บทที่ 302 หาซูซีมู่เจอ
เย่รู่ไป๋พูดอย่างยิ้มแย้ม: “ผู้ช่วยโจว พวกเราอยากถามคุณ อาจารย์ของคุณโล่คืออาจารย์คนไหน?”
โจวเฉิงคิดไม่ถึงว่าพวกเย่รู่ไป๋จะตั้งใจมาถามคำถามนี้โดยเฉพาะ แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจมาก
วันนี้หน้าที่ของเขาคือตามหาประธานซู สำหรับพวกเขาเย่รู่ไป๋ เขาไม่คิดจะให้ความสนใจ และไม่มีเวลามาสนใจ
“ไม่ว่าง” พูดมาสองพยางค์ โจวเฉิงก็เดินต่อไปข้างหน้าเพื่อตามหาซูซีมู่
“ไม่ว่าง?” เย่รู่ไป๋ตะลึงไปก่อนจากนั้นจึงรีบตามโจวเฉิงไป แกล้งงทำท่าทางน่าสงสารแล้วพูด: “ผู้ช่วยโจว ดูสิผมกับคาริน่าหาคุณอยู่ตั้งนาน คุณสามารถแบ่งเวลาแค่แป๊บเดียวตอบพวกผมได้ไหม? แค่ไม่กี่นาทีเอง!”
โจวเฉิงได้ยินเย่รู่ไป๋พูด ไม่คิดว่าเขากับคาริน่าจะตามหาเขาอยู่ตั้งนาน คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน
“พวกคุณหาผมเจอได้อย่างไร?”
เย่รู่ไป๋ตอบตามตรง “พวกเราแยกกันตามหา”
แยกกันหา? ใช่แล้ว เขาคนเดียวหาประธานซูไม่เจอ ถ้าหากให้พวกเย่รู่ไป๋กับเขาตามหาด้วยกัน ต้องหาเจอแล้วแน่
นึกออกวิธีนี้ โจวเฉิงกระแอมสองสามครั้ง พูด: “อะแฮ่ม…..หัวหน้าเย่ พวกคุณช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหม?”
ได้ยินที่โจวเฉิงพูด เย่รู่ไป๋ชะงักไปก่อนจากนั้นจึงตอบ “ช่วยเรื่องอะไร ผู้ช่วยโจวบอกมาตามตรงได้เลย”
ความคิดของเขานั้นง่ายนิดเดียว ช่วยธุระของผู้ช่วยโจว ถึงเวลานั้นผู้ช่วยโจวต้องบอกเรื่องโล่เฟยเอ๋อกับเขาแน่
โจวเฉิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “พวกคุณช่วยผมหาคนคนหนึ่งในสนามแข่งขัน”
ที่แท้ผู้ช่วยโจวกำลังตามหาคน? ถึงได้บอกว่าไม่ว่าง
เย่รู่ไป๋ถาม “ใครเหรอ?”
“พวกคุณรอสักครู่…..” โจวเฉิงเอ่ยพลางหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดอัลบั้มภาพ แล้วค้นหาภาพของซูซีมู่มาหนึ่งรูป พูด: “พวกคุณหาเขาเจอแล้ว อย่ารบกวนเขา ให้โทรแจ้งผมโดยตรง”
ภาพนี้เป็นเพียงรูปถ่ายมุมข้างของซูซีมู่ แต่รูปถ่ายมุมข้างรูปนี้ ก็ไม่ได้ได้มาง่าย ๆ
ต้องรู้ว่าซูซีมู่ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชน โอกาสถูกถ่ายรูปมีน้อยมาก ในโทรศัพท์ของโจวเฉิงภาพนี้ก็เป็นความบังเอิญ ที่โจวเฉิงได้แอบถ่ายไว้
เขาลืบลมมาตลอด วันนี้กลับมีประโยชน์
เย่รู่ไป๋มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคนในรูปคือผู้ชายที่เคยมารับโล่เฟยเอ๋อที่บริษัทดี้ก้วน แม้ว่าผู้ชายคนนั้นครั้งก่อนจะสวมแว่นตา
“เอ่อ…..คนคนนี้…..”
เย่รู่ไป๋ยังไม่ทันพูดจบ โจวเฉิงก็ตัดบท “คุณรู้จักเขา?”
พูดไปตามเหตุผลเย่รู่ไป๋ไม่น่าจะรู้จักประธานซูนี่? หรือว่าเขาจำผิดไป?
“ไม่ใช่ ผมเคยเจอเขา ตอนนั้นเขาอยู่กับคุณโล่…..” เย่รู่ไป๋พูดถึงตรงนี้ก็มองโจวเฉิงอย่างระมัดระวัง อย่างไรเสียเขารู้อยู่แล้วว่าโล่เฟยเอ๋อเป็นภรรยาของคนระดับสูงในบริษัทซู ตอนนี้เขาบอกผู้ช่วยโจว ว่าโล่เฟยเอ๋อมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับคนอื่น คงไม่ใช่เรื่องที่ดี
ได้ยินที่เย่รู่ไป๋พูด โจวเฉิงก็เบาใจลง
“อ่อ ในเมื่อรู้จัก ถ้างั้นก็คงตามหาเขาได้ง่ายขึ้น”
ถ้าตามหาคนง่ายขนาดนั้น ทำไมคุณยังให้พวกเราช่วย? เมื่อกี้พวกเราตามหาคุณ ยังเปลืองแรงไปตั้งเยอะ!
หลังจากเย่รู่ไป๋กับคาริน่าแยกไปได้ไม่นาน โจวเฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากโล่เฟยเอ๋อ…..
ไต้เหวยพาโล่เฟยเอ๋อเข้ามาจากทางเข้าแล้ว ก่อนอื่นไปหาเจ้าหน้าที่ใช้ใบรับรองคุณสมบัติเข้าแข่งขันในมือแลกป้ายหมายเลข จากนั้นเข้าสู่พื้นที่การแข่งขัน
การแข่งขันการออกแบบเครื่องประดับ เพื่อความยุติธรรมและผู้เข้าชม แบบที่ออกแบบต้องเสร็จในที่นี้ ดังนั้นพื้นที่การแข่งขันจึงแยกกับพื้นที่ผู้ชม
เมื่อเขียนแบบที่ออกแบบเสร็จแล้ว ผลงานของนักออกแบบถึงจะถูกส่งไปที่พื้นที่จัดแสดงให้ผู้ชมได้ประเมิน
หยิบป้ายหมายเลขของตัวเอง แต่ไม่ได้หาตำแหน่งของตนเองในทันที และเดินไปที่มุมลับตาคน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโจวเฉิง
รอหลังจากรับสายแล้ว โล่เฟยเอ๋อถามอย่างรีบร้อน “โจวเฉิง คุณหาเขาเจอหรือยัง?”
“ยังไม่เจอ…..”
ได้ยินโจวเฉิงบอกว่ายังไม่เจอ โล่เฟยเอ๋อหงอยเหงาลง “โอเค คุณหาเขาเจอแล้วให้โทรหาฉันทันที”
“ผมรับปาก คุณนาย”
“อืม ถ้าอย่างนั้นฉันวางสายก่อน…..”
เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้ว โล่เฟยเอ๋อถือป้ายหมายเลขแล้วหาตำแหน่งตัวเอง เปิดหัวข้อแบบการแข่งขัน เริ่มร่างแบบ…..
โจวเฉิงเดิมทีคิดว่ามีเย่รู่ไป๋กับคาริน่าช่วยแล้ว เขาต้องหาซูซีมู่เจอแน่
แต่ทว่าเรื่องกลับไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
พวกเขาหาจนทั่วบริเวณผู้เข้าชมแล้ว ยังหาซูซีมู่ไม่เจอ
โจวเฉิงไม่กล้าส่งข่าวนี้ให้โล่เฟยเอ๋อ ทำได้แค่พาพวกเย่รู่ไป๋หากันต่อไป
เย่รู่ไป๋กับคาริน่าคิดว่าผู้ช่วยโจวแปลกเกินไปแล้ว พวกเขาหาไปแล้วรอบหนึ่งแท้ ๆ ทำไมยังต้องหาอีก?
“ผู้ช่วยโจว พวกเราหาแล้ว ไม่เจอ”
โจวเฉิงตอบอย่างหมดความอดทน “หาแล้ว ก็หาอีกรอบ”
หาแล้ว ก็หาอีกรอบ? เย่รู่ไป๋กับคาริน่าสบตากัน จากนั้นก็หากันอีกรอบอย่างเชื่อฟัง
ใครใช้ให้ผู้ช่วยโจวเป็นเจ้านายของพวกเขาล่ะ? ใครใช้ให้ผู้ช่วยโจวมีความลับที่พวกเขาอยากรู้อยู่ในมือล่ะ?
พูดถึงเรื่องโจวเฉิงให้หาอีกรอบนี้ ถือว่าไม่ผิดไปเลยจริง ๆ
เพราะพวกเขาหาซูซีมู่ที่นั่งอยู่ในมุมอับไม่สะดุดสายตาเจอแล้ว
ทันทีที่มองเห็นซูซีมู่ เย่รู่ไป๋มีความรู้สึกเหมือนจะน้ำตาไหล
ใช้เวลาไปนานขนาดนี้ เขาก็หาคนเจอแล้ว
ตื่นเต้นไปแล้วอย่างเย่รู่ไป๋ ยังจำที่โจวเฉิงกำชับเขาได้ ไม่ได้เข้าไปรบกวนซูซีมู่ แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความให้โจวเฉิง
โจวเฉิงที่อยู่อีกฟากได้รับข้อความจากเย่รู่ไป๋แล้ว รีบตอบกลับไปถามถึงตำแหน่งของเย่รู่ไป๋
ได้รับตำแหน่งของเย่รู่ไป๋แล้ว โจวเฉิงรีบรุดไปที่นั่นทันที
ล้อเล่นเหรอ เขาไม่รีบได้ที่ไหน?
ถ้าปะธานซูหนีไปอีก เขาจะเอาอะไรไปชี้แจงกับคุณนายของเขา?
โจวเฉิงเจอเย่รู่ไป๋แล้วถามต่อ “ประธานซูอยู่ไหน?”
ประธานซู? คนที่ถูกผู้ช่วยโจวเรียกว่าประธานซูได้ มีแค่คนนั้นคนเดียว ท่านประธานซูของบริษัทซู
ประธานซูคนนี้สนิทสนมกับโล่เฟยเอ๋อ และผู้ช่วยโจวเรียกโล่เฟยเอ๋อว่าคุณนาย….อีกนัยหนึ่งคือ โล่เฟยเอ๋อที่จริงแล้วเป็นภรรยาของท่านประธาน?
เย่รู่ไป๋ใช้แรงกลืนน้ำลาย จากนั้นชี้ไปทางซูซีมู่ พูดออกมาหนึ่งคำอย่างยากลำบาก “นั่น…..”
สายตาของโจวเฉิงมองตามไปทิศทางที่เย่รู่ไป๋ชี้ สบตากับซูซีมู่เข้าพอดี
ซูซีมู่ไม่คาดคิดว่า จะเห็นโจวเฉิงที่นี่ ชะงักไปก่อนจะคิดอะไรบางอย่างได้ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินออกไป
โจวเฉิงเห็นซูซีมู่เดินออกไป จึงบอกกับเย่รู่ไป๋ “รีบโทรหาคุณนาย บอกเธอว่าหาประธานซูเจอแล้ว”
เย่รู่ไป๋มองตาหลังโจวเฉิงเดินจากไป เอะใจขึ้นมาเล็กน้อย ให้เขาโทรหาคุณโล่?
คุณโล่กำลังอยู่ในการแข่งขันอยู่ไม่ใช่เหรอ? ให้โทรหาเธอตอนนี้เหรอ?
เย่รู่ไป๋คิดถึงโจวเฉิงที่จากไปอย่างรีบร้อน คิดอยู่ไม่กี่วินาที จึงกดโทรหาโล่เฟยเอ๋อ
