ทุกคนปิดปากของตัวเองพร้อมกัน บางคนกรีดร้องด้วย!
ฉลามพร้อมกับปากกว้างของมันอ้าขึ้นแล้วพุ่งโจมตีลิลี่!
“ไม่นะ…” ลิลี่ปิดตาลงอย่างสิ้นหวังแล้วอยู่นิ่งรอความตายของเธอ
แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อปากฉลามใหญ่โตนั่นไม่มาถึงเธอเสียที
เธอเปิดตาอย่างช้า ๆ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยตาตัวเอง
ไม่ใช่แค่ลิลี่ แต่ทุกคนก็ถึงกับหยุดหายใจ บรรยากาศรอบ ๆ หยุดนิ่งโดยสิ้นเชิง!
มันคือภาพของแดร์ริลที่กำลังขี่อยู่บนหลังของฉลาม โดยจับครีบของมันไว้ และระดมรัวหมัดใส่ฉลาม
อะไรเนี่ย?
ทุกคนตะลึงและไม่สามารถพูดอะไรได้เลย ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
ฉลามนั้นส่ายตัวไปมาอย่างดิ้นรน และฟันแหลมคมของมันก็บาดไปตามแขนของแดร์ริล ทำให้เขามีแผลขนาดใหญ่พร้อมเลือดที่ทะลักออกมา
“ไปได้แล้ว ไป!” แดร์ริลตะโกนขณะที่โชกไปด้วยเลือด
“ต-แต่ แล้วนายล่ะ?” ลิลี่ตัวสั่นและเริ่มร้องไห้
“แดร์ริล ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดที่คิดว่านายเป็นคนขี้ขลาด นายต่างหากที่เป็นคนช่วยฉัน!”
“ไปสิ ผมบอกให้ไป!” แดร์ริลตะโกนด้วยเสียงทั้งหมดที่เขามี
ลิลี่รู้ว่าเธอต้องไปและออกห่างจากเขาเมื่อได้ยินเขาตะโกน เธอภาวนาให้เขาปลอดภัยในขณะที่เธอว่ายไปที่หาด คนทั้งหมดเองก็ว่ายกลับไปที่หาดเช่นกัน
“อ๊าก!” แดร์ริลตะโกน ฉลามแข็งแรงเกินไป มันหลุดออกจากแขนของเขาและพุ่งเข้าหากลุ่มคน
เกือบทุกคนถึงหาดแล้ว แต่อีวอนเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่เพราะเธอมีเรี่ยวแรงที่น้อยนิด เธอยังอยู่ห่างหาดอีกครึ่งทาง
อีวอนตัวแข็งเมื่อเห็นฉลามพุ่งเข้าหาเธอ
“เร็วสิ! ว่ายไปตรงนั้น!” แดร์ริลตะโกน
อีวอนคืนสติเมื่อได้ยินเสียงของแดร์ริล จากนั้นเธอก็ว่ายเข้าหาแดร์ริล แต่ความเร็วของเธอช้ามาก
ทุกคนที่หาดกังวลเมื่อเห็นพวกเขา คนที่ชอบอีวอนนั้นหวังจะโดดลงน้ำแล้วไปช่วยเธอ อย่างไรก็ตาม ทุกคนไม่กล้าทำอะไรเมื่อคิดถึงฉลามที่ดุร้าย พวกเขาเพียงตะโกนแนะนำเธอในขณะที่ยืนนิ่งอยู่ที่หาด
“อีวอน ว่ายให้เร็วกว่านี้ ฉลามมันอยู่ข้างหลังคุณ”
“มันอยู่ห่างไม่ถึงห้าฟุตแล้ว เร็วเข้า!”
ในที่สุด แดร์ริลก็สามารถเข้าถึงตัวเธอแล้วโอบเธอไว้ในอ้อมแขน!
เขาพยายามโคจรพลังภายในจากสนามพลังในร่างกายแล้วส่งให้เธอ!
อีวอน ผู้รู้สึกเวียนหัวก่อนหน้ารู้สึกมีพลังมากขึ้นเมื่อแดร์ริลโอบเธอไว้ในอ้อมแขน เธอรู้สึกถึงความปลอดภัยที่ก่อตัวในใจเธอ
“ผมจะเบนความสนใจของมัน แล้วคุณก็ว่ายไปที่หาดนะ” แดร์ริลพูดข้างหูของเธอ
ทั้งร่างของอีวอนสั่นเทา! เธอไม่เคยใกล้ชิดกับชายใดเลยตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอหน้าแดงแล้วพยักหน้า
เขา… เขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย…
อีวอนว่ายน้ำไปในขณะที่ในหัวก็มีความคิดบ้าบอแล่นเข้ามา เธอไม่สนใจว่าเขาจะเป็นลูกเขยที่อาศัยบ้านตระกูลลินดันอยู่ เธอแค่ต้องการอยู่กับเขา เธอรู้สึกปลอดภัย
เมื่อความคิดบ้า ๆ นั่นอยู่ในหัวเธอ เธอก็พลันเห็นลิลี่ที่ยืนอยู่ที่หาดแล้วหน้าแดง นี่เธอคิดอะไรบ้า ๆ แบบนั้นได้ยังไง? เธอรู้สึกอับอายมาก
ซ่า!
ในตอนนั้น มันก็มีเสียงซ่าใหญ่ดังขึ้น เห็นได้ชัดเจนว่าฉลามนั้นมีขนาดใหญ่กว่าสิบฟุต มันกระโจนพร้อมกับเขี้ยวใหญ่โตที่เปิดกว้างแล้วพุ่งเข้าโจมตีแดร์ริล
“เ-ี่ย! ตัวใหญ่มาก! โชคดีนะที่ฉันมาถึงเร็วพอ!” เคนท์คิดอย่างดีใจ แม้ว่าเมแกนจะอารมณ์เสียที่เขาทิ้งเธอไว้ข้างหลัง แต่มันก็ไม่สำคัญไปกว่าชีวิตเขาหรอก!
‘แดร์ริลจบเห่แล้ว หมอนั่นตายแน่!’ เคนท์คิด
ในตอนนั้นเอง ฉลามก็กระโจนอีกครั้งแล้วกัดแดร์ริล!
แดร์ริลเป็นผู้บ่มเพาะ แม่ว่าเขาจะเคลื่อนไหวเร็วมาก แต่มันก็ไม่มากพอจะหลบฉลาม ฟันแหลมคมของมันกัดผ่านแขนทั้งข้างของเขา
“โว้ว!” เสียงผู้คนตะโกนที่หาดในขณะที่ทะเลสาบถูกย้อมไปด้วยเลือด
ก่อนที่เขาจะตอบสนอง หัวของแดร์ริลก็จมลงสู่ใต้น้ำพร้อมฉลาม และน้ำก็กลับมาสงบในตอนนั้น
“โอ้ไม่ เขาหายไปแล้ว!”
“ก็นะ ไม่มีใครบอกให้เขาอวดเก่งแล้วสู้นี่!”
ทุกคนส่ายหัวในขณะที่มองสระเลือด ควบคู่กับการเคลื่อนไหวของฉลาม สายตาของพวกเขาเย็นชา ไร้ซึ่งความเมตตาในดวงตาของพวกเขา
พวกเขาทั้งหมดล้วนดูถูกลูกเขยที่อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ เหมือนชีวิตเขาไม่มีค่าอะไร
