Legend of the mythological genes – ตอนที่ 260

ตอนที่ 260 หัวใจที่กระจ่างจักเห็นธรรมชาติ-เห็นแจ้งถึงความ
ว่างเปล่า 2
ภายใต้แสงจันทร์ที่หนาวเย็นเลือดสาดกระเซ็นทั่วทุกที่
เขายืนอาบน้ำเลือดใต้แสงจันทร์ สีหน้าดุร้ายและโหดเหี้ยมปรากฏ
บนใบหน้าของเฟิงหลิน
ตอนนี้เขาเป็นลิงหินและหลังจากได้รับการกระตุ้นด้วยเลือดสด
สัญชาตญาณเขาก็เพิ่มขึ้น ปราณไร้ขอบเขตท่วมท้นในหัวใจของเขา
ตาสีทองของเขาถูกย้อมด้วยสีแดงเลือดนก ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไร
มากไปกว่าที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเขา
กลิ่นเลือดที่ลอยเข้าไปในจมูกเป็นกลิ่นที่อร่อยและสดใหม่
ดูเหมือนว่าเฟิงหลินจะกลายเป็นปีศาจร้ายที่ทำลายโลก เขายังคง
คำราม กลิ่นอายของเขาเติบโตขึ้นอย่างน่ากลัว
หมาป่ ายังอยู่รอบตัวเขา พวกมันส่งเสียงคำรามต่ำและสัญชาตญาณ
ของพวกมันเตือนว่ามีอันตราย ดวงตาสีเขียวของพวกมันจ้องมองที่
ร่างผอมของลิงหิน แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เขา
เฟิงหลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มสั่นและขน
ของเขาตั้งตรง
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
แสงดาวนั้นไหลเข้าสู่ตัวเขาด้วยความเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เร็ว
กว่าเมื่อเทียบกับราชาลิงแก่และราชาหมาป่ าเมื่อพวกนั้นดูดซับ
พลังงานจากดาว
ปราณสีดำหนาเริ่มเปล่งออกมาจากเฟิงหลิน
นี่คือปราณปีศาจ!
อย่างไรก็ตาม ปราณปิศาจนี้ดูแตกต่างไปจากของราชาหมาป่ าและ
ราชาลิงแก่ ปราณปิศาจนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายโหดเหี้ยมที่ไม่เปลี่ยน
แปลงแม้กาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด แม้ว่าตำแหน่งของดวงดาว
จะเปลี่ยนไป แต่ท้องฟ้าก็ไม่สามารถปกปิดดวงตาของซุนหงอคงได้
กลิ่นอายนั้นช่างน่ากลัว เมื่อมันแผ่ออกไปด้านนอกเสียงคำรามดัง
ขึ้นจากภายในภูเขา สัตว์ประหลาดทุกประเภทตื่นขึ้นมาและต่างก็
หนีไปด้วยความตื่นตระหนก
ปีศาจคืออะไร?
หากไม่มีมนุษย์ สิ่งมีชีวิตนั้นคือปีศาจ!
ปัจจุบันในร่างนี้ จิตใจของเฟิงหลินนั้นเป็นมนุษย์ แต่ร่างกายของเขา
เป็นปีศาจ ในภูเขาผลไม้ที่ปีศาจต่อสู้กันทุกวันเพื่อความอยู่รอด
สัญชาตญาณที่ดีที่สุดของเขาก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ในที่สุดภายใต้การ
โจมตีของเหล่าปีศาจหมาป่า
จุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้น กลิ่นอายโหดเหี้ยมในใจของเขาก็ปะทุออกมา
อย่างสมบูรณ์
ลิงเหล่านั้นในป่ าสั่นสะท้าน ไม่มีใครรู้จักเฟิงหลิน ไม่มีใครคาดคิด
ว่าเขาผู้ซึ่งถูกปฏิเสธอยู่ตลอดเวลาจริง ๆ แล้วจะน่ากลัวมากขนาดนี้
ปีศาจลิงอาบด้วยเลือด เขาซึมซับแก่นแท้ของดวงจันทร์และดวงดาว
อย่างไม่หยุด ซึ่งทำให้พลังปีศาจของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
ปีศาจหมาป่ าเหล่านั้นต่างก็เริ่มคำราม ความรู้สึกถึงอันตรายเพิ่มมาก
ขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นพวกมันก็ง้างกรงเล็บและยิงลูกบอลสีดำระเบิด
ออกมา ต้องการที่จะเผาปีศาจลิงนี้
ร่างของปีศาจลิงถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีดำ แต่หมาป่ าเหล่านั้น
ไม่ได้มีเวลาหายใจ เมื่อเปลวไฟสีดำระเบิดออก
ครู่ต่อมาปีศาจลิงก็เดินออกมาโดยไม่บาดเจ็บ ปราณปีศาจรอบ ๆ ลิง
นั้นขยายขึ้นและหนาขึ้น
เขาคำรามอย่างรุนแรง ดวงตาแดงก่ำของเขาจ้องมองปีศาจหมาป่ า
และพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือด
เสือปีนเขา!
แม้ว่าเฟิงหลินจะเป็นลิง แต่ตอนนี้ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปเป็นภาพ
เสือในทันที การโจมตีทั้งดุเดือดและรวดเร็ว เขาเป็นเหมือนเสือ
โคร่งทำลายล้างหมาป่ าที่ดุร้าย
ปีศาจหมาป่ าเหล่านั้นถูกส่งลอยกระเด็นไปในอากาศและกระดูก
ของพวกมันก็แหลกละเอียดด้วยความเจ็บปวด จริง ๆ แล้วพวกมัน
ไม่สามารถทนได้แม้แต่การโจมตีครั้งเดียว
กระดูกส่วนหัวของพวกมันแข็ง แต่เอวคือจุดอ่อนของพวกมัน
แม้ว่าธรรมชาติของปีศาจในหัวใจของเฟิงหลินนั้นได้รับการกระตุ้น
แต่เขาก็ยังไม่ได้สูญเสียตัวเองไปอย่างสิ้นเชิง ปราณโหดเหี้ยมใน
หัวใจของเขาพุ่งออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ในขณะที่เขาเต็มไปด้วย
ความต้องการสังหาร
ลิงหินไม่ใช่มนุษย์!
ในขณะนี้เขากลายเป็นลิงปีศาจที่เกิดจากสวรรค์และโลกอย่างแท้จริง
เขายังคงโจมตีปีศาจหมาป่ าเพื่อฆ่า
ฝูงของหมาป่าอยู่ในความโกลาหลเนื่องจากการบาดเจ็บล้มตายของ
พวกมันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
สถานการณ์ที่เป็นอันตรายของลิงลดลงทันที
แรงกดดันต่อราชาลิงแก่นั้นก็ลดน้อยลงเช่นกัน ด้วยผู้ช่วยอย่างเฟิง
หลิน ในที่สุดราชาลิงแก่ก็สามารถมีสมาธิและไม่ถูกรบกวน
ลิงแก่ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของมันออกมา ปราณดาบเปล่งประกาย
ห่อหุ้มราชาหมาป่าเขียวทันที
ชิ้ง ๆ ๆ
เลือดสดไหลออกมาจากช่องระหว่างเกราะที่ครอบคลุมร่างของราชา
หมาป่ า แม้ว่าบาดแผลทั้งหมดที่ราชาหมาป่ าโดนจะเพียงแค่แผลเล็ก ๆ
เท่านั้น หากอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเหล่านี้ยังคงสะสมอยู่ ในที่สุดมัน
ก็อาจกลายเป็นภัยคุกคามต่อชีวิตของมันได้ มันทนไม่ไหวที่จะเห็น
เฟิงหลินสังหารฝูงของมันอีกต่อไป
มันยังคงกรีดร้อง “กลับมีปีศาจลิงซ่อนอยู่ในขยะเผ่าลิงของเจ้า เจ้า
เล่ห์เสียจริง!”
ราชาลิงแก่ยิ้มเหยียดหยาม ไม่เปิดเผยที่มาของเฟิงหลิน ในความเป็น
จริงมันกลับเพิ่มพลัง กลิ่นอายของดาบเย็นภายในเพราะมันต้องการ
กำจัดราชาหมาป่า
ยิ่งมีเจตนาฆ่าในใจมากเท่าไหร่ดาบก็ยิ่งรวดเร็วเท่านั้น
ดาบร่ายรำของลิงขาว! แม้ว่ามันจะเป็นปีศาจ แต่ก็มีกลิ่นอายอมตะ
ในดาบ การฟันดาบของมันนั้นไม่มีตัวตนและไม่มีใครหยั่งรู้
แม้ว่าราชาหมาป่ าจะมีเกราะที่สร้างขึ้นจากแก่นของดวงจันทร์ มันก็
ไม่ได้ไร้จุดอ่อน
การโจมตีด้วยดาบทำให้บาดแผลปรากฏบนร่างกายและกลิ่นอาย
ของมันก็อ่อนแอลงเรื่อย ๆ
เห็นได้ชัดว่าราชาลิงนี้พยายามฆ่าราชาหมาป่ าและใช้พลังทั้งหมด
ของมัน มันต้องการฆ่าราชาหมาป่าเพื่อกำจัดต้นตอของปัญหาใน
อนาคตทั้งหมด
ปราณดาบอาละวาด การบาดเจ็บของราชาหมาป่าก็ทวีความรุนแรง
ขึ้นและในที่สุดมันก็รู้สึกกลัว
หมาป่าปีศาจในฝูงมันถูกสะกดข่มโดยเฟิงหลิน มันเสียโอกาสได้รับ
ชัยชนะ จากพลังมันอย่างเดียว มันไม่อาจเอาชนะราชาลิงแก่ได้
เหตุผลว่าทำไมลิงขยะเหล่านั้นสามารถครองป่ าท้อได้ก็เพราะฐาน
บ่มเพาะของราชาลิงแก่
ราชาหมาป่ าคิดว่าราชาลิงแก่ใกล้ตายแล้วและมันก็คว้าโอกาส
น่าเศร้า การปรากฏตัวของลิงปีศาจอีกตัวได้ทำลายแผนมัน!
ราชาหมาป่ ารู้สึกหากมันไม่หนีตอนนี้ มันจะไม่อาจหนีได้อีก
การสามารถเป็นราชาปีศาจได้หมายถึงมันมีประสบการณ์การต่อสู้
และผ่านอันตรายมามาก ความฉลาดของมันเหนือกว่าเผ่ามัน
ราชาหมาป่าเขียวสามารถเห็นว่าลูกน้องมันบาดเจ็บสาหัสกันมาก
มันตัดสินใจและส่งเสียงหอนยาว
“ไป!” ฝูงหมาป่าถูกฆ่าตายง่าย ๆ โดยเฟิงหลิน และหมาป่าที่รอดก็
หวาดกลัว หากมันไม่ใช่ความจริงว่าพวกมันกลัวราชา พวกมันคง
หนีไปนานแล้ว
เมื่อได้ยินคำสั่ง ฝูงหมาป่ าก็ถอยทันที หนีไปอย่างรวดเร็ว
ราชาหมาป่าเขียวไม่มีทางเลือกนอกจากล่าถอยหลังกองกำลังตน
เสียหาย
“เจ้าจะไปไหน?” ราชาลิงแก่พบโอกาสปลิดชีพราชาหมาป่า มันจะ
ยอมได้ยังไง?
มันยังรู้ว่ามันคือราชาตนเดียวในเผ่าลิง ไม่มีลิงอื่นที่มีศักยภาพพอ
อายุขัยมันใกล้สิ้นสุดแล้ว หากมันไม่จบชีวิตศัตรูตอนนี้ เผ่ามันคงถูก
ถอนรากแน่
ราชาลิงแก่ดูดซับแก่นแท้ของดวงดาวอย่างบ้าคลั่งและปล่อยปราณ
ดาบใส่ราชาหมาป่ าเขียว มันรุนแรงมาก ความชิงชังนี้จะถูกลบด้วย
ความตายเท่านั้น
แต่ทว่า ราชาหมาป่าก็เจ้าเล่ห์เกินจินตนาการ
ราชาหมาป่าแผดเสียงและครู่ต่อมา หมาป่าปีศาจสิบตัวก็พุ่งใส่ราชา
ลิงแก่
“ตาย!” ราชาลิงแก่คำราม แสงดาบกวาดออกไป ฟันหนึ่งในหมาป่ า
ปีศาจเป็นสองเสี่ยง
แต่ทว่า หมาป่าตัวอื่นก็ร่วมมือกันและกัดใส่ส่วนต่าง ๆ ของราชาลิง
ขาและมือมันถูกจำกัด ตอนนี้มันไม่อาจไล่ตามราชาหมาป่ าได้
เมื่อราชาลิงแก่บดขยี้หัวหมาป่ าเหล่านี้จนหมด ราชาหมาป่ าเขียวก็
หนีไปไกลแล้ว
เฟิงหลินไม่ไล่ตาม
ตอนนี้ เขาแค่ลิงปีศาจตนเดียวและมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะต่อกรกับ
ราชาปีศาจ หากเขาไล่ตามราชาหมาป่า เขาคงตายแน่
ท้ายที่สุด ศพก็เกลื่อนทั่ว ฝูงหมาป่าหนีไปขณะที่ลิงก็เสียหายแม้จะ
ชนะ
แต่ทว่า มันยังไม่สรุป
ดวงตาสีแดงเข้มในความมืดขยับห่างออกไป แต่เสียงโหยหวนยังไม่
หยุด ฝูงหมาป่าต้องกลับมาล้างแค้นแน่
แสงสีแดงในดวงตาเฟิงหลินค่อย ๆ จางหายไปเมื่อปราณโหดเหี้ยม
สลาย
เขาขมวดคิ้ว เขาสามารถจำได้ชัดตอนราชาหมาป่าเขียวหนี มันจ้อง
เขาด้วยจิตสังหาร
การคุกคามด้วยสายตา
“ข้าจะกลับมา”
เฟิงหลินรู้ว่าราชาหมาป่าเขียวหมายตาเขา เขาเพิ่งสร้างศัตรูที่ทรง
พลัง
ศพของลิง เลือดของหมาป่ า..ทั่วพื้นเต็มไปด้วยพวกมัน ป่ าท้อเซียน
แสนสงบสุขเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด
เหล่าลิงร่ำไห้
หลังจากนั้น เมฆดำในอากาศก็สลาย แสงดวงอาทิตย์ส่องลงมาเหมือน
แสงดาบเทวะที่กำจัดความมืด
เฟิงหลินหรี่ตาและจ้องไกลออกไป
(รุ่งอรุณมาถึงแล้ว!)
…
จ๋อม จ๋อม!
หินตกลงทะเลสาบและสร้างระลอกน้ำ
น้ำตกเทลงจากผาสูงหลายพันฟุต ทำให้เกิดเสียงดังขณะไอน้ำใน
อากาศโชยใส่หน้า
บนยอดหินใหญ่ในถ้ำ ลิงเปื้อนฝุ่นนั่งตรงนั้น จ้องมองน้ำตกสง่างาม
ตรงหน้า
หากมันไม่ใช่ว่าเขารู้เกี่ยวกับบันทึกตำนาน ใครจะรู้ว่ามีอีกโลกหลัง
ม่านน้ำตก?
มันเป็นดินแดนเทพประทานของภูเขาผลไม้
อีกโลกหนึ่งภายในถ้ำม่านน้ำตก
มีความลับอะไรในนั้น?
บันทึกแยกเป็นหลายส่วน เฟิงหลินรู้แค่ว่าซุนหงอคงผ่านม่านน้ำตก
ด้วยการกระโดดครั้งเดียวและสามารถเข้าไปได้
แต่จากการสังเกตของเฟิงหลิน น้ำหนักของน้ำตกประมาณหมื่นชั่ง
ผลกระทบสูงเกิน สามารถบดขยี้หิน แล้วลิงอย่างเขาจะข้ามไปได้
ยังไง?
บันทึกตำนานนั้นเรียบง่ายเกินไป มันไม่ได้บันทึกข้อเท็จจริงทั้งหมด
ไว้
มีสิ่งซ่อนเร้นมากมาย
ใครก็สามารถเป็นราชาลิงได้หลังกระโดดผ่านม่านน้ำตกในถ้ำ มัน
ง่ายจะพูด แต่จะทำได้ยังไง?
เฟิงหลินจมในความคิดลึก
ทันใดนั้น เขาก็ตื่นขึ้นขณะมองหลังเขา
“เจ้าอยู่ที่นี่เอง ตามคาดของลิงหินที่ถือกำเนิดโดยสวรรค์ สัมผัสเจ้า
เฉียบแหลมมาก เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตเซียนทั่วไป ข้าได้ปกปิดกลิ่นอาย
ข้าแล้ว แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะยังสัมผัสได้” ลิงแก่ขนขาวเดินมา ครั้งนี้
กลิ่นอายน่าประทับใจของราชาปีศาจคืนก่อนไม่อาจสัมผัสได้เลย
หากเฟิงหลินไม่เห็นเอง ทุกอย่างคงเหมือนฝัน
ราชาลิงแก่เดินมาข้างเฟิงหลินและนั่งลง ดวงตามันสงบ จ้องเฟิงหลิน
ด้วยท่าทางอ่อนโยนราวกับผู้อาวุโสกำลังมองเด็ก
เฟิงหลินขมวดคิ้ว เขาสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเน่าเปื่อยจากราชา
ลิงแก่ มันเหมือนต้นไม้โบราณที่กำลังใกล้ตาย ราชาลิงแก่ดูแก่กว่า
เดิม เหมือนมันสามารถตายได้ตลอดเวลา
หัวใจเฟิงหลินสั่นคลอน
ราชาลิงแก่นี้มีรูปร่างแย่มาก มันกำลังจะตายจากวัยชรา!
เดิมมันก้าวเข้าโลงศพไปแล้ว การระเบิดพลังเพื่อสู้เมื่อวานจะไม่มา
พร้อมกับราคาได้ยังไง?
ด้วยร่างชราเช่นนั้น มันต้องสู้และปราบราชาหมาป่ าเขียววัยหนุ่ม
เห็นได้ชัดว่าลิงแก่เผาพลังชีวิตที่เหลือเพื่อปลดปล่อยพลัง!
แม้จะเป็นแค่การเดา พลังวิญญาณของเฟิงหลินก็ทำให้เขาเดาได้ใกล้
กับความจริง
“ลิงหิน ขอบคุณเจ้าที่ช่วยเผ่าข้า” ลิงแก่พูดอย่างอ่อนโยน ดูเหมือน
จะมีความคาดหวังในสายตามัน ราวกับมันกำลังจ้องสมบัติหายาก
เฟิงหลินพยักหน้า แต่ไม่แสดงอารมณ์นัก
“ลิงหิน แม้เจ้าจะไม่มีพ่อแม่และเกิดมาด้วยการเลี้ยงดูของสวรรค์ เจ้า
ก็ยังเป็นเผ่าลิง ทำไมเจ้าไม่อยู่ร่วมกับเราละ? หลังข้าตาย เจ้าจะกลาย
เป็นราชาลิงตนใหม่!” ลิงชราเปลี่ยนเรื่อง
ผลประโยชน์เช่นนั้นเชียว?มันเหมือนลิงชรากลัวว่าเฟิงหลินจะไม่
เห็นด้วย
“อืม?” เฟิงหลินลังเล
เขามักระวังเสมอ รู้ว่าไม่มีอะไรฟรี ๆ
เขาแค่คนนอก ต่อให้ราชาลิงแก่สนใจกับพลังของลิงหิน มันก็เป็นไป
ไม่ได้ที่จะมอบตำแหน่งราชาให้โดยตรง? ควรมีเจตนาอื่นซ่อนเร้นอยู่
เฟิงหลินไตร่ตรอง
ก่อนหน้านี้ตอนเขาพยายามกระโดดข้ามม่านน้ำตกเพื่อกลายเป็น
ราชาลิง เขาทำไม่สำเร็จและได้รับการเย้ยหยันจากลิงอื่น
ตอนนี้ ราชาลิงแก่ริเริ่มส่งบัลลังก์ให้เขาแล้ว มันรู้สึกเหมือนวินาทีที่
เฟิงหลินยื่นมือออกไป เขาจะสามารถได้รับบัลลังก์ นี่ทำให้เขาลังเล
บางสิ่งที่ได้รับง่ายเกินไปจะหายไปง่าย ๆ
เฟิงหลินชัดเจนถึงจุดนี้ เขาเลือกเงียบ
เมื่อเห็นเฟิงหลินไม่เสียเหตุผลกับข้อเสนอเช่นนั้น ลิงแก่ก็พยักหน้า
พอใจ
“เจ้ารู้ไหมว่าเผ่าลิงเราเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์และถือเป็นเผ่าที่
แปลกประหลาดของสามอาณาจักร เราไม่เป็นเผ่าแมลงหรือเผ่าใหญ่
เราคล้ายกับมนุษย์แต่ไม่ใช่มนุษย์ ไม่มีอะไรจำกัดเรา ท่ามกลาง
สิ่งมีชีวิตมากมายบนโลก เผ่าลิงเป็นเผ่าพิเศษ” ราชาลิงแก่พูด เผย
ความลับที่น้อยคนจะรู้
เฟิงหลินพยักหน้าเงียบ ๆ ราชาลิงแก่นี่มีความรู้มากพอสมควร
“มันเป็นอย่างนั้น เผ่าลิงกำเนิดในต้นไม้และหน้าผา คล้ายกับนก แต่
เรามีความสามารถเป็นสัตว์เดินได้ แม้เราจะไม่ต้องเดินด้วยสี่ขา เรา
ก็ไม่มีศัตรูตามธรรมชาติและสามารถอาศัยในป่าท้อได้โดยไม่ต้อง
รออาหารหรือเสื้อผ้า ภูเขาผลไม้เหมือนโลกแยก มีสัตว์ป่ าและนก
ทุกชนิดที่นี่ แต่เผ่าลิงก็ยังเหมาะสมจะอยู่ที่นี่ แต่น่าเศร้าเมื่อเวลาผ่าน
ไป นี่กลายเป็นเรื่องร้าย การไม่มีศัตรูจึงทำให้ลิงไม่เชี่ยวชาญการ
ต่อสู้ พวกมันค่อย ๆ เสียสัญชาตญาณของสัตว์ป่าและขาดแรงจูงใจ
ในการบ่มเพาะ”
“สัตว์อื่น ๆ ที่อาศัยด้วยกฎแห่งป่ าจึงแข็งแกร่งขึ้น พวกมันสู้กัน
ต่อเนื่องและผลลัพธ์ก็ทำให้พลังพวกมันเหนือกว่าเผ่าลิง เพื่อเอาตัว
รอด พวกมันต้องละเว้นความเหนื่อยและดูดซับพลังงานของดวง
อาทิตย์และดวงจันทร์ เมื่อวิวัฒนาการเป็นสัตว์ปีศาจจากสัตว์ป่ า เผ่า
ลิงจะไม่ได้เปรียบอีก สำหรับสัตว์ปีศาจ ต้นไม้และหน้าผาไม่ถือเป็น
สิ่งกีดขวางเลย นอกจากข้า ลิงทุกตัวในเผ่าแค่ลิงธรรมดา พวกมันไม่
มีทางต่อต้านสัตว์ปีศาจได้ แต่มันแค่ว่าจำนวนเผ่าเราสูง เนื่องจาก
ความจริงที่เรากินท้อวิญญาณบ่อย ปราณในตัวเราจึงหนาแน่น และ
นี่ก็ส่งผลให้เรากลายเป็นสัตว์ล้ำค่าในสายตาสัตว์ปีศาจอื่น!” ราชาลิง
แก่พูด ระบุถึงอันตรายของเผ่าลิงในอนาคต
“ข้าแก่แล้ว ข้าต้องเลือกราชาใหม่ก่อนข้าตายเพื่อนำเผ่าให้อยู่รอดต่อ
และต่อต้านการรุกราน ข้าคิดว่าเจ้าเหมาะสมสุด ตราบเท่าที่เจ้าเต็ม
ใจเข้าร่วมกับเรา เจ้าจะเป็นราชาองค์ใหม่หลังข้าตาย!” ราชาลิงจ้อง
เฟิงหลิน เต็มไปด้วยความคาดหวัง
แม้มันจะเป็นลิง สติปัญญาของมันก็สูงมาก ดวงตาที่มองดูคล้าย
มนุษย์ตอนได้รับความหวัง
หัวใจเฟิงหลินวกวนและไม่อาจปฏิเสธมันได้
แต่ทว่า เขาไม่ตอบตรง ๆ และถามคำถามที่เขาสงสัย
“ทำไมถึงเป็นข้า?”
มีลิงแกร่งมากมายในเผ่านี้ ทำไมมันถึงเลือกเขา?
เขาแค่คนนอก!
หลังประสบการณ์ในการบ่มเพาะ เฟิงหลินไม่รู้สึกว่าการที่เขาเป็น
ลิงหินจะทำให้ราชาลิงแก่สนใจเขาสูง
ราชาลิงแก่ไม่ตอบแต่ถามคำถามอื่น มันยืนขึ้นและชี้น้ำตก “เจ้ารู้ไหม
ว่าทำไมข้าถึงบอกว่าใครก็ตามที่ผ่านม่านน้ำตกได้จะกลายเป็นราชา
ลิง?”
เฟิงหลินส่ายหัว
“เจ้าคิดจริง ๆ ว่าข้าไม่รู้ว่าไม่มีลิงตนใดสามารถข้ามผ่านม่านน้ำตก
ได้?” มันเงียบก่อนกล่าวต่อ “ในฐานะราชา ไม่ใช่แค่ต้องมีพลังอำนาจ
แต่มันต้องมีพรสวรรค์สูงและสำคัญสุด ต้องมีความกล้ามากพอ! โดย
ปราศจากความกล้า ราชาจะนำลิงสู้กับสัตว์ร้ายอื่นได้ยังไง? นี่คือสิ่ง
ที่ราชาพึงมี! การกระโดดผ่านม่านน้ำแค่การทดสอบเพื่อเลือกลิงที่
กล้า น่าเศร้า ไม่มีใครในเผ่ากล้าทำแบบนั้น มีแค่คนนอกอย่างเจ้าที่
กล้าทำ!”
เมื่อพูดจนถึงตอนนี้ มันก็ถอนหายใจหนัก รู้สึกเศร้าที่เผ่ามันขี้ขลาด
ร่างเฟิงหลินสั่นสะท้าน เขาพลันเข้าใจบางสิ่ง ม่านหมอกในหัวใจ
เขากระจ่างชัด