เขาเป็นเทพสงครามเบอร์หนึ่งของประเทศต้าหัว แต่กลับปกปิดฐานะของตัวเอง มาเป็นลูกเขยแต่งเข้าตระกูลอิ่น ถ้าพูดออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ
แต่ความจริงมันก็เป็นอย่างนี้
ถ้าฉันพูดว่า ฉันทำเพราะช่วยชีวิตคุณ คุณจะเชื่อไหม?
ฉินเฟิงสองมือไขว้หลัง มองไปที่หลี่เจิ้งหยาง: เจ็ดปีก่อนอิ่นป่ายสมรู้ร่วมคิดกับคนอื่น เพื่อวางยาภรรยาของฉัน จากนั้นใช้บารมีของคุณท่านอิ่น และได้บริษัทซานหยวนกรุ๊ปไปครอบครอง แต่บริษัทใหญ่ๆอย่างบริษัทซานหยวนกรุ๊ป กลับล่มสลายภายในชั่วข้ามคืน และหนึ่งในนั้นที่ได้รับผลประโยชน์ก็คือบริษัทหลี่ซื่อกรุ๊ป และทำให้ธุรกิจของพวกคุณฟื้นฟู
ฉันกลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้ เพราะฉันรู้ดี ถ้าธุรกิจของภรรยาฉันมีแนวโน้มจะดีขึ้น พวกคุณก็คงอยากจะฆ่าเธอ เนื่องจากเรื่องนั้นเกิดขึ้นเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว หลักฐานต่างๆก็หายไปจนหมด ฉันก็เลยเอาอิ่นป่ายมาเป็นเหยื่อล่อ ถ้าฉันเปิดเผยฐานะของตัวเองก่อน ด้วยนิสัยใจคอของพวกคุณ พวกคุณคงฆ่าอิ่นป่ายปิดปากแน่นอน
ถ้าฆ่าแล้ว ก็คงไม่มีใครรู้ว่าคุณเป็นคนทำ ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นความลับอย่างสมบูรณ์
ฉินเฟิงพูดไปด้วยและเดินไปด้านหน้าของหลี่เจิ้งหยาง ดวงตาสีดำคู่หนึ่งจ้องไปที่หลี่เจิ้งหยาง: ใช่ไหม?
ใช่
ก่อนที่หลี่เจิ้งหยางจะตาย เขาก็ได้สงบสติอารมณ์ตัวเองลง เขาเข้าใจดี เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเทพสงครามเบอร์หนึ่งของประเทศต้าหัว เขาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว พูดได้อย่างชัดเจนว่าเขาต้องตายแน่ๆ ดังนั้นเขาก็เลยพูดอย่างเย็นชา: ถ้าคุณเปิดเผยฐานะตั้งแต่แรก ฉันจะส่งคนไปฆ่าอิ่นป่าย เพื่อตัดปัญหาที่จะตามมาทีหลัง
ร่างกายของอิ่นป่ายสั่นทันที ตอนนี้ฉินเฟิงกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่?
ดังนั้นความแค้นของพวกเรานั้นใหญ่หลวงมากๆ
ฉินเฟิงยืนมือออกมา บีบที่คอของหลี่เจิ้งหยาง: สิ่งที่คุณไม่ควรทำที่สุดก็คือ ลงมือฆ่าลูกเมียของฉัน เพราะพวกเธอคือทุกอย่างของฉัน
อ๊าก……ฉินเฟิง……คุณคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยนั้น……เป็นฝีมือของฉันเพียงคนเดียวเหรอ……อิ่นซินได้บริษัทซานหยวนกรุ๊ปกลับไปครอบครอง……มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย……สามตระกูลในสมัยนั้นจะต้องลงมืออีกครั้งแน่ๆ……อิ่นซินต้องตาย……เธอต้องตายแน่ๆ……คุณยังมีความลับเรื่องหนึ่ง อยู่ในมือของฉัน แต่ฉันไม่บอกคุณแน่นอนว่ามันคืออะไร ไม่บอกแน่นอน จู่ๆหลี่เจิ้งหยางก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ความลับเหรอ?
ฉินเฟิงขมวดคิ้วและปล่อยมือออก เขาอยากจะถามว่าความลับคืออะไร แต่เขากลับเห็นที่ปากของหลี่เจิ้งหยางมีเลือดสีดำไหลออกมา และเขาก็เสียชีวิตแล้ว
กินยาพิษฆ่าตัวตายเหรอ?
ฉินเฟิงปล่อยมือ หลี่เจิ้งหยางก็ล้มลงไปอยู่ที่พื้น และเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว
อันที่จริงคุณสามารถใช้ความลับนั้นเพื่อแลกกับชีวิตของคุณ แต่คุณกลับเลือกที่จะไม่พูด และทิ้งความมั่งคั่งทั้งหมดของตระกูลหลี่ และทอดทิ้งคนทั้งหมดของตระกูลหลี่ เพื่อปกป้องความลับนั้นไว้
ฉินเฟิงสองมือไขว้หลัง: ฉันสงสัยมากๆ ความลับนั้นคืออะไรกันแน่? ทำให้เขายอมทอดทิ้งทุกอย่าง กินยาพิษเพื่อฆ่าตัวตาย
ยังมีสามตระกูลนั้นอีก พวกเขาเป็นสามตระกูลไหนกันแน่ ทำไมถึงต้องกลั่นแกล้งบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ในเมืองเจียงเฉิงเล็กๆแห่งนี้ ซ่อนอะไรไว้กันแน่
ฉีหยุน
ฉินเฟิงออกคำสั่งทันที
ฉีหยุนที่อยู่ด้านหลัง เดินออกมาจากความมืด: รีบไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้
ตรวจสอบ ฉันต้องการให้คุณไปตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง โดยเฉพาะสามตระกูลนั้น และตรวจสอบให้ชัดเจนว่าช่วงนี้ใครติดต่อกับตระกูลหลี่บ้าง ฉินเฟิงออกคำสั่งทันที
รับทราบ ฉีหยุนพูด
เมื่อพูดจบ ฉินเฟิงเตรียมตัวที่จะจากไป แต่ในเวลานี้ จู่ๆอิ่นป่ายก็กอดขาของฉินเฟิงไว้ ร้องไห้และพูด: ฉินเฟิง ยังไงซะ ฉันก็เป็นคนของตระกูลอิ่น ฉันยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับอิ่นซินด้วย คุณไม่ควรทำแบบนี้ คุณฆ่าฉันไม่ได้นะ ถ้าคุณฆ่าฉัน เสี่ยวซินจะโกรธคุณ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง
เขาไม่อยากตาย ก็เลยยกอิ่นซินออกมาอ้าง บางทีมันอาจจะเป็นทางรอดสุดท้ายก็ได้
แต่ฉินเฟิงก้มศีรษะและมองเขา ในสายตามีแต่ความเย็นชา: คนของตระกูลอิ่นเหรอ? ตอนที่ภรรยาของฉันโดนไล่ออกจากตระกูล ทำไมคุณถึงไม่พูดว่าพวกเราเป็นคนของตระกูลอิ่นละ ยังกล้าพูดว่าลูกพี่ลูกน้องอีก? ตอนที่คุณยกภรรยาของฉันให้อู๋ห้าว และส่งข่าวให้ตระกูลหลี่ ทำไมคุณไม่พูดว่าเธอคือลูกพี่ลูกน้องของคุณ
เธอจะโกรธไหม ถ้าข่าวการเสียชีวิตของคุณ ฉันไม่ได้บอกเธอ ถ้างั้นเธอก็คงไม่โกรธ
องครักษ์หมาป่า ลากตัวออกไป
เมื่อฉินเฟิงออกคำสั่ง ก็มีทหารคนหนึ่งลากตัวเขาออกไปทันที อิ่นป่ายอ้อนวอนอย่างสุดชีวิต ทั้งร้องไห้และฉี่ราดกางเกง แต่ก็ไม่สามารถทำให้ฉินเฟิงเปลี่ยนใจ
คนๆนี้ สมควรตาย
สมควรตายจริงๆ
ในคฤหาสน์ที่หรูหรา ภายใต้แสงที่เจิดจ้าและสว่างไสว ฉินเฟิงใส่ชุดสูทและยืนตัวตรง เขายื่นมือออกไป และสวมหน้ากากที่ดูน่ากลัวอีกครั้ง
หลังจากนั้น เขาก็เดินออกจากคฤหาสน์ และหายตัวไปในความมืด
ด้านหลังของเขา มีเสียงอ้อนวอนและโหยหวนของคนตระกูลหลี่ดังออกมาเป็นระยะๆ แต่มันก็ไม่สามารถหยุดการฆ่าล้างขององครักษ์หมาป่าได้ เพราะคำพูดของเทพสงครามแห่งอีสเตอร์แลนด์ พูดออกมาแล้วต้องทำตาม
ทำให้ตระกูลหลี่โดนฆ่าล้างตระกูล
เรื่องนี้โด่งดังไปทั่วเมืองเมืองเจียงเฉิง บุคคลลึกลับอย่างMR.Xฆ่าล้างตระกูลอู๋ก่อน จากนั้นก็ตามด้วยตระกูลหลี่ สิบตระกูลใหญ่ผู้มั่งคั่งของเมืองเจียงเฉิงโดนฆ่าล้างไปสองตระกูลแล้ว ในเวลานี้ ชื่อเสียงของMR.Xโด่งดังมากๆ
และในคืนนี้ เป็นคืนที่ไม่สามารถเงียบสงบได้ ห้าตระกูลใหญ่ของเมืองเจียงเฉิงนอนไม่หลับทั้งคืน สามตระกูลใหญ่อันดับต้นๆไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย แต่ทุกคนรู้ดี ความวุ่นวายของเมืองเจียงเฉิงได้เกิดขึ้นแล้ว
MR.Xที่เป็นผู้มีอำนาจและอิทธิพลได้เข้ามาแล้ว
……
กลางดึกตีหนึ่ง อิ่นซินพึ่งให้ปากคำเสร็จ เธอเตรียมตัวจะไปหาฉินเฟิงเพื่อกลับบ้าน แต่มีนายดาบตำรวจคนหนึ่งบอกเธอว่าฉินเฟิงได้จากไปแล้ว เธอขยับจมูกอย่างไม่พอใจ: ทำไมถึงไม่รอฉัน? เขาโกรธแล้วเหรอ?
หลายวันมานี้เธอเย็นชากับฉินเฟิง ถ้าฉินเฟิงจะโกรธก็เป็นเรื่องปกติ ผู้ชายคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีอารมณ์โกรธเลย เธอสามารถเข้าใจได้
ช่างเถอะ กลับไปหาเขาดีกว่า
อิ่นซินกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลอิ่น แต่เธอกลับหาตัวฉินเฟิงไม่เจอ สุดท้ายกลับได้คำพูดจากจางลี่
ผู้ชายคนนั้นเหรอ คืนนี้ไม่ได้กลับมา พูดกันตรงๆ ไม่กลับมาก็ดีแล้ว เพราะฉันดูถูกเขามาโดยตลอด ต้องรู้นะว่าลูกสาวของฉัน คือ……
จางลี่พูดพึมพำด้วยความไม่พอใจ
คำพูดของจางลี่ เธอไม่อยากฟังอีก เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังสูญเสียอะไรบางอย่างไป
เธอหยิบโทรศัพท์ และโทรหาฉินเฟิงทันที
เมื่ออีกฝ่ายรับสาย เธอรีบถามทันที: ที่รัก คุณจะกลับมาเมื่อไหร่?
อีกหลายวัน
ในสายโทรศัพท์มีเสียงตอบกลับของฉินเฟิง
อีกหลายวันเลยเหรอ!
อิ่นซินอึ้งไปเลย ตั้งแต่ฉินเฟิงกลับมา ผ่านมานานขนาดนี้ เขาไม่เคยไม่กลับบ้านเลย แต่วินาทีต่อมาเธอก็เข้าใจทันที ต้องเป็นเพราะหลายวันมานี้เธอเย็นชากับฉินเฟิงมากจนเกินไปก็เลยทำให้เขารู้สึกไม่ดี
สัญญาว่าต้องหาได้สองล้านภายในครึ่งปี ทำให้ฉินเฟิงกังวลมากๆ
หลายวันนี้ บางทีเขาอาจจะหาเงินก้อนใหญ่ได้ บางทีอาจจะทำเรื่องผิดกฎหมายด้วย เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทำให้เธอกังวลทันที และรีบพูดผ่านโทรศัพท์ทันที: เรื่องเงินคุณอย่ากังวลเลย พวกเราช่วยกันหาวิธี คุณอย่าทำเรื่องบ้าๆนะ ฉันขอร้องละ อย่าไปปล้นธนาคาร อย่าไปทำเรื่องผิดกฎหมายนะ ขอแค่คุณมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างก็สามารถทำได้
นอกจากปล้นธนาคาร ยังมีวิธีไหนที่สามารถหาเงินสองล้านได้ภายในห้าเดือนได้อีก
อิ่นซินกลัวมากๆ
ฉินเฟิงนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็ปลดหน้ากากที่น่ากลัวลงมา เขายิ้มและพูด: ได้
คุณอย่าทำเรื่องผิดกฎหมายเป็นอันขาด ไม่งั้นฉันจะไม่สนใจคุณไปตลอดชีวิต แต่ครั้งนี้คุณต้องไปทำเรื่องกี่วันเหรอ ต้องทำกี่วัน ให้เวลาที่แน่ชัดกับฉันหน่อย
ให้เวลาฉันเจ็ดวัน
ได้
หลังจากวางสายแล้ว อิ่นซินพอจะเดาเรื่องบางอย่างออก ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ เจ็ดวัน เจ็ดวันเลยเหรอ
