นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 162 ถังถังเป็นดอกไม้ขาวบริสุทธิ์ราวกับดอกบัว

ซูฉิงขึ้นขืน แต่ก็ถูกมือทั้งสองข้างของเขาจับไว้
ฮ่อหยุนเฉิงแรงเยอะขนาดนี้ ก็จับข้อมือเล็กของเธอได้อย่างง่ายดาย
ลิ้นของเขาพยายามดันให้เธออ้าปากออก แล้วก็เข้าไปข้างใน……
เดิมที่ฮ่อหยุนเฉิงคิดแค่อยากจะลงโทษผู้หญิงที่ใจร้าย แต่รสชาติของเธอนั้นดีมาก เป็นรสชาติที่คุ้นเคย
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงบีบบังคับมาตลอด
ภาพเหตุการณ์ในเมื่อก่อนที่ใช้ชีวิตกับซูฉิง อย่างมีความสุข ทันใดนั้นก็เกิดขึ้นมาในหัวของฮ่อหยุนเฉิง
ความสูงระดับหนึ่งแสนฟุต เธอที่กอดเขาแน่ พูดด้วยน้ำแสงยืนยันกับเขาว่า
“ฮ่อหยุนเฉิง ตอนนี้ฉันจะบอกคำตอบกับนาย”
“ฮ่อหยุนเฉิง คำตอบของฉันก็คือ ฉันตกลง”
“ชีวิตต่อไปนี้ ฉันจะใช้ชีวิตกับนาย”
“ไม่ว่าเป็นหรือตาย ”
วันนั้นเธอพูดกับเขาอย่างนี้ เธอจำไม่ได้แล้วหรอ
ในหัวที่เกิดเป็นภาพเมื่อวันวานผุดขึ้นไม่หยุด จูบของฮ่อหยุนเฉิงไม่รู้ว่าเป็นจูบที่อ่อนโยนตั้งแต่เมื่อไหร่
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าพวกเขาตกอยู่ในห้วงแห่งรัก เขาคิดว่าเธอไม่เคยจากไปไหนเลย
ทั้งสองที่คลอเคลียกอดกันอยู่ อุณหภูมิของห้องท่านประธานก็ค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้น…..
ฮ่อหยุนเฉิงที่ควบคุมอารมณ์จูบอยู่นาน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า”ซูฉิง…….”
เขาพูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาขัดจังหวะเขา”พี่เฉิง พี่กำลังทำอะไร…….”
ฮ่อหยุนเฉิงหันกลับไปมอง ก็เป็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นถังรั่วอิง
เขาตกใจพูด”ถังถังหรอ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ถังถัง?
ซูฉิงใจเต้นแรงขึ้นมา
เธอใช้แรงผลักฮ่อหยุนเฉิงจน ด้วยความโมโห”ฮ่อหยุนเฉิง นายพอได้แล้ว!”
เขาเห็นเธอเป็นอะไร?
เขามีถังถังอยู่แล้ว ยังมาทำอย่างนี้กับเธอ คิดจะทำให้เธออับอายหรอ?
ถังรั่วอิงมองมาด้วยความเสียใจ มองภาพที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ฮ่อหยุนเฉิงจูบกับซูฉิงงั้นหรอ
ซูฉิงยังมายุ่งกับฮ่อหยุนเฉิงอีกหรอ
ถังรั่วเหมือนจะเข้าใจแล้ว แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้เป็นอย่างดี แล้วก็กัดฟันพูดเบาๆ “พี่เฉิง ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อกี้ฉันลืมเคาะประตู ฉันไม่ได้รบกวนพี่ใช่มั้ย”
“พี่เฉิง ฉันมาเพื่อจะมาขอบคุณพี่ “แววตาของถังรั่วอิงกวาดมองไปที่หน้าของซูฉิงที่แดงก่ำ แล้วก็เก็บความริษยาไว้ในใจ ยิ้มพูดกับฮ่อหยุนเฉิงต่อ
“อืม “ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย
ถังรั่วอิงก้าวเข้ามา แล้วก็เอามือคล้องแขนฮ่อหยุนเฉิงอย่างสนิทชิดเชื้อ “ขอบคุณนะคะที่ย้ายคุณย่าไปโรงพยาบาลที่ดี และให้หมอดีๆ มารักษาคุณย่า ตอนนี้คุณย่าอาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ ท่านยังถามหาพี่ด้วยนะ เมื่อไหร่จะมีเวลาว่าง รอให้ท่านหายดีแล้วท่าจะมาขอบคุณพี่ด้วยตัวของท่านเอง”
ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย พูดเสียงเรียบว่า”เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว”
ซูฉิงมองภาพบาดตาบาดใจที่อยู่ตรงหน้าก็สูดลมหายใจเข้าเพื่อควบคุมอารมณ์ ยิ้มแหยแล้วก็หันหลังเดินออกไป
“ซูฉิง………”ฮ่อหยุนเฉิงผลักถังรั่วอิงออกแล้วเดินตามออกไป
ถังรั่วอิงก็ฉุดแขนของฮ่อหยุนเฉิงไว้ เหลือบตาลง อยู่ต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิงจะต้องทำเป็นน่าสงสาร “พี่เฉิง พี่ซูเธอโกรธรึเปล่า ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่รู้ว่าพี่เขา งั้นเดี๋ยวฉันจะไปขอโทษเธอดีกว่า จะได้อธิบายให้เธอฟังด้วย”
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด ยังไม่ทันได้พูดอะไร ถังรั่วอิงก็เดินออกไปแล้ว
ซูฉิงลงลิฟต์มาที่ชั้นหนึ่ง และกำลังจะเดินออกไปทางประตูหน้า ก็ได้ยินเสี่ยงของผู้หญิงดังขึ้นมาตามหลัง “ซูฉิง!”
เสียงนี้……..
เธอหยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง
ผู้หญิงที่ปรากฏต่อสายตาของเธอก็คือถังรั่วอิงที่อยู่ในห้องทำงานทำประธานใหญ่เมื่อกี้นี้
“มีเรื่องอะไร”ซูฉิงเอ่ยถามหน้านิ่ง
ถังรั่วอิงที่สวมรองเท้าส้นสูงห้าวเข้ามาหาซูฉิง แล้วก็มองซูฉิงตั้งแต่หัวจรดเท้า
สวย ดูดี มีภูมิฐาน มิน่าถึงทำให้ฮ่อหยุนเฉิงหลงได้
แต่ว่าแล้วยังไงละ
ขอเธอมีเธออยู่ ใครก็แย่งฮ่อหยุนเฉิงไปไม่ได้!
ถังรั่วอิงที่เก็บแววตาริษยาไว้แล้วยิ้มอย่างผู้ชนะให้กับซูฉิง “ซูฉิง เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันกับฮ่อหยุนเฉิงมีความสัมพันธ์กันยังไง?”
ซูฉิงแฉะยิ้ม”เธอกับเขามีความสัมพันธ์กันยังไง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ”
ซูฉิงที่มีท่าทางไม่แคร์ทำให้ถังรั่วอิงแปลกใจมาก
หรือว่าซูฉิงจะไม่ควรที่จะเกลียด อิจฉา ริษยาเธอหรอ
ทำไมถึงได้ดูนิ่ง เหมือนกับดอกฝ้ายที่ลอยอยู่ละ
แววตาที่ล่อกแล่กไปมาแล้วถังรั่วอิงก็เอ่ยว่า”ซูฉิง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเมื่อกี้เธอไปอ่อยฮ่อหยุนเฉิง ฉันจะเตือนเธอไว้นะ ต่อไปอยู่ห่างพี่เฉิงซะ! คนที่พี่เฉิงชอบคือฉัน!
เธอก็น่าจะรู้ว่าหลายปีมานี้ พี่เฉิงตามหาฉันมาตลอด เพราะว่าหลายปีมานี้ ผู้หญิงที่เขารักมาตลอดก็คือฉัน
ไม่อย่างนั้น วันที่พวกเธอจัดงานหมั้นพี่เฉิงจะมาอยู่กับฉันแล้ว ก็คงไม่พยายามหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาคุณย่าของฉันหรอก
ฉันสิถึงจะเป็นคนนั้น เขาบอกกับฉันเองว่า เขาจะมาสู่ขอฉัน”
“หรอ “ซูฉิงย้อนถามหน้าเรียบ
แม้ภายนอกซูฉิงจะดูเหมือนไม่แค่ แต่ภายในใจกลับเจ็บปวดมากที่สุด
ถังถังที่มาถือตัวเหนือกว่าต่อหน้าเธอ เป็นเพราะฮ่อหยุนเฉิงตามใจงั้นหรอ
เขาต้องการที่จะเหยียบเธอจมดินเลยรึไง
“แน่นอนสิ!”
หางตาของเธอมองเห็นเงาที่กำลังเดินมาทางเธอ ถังรั่วอิงก็ยกยิ้มแล้วเดินดินเข้าไปใกล้ซูฉิง
เหมือนกับว่าเธอจะไปชิดกับซูฉิงจากนั้นก็กระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคน “ฉันจะบอกเธออีกเรื่องหนึ่งนะ พี่เฉิงเขาบอกฉันว่า เธอหน้าไม่อายมาอ่อยเขา มายุ่งกับเขา เขาบอกว่าเธอทำให้รู้สึกขยะแขยง!”
ซูฉิงหน้านิ่งขรึม ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างนั้นจริงหรอ เธอไม่รู้หรอก แต่ว่าถังรั่วอิงคนนี้ทำให้เธอรู้สึกน่าขยะแขยงมาก
“เธอออกไปห่างๆ ฉันเลยนะ !”ซูฉิงที่เห็นถังรั่วอิงเข้ามาใกล้เธอก็ใช้แขนผลักเธอออก
“โอ๊ย!”ซูฉิงยังไม่ทันได้แตะเธอ ถังรั่วอิงก็ตะโกนร้องขึ้นอย่างน่าสงสาร แล้วก็ร่วงลงไปกองกับพื้น ร้องขั้นมาด้วยความเจ็บปวด”พี่ซู ทำไมพี่ต้องผลักฉันด้วย”
ฮ่อหยุนเฉิงที่ลงลิฟต์มาแล้วมองเห็นภาพเหตุการณ์นี้
“ถังถัง เป็นอะไรมั้ย”ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเท้ายาวๆ เข้ามาพยุงถังรั่วอิงขึ้น
ถังรั่วอิงก็ซบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง ร้องไห้ตาแดงก่ำ”พี่เฉิง ขอโทษ ไม่ว่าฉันจะขอโทษพี่ซูยังไง เธอก็ไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันไม่ดีเอง ฉันใช้ไม่ได้……..”