ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] – บทที่ 95

บทที่ 95

มูฉิงมองจูนัวและยิ้มให้  แม่ทัพจู ทางตะวันออกของเมืองนั้นมีที่ให้ซ่อนพวกทหารอยู่แห่งหนึ่ง ! 

 ที่ไหนกัน ?  ไม่ใช่แค่จูนัว คนอื่นก็สงสัยเช่นกัน

มูฉิงพูดอย่างตั้งใจ  แน่นอนว่าต้องเป็นเมืองหวางไงล่ะ 

ถังหยินเริ่มตามทันแล้ว หากแต่พวกมอร์ฟีสนั้นสูญเสียทหารไปมากในศึกที่เมืองหวาง ดังนั้นเมื่อพวกมันกลับมาล้างแค้น ถ้างั้นพวกมันก็ต้องเล็งโจมตีไปที่เมืองนั้นก่อนไม่ใช่หรือ แล้วงั้นการที่พวกเขาส่งทหารเข้าไปยังเมืองหวาง มันก็จะไม่ยิ่งเป็นการเข้าถ้ำเสือหรอกหรือ ?

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง มองมูฉิง  นายกองเสี่ยว เจ้าคิดเช่นนั้นจริงหรือ ? 

 ข้าจริงจังขอรับ ในสถานการณ์เช่นนี้ ข้าจะพูดเล่นได้ไงกัน ?  มูฉิงพูดอย่างจริงจัง  นายท่าน เมืองหวางเป็นเมืองที่ถูกโจมตีบ่อยที่สุด ถ้าว่ากันตามตรง ทั้งเมืองควรจะถูกทำลายไปนานแล้ว แต่ที่ไม่เป็นเช่นนั้นก็เพราะมีเหตุผลบางอย่างอยู่ นั่นก็คือทุกคนที่อยู่ในเมืองหวางนั้นได้ทำการขุดหลุมหลบภัยเอาไว้หมดแล้ว ถ้าเกิดว่าพวกเราใช้หลุมนั่นเพื่อซ่อนตัว รอให้พวกมอร์ฟีสมันเข้ามาเจอกับเมืองร้างและมองข้ามไป เพียงแค่นี้พวกเราก็สามารถตลบหลังพวกมันได้แล้ว ! 

อย่างนี้นี่เอง เมื่อได้ยินคำอธิบายทุกคนก็เริ่มชื่นชมเขา

ถังหยินเองก็พยักหน้าให้ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเวลาที่พวกมันเข้าโจมตี ถึงได้ไม่เจอใครเหลืออยู่ในเมืองเลย ที่แท้ก็เพราะชาวเมืองพวกนั้นหลบซ่อนตัว และรอพวกมันกลับไปก่อนจะออกจากที่ซ่อนตัวนั่นเอง !

จูนัวไม่สงสัยอีกต่อไป เขาจึงหันไปบอกกับถังหยิน  นายท่าน ข้าว่าแผนนี้นับได้ว่าน่าสนใจทีเดียว 

ไม่ใช่แค่น่าสนใจ แต่มันใช้ได้เลยละ ! ถังหยินกะพริบตาและหัวเราะออกมาอย่างดัง  เยี่ยมมาก ถ้าพวกมอร์ฟีสไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพวกมันมาเมื่อไหร่ พวกเราก็จะใช้พลทหารที่ซุ่มอยู่เข้าตลบหลังพวกมันในทันที ! 

ทางด้านมูฉิง เมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็พลันดีใจไม่น้อย เพราะในที่สุดเขาก็เจอคนที่ยอมรับในความสามารถของเขาแล้ว

ชิวเจิ้นมองมูฉิงด้วยหางตา เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกแปลก ๆ กับชายคนนี้ !

หรืออาจเป็นเพราะปกติแล้วนั้น เขาต้องเป็นฝ่ายที่คอยช่วยเหลือถังหยินในเวลายากลำบากเช่นนี้ หากแต่ตอนนี้กลับมีคนมาใหม่แทน จึงทำให้เขาเริ่มรู้สึกว่าตำแหน่งของตัวเองกำลังสั่นคลอนงั้นหรือ ?

ทว่า ชิวเจิ้นนั้นคนที่เก็บอาการเก่ง ดังนั้นไม่ว่าเขาจะหงุดหงิดแค่ไหนก็สามารถเก็บมันไว้ได้  นายกองเสี่ยวมีความคิดที่ดีทีเดียว แต่ใครจะเป็นคนที่ไปซุ่มโจมตีกัน ? เพราะพลทหารทั้ง 2 พันนายนั้นจะกลายเป็นอาวุธสังหาร หรือจะกลายเป็นสิ่งไร้ค่าก็ขึ้นอยู่กับ… 

ถังหยินพูดแทรกขึ้นมา  ข้าจะไปเอง 

 ไม่มีทาง !  ทุกคนตะลึง

ชายหนุ่มเป็นถึงแม่ทัพและผู้ว่าเขตปิงหยวน รวมไปถึงเป็นผู้นำของเขาทุกคน ดังนั้นมันจึงเป็นการเสี่ยงเกินไป ถ้าหากให้เขาออกไปทำการซุ่มโจมตี ว่าแล้วชิวเจิ้นก็พยายามพูดห้าม  นายท่าน มันอันตรายเกินไป ข้าว่าเราควรใช้ผู้อื่น ! 

 ไม่จำเป็นหรอก ต่อให้ข้าจะตกอยู่ในอันตรายก็ไม่มีปัญหา  เมื่อเห็นว่าชิวเจิ้นร้องห้าม เขาก็โบกมือปัดไปมา  ไม่ต้องเถียงกันในเรื่องนี้ ข้าตัดสินใจแล้ว ทุกคนรีบไปจัดการให้เร็วที่สุด 

 หา ?  มันจะไปทำลวก ๆ เช่นนั้นได้อย่างไรเล่า ! ทุกคนได้แต่มองหน้ากันเอง ก่อนที่จางโจวจะรีบพูดขึ้นมา  นายท่าน นี่มันไม่ถูกต้อง อย่างน้อยก็ให้กองทหารของข้าไปด้วยเถอะ 

ถังหยินหันมองเขา ไป่หยง และจูนัว  พวกเจ้าทั้ง 3 กองพันจงกลับไปปกป้องเมืองเฮิงให้ดีเถอะ ข้าไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายอย่างแน่นอน และถ้าพวกมอร์ฟีสเล็งเมืองชายแดนเอาไว้จริง ๆ ถ้างั้นพวกเจ้าก็ต้องเตรียมกำลังเสริมเอาไว้ให้พร้อม เข้าใจหรือไม่ ? 

ทั้งสามไม่กล้าพูดอะไร พวกเขาแอบรู้สึกผิดในใจเล็กน้อย

ถังหยินหัวเราะออกมา  สิ่งที่พวกเจ้าพูดมาก่อนหน้านี้มันก็ถูกอยู่ นี่คือโอกาสอันดีที่จะได้ฝึกทหารหน้าใหม่ พวกเจ้าทั้งสามนั้นสู้กับพวกมันมามากแล้ว ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกองอื่นบ้างเถอะ 

 นายท่าน พวกเราไม่ได้มีความคิดเช่นนั้น ข้าก็แค่เป็นห่วงถึงความปลอดภัยของท่านเท่านั้น ! 

แน่นอนว่าถังหยินเข้าใจถึงความกังวลนั้นดี หากแต่เขาก็ยังคงทำตัวตามสบาย ๆ  ไม่ต้องห่วงหรอก พวกมันไม่ได้น่าเกรงกลัวอะไรขนาดนั้นสักหน่อย 

 ใช่แล้ว !  หยวนอู่และหยวนเปียวพูดขึ้นมา  การต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเราสองพี่น้องจะคอยช่วยนายท่านเอง ! 

ทั้ง 2 พี่น้องถือได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงของเมืองนี้เลยทีเดียว แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ทว่าแม่ทัพทั้งสามกลับยังไม่อาจผ่อนคลายลงได้เลย

จางโจวยังไม่ยอมแพ้  ได้โปรดคิดอีกครั้งเถอะนายท่าน ! 

ถังหยินยิ้มและส่ายหัว เขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบด้วยความสบายใจ

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ชิวเจิ้นก็ไม่ดื้อดึงอีกต่อไป เพราะไม่ว่าจะพูดเช่นไร ถังหยินก็คงไม่เปลี่ยนใจแน่นอนแล้ว เด็กหนุ่มส่ายหัวให้กับจางโจว และพูดว่า  นายท่าน ทหารทั้ง 2 พันนายนั้นจะต้องถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดีที่สุดจากกองที่ 1 ที่ 2 และ 3 เพราะพวกเขาเหล่านั้นมีความสามารถมากที่สุด 

ถังหยินไม่คิดค้านและพยักหน้าให้  ชิวเจิ้น เจ้าไปจัดการซะ 

เด็กหนุ่มรับคำ

เมื่อเสร็จไปเรื่องหนึ่งแล้ว ถังหยินก็พลันหันมองเสี่ยวมูฉิงที่พยายามทำเป็นสงบสติ นั่งอยู่เก้าอี้

มูฉิงเป็นคนที่ฉลาดมากทีเดียว ถ้าบอกว่าชิวเจิ้นเป็นพวกเจ้าเล่ห์ละก็ ถ้างั้นมูฉิงก็นับได้ว่าเป็นพวกจอมฉวยโอกาสที่เก่งมากทีเดียว ถังหยินครุ่นคิดอยู่นาน และไม่รู้ว่าจะต้องมอบตำแหน่งไหนให้กับเขาดี

ดังนั้นชายหนุ่มจึงพูดออกไปว่า  นายกองเสี่ยว สักวันหนึ่งข้าจะมอบตำแหน่งที่เหมาะสมให้กับเจ้านะ 

เมื่อพูดจบ เขาจึงจัดให้มูฉิงมีตำแหน่งเทียบเท่านายกองหรือหัวหน้าพลาธิการกองทัพไปก่อน เพราะแม้ว่าจะไม่มีอำนาจโดยตรง แต่ตำแหน่งดังกล่าวนั้นก็ถือได้ว่ามีอำนาจเทียบเท่าพวกแม่ทัพนายกองทีเดียว

ด้วยคำพูดนี้ มันก็เท่ากับว่าเป็นการยอมรับให้มูฉิงเข้าร่วมกองทัพแล้ว

มูฉิงตะลึง เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะคุกเข่าลงและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ  เป็นพระคุณอย่างยิ่งขอรับ 

ถังหยินโบกมือให้ว่าไม่ต้องทำท่าทีสุภาพขนาดนั้นก็ได้

 ข้าหวังว่าในอนาคตเจ้าจะสามารถทำให้กองทัพเฟิงเกรียงไกรได้นะ 

 แน่นอนขอรับ ข้าจะทำให้ดีที่สุด 

ทุกคนที่ได้ยินพากันหัวเราะออกมา แม้ว่าในใจจะสบถด่าไปหลายครั้งแล้วก็ตาม

มีแค่ชิวเจิ้นที่แอบมองพวกเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเท่าใดนัก

 วันนี้พอแค่นี้ พวกเจ้าทั้งหมดไปได้แล้ว ส่วนแม่ทัพไป่กับแม่ทัพจู พวกเจ้าทั้งสองกลับไปยังเมืองเฮิงเพื่อเตรียมตัวรับมือซะ แล้วก็แม่ทัพจางรอก่อน ข้ามีบางอย่างจะถามเจ้า 

 ไม่มีปัญหาขอรับ 

 เอาล่ะทุกท่าน หมดธุระแล้ว เชิญกลับไปได้ 

 ข้าน้อยขอตัวลา  ทุกคนเดินเข้ามา

จางโจวยังคนยืนรออยู่ที่เดิม เขานั้นอยากรู้ว่าถังหยินต้องการอะไรจากตนกันแน่ ?

เมื่อทุกคนไปแล้วเขาก็พลันถามขึ้น  มีอะไรอีกหรือขอรับ ? 

ถังหยินหัวเราะ  กองพันที่ 4 และ 5 นั้นเป็นกองทหารใหม่ ข้าอยากจะให้แม่ทัพจางช่วยสอนพวกเขาเกี่ยวกับการป้องกันเสียหน่อย 

 อย่างนี้นี่เอง นายท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าน้อยจะทำให้ดีที่สุดในเวลาอันกระชั้นชิดนี้ 

ถังหยินพยักหน้าให้  รบกวนด้วยแล้ว แม่ทัพจาง 

คำสั่งในกองทัพนั้นเด็ดขาด ไป่หยงกับจูนัวจึงรีบกลับไปที่เมืองเฮิงในทันที ส่วนกองพันที่ 4 และ 5 นั้น พวกเขาก็ได้ถูกเรียกตัวไปสำหรับการฝึกซ้อม

แม้ว่าทั้ง 2 กองพันนี้จะมีทหารนับหมื่นนาย แต่ด้วยความที่ว่าพวกเขาเป็นหน้าใหม่ จึงทำให้ไม่อาจเทียบความสามารถได้แม้ว่าจะมีความกล้าหาญองอาจที่ใกล้เคียงกันก็ตาม …แต่อย่างน้อย พวกเขานั้นก็มีความคิดที่ไม่ย่อท้อและมุ่งมั่นที่จะปกป้องแคว้นและคนที่พวกเขารักไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย !