นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ทำแปลนออกแบบหาย? แล้วก็กลายเป็นแค่กระดาษเปล่าๆไม่กี่แผ่นเนี้ยนะ?
ฮ่อหยุนเฉิงไม่คิดว่าซูฉิงจะทำผิดพลาดได้ในระดับต่ำแบบนี้ เขาต้องการฟังคำอธิบายของเธอ
อย่างไรก็ตาม แต่ซูฉิงไม่คิดที่จะให้คำอธิบายใด ๆ ใบหน้าของเธอสงบนิ่ง “ตอนนี้เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้เลย”
ซูฉิงมองไปที่ไป๋เซียวเซียวและถามว่า “มีแบบแปลนฉบับสำรองไหม?”
สายตาดูถูกเหยียดหยามฉายบนใบหน้าของไป๋เซียวเซียวทันที และเธอก็ตอบว่า “เลขาซู คุณไม่รู้หรือว่าแปลนของการออกแบบเครื่องประดับของเราเป็นงานวาดด้วยมือทั้งหมด แล้วภาพวาดด้วยมือจะมีสำรองได้อย่างไรกัน? เรื่องแค่นี้คุณก็ไม่รู้เหรอ?”
ซูฉิงพยักหน้าและถามอีกครั้ง “งั้นต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการแปลนใหม่?”
ไป๋เซียวเซียวตอบโดยไม่ลังเล “อย่างน้อยสองวัน”
“ซูฉิง คุณหมายความว่าอย่างไร?” เซี่ยซิงซิงจ้องไปที่ซูฉิงและเยาะเย้ย “คุณวางแผนที่จะเลื่อนการประชุมงั้นเหรอ? ให้แผนกออกแบบใช้เวลาสองวันในการวาดแปลนใหม่อย่างนั้นเหรอ แล้วจะให้คุณบรูซที่มาจากแดนไกลรอโดยเปล่าประโยชน์สองวันเพื่อชดเชยความผิดพลาดต่ำๆของคุณงั้นเหรอ?”
“ใครบอกว่าจะใช้เวลาถึงสองวัน ฉันขอเวลาหนึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว” ซูฉิงกล่าวอย่างใจเย็น
“หนึ่งชั่วโมงงั้นเหรอ? จะเป็นไปได้อย่างไร? คุณไม่ได้ยินที่ไป๋เซียวเซียวพูดเหรอว่าอย่างน้อยต้องใช้เวลาสองวัน?” เมื่อเซี่ยซิงซิงเห็นท่าทีที่ดูสงบและไม่กังวลของซูฉิง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกัดฟัน
แม้ว่าความตายจะใกล้เข้ามา แต่ซูฉิงก็ยังสงบนิ่งได้!
เธอทนไม่ได้กับท่าทางที่ดูเชิดของซูฉิง!
“เขาต้องการเวลาสองวัน ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องการสองวันเท่าเขา เขาทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าฉันจะทำไม่ได้!” รอยยิ้มมั่นใจยกขึ้นจากมุมปากของซูฉิง ” ฉันใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวก็พอแล้ว”
หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาของซูฉิงก็ดูสุขุมลงขณะที่เธอมองไปที่คุณบรูซ “คุณบรูซขอเวลาให้ฉันสักชั่วโมงหนึ่งได้ไหม?”
“ได้แน่นอน ไม่มีปัญหา” คุณบรูซตอบรับ และเขาก็สงสัยเล็กน้อยว่า ซูฉิงต้องการจะทำอะไร
และอีกคนที่อยากรู้เช่นกันก็ฮ่อหยุนเฉิง
เขาเหลือบมองที่ซูฉิงกัดริมฝีปากและถามด้วยท่าทางเย็นชา “งั้น แปลว่า?”
“แน่นอน ฉันจะวาดแปลนออกแบบใหม่” ซูฉิงยิ้มอย่างสงบและเต็มไปด้วยความมั่นใจ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะมืดมนลง
แปลว่า ซูฉิงจะวาดแปลนออกแบบใหม่ด้วยตัวเองงั้นหรือ?
และใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงในการทำ?
นี่มันเป็นไปได้เหรอ?
“ซูฉิง คุณหยุดล้อเล่นได้แล้ว!” เซี่ยซิงซิงเยาะเย้ยราวกับว่าเธอได้ยินอะไรบางอย่างผิดไป “นี่มันเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้เลย!”
“ถ้าอย่างนั้นก็คอยดูแล้วกัน” ซูฉิงยืนขึ้นและเปิดโน๊ตบุ๊ค
ภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน ซูฉิงเปิดซอฟต์แวร์ที่เธอวาดภาพแปลนออกแบบอย่างสง่างาม
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างภาพวาดการออกแบบเหล่านั้นด้วยการวาดภาพด้วยมือในหนึ่งชั่วโมง แต่ถ้าทำด้วยซอฟต์แวร์นี้ ซูฉิงสามารถทำได้อย่างแน่นอน
เธอฉายภาพหน้าจอคอมพิวเตอร์ จับเมาส์ด้วยนิ้วสีอันเรียวยาวของเธอ และใช้งานมันอย่างชำนาญและมีสมาธิ
ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของเมาส์ กราฟิกที่สวยงามค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์
จู่ๆ ทั้งห้องประชุมก็เงียบลง ทุกคนต่างจ้องมองไปที่การฉายภาพคอมพิวเตอร์อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นอกจากตกใจแล้ว พวกเขาก็ถึงกับตะลึงกันไปเลย
ซูฉิงใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงในการทำงานให้เสร็จ ซึ่งแม้แต่นักออกแบบที่มีทักษะก็ยังต้องใช้เวลาถึงสองวันจึงจะเสร็จ
“เสร็จแล้ว!” หลังจากวาดเส้นสุดท้ายเสร็จ ซูฉิงก็ถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอก ปล่อยเมาส์ออกด้วยความสำเร็จ
เมื่อมองลงไปเวลา ยังมีเวลาเหลืออีกตั้งห้านาทีถึงหนึ่งชั่วโมง
สายตาเคร่งขรึมของฮ่อหยุนเฉิงพินิจพิเคราะห์การออกแบบที่วาดบนหน้าจอ และความประหลาดใจของเขาก็เปล่งประกายออกมา
ภาพวาดทั้งสามของแหวน สร้อยคอ และสร้อยข้อมือมีความเหมือนจริงและเป็นดูแวววาวมาก
สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือภาพวาดการออกแบบที่วาดโดยซูฉิงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยหลายประการ เมื่อเทียบกับภาพวาดที่วาดด้วยมือก่อนหน้านี้โดยแผนกออกแบบแล้ว
และการเปลี่ยนแปลงนี้ ทำให้เครื่องประดับคอลเลคชั่น “น้ำแข็งและไฟ” ทั้งหมดดูมีจิตวิญญาณขึ้น ทำให้ผู้คนดูลุ่มหลงและมึนเมา
แม้แต่หัวหน้านักออกแบบของแผนกออกแบบเครื่องประดับก็ไม่สามารถทำได้ แต่ซูฉิงทำได้
ซูฉิง คู่หมั้นบ้านนอกของเขา สามารถทำให้เขาประหลาดใจได้อีกมากแค่ไหนกัน?
เซี่ยซิงซิงจ้องไปที่ภาพวาดของซูฉิง แต่ไมม่มีสติอยู่เป็นเวลานาน
เป็นไปได้อย่างไร? !
ซูฉิงทำเสร็จภายในหนึ่งชั่วโมงได้อย่างไร?
เธอไม่ใช่แค่คนบ้านนอกหรอกเหรอ? ทำไมถึงวาดแปลนการออกแบบที่ซับซ้อนแบบนี้ได้? !
ซูฉิงออกแบบสำเร็จ ซึ่งนั้นก็หมายความว่า… วันนี้แผนของเขาล้มเหลวอีกครั้ง!
เซี่ยซิงซิงไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง แต่เธอไม่สามารถแสดงออกอะไรได้เลย เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปากแน่นและจ้องไปที่ซูฉิง
ในสายตาของทุกคนดูประหลาดใจมาก ซูฉิงกระแอมในลำคอ ยิ้มเบาๆ และดวงตาของเธอก็จ้องไปที่คุณบรูซ “ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะคุณบรูซ ก่อนหน้านี้มีอุบัติเหตุเล็กน้อย และตอนนี้ฉันก็ได้วาดแปลนออกแบบอันใหม่ออกมาเรียบร้อยแล้ว ”
นิ้วเรียวยาวของเธอชี้ไปที่หน้าจอ และแนะนำให้กับคุณบรูซอย่างจริงจัง” นี่คือคอลเลคชั่น’น้ำแข็งและไฟ’ ของเรา สีขาวแทนน้ำแข็ง และสีแดงแทนไฟ ซึ่งเป็นจุดเด่นของเครื่องประดับคอลเลคชั่นนี้”
“เยี่ยมมาก” คุณบรูซยกนิ้วให้และชื่นชมการออกแบบของซูฉิง “การออกแบบของคุณหนูซู ฉันชอบมันมาก โดยเฉพาะความคิดการผสมผสาน ซึ่งมันดีมากๆ!”
ความคิดของการผสมผสาน คือการเปลี่ยนแปลงที่ถูกเปลี่ยนโดยซูฉิง
ซูฉิงเคยพูดกับไป๋เซียวเซียวมาก่อนหน้านี้ แต่ไป๋เซียวเซียวดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับเธอมากจึงไมม่รับฟังคำแนะนำของเธอ
ดังนั้น ซูฉิงจึงไม่ได้วางแผนที่จะแสดงแปลนการออกแบบของแผนกออกแบบให้คุณบรูซดูในตอนเช้า
เธอรู้มานานแล้วว่าการประชุมในวันนี้จะถูกจัดการโดยเซี่ยซิงซิง ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจออกแบบแปลนเครื่องประดับในแบบของตัวเองในที่สาธารณะและทำให้ผู้ชมประหลาดใจ
“คุณบรูซ คุณลองดูก่อนนะคะว่ามีปัญหาอะไรไหม? มีอะไรที่ต้องแก้ไขอีกไหม?” ซูฉิงยังคงแสดงรอยยิ้มอย่างสุภาพบนใบหน้าของเธอ
คุณบรูซส่ายหัวและพูดซ้ำๆ “ไม่มีปัญหาเลย ทุกอย่างโอเคมาก!”
“เนื่องจากไม่มีอะไรต้องแก้ไข งั้นเราจะนำไปผลิตตามแบบแปลนการออกแบบนี้และเปิดตัวเครื่องประดับคอลเลคชั่น ‘น้ำแข็งและไฟ’ โดยเร็วที่สุด” น้ำเสียงของซูฉิงเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ฉันเชื่อว่า น้ำแข็งและไฟ’ จะบรรลุผลเกินคาดอย่างแน่นอน ”
“แน่นอน ฉันตั้งตารอคนรับผิดชอบที่ยอดเยี่ยมอย่างคุณซูมาก ตั้งตารอมากจริงๆ”
คุณบรูซพอใจกับการออกแบบครั้งนี้มาก และการประชุมครั้งนี้ก็จบลงด้วยดี
คุณบรูซกำลังจะกลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อน ดังนั้นเขาจึงออกไปกับผู้ช่วยของเขา
ไปส่งคุณบรูซเรียบร้อยแล้ว เซี่ยซิงซิงและไป๋เซียวเซียวก็มีสีหน้าดูบูดบึ้ง
ในฐานะหัวหน้าแผนกออกแบบ ไป๋เซียวเซียวนำลูกน้องของเธอปรับปรุงและแก้ไขภาพวาดแปลนการออกแบบยังดีได้ไม่เท่ากับแปลนการออกแบบของคนธรรมดาวาดอย่างซูฉิง นี่มันขายหน้ามากจริงๆ แล้วอย่างนี้จะให้เธอไปพูดกับคนอื่นได้อย่างไร?
เซี่ยซิงซิง คนที่จะเปลี่ยนภาพวาดการออกแบบ คิดว่าซูฉิงจะถูกฮ่อหยุนเฉิงไล่ออกเนื่องจากละเลยหน้าที่ แต่นี่ไม่ซูฉิงไม่เพียงแต่พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเท่านั้น แต่เธอยังทำให้ตัวเองโดดเด่น แม้แต่คุณบรูซก็เต็มไปด้วยความนับถือในตัวเธอ!
เธอยืนขึ้น และกำลังเตรียมจะจากไป ดวงตาของซูฉิงก็เป็นประกายอย่างดุเดือดขึ้น และเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “รอเดี๋ยว!”