เขาสูงศักดิ์ เป็นถึงชินอ๋องและอนุชาของฮ่องเต้ แต่ราวกับไร้สิ่งใดเป็นของตน นางต่ำต้อย เป็นเพียงทาสอุ่นเตียงของชาวหูซึ่งไร้ค่ายิ่งกว่าสุนัข ทว่าดูบริสุทธิ์ดุจท้องฟ้ากระจ่าง ไร้ราคีและคลื่นอารมณ์ นับแต่สบดวงตาสีน้ำเงินครามนั้นเป็นครั้งแรก เฉิงตั๋วก็รู้สึกได้ว่า สตรีนางนี้แปลกประหลาดอย่างยิ่ง นางกลัวตาย แต่ก็คล้ายกับไม่แยแสต่อชีวิต แม้นางจะเป็นใบ้ ทว่าเขากลับชมชอบ เรื่องบนเตียงก็นับว่าเข้ากันได้ ดังนั้นเขาจึงรับตัวนางไว้ ในเมื่อนางแกล้งโง่งมตาใส เขาก็จะแสร้งเอ็นดูรักใคร่ ประลองปัญญาดูว่าผู้ใดจะทนไม่ไหวก่อนกัน แต่เขาและนางไม่ได้คาดคิดเลยว่าท้ายที่สุด ความแค้น ความรัก การทรยศหักหลัง ความอ่อนโยนทั้งหลาย จะกลับกลายเป็นจริงเท็จผสมปนเปจนแทบแยกกันไม่ออกเสียแล้ว