แผนการที่จะมีลูกกำลังดำเนินการอยู่
แต่เสียงเรียกเข้าของวีแชทก็ดังขัดจังหวะพวกเขาเสียก่อน
เฟิงหานชวนขอให้เธอไม่สนใจและเป๋าฮวนเองก็ไม่ต้องการที่จะสนใจมันเช่นกัน แต่สายนี้ดูเหมือนจะดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เป๋าฮวนทำได้เพียงแค่ปล่อยเฟิงหานชวน เธอเดินไปที่โต๊ะกาแฟและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดวีแชท
เป็นติงเซียงที่โทรวีแชทเข้ามา
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”เพราะถูกขัดจังหวะ เป๋าฮวนเลยถามออกไปอย่างเย็นชา
ถ้าเธอเดาถูก ติงเซียงน่าจะมาถามถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเฟิงหานชวน
ในวินาทีต่อมา เสียงเสแสร้งของติงเซียงก็ดังขึ้น: “ฮวนฮวน เธอปิดบังฉันทำไม สรุปแล้วสามีของเธอคือเฟิงหานชวน ฉันเคยเห็นที่แคมป์ฝึกเมื่อสามปีที่แล้ว! ”
“ฉันไม่สะดวกที่จะเปิดเผยมันต่อสาธารณะ”เป๋าฮวนหมดความอดทนกับติงเซียงมาตั้งแต่สามปีที่แล้ว
เธอยังคงพูดอย่างเย็นชาว่า: “ถ้าไม่มีอะไรฉันจะวางสายแล้วนะ ฉันยุ่ง”
เธอกำลังยุ่งอบยู่กับแผนการมีลูกของเธอ!
“เดี๋ยวก่อนฮวนฮวน เธอ…เธอกับเฟิงหานชวนรู้จักกันได้ยังไง? เธอช่วยมีลูกให้เขาใช่ไหม? “เมื่อเห็นว่าเป๋าฮวนกำลังจะวางสาย ติงเซียงก็โพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ฉินฟางฟางและอันเยว่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ พวกเธอกำลังนั่งฟังเธอและเป๋าฮวนโทรคุยกันอยู่
“มีลูก?”เป๋าฮวนขมวดคิ้ว เธอจับหน้าท้องแบนราบของเธอและพูดไม่ออก: “ฉันไม่เคยมีลูกมาก่อน ดังนั้นอย่าเผยแพร่ข่าวลือมั่วๆ”
หลังจากอธิบายประโยคนี้ไป เธอก็วางสายทันที
“เอ๊ะ ฮวนฮวน งั้นทำไมเธอทำ…”ก่อนที่ติงเซียงจะถามจบ เธอก็พบว่าเป๋าฮวนได้วางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เธอจึงโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยความโกรธ
“เธอวางสายไปแล้วเหรอ? เธอพูดว่าอะไร?”อันเยว่ถามทันที
ติงเซียงส่ายหัวและบ่น: “เธอบอกว่าเธอไม่เคยมีลูกมาก่อนและบอกฉันว่าอย่าปล่อยข่าวลือมั่วๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะโกรธ ฉันไม่ควรถามเธอแบบนั้นเพราะมันทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจฉันแล้ว!”
ในคำพูดของเธอบอกเป็นนัยๆว่าเธอตั้งใจที่จะตำหนิอันเยว่ เพราะอันเยว่เป็นคนขอให้เธอโทรหาเป๋าฮวน
“แม้ว่าฮวนฮวนจะไม่มีเบื้องหลัง แต่ตอนนี้เธอมีเบิ้องหลังที่แข็งแกร่งแล้ว เธอคือคนของตระกูลเฟิงแล้ว ฉันไม่ควรไปทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ!”ติงเซียงพึมพำกับตัวเอง
สีหน้าของอันเยว่เปลี่ยนเป็นซีดไปในทันที
ติงเซียงเคยเป็นคนที่คอยตามเธอ แต่ตอนนี้เธอกล้าที่จะพูดย้อนใส่เธอแล้ว
“ติงเซียง อย่าลืมนะว่ามีวันนี้ได้ก็เพราะความช่วยเหลือจากใคร เป๋าฮวนเป็นคนของตระกูลเฟิงแล้วจะทำอะไรได้ จะช่วยเธอได้ไหม?”อันเยว่ดุติงเซียง
ติงเซียงเม้มริมฝีปากและไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระต่ออีก
ตอนนี้ฉินฟางฟางพึ่งพาอันเยว่ จะอย่างไรเธอก็ว่าตามอันเยว่แน่นอน เธอเลยตำหนิติงเซียงว่า: “ใช่ ติงเซียง พวกเรามีทุกวันนี้ได้ก็เพราะความช่วยเหลือของอันเยว่ แม้ว่าเป๋าฮวนจะนับว่าเป็นคนของตระกูลเฟิง แล้วยังไงล่ะเธอจะทำอะไรได้ เป๋าฮวนจะแลเห็นเธอไหม? เป๋าฮวนไม่ได้สนใจเธอเลย ถ้าเป๋าฮวนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอจริงๆ เป๋าฮวนจะปิดบังสิ่งนี้จากเธอเมื่อสามปีที่แล้วไหม? ”
สีหน้าของติงเซียงเปลี่ยนไป และเธอไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว ตอนนี้เธอทำได้เพียงอยู่ข้างอันเยว่ไปก่อน แล้วค่อยหาโอกาสที่จะเข้าใกล้เป๋าฮวนมากขึ้นกว่านี้
……
เป๋าฮวนแสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อสายของของติงเซียงโทรเข้ามารบกวน
เฟิงหานชวนกอดเธอจากด้านหลังและถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า: “เกิดอะไรขึ้น? ใครทำให้คุณไม่พอใจ? ”
“เพื่อสมัยก่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่เพื่อนอีกต่อไปแล้ว คุณน่าจะเคยพบเธอแล้ว เธอชื่อติงเซียง ฉันเจอระหว่างตอนเข้าแคมป์ฝึก”เป๋าฮวนอธิบายต่อว่า: “เธอเพิ่งถามฉันว่าฉันมีลูกให้คุณเพื่อที่ฉันจะได้แต่งงานเข้าตระกูลเฟิง”
“ฮ่าฮ่า”เฟิงหานชวนรู้สึกตลกเพราะเป๋าฮวน
“คุณยังจะหัวเราะอีก!”เป๋าฮวนหลับตาลงและพึมพำ: “ฉันก็อยากมีลูก แต่มันไม่มีไง!”
“ต้องมีอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลไป”เฟิงหานชวนปลอบโยนเธอ
เขารู้ว่าเป๋าฮวนไม่ได้โกรธเพราะคนอื่นดูถูกเธอ แต่ที่เธอโกรธก็เพราะเรื่องเด็ก
เซอร์ไพรส์ในวันนี้ไม่สำเร็จ และคนที่อึดอัดใจที่สุดก็คือเป๋าฮวน
เฟิงหานชวนก้มศีรษะลง เขาวางคางบนระหว่างไหล่และคอขาวๆของเธอ เขาถูเบาๆราวกับเป็นการปลอบประโลม
เธอรู้สึกจั๊กจี้ตรงคอและเธอก็พยายามผลักเขาออกไปโดยพูดว่า: “ฉันรู้สึกปวดท้องนิดหน่อย”
วันนี้เธอกินข้าวเย็นไม่เยอะเพราะเธอรู้สึกคลื่นไส้นิดหน่อย เธอคิดว่าเธอท้องและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายโดยเฟิงหานชวน
ตอนนี้ท้องของเธอเลยว่างและเธอไม่รู้ว่ามันคือความหิวหรือท้องไส้ของเธอกำลังมีปัญหา
“อยากกินอะไร? เดี๋ยวผมจะไปทำให้คุณ”เฟิงหานชวนเองก็รู้ว่าเธอกินอาหารเย็นไปน้อยมาก
“ฉันไม่อยากกินอะไร”เป๋าฮวนรู้สึกไม่ค่อยอยากอาหาร เธอเม้มปากแล้วพูดว่า: “คุณทำนมร้อนๆให้ฉันสักแก้วก็ได้”
“โอเค รอสักแป๊ปนะ”พูดเสร็จเฟิงหานชวนก็ลงไปข้างล่างทันที
เป๋าฮวนไปที่เตียงและนั่งลงกุมท้อง ตอนแรกเธอรู้สึกโอเคแต่การโทรมาของติงเซียงทำให้เธออารมณ์เสีย
หลังจากนั้นไม่นานเฟิงหานชวนก็ถือแก้วขึ้นมา เขานั่งยองๆตรงหน้าเป๋าฮวน ในมือของเขาถือแก้วเอาไว้
ในแก้วนมมีไอร้อนลอยฟุ้ง
“รอสักแป๊ปหนึ่งค่อยดื่มนะ ผมจะเป่าให้คุณ มันร้อนมาก”เฟิงหานชวนกำลังเป่านมอย่างจริงจัง
เมื่อมองดูเขาแบบนี้ เป๋าฮวนก็นึกถึงตอนที่อยู่ที่บ้านหลังเก่าเมื่อสามปีที่แล้วที่เฟิงหานชวนเคยช่วยอุ่นนมให้เธอ มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของบทสรุป….
ตอนนั้นเขาบอกว่าเขาจะลงไปล้างแก้ว
“คุณเฟิง คุณนี่มันน่าเบื่อจริงๆ”เป๋าฮวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“หืม?”เฟิงหานชวนเลิกคิ้วและถามว่า: “ผมน่าเบื่อเหรอ? ฮวนฮวนคุณจะเล่นกับผมเหรอ? ”
“คุณจำเมื่อสามปีที่แล้วได้ไหม?”เป๋าฮวนถามเขา
“เรื่องเมื่อสามปีที่แล้วผมจำได้ คุณกำลังพูดถึงคืนที่ผมอุ่นนมให้คุณใช่ไหม?”เฟิงหานชวนจะลืมได้อย่างไร เขายังคงจำทุกความทรงจำของเป๋าฮวนได้เสมอ
เป๋าฮวนพยักหน้า แก้มของเธอแดงเล็กน้อย
คืนนั้น ยกเว้นเรื่องที่เกิดขึ้นที่บลูส์คลับของพวกเขา… มันคือครั้งแรก
“ในเมื่อจำได้หมด แล้วทำไมตอนนั้นต้องไปล้างแก้วด้วย! ตอนนั้นฉันคิดว่า…”เป๋าฮวนจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยข้อกล่าวหา
ตอนนั้นเธอคิดว่าเฟิงหานชวนรังเกียจเธอ
เฟิงหานชวนหัวเราะคิกคัก เมื่อตอนนี้นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นมันก็ช่างเหมือนกับโลกที่อยู่ห่างออกไป แต่ตอนนี้มันกลับเข้าใกล่เขามาแล้ว
“อันที่จริง ตอนนั้นผมค่อนข้างประหม่า ดังนั้นเลยไม่ค่อยมีสติ”เขาจับมือเป๋าฮวนและลูบหลังมือของเธอเบาๆ
“ประหม่า?”เป๋าฮวนรู้สึกตลกและหัวเราะคิกคัก
เฟิงหานชวนรู้สึกอายเล็กน้อย เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า: “อุณหภูมิของนมน่าจะโอเคแล้ว คุณลองดื่มดู”
“โอเค”เป๋าฮวนหยิบแก้วขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม วางริมฝีปากไว้ที่ปากแก้วและพบว่าอุณหภูมิกำลังพอดี เธอจึงดื่มมัน
“ค่อยๆดื่ม”เฟิงหานชวนเตือน: “อย่าสำลัก”
เขาที่เพิ่งจะพูดจบก็พบว่าเป๋าฮวนได้ดื่มนมไปหมดทั้งแก้วเรียบร้อยแล้ว เธอเลียที่มุมปากของเธอแล้วพูดว่า: “โอเค”
“อ่ะ”เธอยื่นแก้วให้เขา
ครั้งนี้แทนที่เขาจะลงไปข้างล่างพร้อมกับแก้ว เฟิงหานชวนกลับวางแก้วลงบนโต๊ะกาแฟทันที หลังจากนั้นเขาก็หันหลังและเดินไปทางเป๋าฮวน
“หือ? อาหาน คุณเอาแก้วลงไปล้างข้างล่างสิ ไม่งั้นคราบมันจะเกาะแก้ว”เป๋าฮวนสั่ง
เฟิงหานชวนยิ้มและเลียริมฝีปากของเขาจากนั้นก็โอบเป๋าฮวน: “ฮวนฮวน คุณไม่ได้พูดว่าผมไปล้างแก้วแล้วผมน่าเบื่อเหรอ?”
“นั่นมันเมื่อสามปีที่แล้ว ไม่ใช่ตอนนี้ ไปล้างแก้วให้ฉันซะ!”เป๋าฮวนยกมือขึ้นและแตะหน้าผากของเขา
“ไม่ ตอนนี้เราต้องทำเรื่องสำคัญ…สิ่งที่ถูกขัดจังหวะไป”
เฟิงหานชวนไม่ให้โอกาสผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาได้ปฏิเสธเลย เขาปิดริมฝีปากของเธอทันที
