นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

บนฟลอร์เต้น ดนตรีดีมากและทุกคนก็เต้นกันอย่างเต็มที่ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในมุมของบาร์
ชายเสื้อแดงเป็นนักเลงท้องถิ่นที่รู้จักกันดีในชื่อเล่นว่า “อาซาน” ซึ่งมักจะมาที่บาร์เพื่อตามล่าสาวสวย
ขอเพียงเป็นผู้หญิงที่เขาชอบ เขาไม่มีพลาด
ตอนแรกที่อาซานเห็นซูฉิงผู้ที่ทำให้โลกต้องตะลึง เขาก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องลองให้ได้สักครั้ง โดยคิดว่าจะสนุกกับมันในคืนนี้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกซูฉฺงตีหัวแตกแบบนี้
อาการปวดหัวเกิดขึ้น และอาซานก็หงุดหงิดเต็มที่แล้ว และตะโกนใส่ลูกน้องของเขาที่อยู่ไม่ไกลออกไปว่า “พวกแกยังไม่มาอีก!”
ทันใดนั้นชายหลายคนที่มีชายร่างใหญ่ห้าคนและชายร่างหนาสามคนล้อมเขามาล้อมซูฉิงไว้ทันที
“จับเธอไว้!” อาซานคลุมศีรษะและจ้องไปที่ซูฉิงอย่างดุร้าย “นังตัวดี กล้าตีฉัน! คืนนี้ฉันจะสั่งสอนเธอเอง!”
ซูฉิงขมวดคิ้วและการแสดงออกบนใบหน้าของเธอก็ยังสงบอยู่
ในการจัดการกับอาซาน รวมแล้วมีทั้งหมดสี่คน เธอน่าจะไม่มีปัญหาที่จะจัดการกับพวกอันธพาลกลุ่มนี้
ลูกน้องคนหนึ่งของอาซานกระตือรือร้นที่จะเอาหน้า และแทบรอไม่ไหวที่จะจู่โจมซูฉิง พยายามเขาจับเธอ
ซูฉิงเห็นโอกาสนี้จึงกระโดดขึ้นและเตะเขาอย่างดุเดือด
“โอ้ย!” ด้วยเสียงกรีดร้องเหมือนหมูถูกฆ่า ชายคนนั้นก็ล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้เป็นเวลานาน
“พวกไร้ประโยชน์! แม้แต่ผู้หญิงก็จัดการไม่ได้!” อาซานโกรธและโบกมือให้ “เข้าไปพร้อมกันเลย!”
เมื่ออาซานออกคำสั่ง คนเหล่านี้ก็รีบเข้าหาซูฉิงพร้อมกัน
ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ เสียงผู้ชายที่เย็นชาและเข้มงวดก็ดังขึ้นในทันใด
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงที่เยือกเย็นและดึงดูดใจนั้นมีความยิ่งใหญ่อย่างไม่มีขอบเขต และคนไม่กี่คนที่ล้อมรอบซูฉิงก็หยุดลงโดยไม่ได้ตั้งใจ
อาซานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ใครกล้าเข้าไปยุ่ง?”
ทันใดนั้นก็มีชายร่างสูงมากปรากฎออกมาจากมุมมืด
เมื่อหันหลังให้กับแสง ซูฉิงก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าคนที่มาคือฮ่อหยุนเฉิง
เขาสวมชุดสูทสีดำ เกือบจะกลมกลืนไปกับสีของเวลากลางคืน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชามาก และดวงตาที่ลึกล้ำของเขาก็ฉายแสงอันดุร้าย “ผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิง พวกนายก็กล้าแตะต้องอย่างนั้นเหรอ?”
ผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิง?
สีหน้าของอาซานเปลี่ยนไป และหลังจากเห็นฉันแล้วว่าคนที่มาเป็นใคร ความเย่อหยิ่งของเขาก็อ่อนลงทันที
“ฮ่อ…คุณฮ่อ ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นผู้หญิงของคุณ ฉันผิดเองที่ไม่รู้จักดูให้ดี ฉันทำให้ผู้หญิงคนนี้ขุ่นเคือง คุณผู้หญิงอภัยให้เราด้วย…” อาซานคุกเข่าลงและ ขอความเมตตาด้วยมือน้อยๆ
“ไปให้พ้น!” ฮ่อหยุนเฉิงยกริมฝีปากบางๆของเขาขึ้นเล็กน้อย และถ่มน้ำลายออกมาอย่างเย็นชาเป็นตัวอักษรพยางค์เดียว
อาซานและผู้ลูกน้องสองสามคนก็รีบหนีออกไปในทันที
ซูฉิงวางขวดไวน์ในมือของเธอลง ขมวดคิ้วและมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง “ฮ่อหยุนเฉิง นายมาที่นี่ได้ยังไง?”
ฮ่อหยุนเฉิงคว้าแขนของซูฉิงผลักเธอไปที่โซฟา พยุงเธอ และจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยดวงตาที่เย็นชา “นี่คือเรื่องที่เธอบอกว่าต้องมาทำอย่างนั้นหรือ?”
ไม่ให้เขาตาม เพื่อมาที่บาร์และต่อสู้กับกลุ่มอันธพาลงั้นเหรอ?
หากเขาไม่ได้มาที่นี่ทันเวลา ซูฉิงจะไม่ถูกคนเหล่านี้รังแกแล้วหรือ?
ผู้หญิงคนนี้รู้หรือไม่ว่าอันตรายคืออะไร!
มองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของเขา ซูฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ “นายตามฉันมางั้นเหรอ? ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าตามฉันมาไม่ใช่เหรอ?!”
“ฉัน…” ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเข้าหากัน เดิมทีเขาอยากจะพูดว่า “ฉันเป็นห่วงเธอ” แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น เขาก็พูดว่า “ฉันมาคุยเรื่องธุรกิจกับใครบางคน และฉันก็บังเอิญผ่านมา”
“งั้นคงเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ” ซูฉิงเห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อคำพูดของเขา เธอผลักฮ่อหยุนเฉิง “อย่ากดฉัน ฉันจะกลับแล้ว”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ความรู้สึกนี้…ไม่ค่อยดีนัก
ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้น ดึงซูฉิงและยัดเธอเข้าไปในรถ สตาร์ทรถ เหยียบคันเร่ง และขับไปยังเมืองใหม่สุ่ยเยว่
ยวี๋น่าที่เต้นอยู่บนฟลอร์ก็เต้นจนพอ และหลินหนานก็กลับมายังที่ที่พวกเขานั่งอยู่เมื่อครู่นี้ แล้วพวกเขาก็พบว่าซูฉิงหายไปแล้ว
“พี่ฉิงอยู่ที่ไหนแล้ว? ฉันจะโทรหาเธอ” หลินหนานมองไปรอบ ๆ และไม่พบซูฉิง
ยวี๋น่าจับมือที่เขากำลังจะถือโทรศัพท์ไว้ และชี้ไปที่ด้านหลังของฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงที่ประตู “ดูเหมือนว่าสร้อยคอนั้นจะตกเป็นของฉันแล้ว”
หลินหนานรู้สึกอยากรู้ขึ้นมา “สร้อยอะไร?”
ยวี๋น่ายิ้ม “ความลับ”
ซูฉิงที่นั่งอยู่ที่นั่งคนขับ รู้สึกว่าตัวเองมีความผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ
เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัว
เกิดอะไรขึ้น? รู้สึกเหมือนกินอะไรแบบนั้นเข้าไป
เป็นไปได้ไหมที่ไวน์ของเธอเพิ่งถูกวางยาลงไป?
อาซาน!
ซูฉิงคิดย้อนไปอย่างระมัดระวัง คงจะเป็นอาซานที่ใส่ยาลงในแก้วไวน์ของเธอขณะที่เธอกำลังเข้าห้องน้ำ
ในใจรู้สึกหงุดหงิดอยู่พักหนึ่ง ซูฉิงเปิดหน้าต่างรถและถูขมับของเธอ พยายามสงบสติอารมณ์ให้เร็วที่สุด
ทำไมเธอถึงได้ประมาทขนาดนี้!
ลมเย็นพัดมาบนร่างของซูฉิงแต่ก็ไม่มีประโยชน์เลย ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าศีรษะของเธอวิงเวียนมากและความรู้สึกร้อนบนร่างกายของเธอก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเธอเหมือนถูกไฟเผา และเธอก็กระตือรือร้นอย่างยิ่งที่จะให้ผู้อื่นสัมผัสร่างกายเธอ
“ฮ่อหยุนเฉิง…” ซูฉิงล้มลงโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอรีบคว้าแขนของฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงเซนิดหน่อยและเหลือบไปที่ซูฉิงที่อยู่ด้านข้าง”อย่าขยับ ฉันกำลังขับรถ”
“รคีบจอดรถเร็ว ฉัน… ฉันจะไปโรงพยาบาล” ซูฉิงคว้าแขนของฮ่อหยุนเฉิงไว้แน่น หน้าอกของเธอเต้นอย่างรุนแรง
“ซูฉิงเกิดอะไรขึ้น?” ฮ่อหยุนเฉิงเห็นได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับซูฉิง
เธอจับมือเขา และมันก็ร้อนมาก
และใบหน้าที่สดใสของเธอในตอนนี้ก็แดงราวกับกุ้งต้ม นัยน์ตาโตใสเป็นน้ำของเธอขยิบตาราวกับไหม ตาของเธอดูเบลอ…
ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาเล็กน้อยและถามด้วยความเป็นห่วง “เธอโดนวางยาหรือเปล่า?
“อื้ม” ซูฉิงพยักหน้าด้วยสติที่เหลืออยู่ “ใช่… อาซานเมื่อกี้นี้”
ฮ่อหยุนเฉิงรีบหยุดรถข้างถนน อุ้มซูฉิงไปที่เบาะหลังและขอให้เธอนอนลง “พักผ่อนซะ ฉันจะเรียกหมอมาให้”
“ร้อน ร้อนมาก… ฉันร้อนมาก…” ซูฉิงดึงกระโปรงบนร่างกายของเธอ เผยให้เห็นแสงออร่าที่หน้าอกของเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆและรีบเอื้อมมือออกไปเพื่อจับเธอลง น้ำเสียงของเขาต่ำและแหบมาก “อย่าขยับ”
“ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย…” ภายใต้ฤทธิ์ของยา ซูฉิงค่อย ๆ สูญเสียสติ และรู้สึกร้อนจัดไปทั่วร่างกายของเธอเท่านั้น
ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นเหมือนน้ำตกที่เย็นยะเยือก เท่และสบายสุดๆ และซูฉิงก็สวมกอดมันโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น
ร่างกายที่อ่อนนุ่มของซูฉิงกดฮ่อหยุนเฉิงอย่างแน่นหนาซึ่งทำให้ร่างกายของฮ่อหยุนเฉิงมีปฏิกิริยาตอบสนอง
ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาสวมเพียงกระโปรงสั้น เพราะเธอถูกวางยา ร่างกายของเธอจึงร้อนและเหงื่อออก กระโปรงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและเกาะติดแน่นกับร่างกายของเธอ เผยให้เห็นเส้นโค้งที่สง่างามและน่าดึงดูดของเธอ มันเซ็กซี่มาก
ฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกช่วยไม่ได้
เขาก้เป็นผู้ชาย!
เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง!
ผู้หญิงตรงหน้าทำแบบนี้… ก็แค่ท้าทายขีดจำกัดของเขาเท่านั้น