นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ซูฉิงดึงแขนของเธอออกมาและมองฮ่อเฉียนอย่างเย็นชา “ฮ่อเฉียน เลิกทำตัวงี่เง่าได้แล้ว! วันนี้ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทะเลาะกับเธอนะ ฉันแค่ต้องการมาพบคุณปู่ฮ่อ”
“คุณป้า คุณดูซูฉิงสิ เธอดุฉัน!” ฮ่อเฉียนดึงมือแม่ฮ่อด้วยท่าทางไม่พอใจ
แม่ฮ่อขมวดคิ้วและขึ้นเสียงเล็กน้อย “ซูฉิง ฉันจะบอกเธอนะว่าครอบครัวฮ่อของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอเลย อย่าคิดที่จะรบกวนหยุนเฉิงอีก! ที่นี่ไม่ตอนรับเธอเธอรีบออกไปซะ! ”
“รบกวนคุณทั้งสองคน หลีกทางไปด้วยคะ!” ซูฉิงแค่ต้องการพบคุณปู่ฮ่อโดยเร็วที่สุด และไม่อยากคุยกับพวกเธออีก เธอผลักแม่ฮ่อออกไปและเดินตรงไปข้างหน้าทันที
เมื่อเห็นว่าซูฉิงกำลังจะเดินไปที่ประตูวอร์ด แม่ฮ่อก็รีบวิ่งเข้าไปสองสามก้าวแล้วพูดกับผู้คุ้มกันอย่างรวดเร็วว่า “พวกนายกำลังทำอะไรกันอยู่? ยังไม่รีบเอาเธอออกไปอีก? ต่อไปไม่ต้องให้เธอมาอีก!”
บอดี้การ์ดทั้งสองมองหน้ากัน ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดกับซูฉิงว่า “คุณหนูซู ได้โปรดกลับไปเถอะครับ”
ซูฉิงมองพวกเขาอย่างเย็นชา “ได้โปรดออกไปให้พ้นทาง”
“ซูฉิง เธอมันไร้ยางอาย ยังไม่รีบไสหัวไปอีก! ยังต้องการที่จะมาทำร้ายคุณปู่อีกงั้นเหรอ?!” เมื่อเห็นซูฉิงยืนนิ่ง ฮ่อเฉียนก็คำรามอย่างโกรธแค้น
เมื่อวานนี้ ซูฉิงกล่าวต่อหน้านักข่าวว่าเธอถูกรับไปเลี้ยง แต่มันก็ถูกเปิดเผยในวันนี้
ภาพลักษณ์ของหญิงสาวผู้มั่งคั่งที่ตอนที่อยู๋โรงเรียนได้รับผลกระทบอย่างมาก และหลายคนก็พูดลับๆว่าเธอเป็นลูกสาวจอมปลอม และแม้แต่คนที่เธอไล่ตามอย่างบ้าครั่งก็ยังเยือกเย็นต่อเธอ
ซูฉิงมองฮ่อเฉียนอย่างประชดประชันและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆประตูของวอร์ดก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหันและร่างที่คุ้นเคยของฮ่อหยุนเฉิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าซูฉิง
“พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?” ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา
เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงดูดดุร้าย ฮ่อเฉียนก็บ่นก่อนชี้ไปที่ซูฉิงและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “พี่ฮ่อ ซูฉิงเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่ทำให้ปู่ของเรามีอาการหัวใจวายเมื่อวานนี้ และ ตอนนี้เธอมาเพื่อต้องการกระตุ้นอาการของคุณปู่ เธอมันอสรพิษ!”
ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงกวาดไปทั่วใบหน้าของซูฉิง
เขายืนอยู่หน้าเตียงในโรงพยาบาลของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
เมื่อได้ยินเสียงการโต้เถียงกันเบา ๆ ข้างนอก ฮ่อหยุนเฉิงก็เปิดประตูเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาคือรูปร่างที่สวยงามของซูฉิง
ดวงตาที่ซับซ้อนปรากฏขึ้น และหัวใจของฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกอุดอู้เล็กน้อย
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ค่อยๆเย็นชาลง เมื่อเขาคิดว่าปู่ของเขาต้องกลายเป็นแบบนี้เพราะซูฉิง
“เป็นเธอเองเหรอ” น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงดูเบา และเขาไม่ได้ยินสิ่งรบกวนแม้แต่น้อย
ซูฉิงพยักหน้าและมองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิง
หลังจากไม่ได้เจอกันทั้งคืน เขาก็เหนื่อยมามากแล้ว ใบหน้าหล่อๆดูเหน็ดเหนื่อยทำให้คนเป็นทุกข์
เธอคิดว่าเธอจะเผชิญหน้ากับฮ่อหยุนเฉิงอย่างสงบ แต่ในเวลานี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงมาก
“ฮ่อหยุนเฉิง ฉันมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ” ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทำให้เสียงของเธอให้ดูสงบลงที่สุด
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและกำลังจะพูด ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างของชายคนหนึ่งรีบเดินมาหาซูฉิง
และเขาก็คือเฉินจุนเหยียน
“ซูฉิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” เฉินจุนเหยียนรอที่ประตูโรงพยาบาลเป็นเวลานาน แต่ไม่เห็นซูฉิงลงมา เขาเลยรู้สึกเป็นห่วงเธอมาก จึงตัดสินใจมาหา
ซูฉิงตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมามองเฉินจุนเหยียนและยิ้ม “ไม่เป็นไร”
“โอ้ ซูฉิง ฉันประเมินเธอต่ำไปจริงๆ” แม่ฮ่อยิ้มเยาะเย้ยที่มุมริมฝีปากของเธอ “พอถูกหยุนเฉิงทิ้งไป ก็ติดต่อกับเฉินจุนเหยียนแล้วงั้นเหรอ?”
“คุณนายฮ่อ ได้โปรดอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!” ใบหน้าของเฉินจุนเหยียนมืดมนลง
แม่ฮ่อเย้ยหยัน “เธอปกป้องซูฉิงขนาดนี้ เธอกล้าบอกว่าพวกเธอสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ?”
ซูฉิงรู้สึกเครียด เธอแค่ต้องการมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ เพื่อดูอาการของเขา และดูว่าเธอสามารถช่วยได้ไหม แต่ทำไมมันถึงได้ยากนัก?
เธอมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้งและกล่าวว่า “ฮ่อหยุนเฉิง ให้ฉันเข้าไปหาคุณปู่ฮ่อ”
ช่วงเวลาที่เขาเห็นเฉินจุนเหยียนใบหน้าที่หมองคล้ำของฮ่อหยุนเฉิงกลายเป็นเย็นชาในทันที
แม้ว่าซูฉิงจะอธิบายให้เขาฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเธอกับเฉินจุนเหยียนเป็นแค่เพื่อนธรรมดาและพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
แต่ตอนนี้เฉินจุนเหยียนก็ใส่ใจเธอ ไม่เหมือนเพื่อนทั่วไปเลย
และซูฉิง เธอก็เลิกการหมั้นกับเขาเมื่อคืนนี้ และเธอก็มาอยู่กับเฉินจุนเหยียนทันทีที่เธอหันหลังกลับ มันเป็นเรื่องน่าขันจริงๆ
เป็นไปได้ไหม อันที่จริงมันเป็นเพราะเธอเห็นแก่เฉินจุนเหยียน เธอจึงเลิกกับเขา?
เพียงไม่กี่วินาที หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงก็เปลี่ยนไปเป็นพันๆครั้งแล้ว
“ซูฉิง เธอกลับไปเถอะ ฉันคิดว่าคุณปู่ไม่ต้องการพบเธอ” ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
พูดเสร็จเขาก็หันหลังกลับเข้าไปในห้อง
ปัง เสียงประตูห้องวอร์ดปิดลง
เธอตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัว
ทำไม……
เธอแค่อยากมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อเท่านั้น ฮ่อหยุนเฉิงเกลียดเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ และไม่เห็นด้วยกับคำขอเล็กๆ น้อยๆ นี้เลยเหรอ?
หัวใจของเธอจมลงเล็กน้อย
ความเจ็บปวดค่อยๆ ลามไปทั่วร่างกาย
“ซูฉิง พวกเราไปกันเถอะ” เมื่อเห็นซูฉิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างงุนงง มองไปที่ประตู เฉินจุนเหยียนจึงเดินไปหาซูฉิงและพูดเบา ๆ
เมื่อซูฉิงรู้สึกตัว เธอก็พยักหน้าด้วยอาการเศร้าๆ
“พวกนายสองคนฟังให้ดีนะ อย่าให้ซูฉิงกลับมาอีก!” แม่ฮ่อแสดงสีหน้าไม่พอใจ และไม่ลืมที่จะสั่งสอนผู้คุ้มกัน
“ครับ คุณผู้หญิง!” บอดี้การ์ดทั้งสองพูดอย่างเคารพ
หลังจากเดินออกจากประตูโรงพยาบาล ซูฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณปู่ซู
“ฉิงฉิง ปู่เอง” เสียงของคุณปู่ซูดังขึ้นที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์
เมื่อได้ยินเสียงที่ใจดีของคุณปู่ ซูฉิงก็แทบจะร้องไห้ และเธอก็พูดว่า “คุณปู่”
“ปู่เห็นรายงานทั้งหมดบนอินเทอร์เน็ตแล้ว หลานกับเด็กหยุนเฉิงคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่?” เสียงของคุณปู่ซูค่อนข้างงงงวย
หลังจากช่วยซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงจากเกาะ คุณปู่ซูก็ได้เดินทางไปทั่วโลก
ตอนแรกเขาก็มีความสุข แต่จู่ๆ เมื่อเห็นข่าวว่าซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงยกเลิกพิธีหมั้นของพวกเขา คุณปู่ฮ่อก็มีอาการหัวใจวาย
“คุณปู่ หนู…” ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่อยากรบกวนคุณปู่ของเธอ “ไม่เป็นไรคะ หนูจะจัดการเรื่องพวกนี้เองคะ”
“หลานจัดการได้จริงเหรอ?” คุณปู่ซูยกริมฝีปากขึ้นลํกน้อย
“คะ คุณปู่ อย่ากังวลเรื่องหนูเลยนะคะ ” ซูฉิงพูดอย่างใจเย็น
คุณปู่ซูรู้ถึงบุคลิกของหลานสาวอันเป็นที่รักของเขาดี ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า “งั้นก็โอเค ถ้ามีเรื่องอะไรก็อย่าลืมโทรปู้นะ”
หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซูฉิงก็เปิดประตูรถ และกำลังจะขึ้นรถ ทันใดนั้นเธอก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงไปยังโรงพยาบาลพร้อมกับกระติกน้ำร้อน
ผู้หญิงคนนั้น…ดูคุ้นเคยมาก
เมื่อผู้หญิงคนนั้นใกล้เข้ามา ซูฉิงก็เหล่ดวงตาที่สวยงามของเธอและในที่สุดก็มองเห็นได้ชัดเจน
นั่น…ถังถังเหรอ? ? ?