ตอนที่ 106 ดูแลร่างกาย
เผยลี่เชินมองอย่างแน่วแน่ไม่เข้าใจความหมายที่เธอพูด ผ่านไปไม่กี่วินาทีจึงปรากฏรอยยิ้มที่มุมปาก
แสดงว่าเธอคนนี้กำลังหึงเขาอยู่
ใจเขารู้ดีแต่ยังคงมองความคับข้องใจของหญิงสาว อดไม่ได้ที่จะหยอกเธอ จึงแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “อธิบายเรื่องอะไร?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ขมวดคิ้ว จ้องมองเขาขณะถาม “คุณไม่รู้จริงๆ หรือว่าเรื่องอะไร?”
เผยลี่เชินนั่งข้างๆ เธอ จากนั้นก็โอบกอดเธอ มุมปากโค้ง “ไม่รู้ ไหนลองพูดมาก่อนซิ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นท่าทางของฝ่ายชายสังเกตเห็นว่าไม่ถูกต้อง ท่าทางเขาบ่งบอกว่ากำลังล้อเธอเล่นอยู่ เธอหน้าแดงและผลักเขาออกไป
เผยลี่เชินนยังคงไม่ปล่อยมือ แต่ค่อยๆ ก้มหน้า แล้วจูบลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ “นี่ถือเป็นคำอธิบายได้ไหม?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ตะลึง ใบหน้าแดงไปถึงใบหู “เรียกว่าอธิบายได้ไง?”
เผยลี่เชินได้ยินแบบนี้ จึงก้มหน้าเพื่อสัมผัสความนุ่มนวลของเธอ ใช้แรงเบาๆ อย่างช้าๆ สัมผัสใบหน้าเธอ รอจนเธอหายใจไม่ออก จึงค่อยๆ ปล่อยเธอ “แล้วแบบนี้ล่ะ?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ร้อนไปทั่วร่าง แม้ว่าเธอจะมีความคิดเน แต่ไม่กล้าถามคำอธิบายใดๆ ได้แต่สายหัว “ไม่ต้องแล้วคะ….พอแล้ว”
“แค่นี้พอแล้วรึ?” เผยลี่เชินหัวเราะเบาๆ รอยยิ้มชั่วร้อยแต่มีเสน่ห์ บรรจบกันเป็นลมหายใจ ทำให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่กล้าลืมตา
“นี่เพิ่งแค่เริ่มต้นนะ”
ในขณะนั้นอุณหภูมิสูงขึ้น โคมไฟหัวเตียงเปล่งแสงสลัวๆ โคมไฟแขวนแกว่งไปมาเบาๆ
ตอนที่ไป๋เสว่เอ๋อร์ตื่น เนื่องจากถูกเผยลี่เชินเรียกเธอตื่น รู้สึกเจ็บไปทั่วร่าง รู้สึกเหมือนร่างกายใกล้แตกสลาย
เผยลี่เชินตื่นนอนแล้ว”ตื่นก่อนหนึ่งชั่วโมง จะได้แปลงานส่วนที่เหลือเสร็จทัน”
เมื่อคิดถึงสัญญาที่เหลือ ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกตื่นตัวทันทีและไม่สนใจความเจ็บปวดของร่างกายรีบสวมเสื้อผ้าทันที
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ยิ่งรีบก็ยิ่งช้า ในที่สุดก็แปลสัญญาเสร็จจนได้ ไป๋เสว่เอ๋อร์ถอนหายใจยาว เธอรีบส่งเอกสารให้อานโหรว แล้วก็ยังส่งเข้าโทรศัพท์มือถืออีกด้วย
หลังจากทำงานเสร็จ เธอลงมาชั้นล่างพอดีกับที่ป้าจางทำอาหารเช้าเสร็จวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย
“คุณหนูไป๋จะดื่มอะไรคะ? มีนมสดกับน้ำเต้าหู”
ตอนเช้าปกติไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่ดื่มกาแฟ แต่ตอนนี้เธออยากดื่มกาแฟเข้มๆ สักแก้ว
เธอกำลังจะพูดก็ถูกเผยลี่เชินชิงพูดแทน”ป้าจางเอากาแฟให้เธอแก้วหนึ่ง”
ป้าจางเงยหน้ามองดวงตาดำเข้มของไป๋เสว่เอ๋อร์ ถามพร้อมรอยยิ้ม “เมื่อคืนคุณหนูไป๋อยู่ทำงานดึกรึคะ? ดูแลร่างกายด้วยนะคะ”
เห็นรอยยิ้มป้าจางไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกอาย ทำไมเธอรู้สึกว่าคำพูดของป้าจางมีความหมายแฝง
เธอเงยหน้ามองเห็นว่าเผยลี่เชินมองเธออยู่ก่อนแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าดูคลุมเครือ
ไป๋เสว่เอ๋อร์หน้าแดงหลบสายตา นั่งลงที่โต๊ะแล้วเริ่มกินอาหารเช้า
หลังกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว พวกเขาไปทำงานด้วยกัน ไป๋เสว่เอ๋อร์ไปถึงออฟฟิศก็โทรศัพท์หาอานโหรว “เลขาอาน หนังสือสัญญาที่แปลเสร็จแล้วฉันส่งเข้าเมล์แล้ว ไม่ทราบว่าคุณได้รับหรือยังคะ”
“ได้รับแล้ว เลขาไป๋เมื่อวานฉันเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดอีก ก็เลยหาคนช่วยแปลแล้วให้เขาส่งงานตอนเจ็ดโมงเช้า แต่เขาก็ยังไม่ส่งมา ดูท่าหนังสือสัญญานี้คงจะแปลยาก คุณนั่งแปลอยู่ทั้งคืน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉันอยากพบคุณเพื่อขอบคุณจากใจจริง”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้ม “เลขาอานไม่ต้องเกรงใจหรอกคะ เดิมทีงานนี้เป็นเรื่องที่ฉันรับปากคุณไว้ ในเมื่อมีเรื่องผิดพลาดฉันก็ต้องรับผิดชอบ”
“ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็ต้องขอบคุณสำหรับงานแปลหนังสือสัญญานี้ วันหลังฉันขอเลี้ยงข้าวคุณ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด”
“ตกลงคะ งั้นพวกเราค่อยนัดกันวันหลังนะคะ”
หลังจากวางโทรศัพท์ ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกผ่อนคลาย หลังจากเก็บเอกสารที่อยู่บนโต๊ะก็ได้ยินเสียงดังมาจากประตู ประตูไม่ได้ปิด เธอเงยหน้าพบว่าเป็นสวี่เยว่หรูยืนจ้องมองเธออยู่ที่ประตู
“เลขาสวี่ มีธุระอะไรหรือคะ?”
สีหน้าของสวี่เยว่หรูดูคร่ำเคร่ง ก้าวเดินเข้ามาในห้องแล้ววางเอกสารลงบนโต๊ะ “นี่เป็นรายงานสรุปข้อมูลช่วงสิ้นเดือนทั้งสามเดือนของแต่ละแผนกคะ”
“โอเคคะ”
หลังจากสวี่เยว่หรูวางเอกสารแล้ว ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมจนไป๋เสว่เอ๋อร์เงยหน้ามองพร้อมกับคำถาม “มีเรื่องอะไรอีกไหมคะ?”
สวี่เยว่หรูหัวเราะพร้อมสายตาเย็นชา “ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้เลขาไป๋อารมณ์ดี หรือว่ามีข่าวดีอะไรหรือคะ?”
ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์คุยโทรศัพท์กับอานโหรว เธอยืนอยู่ที่ประตูจะได้ยินหมดทุกอย่าง แม้ว่าไม่ได้ยินคำพูดของอานโหรว แต่จากคำพูดของไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอก็รู้ว่าเมื่อวานไป๋เสว่เอ๋อร์นั่งทำงานทั้งคืน วันนี้จึงได้ส่งหนังสือสัญญาฉบับแปลได้ทัน
คิดไม่ถึงว่าไป๋เสว่เอ๋อร์มีความสามารถมากกว่าที่เธอคิดไว้ ตอนแรกเธอคิดว่าไป๋เสว่เอ๋อร์คงจะร้องไห้ฟูมผายวิ่งไปหาเผยลี่เชิน
ไป๋เสว่เอ๋อร์หัวเราะ “ก็ไม่ใช่ข่าวดีอะไร แค่เรื่องที่ตัวเองควรทำก็ทำสำเร็จแล้ว ฉันก็เลยรู้สึกสบายใจ”
สวี่เยว่หรูได้ยินมองด้วยสายตาเสียดสี ขณะกำลังจะพูดยั่วเธอ สายตาก็เหลือบไปมองเห็นที่ลำคอมีเครื่องหมายอะไรไม่รู้สีแดงเล็กๆ แต่คนฉลาดย่อมรู้ดีว่ามันคืออะไร
สายตาของเธอเย็นชา เธอเกลียดไป๋เสว่เอ๋อร์เอามากๆ คิดไม่ถึงว่าไป๋เสว่เอ๋อร์จะมีคนรัก เธอยังได้ใกล้ชิดกับเผยลี่เชิน
สวี่เยว่หรูยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ พูดด้วยเสียงเย็นๆ “ขอเตือนเธอไว้อย่าง อยู่ในที่ทำงานควรจะสำรวมสักหน่อย ตรงคอของเธอควรจะเก็บให้มิดชิดถึงจะดี”
ไป๋เสว่เอ๋อร์มึนตึง สัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ตรงลำคอ เช้านี้ตอนอาบน้ำเธอก็เจอมันแล้ว ขนาดใช้แป้งทาปิดแล้ว สวมเสื้อคอปกสูง มันก็ยังโผล่ออกมาให้เห็นอีก
ตอนที่เธอกลับมามีสติ สวี่เยว่หรูเดินออกไปจากออฟฟิศแล้ว
กลับมาถึงออฟฟิศตัวเอง สวี่เยว่หรูโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เดิมทีคิดว่าเรื่องแปลหนังสือสัญญาจะทำให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ต้องตกที่นั่งลำบาก แต่กลับกลายเป็นว่าเธอสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
ทำไมเธอถึงไม่ได้รับความสนใจจากเผยลี่เชินบ้าง แต่ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ การงาน ความรักต่างดูราบรื่น เข้ามาทำงานในเผยซื่อไม่กี่เดือน ก็ก้าวหน้าข้ามหัวเธอไปแล้ว
สวี่เยว่หรูยิ่งคิดยิ่งเคือง นั่งไม่ติดออฟฟิศ หยิบเอกสารแล้วเดินไปที่ออฟฟิศของเผยลี่เชิน
เผยลี่เชินกำลังงานยุ่ง เห็นเธอเข้ามาจึงถาม “มีเรื่องอะไร?”
สวี่เยว่หรูพูดเรื่องที่ไม่สำคัญเกี่ยวกับงานก่อน เผยลี่เชินไม่เงยหน้ามอง “เรื่องนี้ไม่สำคัญไม่ต้องยุ่งถึงเวลาฉันจะแจ้งให้ทราบ เธอออกไปได้แล้ว”
ดูเหมือนเผยลี่เชินไม่สนใจสวี่เยว่หรู ทำให้เธอโกรธน่าดูจนกัดริมฝีปาก ลังเลก่อนจะพูดต่อ
“ประธานเผย ฉันยังมีอีกเรื่อง…..”
เผยลี่เชินได้ยิน จึงเงยหน้ามองเธอ “พูด”
“ฉันคิดว่าพนักงานของบริษัทต้องใส่ใจกับภาพลักษณ์ของตัวเองโดยเฉพาะคนที่ทำงานกับคุณ ซึ่งเป็นตัวแทนของเผยซื่อของพวกเรา เมื่อสักครู่ฉันเห็นเลขาไป๋ ดูเหมือนเธอจะจงใจเปิดปกเสื้อให้เห็นรอยจูบ ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสม แต่ก็ไม่กล้าบอกเธอ”
ตั้งใจเปิดปกเสื้อ? อย่างเธอหรือจะกล้า?
วันนี้ตอนออกมาเขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าเธอแต่งตัวไม่เหมาะสม
นิ่งไปสักครู่ เผยลี่เชินเงยหน้ามองสวี่เยว่หรูด้วยสายตาเย็นชา “ที่คุณพูดเป็นความจริงรึ?”
