ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ – บทที่250 เฉียวเหวยอีกำลังมีปัญหา

มั่วหานเซิงที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามได้เสนอราคาถึงสองพันล้านแล้ว

เมื่อเฉียวเหวยอีได้ยินตัวเลขสองพันล้าน มือของเธอก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอแน่ใจว่าลี่เย่ถิงจะต้องเอาเพชรนี้มาให้ได้ แต่ดูเหมือนมั่วหานเซิงจะไม่ต้องการให้เขาทำเช่นนั้น

เธอเดินไปที่หลังเวทีและเห็นลุงฉินชำเลืองมอง จากนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าและคว้าเขาแล้วพูดว่า “ลุงฉิน ! บอกให้อาจารย์มั่วหยุดเดี๋ยวนี้นะ !”

ลุงฉินยืนนิ่งจ้องมองไปที่เฉียวเหวยอีอย่างนิ่งเฉย “เขาต้องการทดสอบว่าลี่เย่ถิงจริงใจกับคุณมากแค่ไหน หากแค่เพชรเม็ดเดียวยังเอามาให้คุณไม่ได้ แล้วอนาคตจะเป็นยังไง”

“เขาได้โอนอสังหาริมทรัพย์หลายพันล้านมาเป็นชื่อของฉันแล้ว !” เฉียวเหวยอีตอบอย่างกังวลทันทีว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ฉันจะถ่ายรูปให้ดูทันทีที่กลับไป !”

ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นมั่วหานเซิงหรือลี่เย่ถิงที่ได้รับเพชรเม็ดนี้ไป ก็ล้วนแต่ใช้เงินมากมายซึ่งทำให้เธอรู้สึกว่าไม่คุ้มค่า !

เธอรู้ดีว่าเงินหลายพันล้านอาจไม่อยู่ในสายตาของมั่วหานเซิงเสียด้วยซ้ำ ! แต่เธอกลับรู้สึกเสียดาย !

ต่อให้คนคนหนึ่งบ้าคลั่ง แต่อีกคนก็ไม่ควรบ้าคลั่งตามไปด้วยไม่ใช่หรือไง ?!

เมื่อเฉียวเหวยอีกลับมาหาลี่เย่ถิง เขาก็ได้เพิ่มราคาเป็นสองพันสองร้อยล้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่มั่วหานเซิงกลับนิ่งเฉยไม่พูดอะไร

“ไปทำอะไรมา ?” ลี่เย่ถิงมองไปที่เฉียวเหวยอีและถามเสียงต่ำ

“พอดีปวดฉี่กะทันหันน่ะ” เฉียวเหวยอีกระซิบกลับ

เธอเงยหน้าขึ้นและแอบมองไปยังฝั่งมั่วหานเซิง เห็นลุงฉินกำลังโน้มน้าวเขา

เธอเห็นว่าทั้งสองพูดอะไรบางอย่าง มั่วหานเซิงหันกลับมามองพวกเขาอีกครั้ง และดวงตาของเขาก็ประสานเข้ากับดวงตาของเฉียวเหวยอีครู่หนึ่ง

เฉียวเหวยอีรีบมองไปทางอื่นทันที พลางหยิบส้มเขียวหวานขึ้นมาบนโต๊ะแล้วปอกเปลือกออกอย่างอารมณ์เสีย

มั่วหานเซิงคงจะหยุดแล้วใช่ไหม ?

ลี่เย่ถิงจ้องไปที่การเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของเฉียวเหวยอี เธอปอกส้มอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะ

“กินไหม ?” เฉียวเหวยอีสังเกตเห็นการจ้องมองของลี่เย่ถิง จากนั้นจึงป้อนส้มไปที่ปากของลี่เย่ถิงและถามเขาด้วยเสียงต่ำ

มีการแสดงออกที่ซับซ้อนในดวงตาของเขา เขาจ้องมองไปที่เฉียวเหวยอีเป็นเวลาสองสามวินาที เปิดปากของเขาขึ้นเล็กน้อย และกัดกลีบดอกสีส้ม

บนเวทีเริ่มมีการนับถอยหลังแล้ว

ลี่เย่ถิงเคี้ยวส้มช้า ๆ ลืมตาและมองไปฝั่งตรงข้ามที่มั่วหานเซิงเคยนั่งอยู่ในตอนนี้มันกลับว่างเปล่าแล้ว

“สองพันสองร้อยล้าน สิ้นสุดแล้ว!” เสียงพิธีกรบนเวทีสั่นสะท้าน

ราคาซื้อขายนี้เป็นราคาสูงสุดสำหรับเพชร! พรุ่งนี้ต้องเป็นข่าวนี้ช็อกโลกแน่นอน !

สำหรับลี่เย่ถิงแล้ว สองพันสองร้อยล้านเป็นเพียงตัวเลข เป็นแค่หนึ่งในสิบส่วนของเงินทุนที่สามารถหมุนเวียนในบัญชีส่วนตัวของเขา แม้ว่าบุคคลลึกลับจะท้าทายเขาถึงหลายหมื่นล้านเขาก็ไม่สนใจ

แต่เมื่อครู่มีเรื่องแปลกๆ เฉียวเหวยอีกำลังมีปัญหา

ไม่ไกลนัก เฉียวอีเหรินมีสีหน้าหม่นหมองเมื่อเห็นลี่เย่ถิงกับเฉียวเหวยอียืนขึ้นพร้อมกัน

ก่อนที่ลี่เย่ถิงจะหันกลับมามองเธอ เฉียวอีเหรินก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย

ลี่เย่ถิงสร้างความอับอายให้กับเธอต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง ปั่นหัวเธอและตระกูลลี่ราวกับเป็นคนโง่ !

พรุ่งนี้ชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงของเมืองเจียงเฉิงจะมีเรื่องราวให้พูดคุยกันหลังอาหารค่ำอีกครั้ง และหัวเราะเยาะเธอ

เพื่อเฉียวเหวยอีแล้วเขากลับทำกับเธอเหมือนกับเป็นของเล่น !

สิ่งที่ทำให้เธอสิ้นหวังมากที่สุดคือแม้แต่ของเล่นก็มีสิทธิ์เล่นด้วย ลี่เย่ถิงไม่เคยแตะต้องเธอเลย และไม่สนใจร่างกายของเธอเลยด้วยซ้ำ !

แม้ว่าจะมีปฏิกิริยาต่อเธอเหมือนที่ผู้ชายควรมีสักครั้ง แต่ก็ไม่มี…ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว !

เธอนั่นน่าสมเพชยิ่งกว่าของเล่นที่ไร้สาระเสียอีก! ลี่เย่ถิงเห้นเธอเป็นอะไรกันแน่ ?!

ผู้ดูแลตระกูลลี่เองก็ตกอยู่ในความเงียบเช่นกัน ผลที่ตามมาจากการเล่นในครั้งนี้ของลี่เย่ถิงคงจะเป็นหายนะ