปที่จุดเดิม แต่ครั้งนี้มีบางอย่างที่แตกต่างออกไป

จูเลียนรู้สึกได้ว่ามันไม่รุนแรงเท่าเดิม แต่เขารู้สึกได้ว่ามิวทูกำลังควบคุมเครื่องจักรอย่างช้าๆ

จูเลียน ‘อีกเพียงไม่นานมันก็จะเป็นอิสระ แต่มันก็จะยากกว่าเดิมเพราะ มิวทู อาจจะบ้าดีเดือดหลังจากที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากการควบคุมของซาคากิ’

จูเลียน [เก็งก้าเตรียมตัวให้พร้อม การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มในไม่ช้า]

เก็งก้าเริ่มจริงจังเมื่อมันจ้องมองมิวทูด้วยดวงตาสีแดงเย็นชา

เก็งก้ากลับไปที่ศูนย์โปเกมอนและเข้าไปในห้องของจูเลียน มันเห็นจูเลียนนอนหลับตาอยู่บนเตียง เก็งก้าจึงหยิบปากกามาร์กเกอร์จากโต๊ะใกล้ๆ และพยายามขีดเขียนบางอย่างบนใบหน้าของจูเลียน แต่จู่ๆ มันก็สะดุ้งเมื่อจูเลียนจับมือของมันก่อนที่ปลายปากกาจะสัมผัสใบหน้าของเขา

จูเลียน “โฮโฮ ดูนายสิพยายามเล่นตลกกับฉันเหรอ”

จูเลียนลืมตาขึ้นและนั่งตัวตรงบนเตียง

เก็งก้า “Gagaga” [ฮ่าๆๆ ฉันแค่พยายามที่จะสนุก]

เก็งก้าพูดพลางถูหลังศีรษะเมื่อเห็นแบบนั้นจูเลียนก็ส่ายหัว เขารู้นิสัยของเก็งก้าเขาจึงทำอะไรไม่ได้

จูเลียน [บอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในยิมโทคิวะบ้าง?]

จูเลียนถามเก็งก้าทางโทรจิต เก็งก้าเริ่มเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับช่วงเวลาที่มันอยู่ในฐานแก๊งร็อคเก็ต มันบอกว่ามีฐานใต้ดินอยู่ใต้ยิมและมันได้ปลดปล่อยโปเกมอนไปด้วย รวมถึงบทสนทนาของโคซาบุโร่ ยามาโตะ และซาคากิ

จูเลียน “เฮ้ เจ้างี่เง่าพวกนั้นอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ พวกเขาโชคดีที่ฉันไม่ได้ทำลายพวกเขาในครั้งที่แล้วนะ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการการเต้นรำที่ยอดเยี่ยมอีกครั้งจริงๆ”

เก็งก้า “genngaaarrrrrr”

เก็งก้าพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของจูเลียน

จูเลียน “พักไว้ก่อนเถอะ นายเจออะไรอีกในนั้น”

เก็งก้า [โอ้ ฉันลืมไปเลยฉันเห็นโปเกมอนแปลกๆ ที่ถูกรัดด้วยเกราะโลหะดูเหมือนเครื่องจักรบางอย่างและเชื่อมต่อกับหน้าจอขนาดใหญ่ที่แสดงให้เห็นเส้นแปลกๆ]

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นมิวทู’

จูเลียน “บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ที”

เก็งก้า [มันแปลกมาก ฉันพยายามทำให้มันเคลื่อนไหว แต่มันก็นิ่งเหมือนรูปปั้น แต่ฉันรู้สึกได้ถึงพลังชีวิตของมัน ดังนั้นฉันไม่คิดว่ามันจะตายแล้ว]

จูเลียน “นายทำอะไรกับมันหรือเปล่า”

ตอนนี้จูเลียนกังวลว่าเก็งก้าอาจทำอะไรบางอย่างที่อาจก่อให้เกิดปัญหาในอนาคต

เก็งก้า [ฉันแค่พยายามทำให้มันเคลื่อนไหวโดยการสัมผัสมันและทำหน้าตลกๆ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์]

จูเลียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็เริ่มคิดเรื่องมิวทู

จูเลียน ‘ดูเหมือนว่ามิวทูจะถูกซาคากิควบคุมอย่างเต็มที่และมันจะไม่ขยับจนกว่าเขาจะบอกว่าให้ทำ มันเป็นเรื่องดีที่เก็งก้าไม่ได้พยายามเอาอะไรออกจากมิวทูไม่งั้นมันอาจจะอาละวาดไปแล้ว’

จูเลียน “โอเค เก็งก้าพรุ่งนี้นายอาจต้องต่อสู้กับโปเกมอนตัวนั้น ดังนั้นเตรียมตัวไว้ตอนนี้นายควรพักผ่อน”

จูเลียนส่งเก็งก้ากลับไปที่โปเกบอลและเริ่มคิดถึงการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้

จูเลียน ‘ซาคากิมีโปเกมอนจำนวนมากและฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเขาจะใช้ตัวไหนและดูเหมือนว่าเขาจะรู้เกี่ยวกับตัวฉัน ดังนั้นเขาจึงอาจใช้โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุดในการสู้กับฉัน ฉันจะรอคอยมัน แต่สิ่งที่กังวลที่สุดของฉันไม่ใช่ทั้งซาคากิหรือมิวทูแต่เป็น มิว ฉันแค่หวังว่ามันจะไม่ปรากฏในระหว่างการต่อสู้ของฉัน แม้ว่ามันจะอยู่ในขณะนี้ฉันก็หวังว่ามันจะไม่รบกวน’

จูเลียนคิดเรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ตัดสินใจจะลืมมันและนั่งสมาธิเพื่อสงบจิตใจ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหลับไปบนเตียงในท่าเดิมตอนไหน

วันรุ่งขึ้นเมื่อเขาตื่นขึ้นมา มันยังคงเป็นรุ่งสางและแสงสว่างน้อยมากที่เข้ามาในห้องของเขา เขาขยี้ตาและยืดตัว

จูเลียน “ดูเหมือนว่าฉันจะหลับไประหว่างทำสมาธิ”

จูเลียนออกไปข้างนอกและออกกำลังกายตอนเช้าทุกวันกับโปเกมอนของเขาหลังจากเสร็จสิ้นเขาก็กลับมาที่ห้องและอาบน้ำให้สดชื่นขึ้น

จูเลียน “ได้เวลาไปเยี่ยมโทคิวะยิมแล้ว”

จูเลียนออกไปและกระโดดขึ้นไปบนจักรยานของเขาและปั่นไปที่ยิมโทคิวะ เขาไปถึงที่นั่นเพื่อดูน้ำพุระหว่างบันไดสองบันไดที่นำไปสู่อาคารสีส้มขนาดใหญ่และด้านหน้าประตูมีชายร่างใหญ่สองคนสวมเครื่องแบบสไตล์กลาดิเอเตอร์ สิ่งที่จูเลียนไม่รู้ก็คือสองคนนี้เป็นการ์ดชุดใหม่เพราะชุดเก่าถูกไล่ออกเนื่องจาก ‘ใครบางคน’

จูเลียนเดินไปที่ประตูและมาอยู่ต่อหน้าการ์ด ทั้งสองคนมาขวางทางเขา

จูเลียน “ฉันมาที่นี่เพื่อท้าทายหัวหน้ายิมของยิมโทคิวะ”

การ์ด “เข้าไปได้”

การ์ดเดินออกไปข้างๆ และเปิดประตูให้จูเลียนเดินเข้าไปเพื่อพบกับสนามสู้ขนาดใหญ่ เขาสามารถเห็นร่างเลือนรางของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บนแท่นนั้นจูเลียนรู้ทันทีว่านี่คือซาคากิ

ซาคากิกำลังมองไปที่จูเลียนด้วยเช่นกัน เขาถามโคซาบุโร่และยามาโตะแล้วว่าจูเลียนมีรูปลักษณ์อย่างไรเพื่อที่เขาจะสามารถจดจำจูเลียนได้ทันที

ซาคากิ ‘เหอะ ฉันคงไม่ต้องรอนานถ้าสิ่งที่โคซาบุโร่และยามาโตะพูดเกี่ยวกับโปเกมอนของเขาเป็นความจริง ฉันจะต้องมีมันและเพื่อทดสอบว่าฉันจะส่งโปเกมอนที่ทรงพลังที่สุดของฉันไปได้อย่างไรและถ้าเขาเอาชนะทั้งสองได้ เขาควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่เขาจะเป็นคนแรกที่ได้เห็นการสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันฮ่าๆๆๆ’

จูเลียน “ฉันคือจูเลียนและฉันมาที่นี่เพื่อท้านาย”

ซาคากิ “แน่นอนว่ากฎง่ายๆ คือเราทั้งคู่จะใช้โปเกมอนสามตัว คนแรกที่โปเกมอนทั้งสามหมดสภาพจะเป็นผู้แพ้”

จูเลียน “ตกลง เริ่มได้เลย”

จูเลียนไม่แม้แต่จะมองเขาและโบกมือ เขาไปยืนในสนามแล้ว เมื่อซาคากิเห็นแบบนี้ก็หงุดหงิด แต่เขาก็เก็บมันไว้ในใจ

ซาคากิ “อวดดีนักนะ มาดูกันว่าแกแข็งแกร่งแค่ไหนไปเลย นิโดคิง”

เขาหยิบโปเกบอลออกจากเสื้อโค้ทของเขาและโยนมันลงไป เมื่อมันเปิดออกนิโดคิงที่โตเต็มที่ก็แสดงตัวในสนามทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งขึ้นในอากาศ

จูเลียน ‘นิโดคิงตัวนี้ดูได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี แต่ก็ยังไม่เท่ากับฉัน’

จูเลียน “ไปเลย คาบูท็อปส์”

จูเลียนโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศและคาบูท็ปส์ก็ออกม มันมีใบมีดที่แหลมคมดูน่ากลัวราวกับว่าเป็นใบมีดจากเคียวของผู้เกี่ยวความตาย

ซาคากิ ‘โอ้ คาบูท็อปส์โปเกมอนโบราณที่สูญพันธุ์ไปแล้ว แต่ก็ไม่น่าแปลกใจที่ฟอสซิลจำนวนมากก็สามารถทำให้ฟื้นขึ้นมาได้’

ซาคากิ “โปเกมอนที่ดีที่ของนายสินะ แต่นายกำลังจะสูญเสียมันไป”

จูเลียน “อย่าพูดมาก เริ่มได้แล้ว”

จูเลียนได้รับความสนใจจากซาคากิจริงๆ

ซาคากิ “นิโดคิงใช้ Brick Break”

นิโดคิงพุ่งเข้าหาคาบูท็อปส์และยกมือขึ้นเพื่อใช้ Brick Break ที่ทรงพลัง หากท่านี้โดนคาบบูท็อปส์ มันจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่นั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้น

จูเลียน “หลบแล้วใช้ blizzard”

จูเลียน [หลังจากใช้ blizzard แล้วให้ใช้ Waterfall และไปที่ข้างหลังแล้วใช้ Metal Claw]

จูเลียนไม่ต้องการเสียเวลากับการต่อสู้กับโปเกมอนปกติเหล่านี้ เขาจึงตัดสินใจทำมันให้เสร็จโดยเร็ว ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวคาบูท็อปส์ก็กระโดดหนีจาก Brick Break ที่ตกลงมา ขณะที่ท่านั้นกระแทกพื้น นิโดคิงก็ต้องชะลอตัวเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งป้องกัน เมื่อคาบูท็อปส์เปิดใช้งาน Blizzard อย่างรวดเร็วก็ทำให้พื้นที่โดยรอบเย็นลง เมื่อพื้นเริ่มถูกปกคลุมไปด้วยหิมะก็ทำให้นิโดคิงได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก แต่มันก็ไม่หยุดแค่นั้น ทันใดนั้นคาบูท็อปส์ก็ขึ้นไปในอากาศและใช้ Water Fall ทำให้น้ำตกลงมา คาบูท็อปส์ใช้น้ำเป็นที่กำบัง ซ่อนตัวเองขณะที่ Water Fall ตกลงบนตัวนิโดคิงจนทำให้มันคุกเข่าลงอย่างสมบูรณ์ แม้ว่านิโดคิงจะแข็งแกร่งด้วยการป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่ท่าประเภทน้ำแข็งและน้ำที่ทรงพลังนั้นก็สามารถทำให้นิโดคิงล้มลงได้

ซาคากิตกใจมากที่ได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ และทักษะก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็วอย่างทรงพลัง เขาไม่ได้มีโอกาสเตือนนิโดคิงเลย หลังจากที่เขาเห็นนิโดคิงโดน Water Fall เขาก็พยายามพูดอะไรบางอย่างกับนิโโคิง แต่ก่อนที่เขาจะทำได้คาบูท็อปส์ก็ได้ลงมือไปแล้ว การเคลื่อนไหวของเขาโดยใช้น้ำเพื่อซ่อนตัวไปหลบหลังนิโดคิงได้อย่างง่ายดายและใช้ Metal Claw อันทรงพลังใส่ด้านหลังศีรษะของมัน ทำให้นิโดคิงล้มลง

จูเลียน “คาบูท็อปส์จบด้วย Ice Beam”

ก่อนที่นิโดคิงจะมีโอกาสต่อสู้มันก็โดน Ice Beam ทำให้มันหมดสติไปโดยไม่มีการต่อต้านใดๆ

ซาคากิตกใจอย่างที่สุดเนื่องจากโปเกมอนที่ทรงพลังที่สุดตัวหนึ่งของเขาเพิ่งถูกตบจนหลับไปในไม่ถึงนาที

ซาคากิ ‘เป็นไปไม่ได้คาบูท็อปส์นั่นเร็วและทรงพลังมาก ฉันต้องมีมันไว้กับตัวเอง ฉันจะมีพลังมากขึ้นฮ่าๆๆๆ’

จูเลียน “เฮ้ โปเกมอนของนายไม่ได้ทำให้เสียเวลาเลยแม้แต่นาทีเดียว นี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่ายิมที่ทรงพลังที่สุดในคันโต?”

คำพูดของจูเลียนเต็มไปด้วยการถากถางและซาคากิสังเกตเห็นได้ง่าย ซึ่งทำให้เขาโกรธมากแต่เขาก็ยังเก็บมันไว้ข้างใน

ซาคากิ “หืม ฉันไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ในขณะที่ฉันประเมินนายต่ำเกินไป แต่โปเกมอนตัวต่อไปของฉันจะแสดงให้นายเห็นว่ายิมโทคิวะแข็งแกร่งแค่ไหน”

ซาคากิ “ไปเลย บอสโกโดระ”

บอสโกโดระตัวใหญ่ขึ้นสู่เวที เพียงแค่มองไปที่มันก็สามารถบอกได้ว่านิสัยของมันนั้นน่ารังเกียจและโหดร้าย

จูเลียน ‘บอสโกโดระเหรอ อย่างที่ฉันคิดว่าเขามีโปเกมอนนอกจากภูมิภาคคันโต แต่มาดูกันว่ามันจะสามารถสู้กับโกกะซารุได้หรือไม่’

จูเลียน “คาบูท็อปส์กลับมา”

จูเลียนเก้บคาบูท็อปส์กลับไปที่โปเกบอลและหยิบอีกลูกออกมา

จูเลียน “ไปเลยโกกะซารุ”

เขาโยนโปเกบอลขึ้นไปในอากาศและโกกะซารุก็เข้ามาสู่สนาม ทันทีที่โกกะซารุออกมาอุณหภูมิก็เริ่มสูงขึ้น มันตั้งใจควบคุมไฟของมันเพื่อข่มขู่คู่ต่อสู้ของมันและมันก็ทำงานได้ดี บอสโกโดระเป็นประเภทเหล็กจึงสามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น มันเป็นประเภทย่อยของหินจึงลดผลกระทบของการโจมตีโดยใช้ไฟได้

ความเชี่ยวชาญในการควบคุมไฟของโกกะซารุเกินกว่าปกติและตอนนี้มันสามารถควบคุมไฟได้ตามที่มันต้องการ มันสามารถเพิ่มอุณหภูมิ ลดอุณหภูมิและอื่นๆ ได้อีกมากมาย

ซาคากิรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในบรรยากาศ เขาเริ่มเหงื่อออกเนื่องจากอุณหภูมิที่สูงขึ้น

ซาคากิ ‘เพียงแค่มองไปที่โกกะซารุฉันก็รู้ว่ามันทรงพลังกว่าโปเกมอนตัวก่อนๆ ของเขา จากรูปลักษณ์ของโปเกมอนตัวนี้มันอาจมีพลังมากจริงๆ ฉันต้องการมัน ฉันต้องการโปเกมอนทั้งหมดของเขา’

ซาคากิที่ไม่ว่าจูเลียนนั้นกำลังวางแผนที่จะจบศึกนี้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว

จูเลียน [เปิดใช้งาน Iron Fist จากนั้นทันทีที่ฉันพูดว่า ไป ก็เปิดใช้งาน Blaze จากนั้นใช้ Flame Charge เพื่อวิ่งเข้าหา บอสโกโดระ จากนั้นก็จบเกมด้วย Focus Punch]

เมื่อได้ยินเสียงของจูเลียนในหัวของมัน โกกะซารุก็พยักหน้าขณะที่มันเปิดใช้งานกำปั้นเหล็กความสามารถที่ซ่อนอยู่ซึ่งจะเพิ่มพลังให้กับท่าต่อยทั้งหมดของมัน

ซาคากิกลับมาสนใจการต่อสู้อีกครั้ง แต่ก็สายเกินไปที่เขาจะทำอะไร

จูเลียน “ไป”

ทันทีที่จูเลียนพูดว่าไป โกกะซารุก็คำรามในขณะที่มันถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟจนกลายเป็นเสาไฟขนาดใหญ่ที่พุ่งขึ้นสู่เพดานจนเจาะรูออกไป ผู้อยู่อาศัยในเมืองก็เห็นเสาไฟขนาดใหญ่นี้และคิดว่าเป็นภูเขาไฟที่ได้ปะทุขึ้น แต่พวกเขาตระหนักว่ามันไม่มีภูเขาไฟในเมืองนี้ ทันใดนั้นโกกะซารุก็พุ่งเข้าใส่บอสโกโดระด้วยความเร็วเต็มที่โดยใช้การชาร์จเปลวไฟเพิ่มความเร็วของมันให้มากขึ้น

ซาคากิเมื่อเห็นการทำลายล้างที่เกิดจากการใช้ Blaze เขาก็ตกใจ แต่เมื่อเขามองลงไปเขาก็เห็นอะไรบางอย่าง

ซาคากิ “ไม่ดีแล้ว บอสโก-”

ก่อนที่เขาจะพูดจบคำ โกกะซารุก็หายไปทันทีและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้าบอสโกโดระโดยทิ้งร่องรอยของเปลวไฟไว้ข้างหลัง

ทันทีที่โกกะซารุปรากฏตัวต่อหน้าบอสโกโดระ มันก็โจมตีทันทีด้วยพลังทั้งหมดของหนึ่งความสามารถสามทักษะ บอสโกโดระไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะสิ่งต่อไปที่มันรู้คือเขาถูกฝังอยู่ในกำแพงและมีความเจ็บปวดอย่างรุนแรงวิ่งผ่านร่างกายจนสลบไป

ใช่ เพียงหมัดเดียวก็ส่งบอสโกโดระบินออกไปทำให้เกิดเสียง ตูม ขนาดใหญ่ เมื่อฝุ่นหายไปสิ่งต่อไปที่ทุกคนเห็นคือ บอสโกโดระ หมดสติที่อยู่บนผนังด้านล่างแท่นที่ซาคากินั่งอยู่ ซาคากิก็อยู่บนพื้นเพราะตกจากเก้าอี้ จุดที่บอสโกโดระกระแทกสร้างคลื่นสั่นสะเทือนด้านล่างของที่เขาอยู่จนสร้างความตกตะลึงแก่เขาจนไม่รู้จะพูดอะไร เขาจ้องมองโกกะซารุราวกับว่ามันเป็นสัตว์ประหลาด และเขาก็เริ่มสงสัยในตัวเอง

ซาคากิ ‘ฉันจะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้อย่างไร สิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันจะเข้าใกล้มันได้อย่างไร ไม่มีทางที่ความเร็วและแข็งแกร่งที่มากกว่าเจ้านั่นของฉันจะสู้ได้ โปเกมอนแบบนี้จะมีอยู่จริงได้อย่างไรกัน’

ซาคากิสูญเสียความคิดโดยสิ้นเชิงและไม่สามารถคิดเชิงเหตุผลได้เลย แต่เขายังคงเป็นบอสขององค์กรอาชญากรรมขนาดใหญ่ ดังนั้นเขาจึงสามารถสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว

ซาคากิ ‘ฮ่าฮ่า ฉันกลัวจริงๆ ฉันลืมที่จะคิดอย่างมีเหตุผล สิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือประเภทพลังจิตและด้วยเหตุนี้ฉันจึงสามารถชนะได้อย่างง่ายดายฮ่าๆๆ’

แม้ว่าซาคากิจะสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงได้ แต่ความกลัวที่ไม่ต้องการก็เกิดขึ้นในใจของเขาซึ่งทำให้เขาลืมเกี่ยวกับส่วนที่สำคัญที่สุดของการต่อสู้ ครั้งนี้จูเลียนก็ยังไม่ได้เผยโปเกมอนตัวที่สามของเขา แต่ซาคากิให้ความสำคัญกับโกกะซารุอย่างเต็มที่และไม่ได้คิดอะไร เพราะความกลัวที่เพิ่มขึ้นในใจของเขาทำให้การตัดสินของเขาขุ่นมัวอย่างรุนแรง

ซาคากิ “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เป็นโปเกมอนที่แข็งแกร่งจริงๆ ฉันตัดสินใจแล้วว่าแกมีค่าพอที่จะแสดงให้เห็นถึงโปเกมอนที่ทรงพลังที่สุด สิ่งประดิษฐิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน โปเกมอนที่แข็งแกร่งที่สุด”

ในขณะที่ซาคากิกำลังพูดพล่าม จูเลียนก็ตะลึงเมื่อเห็นผมของซาคากิที่มีจุดล้านขนาดใหญ่ตรงกลางศีรษะ

จูเลียน “WTF ทรงผมของเขานั่นมันอะไร เขาสวมวิกตลอดเวลาเหรอ? เขาใส่วิกตั้งแต่แรกหรือเปล่า? ไม่ ไม่ ไม่ ทำไมเขาจะแกล้งตัวเองด้วยการตัดผมโง่ๆ แบบนี้ เดี๋ยวนะ เมื่อวานเก็งก้ามาที่นี่บางทีเขาอาจจะเป็นสาเหตุเบื้องหลังก็ได้ฮ่าๆๆ ฉันรู้ว่าเก็งก้าจะต้องทำเรื่องเลวร้ายบางอย่างแน่ แต่ทำสิ่งนี้กับซาคากินี่มัน ฮะๆๆๆ”

จูเลียนพยายามอย่างดีที่สุดในการควบคุมเสียงหัวเราะของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ยินสิ่งที่ซาคากิพูดพล่าม แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่เมื่อเขามองไปที่แหล่งที่มาก็เห็นกำแพงค่อยๆ ถูกยกขึ้นและภายในห้องนั้นก็ปกคลุมไปด้วย เกราะประเภทเครื่องจักร สิ่งที่ยืนนิ่งก็ค่อยๆ เดินออกมา

ซาคากิ “ดูซะ นี่คือสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน”