คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 617
แดร์ริลและอีเว็ตต์วิ่งไล่ตามกันจนกระทั่งมาถึงจุดสิ้นสุดของกับดักค่ายกลและก้าวเข้าไปในส่วนอุโมงค์ลึก
มีห้องลับอยู่ที่ปลายอุโมงค์ กว้างเพียงไม่กี่ตารางเมตร
เมื่อพวกเขาวิ่งกันมาถึงห้องลับ แดร์ริลก็หยุดยืนและฉีกยิ้มให้กับอีเว็ตต์ “พอก่อน ลูกสาวที่รัก ฉันเหนื่อยแล้วให้วิ่งต่อคงจะไม่ไหว”
เขามองไปรอบ ๆ ห้องลับในขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น
นี่คือจุดสิ้นสุดของสุสานโบราณ? มันดูค่อนข้างเล็ก
พวกเขาบอกว่ามันจะมีขุมทรัพย์ซ่อนอยู่ แล้วมันซ่อนไว้อยู่ตรงไหน?
อีเว็ตต์หืดหอบหายใจขณะกล่าว “แดร์ริล นายจะต้องไม่พูดถึงเหตุการณ์นั้นอีกเด็ดขาด!”
จากนั้นเธอก็ยกเท้าขึ้นเพื่อจะเตะแดริล แต่เธอพลาดและมันก็ไปกระแทกกับกำแพง
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนและทรุดตัวลง
“อ๊าก!” แดร์ริลและอีเวตต์เริ่มร่วงลงไป
อีเว็ตต์บังเอิญเตะปุ่มเปิดใช้งานบนผนัง
ทั้งสองคนเริ่มร่วงลงไป อีเว็ตต์กรีดร้องขณะเธอคว้าตัวแดร์ริล
หลุมมีความลึกประมาณสิบเมตร แดร์ริลร่วงลงถึงพื้นก่อน และอีเว็ตต์ก็ตกลงไปทับตัวเขา
แดร์ริลวิงเวียนศรีษะจากการร่วงลงมา
โชคดีที่แดร์ริลอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ ไม่อย่างนั้น เขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดจากการตกลงไป
“แดร์ริล ทั้งหมดนี่มันเป็นความผิดของนาย ไม่งั้นเราคงไม่ร่วงหล่นมาในนี้” อีเวตต์รู้สึกหงุดหงิด “ถ้านายพูดถึงภาพหลอนของฉันอีก ฉันจะไม่ยกโทษให้นาย”
เธอเอื้อมมือไปลูบคลำใบหน้าของเธอ เธอต้องการให้แน่ใจว่าใบหน้าของเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ
แดร์ริลหัวเราะ “ฉันคือคนที่ตกลงถึงพื้นก่อนแล้วกลายมาเป็นเบาะรองให้เธอ ทำไมเธอจะต้องมีแผลอะไรด้วย?”
แดร์ริลกระแอมในลำคอและกล่าว “ให้ฉันลุกขึ้นยืนได้ยัง?”
อีเว็ตต์มีเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบ อย่างไรก็ตาม แดร์ริลเจ็บปวดจากแรงกระแทก จะให้เขาเพลิดเพลินกับทรวดทรงของอีเว็ตต์ที่ทับเขาอยู่ได้อย่างไร
“โทษที” หลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้น เธอก็รู้ตัวว่าเธอกำลังทับเขา ใบหน้าของเธอพลันแดงก่ำ เธอลุกขึ้นยืนในทันที
อีเว็ตต์วิตกกังวลเกี่ยวกับอาการของเขา “นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
แดร์ริลลุกขึ้นยืนและกล่าวตอบอย่างสุขุมนุ่มลึก “ฉันไม่เป็นอะไร ลูกสาวที่รักของฉัน”
“แดร์ริล!” อีเว็ตต์รำคาญและกำลังจะหาเรื่องต่อยตีอีกครั้ง ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่ผิดปกติ
ฟ่อ!
ฟ่อ!
เสียงนั้นผิดปกติเกินจะสรรหาคำบรรยาย มันฟังดูน่าหวาดกลัว
แดร์ริลกวาดสายตามองไปที่ตำแหน่งของเสียงและเขาก็สะดุ้งตกใจ เงาดำสูงเมตรกว่ากำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาพวกเขา
ฟ่อ!
แดร์ริลหวาดกลัวไปเสียวไปจนถึงกระดูกสันหลัง เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
