สีหน้าของนิ่งเป่ยเฉินดูหนักใจ รีบหันกลับมาพูดว่า อาจารย์ลุงทั้งสองท่าน ถ้าไม่อยากตาย ฟังเป่ยเฉินสักครั้ง!
นาย……
ศิษย์พี่……เหมือนเป่ยเฉินจะรู้จักเด็กนี่ เราฟังเขาเถอะ!
เมื่อนิ่งเป่ยเฉินได้ยิน ก็ถึงกับโล่งอก
หันมาทางหลินหยุนแล้วพูดว่า ท่าน พวกเราขอลาก่อน!
พูดพลาง ก็กำลังจะพาทั้งสองคนไป!
ขณะนั้น หลินหยุนกลับเอ่ยปากพูด ได้ยินหลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า ช้าก่อน!
เป็นไปตามคาด นิ่งเป่ยเฉินหยุดลงทันที ท่านยังมีอะไรจะกำชับหรือเปล่า
หลินหยุนพูดว่า พาพวกเขาสองคนไปได้ แต่มีราคาที่ต้องจ่าย!
นิ่งเป่ยเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปทันที สูดหายใจลึก กัดฟันพูดว่า เชิญท่านพูดมาได้เลย!
หลินหยุนพูดว่า สมบัติล้ำค่าหนึ่งชิ้น สมบัติล้ำค่าที่สามารถกลั่นยาได้!
สีหน้าของนิ่งเป่ยเฉินไม่สู้ดีขึ้นมาทันที
การแลกเปลี่ยนนี้ เขาไม่อาจทำให้สำเร็จได้!
ท่าน บนตัวเป่ยเฉินไม่มีสมบัติล้ำค่าขนาดนั้น!
หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบ ไม่เป็นไร แค่นายรับปากก็พอ! คิดได้ละ อย่างน้อยเป็นสมบัติล้ำค่าที่กลั่นยาทองระดับฟ้าก็ได้!
นิ่งเป่ยเฉินหน้าซีดเผือด หันไปมองอาจารย์ลุงทั้งสองคนด้านหลัง แววตาทั้งสองคนฉายแววโมโห
แต่ชายวัยกลางคนหนึ่งในนั้น แววตาวูบไหว แล้วพูดอย่างไม่พอใจ เป่ยเฉิน รับปากเขา!
นิ่งเป่ยเฉินตกใจมาก อาจารย์ลุง นี่……
ชายวัยกลางคนยิ้มเย็นชา แล้วพูดว่า ยอดฝีมือสำนักเต๋าเฉินเซียว นอกจากพวกเราไม่กี่คนนี้ ที่เหลือยังไม่มาถึง!
อันที่จริงเราสองคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเด็กนี่!
ในเมื่อเขาอยากได้สมบัติล้ำค่า งั้นตอบตกลงเขาไปก่อน!
ถ้าเขามีปัญญา ก็ไปเอาที่สำนักเต๋าเฉินเซียว!
ยื้อเวลาเท่านั้น!
มีหรือที่นิ่งเป่ยเฉินจะไม่เข้าใจความหมายนี้
แต่เขายังคงรู้สึกว่าไม่เหมาะสมมาก
ตอนเขากำลังลังเล ชายวัยกลางคนพูดว่า ยังจะรออะไรล่ะ รับปากเขา!
นิ่งเป่ยเฉินพยักหน้าด้วยสีหน้าไม่สู้ดี จากนั้นหันไปมองหลินหยุน ประสานมือทำความเคารพ แล้วพูดว่า ได้ สำนักเต๋าเฉินเซียว รับปากความต้องการของท่าน
คำพูดของเขา จุดชนวนให้คนที่ทำงานในราชสำนักอีกครั้ง
แทบจะทุกคนถึงกับเบิกตาโต ไม่กล้าเชื่อความจริงที่อยู่ตรงหน้า
นี่ยังใช่สำนักเต๋าเฉินเซียว หนึ่งในเก้าสำนักใหญ่ รายชื่ออยู่ในลำดับที่สามหรือเปล่า
ทำไมถึงรับปากความต้องการแบบนี้ได้ ไม่มีใครกล้าเชื่อ!
แต่นี่คือความจริง!
หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า โอเค ในเมื่อรับปากแล้ว งั้นพวกนายไปได้!
นิ่งเป่ยเฉินพยักหน้า โค้งตัวทำความเคารพอีกครั้ง
จากนั้นพาอาจารย์ลุงทั้งสองท่าน เหาะขึ้นไปกลางอากาศ
ทว่าตอนนี้ คนที่โดนโยนไปไกลอย่างอิ่นเผิงกับชื่อถง เห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็ไม่กล้าที่จะเชื่อ แต่ศิษย์พี่เป่ยเฉินกับอาจารย์ลุงทั้งสองท่านไปแล้ว
มีหรือที่พวกเขาจะกล้าอยู่ต่อ หลังจ้องหลินหยุนอยู่นาน ก็รีบตามไปทันที
คนของสำนักเต๋าเฉินเซียว กลับไปด้วยความสลดหดหู่
ส่วนตอนนี้ สายตาที่มองมายังหลินหยุน แปรเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น
ตัวตนของหลินหยุนคือใคร ทำให้ทุกคนพากันคาดเดา
ส่วนพวกนิ่งเป่ยเฉินที่ออกไปไกลแล้ว หลังออกมาจากสำนักกวางยักษ์ได้พันลี้
ชายวัยกลางคนทั้งสองคน รีบถามนิ่งเป่ยเฉินว่า เป่ยเฉิน เหมือนนายรู้จักเด็กนั่น คนนั้นเป็นใครกันแน่ ทำไมขนาดนายยังกลัวได้ถึงขนาดนี้
เมื่อนิ่งเป่ยเฉินได้ยิน จึงสูดหายใจเฮือกอีกครั้ง
ในที่สุดสีหน้าก็เริ่มผ่อนคลายลงบ้าง
ตอนนี้อิ่นเผิงกับชื่อถงพยายามตามมาอย่างสุดกำลัง
อิ่นเผิงไม่ได้บาดเจ็บ เพราะพวกนิ่งเป่ยเฉินที่อยู่ด้านหน้าสามคน ไม่ได้ใช้ความเร็วทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงใช้แรงทั้งหมด ตามเข้ามาจนใกล้
ขณะนั้น เขาได้ยินสิ่งที่อาจารย์ลุงทั้งสองท่านถาม ต่างพากันหันไปมองนิ่งเป่ยเฉิน
นิ่งเป่ยเฉินพูดเบาๆ ว่า อาจารย์ทั้งสองท่าน การที่ผมให้ทั้งสองท่านออกมา เพราะเราไม่สามารถหาเรื่องคนคนนี้ได้เด็ดขาด!
เชื่อว่าจนถึงตอนนี้ อาจารย์ลุงทั้งสองท่าน คงจะพอเดาตัวตนของคนคนนี้ได้แล้วใช่ไหม
เขาเป็น……บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจจริงครับ!
เมื่อได้ยินคำพูดของนิ่งเป่ยเฉิน ชายวัยกลางคนทั้งสองคน ถึงจะพอคาดเดาเอาไว้แบบนี้บ้างแล้ว แต่ก็ถึงกับสูดหายใจเฮือก สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ส่วนอิ่นเผิงกับชื่อถงที่อยู่อีกด้าน ถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจ
มองนิ่งเป่ยเฉินอย่างไม่อยากเชื่อ พูดโพล่งออกมาว่า ศิษย์พี่เป่ยเฉินพูดว่าอะไรนะ คนนั้น……เป็นบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจเหรอ
นิ่งเป่ยเฉินยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพยักหน้าพูดว่า ใช่! บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ ยังจำที่ฉันส่งข่าวบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจถือกำเนิด กลับมายังสำนักเมื่อครั้งก่อนได้ไหม
การต่อสู้ของเขากับหวงฉาว ฉันเห็นกับตาตัวเองเลยนะ!
อย่าว่าแต่เราไม่ใช่ศัตรูของเขาในเมืองกวางยักษ์เลย
ถึงเอาชนะเขาได้
ข้างกายเขาก็ต้องมีผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่งอยู่แน่นอน
ดังนั้น!
ต้องรีบออกมาก่อน เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด สำหรับพวกเรา!
ดูสิ!
เราออกมาแล้ว สำนักกวางยักษ์ ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้!
ถึงแม้จะอยู่ในเมืองกวางยักษ์!
ชายวัยกลางคนทั้งสองคนสีหน้าหนักใจเป็นอย่างมาก
ส่วนอิ่นเผิงกับชื่อถง เหมือนตกใจจนช็อกไปแล้ว
สีหน้าของอิ่นเผิงซีดมาก เบิกตาโตมองนิ่งเป่ยเฉิน แล้วพูดว่า ศิษย์พี่เป่ยเฉิน คนนั้น……เป็นบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจจริงเหรอ นี่มัน……
เขาไม่อยากเชื่อจริงๆ
นิ่งเป่ยเฉินพูดว่า จริงสิ!
หนึ่งในชายวัยกลางคนสูดหายใจลึก ส่งเสียงหึออกมา แล้วพูดว่า บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจแล้วยังไง อย่าบอกนะว่าบุตรอริยสัจอย่างเขา จะกล้ามาเอาสมบัติล้ำค่าที่สำนักเต๋าเฉินเซียวของเรา
ถึงเขาจะกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าหรอก!
คิดว่าคนสำนักเต๋าเฉินเซียวรังแกได้ง่ายๆ เหรอ
ตลก!
นิ่งเป่ยเฉินไม่ได้พูดอะไรต่อ
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จึงเหาะขึ้นไปบนฟ้าต่อ
ส่วนที่เมืองกวางยักษ์ในตอนนี้
หลินหยุนยืนอยู่กลางอากาศ สายตามองไปทางสำนักกวางยักษ์
เป็นชายวัยกลางคนสองคนเช่นกัน ข้างๆ คือฉวี่เทียนซินที่ตามมาทีหลัง
เขาเคยเห็นความแข็งแกร่งของหลินหยุน ที่จวนของตัวเองแล้ว
ดังนั้นเขาจึงรีบแจ้งผู้อาวุโสยาทองระดับหกทั้งสองท่าน
จะให้ลงมือพร้อมกัน เพื่อจัดการหลินหยุน
แต่คนของสำนักเต๋าเฉินเซียวจะลงมือก่อน เขาจึงไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงคือ สำนักเต๋าเฉินเซียวมียอดฝีมือยาทองระดับหกสองคนเหมือนกัน ร่วมมือกันก็ยังแพ้ยับเยินคามือหลินหยุน
นี่ทำให้เขาเหลือเชื่อจริงๆ
แต่เรื่องเหลือเชื่อ ยังเป็นเรื่องรอง
คนเก่งไร้เทียมทานของสำนักเต๋าเฉินเซียว อย่างนิ่งเป่ยเฉินก็ปรากฏตัวออกมา
แต่หลังจากนิ่งเป่ยเฉินปรากฏตัวออกมา สิ่งแรกที่ทำคือชดใช้ความผิด!
ชดใช้ความผิดให้คนที่ทำร้ายศิษย์น้องของตัวเองสองคน ทำร้ายอาจารย์ลุงทั้งสองคนของตัวเอง และตบหน้าสำนักของตัวเอง
ถึงขนาดที่สุดท้าย ต้องชดใช้ด้วยสมบัติล้ำค่าหนึ่งชิ้น ก็ไม่เสียดาย เพื่อทำให้อีกฝ่ายหายโกรธ!
นี่เหลือเชื่อเกินไปจริงๆ!
อีกทั้งดูท่าแล้ว เหมือนนิ่งเป่ยเฉินจะรู้จักคนนี้ด้วย
งั้นคนนี้……คือใครกันแน่
เมื่อรวมกับท่าทางของนิ่งเป่ยเฉิน บวกกับผลการฝึกตนที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานของหลินหยุน บวกกับที่มาอันลึกลับเป็นอย่างมากของเขา……
เป็นตัวตนหนึ่ง ที่เสมือนจริงมาก!
ไม่มีใครเป็นคนโง่!
ถ้าถึงตอนนี้แล้วยังเดาไม่ออก งั้นพวกเขาคงไม่ต้องเป็นยอดฝีมือด้านนี้แล้ว!
