Chapter 152 – จะตายแล้ววว!
“โอ้ววว เชี่ย!”
“มันเปิดเบอร์เซิร์กทันที่ที่ออกมานี่มันบ้ามาก!”
ดวงตาของถั่วเทียนมองลงไปยังแสงสีทองที่อยู่รอบๆตัวของหยินซาง.
มันเป็นเรื่องปกติมากที่จะเห็นลาสบอสใช้เบอร์เซิร์กในเกมส์แต่มันจะเปิดใช้ก็ต่อเมื่อมันมีHPต่ําและมักจะร่ายเวทย์ที่ทรงพลังที่แบบบ้าบออย่างมากแต่หากว่าได้เจอบอสที่ใช้เบอร์เซิร์กตั้งแต่ต้นถั่วเทียนไม่เคยเห็นมาก่อน!
สิ่งนี้ทําให้ลั่วเทียนประหลาดใจ.
การแสดงออกของไปเม่ยเปลี่ยนไปและแนะนําทุกคน “ระตัวไว้ทุกคน!กลี่ยอายความตายของหยินซางตอนนี้สามารถฆ่าคนได้ทันที่อย่างปล่อยให้มันรุกล้ําเข้ามาในร่างกายของพวกเจ้าไม่อย่างนั้นแม้แต่พระเจ้าก็ไม่อาจช่วยเจ้าได้”
“มันไม่น่าเป็นเรื่องจริง
“จริงๆแล้วเขาได้ปรับแต่งร่างกายของตัวเองจนมาถึงขั้นนี้และก้าวเข้ามาถึงขั้น 9 ด้วยแมลงภู่”
“ถั่วเทียนแมลงภู่ที่หัวของเขาไม่อาจทําลายได้แล้ว การที่จะสังหารเขาต้องหาจุดอ่อนที่อื่นไม่อย่างนั้นก็ไม่อาจทําอะไรได้”ไปเม่ยเป็นกังวลจริงๆเมื่อเขามองสภาพร่างกายบวมๆของหยินซางและ พลังของแมลงภู่หัวใจของเขาเจ็บปวดอย่างมากขณะที่เขาพูดกับตัวเอง “เขาเป็นอัจฉริยะของเผ่าหลักของโลกในรอบหมื่นปี มัน เป็นความโชคร้ายที่เขาเดินไปบนเส้นทางที่ผิด…มันเป็นความคิดทั้งหมดของข้าเองที่ไม่ได้แนะนําเขาให้ถูกต้อง…”
ถั่วเทียนสังเกตเห็นการแสดงออกที่เป็นทุกข์ของไปเม่ยดังนั้นเขาเลยพูด “ตาเฒ่า เจ้าไม่ควรเสียใจกับความตายของเขาถ้ามันไม่เกิดขึ้นกับเขาเผ่าหลักของโลกจะไม่กลายเป็นเรื่องเศร้าอย่างตอน
“อวดดี!”
ถั่วเทียนยังพูดไม่จบและหยินซางก็โกรธมากกลิ่นอายแห่งความตายแผ่ออกมาจากร่างกายของเขาราวกับเสาน้ําวนที่ พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจากนั้นเขาก็ตะโกน“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครได้ กร็วก?! เจ้ามีคุณสมบัติใดที่จะออกความคิดเห็นเกี่ยวกับความผิดพ ลาดขององค์ราชา?”
“ข้า เป็นอันดับหนึ่งในประวัติศาสน์ของเผ่าหลังของโลก!”
“มันเป็นเพราะข้า ที่ทําให้เผ่าหลักของโลกแข็งแกร่งขึ้น!ตาเฒ่าสารเลวเห็นทุกอย่างรอบๆตัวของเราไหม เจ้าเห็นมนุษย์ทุกคนรอบๆตัวที่อ้อนวอนให้ข้าช่วยไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า…พวกเขาอ้อนวอนข้าแต่เมื่อราชาคนนี้ไม่มีความสุขทุกคนก็ต้องตาย! ฮ่าฮ่าฮ่า..”
เขาปัญญาอ่อนไปแล้ว
ไม่เพียงแค่หยินซางจะใช้เบอร์เซิร์กเขาก็ยังเหมือนคนบ้าอยู่ดี
บอสแบบนี้จัดการยาก.
คนของนิกายชั่วร้ายที่เหลืออยู่ด้านหลังหยินซางก็มีใบหน้าน่าเกลียด พวกเขาต้องการตอบโต้ แต่พวกเขาไม่อาจพูดอะไรได้ พวกเขาถูกบดขยี้ด้วยกลิ่นอายแห่งความตายที่ออกมาจากร่างของหยินซาง!
หยินซางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งสองสามครั้งก่อนที่การแสดงออกของเขาจะเปลี่ยนเป็นรุนแรงยิ่งขึ้น กลิ่นอายแห่งความตายบนร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงท้องฟ้าอย่างต่อเนื่องและอากาศเหนือเมืองซากศทมิฬก็เปลี่ยนเป็นหมึกสีดํา เมืองทั้งเมืองถูกห่อหุ้มไว้จนไม่อาจเห็นสิ่งใดนอกจากความมืดมิด
หยินซางเริ่มยกมือทั้งสองขึ้นขณะที่เขาตะโกน “ไอ้หมาสารเลวเจ้าคิดว่ากองทัพอสูรของเจ้านั้นแข็งแกร่งมากเลย?”
“หายไปซะ!”
สิ้นคํา…
กลิ่นอายแห่งความตายก็เริ่มปั่นป่วน
ทันที
โลกทั้งโลกดูเหมือนจะนับถอยหลังเข้าสู่ความพินาส.
สีหน้าของถั่วเทียนเปลี่ยนไปอย่างมากขณะที่เขาตะโกน “ทุกคนระวัง!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“สายฟ้าแห่งความตาย!”
“ทําลายพวกมันซะ!”
หยินซางเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
กลี่ยอายแห่งความตายที่พลุ่งพล่านคล้ายกับเมฆพายุด้วยการควบคุมของหยินซางสายฟ้าสีดํากว่าพันสายที่ประกอบไปด้วยกลี่ยอายแห่งความตายเริ่มฟาดลงมา!
“ตูมม !”
“ตูมม !”
ไม่ว่าสายฟ้าสีดําจะผ่าลงไปที่ใดก็ตาม มันจะเกิดหลุมลึกขึ้นมา
อันเดตของถั่วเทียนถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเถ้าธุลี สิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่คือการต่อต้านที่ข่มขึ้นของอสูรลาวาขั้น 6 และเป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานได้นาน
ลงมือแค่ครั้งเดียว!
และสัตว์ปีศาจกว่าร้อยตัวก็หายไป!
ความแข็งแข็งของหยินซางเกิดขอบเขตจิตนาการของลั่วเทียน
บางคนที่อยู่ในขอบเขตปราณวิญญาณขั้น 9 นั้นทรงพลังมากเกินไป!
ไม่ต้องพูดถึง
หยินซางที่อยู่ระดับปราณวิญญาณขั้น 9 มากกว่า 100 ปี ดังนั้นเขาจึงสามารถไร้คู่ต่อกรในชั้นเดียวกันที่ต่ํากว่าปราณราชา!
และนี่คือจุดเริ่มต้น
“ราชาทมิฬ ราชาทมิฬ ราชาทมิฬ”
“ราชาทมิฬ ราชาทมิฬ ราชาทมิฬ”
ทหารอมตะทุกคนในเมืองภูเขาศพทมิฬตะโกนอย่างพร้อมเพรียง เสียงของเขาพวกเขาดังไปถึงสวรรค์และขวัญกําลังใจในการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มไปถึงจุดสูงสุด
ในเวลานี้
กองทัพสัตว์ปีศาจของลัวเทียนกําลังตาย ทหารอมตะที่ถูกกดดันจนไม่อาจหายใจได้ตอนนี้ดูเหมือนกับว่าพวกเขาจะฟื้นสภาพขึ้นมาใหม่จิตสังหารของเขาเพิ่มสูงมาก ขณะที่พวกเขารีบพุ่งเข้าไปหาลัวเทียนด้วยความดุร้ายเป็นพิเศษ
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
“ราชาองค์นี้ต้องการที่จะเห็นสิ่งที่เจ้าเอามาสู้กับข้า”
“มนุษย์ผู้ต่ําต้อยอย่างเจ้าต้องการต่อสู้กับข้า? เจ้าประเมิณตัวเองสูงเกินไป! ข้าจะทําให้เจ้ารู้ถึงความต่างของเรา ฮ่าฮ่าฮ่า…” หยินซางตะโกนออกมาอย่างดุร้าย.
ในเวลาเดียวกับเขาพูด..
กลิ่นอายแห่งความตายของเขายังคงเพิ่มขึ้น
มันออกมาอย่างไม่มีสิ้นสุด
นี่มันน่าตกใจเกินกว่าที่จะเข้าใจได้!
ถั่วเทียนกัดฟันแน่น เนื่องจากมาถึงตรงนี้แล้วเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ทั้งหมดเข้าสู้!
ทันใดนั้น…
ดวงตาของถั่วเทียนก็ดุร้ายขณะที่เขาตะโกนะ “พี่เก้าเรามาสู้
ด้วยกัน!”
“พี่สาวปกป้องตาเฒ่าและตัวท่านเอง มีชีวิตอยู่เพื่อที่เราจะได้พัวพันกันสักสามพันรอบ.”
ฉินหยู่เอ๋อร์หัวเราคิกคักอย่างมีเสน่ห์และตอบกลับ: “สิ่งนี้ที่ข้ากำลังรออยู่”
ทันทีหลังจากนั้น
หลังจากที่ไตร่ตรองแล้วเทียนเจวก็พูด: “ข้าพร้อมแล้ว”
จากส่วนลึกลงไปในสายเลือดราชวงศ์ ปราณจักรพรรดิของเขาก็ทําลายกลิ่นอายแห่งความตายที่อยู่รอบๆ ดาบของเทียนเจวเริ่มเคลื่อนไหวและกลิ่นอายแห่งความตายที่หนาแน่นก็ถูกปลดปล่อยออกจากร่างกายของเขาเช่นกัน ฉากที่น่าตกใจคือมีสายฟ้าที่เกิดจากปราณดาบนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน!
พริบตา…
เทียนเจว์และถั่วเทียนเหลือบมองกันและกันก่อนที่เขาจะพุ่งออกไปในเวลาเดียวกัน
“ฮ่ม!”
“แมลงสองตัวพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ถูกกําหนดไว้แล้ว?” หยินซางพูดอย่างรังเกียจและเย็นชา
หยินซางหรี่ตามองเล็กน้อยราวกับว่าพวกเขาไม่คุ้มค่าให้ชาย
ตามอง.
ในสายตาของเขาลั่วเทียนและเทียนเจวเป็นเหมือนมดพวกเขาไม่อาจเป็นอะไรมากไปกว่ามดขยะที่ต่ําที่สุด!
ทันใด…
ทั้งสองกําลังเปลี่ยนแปลงตําแหน่งไปทางซ้ายและขวาราวกับภาพลวงตาที่ซ้อนกัน ร่างของเทียนเจวและถั่วเทียนนั้นเร็วมากจนไม่มีใครสามารถแยกแยะได้ว่าใครเป็นใคร ในเวลาครึ่งหนึ่งพวกเขาก็มาถึงด้านบนของวังราชาทมิฬ
ดื่มโลหิตในมือถั่วเทียนพร้อมที่จะฟันออกมาตั๋วเทียนตะโกนะ “Level 2 Berserk!”
“วุ่มมมม…”
พร้อมกับการระเบิดความแข็งแกร่งเพิ่มสี่เท่า จิตสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างกายของถั่วเทียนก็เข้นข้นมากขึ้น
“สังหารภูตผี!”
“นรกไม่เคลื่อน!”
เวลาเดียวกัน…
เทียนเจวได้รวบรวมปราณจักรพรรดิเข้ากับดาบของเขาซึ่งได้สร้างภาพดาบกว่าพันเล่ม จากนั้นเขาก็ตะโกน: “เงาดาบสายฟ้า
ตาย!”
หยินซางมองขึ้นมาเล็กน้อยและโบกมือขวาของเขา
ไฟจากกลิ่นอายแห่งความตายได้พุ่งออกจากร่างของเขาและก่อตัวเป็นกําแพงที่เกิดจากกลิ่นอายแห่งความตายทันที
“ตูมม !”
“ตูม !”
การโจมตีของเทียนเจวถึงก่อนเพราะเขาต้องการให้การโจมตีของถั่วเทียนสําเร็จผลได้มากขึ้น
แต่…
การโจมตีของเทียนเจ ที่กระทบกําแพงจากกลิ่นอายแห่งความตายนั้นคล้ายกับวัวพุ่งลงทะเล มันหายไปโดยไม่เกิดความผันผวนนอกจากนี้กลิ่นอายแห่งความตายก็ยังพุ่งเข้าหาดาบของเขาและพยายามที่จะโจมตีเทียนเจ จนต้องปล่อยดาบและกระโดดออกอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้กลิ่นอายแห่งความตายเข้ามาใกล้
การโจมตีของถั่วเทียนได้บังเกิดผลแล้วตอนนี้
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเทียนเจวนั้นไม่อาจทําอะไรได้จิตสํานึกของถั่วเทียนก็ปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างรุนแรงจากนั้นเขา ก็ตะโกนะ “เราจะได้เห็นกันว่ากลิ่นอายแห่งความตายของเจ้าหรือเส้ นทางยมทูตของข้าจะแข็งแกร่งกว่ากัน!”
“ตุมม !”
ฟันดาบลงไป
พลังงานที่อยู่ภายในดื่มโลหิตก็ได้ทําหน้าที่ของมันราวกับได้ผ่าสวรรค์ออกเป็นชิ้นๆ!
พลังของปราณดาบจํานวนมากเริ่มกะทบกัน!
“ตูม !”
ดาบฟันไปยังกําแพงที่หยินซางสร้างจากกลิ่นอายแห่งความตาย!
กําแพงจากกลิ่นอายแห่งความตายสั่นสะเทือนก่อนที่จะร้าวอย่างช้าๆ มันคล้ายกับกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆและเศษของกลิ่นอายแห่งความตายร่วงลงกับพื้น
มันพัง!
ถั่วเทียนรู้สึกตื่นเต้นและเมื่อเขากําลังพูดอะไรบางอย่าง: “นั่นคือทั้งหมดของเจ้า…”
เขาตระหนักว่าหยินซางได้หายไปแล้ว
การแสดงออกของลัวเทียนได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้เขาเหลือบไปเห็นความตายในใจ!
ความตายที่ใกล้เข้ามา!
