คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 706
ณ หอคอยดาวปรารถนา บรรยากาศอบอวลไปด้วยเลือด
“อ๊าก!”
เสียงคำรามยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการฆ่า เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เลือดยังคงหลั่งไหลลงบนหอคอยดาวปรารถนา
การต่อสู้ดุเดือดยิ่งขึ้น
แม้ว่าสาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะจะมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเขาปกป้องเมืองตงไห่จากกองทัพโลกใหม่ แต่สถานการณ์ก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจ!
แดร์ริลปล่อยค่ายกลสองค่ายกลไปยังสาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะ เขาคิดว่า ค่ายกลนี้จะสามารถช่วยพวกเขาเอาชนะกองทัพโลกใหม่ได้ อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่คิดว่าสโลนจะทำลายค่ายกลลงได้ภายในพริบตา
สโลนมีพลังมากเกินไป ไม่มีใครเทียบเทียมเธอได้ ทุกครั้งที่แดร์ริลสร้างค่ายกลขึ้นมา สโลนก็จะทำลายมันลงด้วยกระบวนท่าเดียวกันกับก่อนหน้านี้
ในไม่ช้า สำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะต่างก็สูญเสียสาวกไปสู่ความตายและบาดเจ็บสาหัสหลายพันคน ไม่มีทางใดที่พวกเขาจะป้องกันกองทัพโลกใหม่ได้ พวกเขาถูกบีบให้จนมุมซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
“มันถูกกำหนดไว้แล้วอย่างนั้นเหรอ?”
เชสเตอร์เป็นกังวล เขาคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า “สาวกนิกายตำหนักอมตะ ฟังนะ! แม้ว่าพวกเราทุกคนจะต้องจบชีวิตลงที่นี่ ในการต่อสู้ในครั้งนี้ พวกเราทุกคนจะต้องปกป้องดินแดนของเราจนลมหายใจสุดท้าย”
“ฆ่ามัน!”
แด็กซ์เองก็เต็มไปด้วยเลือด!
เช่นเดียวกับเชสเตอร์ แด๊กซ์รู้สึกอ่อนแอและสิ้นหวัง! มือของเขาจับขวานของเขาเอาไว้แน่น ดวงตาของเขาแปดเปื้อนไปด้วยเลือด อย่างไรก็ตาม เขายังคงไม่ย่อท้อ “แดร์ริล เชสเตอร์ วันนี้ พวกเราทั้งสามคนได้ร่วมกันปกป้องจักรวาลโลกจากกองทัพโลกใหม่ ถึงแม้ว่าหอคอยดาวปรารถนาจะถูกปกคลุมไปด้วยเลือด พวกเราก็ไม่เสียใจ”
“ถูกต้อง! ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เกิดในวันเดียวกัน แต่พวกเราจะตายในวันเดียวกัน!”
สามพี่น้องมองหน้ากันและหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดังแต่ในหัวใจของพวกเขานั้นรู้สึกเสียใจ
ครึ่งหนึ่งของสาวกนิกายตำหนักอมตะและสำนักภูเขาบุบผาเสียชีวิตและบางคนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขาไม่สามารถอดทนได้นานเกินไปถ้าหากสถานการณ์ยังคงเลวร้ายลงเช่นนี้
ทุกคนรู้สึกสิ้นหวังในทันที
พวกเขารู้ดีว่า พวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อีกต่อไป
เป้าหมายเดียวที่เหลือของพวกเขาคือ การฆ่าศัตรูให้ได้มากที่สุดก่อนที่หอคอยดาวปรารถนาจะถูกพิชิต
“ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน!”
แดร์ริลคำรามดั่งคนบ้า เขายกดาบของเขาขึ้นและเริ่มฟาดฟันใส่คู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง!
“แดร์ริล พวกเราจากพระราชวังฟูเหยาอยู่ที่นี่แล้ว!”
ทันใดนั้นเอง เสียงอันอ่อนโยนก็ดังขึ้นจากฟากฟ้า ทุกคนต่างก็ต้องตกตะลึงเมื่อพวกเขามองไปในทิศทางของเสียง
เงาของผู้คนนับหมื่นพุ่งเข้าสู่สนามรบราวกับคลื่นยักษ์!
พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้หญิงที่สวมชุดยาวสีขาว พวกเขาดูราวกับทะเลดอกลิลลี่สีขาว
เทพธิดาที่น่าทึ่งทั้งเจ็ดนำสาวกของพวกเธอมา พวกเธอคือเจ็ดเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา!
อะไร?
พระราชวังฟูเหยา?
ทุกคนจากนิกายหลักต่างก็ตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเพ่งมองไปยังเทพธิดาทั้งเจ็ด ไม่มีถ้อยคำใด ๆ ที่พวกเขาจะสามารถเอ่ยออกมาได้!
พวกเขารู้ดีว่าพระราชวังฟูเหยานั้นไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร พวกเธอไม่เคยสนใจปัญหาของผู้อื่น
คนส่วนใหญ่เคยได้ยินเกี่ยวกับพระราชวังฟูเหยาเท่านั้น ผู้คนเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเจ็ดเทพธิดาแต่ไม่มีใครเคยเห็นพวกเธอ
ไม่มีใครคาดคิดว่าเทพธิดาทั้งเจ็ดจะนำสาวกของพวกเธอมาเพื่อช่วยปกป้องเมืองตงไห่!
และพวกเธอก็อยู่ที่นี่เพื่อแดร์ริล!
ทุกคนถูกความเงียบเข้าครอบงำ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่แดร์ริลอย่างไม่เชื่อสายตา!
