ผลอัมพาตจากปีศาจกระหายเลือดค่อยๆเสื่อมฤทธิ์ลงช้าๆ และในขณะที่เป็นเช่นนั้น เอียนก็ลุกยืนเพื่อมองสถานการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้น ณ ใจกลางของสนามประลองปรากฏแสงสว่างเล็กๆพร้อมกับวอร์เด็นที่ยืนอยู่ฃ
แต่เด็กหนุ่มไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นตามลำพัง รอบตัวเขาล้อมไปด้วยเก้าอี้มากมายที่มาจากอัฒจันทร์เชียร์
“เขาใช้ทักษะได้ดีขนาดนี้เชียวเหรอ? แม้แต่ตัวฉันเองก็ต้องพยายามอย่างหนักที่จะใช้มันก็ต่อเมื่ออยู่ในสภาพที่ไม่บาดเจ็บ ไม่ใช่ว่าเขาคัดลอกทักษะของฉันไปเมื่อกี้หรือไง”
เมื่ออสูรกายลุกขึ้นจากพื้น มันก็ดึงแท่งเหล็กที่ฝังบนไหล่ทิ้งไปทันที
[ HP : 20/25 ]
“ก๊าซซซซซ!” สัตว์อสูรส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น เพราะตอนนี้ความสนใจของมันมุ่งเน้นไปที่ความเจ็บปวดของตัวเองเท่านั้น
แทนที่จะทำการโจมตีด้วยการพุ่งเข้าใส่ ปีศาจกระหายเลือดฝังเล็บที่กำแพงแล้วเริ่มปีนป่ายขึ้นไป
‘เอาล่ะ แล้วเราจะหาเขาเจอได้ยังไง?’ วอร์เด็นถาม ‘มันมืดเกินไปและสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันก็โจมตีเราได้ทุกที่’
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นเกมไร้สาระนะ” เจ้าตัวเล็กกล่าว
เด็กหนุ่มยกแขนขึ้นและเริ่มแปรสภาพเก้าอี้ให้กลายเป็นหมุดเหล็กอันแหลมคมจำนวนมาก ลอยเคว้งอยู่เหนือศีรษะของเขา
เขาเฝ้ารอให้สัตว์อสูรตัวฉกาจกระโดดลงมาจากด้านบนและในจังหวะที่เจ้าตัวเล็กได้ยินเสียงพร้อมๆกับเห็นตัวมัน เขาก็ส่งหมุดอันแหลมคมทั้งหมดไปในทิศทางนั้นทันที
อย่างไรก็ตาม ขณะที่สัตว์อสูรกำลังดิ่งลงมาจากบนอากาศ หมุดชิ้นแรกที่กำลังหมุนควงด้วยความเร็วสูงพุ่งเข้าใส่ตัวมัน ถูกมันคว้าเอาไว้แล้วขว้างสวนกลับไปโดยทันที
แต่เจ้าตัวเล็กก็เตรียมตัวพร้อมแล้วเช่นกัน เขาควบคุมเก้าอี้จำนวนมากที่กองอยู่สนามประลองแห่งนี้และสร้างเป็นโล่กำบัง หลังจากที่กระชากเก้าอี้เหล่านั้นออกมากองไว้ก่อนแล้วเพื่อใช้ในยามจำเป็น
เมื่อหมุดพุ่งสวนกลับมา เขาก็ยกโล่กำบังขึ้นมาป้องกันทันที แต่สิ่งที่เขาไม่คาดฝันคือการปะทะนั้นรุนแรงมากๆ หมุดอันแหลมคมสามารถเจาะทะลุโล่เข้ามาได้ถึง 6 นิ้ว แม้ว่าเก้าอี้พวกนี้จะทำมาจากโลหะก็ตาม
‘ฮ่าๆๆ’ ราเทนหัวเราะ ‘ดูเหมือนว่าฉันจะพลาดเรื่องนี้ไปจริงๆ นายเห็นไหม ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันอยากเห็นจริงๆว่าจะจัดการเจ้านั่นได้ยังไง ถ้าเป็นแกนะวอร์เด็น แกคงถูกฆ่าภายในไม่กี่วินาทีแน่ๆ’
แม้ว่าสัตว์อสูรจะสามารถขว้างหมุดสวนกลับมาได้ แต่เมื่อมันอยู่ในอากาศมันก็ไม่สามารถขยับไปไหนได้เช่นกัน หมุดเหล็กอีกมากมายจึงเจาะทะลุตัวมันและฝังร่างของมันแนบไปกับกำแพง
[ HP : 10/25 ]
แต่เจ้าอสูรกายไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของมันเลยสักนิด มันดีดตัวออกจากกำแพงด้วยพละกำลังทั้งหมด เพื่อให้หมุดที่ปักอยู่ทะลุผ่านตัวมันไป
อย่างไรก็ตาม รอยแผลเหวอะหวะมากมายที่มองเห็นได้จากตัวมัน ถูกรักษาฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะไม่ได้เพิ่มค่า HP ให้กับอสูรกาย แต่ก็ทำให้มันโจมตีต่อได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มันโฉบลงมายังสนามประลอง พร้อมกับทำลายเก้าอี้เหล็กไปสองสามตัวในขณะที่กำลังลงมาบนพื้น และทันทีที่มันลุกขึ้นยืนมันก็วิ่งไปยังทิศทางของวอร์เด็นโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง
‘นี่มันยังไม่ตายอีกงั้นเหรอ?’ วอร์เด็นพูด
เก้าอี้จำนวนหนึ่งถูกทำให้กลายเป็นหมุดเหล็กอันแหลมคม และพุ่งตรงไปที่สัตว์อสูรตัวนั้นอีกครั้ง
แต่คราวนี้สัตว์อสูรก็ยังพุ่งเข้ามาและเคลื่อนที่ไปหลากหลายทิศทาง มันค่อยๆปรับการมองเห็นให้เข้ากับแสงไฟรอบๆวอร์เด็น ซึ่งตอนนี้มันสามารถมองเห็นหมุดอันแหลมคมมากมายที่รายล้อมอยู่รอบตัวเขา
ทันทีที่หมุดเหล็กจำนวนมากพุ่งออกจากด้านข้างลำตัวของวอร์เด็น เจ้าอสูรกายก็หลบหลีกการโจมตีเหล่านั้นได้ทั้งหมด
‘เป็นฉันคนเเดียวรึเปล่าที่คิดว่ามันเร็วขึ้น’ วอร์เด็นพูด
‘แย่หน่อย เจ้าตัวเล็กยังใช้พลังได้ไม่เต็มที่’ ราเทนเอ่ย ‘ถ้ามีผู้ใช้ทักษะพิเศษอีกสองคนอยู่ใกล้ๆละก็..’
ปีศาจกระหายเลือดยังคงหลบหลีกหมุดเหล็กที่พุ่งเข้าใส่ได้อย่างคล่องแคล่ว จากนั้นเมื่อมันเข้าใกล้วอร์เด็นได้ มันก็เหวี่ยงกงเล็บใส่เขาอีกครั้ง
โล่เหล็กได้ถูกยกขึ้นมาป้องกันการโจมตี แต่เมื่อกงเล็บของมันปะทะเข้ากับโล่ มันก็แตกออกมาเป็นเสี่ยงๆจนไม่สามารถใช้งานได้อีก
ตอนนี้ไม่มีโลหะใดล้อมรับเจ้าตัวเล็กอีกต่อไป และสัตว์อสูรเบื้องหน้าก็ทำการโจมตีเขาได้อย่างอิสระ แต่เมื่อมันพยายามจู่โจมอีกครั้ง มันกลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแทงเข้าที่เท้า
ขณะที่สัตว์อสูรก้มลงมอง มีหมุดเหล็กเล่มอื่นที่กำลังปักเท้าอยู่ มันจึงมองออกไปใกล้ๆก็ได้เห็นว่าเอียนฟื้นตัวขึ้นมาแล้ว ชายวัยกลางคนเป็นคนยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อทำการควบคุมหมุดมาปักที่ขาของมัน
[ HP : 7/50 ]
ทันใดนั้น หยดน้ำตาก็ค่อยๆร่วงหล่นลงจากใบหน้าของเจ้าตัวเล็ก ขณะที่สัตว์อสูรตัวนี้เข้าใกล้เขามากพอ แสงจากหินนั้นส่องสว่างจนทำให้เห็นใบหน้าและเสื้อผ้าของมันได้อย่างชัดเจน
อสูรกายที่อยู่เบื้องหน้าของเขา สวมเครื่องแบบโรงเรียนเดียวกัน และถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมือนควินน์ก็ตาม แต่มันก็มีลักษณะที่คล้ายคลึงกันมากกับเขา เจ้าตัวเล็กไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงทำให้ควินน์กลายเป็นสัตว์ประหลาดแบบนี้ ทว่าเขารู้สึกได้จริงๆว่าเจ้าปีศาจตนนี้กับควินน์ เป็นคนๆเดียวกัน
“ฉันทำมันอีกแล้ว ฉันทำร้ายคนอื่นอีกแล้ว” เจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้น
“นายกำลังทำอะไรอยู่!” เอียนตะโกน “ฆ่ามันสิ!”
จากนั้น เอียนก็บีบอัดเก้าอี้เหล็กที่อยู่ใกล้ๆและขว้างแท่งเหล็กแหลมคมใส่มัน โดยคราวนี้หมายเล็งไปที่หัวของอสูรกาย แม่งเหล็กพุ่งออกไปยังจุดหมายที่ทำการโจมตี แต่ก่อนที่จะถึงตัวศัตรู แท่งเหล็กก็ถูกหยุดเอาไว้กลางคัน
“ไม่!” เจ้าตัวเล็กขยับมือเพื่อควบคุมแท่งเหล็กไปในทิศทางอื่น จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างดึงหมุดที่ปักอยู่เท้าของสัตว์อสูรทิ้งไป
อสูรกายในตอนนี้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระอีกครั้ง มันจึงหันไปมองคนสุดท้ายที่โจมตีมันพร้อมๆกับพุ่งเข้าใส่เอียนในทันที
ตัวเอียนเองก็ยังคงตกอยู่ภายใต้ผลของอัมพาต ในตอนแรกที่เขาขว้างแท่งเหล็กออกไป เขาตั้งใจจะเล็งไปที่หัวของมันแต่ดันพลาดเสียก่อน ซึ่งถือว่าเขายังโชคดีที่โดนเท้าของมัน
เมื่อเห็นอสูรกายวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ทุกวินาทีพ้นผ่าน เขาตื่นตระหนกและทำการควบคุมเก้าอี้เหล็กเพื่อเหวี่ยงออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ปีศาจกระหายเลือดทรงพลังมากเหลือเกิน มันแค่ใช้มือของมันปัดเก้าอี้มากมายทิ้งไปก็เท่านั้น
เอียนจึงดึงกริชคู่ใจออกมาเพื่อเตรียมรับมือกับการโจมตี แต่เมื่อเขามองไปเบื้องหน้า อสูรกายก็หายไปจากการมองเห็นของเขา เสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ได้จ้องมองไปยังเพดานโดยที่แผ่นหลังล้มตึงไปกระแทกกับพื้น ซึ่งเมื่อเขาลดสายตามองต่ำลงไป ร่างกายของเขาในตอนนี้ ช่วงเอวนั้นขาดสะบั้นเป็นสองส่วนและเลือดสีแดงสดก็สาดกระเซ็นออกมาจนเจิ่งนองไปทั่ว
ปีศาจกระหายเลือดทำการลากลำตัวส่วนบนของเอียนไปตามโถงทางเดิน เพื่อออกจากบริเวณสนามประลองแห่งนี้ เพราะเกรงว่าศัตรูจะเข้ามารบกวนอาหารของมัน
****
