Chapter
ไม่ใช่แค่ฮามิลตันเท่านั้นโนอาเองก็สับสน
ในฐานะนักรบเพลิงนรกเลเวล14 เธอคุ้นเคยกับร่างกายของตัวเองดี ถึงแม้ลิงค์จะไม่พูดออกมา เธอก็รู้สึกถึงมันได้เอง ตอนนี้ลิงค์ได้เปิดโปงเธอแล้ว เธอจับท้องของตัวเองและมองไปที่พ่อของเด็ก, ฮามิลตันตามสัญชาติญาณ
ในลัทธิเพลิงนักรบเพลิงนรกทุกคนจะต้องสาบานตัวก่อนที่จะเข้าลัทธิว่าชีวิตของพวกเขานั้นเป็นของเหล่าเทพ ตลอดทั้งชีวิตของพวกเขาจะต้องทุ่มเท่ให้กับเหล่าเทพ ถ้าเกิดว่าผู้ชายกับผู้หญิงคู่ไหนมีลูกกัน ความเชื่ออันบริสุทธิ์ของพวกเขาจะแปดเปื้อน ซึ่งมันนับเป็นการดูหมิ่นอย่างถึงที่สุด!
ถ้ามันเกิดขึ้นและพวกเขาถูกจับได้ไม่เพียงแค่ร่างกายของเขาจจะต้องถูกทรมานจากการพิพากษาของเทพเท่านั้น, แต่หลังจากนั้นวิญญาณของพวกเขาจะต้องตกสู่นรกและโดนทรมานต่อด้วย การทรมานที่ว่าคือการทำให้พวกเขากระหายน้ำอย่างมาก จะมีน้ำเย็นๆอยู่ที่ใต้ปากของพวกเขา แต่ในตอนที่พวกเขาก้มหน้าลง ระดับน้ำก็จะลดลง และเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นระดับน้ำก็จะกลับมาเท่าเดิม
การทรมานเช่นนี้จะมีต่อไปเรื่อยๆจนวิญญาณของพวกเขาโดนเผาเป็นเถ้าถ่าน
ในฐานะนักรบเพลิงนรกฮามิลตันเคยถูกนักบวชพาไปเยี่ยมนรกมาแล้ว เขาเคยเห็นการลงโทษมากับตาของตัวเอง ในตอนนั้น เขารู้สึกกลัวมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาโดนแบบนั้นด้วย
ความกลัวกัดกินจิตใจของเขาในตอนที่เขามองโนอา“ไม่นะ เด็กคนนี้”
เขาต้องการจะบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ควรมีตัวตนอยู่แต่พอพูดออกมาได้ครึ่งนึง โนอาก็ถอย น้ำตาไหลพรากเต็มหน้าเธอในขณะที่ส่ายหัวอย่างรุนแรง ช่วงเวลาแห่งการใช้ชีวิตเยี่ยงคู่รักธรรมดากำลังฉายซ้ำในหัวของเธอในตอนที่นึกย้อนกลับไป มันอาจจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา แต่ว่าประสบการณ์ที่พวกเขาได้รับมานั้นมันเป็นความจริงทั้งหมด
และเด็กในท้องของเธอก็เป็นความจริงเช่นกันเธอไม่สามารถปฏิเสธได้
ฮามิลตันเองก็ตกใจกลัวเหมือนกันหลังจากที่หายตกใจ เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ พอเห็นโนอาอยู่ในสภาพนั้น เขาก็ถอนหายใจและมองมาที่ลิงค์ “ลอร์ดเฟิร์ด เจ้ามันคนใจโฉดจริงๆ เจ้าต้องการอะไรจากพวกข้ากันแน่?”
ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้วพวกเขาก็ไม่มีทางให้ถอยกลับได้อีก เขาทำได้แค่ยอมแพ้เท่านั้น
ลิงค์ไม่ได้ภูมิใจกับวิธีสกปรกแบบนี้เท่าไหร่นักเขาคิดแล้วพูดอย่างใจเย็น “ฉันรู้อยู่แล้วว่าทำไมนายถึงมาที่นี่ นายมาสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับฉันเพื่อกลับไปส่งข่าวให้พวกไฮเอลฟ์ที่เกาะรุ่งอรุณใช่ไหมหล่ะ”
หลังจากนั้นลิงค์ก็ยื่นคัมภีร์ให้ฮามิลตันซึ่งเขาก็รับมันไปและเริ่มอ่านมัน
“ฉันเขียนข้อมูลเอาไว้ในนั้นแล้วรวมไปถึงเป้าหมายของฉันด้วย หลังจากนี้ให้เอาข้อมูลในนั้นไปให้พวกไฮเอลฟ์ซะ จากนั้นฉันขอสั่งให้นายทำงานกับพวกไฮเอลฟ์ที่เกาะต่อและคอยส่งบันทึกการกระทำของพวกเขามาให้ฉันด้วย สำหรับ 2 คำสั่งนี้ คำสั่งแรกนายก็แค่ทำตามน้ำไป แต่สำหรับคำสั่งหลัง นายจะต้องตั้งใจทำงานให้เต็มที่หล่ะ”
ไฮเอลฟ์บนเกาะรุ่งอรุณนั้นกลัวชาวต่างถิ่นมากเกินไปสถานการณ์บนเกาะเองก็ไม่แน่ชัด ลิงค์จะต้องทำการหยุดการรวมภพในขณะที่ต้นไม้โลกนั้นสำคัญมากที่สุด เขาอาจจะต้องเดินทางไปเกาะรุ่งอรุณด้วยตัวเองในซักวันนึง
และด้วยเหตุนี้เองข่าวจากเกาะรุ่งอรุณจึงมีความสำคัญมาก
ฮามิลตันมองคัมภีร์และเงียบไป5 นาทีเต็ม หลังจากนั้นเขาก็ถาม “แล้วโนอาล่ะ?”
“เธอหรอ?เธอก็ต้องอยู่ที่เฟิร์ดต่อสิ และพลังของเธอก็จะถูกผนึกต่อไปด้วย แต่ว่าเธอจะมีบ้านในเทือกเขามอดไหม้พร้อมกับคนรับใช้ เธอจะให้กำเนิดลูกของนายและคอยเลี้ยงดูเขา ตราบใดที่นายยังทำงานได้ดี ผู้หญิงกับลูกของนายก็จะปลอดภัย”
นี่เป็นวิธีการสกปรกแต่ช่วงเวลาที่เข้าตาจนมันก็ต้องใช้วิธีการที่เข้าตาจน ลิงค์เคยใช้วิธีการที่สกปรกกว่านี้มาแล้ว เขาไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาอีกต่อไป
ข้างๆเขาพิอาสเซ่นั้นรู้สึกรับไม่ได้ ยังไงก็ตาม เขาเคยเป็นอาจารย์สอนวิญญาณในอีกภพนึงมาก่อนและเคยเห็นกลยุทธ์ทางการเมืองแบบนี้มาแล้ว เขาไม่ชอบมัน แต่ว่าเขาก็ยังรักษาสีหน้าเรียบเฉยของตัวเองเอาไว้
ฮามิลตันจมลงสู่ความเงียบครึ่งนาทีต่อมาเขาก็พูด “เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะทิ้งเธอหรอ?”
คนๆนั้นคงจะมีจิตใจที่แข็งกระด้างมากถึงกล้าทิ้งภรรยาของตัวเองได้
“กลัวสิ”ลิงค์พูดอย่างตรงไปตรงมา “ดังนั้นฉันจึงมีการป้องกันอีกชั้นนึงด้วย พิอาสเซ่แสดงให้เขาดูหน่อยซิ”
พิอาสเซ่เดินเข้ามาจากนั้นเขาก็หยิบกระจกเงินขนาดเท่ากำมือออกมาถือไว้เบื้องหน้าฮามิลตันแล้วถาม “เจ้าอยากเห็นมั้ยว่ามีใครอยู่ข้างใน?”
ฮามิลตันพยักหน้าเขาเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง กระจกนั้นเรียบมากและภาพก็ชัดเจน
พิอาสเซ่เอากระจกออกไปเขาหยิบเข็มออกมาและแทงเข้าไปในกระจก “โอ้ย!” ฮามิลตันร้อง เขามองลงมาดูและเห็นว่ามีรูที่ขาของเขา พร้อมกับมีเลือดพุ่งออกมาด้วย
“นี่มันเวทย์อะไรกันเนี่ย?”ฮามิลตันตกใจ
“คำสาปวิญญาณ”พิอาสเซ่อธิบาย “คนเราไม่ได้มีวิญญาณอยู่แค่ดวงเดียว มันมีแยกออกไปอีกมากมาย บางส่วนก็เป็นส่วนสำคัญในขณะที่ส่วนอื่นๆเป็นส่วนเสริม หนึ่งในวิญญาณที่ไม่สำคัญของเจ้าถูกขังเอาไว้ในกระจกเงินนี้ ไม่ว่าเจ้าจะไปไกลแค่ไหน หรือแม้กระทั่งหนีไปภพอื่น ข้าก็สามารถแทงหัวใจของชายตัวน้อยคนนี้ในกระจกได้ และเจ้าก็จะตายไปด้วย แน่นอนว่า ลอร์ดไม่ได้คิดที่จะฆ่าเจ้าเร็วขนาดนั้นหรอก เขาต้องการทรมานเจ้า 3,000 ครั้งก่อนที่จะปล่อยให้เจ้าตาย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าข้าจะเจาะรูในตัวเจ้า 3,000 รูอย่างระมัดระวังโดยไม่ปล่อยให้เจ้าตายไปกลางคันซะก่อน”
ฮามิลตันรู้สึกกลัวขึ้นมาก่อนที่พิอาสเซ่จะพูดจบ เขาก็เหงื่อท่วมตัวเรียบร้อยแล้ว เขาพูดกับลิงค์อย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำภารกิจให้สำเร็จ ช่วยดูแลลูกของข้ากับโนอาให้ดีๆนะ”
ลิงค์พยักหน้าเขาดีดนิ้วใส่ฮามิลตันและบอลแสงก็ฝังเข้าไปในร่างของเขา ฮามิลตันตัวสั่น พลังของเขากลับมาแล้ว เขารู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขา แล้วเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นมา
เขามองลิงค์ที่อยู่ไม่ห่างจากตัวเขาและสัมผัสถึงพลังของเขาหลังจากนั้นเขาก็ทำสีหน้าน่ากลัว ลอร์ดเฟิร์ดมีพลังแค่เลเวล13 และนักเวทย์ที่อยู่ข้างเขาก็มีเลเวลแค่ 11 พวกเขาอยู่ห่างจากเขาไม่ถึง 6 ฟุต ถ้าเขาพุ่งเข้าไป เขาน่าจะสามารถฆ่าทั้งสองคนและขโมยเอากระจกนั่นมาได้
เขาอาจจะสามารถช่วยโนอากับลูกของเขาได้ด้วยซ้ำและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันไปกับการซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เงียบสงบซักแห่งนึง
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของเขาอย่างต่อเนื่องเขาแทบจะควบคุมมันเอาไว้ไม่ได้ ความกังวลเดียวของเขาก็คือเขาไม่มีอาวุธและความมั่นใจ
แต่ในตอนนั้นเองลิงค์ก็มีแผนอีกอย่างนึง พื้นไม้ของบ้านไม้เก่าๆแตกออก และมีถุงผ้าลอยออกมา มันคืออุปกรณ์เวทมนตร์ที่ฮามิลตันซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด
พรึ่บลิงค์โยนกระเป๋าลงตรงหน้าฮามิลตัน “เอาของๆนายไปด้วย นักรบต้องมีดาบนะ” นี่มันตัวช่วยชีวิตชัดๆ!ฮามิลตันก้มเก็บถุง ด้ามดาบอันคุ้นเคยโผล่มาจากปลายถุง มันคือดาบแห่งเปลวเพลิง
อาวุธของเขามาอยู่ตรงหน้าแล้วถ้าเขายื่นมือออกไป เขาก็จะได้อาวุธของเขา หลังจากนั้นเขาก็จะสามารถชักมันออกมาและโจมตีลอร์ดเฟิร์ดได้
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเร็วมากและเขาก็จะทำมัน!
โดยไม่สนความเจ็บปวดที่ขาเขาก็จับด้ามดาบ และพลังก็ไหลเข้าไป ตู้ม! เปลวเพลิงล้อมรอบใบดาบ จากนั้นพวกมันก็กระจายออกไปทุกทิศทางและทำให้กระท่อมหลังเล็กๆสว่างขึ้นมา
ในครั้งนี้เขาได้ใช้พลังทั้งหมดของตัวเองเขารู้สึกว่านี่คือการโจมตีที่สมบูรณ์แบบที่สุดของเขา
ณตอนนี้ ดาบของเขาเหมือนกับดวงจันทร์ โดยที่ใบดาบมีลักษณะเหมือนกับคลื่น พลังไฟพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง มันปกคลุมศัตรูทั้งสองคนในทันที ภายใน 0.1 วินาที เขาก็สามารถทำลายไอ้ขยะสองคนนี้ได้แล้ว
เขาตั้งใจจะทำอย่างนั้น
แต่ว่าในจังหวะต่อมานั้นเองบางอย่างก็เปลี่ยนไป
ลอร์ดเฟิร์ดนั่งชิวอยู่บนเก้าอี้ฮามิลตันเห็นเขายกมือขึ้นมา ในตอนที่เขาขยับ มันถูกปกคลุมด้วยผิวหนังมนุษย์ แต่ในชั่วพริบตานั้นเอง มันก็มีสีเข้มขึ้นและถูกปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำเงินแทน
แกร๊ง!ดาบที่ส่องแสงจันทร์ปรากฏขึ้นที่มือของเขา มันแทงด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ และปะทะเข้ากับดาบเพลิงในทันที
ชิ้ง!เกิดเสียงปะทะกันของเหล็ก เสียงนั้นไม่ได้หนักหรือเบาเกินไป จากนั้นฮามิลตันก็รู้สึกได้ถึงพลังแปลกประหลาดที่ไหลเข้ามาในดาบ เขารู้สึกว่าพลังนั้นหนาแน่นและแหลมเหมือนกับเข็ม พลังของเขาเหมือนกับฟองที่เต็มไปด้วยน้ำ มันแตกออกในทันทีที่โดนเข้ากับเข็มนี้ พรึ่บ!เปลวเพลิงที่พวยพุ่งอยู่รอบใบดาบส่งเสียงออกมาและดับไป อย่างไรก็ตาม, พลังประหลาดนั้นยังไม่หยุด มันไหลตามดาบเข้ามาที่แขนของเขา จากนั้นเขาก็รู้สึกชาที่แขนและไม่สามารถถือดาบได้อีกแล้ว
แกร๊ง!ดาบเพลิงกระเด็นออกจากมือของเขา มันหมุนและตกลงไปปักที่พื้นในระยะห่างออกไปไม่กี่ฟุต ดาบแสงจันทร์ยังคงพุ่งต่อไป มันตรงมาที่หว่างคิ้วของฮามิลตัน และเขาก็ถอยหลังตามสัญชาตญาณ ในระหว่างกระบวนการนี้ เขาพบว่าลอร์ดเฟิร์ดยังคงนั่งอยู่กับที่
นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรอ?เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้น แล้วเขาจะโจมตีข้าได้ยังไง?
ในตอนที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเขาก็เห็นวงแหวนรูนที่ละเอียดมากอยู่ที่บริเวณปลายดาบ จากนั้นมันก็ฝังลงไป และวงแหวนนี้ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ต่อมา ฮามิลตันก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่คิ้วของเขา
ในตอนที่ความรู้สึกนั้นหายไปวงแหวนรูนก็หายไปด้วย ลอร์ดเฟิร์ดยังคงนั่งอยู่กับที่ และดาบของเขาก็กลับเข้าไปในฝักแล้ว
ฮามิลตันกลืนน้ำลายเขารู้สึกได้ถึงของเหลวที่ไหลลงมาจากหน้าผากของเขา เขายื่นมือไปจับมัน มันคือหยดเลือด การโจมตีอันน่ากลัวเมื่อสักครู่นี้เหมือนกับความฝันเลย
ในโลกนี้มีวิชาดาบแบบนี้อยู่ด้วยหรอ?แล้วเวทย์แบบนี้มันมีอยู่บนโลกด้วยใช่ไหม?
ทันใดนั้นเอง,เขาก็นึกย้อนกลับไปที่ป่าทมิฬ ที่นั่น เขาเคยปะทะกับนักเวทย์ของฟิรุแมน ซึ่งเขาโจมตีไม่โดนเลย, ไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ดูเหมือนกับว่าพวกเขาจะเตรียมรับมือกับการกระทำของเขาเอาไว้หมด แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสามารถเล่นสนุกกับเขาเหมือนกับเด็กได้ พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งไม่เท่าลอร์ดเฟิร์ด
คนพวกนั้นคือพวกระดับสูงของฟิรุแมนและลอร์ดเฟิร์ดก็คือหนึ่งในนั้น ไม่สิ เขาคือคนที่น่ากลัวที่สุด ไม่นะ นี่ข้าพึ่งทำเรื่องโง่ๆอะไรลงไปเนี่ย? พอมาถึงจุดนี้ลิงค์ได้คาดการณ์เรื่องนี้เอาไว้แล้วและยังเต็มใจให้อาวุธกับเขาใหม่ด้วย มันเหมือนกับการให้ของเล่นเด็ก ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเล่นยังไง เขาก็ยังเป็นแค่เด็ก
“ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้าซะหล่ะ?”ฮามิลตันถามอย่างหงอยๆ
ลิงค์กระดิกนิ้วและดาบเพลิงก็ลอยกลับไปอยู่ที่มือของฮามิลตัน “ทุกคนล้วนเคยทำผิดพลาด ฉันชอบให้โอกาสแก้ตัวกับคนพวกนี้อยู่แล้ว ตอนนี้, กลับไปที่เกาะรุ่งอรุณเถอะ และจำเอาไว้นะฮามิลตัน ฉันเป็นคนรักษาคำพูดเสมอ ฉันจะดูแลลูกกับผู้หญิงของนายให้เอง ไม่ต้องห่วง”
ฮามิลตันไม่มีอะไรจะพูดอีกเขาพยักหน้าให้โนอาที่อยู่ในสภาพไร้วิญญาณ และหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากพื้น พร้อมกับเก็บดาบของเขา และหันหลังเดินจากไป
หลังจากที่ฮามิลตันไปแล้วลิงค์ก็พูดกับโนอา “ไปกันเถอะ คุณผู้หญิง”
วิญญาณของโนอานั้นอ่อนแอกว่าฮามิลตันอย่างเห็นได้ชัดเธอยอมแพ้แล้ว ในตอนที่ได้ยินลิงค์ เธอก็พยักหน้า แสงสีขาวล้อมรอบเธอ และพวกเขาทั้งสามก็หายไป
ลิงค์ไม่ได้พักหลังจากที่จัดการเรื่องโนอาเสร็จเขาไปคุยกับเกรเทล มองหมายงานให้เอเลียร์ดกับคนอื่นๆและจากนั้นเขาก็ไปที่ดาดฟ้าของหอคอยเวทมนตร์ด้วยตัวคนเดียว
ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วมันถึงเวลาที่จะเข้าไปในทะเลแห่งความว่างเปล่าเพื่อตามหาชิ้นส่วนของเฟืองปริศนาแล้ว
ไม่ใช่แค่ฮามิลตันเท่านั้นโนอาเองก็สับสน
ในฐานะนักรบเพลิงนรกเลเวล14 เธอคุ้นเคยกับร่างกายของตัวเองดี ถึงแม้ลิงค์จะไม่พูดออกมา เธอก็รู้สึกถึงมันได้เอง ตอนนี้ลิงค์ได้เปิดโปงเธอแล้ว เธอจับท้องของตัวเองและมองไปที่พ่อของเด็ก, ฮามิลตันตามสัญชาติญาณ
ในลัทธิเพลิงนักรบเพลิงนรกทุกคนจะต้องสาบานตัวก่อนที่จะเข้าลัทธิว่าชีวิตของพวกเขานั้นเป็นของเหล่าเทพ ตลอดทั้งชีวิตของพวกเขาจะต้องทุ่มเท่ให้กับเหล่าเทพ ถ้าเกิดว่าผู้ชายกับผู้หญิงคู่ไหนมีลูกกัน ความเชื่ออันบริสุทธิ์ของพวกเขาจะแปดเปื้อน ซึ่งมันนับเป็นการดูหมิ่นอย่างถึงที่สุด!
ถ้ามันเกิดขึ้นและพวกเขาถูกจับได้ไม่เพียงแค่ร่างกายของเขาจจะต้องถูกทรมานจากการพิพากษาของเทพเท่านั้น, แต่หลังจากนั้นวิญญาณของพวกเขาจะต้องตกสู่นรกและโดนทรมานต่อด้วย การทรมานที่ว่าคือการทำให้พวกเขากระหายน้ำอย่างมาก จะมีน้ำเย็นๆอยู่ที่ใต้ปากของพวกเขา แต่ในตอนที่พวกเขาก้มหน้าลง ระดับน้ำก็จะลดลง และเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นระดับน้ำก็จะกลับมาเท่าเดิม
การทรมานเช่นนี้จะมีต่อไปเรื่อยๆจนวิญญาณของพวกเขาโดนเผาเป็นเถ้าถ่าน
ในฐานะนักรบเพลิงนรกฮามิลตันเคยถูกนักบวชพาไปเยี่ยมนรกมาแล้ว เขาเคยเห็นการลงโทษมากับตาของตัวเอง ในตอนนั้น เขารู้สึกกลัวมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาโดนแบบนั้นด้วย
ความกลัวกัดกินจิตใจของเขาในตอนที่เขามองโนอา“ไม่นะ เด็กคนนี้”
เขาต้องการจะบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ควรมีตัวตนอยู่แต่พอพูดออกมาได้ครึ่งนึง โนอาก็ถอย น้ำตาไหลพรากเต็มหน้าเธอในขณะที่ส่ายหัวอย่างรุนแรง ช่วงเวลาแห่งการใช้ชีวิตเยี่ยงคู่รักธรรมดากำลังฉายซ้ำในหัวของเธอในตอนที่นึกย้อนกลับไป มันอาจจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา แต่ว่าประสบการณ์ที่พวกเขาได้รับมานั้นมันเป็นความจริงทั้งหมด
และเด็กในท้องของเธอก็เป็นความจริงเช่นกันเธอไม่สามารถปฏิเสธได้
ฮามิลตันเองก็ตกใจกลัวเหมือนกันหลังจากที่หายตกใจ เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ พอเห็นโนอาอยู่ในสภาพนั้น เขาก็ถอนหายใจและมองมาที่ลิงค์ “ลอร์ดเฟิร์ด เจ้ามันคนใจโฉดจริงๆ เจ้าต้องการอะไรจากพวกข้ากันแน่?”
ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้วพวกเขาก็ไม่มีทางให้ถอยกลับได้อีก เขาทำได้แค่ยอมแพ้เท่านั้น
ลิงค์ไม่ได้ภูมิใจกับวิธีสกปรกแบบนี้เท่าไหร่นักเขาคิดแล้วพูดอย่างใจเย็น “ฉันรู้อยู่แล้วว่าทำไมนายถึงมาที่นี่ นายมาสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับฉันเพื่อกลับไปส่งข่าวให้พวกไฮเอลฟ์ที่เกาะรุ่งอรุณใช่ไหมหล่ะ”
หลังจากนั้นลิงค์ก็ยื่นคัมภีร์ให้ฮามิลตันซึ่งเขาก็รับมันไปและเริ่มอ่านมัน
“ฉันเขียนข้อมูลเอาไว้ในนั้นแล้วรวมไปถึงเป้าหมายของฉันด้วย หลังจากนี้ให้เอาข้อมูลในนั้นไปให้พวกไฮเอลฟ์ซะ จากนั้นฉันขอสั่งให้นายทำงานกับพวกไฮเอลฟ์ที่เกาะต่อและคอยส่งบันทึกการกระทำของพวกเขามาให้ฉันด้วย สำหรับ 2 คำสั่งนี้ คำสั่งแรกนายก็แค่ทำตามน้ำไป แต่สำหรับคำสั่งหลัง นายจะต้องตั้งใจทำงานให้เต็มที่หล่ะ”
ไฮเอลฟ์บนเกาะรุ่งอรุณนั้นกลัวชาวต่างถิ่นมากเกินไปสถานการณ์บนเกาะเองก็ไม่แน่ชัด ลิงค์จะต้องทำการหยุดการรวมภพในขณะที่ต้นไม้โลกนั้นสำคัญมากที่สุด เขาอาจจะต้องเดินทางไปเกาะรุ่งอรุณด้วยตัวเองในซักวันนึง
และด้วยเหตุนี้เองข่าวจากเกาะรุ่งอรุณจึงมีความสำคัญมาก
ฮามิลตันมองคัมภีร์และเงียบไป5 นาทีเต็ม หลังจากนั้นเขาก็ถาม “แล้วโนอาล่ะ?”
“เธอหรอ?เธอก็ต้องอยู่ที่เฟิร์ดต่อสิ และพลังของเธอก็จะถูกผนึกต่อไปด้วย แต่ว่าเธอจะมีบ้านในเทือกเขามอดไหม้พร้อมกับคนรับใช้ เธอจะให้กำเนิดลูกของนายและคอยเลี้ยงดูเขา ตราบใดที่นายยังทำงานได้ดี ผู้หญิงกับลูกของนายก็จะปลอดภัย”
นี่เป็นวิธีการสกปรกแต่ช่วงเวลาที่เข้าตาจนมันก็ต้องใช้วิธีการที่เข้าตาจน ลิงค์เคยใช้วิธีการที่สกปรกกว่านี้มาแล้ว เขาไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาอีกต่อไป
ข้างๆเขาพิอาสเซ่นั้นรู้สึกรับไม่ได้ ยังไงก็ตาม เขาเคยเป็นอาจารย์สอนวิญญาณในอีกภพนึงมาก่อนและเคยเห็นกลยุทธ์ทางการเมืองแบบนี้มาแล้ว เขาไม่ชอบมัน แต่ว่าเขาก็ยังรักษาสีหน้าเรียบเฉยของตัวเองเอาไว้
ฮามิลตันจมลงสู่ความเงียบครึ่งนาทีต่อมาเขาก็พูด “เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะทิ้งเธอหรอ?”
คนๆนั้นคงจะมีจิตใจที่แข็งกระด้างมากถึงกล้าทิ้งภรรยาของตัวเองได้
“กลัวสิ”ลิงค์พูดอย่างตรงไปตรงมา “ดังนั้นฉันจึงมีการป้องกันอีกชั้นนึงด้วย พิอาสเซ่แสดงให้เขาดูหน่อยซิ”
พิอาสเซ่เดินเข้ามาจากนั้นเขาก็หยิบกระจกเงินขนาดเท่ากำมือออกมาถือไว้เบื้องหน้าฮามิลตันแล้วถาม “เจ้าอยากเห็นมั้ยว่ามีใครอยู่ข้างใน?”
ฮามิลตันพยักหน้าเขาเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง กระจกนั้นเรียบมากและภาพก็ชัดเจน
พิอาสเซ่เอากระจกออกไปเขาหยิบเข็มออกมาและแทงเข้าไปในกระจก “โอ้ย!” ฮามิลตันร้อง เขามองลงมาดูและเห็นว่ามีรูที่ขาของเขา พร้อมกับมีเลือดพุ่งออกมาด้วย
“นี่มันเวทย์อะไรกันเนี่ย?”ฮามิลตันตกใจ
“คำสาปวิญญาณ”พิอาสเซ่อธิบาย “คนเราไม่ได้มีวิญญาณอยู่แค่ดวงเดียว มันมีแยกออกไปอีกมากมาย บางส่วนก็เป็นส่วนสำคัญในขณะที่ส่วนอื่นๆเป็นส่วนเสริม หนึ่งในวิญญาณที่ไม่สำคัญของเจ้าถูกขังเอาไว้ในกระจกเงินนี้ ไม่ว่าเจ้าจะไปไกลแค่ไหน หรือแม้กระทั่งหนีไปภพอื่น ข้าก็สามารถแทงหัวใจของชายตัวน้อยคนนี้ในกระจกได้ และเจ้าก็จะตายไปด้วย แน่นอนว่า ลอร์ดไม่ได้คิดที่จะฆ่าเจ้าเร็วขนาดนั้นหรอก เขาต้องการทรมานเจ้า 3,000 ครั้งก่อนที่จะปล่อยให้เจ้าตาย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าข้าจะเจาะรูในตัวเจ้า 3,000 รูอย่างระมัดระวังโดยไม่ปล่อยให้เจ้าตายไปกลางคันซะก่อน”
ฮามิลตันรู้สึกกลัวขึ้นมาก่อนที่พิอาสเซ่จะพูดจบ เขาก็เหงื่อท่วมตัวเรียบร้อยแล้ว เขาพูดกับลิงค์อย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำภารกิจให้สำเร็จ ช่วยดูแลลูกของข้ากับโนอาให้ดีๆนะ”
ลิงค์พยักหน้าเขาดีดนิ้วใส่ฮามิลตันและบอลแสงก็ฝังเข้าไปในร่างของเขา ฮามิลตันตัวสั่น พลังของเขากลับมาแล้ว เขารู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขา แล้วเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นมา
เขามองลิงค์ที่อยู่ไม่ห่างจากตัวเขาและสัมผัสถึงพลังของเขาหลังจากนั้นเขาก็ทำสีหน้าน่ากลัว ลอร์ดเฟิร์ดมีพลังแค่เลเวล13 และนักเวทย์ที่อยู่ข้างเขาก็มีเลเวลแค่ 11 พวกเขาอยู่ห่างจากเขาไม่ถึง 6 ฟุต ถ้าเขาพุ่งเข้าไป เขาน่าจะสามารถฆ่าทั้งสองคนและขโมยเอากระจกนั่นมาได้
เขาอาจจะสามารถช่วยโนอากับลูกของเขาได้ด้วยซ้ำและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันไปกับการซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เงียบสงบซักแห่งนึง
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของเขาอย่างต่อเนื่องเขาแทบจะควบคุมมันเอาไว้ไม่ได้ ความกังวลเดียวของเขาก็คือเขาไม่มีอาวุธและความมั่นใจ
แต่ในตอนนั้นเองลิงค์ก็มีแผนอีกอย่างนึง พื้นไม้ของบ้านไม้เก่าๆแตกออก และมีถุงผ้าลอยออกมา มันคืออุปกรณ์เวทมนตร์ที่ฮามิลตันซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด
พรึ่บลิงค์โยนกระเป๋าลงตรงหน้าฮามิลตัน “เอาของๆนายไปด้วย นักรบต้องมีดาบนะ” นี่มันตัวช่วยชีวิตชัดๆ!ฮามิลตันก้มเก็บถุง ด้ามดาบอันคุ้นเคยโผล่มาจากปลายถุง มันคือดาบแห่งเปลวเพลิง
อาวุธของเขามาอยู่ตรงหน้าแล้วถ้าเขายื่นมือออกไป เขาก็จะได้อาวุธของเขา หลังจากนั้นเขาก็จะสามารถชักมันออกมาและโจมตีลอร์ดเฟิร์ดได้
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเร็วมากและเขาก็จะทำมัน!
โดยไม่สนความเจ็บปวดที่ขาเขาก็จับด้ามดาบ และพลังก็ไหลเข้าไป ตู้ม! เปลวเพลิงล้อมรอบใบดาบ จากนั้นพวกมันก็กระจายออกไปทุกทิศทางและทำให้กระท่อมหลังเล็กๆสว่างขึ้นมา
ในครั้งนี้เขาได้ใช้พลังทั้งหมดของตัวเองเขารู้สึกว่านี่คือการโจมตีที่สมบูรณ์แบบที่สุดของเขา
ณตอนนี้ ดาบของเขาเหมือนกับดวงจันทร์ โดยที่ใบดาบมีลักษณะเหมือนกับคลื่น พลังไฟพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง มันปกคลุมศัตรูทั้งสองคนในทันที ภายใน 0.1 วินาที เขาก็สามารถทำลายไอ้ขยะสองคนนี้ได้แล้ว
เขาตั้งใจจะทำอย่างนั้น
แต่ว่าในจังหวะต่อมานั้นเองบางอย่างก็เปลี่ยนไป
ลอร์ดเฟิร์ดนั่งชิวอยู่บนเก้าอี้ฮามิลตันเห็นเขายกมือขึ้นมา ในตอนที่เขาขยับ มันถูกปกคลุมด้วยผิวหนังมนุษย์ แต่ในชั่วพริบตานั้นเอง มันก็มีสีเข้มขึ้นและถูกปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำเงินแทน
แกร๊ง!ดาบที่ส่องแสงจันทร์ปรากฏขึ้นที่มือของเขา มันแทงด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ และปะทะเข้ากับดาบเพลิงในทันที
ชิ้ง!เกิดเสียงปะทะกันของเหล็ก เสียงนั้นไม่ได้หนักหรือเบาเกินไป จากนั้นฮามิลตันก็รู้สึกได้ถึงพลังแปลกประหลาดที่ไหลเข้ามาในดาบ เขารู้สึกว่าพลังนั้นหนาแน่นและแหลมเหมือนกับเข็ม พลังของเขาเหมือนกับฟองที่เต็มไปด้วยน้ำ มันแตกออกในทันทีที่โดนเข้ากับเข็มนี้ พรึ่บ!เปลวเพลิงที่พวยพุ่งอยู่รอบใบดาบส่งเสียงออกมาและดับไป อย่างไรก็ตาม, พลังประหลาดนั้นยังไม่หยุด มันไหลตามดาบเข้ามาที่แขนของเขา จากนั้นเขาก็รู้สึกชาที่แขนและไม่สามารถถือดาบได้อีกแล้ว
แกร๊ง!ดาบเพลิงกระเด็นออกจากมือของเขา มันหมุนและตกลงไปปักที่พื้นในระยะห่างออกไปไม่กี่ฟุต ดาบแสงจันทร์ยังคงพุ่งต่อไป มันตรงมาที่หว่างคิ้วของฮามิลตัน และเขาก็ถอยหลังตามสัญชาตญาณ ในระหว่างกระบวนการนี้ เขาพบว่าลอร์ดเฟิร์ดยังคงนั่งอยู่กับที่
นี่เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรอ?เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้น แล้วเขาจะโจมตีข้าได้ยังไง?
ในตอนที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเขาก็เห็นวงแหวนรูนที่ละเอียดมากอยู่ที่บริเวณปลายดาบ จากนั้นมันก็ฝังลงไป และวงแหวนนี้ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ต่อมา ฮามิลตันก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่คิ้วของเขา
ในตอนที่ความรู้สึกนั้นหายไปวงแหวนรูนก็หายไปด้วย ลอร์ดเฟิร์ดยังคงนั่งอยู่กับที่ และดาบของเขาก็กลับเข้าไปในฝักแล้ว
ฮามิลตันกลืนน้ำลายเขารู้สึกได้ถึงของเหลวที่ไหลลงมาจากหน้าผากของเขา เขายื่นมือไปจับมัน มันคือหยดเลือด การโจมตีอันน่ากลัวเมื่อสักครู่นี้เหมือนกับความฝันเลย
ในโลกนี้มีวิชาดาบแบบนี้อยู่ด้วยหรอ?แล้วเวทย์แบบนี้มันมีอยู่บนโลกด้วยใช่ไหม?
ทันใดนั้นเอง,เขาก็นึกย้อนกลับไปที่ป่าทมิฬ ที่นั่น เขาเคยปะทะกับนักเวทย์ของฟิรุแมน ซึ่งเขาโจมตีไม่โดนเลย, ไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ดูเหมือนกับว่าพวกเขาจะเตรียมรับมือกับการกระทำของเขาเอาไว้หมด แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสามารถเล่นสนุกกับเขาเหมือนกับเด็กได้ พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งไม่เท่าลอร์ดเฟิร์ด
คนพวกนั้นคือพวกระดับสูงของฟิรุแมนและลอร์ดเฟิร์ดก็คือหนึ่งในนั้น ไม่สิ เขาคือคนที่น่ากลัวที่สุด ไม่นะ นี่ข้าพึ่งทำเรื่องโง่ๆอะไรลงไปเนี่ย? พอมาถึงจุดนี้ลิงค์ได้คาดการณ์เรื่องนี้เอาไว้แล้วและยังเต็มใจให้อาวุธกับเขาใหม่ด้วย มันเหมือนกับการให้ของเล่นเด็ก ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเล่นยังไง เขาก็ยังเป็นแค่เด็ก
“ทำไมเจ้าไม่ฆ่าข้าซะหล่ะ?”ฮามิลตันถามอย่างหงอยๆ
ลิงค์กระดิกนิ้วและดาบเพลิงก็ลอยกลับไปอยู่ที่มือของฮามิลตัน “ทุกคนล้วนเคยทำผิดพลาด ฉันชอบให้โอกาสแก้ตัวกับคนพวกนี้อยู่แล้ว ตอนนี้, กลับไปที่เกาะรุ่งอรุณเถอะ และจำเอาไว้นะฮามิลตัน ฉันเป็นคนรักษาคำพูดเสมอ ฉันจะดูแลลูกกับผู้หญิงของนายให้เอง ไม่ต้องห่วง”
ฮามิลตันไม่มีอะไรจะพูดอีกเขาพยักหน้าให้โนอาที่อยู่ในสภาพไร้วิญญาณ และหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากพื้น พร้อมกับเก็บดาบของเขา และหันหลังเดินจากไป
หลังจากที่ฮามิลตันไปแล้วลิงค์ก็พูดกับโนอา “ไปกันเถอะ คุณผู้หญิง”
วิญญาณของโนอานั้นอ่อนแอกว่าฮามิลตันอย่างเห็นได้ชัดเธอยอมแพ้แล้ว ในตอนที่ได้ยินลิงค์ เธอก็พยักหน้า แสงสีขาวล้อมรอบเธอ และพวกเขาทั้งสามก็หายไป
ลิงค์ไม่ได้พักหลังจากที่จัดการเรื่องโนอาเสร็จเขาไปคุยกับเกรเทล มองหมายงานให้เอเลียร์ดกับคนอื่นๆและจากนั้นเขาก็ไปที่ดาดฟ้าของหอคอยเวทมนตร์ด้วยตัวคนเดียว
ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วมันถึงเวลาที่จะเข้าไปในทะเลแห่งความว่างเปล่าเพื่อตามหาชิ้นส่วนของเฟืองปริศนาแล้ว
