คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 597
แดร์ริลหัวใจสลาย “แกฆ่าอีวอน! มันเป็นเพราะแก! ฉันต้องการแก้แค้น!” เขาบุกเข้าหาไปลีรอย
“ช้าก่อน มันยังพอมีเวลา นายยังช่วยชีวิตมิสยังได้ทัน!” ลีรอยตะโกนร้องขอชีวิต “มีพญาอินทรีหิมะอยู่ที่ด้านหลังของภูเขาคุนหลุน พญาอินทรีบินด้วยความเร็วสูงมันจะสามารถพานายกลับไปที่เมืองตงไห่ได้ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง”
พญาอินทรีหิมะคือของขวัญจากจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ที่มอบให้กับลีรอย พญาอินทรีหิมะเป็นนกที่หายากมากในโลกใหม่ ขนาดตัวของมันใหญ่โตกว่านกอินทรีปกติทั่วไปและมันยังมีลักษณะที่ดูน่าเกรงขาม ว่ากันว่าจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ใช้เวลาถึงสามปีในการฝึกอบรมพญาอินทรีหิมะ เมื่อลีรอยสวามิภักดิ์กับโลกใหม่ จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ก็ปราบปลื้มเขาจึงมอบของกำนัลให้ทั้งวิถีแห่งด้านมืดและพญาอินทรีหิมะ
ลีรอยเก็บพญาอินทรีหิมะไว้เป็นสมบัติของเขานับตั้งแต่ที่เขาได้มันมา อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ลังเลที่จะมอบมันให้กับแดร์ริลเพื่อรักษาชีวิตตัวเองไว้ มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องการพญาอินทรีหิมะในเมื่อเขากำลังจะพบกับวาระสุดท้ายของชีวิต?
ลีรอยคุกเข่าและก้มลงคำนับแดร์ริล “ท่านประมุขดาร์บี้ โปรดประทานอภัยให้ฉัน! ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย” ความยโสโอหังของเขาก็จางหายไปเป็นปลิดทิ้ง จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของเขาถ้าหากเขาต้องตาย?
พญาอินทรีหิมะ?
แดร์ริลมองเห็นแสงแห่งความหวังแม้มันจะริบหรี่ เชสเตอร์สั่งคนของเขาในทันที “รีบไปเอาตัวพญาอินทรีหิมะมาจากด้านหลังภูเขา”
สาวกนิกายตำหนักอมตะสองสามคนรีบวิ่งไปที่ด้านหลังของภูเขา พวกเขากลับมาอย่างรวดเร็วและนำนกอินทรียักษ์มาซึ่งอยู่ด้านหลังของพวกเขา นกอินทรียักษ์มีขนสีขาวโพลนอันไร้ที่ติและสูงประมาณเมตรกว่า ดวงตาสีแดงของมันทำให้ดูตื่นตัวและเฉลียวฉลาด
แดร์ริลรู้สึกท่วมท้นเมื่อเห็นพญาอินทรีหิมะ เขากำโอสถฟีนิกซ์ไว้ในมืออย่างแน่นหนาและกระโจนเข้าไปหาพญาอินทรีหิมะ เขาเอื้อมมือไปสัมผัสขนของมัน
ลีรอยพูดถูก พญาอินทรีหิมะคือสัตว์ที่วิเศษ มันโน้มตัวลงกับพื้นเมื่อแดร์ริลเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ
แด๊กซ์รู้สึกตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า แดร์ริล ตอนนี้นายก็ช่วยชีวิตมิสยังได้แล้ว”
“แดร์ริล” เชสเตอร์ยิ้ม “เร็วเข้า นายต้องกลับไปที่เมืองตงไห่เพื่อช่วยชีวิตเธอเดี๋ยวนี้ แด๊กซ์กับฉันจะจัดการที่นี่ต่อเอง”
“เยี่ยม!”
แดร์ริลปาดเลือดที่ปากของเขาและกระโจนขึ้นไปบนหลังพญาอินทรีหิมะ เขาลูบพญาอินทรีหิมะเบา ๆ ไปที่คอของมัน “ไปกันเลย!”
พญาอินทรีหิมะสร้างลมกระโชกแรงรอบ ๆ ตัวของมันขณะสยายปีก มันทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าในวินาทีต่อมา ภายในชั่วพริบตาพวกเขาทั้งคู่ก็บินสู่ท้องฟ้าเป็นร้อยเมตร!
ร่างกายของแดร์ริลเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด เขากลัดกลุมหัวใจแม้ว่าพญาอินทรีหิมะจะเดินทางด้วยความเร็วสูงแต่เขาก็ยังหวังว่ามันจะบินไปได้เร็วกว่านี้
ที่คฤหาสน์ตระกูลยังในเมืองตงไห่ ลานสนามที่ดูสวยงามถูกทำลายบรรยากาศโดยการโต้เถียงกันอย่างดุเดือดในห้องโถง
คิงส์ตัน ยัง ยืนอยู่ในห้องโถงดูอารมณ์ฉุนเฉียว ซาแมนธายืนอยู่เบื้องหน้าของเขาพร้อมกับเอามือเท้าสะเอว “คิงส์ตัน นายเลี้ยงลูกสาวยังไง” เธอตะคอก “อีวอนก็รู้ดีว่าเขาแต่งงานแล้ว เธอยังจะมายั่วยวนหลอกล่อเขาอีกได้ยังไง? ศักดิ์ศรีของเธอหายไปไหน?”
ซาแมนธากล่าวต่อ “ในเมื่อลูกสาวของนายชอบพอกับไอ้คนไร้ประโยชน์นี่มาก ฉันจะขอมอบลูกเขยที่ไร้ค่าคนนี้ให้กับตระกูลยัง”
ลิลี่ยืนอยู่ข้างซาแมนธาและกระตุกแขนของเธอ “แม่พอได้แล้ว” เธอกระซิบ
ซาแมนธาส่งตัวอีวอนกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูล เธอเดือดดาลและเธอก็ระเบิดอารมณ์ออกมา เธอชี้ไปที่คิงส์ตันและเริ่มตำหนิติเตียนเขา ลิลี่ไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรต่อหน้าพวกเขาเนื่องด้วยความเคารพ
คิงส์ตันตัวสั่นสะท้าน “ผมไม่อยากจะเถียงกับคุณ” เขายืนกราน “คุณไม่เป็นที่ต้อนรับสำหรับที่นี่ ช่วยกรุณาออกไปด้วย”
อีวอนได้หายตัวไปถึงสองสามวัน เขาส่งทุกคนที่รู้จักออกตามหาเธอ เขามีความสุขมากเมื่อเห็นว่าซาแมนธาส่งตัวเธอกลับมาที่คฤหาสน์ แต่เขากลับรู้สึกประหลาดใจและหัวใจแตกสลายที่เห็นลูกสาวของเขาดูซีดเซียวและอ่อนแอ ก่อนที่เขาจะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซาแมนธาก็เริ่มตะคอกดุด่าและอีวอนก็ขังตัวเองไว้ในห้องของเธอ
