นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 11 เรียกค่าไถ่

ไม่ใช่บอกว่าฮ่อหยุนเฉิงเกลียดยัยคู่หมั้นบ้านนอกนี่หรอ ทำไมเขายังช่วยเธอพูดอีกละ
“เอาล่ะๆ พวกเธอออกไปให้หมด!”ฮ่อหยุนเฉิงปลดเนกไทลง แล้วก็กระแอมพูดอย่างหมดความอดทน
เซี่ยซิงซิงกับไป๋เซียวเซียวก็หันหลังเดินออกไป ซูฉิงก็กระแอมก็จะพูดขึ้นว่า:”เซี่ยซิงซิง เดี๋ยวก่อน!”
เซี่ยวซิงซิงหยุดฝีเท้า:”อะไร ”
ซูฉิงที่มีแววตานิ่ง :”เรื่องของเมื่อคืน เธอจะไม่อธิบายให้ฉันฟังหน่อยหรอ”
“เรื่องเมื่อคืน เรื่องอะไรหรอ “เซี่ยซิงซิงเผยสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติออกมาแป๊บเดียวแล้วก็ย้อนถาม
“เธอตั้งใจบอกว่าจะส่งข้อมูลมาให้ฉัน เลยให้ฉันทำงานล่วงเวลา ที่จริงแล้วไม่มีข้อมูลอะไรที่ต้องจัดการเลย “ซูฉิงหรี่ตามองแล้วพูดต่อว่า:”เธอตั้งใจให้ฉันรออยู่ที่ทำงานทั้งคืน ไม่ควรที่จะพูดอะไรกับฉันหน่อยหรอ”
คิดไม่ถึงว่าซูฉิงจะกล้าพูดเรื่องเมื่อคืนต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง เซี่ยซิงซิงถึงกับหน้าซีด และก็ทำเป็นนิ่ง:”ซูฉิงเธอกำลังพูดอะไร เมื่อคืนฉันก็แค่ให้เธอทำงานเสร็จแล้วก็ค่อยกลับบ้าน ฉันไปบอกว่าจะเอาข้อมูลมาให้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอฟังผิดเองรึเปล่า!”
ซูฉิงนั้นคาดเดาออกไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเซี่ยซิงซิงไม่ยอมรับง่าย ๆ แน่ เลยค่อยๆ หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาอย่างใจเย็น แล้วก็กดแป้นพิมพ์
จากนั้นเสียงของเซี่ยซิงซิงก็ดังของมาจากโทรศัพท์:”เมื่อสักครู่ฉันได้รับสายจากประธานเฉิน บอกว่ายังมีข้อมูลที่ต้องเพิ่มเข้าไป ฉันจะเอาไปส่งให้เธอเดี๋ยวนี้เลย เธอรอก่อนนะ”
“เธอ!” คิดไม่ถึงว่าซูฉิงจะแอบบันทึกเสียงของเธอเมื่อคืนไว้ด้วย เซี่ยซิงซิงกัดฟันแน่น คิดอยากจะพูดโต้แย้ง:”ประธานฮ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณอย่าเชื่อซูฉิงนะคะ ที่จริงแล้ว……”
ซูฉิงที่ยกยิ้มกระหยิ่มแล้วก็พูดดักเซี่ยซิงซิง :”เลขาเซี่ย คุณจะพูดว่าเครื่องบันทึกเสียงนี่เป็นของปลอมหรอ เป็นฉันที่จ้างคนมาสร้างขึ้นมาหรอ ที่จริงก็ง่ายมากเลยนะ ฉันหาผู้เชี่ยวชาญมาตรวจสอบ ก็รู้แล้วว่าจริงหรือปลอม”
เซี่ยซิงซิงที่สีหน้าเดี๋ยวซีดเดี๋ยวเขียวเข้มด้วยความโกรธ เดิมทีหล่อนนั้นอยากจะพูดว่าบันทึกเสียงเป็นของปลอม เป็นซูฉิงที่ใส่ความหล่อน แต่ซูฉิงพูดมาอย่างนี้ หล่อนจะพูดอะไรก็ไม่ออกแล้ว
ถ้าหากว่าฮ่อหยุนเฉิงหาผู้เชี่ยวชาญมาจริง ๆ ละก็ จะทำยังไงดีล่ะ
“ฉัน……”เซี่ยซิงซิงยากที่จะเอ่ยปากออกมา กลับได้ยินเสียงของฮ่อหยุนเฉิง :”ขอโทรซูฉิงซะ”
ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจมาก เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้จะไม่ราบรื่นอย่างนี้ เพราะเซี่ยซิงซิงเป็นพนักงานเก่าแก่ของตระกูลฮ่อกรุ๊ป และฮั่วหยุนเฉิงก็ยังเกลียดขี้หน้าหล่อนด้วย
ดูท่าแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ใช่คนที่จะไม่แยกแยะผิดถูก
เซี่ยซิงซิงแอบกำหมัดแน่นแล้วก็เอ่ยขอโทษอย่างไม่จำยอม”ขอโทษ”
ซูฉิงทำเป็นแคะหูแล้วพูดว่า:”เธอพูดอะไรนะ ฉันไม่ได้ยินเลย”
เซี่ยซิงซิงทำได้เพียงเพิ่มเสียงดังขึ้นอีก”ขอโทษ!”
“ฉันหวังว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีกนะ! “น้ำเสียงเย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างมาอย่างน่ากลัว เซี่ยซิงซิงถึงกับตัวสั่นไม่หยุด
หลังจากที่เดินออกจากห้องประธานบริษัท เซี่ยซิงซิงก็จ้องซูฉิงเขม็ง
คิดไม่ถึงว่ายัยบ้านนอกนี่จะฉลาดกว่าที่คิดไว้ ครั้งนี้หล่อนไม่ไม่ทันระวังเลยทำให้หล่อนสามารถพลาด และยังทำเรื่องน่าอายต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง
ความแค้นนี้ หล่อนจะต้องชำระแน่ สิ่งที่หล่อนได้รับทั้งหมดในวันนี้ จะต้องเอาคืนเเกเป็นหลายเท่าเลยทีเดียว!
พอมาถึงเวลาเลิกงาน ซูฉิงก็ทำงานล่วงเวลาอีกแล้ว เพื่อที่จะตรวจสอบข้อมูลที่ซูฉิงให้หล่อนมาตรวจสอบอีกครั้งถึงกลับบ้าน
พอเดินมาถึงห้องโถงตระกูลฮั่วกรุ๊ป และซูฉิงกำลังเรียงรถ ก็มีรถโรส์รอยซ์สีดำวิ่งตรงเขามาจอดขวางหล่อน
เป็นรถของฮ่อหยุนเฉิง
“ขึ้นรถ “ฮ่อหยุนเฉิงเปิดกระจกรถลง แล้วก็โผล่หัวออกมามองซูฉิง
ซูฉิงก้าวถอยหลังไป “ไม่ต้อง ฉันเรียกรถกลับไปได้”
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด แล้วก็เปิดประตูรถลงไป ก้มหน้ามองซูฉิง :”ช่วงเวลานี้เรียกรถยาก ฉันไม่อยากที่จะมาเก็บเอาเธอกลับบ้านไปในเวลาดึกๆ ดื่นๆ อีกหรอกนะ”
พอพูดถึงเรื่องเมื่อคืน ซูฉิงก็มองบนฮ่อหยุนเฉิงอย่ามโมโห “เป็นเพราะนายคนเดียวเลย! ”
ฮ่อหยุนเฉิงอึ้ง เรื่องเมื่อคืนกับเขาเกี่ยวข้องอะไรกัน
“นายไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าเซี่ยซิงซิงแอบรักนายหรอกนะ “ซูฉิงยกยิ้มแล้วย้อนถาม ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะฮ่อหยุนเฉิง เซี่ยซิงซิงจะมองหล่อนเป็นเสี้ยนหนามได้ยังไง และยังคิดหาวิธีไล่หล่อนออกอีกนะ
เซี่ยซิงซิงแอบรักเขางั้นหรอ ฮ่อหยุนเฉิงนั้นไม่ค่อยมีความรู้สึกเท่าไหร่ ในใจของเขานั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่แล้ว สำหรับหญิงอื่นนั้น เขาไม่ได้เหลียวแลเลย
แต่ว่าซูฉิง เขาก็รู้สึกแปลก แล้วก็อมยิ้มพูดว่า:”ทำไมหรอ เธอหึงหรอ”
“ประสาท! ” ซูฉิงหันไปจ้องมองเขาอย่างหมดอารมณ์ แล้วก็หันหลังเดินออกไป แต่ฮ่อหยุนเฉิงที่ก้าวขายาวๆ มาดึงเอาหล่อนกลับมา
แล้วก็ฉุดหล่อนขึ้นรถ พร้อมกับน้ำเสียงสั่งว่า”นั่นดีๆ”
ไม่รอให้ซูฉิงตั้งตัวได้ ฮ่อหยุนเฉิงก็นั่งตำแหน่งคนขับแล้วก็กดล๊อคประตูรถ:”ฉันรับปากคุณปู่ไว้แล้ว ภายในสามเดือนฉันจะต้องดูแลเรื่องความปลอดภัยของเธอ
เห็นฮ่อหยุนเฉิงยืนยันอย่างนั้น ซูฉิงพยักหน้า
หล่อนก็ได้รับปากคุณปู่ของหล่อนแล้ว ว่าจะอยู่กับฮ่อหยุนเฉิงอย่างดี
ขอแค่ผ่านไปสามเดือน พวกเขาก็จะต่างกันต่างเดินบนเส้นทางของตัวเอง และไม่ต้องเจอกันอีก
ซูฉิงที่กำลังคิดอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีข้อมือใหญ่เอื้อมผ่านหน้าของหล่อนไป
“นายจะทำอะไร!”ซูฉิงตกใจ มองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ อย่างระวังตัว
ก็เห็นฮ่อหยุนเฉิงค่อยๆ หันตัวมา แล้วก็เอื้อมมือผ่านหน้าอกของหล่อนมา เหมือนจะกอดหล่อนเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา
ท่าทีอย่างนี้ รู้สึกอบอุ่นมาก
ฮ่อหยุนเฉิงมีสีหน้าเรียบเฉย “ช่วยเธอคาดเข็มขัดนิรภัย”
“ไม่ต้อง ฉันคาดเข็มขัดเอง ” ซูฉิงกดมือของฮ่อหยุนเฉิงไว้ รู้สึกกลุ้มเลย หล่อนทำไมถึงลืมคาดเข็มขัดนิรภัยได้นะ
และได้รับความอบอุ่นจากใจกลางมือของผู้ชาย ซูฉิงก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
ฮ่อหยุนเฉิงชักมือกลับไป แล้วก็นั่งยืดตัวตรง แล้วก็เริ่มขับรถออกไป โดยที่แววตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น
เมื่อกี้เขาได้กลิ่นหอมจางๆ จากตัวของซูฉิง และก็เหมือนกับกลิ่นในความทรงจำมาก
หรือว่า……..ซูฉิงจะเป็นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาเมื่อยังเด็ก
ฮ่อหยุนเฉิงหันตัวไปจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยน้ำเสียงเบานิ่ง และมีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย “ซูฉิง เมื่อก่อนเธอเคยถูกจับตัวเรียกค่าไถ่มั้ย”
“ห๊า ” ซูฉิงที่พึ่งคาดเข็มขัดเสร็จ ก็ได้ยินเสียงถามแปลกๆ จากฮ่อหยุนเฉิง
เรียกค่าไถ่หรอ อะไรกัน
ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงมีความคิดคิดแปลกๆ
ซูฉิงส่ายหน้า “ไม่มี”
ไม่มีหรอ
ก็หมายความว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ซูฉิง
แววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็เคร่งขรึมลง เผยแววตาที่ผิดหวังออกมา
ซูฉิงเม้มริมฝีปากแน่ รู้สึกแปลกๆ
เขาหมายความว่ายังไง อยากจะให้หล่อนถูกจับเรียกค่าไถ่หรอ