คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 840
ในขณะเดียวกัน ที่พักอีกแห่งหนึ่งในเมืองหลวงของโลกใหม่
โอฟีเลียนั่งอยู่ภายในห้องบนชั้นสอง สีหน้าของเธอขึงขังแววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความโกรธเคือง เธอเองก็ได้ยินเรื่องราวที่ลูกศิษย์ของเธอล่อลวงแดร์ริลไปที่ปล่องภูเขาไฟกับเรเชลเช่นกัน
อีวานนั่งคุกเข่าอยู่หน้าเธอ สีหน้าของเขาหวาดหวั่น
บรรดาลูกศิษย์คนอื่น ๆ ยืนเรียงรายล้อมรอบตัวเขา พวกเขาต่างนิ่งเงียบสงบ ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจ
บรรยากาศภายในห้องนั้นตึงเตรียดเหนือคำอธิบายใด ๆ
“อีวาน นายกล้าดียังไงถึงมาโกหกอาจารย์ของตัวเอง?” โอฟีเลียตะคอกจนตัวสั่น “ทีแรกนายซุ่มโจมตีแดร์ริล และจากนั้นนายและเรเชลก็ไปยุแยงให้เกิดความเข้าใจผิดกันระหว่างแดร์ริลและสำนักง้อไบ๊อีก นายคิดว่านายจะปกปิดมันจากฉันได้งั้นเหรอ? มีสาวกสำนักวณิพกสองสามคนเห็นสิ่งที่นายทำลงไปทั้งหมดเมื่อคืน! นายกล้าทำเรื่องชั่ว ๆ แบบนั้นได้ยังไง?”
โอฟีเลียมองด้วยความผิดหวัง และเธอก็รู้สึกปวดใจ “ไม่ว่าจะยังไง แดร์ริลก็ถือเป็นพี่น้องร่วมสำนักของนาย!”
“ท่านอาจารย์…”
อีวานร้องห่มร้องไห้ ขณะที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้า “ผมผิดไปแล้ว ท่านอาจารย์ พ่อของเรเชลยืนกรานที่จะบังคับให้เธอแต่งงานกับแดร์ริล ผมโมโหมากจนสติหลุดมันทำให้ผมพลั้งผิดครั้งใหญ่…”
“ท่านอาจารย์ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย” อีวานยกมือขึ้นมาตบตีใบหน้าตัวเองอย่างต่อเนื่อง
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
ทุกคนได้ยินเสียงตบดังฟังชัดอยู่ภายในห้อง บรรดาลูกศิษย์สาวกสองสามคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เริ่มรู้สึกเศร้าเสียใจเมื่อเหตุการณ์เช่นนี้
เฮ้อ!
โอฟีเลียสัมผัสได้ถึงความจริงใจของอีวาน เธอถอนหายใจเบา ๆ และไม่ได้กล่าวอะไรต่อ ถึงแม้ว่าอีวานจะได้กระทำความผิดบาปที่ไม่อาจจะให้อภัยได้ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในลูกศิษย์สาวกของเธอที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของเธอ โอฟีเลียรู้สึกไม่เต็มใจที่จะต้องลงโทษเขาอย่างรุนแรงสาสม
…
ระหว่างนั้นที่พระราชวังกวนเป๋งในเมืองหลวงของโลกใหม่
เจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดนั้นเป็นรัฐมนตรีข้ารับใช้ของจักรพรรดิและเขามีคฤหาสน์หลังโตใหญ่มโหฬาร ในขณะนั้นโมนิก้าก็อยู่ภายในสวนหลังคฤหาสน์ เธอกำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้ขณะที่เธอนั่งสนทนากับคนรับใช้สองสามคนเพื่อคลายเหงาคลายเบื่อ
ทุกเย็น โมนิก้ามักจะเดินออกไปอาบแดดที่สวนหลังคฤหาสน์ เธอได้ยินมาว่ามันจะส่งผลดีกับทารก
วันนี้อากาศแจ่มใส แต่สีหน้าของโมนิก้ากลับหมองหม่น ไม่ว่าใครก็สามารถมองเห็นความกังวลใจที่แฝงอยู่ในคิ้วของเธอ แม้ว่าเธอยินยอมที่จะมาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าศักดินาเคนนี่ แต่เธอก็ยังคงคิดถึงแดร์ริลอยู่ตลอดเวลา
‘ฉันฝันถึงนายและคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนแล้ว?’
“ขอประกาศ เจ้าหญิงอีเว็ตต์ ได้เดินทางมาถึงแล้ว” เสียงของคนรับใช้ดังสนั่นกึกก้อง
จากนั้นหญิงสาวสองคนก็เดินเข้ามาภายในสวนหลังคฤหาสน์ พวกเธอสองคนนั้นคืออีเว็ตต์และอีวอน!
อีวอนได้อาศัยอยู่กับอีเว็ตต์มานานเป็นเดือน และเธอก็คิดถึงนายหญิงนิกายมาก
จนในที่สุดก็ได้มาพบกัน อีวอนได้ขออีเว็ตต์ว่าให้พาเธอมาที่พระราชวังกวนเป๋งเพื่อมาเจอนายหญิงนิกาย
อีวอนได้ร้องขออีเว็ตต์อยู่หลายครั้ง แต่เพราะอีเว็ตต์เป็นเจ้าหญิง เธอมีภารกิจที่จะต้องทำมากมาย เธอจึงไม่มีเวลาที่จะได้ตอบตกลง แต่เมื่อตอนนี้อีเว็ตต์นั้นเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอจึงรีบพาอีวอนมาที่พระราชวังกวนเป๋ง
อีเว็ตต์สวมใส่ชุดเดรสยาวสีขาวอ่อน เธอดูเย้ายวนมีเสน่ห์ ทรวดทรงของเธอก็ไร้ที่ติดีเลิศกว่าหญิงสาวคนไหน ๆ ถึงแม้ว่าชุดจะยาวปกคลุมตัว แต่มันก็ไม่สามารถที่จะซ่อนสัดส่วนอันงดงามเปล่งปลั่งของเธอได้
และทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไปภายในสวน อีเว็ตต์ก็หันไปยิ้นให้อีวอนและกล่าว “เอาล่ะ เชิญพวกเธอสองคนคุยกันได้เลย ฉันจะไปเดินเล่นรอบ ๆ สวนนี้ก่อน”
จากนั้นอีเว็ตต์ก็เดินไปรอบ ๆบริเวณใกล้เคียงและเด็ดดอกไม้กินลมชมปลา
“ขอบคุณเจ้าหญิง” อีวอนกล่าวเบา ๆ ขณะรีบจับกุมมือโมนิก้า
โมนิก้านั้นทั้งประหลาดใจและสุขใจมากที่ได้เห็นอีวอน เธอกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “อีวอน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ถึงแม้ว่าอีวอนและโมนิก้าจะไม่ได้รู้จักสนิทสนมกันมาก่อนมากเท่าไหร่ แต่พวกเธอก็รู้ตัวว่าเป็นคนรักของแดร์ริล มันจึงมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งแบบพิเศษ
อีวอนฉีกยิ้มเบา ๆ “ฉันมาเพื่อเยี่ยมเธอ เธอเป็นยังไงบ้าง? แล้วลูกสบายดีไหม?”
“ไม่เป็นไร ทุกอย่างสบายมาก ลูกของฉันก็ไม่เป็นอะไรด้วย” โมนิก้าจับหน้าท้องของเธอ เธอกำมืออีวอนและกล่าวถามอย่างร้อนรน “เธอได้ยินข่าวเกี่ยวกับแดร์ริลบ้างไหม?”
