เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงของวอร์เด็น รู้สึกได้ว่าเขากำลังจะหมดความอดทนภายในไม่ช้า และเรย์ร่าเองก็เตรียมพร้อมเช่นกัน เธอควบคุมประสาทสัมผัสของตัวเองสำหรับความสามารถพิเศษที่จะใช้ในวินาทีข้างหน้า แม้แต่ควินน์ก็ไม่มั่นใจเกี่ยวกับสิ่งที่วอร์เด็นกำลังจะทำ
“วอร์เด็น ที่เรย์ร่าพูด จริงหรือเปล่าที่นายทำร้ายเธอ?” ควินน์ถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและหวังว่าจะคลี่คลายสถานกาณ์ลงได้
หลังจากที่ได้ยินเสียงควินน์ถาม วอร์เด็นก็หยุดสั่นแล้วเงยหน้าขึ้น
“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอ พอฉันเห็นเลือดของควินน์ ฉันก็คิดว่าอาจจะมีคนกลับมาแก้แค้น ฉันคิดว่าเธอจะเข้ามาทำร้ายฉันกับปีเตอร์ด้วย” วอร์เด็นอธิบาย “ ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้หรือไหม แต่ปีเตอร์เขาแค่เลเวล 1 ถึงแม้นาฬิกาของฉันจะบอกว่าฉันคือเลเวล 5 ฉันก็ต้องสัมผัสคนอื่นเพื่อใช้ทักษะที่ฉันมี พอเธอจะเข้าไปในประตูนั้น ฉันก็ไม่มีทางเลือกจึงต้องชิงลงมือก่อน”
“แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง?” เรย์ร่าพูดและยังคงโกธรมากกับเรื่องทั้งหมด มันชัดเจนแล้วสำหรับเธอ ว่าวอร์เด็นนั้นไม่ปกติ ราวกับอารมณ์และความคิดของเขาเปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา ไม่กี่วินาทีก่อนหน้า เธอรู้สึกอย่างกับวอร์เด็นจะพุ่งเข้ามาโจมตีเธออีกครั้ง แต่แล้วทันใดนั้นเขาก็ใจเย็นลง เรย์ร่าแทบไม่อยากจะเชื่อ
อย่างไรก็ตาม แม้แต่ควินน์ก็รู้สึกว่าวอร์เด็นทำตัวแปลกไป ดูเหมือนว่าวอร์เด็นพยายามซ่อนอะไรบ้างอย่างไว้เสมอ ตั้งแต่ตอนที่วอร์เด็นถูกถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับชั้นปีที่สอง จนถึงตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเรย์ร่า
“ฉันจะไปจากเธอเดี๋ยวนี้” วอร์เด็นพูด “ฉันขอโทษจริงๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ควินน์ ถ้านายต้องการอะไร อย่าลืมบอกฉัน” จากนั้นวอร์เด็นก็ลุกออกจากที่นั่งแล้วปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่กันตามลำพัง
“นายเห็นรึเปล่า ว่าฉันหมายความว่ายังไง?” เรย์ร่าพูด “ผู้ชายคนนั้นไม่ปกติ ฉันเข้าใจว่าเขาอาจจะปกป้องนายอยู่หลายครั้ง และเขาก็ไม่ทำร้ายนาย แต่คนอย่างเขานี่แหละที่จะทำให้นายเจ็บปวดได้ทุกเมื่อ”
ควินน์รู้ดีว่าที่เรย์ร่าพูดก็ถูก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นวอร์เด็นระเบิดอารมณ์ออกมา และดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างควินน์ไม่ได้เกรงกลัววอร์เด็นเหมือนกับคนอื่นๆ
พฤติกรรมที่รุนแรงทั้งหมดที่ควินน์รับรู้ เขาไม่เคยรู้สึกว่ามันพุ่งเป้ามาที่เขาเลย
ในโถงทางเดิน ขณะที่วอร์เด็นกำลังมุ่งตรงไปยังคาบเรียนวิชาต่อสู้ เขาตัดสินใจรีบเข้าไปในห้องเรียนที่ไม่มีคนระหว่างทาง เขาหันหลังพิงกำแพงแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อเขามองลงมาที่มือ เขาเห็นเลือดที่เปรอะเปื้อนเต็มไปหมด
วอร์เด็นกำหมัดเอาไว้อย่างแนบแน่น จนเล็บของเขาทิ่มแทงเข้าไปในฝ่ามือ
‘มาขวางทางฉันทำไม ฉันจะสอนบทเรียนให้ยัยผู้หญิงคนนั้น’
‘ฉันบอกนายแล้ว มันเป็นเพราะนายนั่นแหละ ที่ทำให้พวกเราวุ่นวายกันแบบนี้ นายพุ่งเข้าไปทำร้ายเธอ มันเป็นความผิดของเราตั้งแต่แรกอยู่แล้ว’
‘โอเค แต่นายต้องเข้าใจว่าถ้านายห้ามพวกเรา ความโกรธของเจ้าตัวเล็กก็จะเพิ่มมากขึ้น ยิ่งเขาคิดว่าควินน์พยายามจะหนีไปเท่าไหร่ เขาก็จะโกรธมากกว่าเดิม และเมื่อเขาถูกครอบงำด้วยความโกธร นายกับฉันก็จะทำอะไรไม่ได้อีกต่อไป
‘ฉันจะไม่ยอมให้มันถึงจุดนั้น’
‘ฉันขอโทษละกันนะควินน์ ที่ทำให้นายเข้ามาวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่นายโชคไม่ดีที่เจ้าตัวเล็กดันเลือกนาย’
หลังจากทานอาหารเช้าแล้วเสร็จสรรพ ก็ถึงเวลาสำหรับเรย์ร่าและควินน์ที่จะต้องไปเรียนคาบเรียนวิชาอาวุธอสูร เมื่อพวกเขามาถึงคลังอาวุธ ก็ไม่เห็นเฟย แบรนดอนและลูปอีกต่อไป แน่นอน เฟยและแบรนดอนถูกสั่งห้ามสำหรับวิชานี้ และลูปก็ตัดสินใจที่จะย้ายไปเรียนการต่อสู้ในวิชาอื่น เพราะลูปต้องการอยู่ห่างจากควินน์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ลีโอยืนอยู่ด้านหน้าของคลังอาวุธ และพร้อมที่จะให้คำแนะนำสำหรับบทเรียนในวันนี้
“เอาล่ะ สำหรับบทเรียนในวันนี้ คือการฝึกรายบุคคล เธอต่อสู้ด้วยอาวุธมาหลายวันแล้ว ตอนนี้เธอจะต้องเรียนรู้ประเด็นสำคัญของมันรวมไปถึงวิธีการที่ทำให้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเธอ บางที เธออาจจะมีความคิดที่ไม่เหมือนใคร และใช้ทักษะพิเศษของคุณให้เข้ากับอาวุธนั้น ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องพยายามอย่างสุดความสามารถสำหรับการฝึกในวันนี้”
จากนั้น ทุกคนแยกย้ายออกไปในบริเวณต่างกันพร้อมกับอาวุธของพวกเขา นักเรียนบางคนนั่งลงและเริ่มคิดว่าเขาจะใช้ทักษะไปพร้อมกับอาวุธได้ยังไง นักเรียนคนหนึ่งควบคุมพลังไฟให้ติดอยู่แส้ของเขา เพื่อทำให้กลายเป็นแส้เพลิง อีกคนถือโล่และทำการเปลี่ยนรูปร่างของมันให้มีความแหลมคมมากขึ้น
ขณะที่ควินน์ไม่รู้แนวทางว่าเขาจะต้องเริ่มจากตรงไหน เพราะสกิลของเขาใช้งานได้ง่ายและไม่ได้มีอะไรมากมายนอกจากเหวี่ยงมือออกไปข้างหน้า แต่มีเรื่องหนึ่งที่ควินน์อยากทำมากกว่าสิ่งอื่นใด นั่นคือเรียนรู้การต่อสู้อย่างถูกวิธี
“ฉันหวังว่าจะมีใครสักคนสอนฉันถึงวิธีการต่อสู้แบบนี้” ควินน์พูดขณะที่เขาถอนหายใจออกมา
[ เปิดใช้งานหลักสูตรการต่อสู้ตามคำขอ ]
[ อาวุธที่เหมาะสมกำลังถูกใช้งานอยู่ ]
[ การต่อสู้ด้วยมือเปล่า เลเวล 1 แสดงให้ชมเดี๋ยวนี้ ]
ทันใดนั้น เมื่อควินน์เอ่ยคำพูดออกไป ดูเหมือนว่าเขาเปิดใช้งานบางอย่างภายในระบบ เบื้องหน้าของเขา วิดีโอกำลังเริ่มเล่น
ควินน์มองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว เพื่อเช็คว่ามีใครเห็นสิ่งที่เขาเห็นบ้าง แต่ดูเหมือนว่าจะมีเขาที่เห็นอยู่เเค่คนเดียว
ในวีดีโอ มีชายร่างสูงผมสีบลอนด์หนึ่งคน กำลังยืนอยู่ในห้องว่างขนาดใหญ่ มือทั้งสองข้างของเขาสวมถุงมืออสูรซึ่งคล้ายกันกับที่ควินน์ใส่ แต่ดูมีพลังที่มากมายเหลือล้น ช่างไม่เข้ากับใบหน้าอันงดงามของเขาเอาเสียเลย ทั้งยังเป็นสิ่งที่ควินน์ก็ไม่เคยพูดกับผู้ชายคนไหนมาก่อน
มีอีกสิ่งหนึ่งที่ควินน์สังเกตเห็น นั่นคือดวงตาสีแดงคู่คมของเขา
[ “สวัสดี และยินดีต้อนรับสู่ขั้นตอนการต่อสู้ด้วยมือเปล่าสำหรับมือใหม่” ] ชายหนุ่มผลบลอนด์เอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริง [ “ฉันไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยไปนานแค่ไหนแล้ว แต่หากเธอเห็นวิดีโอนี้นั่นหมายความว่าเธอเป็นหนึ่งในพวกเรา ซึ่งฉันคาดหวังว่าข้อมูลที่ให้ไป จะไม่ไร้ประโยชน์สำหรับเธอในช่วงเวลานั้น” ]
การปรากฏตัวของชายหนุ่ม พร้อมกับคำพูดมากมายของเขา ทำให้ควินน์นึกออกว่าจริงๆแล้วเขาเป็นใครในวีดีโอ ซึ่งควินน์ก็มีเหตุผลดีเยี่ยมและเชื่อถือได้ ชายคนนี้ก็เป็นแวมไพร์
