ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 619 การกุศล

การที่ฉินจุนปฏิเสธไม่ให้ข่งหยิงหยิงเข้ามาในบ้านนั้น เทียบเท่ากับการปฏิเสธข้อเสนอการแต่งงานของเขา

แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่ถูกปฏิเสธโดยฉินจุน แต่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลฉินจุน

และการขอแต่งงานไม่ใช่สิ่งที่ข่งหยิงหยิงเป็นผู้ที่ยื่นข้อเสนอออกมา ทั้งสองคนอายุเพียงสิบสามหรือสิบสี่ปีเท่านั้น และทุกอย่างที่พวกเขาเข้าใจได้ เป็นเรื่องระหว่างผู้ใหญ่

แต่ถึงกระนั้นคง ข่งหยิงหยิงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าละอาย และเกลียดฉินจุนไปแล้วบ้าง

แม้ว่าเขาจะโตมาในเวลาต่อมา เธอจะเข้าใจบางสิ่ง และรู้ว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉินจุน แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะแสดงความแค้นต่อเขา

เธอคิดว่าตระกูลฉินหายไปแล้ว และเธอจะไม่มีโอกาสได้พบเขาอีกในอนาคต แต่ตนเองไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเป็นแฟนของหวังตงเสวี่ย!

หวังตงเสวี่ยกล่าวก่อนหน้านี้ว่า เธอมีแฟนแล้ว และต้องการแนะนำให้เธอรู้จัก ใครจะคิดว่าเป็นฉินจุน!

หวังตงเสวี่ยจะถูกหลอกหรือไม่?

นี่เป็นสิ่งแรกที่ข่งหยิงหยิงคิด เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกัน

เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ข่งหยิงหยิงขมวดคิ้ว และพูดก่อนที่หวังตงเสวี่ยจะกล่าวทักทาย

“ตงเสวี่ย ทำไมเธอถึงอยู่กับเขา”

หวังตงเสวี่ยตกตะลึง “หยิงหยิง เธอรู้จักเขาเหรอ?”

ข่งหยิงหยิงพ่นลมอย่างเย็นชา “ฉันรู้จัก แน่นอน ฉันรู้ เขาเป็นอดีตนายน้อยของตระกูลฉิน แต่หลังจากที่ตระกูลฉินหายตัวไป เขาก็ตกอยู่ในความระส่ำระสาย เธอไม่คิดว่าเขาเป็นนายน้อยที่ร่ำรวยหรอกใช่มั้ย? เขาโกหกเธอเหรอ?”

หวังตงเสวี่ยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ ไม่ เขาไม่ได้โกหกฉันหรอก”

ตั้งแต่เวลาที่ทั้งสองพบกัน หวังตงเสวี่ยรู้ว่าฉินจุนไม่ใช่คนรวย แต่เดิม ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่ใช่เพื่อเงินของฉินจุน หวังตงเสวี่ยไม่สนใจว่าตัวตนของเขาคืออะไร

ข่งหยิงหยิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “เธออย่าถูกหลอกจะดีกว่านะ เขาเคยเป็นนายน้อยผู้มั่งคั่ง แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เธอควรระวัง”

หลังจากพูด ข่งหยิงหยิงก็ก้าวไปข้างหน้า และทักทายฉินจุนอย่างอบอุ่น

“สิบกว่าปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน เป็นยังไงบ้าง?”

น้ำเสียงของข่งหยิงหยิงไม่มีความกังวล แต่เป็นสภาวะของการเฝ้าดูความตื่นเต้น หรือแม้กระทั่งการตั้งคำถาม

ฉินจุนกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันเป็นหมอแล้ว”

ข่งหยิงหยิงเม้มริมฝีปาก และพยักหน้าเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแสดงท่าทีเห็นด้วย

“ก็โอเคนะ มันเป็นอาชีพที่ถูกต้องตามกฎหมาย”

ตัวเธอเองเป็นเด็กสาวที่ร่ำรวย และเธอก็รู้ดีว่าลูก ๆ ของตระกูลเศรษฐีมีชีวิตแบบไหน

ชีวิตที่ร่ำรวยล้วนทำให้มีนิสัยเสียได้ แต่เมื่อวันหนึ่งหากมีชีวิตที่ยากลำบากเข้ามาแทนที่ ทุกคนจะไม่สามารถยอมรับได้

ลูกเศรษฐีอย่างฉินจุน ซึ่งเดิมอาศัยอยู่อย่างมั่งคั่ง จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนธรรมดา อาจจะด้อยกว่าคนธรรมดาทั่วไปด้วยซ้ำ

แม้แต่การเดินบนถนนยังเป็นเส้นทางที่คดเคี้ยว

ตอนนี้ค่อนข้างที่จะเห็นเขาเป็นหมอได้ยาก และสามารถทำงานอย่างคนธรรมดาได้

แน่นอน ในสายตาของข่งหยิงหยิง ฉินจุนและเธอไม่ใช่คนระดับเดียวกันอีกต่อไป

ไม่มีการปฏิบัติต่อเขาอย่างเท่าเทียมกัน แต่มีทัศนคติที่มองลงมาที่ฉินจุน เหมือนกับราชินีจากเบื้องบน เมื่อมองดูคนงานที่ทำงานด้านล่าง

ฉินจุนขมวดคิ้ว และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการปรากฏตัวของข่งหยิงหยิง แต่เขาไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นการรวมตัวระหว่างเพื่อนสนิทของพวกเขา และไม่เกี่ยวอะไรกับฉินจุน เพียงแค่มาเข้าร่วมสนุก

ทั้งสองคุยกันสักพัก แล้วจึงเดินเข้าไปในห้างเพื่อเตรียมซื้อของ

ข่งหยิงหยิงเดินไปที่ประตูของตระกูล Balenciaga เหลือบมองเสื้อผ้าที่อยู่ข้างใน และทันใดนั้นก็พูดกับฉินจุน

“นายไม่ได้ใส่แบรนด์ระดับไฮเอนด์นี้มานานแล้วใช่มั้ย? เมื่อเห็นว่านายเป็นแฟนของตงเสวี่ย นายสามารถเลือกได้สองสามแบบเลยนะ แล้วฉันจะซื้อให้นาย”

ท่าทางของข่งหยิงหยิงเหมือนกับการให้ทานกับขอทาน เธอรู้สึกว่าฉินจุนยากจนมาก จนไม่สามารถซื้อเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์ได้อย่างแน่นอน

เคยเป็นนายน้อยของตระกูลฉิน เขารวยและไม่สามารถใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมได้มากมาย ตอนนี้ เขาเป็นคนธรรมดา และคาดว่าเขาจะใส่ได้เฉพาะแผงลอยริมถนนเท่านั้น

ฉินจุนยิ้มเบา ๆ “ไม่จำเป็นหรอก”

แม้ว่าเสื้อผ้าของเขาจะไม่ใช่ของแบรนด์ใด ๆ แต่เป็นสินค้าระดับไฮเอนด์ ปกติเขาไม่สนใจการแต่งตัว เพราะเขาได้เสื้อผ้าเหล้านี้มาจากหลงอี้ฮุยทั้งหมด

ฉินจุนสวมใส่อะไรก็ตามที่สบาย และดูดี

เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งเสื้อผ้าเพื่อแสดงสถานะของเขา

ข่งหยิงหยิงกลอกตา เมื่อเห็นฉินจุนปฏิเสธ

“จะเอาหน้าไปถึงไหน? ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตงเสวี่ย คิดซะว่าฉันซื้อของให้นายแทนเธอก็แล้วกัน ถ้าผู้ชายทำงานข้างนอก เขาต้องมีเสื้อผ้าที่ดีสักสองสามตัวใช่มั้ย?”

เมื่อเห็นความอึดอัดระหว่างพวกเขาทั้งสอง หวังตงเสวี่ยก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ไม่เป็นไร หยิงหยิง ไม่ต้องสุภาพนักหรอก ฉันจะซื้อให้เอง”

หวังตงเสวี่ยมีรายได้มากมายในตอนนี้ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาที่จะซื้อชุดเสื้อผ้าให้ฉินจุน

ข่งหยิงหยิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และจ้องไปที่ฉินจุน

“จะเอาหน้าไปถึงไหน!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หยุดคุยกับฉินจุน

ในเรื่องนี้ ฉินจุนก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

ผู้หญิงคนนี้คุณคิดว่าเขาบ้าไปแล้วรึเปล่า เธอก็ไม่ได้มีจิตใจที่เลวทรามต่ำช้า และยังต้องการซื้อเสื้อผ้าให้ฉินจุน

คุณว่าเธอก็ยังดีสินะ คำพูดของเธอน่าเกลียดมาก และเธอดูถูกคนอื่นเล็กน้อย

ฉินจุนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และตามพวกเธอไป

ข่งหยิงหยิงพูดกับหวังตงเสวี่ยว่า “การเป็นหมอไม่ใช่งานที่มีแนวโน้มที่ดีมาก แพทย์ต้องใช้ประสบการณ์อย่างมาก เธอก็เห็นได้ว่าเขาอายุเท่าไหร่ เขาจะมีประสบการณ์ได้ยังไง ทักษะทางการแพทย์ยังไม่ถึงอายุสามสิบห้านั่นก็ไม่ได้เรื่องนะ ตอนนี้ต้องอายุสามสี่สิบปีถึงจะมาสามารถมีชื่อเสียงได้ ยากมากเลยล่ะ”

หวังตงเสวี่ยกล่าวอย่างเชื่องช้า “ทักษะทางการแพทย์ของพี่ฉินค่อนข้างทรงพลังและเชี่ยวชาญมาก”

ข่งหยิงหยิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “เธอไม่ต้องมาแกล้งฉันเลย เขาอายุยี่สิบต้น ๆ จะทำได้ดีแค่ไหน? เขาจะเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญพวกนั้นได้เหรอ ด้วยระดับและคุณสมบัติของเขา อย่างดีที่สุด เขาจะเอาลงมือเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้คนอื่น ๆ ในโรงพยาบาลได้เท่านั้นแหละ”

ในวัยของฉินจุน เป็นเรื่องยากสำหรับข่งหยิงหยิงที่จะเชื่อว่าเขาเป็นหมออัจฉริยะ ไม่ใช่ครอบครัวแพทย์แผนจีน และไม่ได้ติดต่อกับเขาตั้งแต่เด็ก เขามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมได้อย่างไร!

หวังตงเสวี่ยไม่สามารถหักล้างสิ่งนี้ได้ และหัวเราะได้เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น และทั้งสองก็พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้ออื่น

ขณะที่พวกเธอกำลังช้อปปิ้ง จู่ ๆ ชายวัยกลางคนก็กลิ้งลิฟต์ลงมา

ดูเหมือนว่าเขาจะก้าวเท้าไม่ทัน หลังจากที่กลิ้งไม่นานแล้ว เขาก็นอนลงบนพื้น และมีเลือดออกที่หน้าผากของเขา

“สามี! สามี!”

ผู้หญิงคนหนึ่งไล่ลงมาจากด้านบน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่อยู่รอบ ๆ ก็เฝ้ามองอย่างเร่งรีบเช่นกัน

“สามี คุณโอเคมั้ย!”

ผู้หญิงในวัยสี่สิบของเธอรีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของเธอ ช่วยชายคนนั้นลุกขึ้น หยิบยาบรรเทาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วออกจากอ้อมแขนของเธออย่างรวดเร็ว และยัดยาสองเม็ดให้ชายคนนั้นยัดเข้าไป

“คุณผู้หญิง ผมจะโทร 120 ให้คุณ!”

รปภ.กล่าว

ผู้หญิงคนนั้นดูกังวล “สายเกินไปแล้ว สามีของฉันเป็นโรคหัวใจเฉียบพลัน มีหมอมั้ย มีหมอที่ยินดีช่วยหน่อยได้มั้ย!”

รปภ.รีบกดอินเตอร์คอม และตะโกนขึ้นสองครั้ง “ลูกค้าที่อยู่ ณ ที่นี้ ผมขอถามหน่อยว่ามีหมอโรคหัวใจอยู่ที่นี่มั้ยครับ? มีผู้ป่วยที่นี่ที่ต้องการความช่วยเหลือครับ”

หลังจากตะโกนไปสองครั้งแล้ว ไม่มีใครตอบ ผู้หญิงคนนั้นเกือบจะร้องไห้อย่างเร่งรีบ และรีบตะโกนออกไป

“ใครจะช่วยสามีของฉันได้ ฉันจะให้เงินเขาหนึ่งล้าน!”

เมื่อยามรักษาความปลอดภัยโทรมาตอนนี้ ฉินจุนก็ได้มองไปที่นั่นแล้ว แม้ว่าระยะทางจะห่างไกล แต่เขาก็สามารถเห็นได้ว่าขณะนี้ผู้ป่วยอาการไม่ค่อยดี และเขาไม่สามารถรอรถพยาบาลมารับได้

“ฉันไปดูหน่อย”

ในช่วงเวลาเช่นนี้ ฉินจุนต้องการดำเนินการตามธรรมชาติ แม้จะเปลี่ยนเป็นหมอคนอื่นเขาก็จะทำแบบนี้เช่นกัน

ใบหน้าของข่งหยิงหยิงเปลี่ยนไป และเธอก็รีบคว้าเสื้อผ้าของฉินจุน

“นายจะทำอะไร! นายต้องการเงินหนึ่งล้านนั้นเหรอ? นายเห็นเงินแล้วตาโตเลยใช่มั้ย นายรู้หรือไม่ว่าใครเป็นใคร! นั่นคือหม่าเจียงเหอ หัวหน้าของเจียงเหอกรุป! ทักษะทางการแพทย์ของแมวสามขาของนายช่วยรักษาเขาได้ยังไง?”

“ใช่ ถ้านายรักษาได้นายจะได้หนึ่งล้าน แต่ถ้านายรักษาไม่ได้ล่ะ?”

“ถ้าหม่าเจียงเหอมีข้อบกพร่องแม้แต่นิดเดียว นายจะตายเอาได้นะ!”