[นายท่าน ขณะนี้มีจุดพลัง 76จุดแล้ว] เนื่องจากระบบทำการวิเคราะห์ตัวหลีหยุนหมู่ตลอดเวลา เมื่อมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นก็จะเตือนและแก้ไขทันที ดังนั้นมันจึงพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว
“76 จุดแล้วหรอ?” หลีหยุนหมู่อุทาน
ก่อนหน้านี้เมื่อตอนที่หลีหยุนหมู่เข้ามาเกาะบลูมูนใหม่ๆ คนที่อยู่ห้อง 13 ได้ท้าสู้กับคนห้องที่ 10 ซึ่งในตอนนั้น คนที่อยู่ห้อง10 เขามีจุดพลังที่ 89 และพลังกายภาพวัว 23ตัว ขณะที่หลีหยุนหมู่มีแค่ 53จุดพลัง และ 18วัวเอง
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เพียงแค่ไม่กี่วันหลีหยุนหมู่ก็เทียบเท่ากับพวกระดับท็อปเท็นได้แล้ว
ซึ่งในตอนนี้ถ้าให้หลีหยุนหมู่ไปสู้จริงๆก็ต้องไหวอย่างแน่นอนเพราะหลีหยุนหมู่มีทักษะและสกิลการป้องกันที่สุดยอดอยู่หลายชั้นนั่นเอง
แต่เมื่อเขาตระหนักถึงความน่ากลัวของโลกจริงนี้ มันมีสิ่งที่ยังลึกลับอีกมากมาย เขาต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่อย่างงั้นถ้าทุกคนรู้ความลับของเขา เขาอาจจะพลาดท่าจบในทันทีเลยก็ได้
ยิ่งการใช้เงาของเขาต้องระวังมากเป็นพิเศษ เพราะในการต่อสู้แต่ละครั้งถ้าหากหลีหยุนหมู่ไม่ใช้พลังของเงามาช่วยก็คงเป็นการโจมตีของหลีหยุนหมู่ที่เบามาก ซึ่งถ้าหากให้เขาต่อยศัตรูโดยที่ไม่มีพลังเงามาเสริมก็คงเป็นอะไรที่ไม่โอเคเอาสะเลย
แล้วยิ่งถ้าทุกคนเห็นว่าหลีหยุนหมู่มีพลังที่อ่อนแอก็คงจะต้องลำบากอย่างแน่นอน
และการที่เดินเข้าไปสู้กับพวกผู้ใช้พลังในโลกจริงนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการไปสู้กับพวกกึ่งเทพในโลกของเขา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะสู้กับคนอื่นในเวลานี้
…
ในปฎิทินโลกจริงนี้ได้เริ่มมาแล้วกว่า 7630 ปี กับอีก 8เดือน 3วัน ซึ่งมันจะต้องถูกจดจำ ในที่สุดเจงเขียนก็ตัดสินใจเคลื่อนไหว
หลังจากที่จ่ายเงินเป็นจำนวนมากและสร้างความสันพันธ์ต่างๆ และสร้างกลุ่มเล็กๆขึ้นมา เขาก็เริ่มแสดงตัวในฐานะผู้นำเขต 15
กลุ่มของเขาดึงดูดคนมาเป็นจำนวนมาก ซึ่งมีจำนวนถึง 30คน โดยจำนวนทั้งหมดนี้ส่วนมากมาจากห้องท็อป100ทั้งนั้น
โดยรวมพวกเรามีสมาชิกทั้งหมด 14คนแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้แข็งแกร่งสุดในเขต 15 แต่ก็ดูถูกไม่ได้เลยแหละ
มันเป็นวันที่เจงเขียนตัดสินใจเคลื่อนไหวโดยการหาที่เปลี่ยวเพื่อทำภารกิจของนิกาย
จริงๆแล้วเป้าหมายก็คือถ้ำลึกลับนั่นแหละ ซึ่งจากที่หลีหยุนหมู่เดานั้น มันต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่ในถ้ำนั้นแน่นอน
เหมือนอย่างที่เซียนหญิงบอกให้หลีหยุนหมู่มายังเกาะบลูมูน นั่นก็แสดงว่าทุกคนต่างก็มีภารกิจของตนเอง
“พี่เขียน ฉันอยากจะไปดูอะไรสักหน่อยหน่ะ คิดว่าหลีหยุนหมู่น่าจะลืมนัดเรานะ”
หลัวฮงเฮารู้สึกไม่ดีกับหลีหยุนหมู่
“เรารอหน่อยแล้วกัน ข้าเชื่อว่าหลีหยุนหมู่ไม่ใช่คนกลับคำพูด”
เจงเขียนกลายเป็นผู้ใหญ่มากในช่วงหลายเดินที่ผ่านมา ทั้งคำพูดวาจา การวางตัวต่างๆ นั่นจึงเป็นเหตุให้มีคนทยอยมาร่วมกลุ่มของเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่ใช่แค่หลีหยุนหมู่คนเดียวเท่านั้นที่พยายามปรับตัวเพื่ออยู่รอดในโลกจริงนี้ เจงเขียนก็เช่นกัน เพียงแค่แตกต่างกันตรงที่หลีหยุนหมู่พัฒนาความแข็งแกร่งตนเอง แต่เจงเขียนพัฒนาเรื่องกำลังพล
