ตอนที่ 252 กลับบ้านแล้ว ฉันจะใส่ให้ดูนะ
หลังจากที่วุ่นวายกับงานที่บริษัททั้งวัน เวลาเลิกงานก็มาถึงในที่สุด ไป๋เสว่เอ๋อร์ไปทานมื้อค่ำกับเผยลี่เชินที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปยังคฤหาสน์ดังเช่นเคยในทุกวัน แต่ทว่าวันนี้รถยนต์กลับเคลื่อนที่มุ่งหน้าไปยังเส้นทางที่ตรงกันข้ามกับทางกลับไปคฤหาสน์อย่างสิ้นเชิง
ไป๋เสว่เอ๋อร์หันหน้ามาหาชายหนุ่ม พร้อมกับถามด้วยความตกตะลึง “พวกเรากำลังจะไปไหนคะ”
“คุณยังจำตอนที่พวกเราไปที่ร้าน Sara คราวก่อน แล้วจองชุดราตรีจำนวนหนึ่งไว้ให้คุณได้ไหม ตอนนี้ชุดทั้งหมดตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจะพาคุณไปดูเสียหน่อย ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ผมก็จะได้รับมันกลับไปไว้ที่คฤหาสน์ด้วย”
หลังจากที่ได้ยินเผยลี่เชินพูดเช่นนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์จึงร้องอ๋อและนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นขึ้นมาได้ พวกเขาไปที่ร้าน Sara เมื่อคราวก่อนเพื่อสั่งตัดชุดราตรีจำนวนหนึ่ง เธอสวมมันไปแล้วหนึ่งชุดตอนที่ไปร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดของเหอหลิงเฟิง ส่วนชุดราตรีตัวอื่นที่เหลือนั้น เธอไม่สามารถมารับมันได้ทันเวลาในตอนนั้น
รถยนต์เคลื่อนมาจอดที่อาคารซิงกวาง ไป๋เสว่เอ๋อร์ลงจากรถพร้อมกับเผยลี่เชิน จากนั้นพวกเขาก็ไปที่สตูดิโอของ Sara ที่ตั้งอยู่บริเวณชั้นหกในทันที
ครั้งนี้ สตูดิโอของร้านมีการออกแบบตกแต่งภายในใหม่อีกครั้ง และมันดูมีสไตล์มากกว่าครั้งก่อนที่มาอย่างมาก เมื่อพวกเขาเดินมาถึงบริเวณประตูทางเข้า Sara ก็เข้ามาต้อนรับพวกเขา เธอยิ้มและแซวทั้งสองคนอย่างร่าเริงว่า “พวกคุณทั้งสองคนเป็นลูกค้าที่หาได้ยากจริงๆ ค่ะ ชุดราตรีที่สังตัดทั้งหมดก็ทำเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อครึ่งเดือนก่อนแล้ว แต่ว่าพวกคุณสองคนกลับเพิ่งจะมารับมันในวันนี้”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มให้กับหญิงสาว “ช่วงนี้ยุ่งมากน่ะค่ะ พอดีวันนี้มีเวลาว่าง พวกเราถึงได้มาที่นี่ได้”
“มากับฉันเลยค่ะ” Sara คล้องแขนของหญิงสาว เธอพาพวกเขาไปที่บริเวณเคาน์เตอร์ห่อของขวัญ ซึ่งพนักงานของร้านกำลังจัดเตรียมชุดราตรีทั้งหมดของเธอจัดลงกล่องบรรจุภัณฑ์ขนาดใหญ่อยู่
“มีชุดราตรีหลายชุดที่ฉันเปลี่ยนแบบไปมาอยู่หลายรอบทีเดียวค่ะ ไม่รู้ว่าคุณจะชอบหรือเปล่า แล้วมีก็ชุดนี้ สไตล์ของมันค่อนข้างพิเศษไม่เหมือนใครมากทีเดียว คุณอยากจะลองใส่ดูไหมคะ”
ขณะที่ Sara พูดอยู่นั้น เธอก็ชี้ไปที่ราวเสื้อผ้าที่อยู่ด้านหลังของเธอ และเอ่ยปากลองถามไป๋เสว่เอ๋อร์ดู
ชุดราตรีสีม่วงอ่อนที่ดัดแปลงมาจากชุดภายในราชสำนักโบราณแบบดั้งเดิม กระโปรงยาวที่ถูกจัดวางซ้อนกันเลเยอร์แล้วเลเยอร์เล่า แต่กลับดูสวยสดงดงามอย่างเหลือเชื่อ
ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่สไตล์ที่เธอโปรดปรานเป็นพิเศษเท่าไรนัก แต่กลับทำให้หญิงสาวรู้สึกอยากลองสวมใส่ขึ้นมาอย่างมากทีเดียว “ฉันขอลองสวมดูหน่อยค่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น Sara ก็ดีดนิ้วเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอนำชุดราตรีชุดนั้นไปให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ลองสวมใส่ดู
ทันทีที่ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินเข้าไปลองชุดในห้องลองชุดนั้น Sara ก็มองเผยลี่เชินและยิ้มให้กับเขา เธอยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับเอ่ยปากถามเขาว่า “ช่วงนี้ดูอารมณ์ดีทีเดียวนะ”
เผยลี่เชินยิ้มขึ้นที่มุมปาก “ทำไมถึงดูออกล่ะ”
Sara เชิดคางของเธอขึ้น และมองไปที่เนกไทของเผยลี่เชิน “เนกไทเส้นนี้สวยดีนะ เสว่เอ๋อร์เป็นคนเลือกให้ใช่ไหม”
เผยลี่เชินยิ้มกว้าง “ไม่ว่าอะไรก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเธอไปได้เลยสินะ”
Sara หัวเราะเบาๆ จากนั้นเธอก็หมุนตัวหันหลังไปและสอนพนักงานถึงวิธีการบรรจุชุดราตรีลงไปในกล่องให้สวยงาม “อย่าพับมุมผ้าสิ ผ้าชิ้นนี้เนื้อผ้ามันค่อนข้างนิ่มนะ ถ้าไปพับมันเข้า ก็เสียทรงหมดพอดี!”
เผยลี่เชินหยิบนิตยสารที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมาพลิกเปิดอ่าน เมื่อเขาเห็นนิตยสารชุดแต่งงานเล่มหนึ่งเข้า เขาก็รู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที และหยิบขึ้นพลิกเปิดอ่านไปหลายหน้าโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น เมื่อสัมผัสได้ว่ามีเงาของใครบางคนสะท้อนที่บริเวณหน้านิตยสาร เขาก็เงยหน้าขึ้น และเห็น Sara กำลังมองเขาด้วยรอยยิ้มที่แสนคลุมเครือ “แหม ลี่เชิน นายอ่านนิตยสารชุดแต่งงานด้วยเหรอ!”
ในบรรดาเพื่อนกลุ่มเดียวกันของพวกเขานั้น เธอเป็นคนที่เข้าใจเผยลี่เชินมากที่สุด ทุกวันนี้ถ้าเกิดผู้ชายแท้ๆ สักคนเริ่มพลิกเปิดอ่านนิตยสารชุดแต่งงานแล้วล่ะก็ เขาคนนั้นจะต้องมีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัวแล้วอย่างแน่นอน
เผยลี่เชินยิ้มอย่างเงียบๆ
“นี่ มีอยู่ชุดหนึ่งที่ฉันคิดว่ามันสวยเป็นพิเศษเลยล่ะ แบบเฉพาะตัวไม่ซ้ำใคร เดี๋ยวฉันเปิดให้นายดู” Sara นั่งลงบริเวณข้างๆ เผยลี่เชิน และพลิกหน้านิตยสารชุดแต่งงานไปเรื่อยๆ
ในตอนนั้นเอง ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดราตรีเสร็จเรียบร้อยพอดี เธอเดินออกมาจากห้องลองชุด และเธอก็มองเห็น Sara กับเผยลี่เชินกำลังนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ กัน พร้อมทั้งพลิกนิตยสารและคุยกันอย่างสนุกสนานมากทีเดียว
ภายในหัวใจของเธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย ความรู้สึกไม่สบายใจจู่ๆ ก็ผุดขึ้นมาภายในหัวใจของเธอ เธอตัดสินใจหันหลังและเดินกลับไปที่ห้องลองชุดในทันที
ในตอนแรก เธอคิดที่จะให้เผยลี่เชินดูว่าเธอสวมชุดราตรีชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะนั่งอยู่ที่ด้านนอก และคุยเล่นกับผู้หญิงคนอื่นอย่างออกรสชาติขนาดนั้น เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว
ระหว่างที่เธอกำลังคิดเช่นนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็โกรธขึ้นมา พร้อมกับถอดชุดราตรีออกและเปลี่ยนกลับเป็นชุดเดิม ขณะที่เธอเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยนั้น ทันใดนั้น ก็มีคนมาเคาะประตูห้องลองชุดในทันที
“เสว่เอ๋อร์ คุณอยู่ข้างในไหมคะ”
เสียงของ Sara ดังขึ้นมาจากด้านนอกของประตู
ไป๋เสว่เอ๋อร์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นว่า “มีอะไรคะ”
Sara ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง “เปิดประตูให้หน่อยค่ะ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ”
ภายในหัวใจของหญิงสาวยังคงกลัวถึงเรื่องที่เธออยากจะพูดคุยด้วย แต่ทว่าตอนนี้เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวกำลังอยู่ในร้านของเธอ ไป๋เสว่เอ๋อร์แสร้งทำเป็นนิ่ง และเปิดประตูห้องลองชุดออกมา
Sara ยิ้มและมองดูเธอ พร้อมกับแซวเธอแบบติดตลกว่า “คุณหึงเหรอคะ”
“อะไรนะคะ” ไป๋เสว่เอ๋อร์ขมวดคิ้ว เธอแสร้งทำเป็นไม่เข้าในใจสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดถึง
“เมื่อกี้ฉันเหลือบไปเห็นกระโปรงของคุณ คุณเดินออกมาพร้อมชุดราตรีที่เปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว แต่คุณกลับเดินกลับเข้ามาที่นี่ นั่นเป็นเพราะว่าฉันกับเผยลี่เชินหรือเปล่าคะ”
นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเห็นตอนนั้นเข้าด้วย
ไป๋เสว่เอ๋อร์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร
“คุณรู้ไหมคะว่าเมื่อกี้พวกเรากำลังดูอะไรกันอยู่” Sara ไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรจากไป๋เสว่เอ๋ฮร์ เธอยังคงพูดถึงเรื่องของตัวเองต่อไปอย่างไม่สนใจว่า “ฉันเห็นว่าเขาค่อนข้างสนใจนิตยสารชุดแต่งงานเล่มหนึ่งมาก ฉันก็เลยเปิดหารูปชุดแต่งงานที่ฉันคิดว่าทั้งสวยพิเศษและไม่เหมือนใครให้เขาดู คุณคิดว่าที่เขานั่งดูชุดแต่งงาน นั่นเป็นเพราะอะไรเหรอคะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ภายในหัวใจของไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้สึกถึงความลึกซึ้งขั้นมาในทันที จู่ๆ ฝ่ามือของเธอก็ร้อนขึ้นมาโดยที่ไม่สามารถอธิบายได้
ความรู้สึกเคร่งเครียดผุดขึ้นมาภายในหัวใจของเธอ ไป๋เสว่เอ๋อร์กลับไปเข้าใจเลยว่าอารมณ์ความรู้สึกแบบนี้นั้นผุดขึ้นมาจากส่วนไหนกันแน่
“ถึงแม้ฉันจะไม่พูด หัวใจของคุณก็คงเข้าใจดีแล้วใช่ไหมคะ” Sara ยิ้มกว้าง “ฉันไม่เคยเห็นเผยลี่เชินเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อนเลย คุณเป็นคนที่โชคดีมากจริงๆ ค่ะ”
ยิ่งฟังเธอพูดแบบนี้แล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็ยิ่งตามไม่ทันและไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการที่จะพูดอะไรกันแน่ เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธอมองไปที่ Sara และเอ่ยปากถามออกไปว่า “คุณมาหาฉันที่นี่ เพราะอยากจะบอกฉันเรื่องนี้เหรอคะ”
แม้ว่าระหว่างเธอกับเผยลี่เชินจะไม่ได้มีอะไรก็ตาม แต่เมื่อเห็นเขากับผู้หญิงคนหนึ่งใกล้ชิดสนิทสนมกันขนาดนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
ทันใดนั้น จู่ๆ Sara ก็เขยิบเข้ามาใกล้เธอในทันที “ฉันมาก็เพื่อบอกคุณว่า คุณไม่ต้องหึงฉันกับเผยลี่เชินหรอกค่ะ นั่นก็เพราะว่าทั้งฉันและเขาต่างก็ชอบผู้หญิงทั้งคู่”
ขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็ขยิบตาให้ไป๋เสว่เอ๋อร์หนึ่งที พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
ไป๋เสว่เอ๋อร์อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้ตอบอะไรหญิงสาวกลับไป เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที เธอก็มอง Sara ด้วยความประหลาดใจ “คุณเป็น……”
Sara รู้จักสถานการณ์นี้ดี เธอไม่รอให้ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดจบ ก็ชิงยิ้มพร้อมกับพยักหน้าเสียก่อน “ใช่ค่ะ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก จากนั้นไม่นาน ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้เธอเพิ่งทำตัวใจแคบไร้สาระและน่าอับอายมากแค่ไหน
เมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็มอง Sara ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำขอโทษ “ขอโทษนะคะที่ฉันเข้าใจคุณผิดไป”
Sara กางมือออกพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้บอกคุณก่อนหน้านี้ รีบออกไปเถอะค่ะ เขารอคุณจะแย่แล้ว”
ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้า และรีบเดินออกไปจากห้องลองชุดทันที
เมื่อเผยลี่เชินเห็นว่าเธอยังคงสวมชุดเดิมของตัวเองอยู่นั้น เขาก็เอ่ยปากถามในทันทีว่า “ทำไมถึงไม่ลองใส่ชุดราตรีดูล่ะ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มขึ้นที่มุมปาก “ฉันลองใส่ดูแล้วในห้องลองชุด สวยมากเลยค่ะ”
เผยลี่เชินดูท่าไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก เขาขมวดคิ้วและพูดออกมาว่า “แต่ว่าผมยังไม่ได้ดูเลย”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ลดเสียงของเธอลง และกระซิบบอกเขาอย่างเขินอายว่า “งั้น…ไว้กลับบ้านแล้วฉันจะใส่ให้ดูนะ”
เผยลี่เชินเลิกคิ้วขึ้น และสายตาของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มดีใจขึ้นมา “โอเค”
เมื่อทั้งสองคนเดินไปที่เคาน์เตอร์ห่อของขวัญ ผู้ช่วยของ Sara ก็รีบยิ้มให้กับพวกเขาทั้งคู่ในทันที “คุณไป๋คะ กล่องของขวัญพวกนี้เป็นของคุณค่ะ เดี๋ยวพวกเราจะช่วยนำไปส่งไว้ให้ที่รถของพวกคุณนะคะ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้า ทันทีที่เธอเห็นกล่องของขวัญขนาดเล็กวางอยู่ข้างตัวเธอ เธอก็เอ่ยปากถามออกไปว่า “กล่องนี้อะไรเหรอคะ”
กล่องบรรจุชุดราตรีของเธอนั้นต่างต้องใช้กล่องขนาดใหญ่ทั้งสิ้น หรือว่ากล่องขนาดเล็กแบบนี้จะเป็นกล่องที่บรรจุเครื่องประดับที่เอาไว้ใส่เข้ากับชุดราตรีกันนะ
ผู้ช่วยกระซิบตอบกลับมาอย่างเบาๆ ว่า “คุณ Sara ให้เป็นของขวัญสำหรับพวกคุณค่ะ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอลองเปิดฝากล่องขนาดเล็กกล่องนั้นดู และทันทีที่เธอเห็นว่าข้างในกล่องนั้นบรรจุอะไรเอาไว้ ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อในทันที
เห็นได้ชัดว่ามันคือ…มันคือชุดชั้นในลูกไม้สุดเซ็กซี่แสนยั่วยวนนั่นเอง!
เธอตกใจอยู่ครู่หนึ่ง และรีบปิดกล่องของขวัญกล่องนั้นอย่างรวดเร็วด้วยความสับสน
เผยลี่เชินยืนอยู่ข้างๆ เธอ และมองเห็นสิ่งของที่บรรจุเอาไว้อยู่ภายในกล่องอย่างชัดเจนเต็มสองตา เขายิ้มขึ้นมาที่มุมปาก และกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวอย่างเบาๆ ว่า “ชุดนี้ก็ลองให้ผมดูด้วยนะ”
