ตอนที่ 1707 เจ็บยิ่งกว่าฆ่า (3)
จากที่ไม่ต้องระวังก็จะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจ!
ตีจูเก๋ออินให้ตายเขาก็ไม่คิดว่าความแค้นส่วนตัวของเขาจะสร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้ให้กับวิหารมังกร รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยความกังวลและไม่สบายใจ
โชคร้ายที่จวินอู๋เสียไม่ให้เขามีเวลาคิด
“ประมุขน้อยจูเก๋อจะฆ่าหรือจะปล่อย ทั้งหมดขึ้นอยู่กับท่าน ข้าจะรอการตัดสินใจของท่าน” จวินอู๋เสียพูดอย่างสงบนิ่ง ดูราวกับท้อใจหมดหวังไปแล้ว จนปัญญาและจำยอมอย่างสมบูรณ์
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้คนจำนวนมากรู้สึกกังวลสายตาที่พวกเขามองจูเก๋ออินยิ่งแข็งกร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเองจูเก๋ออินก็ถูกผลักให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดทันที
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมาทำให้เขาร้อนรนในสมองขาวโพลนไปหมด
ตอนนั้นเองเฟยเหยียนที่เล็งจังหวะนั้นเอาไว้แล้ว ก็รีบกระโดดขึ้นไปบนเวทีประลอง แล้วเอาตัวเองไปยืนขวางระหว่างจูเก๋ออินและเยว่อี้ พร้อมกับมองไปที่ทุกคนด้วยรอยยิ้ม
“เข้าใจผิดนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ตอนประลองมันก็มีพลาดกันได้ นายน้อยของข้าไม่ได้จงใจจะทำให้สหายจากวิหารเงาจันทราต้องลำบากหรอก น้องชายท่านนี้ ทำไมต้องพูดซะน่าเวทนาขนาดนั้น? นายน้อยแค่ล้อเจ้าเล่นเท่านั้นเอง”
พูดจบเฟยเหยียนก็หันไปมองจูเก๋ออิน
จูเก๋ออินนิ่งงันเล็กน้อยในหัวเขายังคงมีเสียงอื้ออึงวนเวียนอยู่ เขาไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ตอนนี้สิ่งเดียวเขาสนใจก็คือการกระทำของเขาได้นำวิกฤตมาสู่วิหารมังกร
ต้องรู้ว่าที่นี่มีศิษย์ของสิบสองวิหารทั้งหมดอยู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนิดหน่อย ก็จะไปถึงหูของประมุขทุกคนของสิบสองวิหารอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น เขาได้ดูแคลนเฉียวฉู่จากวิหารปีศาจเพลิงอย่างเปิดเผยโดยไม่ไว้หน้าเลยสักนิด เช่นนี้เกรงว่าวิหารปีศาจเพลิงอาจจะคิดว่าวิหารมังกรกำลังคิดจะไล่ตามพวกเขา
เขาได้ปลูกเมล็ดพันธุ์อันเลวร้ายให้กับวิหารมังกรโดยไม่รู้ตัวแม้แต่จูเก๋ออินก็ทนรับไม่ได้!
การที่เฟยเหยียนเข้ามาขัดจังหวะอย่างกะทันหันเช่นนี้และสมองของจูเก๋ออินก็ไม่ทำงาน พอเห็นเฟยเหยียนขยิบตาให้เขา จูเก๋ออินที่คิดไม่ทันก็พูดออกมาอย่างแข็งทื่อว่า “ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด ข้าแค่ล้อคนของวิหารเงาจันทราเล่นเท่านั้น เฟยเหยียน เจ้ารีบช่วยคุณชายเยว่เร็ว”
เฟยเหยียนพยุงตัวเยว่อี้ที่อยู่ในสภาพกึ่งหมดสติขึ้นมาและเรียกศิษย์อีกสองคนของวิหารมังกรมาแบกเยว่อี้ลงไปจากเวทีประลอง
เลือดสีแดงสดเปื้อนเป็นทางตามเส้นทางที่เยว่อี้ถูกแบกไปทำให้เกิดรอยสีแดงขัดตาบนพื้น
“น้องชายข้าส่งศิษย์พี่ของเจ้าให้เจ้าแล้ว รีบกลับไปเถอะ เรื่องเข้าใจผิดวันนี้ก็อย่าใส่ใจเลย นายน้อยข้าแค่ชอบล้อเล่นเท่านั้น” เฟยเหยียนมาตรงหน้าจวินอู๋เสียและทำเป็นแสดงความเป็นมิตร
จื่อจินรีบเข้าไปประคองเยว่อี้มือของนางเต็มไปด้วยเลือดทันทีที่สัมผัสตัวเขา ดวงตาของนางแดงก่ำทันที
“เอาล่ะจบเรื่องแล้วนะ” เฟยเหยียนหัวเราะด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ ขณะเดียวกันก็แอบส่งสายตาให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย
หลังจากที่เยว่อี้ถูกแบกลงจากเวทีประลองจูเก๋ออินก็ลงมาเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเอาแต่มองตรงไปข้างหน้า แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาจากทุกด้าน
จูเก๋ออินพยายามมองข้ามสายตาทิ่มแทงพวกนั้นอย่างเต็มที่และเร่งฝีเท้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวจนเกือบจะกลายเป็นวิ่งเพื่อหนีออกจากสายตาของทุกคน
เฟยเหยียนพาคนของวิหารมังกรตามไปด้วย
แต่การจากไปของพวกเขาไม่ได้ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้นเลย
ตอนที่ 1708 เจ็บยิ่งกว่าฆ่า (4)
รอบๆเวทีประลองเงียบกริบกลิ่นคาวเลือดยังลอยแตะจมูกของทุกคน รอยเลือดที่ทอดยาวจากด้านบนเวทีลงมาถึงด้านล่างดึงดูดสายตาของทุกคนโดยไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้
[ล้อเล่น?เข้าใจผิด?]
[วิหารมังกรที่พูดคำเหล่านั้นนั่นแหละที่ล้อเล่นแล้ว!]
พวกเขาไม่ใช่คนโง่และไม่ได้ตาบอด
การกระทำของจูเก๋ออินที่ต้อนเยว่อี้จนจนมุมนั้นมันใช่เรื่องล้อเล่นที่ไหนกัน
เป็นเพราะสายตาจับจ้องของทุกคนต่างหากเขาถึงได้รู้สึกตัวไม่ทำเรื่องใหญ่ไปกว่านี้ และรีบปัดเรื่องให้จบอย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้ทุกคนต่างแอบรู้สึกโชคดีที่ไม่ได้โง่ต่อไปมากกว่านี้ แต่พบความหยิ่งยโสจองหองของวิหารมังกรแล้ว ทำให้วิหารมังกรต้องยับยั้งตัวเองลงบ้าง ไม่เช่นนั้น หากวันนี้คนของวิหารเงาจันทราถูกจูเก๋ออินฆ่า วันหน้าก็อาจจะถึงคราวของพวกเขา
“เกิดอะไรขึ้น?”ผู้อาวุโสคนหนึ่งของวิหารจิงหงวิ่งเข้ามาพร้อมกับกลุ่มลูกศิษย์ เดิมทีการประลองบนเวทีนี้ก็เพื่อดึงดูดความสนใจของศิษย์จากสิบสองวิหาร ศิษย์ของวิหารจิงหงจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ
ผู้อาวุโสของวิหารจิงหงเดินเข้ามาก็เห็นคราบเลือดจำนวนมากบนเวทีประลองเขาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ!
เลือดขนาดนั้นไม่ใช่อาการบาดเจ็บเล็กๆแล้ว!
ความไม่สบายใจผุดขึ้นในใจของผู้อาวุโสวิหารจิงหงไม่ว่าจะเป็นศิษย์ของวิหารไหนก็ตาม หากเกิดเรื่องขึ้นที่วิหารจิงหง วิหารจิงหงก็จะถูกลากเข้าไปเกี่ยวด้วย นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาอยากเห็น
ไม่นานผู้อาวุโสของวิหารจิงหงก็สังเกตเห็นเยว่อี้ที่ถูกประคองโดยจื่อจินเขารีบเข้ามาถามอย่างร้อนรนว่า “น้องชายผู้นี้เป็นอย่างไรบ้าง? บาดเจ็บหนักมากเลยนี่ งั้นก็รีบพาเขากลับห้องเถอะ ข้าจะสั่งให้คนไปดูอาการบาดเจ็บของเขาเดี๋ยวนี้”
จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นมองผู้อาวุโสแห่งวิหารจิงหงที่ดูท่าทางกังวลอย่างมากนางพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า “ไม่รบกวนวิหารจิงหงให้ต้องหนักใจหรอก คนของเรา พวกเราจะดูแลเอง ส่วนที่ว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น”
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วพลางเหยียดยิ้ม
“ผู้อาวุโสรีบร้อนมาเช่นนี้ไม่ใช่รู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?”
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้ผู้อาวุโสของวิหารจิงหงตัวแข็งทื่อเขาไม่คิดว่าผู้เยาว์ตัวเล็กๆบอบบางจะพูดจิกกัดได้เจ็บเช่นนี้
อันที่จริงเขาได้รับรายงานจากศิษย์วิหารจิงหงก่อนหน้านี้แล้วว่าจูเก๋ออินและเยว่อี้แห่งวิหารเงาจันทราประลองฝีมือกัน แต่เขาไม่ได้สนใจมากนัก จนกระทั่งศิษย์ของวิหารมารโลหิตวิ่งมาบอกพวกเขาว่ามีคนกำลังจะถูกฆ่า ผู้อาวุโสของวิหารจิงหงถึงได้นั่งไม่ติดและรีบพาคนมาที่นี่
แม้ว่าวิหารจิงหงไม่อยากให้ใครตายในอาณาเขตของพวกเขาแต่พวกเขาก็ไม่อยากทำให้วิหารมังกรโกรธ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดที่จะสอบสวนเรื่องนี้ แต่กลับเบี่ยงเบนความสนใจของทุกคนแทน
คิดไม่ถึงเลยว่าเจตนาของพวกเขาจะถูกจวินอู๋เสียเปิดเผยออกมาอย่างไม่ไว้หน้าเช่นนี้
ใบหน้าของผู้อาวุโสถึงกับแข็งค้าง
“จื่อจินพาเยว่อี้กลับ” จวินอู๋เสียไม่มองผู้อาวุโสของวิหารจิงหงอีก แต่หันกลับและเดินไปตามทางที่นางมา
ผู้อาวุโสของวิหารจิงหงมองด้านหลังของพวกจวินอู๋เสียที่เดินจากไปพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาไม่ชอบคำพูดจิกกัดของวิหารเงาจันทราเลย
“พวกเด็กวัยรุ่นนี่นะก็มีผิดพลาดกันได้บ้าง พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องเครียด กลับห้องไปพักผ่อนก่อนเถอะ” ผู้อาวุโสแห่งวิหารจิงหงไม่คิดอะไรมาก แค่อยากจะให้เรื่องบรรเทาลง แต่สายตาที่คนมองเขากลับแปลกๆไป
