บทที่ 389
แคทเธอรีนจ้องมองที่ถ้วยปรุงยาทำมือ ในระหว่างที่นวดแดร์ริล
โอสถที่ปรุงเสร็จเรียบร้อยเป็นสิ่งเดียวที่เธอต้องการ จากนั้นเธอก็จะฟื้นฟูพลังระดับขั้นกลับมา! ในระหว่างนี้เธอต้องคอยเอาใจเขาให้ถึงที่สุด
แดร์ริลยิ้ม เขาสามารถมองไปที่ทรวดทรงเย้ายวนของเธอในระหว่างปรุงโอสถ เขาช่างเบิกบานใจ
ทันใดนั้นเขาก็ถามอย่างเป็นกันเอง “มิสแคทเธอรีน ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหม”
“อะไรล่ะ?”
“ห้องของผู้อำนวยการใหญ่อยู่ที่ไหน? ผมเข้ามาเรียนที่สถาบันหกวิถีค่อนข้างนานแล้ว ยังไม่เคยเห็นเลย”
แดร์ริลยังมีภารกิจที่จะต้องขโมยคัมภีร์อยู่ และมีบางเล่มที่ยังคงอยู่กับผู้อำนวยการใหญ่ เขาได้สำรวจสำนักงานของโรงเรียนหลายครั้งแต่เขาก็ยังไม่พบตำแหน่งของห้อง
“เราไม่มีห้องของผู้อำนวยการใหญ่” แคทเธอรีนหัวเราะเบา ๆ
อะไร? ไม่มีห้องของผู้อำนวยการใหญ่? แดร์ริลงุนงง
แคทเธอรีนพยักหน้า “แม้เกรแฮม พอตเตอร์ จะเป็นผู้อำนวยการใหญ่ แต่เขาก็มาโรงเรียนน้อยครั้งมาก เขาเป็นคนสมถะ เขาเลยตัดสินใจว่าไม่จำเป็นต้องมี”
แดร์ริลหัวหมุน หรือจะไม่มีห้องของผู้อำนวยการจริง ๆ? แล้วเขาจะขโมยคัมภีร์ได้อย่างไร?
แคทเธอรีนซักถาม “แดร์ริล ทำไมอยู่ ๆ นายมาถามหาห้องผู้อำนวยการใหญ่?”
“ผมทึ่งกับผู้อำนวยการใหญ่ ผมเคยได้ยินชื่อเสียงของเขาก่อนที่จะได้มาเข้าเรียนในสถาบันหกวิถี ผมรู้ว่าเขาเป็นสมาชิกอาวุโสของสำนักบู๊ตึ้ง เขาเป็นคนที่โด่งดังและทรงพลัง” แดร์ริลโกหก ทำหน้าตาน่าเอ็นดู “ด้วยเหตุนี้ ผมเลยยกย่องเขาเป็นบุคคลต้นแบบ ผมนึกถึงเขาอยู่บ่อยครั้ง”
แคทเธอรีนพยักหน้า “ใช่ เกรแฮมเขานั้นทรงพลัง เขาเป็นสมาชิกอาวุโสที่แข็งแกร่งคนหนึ่งของสำนักบู๊ตึ้ง ปรากฏว่าเมื่อสองปีก่อนเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธขั้นที่ห้า และเขาใกล้ที่จะบรรลุไปเป็น ปราชญ์ยุทธ!”
อะไร? ปรมาจารย์ยุทธขั้นที่ห้า เขาแข็งแกร่งพอ ๆ กับแม่ชีแห่งโชคชะตา!
แดร์ริลห้ามตัวเองไม่ได้เอาแต่กล่ำกลืนน้ำลาย เขานั้นทรงพลังมาก ถ้าแดร์ริลได้เจอกับเขา แดร์ริลคงไม่มีลูกไม้อะไรไปต่อกรแน่
ปัง!
ทันใดนั้นถ้วยลายครามปรุงยาก็ระเบิด มีเม็ดยาลอยพริ้วอยู่บนอากาศ โอสถบูรณาการหกเม็ด ตกลงมาอยู่ในมือของแดร์ริล
แคทเธอรีนมองไปที่ยาหกเม็ดอย่างไม่เชื่อสายตา เธอสั่นระรัวด้วยความตื่นเต้น
“มิสแคทเธอรีน โอสถนี้สำหรับคุณ” แดร์ริลยิ้ม และมอบเม็ดยาให้เธอหนึ่งเม็ด “เม็ดยานี้จะช่วยให้คุณฟื้นฟูมาได้สองขั้น”
แคทเธอรีนกลืนยาลงไปอย่างไม่ลังเล ทันใดนั้นเธอก็ตัวสั่นขณะที่รู้สึกถึงลมปราณของเธอกลับคืนมา ตอนนี้เธอคือ ปรมาจารย์ขั้นที่สอง!
มันได้ผล แคทเธอรีนดีใจ
“แดร์ริล ส่งที่เหลืออีกห้าเม็ดมาให้ฉัน” เธอขอร้อง
แดร์ริลหัวเราะแต่ไม่ได้ยื่นเม็ดยาให้ เขาเก็บมันไว้แทน
“แดร์ริล… นั้นนายจะทำอะไร?” เธอกระทืบเท้ารู้สึกกระวนกระวาย
แดร์ริลกล่าวตอบอย่างใจเย็น “มิสแคทเธอรีน จะรีบไปไหน? คุณสามารถกินมันได้แค่หนึ่งเม็ดต่อวัน มันจะไม่ได้ผลถ้าหากคุณกินมันมากไปกว่านี้ คุณต้องการอย่างน้อย 24 ชั่วโมง ก่อนคุณจะกินยาเม็ดต่อไปได้ ถึงแม้ผมจะให้คุณหมดในตอนนี้มันก็ไร้ประโยชน์!”
แดร์ริลยิ้มเยาะ “ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ” เขาปลอบ “ไม่ต้องห่วง ผมจะเก็บรักษามันไว้อย่างดี”
อะไร? หนึ่งเม็ดต่อวัน? นั้นหมายถึงแคทเธอรีนต้องรอไปอีกหกวันจนกว่าพลังของเธอจะกลับคืนมา เธอจะต้องเชื่อฟังแดร์ริลต่อไปอีกหลายวัน
แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของเธอ เลือดแทบออก
“โอ้ย ไหล่ของผมช่างปวดร้าว อย่าหยุดนวดสิ” แดร์ริลบ่น เขานั่งลงบนเก้าอี้นวม
แดทเธอรีนเดินเข้ามานวดไหล่เขา
เมื่อโรงเรียนเลิก แดร์ริลออกจากออฟฟิศของแคทเธอรีน เขาพบว่าลิลี่รอเขาอยู่ที่ประตูทางเข้า เมื่อเธอเจอเขาเธอรีบวิ่งโผเข้ามากอดเขา อย่างไรก็ตามสามีของเธอต้องวิ่งรอบสนามถึงห้าสิบรอบก็เพราะเธอ
เมื่อพวกเขาถึงบ้าน ลิลี่เตรียมอาหารเย็นและดูทีวีด้วยกันกับแดร์ริล
หลังจากเหตุการณ์ทะเลาะกับซาเวียร์ คิง แดร์ริลก็สัมผัสได้ชัดเจนว่าทัศนคติของลิลี่ที่มีกับเขานั้นเปลี่ยนไป เธออ่อนโยนขึ้นและเริ่มเลือกที่จะพึ่งพาเขา
สองสามวันถัดมาเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดตั้งแต่แต่งงานร่วมกันมาสามปี
อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรที่ยั่งยืน
วันหนึ่ง เมื่อแดร์ริลและลิลี่ กลับมาถึงบ้าน พวกเขาตกตะลึงมึนงง
เด็กสาว อายุราวสิบแปดย่างสิบเก้า นั่งอยู่บนโซฟา เธอดูน่ารักและน่าเอ็นดู เธอกินลูกอมโลลี่ป้อปอยู่ในปากระหว่างนั่งดูทีวี
บทที่ 388
บทที่ 390
