บทที่ 35
ไม่กี่นาทีต่อมา ยูเลียน่าก็เจอแดร์ริลอยู่ที่ร้านขนม
ร่างของยูเลียน่าชโลมไปด้วยหยาดเหงื่อเมื่อเธอมาปรากฏอยู่ตรงหน้าแดร์ริล เธอกล่าวด้วยความสับสน “คุณผู้ชายคะ ผู้จัดการลุคต้องการเชิญให้คุณกลับไปที่ศูนย์ค่ะ”
เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลถึงอยากต้องการอยากเจอคน ๆ นี้นัก
แดร์ริลกำลังเอร็ดอร่อยกับลูกชิ้นเสียบไม้อยู่ในขณะที่ตอบไป “ก่อนหน้านี้ พวกคุณสนุกสนานกับการไล่ผมออกมานี่ ใช่ไหม? แต่ตอนนี้ดันอยากเชิญผมกลับไป? คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร?”
ยูเลียน่ากังวลมาก เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว “คุณผู้ชาย ดิฉันผิดไปแล้ว ทัศนคติของฉันมันแย่ ถ้าคุณไม่กลับไปกับดิฉัน ดิฉันต้องเสียงานนี้ไปแน่ ๆ ”
ยูเลียน่ากัดริมฝีปากของเธอแน่น ก่อนหน้านี้เธอดูถูกแดร์ริล แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมาขอร้องเขาแทน
ในขณะที่เธอกำลังจะร้องไห้ออกมา แดร์ริลก็ตอบ “ก็ได้”
ครู่ต่อมา เมื่อกลับมาที่ศูนย์ Audi 4S ยูเลียน่าก็พาแดร์ริลมาที่ห้องทำงานอย่างนอบน้อม
ชาร์ลเดินเข้ามาหาแดร์ริลด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ทันทีที่เขาเห็นชายหนุ่ม
“คุณดาร์บี้!”
แดร์ริลนั่งอย่าสง่าบนโซฟา จ้องไปที่ชาร์ลแล้วกล่าว “มนุษย์นี่ช่างแปรเปลี่ยนได้ง่ายเหลือเกิน ว่าอย่างนั้นไหม? ฉันเพิ่งได้สัมผัสมันวันนี้เอง คนบัดซบแบบนายเองก็เปลี่ยนสีได้ไวเหมือนกัน แล้วนายมีอะไรล่ะ? เชิญฉันกลับมาเพื่อดูถูกฉันอีกรอบเหรอ?”
สีหน้าของชาร์ลเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพยายามระงับความโกรธและตอบด้วยความระมัดระวัง “นั่น…คุณดาร์บี้ คุณมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องความร่วมมือรึเปล่าครับ?”
แดร์ริลไม่ได้ตอบกลับในทันที เขาหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าและโยนมันลงบนโต๊ะกาแฟ
ชาร์ลหยิบมันขึ้นมาอ่านทันที เขาถึงกับตะลึงงัน ด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงใจและความรู้สึกผิด เขากล่าว “ท่านประธานดาร์บี้ คือ ก่อนหน้านี้ผม…”
โดยไม่รอให้เขากล่าวจบ แดร์ริลโบกมือของเขา “ฉันจะไม่ซื้อมัน ตอนที่นายบอกให้ฉันออกไปก่อนหน้านี้ นายพูดอะไรนะ? นายบอกให้ฉันออกไป และถ้านายเสียใจจริง นายและครอบครัวของนาย จะเรียกฉันว่า…”
ใบหน้าชาร์ลเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขาพยายามฝืนยิ้มออกมาอย่างน่าเกลียดและกล่าว “ท่านประธานดาร์บี้ ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าคุณเป็นใครก่อนหน้านี้”
เมื่อเห็นว่าแดร์ริลไม่ได้ตอบกลับมา ชาร์ลกลืนอัตตาของเขาลงไป เขาก้มหัวและทำความเคารพ “คุณพ่อ!”
แม้ว่าการร่วมมือนี้ Audi จะสปอนเซอร์เพียง 100 ล้านเหรียญ สำหรับรายการบันเทิงของบริษัทแพลทินัม แต่โฆษณาจากรายการเหล่านี้จะสร้างผลกำไรที่ไม่อาจจินตนาการได้ให้แก่ Audi
ต้องรู้ก่อนว่ารายการ Superstar นั้นเป็นรายการที่โด่งดังสุด ๆ
ดังนั้น ไม่ว่าชาร์ลจะไม่อยากทำแค่ไหน เขาก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้นี้ ไม่งั้นหากเขาพังความร่วมมือนี้ เขาคงไม่สามารถคงตำแหน่งผู้จัดการระดับภูมิภาคได้อีกต่อไป
ในที่สุดแดร์ริลก็พึงพอใจ เขาพยักหน้าและกล่าว “ใช่ นี่แหละที่เรียกว่าจริงใจ”
ในตอนนั้นเอง เฟบี้ที่เสร็จสิ้นการซื้อรถ ก็เดินเข้ามาเพื่อที่จะกล่าวลาชาร์ลอย่างอารมณ์ดี
ยังไงก็ตาม ก่อนที่เธอจะได้เข้ามา เธอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านทางกระจกหน้าต่างและถึงกับตกตะลึง
นี่ดวงตาของเธอกำลังมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?
คนที่นั่งบนโซฟานั่นมันเจ้าคนไร้ประโยชน์แดร์ริลไม่ใช่เหรอ?
และชาร์ลก็กำลังขอโทษเขา?
มากไปกว่านั้น…นั่นชาร์ลเพิ่งเรียกแดร์ริลว่า “คุณพ่อ?”
นี่เธอได้ยินผิดรึเปล่า?
“…”
ชาร์ลรู้สึกอายมากหลังจากสั่งเกตว่าเฟบียนอยู่ที่ประตูใบหน้าของเขาแดงไปหมด เขาแทบอยากจะขุดหลุมแล้วฝังตัวเองลงไปด้วยซ้ํา “ผมขอเวลาสักครู่นะครับ” “เดียวก่อน” แดร์ริลโบกมือและกล่าว “ฉันชอบการไม่เตะตาคน ฉันไม่อยากให้มีคนรู้เรื่องตําแหน่งของฉันมากไป นายควรรู้ว่าต้องพูดอะไรกับเธอ” “ครับ ผมเข้าใจแล้ว” ชาร์ลไม่ได้โง่ เขาเข้าใจที่แดร์ริลกล่าวทันที สมองของเขาเต้นตุบ ๆไม่หยุด หลังจากเขาออกมาจากห้องทํางาน ชาร์ลทําตัวแบบเดิม เป็นผู้จัดการระดับภูมิภาค เขายิ้มให้เฟบีและถาม “ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?” “ใช่ค่ะ ขอบคุณมาก”เฟยี่ยมในขณะที่มองแคร์ริลในห้องทํางาน เธอถามอย่างผ่อนคลาย “เกิดอะไรขึ้น? นั้นคุณกําลังขอโทษเขาเหรอ? เขากลับมาทําไม? เขามาที่นี่เพื่อซื้อรถจริง ๆ งั้นเหรอ?” “โอ้…สําหรับเรื่องนั้น..” ชาร์ลสองจิตสองใจ เขาตอบออกมาอย่างผ่อนคลายหลังจากใช้เวลาคิดครู่หนึ่ง “เขาจะไปมีปัญญาซื้อรถได้ยังไงล่ะครับ? เขาบอกว่าเขาทําของบางอย่างหายในศูนย์ และเขากลับมาที่นี่เพื่อหามัน…ผมจึงอธิบายให้เขาฟัง…” “เป็นแบบนี้เอง” เฟบถามต่อไปอีก “คนไร้ประโยชน์แบบเขาไม่มีทางทําของมีค่าหาย ฉันคิดว่าเขากําลังโกงคุณ” ในขณะที่กําลังพูด เฟบหยิบมือถือออกมา “คุณใจดีเกินไป ให้ฉันช่วยคุณโทรหาตํารวจดีไหม?”
