นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

หลังจากถูกนักข่าวโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า แอนนี่ก็ตื่นขึ้นและจ้องไปที่ซูฉิงด้วยสายตาที่โกรธจัด
ทั้งหมดนี้เป็นแผนของซูฉิง!
เป้นซูฉิงที่บังคับให้เธอดื่มไวน์แก้วหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอกลายเป็นคนโง่เขลาต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้
“ซูฉิง นังบ้า แกทำร้ายฉัน!” แอนนี่ตะโกน เธอลุกขึ้นอย่างโกรธจัด และตบซูฉิงอย่างดุเดือด
แต่ก่อนที่แอนนี่จะแตะต้องซูฉิงได้ ก็มีมือใหญ่จับเธอไว้อย่างแรงและผลักเธอลงไปที่พื้น
แอนนี่เงยหน้าขึ้นและเห็นบรูซในสายตาของเธอ
ในดวงตาสีฟ้าครามของบรูซ เขาไม่ได้ซ่อนความรังเกียจของเขาไว้เลย “แอนนี่ ฉันผิดหวังมากที่คุณทำเรื่องแบบนี้! คุณกับผู้ชายคนนี้หิวมากเลยสินะ… คุณยังมีความละอายอยู่ไหม?”
เมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหาของบรูซ แอนนี่ก็ตื่นตระหนกอย่างมาก
เป็นไปได้ยังไงที่บรูซจะเข้ามา เขาเห็นเธอกับหวงเหมานั่น…
“ไม่นะบรูซ ฟังฉันนะ ฉันไม่รู้จักเขาเลย” แอนนี่พูดอย่างรวดเร็ว
“ที่รัก คุณพูดได้อย่างไรว่าคุณไม่รู้จักฉัน?” หวงเหมารู้สึกไม่มีความสุขและลุกขึ้นจากโซฟาอย่างช้าๆ “คุณไม่ได้รักฉันจนจะเป็นจะตายเหรอ? คุณบอกว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน”
หวงเหมารับเงินมาแล้ว เขาต้องยืนกรานต่อหน้าทุกคนว่าเขาและผู้หญิงในห้องเป็นเพื่อนเก่ากัน
เขาไม่รู้จักซูฉิง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าแอนนี่เป็นผู้หญิงคนนั้น
ในเวลานี้ หวงเหมาทำงานหนักมาก และโอบแขนแอนนี่ไว้ “ที่รัก อย่าอายเลย เราทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่แล้ว เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายและผู้หญิงจะรักกัน และไม่มีอะไรน่าละอายใจเลย”
“ฉันไม่รู้จักแก ปล่อยฉัน!” แอนนี่ผลักหวงเหมาออกไปทั้งน้ำตา
“ซูฉิง! เป็นซูฉิง! แกใส่ร้ายฉัน!!” แอนนี่ลุกขึ้นพร้อมกับผมที่ยุ่งเหยิง ชี้ไปที่ซูฉิงแล้วพูดว่า “ซูฉิงเป็นคนวางยาฉัน! ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย!”
วางยา?
นักข่าวที่มาต่างกระตือรือร้นกับคำพูดนี้
ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
แต่ต่อหน้าบรูซและฮ่อหยุนเฉิงไม่มีใครกล้าถาม
เมื่อสวีหว่านเอ๋อร์ได้ยิร เธอก็เข้าใจทันที
มันต้องเป็นเพราะแอนนี่แสดงกลอุบายของเธอออกมาและซูฉิงก็เห็นมันผ่าน เป็นผลให้ซูฉิงทำให้แอนนี่ดื่มไวน์แดงที่ใส่ยานั้นแทน และทำให้เกิดสถานการณ์ปัจจุบันนี้ขึ้น
แอนนี่ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ! สิ่งเล็กน้อยทั้งหมดยุ่งเหยิงไปหมด!
“ซูฉิง นังบ้า แกทำร้ายฉัน! แกทำร้ายฉัน!” แอนนี่ต้องการต่อสู้กับซูฉิงราวกับว่าเธอบ้าไปแล้ว
บรูซหยุดอยู่ตรงหน้าซูฉิงเพื่อบังเธอไว้และถามด้วยสีหน้าที่ไม่ดีมากนักว่า “แอนนี่ ทำไมซูฉิงถึงต้องทำร้ายคุณ วันนี้คุณมาเพื่อขอโทษเธอไม่ใช่เหรอ?
ดวงตาของแอนนี่กะพริบ “ใช่ ฉันตั้งใจจะขอโทษซูฉิง แต่เธอวางแผนทำร้ายฉัน!”
“แอนนี่ เธอพอได้แล้ว” ซูฉิงยกริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย “เธอเคยได้ยินไหมยกหินโยนใส่เท้าตัวเอง?”
ตอนแรก แอนนี่ถูกลงโทษแล้ว และซูฉิงก็ไม่ได้ต้องการพูดอะไรอีก
แต่ตอนนี้แอนนี่ไม่สำนึกผิดและเอาแต่บอกว่าเธอเป็นคนวางยา ซูฉิงจึงตอบกลับโดยไม่เกรงใจ
ดวงตาของเธอดูเย็นชา และซูฉิงก็กล่าวต่อว่า “คุณแกล้งทำเป็นขอโทษฉัน แต่คุณก็ใส่ยาลงไปในไวน์และต้องการวางแผนทำร้ายฉัน น่าเสียดายที่ในท้ายที่สุด คุณดันทำร้ายตัวเอง”
“แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร! ฉันไม่ได้ทำ!” แอนนี่ตะโกนออกไปอย่างควบคุมไม่ได้
เธอตั้งใจที่จะปฏิเสธความผิดของเธอ และโยนความผิดว่าซูฉิงวางยาเธอ
“เธอดูเอาเองแล้วกันนะ นี่คือบันทึกการซื้อยาปลุกเซ็กออนไลน์ของคุณ” ซูฉิงยื่นหลักฐานไปที่ใบหน้าของแอนนี่
หลังจากเทไวน์แก้วนั้นให้แอนนี่ ซูฉิงก็ขอให้แอนโธนี่ตรวจสอบบันทึกการซื้อของแอนนี่ และเธอก็พบมันทันที
เมื่อนักข่าวเห็นบันทึกการซื้อของออนไลน์ของแอนนี่ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรังเกียจเธอ
“ที่แท้ก็เป็นแอนนี่ ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ”
“มันน่าขยะแขยงเกินไป โชคดีที่คุณซูไม่ได้ถูกหลอก!”
ต่อหน้าการสนทนาของฝูงชน ใบหน้าของแอนนี่กลายเป็นสีฟ้าซีด เธออ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ
“แอนนี่ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความผิดของเธอเองทั้งหมด ดังนั้น เธอทำเองก็รับเองแล้วกัน!” หลังจากพูดแบบนี้ ซูฉิงก็หันหลังกลับและจากไป
ในสถานการณ์แบบนี้ เธอไม่อยากอยู่ต่อเลยแม้แต่วินาทีเดียว
ฮ่อหยุนเฉิงเหยียบขายาวของเขาแล้วเดินตามไป “ซูฉิง เธอจะไปไหน?”
“กลับบ้าน” ซูฉิงพูดเบาๆ
หลังจากวิ่งมาทั้งคืน เธอก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
“ฉันจะกลับไปกับเธอ” ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“นายจะกลับไปกับฉันทำไม?” ซูฉิงยิ้มอย่างเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่านายต้องไปเต้นรำกับสวีหว่านเอ๋อร์เหรอ?”
เต้นรำกับสวีหว่านเอ๋อร์?
ฮ่อหยุนเฉิงยิ้ม แต่พูดด้วยเสียงต่ำ “ซูฉิง เธอหึง”
“ใครหึง?” ซูฉิงจ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างโกรธจัด
ทันใดนั้น ลิฟต์ก็มาถึง
มีแรงมหาศาลมาที่เอวของเธอและซูฉิงถูกดึงเข้าไปในลิฟต์โดยฮ่อหยุนเฉิง
“นายกำลังจะทำอะไร?” ซูฉิงก้าวถอยหลังและมองไปยังชายตรงหน้าเธอด้วยความระแวดระวัง
ฮ่อหยุนเฉิงเหยียบขายาวของเขาเข้าหาซูฉิง เลิกคิ้วขึ้นและกล่าวว่า “ซูฉิง เธอกำลังหึง”
“หึงเหรอ? ประธานฮ่ออย่าหลงตัวเองจนเกินไปหน่อยเลย” ซูฉิงถูขมับของเธอและมองไปทางอื่นทันที
“ทำไมเธอถึงปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเองล่ะ?” ฮ่อหยุนเฉิงวางมือของเขาไว้บนผนังลิฟต์และกักขังซูฉิงไว้ด้านใน
พื้นที่ลิฟต์มีขนาดเล็กมาก และซูฉิงก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยฮ่อหยุนเฉิง
บรรยากาศด้านในขณะนั้นค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย
เมื่อเสียติงดังขึ้น ลิฟต์ก็มาถึงชั้น 1 ทำลายความอึดอัดนั้นไปทันที
ประตูลิฟต์เปิดออกโดยอัตโนมัติ และซูฉิงก็รีบผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
หลังจากก้าวออกจากลิฟต์ ซูฉิงก็หันศีรษะไปและพูดกับฮ่อหยุนเฉิง “นายกลับไปก่อนเถอะ ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ”
“มันดึกมากแล้ว เธอต้องทำอะไรอีก?” ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย
ซูฉิงยกมุมริมฝีปากของเธอและพูดอย่างเย็นชาว่า “นายไม่จำเป็นต้องยุ่งกับเรื่องนี้หรอก ไม่ต้องตามฉันมานะ”
หลังจากพูดแล้ว ซูฉิงก็เดินไปที่ประตูและเอื้อมมือไปโบกรถ
แท็กซี่
เมื่อมองไปที่รถแท็กซี่ ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ลงเล็กน้อย
มันดึกมากแล้ว ผู้หญิงคนนี้จะไปไหน
ซูฉิงที่ขึ้นนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความหายวี๋น่า
“มาดื่มเป็นเพื่อนฉันที่บาร์หน่อยสิ”
ชาร์มบาร์
เมื่อซูฉิงมาถึง ยวี๋น่าก็รอเธออยู่ที่นั่นแล้ว
“ทางนี้!” ยวี๋น่าโบกมือให้ซูฉิง
ซูฉิงนั่งลงข้างยวี๋น่า “ฉันเอาค็อกเทล”
ยวี๋น่ายื่นแก้วให้ซูฉิงและมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม “ซูฉิง เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? คุณอารมณ์ไม่ดีเหรอ?”
“ไม่มีอะไร” ซูฉิงดื่มค็อกเทลในมือของเธอ
แสงสลัวของบาร์ส่องลงบนใบหน้าของซูฉิง ผิวที่ขาวกระจ่างใสและใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเธอกำลังปรากฏอยู่ในแสงสลัวเพิ่มความรู้สึกเศร้าโศกและความลึกลับยิ่งขึ้นอีก
ยวี๋น่าเทค็อกเทลให้ซูฉิงอีกครั้ง “ให้ฉันเดา มีใครทำให้คุณหนูซูโกรธอยู่ ใช่ฮ่อหยุนเฉิงหรือเปล่า?”