บทที่93 เจอกับคุณท่านซู
ซูซีมู่ไปเอาของว่างที่เมื่อคืนนี้สงเฟยเหวินได้เอามาจากเมืองหลวง ไปร้อนในไมโครเวฟบางส่วน ให้โล่เฟยเอ๋อได้ทานเล่นตอนดูทีวีไปด้วย
ประมาณ10โมงกว่า โจวเฉิงมาแล้ว
เขานำกระเป๋าของโล่เฟยเอ๋อมา และยังเอกสารกองใหญ่มาให้ซูซีทู่ตรวจสอบดู
“คุณโล่ครับ เมื่อวานตอนท่านประธานซูพาคุณกลับ กระเป๋าคุณลืมไว้บนรถครับ
โล่เฟยเอ๋อรับกระเป๋าจากโจวเฉิง ยิ้มกล่าวขอบคุณ”ขอบคุณนะคะ คุณโจว”
“ไม่เป็นไรครับ”โจวเฉิงส่ายหน้า
คงเป็นเพราะ
ซูซีมู่เห็นโล่เฟยเอ๋อยิ้มกับโจวเฉิง ก็เลยขมวดคิ้ว กล่าวอย่างเยือกเย็น :”โจวเฉิง ตามผมมา”
พอพูดจบ ซูซีมู่ก็รีบขึ้นไปชั้นสอง
“ครับ ประธานซู”โจวเฉิงตอบกลับและกล่าวกับโล่เฟยเอ๋อว่า’คุณโล่ ผมขึ้นไปก่อนนะครับ’พูดจบเขาก็รีบเดินตามซูซีมู่ไป
โจวเฉิงกับซูซีมู่ขึ้นไปชั้นบนครึ่งชั่วโมงกว่าถึงออกมา พอออกมา โจวเฉิงก็ไม่อยู่ต่อ รีบออกไปจากวิลล่า
ซูซีมู่นำเอกสารทั้งกองมานั่งตรวจบนโซฟาข้างๆโล่เฟยเอ๋อ
11โมง ซูซีมู่เก็ยเอกสาร ขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมที่ชั้นบน และหยิบกุญแจรถที่วางบนโต๊ะกาแฟ เดินไปตรงทิศทางเข้า
“คุณจะไปไหนคะ?”โล่เฟยเอ๋อวางหมอนที่เธอนั่งกอด และลุกขึ้น
“ไปตลาดซูเปอร์มาร์เก็ต”ซูซีมู่พูดไปด้วยเปลี่ยนรองเท้าไปด้วย
โล่เฟยเอ๋อยังไม่ทันคิดก็ตอบไปว่า:”ฉันไปด้วย”
ซูซีมู่เงยหน้ามองเธอ และกล่าว:”คุณไปใส่เสื้อคลุมมาด้วยสิ”
“ค่ะ”โล่เฟยเอ๋อหันกลับไป เดินได้สองสามก้าว เธอคิดได้บางอย่างจึงหันกลับมาถามซูซีมู่:”เสื้อคลุมฉันเอาอยู่ไหนอ่ะ?”
“เอาไปซักแล้ว”ซูซีมู่นึกๆดูจึงกล่าว:”คุณไปหยิบมาตัวนึงบนห้องที่คุณเคยไปนอน”
โล่เผยเอ๋อ”ค่ะ”และรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน
พอถึงชั้นบน เธอก็เดินตรงไปยังห้องข้างๆห้องนอนของซูซีมู่
พอเปิดออกมา เห็นเสื้อผ้าแขวนเต็มตู้ ล้วนแล้วเป็นเสื้อผ้าที่เธอคุ้นชิน
ซื้อไว้ในวันนั้น ตอนอยู่เขตซีหลัน
ซูซีมู่บอกว่าเอาไปให้น้องสาวแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงอยู่ในตู้นี้
หรือว่านี่เป็นห้องของน้องสาวเขา? โล่เฟยเอ๋อคิดไปคิดมาสรุปว่าคงเป็นอย่างงั้นแน่
แต่ว่าเธอใสเสื้อของน้องสาวเขามันจะดีเหรอ? โล่เฟยเอ๋อจ้องตู้อยู่นาน ไม่รู้ว่าควรหยิบหรือว่าไม่ควรหยิบดี?
ขณะที่เธอลังเลอยู่ ประตูห้องก็ถูกผลักออก ซูซีมู่ที่ตอนแรกยังรอเธออยู่ด้านล่างก็ขึ้นมา
เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่ไปหยิบเสื้อคลุมหนาๆมาตัวนึงแล้วยื่นให้โล่เฟยเอ๋อ
โล่เฟยเอ๋ออ้าปากเหมือนจะพูดบางอย่าง สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร
ซูซีมู่ขับรถพาโล่เฟยเอ๋อไปชุมชนวิลล่าหลันถิงซึ่งเป็นตลาดซูเปอร์มาร์เก็ตที่ใช้เวลานาน10กว่านาทีในการขับรถไป
หลังจากจอดรถเสร็จ ทั้งสองคนก็เข้าไปในตลาดซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยกัน
โล่เฟยเอ๋อก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเดินตลาดซูเปอร์มาร์เก็ต ยังไงเธอก็เคยไปเรียนมหาวิทยาลัยด้านนอกตั้งสี่ปี พอเรียนจบก็ยังใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
แต่ประสบการณ์ของเธอมีแค่การซื้อขนมของกิน ส่วนพวกของใช้ภายในบ้าน พืชผักที่ใช้ทำอาหารนั้น ถือได้ว่าเธอไม่เป็นและไม่รู้จักอะไรเลย
ดูได้จากการที่เธอถามซูซีมู่ตลอดว่า ผักอันนี้เรียกว่าอะไร ต้มกินยังไง..
ทำให้คนรอบๆต้องหันมามองเธอ ไม่ใช่สิ หันมามองซูซีมู่ต่างหาก
นั่นเพราะคู่นี้ไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ
ถึงคนสมัยปัจจุบันนี้ จะไม่ถือเรื่องผู้หรือผู้หญิงใครเป็นคนทำกับข้าว
แต่ถ้าเป็นแบบซูซีมู่กับโล่เฟยเอ๋อ ที่ผู้ชายนอกจากหล่อขั้นเทพแล้ว ยังทำเป็นทุกอย่าง ส่วนฝ่ายหญิงนอกจากสวยหน้าตาดีแล้ว ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง คู่แบบนี้มันน้อยเกินไปแล้ว
เมื่อได้ยินคนรอบๆคุยเรื่องพวกเขา โล่เฟยเอ๋อหน้าแดงสุดๆ
คนพูดมากอย่างเธอ ไม่ได้เดินข้างๆเขาต่อ แต่กลับเข็นรถเข็นอยู่ด้านหลังเขา คอยรักษาอยู่ระยะที่ซูซีมู่หันหลังกลับมาก็สามารถใส่ของได้เลย
ซูซีมู่ไม่ได้ยินเสียงโล่เฟยเอ๋อยู่นาน เขาคิดว่าโล่เฟยเอ๋อเดินหายไปไหนอีกแล้ว จึงรีบมองหารอบๆ สุดท้ายมาพบว่าโล่เฟยเอ๋อกำลังเข็นรถเข็นอยู่ด้านหลังเธอ
ถึงแบบจะปกติดี แต่ซูซีมู่กลับคิดว่าเป็นแบบเดิมก่อนหน้านี้จะดีกว่า
โล่เฟยเอ๋อเห็นซูซีมู่กำลังมองเธอ คิดว่ามีเรื่องอะไรสักอีก’’มีอะไรเหรอคะ?”
“ไม่มีอะไร”ซูซีมู่หันไปมองทางอื่น และหยิบของต่อ
ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ซูซีมู่ไม่มีอารมณ์ในพริบตา
เขารีบหยิบของให้ครบอย่างไว และรีบไปจ่ายตังค์เสร็จแล้วก็กลับไปวิลล่า
ตอนกลับไปวิลล่า ก็เห็นมีรถโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมจอดอยู่หน้าวิลล่า
ตอนซูซีมู่มองรถคันนั้น ทำให้เขาแลดูหน้าถอดสี
โล่เฟยเอ๋อเห็นรถที่จอดอยู่หน้าวิลล่า เธอกะจะถามซูมู่ซีว่ารู้จักเจ้าของรถคันนี้มั้ย แต่พอหันไป เห็นซูมู่ซีสีหน้าไม่ค่อยดีเลย เธอจึงกลืนคำพูดลงไป
ซูซีมู่เก็บสีหน้าของเขา กลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิม:”คุณเข้าไปก่อน”
“ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า
หลังจากที่ซูซีมู่ลงมาจากรถ เขาก็มองไปทิศที่รถโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมจอดอยู่
โล่เฟยเอ๋อทำตามที่ซูซีมู่บอกเธอ ถือของที่ซื้อมาจากตลาดซูเปอร์มาร์เก็ต และเปิดประตูเข้าไปในวิลล่า
พอโล่เฟยเอ๋อเดินเข้าไปแล้ว ซูซีมูก็เดินไปยังที่ที่รถโรลส์ – รอยซ์แฟนทอมจอด
เขายังไม่ถึงหน้ารถ ประตูรถก็ถูกเปิดออกแล้ว
บอดี้การ์ดของคุณท่านซูก็ลงมาจากรถ ยืนหันหน้าไปทางซูซีมู่แล้วคำนับ:”คุณชายครับ”
ซูซีมู่ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตามองไปยังคุณท่านซูที่นั่งอยู่บนรถ
“คุณปู่มาหาผมมีอะไรเหรอครับ?”
“มาดูเล่นๆ”คุณท่านซูไม่แสดงสีหน้าอะไร แต่ในใจเขามันมีเรื่องใหญ่แน่นอน
ตอนแรกก็ยังแปลกใจอยู่เลยว่าเมื่อนี้หลานชายของตนเพราะอะไรถึงต้องใช้กำลังคนของบ้านซู ก็เลยไปหาซูซีมู่ที่บริษัท พอถึงบริษัทถึงรู้ว่าหลานชายของตนเองเมื่อก่อนนั้นเรื่องงานจะสำคัญเหนือทุกสิ่ง มาวันนี้กลับไม่ไปทำงาน
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คุณท่านซูไม่เคยคาดมาก่อน ทำให้เขาต้องมาหาซูซีมู่ซะแล้วล่ะ
พอมาหา โอ้พระเจ้าช่วย! เขาเห็นอะไรอ่ะ เขาเห็นหลานคนที่เห็นว่าผู้หญิงเป็นตัวยุ่งตัวก่อเรื่อง เห็นผู้หญิงทีไรจำต้องหลบ กลับอยู่ด้วยกันกับสาวเนี่ยนะ?
เห็นแว็บแรก คุณท่านซูยังนึกว่าตนเองแก่แล้วตาพร่ามัวดูผิดซะอีก
จากนั้นยังเห็นซูซีมู่ปกป้องสาวคนนั้นให้เดินเข้าไปวิลล่า ลูกตาคุณท่านซูเกือบกระเด็นออกมาอยู่แล้ว
นี่ยังใช่หลานชายเทวดาคนเดิมมั้ย?
แต่เขารู้นิสัยของหลานชายดี ก็เลยต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรคุยกับหลานชายปกติ
ซูซีมู่ไม่รู้ว่าคุณท่านซูคิดอะไรอยู่ แต่เขารู้ว่าที่คุณท่านซูมาหาเขานั่นเพราะเขาใช้กำลังทางบ้านซู บอกว่ามาดูเล่นๆ เป็นแค่เหตุผลบังหน้า
ซูซีมู่กล่าวอย่างค่อยๆ:”ดูเสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้วนะครับ
